Dat het werk van Moritz von Schwind zich aan de
verkeerde kant van de grens tussen kitsch en kunst bevindt zie ik ook wel, maar
het doet me altijd terugdenken aan mijn vroegste jeugd. Aan met tintelende
tenen voor de kolenkachel lezen in sprookjesboeken, aan een onbekommerd
geluksgevoel. Ook destijds al werden we bestookt met figuren uit de Walt
Disney-fabriek, maar toen al (ondanks het feit dat ze uit het toentertijd toch nog
erg unheimische oostelijke buurland kwamen) voelde ik me meer verwant met de
Duitse tradities.
.jpg)
