Eens in de maand ga ik voor deze
rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige
bundel uit te nemen. Deze keer is dat Maanbrief
aan het getij – De belofte van het komen en het gaan van Inge Nicole
(Uitgeverij In de Knipscheer, Haarlem, 2019), waaruit ik op bladzijde 15 het
gedicht Kruisvos opensloeg:
Denk je lief, zacht
aan een kruisvos
in zijn wintervacht,
schurkend aan je zij
bij het zien van mij
Denk dan ook aan
de staken en tenen
waaronder het dier
zich verschuilt; zijn
kop de schaduw huilt.
.jpg)
