Uit de kast (CLI): Job Degenaar

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Dus dit is zomer van Job Degenaar (Thomas Rap, Amsterdam, 1998), waaruit ik bladzijde 37 opensloeg:

Gezien hoe in volkstuinen
de oogstresten smeulen, flauwe
gloed onderaan de dijk

Te weinig de gaten gedicht:
veel hartslag ebde weg;
hoe spaarzaam bloeide iets op

Door de kieren giert november,
veegt scherven van de kosmos
in de kappersluikjes van de dagen

Winterstraat

Veel mensen worden er neerslachtig van, maar wij kunnen ons verkneukelen in dit grijze, onbestemde, nevelige winterweer. Ook in januari vinden wij onze straat mooi. En over een paar maanden dragen die essen weer volop blaadjes, hoor.

Ons engeltje

Niet dat we dat effectief laten gebeuren want na Driekoningen gaan de kerstspullen weer de kelder in, maar wat mij betreft zou de kerstkrans met ons engeltje het ganse jaar in de kamer mogen hangen. Fijne kleine verlichting.