Vanmiddag, nota bene op de
sterfdag van mijn vader beatae memoriae, heeft onze Stef zijn laatste adem
uitgeblazen. Hij is zeventien jaar lang een superlieve huisgenoot geweest. Wat
zullen we hem missen. Hij was al een tijdje aan het sukkelen, maar onze Wonderpoes trok zich telkens weer op
gang. Gistermiddag wankelde hij door het ganse huis, als om er afscheid van te
nemen. Hij was zelfs nog even op het terras. Het motregende. Blij dat ik de
voetzooltjes die hij op de drempel stempelde onmiddellijk fotografeerde, want
na een paar seconden waren ze al weg….
.jpg)
