Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Mond- en clownzeer van Paul Rigolle (Yang Poëzie Reeks, Gent, 1980), waaruit ik bladzijde 28 met daarop De bloemenman (2) opensloeg:
Zo aangetast. Doorvreten van de papaverslaap
van koele planten, weet hij alleen nog:
Hoe kort voorbijgangers kunnen duren.
Hoe unheimisch en ellendig traag
een dag naar zijn einde toe kan kruipen.
En hoe leerde hij, zolang al, de distel
veel meer dan de roos te vertrouwen.
.jpg)
