Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Wiskunde van lyriek van Henk Ester (Arbeiderspers, Amsterdam, 2021), waaruit ik op bladzijde 70 Niet gesloten opensloeg:
Een steen is niet gesloten maar
geruimd en ritueel begraven
Wat blijft is een zoekend dwalen in
de ruimte van zijn onmiddellijkheid
Wie een steen wil spreken
opent goddelijk lege zalen
Vraagt beginnend in gebaren
hoe hij op afstand hier kan zijn
Lachend doorloopt hij alle zalen
en laat de rest in steen vergaan
.jpg)
