De ernstige popmuziek
begon natuurlijk in 1966 met het Beatlesalbum Revolver. Maar ik vond toch vooral 1967 een wonderjaar. Ik kan me
nog levendig de haast fysieke sensatie herinneren die ik ervoer toen ik op de
radio voor het eerst Hi Ho Silver Lining
van Jeff Beck hoorde. Dat is in se een meezinger, maar die gitáársolo was zó
niéuw. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Jeff Beck is wat mij betreft de beste
gitarist aller tijden. Wat een fantastische riffs
heeft hij ons toch geschonken. Die in Barabajagal
van Donovan bijvoorbeeld. Of die in Superstition
van Stevie Wonder. Klik Stevie Wonder
& Jeff Beck & Superstition in op You Tube en let dan vooral op het geniale trucje dat hij uitspookt
op minuut 2:32. Fabelhaft!
.jpg)
