Slechts ogenschijnlijk roestig

Toen ik de foto bekeek die Geertje in de West-Vlaamse hoofdstad maakte van de eigenzinnige maar sympathieke Brugse dichter Hendrik Carette en mij, viel me ook goed de achtergrond op: drie grote ogenschijnlijk roestige platen. Dik vier decennia geleden zou ik ze ook roestige platen hebben genóemd maar destijds leerde ik van kunstenaar Albert Moelker (1955-2024), met wie ik op onderstaande zwartwit foto sta, dat het ’t zogenaamde cortenstaal betrof. Ondanks de op die van roest lijkende kleur is het juist heel corrosiebestendig. Weer wat geleerd! Albert Moelker maakte er zijn Verdronken boot van, het kunstwerk bevindt zich aan de Scheldelaan in Bergen op Zoom. 

 

Nagenoeg hetzelfde

In de meeste gevallen moet je in België weten wat de Franstaligen bedoelen als ze het in hun eigen taal over een Vlaamse stad hebben. Anvers klinkt immers niet als Antwerpen, Malines niet als Mechelen, Tirlemont niet als Tienen en Grammont evenmin als Geraardsbergen. Toch zijn er enkele uitzonderingen aan beide zijden van de taalgrens. Huy klinkt als je het in het Frans uitspreekt immers nagenoeg hetzelfde als Hoei. Hetzelfde geldt Aalst, een stad die francofonen Alost noemen....

Verkeerde inschatting

Heb meelij met de misleiden: het was al bijna een jaar 21ste eeuw maar de wetenschapsredacteur van The Daily Mail was toch nog niet echt helemaal mee met de Nieuwe Tijd….

Fraaie schaduw

Zo af en toe vind ik ons bijzettafeltje, een Sutherland sidetable uit Sussex en uit 1920, nóg mooier dan het al is wanneer het zonlicht door het houtsnijwerk valt en aldus een fraaie  schaduw creëert.

Een erfenis van het Derde Rijk

Een erfenis van het Derde Rijk: tot en met augustus 1942 maakten de Waddeneilanden Vlieland en Terschelling deel uit van de provincie Noord-Holland. Per 1 september van dat jaar echter werden de eilanden door de Duitsers (die zelf ook over de nodige Waddeneilanden beschikken) ingedeeld bij Friesland. En dat is altijd zo gebleven....

Kleurrijke reizigster

Vestimentair gedraag ik me wat kleurkeuze betreft altijd eerder saai, dit in tegenstelling tot onze medemensen uit de Congo. Daar moest ik aan denken toen ik in de tram deze mevrouw zag zitten. 

Snelle Brando

Kwam deze actiefoto van onze Brando (1975-1992) weer eens tegen. Hij was een kruising tussen een Ierse wolfshond en een hazewind, en vooral dat laatste was duidelijk. Wat kón hij toch hard lopen!

Niet echt geïnteresseerd

Dan ben je in een doodstille zaal vol topwerken van Hans Memling en dan denk je dat iedereen in die ruimte daar is voor het werk van de maestro. En dat zo’n meneer met een Amerikaans petje op iets over Memling na aan het zoeken is op zijn telefoon. Maar niks hoor: nadere beschouwing leerde dat de man een computerspelletje aan het afwerken was….

Snel duidelijk

Het nut van veel uitvindingen is aanvankelijk dikwijls vooral helder voor de bedenker, maar dat van de verkeerslichten was vrij snel voor iedereen duidelijk.

Uit de kast (CLIV): Armando

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Ze kwamen van Armando (Uitgeverij Augustus, Amsterdam/Antwerpen, 2011), waaruit ik bladzijde 145 Gezien opensloeg:

Aan de voorkant vreemdelingen gezien,
de achterhoede van vroeger,
beneden het ordeloze kloppen gehoord.

De rivieren buitenom gezien,
het stenigen van de bodem,
de daling van het water en de
gehoorzaamheid der grotten.

Het gedrag en de verwondering gezien,
de ademloze terugtocht.

Toch best straf

Eigenlijk toch best straf dat de enige twee Japanse popmuzikanten die ik desgevraagd kan noemen geen familie van elkaar waren maar allebei Sakamoto heetten: Kyu en Ryuichi. Sukiyaki van Kyu Sakamoto was in 1963 een wereldhit. Het nummer hoort tot het geluidsdecor van mijn jongensjaren. Ryuichi Sakamoto verrijkte ons later dan weer met onder meer het door David Sylvian gezongen Forbidden Colours. Kyu en Ryuichi. Allebei Sakamoto.

Leuke woorden

Afsnuiting, batnet, centriole, donst, hiltik, indrift, judasoor, kremper, nehrung, pelder, quenast, samoem, veite.

Onderweg met de tram: Lijn 1 in Braunschweig

In Nedersaksen verbindt Lijn 1 in Braunschweig de terminus Stöckheim met het eindpunt Wenden:

https://www.youtube.com/watch?v=uBzeWLbimjA

Cinema Trivia: Alias Wolf af

Productionele vertragingen en de beslommeringen door de coronacrisis deden me vermoeden dat hij nooit werd voltooid, maar hé: na zes jaar vertraging wordt de film Alias Wolf van de gebroeders Oscar en Tobias Spierenburg, waarin ook ik mag opduiken, volgende week dinsdag vertoond in De Roma! Het heeft enige tijd  geduurd, maar Alias Wolf wist ondertussen al de prijs Best European Independent Dramatic Feature op het ECU Filmfestival in Parijs te winnen. Leuk idee dat ik als figurant in de Franse hoofdstad op het witte scherm te zien ben geweest!

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2019/02/voor-de-camera.html

Eigenlijk mooier

Weer eens bezig in De Blauwe Lotus, een van de beklijvende avonturen van Kuifje. Dit album heb ik al heel lang, het heeft nog een kartonnen kaft en de afbeeldingen op het schutblad zijn in wit negatief op een blauwe achtergrond. Die vind ik eigenlijk mooier dan de latere versie.

Rustig op het perron

Gelukkig was er in de verste verte nog geen trein te bekennen, dus kon er gewoon over worden gegaan tot een rustig partijtje melken…. 

De langste en de kortste

De langste afstand tussen hoofdsteden van twee naast elkaar gelegen provincies is in Nederland die tussen Middelburg en ’s-Hertogenbosch (118,5 kilometer), de kortste die tussen Assen en Groningen (24,5 kilometer). Natuurlijk bent u nu ook benieuwd welke de langste en de kortste afstand is tussen hoofdsteden van twee naast elkaar gelegen provincies in Bélgië. Welnu: die is respectievelijk 131 kilometer (tussen Bergen en Brugge) en 19,4 kilometer (tussen Leuven en Waver). Tot zover dit Gemengd Bericht.

Uitzonderingen bevestigen de regel

Kijk hoe uitzonderingen de regel bevestigen: Radfahrer absteigen! ausgenommen Frau Westermann. Er zijn mensen die denken dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben. Ze vergissen zich.

Aangrijpende installatie

We waren in Brugge in het imposante Sint-Janshospitaal, en raakten daar ontroerd door de aangrijpende ‘piëta’ The Bridge van Patricia Piccinini, een installatie uit 2023 van silicone, glasvezel en menselijk haar.

Kort geheugen

Misschien was de franstalige hij of zij die dit boodschappenbriefje schreef een paar keer afgeleid door de  telefoon, of door de postbode. Anders is hij of zij gewoon erg kort van memorie want er staat twéé keer compote, twéé keer rijst en twéé keer chips op deze beperkte oppervlakte….

https://geefonsheden2.blogspot.com/

Eerst het hoofd

Er zijn volgens mij, al schijnt de keuze tegenwoordig veel groter te moeten zijn, maar twéé soorten mensen: mannen en vrouwen. Dat blijkt telkens weer. Het schijnt dat mannen, als ze een trui, een hemd of een T-shirt aantrekken, daar éérst het hoofd doorheen steken en pas dan de armen. Het merendeel van de vrouwen doet dat naar verluidt juist andersom. Doeschka en Geerten Meijsing bevestigen dat in hun boek Doodslag: “De vrouwelijke officier van justitie herinnerde ons eraan dat mannen en vrouwen, god weet waarom, op verschillende wijze een T-shirt of trui aantrekken. Mannen trekken het kledingstuk eerst over hun kop en steken dan hun armen in de mouwgaten. Terwijl vrouwen doorgaans eerst hun armen in de mouwen steken, en dan shirt of trui over hun hoofd halen.” Hier in huis klopt dat verschil. Wat voor geheimzinnige machinaties zouden hiér nu weer aan ten grondslag liggen....?

Kersentijd

Ze zijn nog niet echt zoet, maar er zijn weer kersen. Ze zien er al helemaal als zichzelf uit. Lekker om de lunch mee te besluiten.

Vroege facetimers

Er waren al vroeg mensen die fantaseerden over het gemak van facetimen. De technische uitwerking is uiteindelijk wat gestroomlijnder geworden, maar met het principe zat het in deze artist’s impression wel snor.

Die goeie ouwe taal

Elke taal heeft haar eigenaardigheden. Neem het Fries. Dat kent het wederkerend voornaamwoord zich niet. Van een Fries die zich wast zeg je in diens taal Hy wasket him, en van een Friezin Sy wasket har. Onder meer dat steek ik op uit Die goeie ouwe taal van Yoïn van Spijk, een erg leuk boek: 

https://deboekhouding.blogspot.com/2025/03/die-goeie-ouwe-taal.html

Van voor de aanval

Vond een pakketje enveloppen en een postkaart uit een spannende periode, de eerste maanden van de Tweede Wereldoorlog waarvan de correspondenten toen de gewelddadige uitbreiding nog niet vermoedden. Op de zegels zijn swastika’s te zien, en de triomfantelijke mededeling Danzig ist Deutsch. De post is telkens van Berlijn naar Antwerpen verzonden, de ansichtkaart op 19 maart 1940. 52 dagen later zou de aanval op het Westen beginnen.

Blije klas

Kijk nou toch eens wat een blije klas. Zoiets kun je met kinderen van die leeftijd niet ensceneren. Die moeten allemaal met plezier naar school zijn gekomen, en graag hebben geleerd.

Bijna aaibaar (81)

 

Geen albino

De Ekerse Putten vormen een wonderschoon natuurgebied, waar veel vogels wonen. Geertje gaat er met haar vriendin Inge graag wandelen. Wellicht omdat de exemplaren die jarenlang in een van de vijvers in de Zoo woonden allemaal zwart waren dacht ik dat ze langs de Ekerse Putten een soort albino-aalscholver had gefotografeerd, maar een snelle blik in De slimste vogelgids leert dat de Phalacrocorax carbo een witte oorstreek en witte veren in de nek heeft, dus vermoedelijk was die kolonie in de Zoo bevolkt door een donkerder exotische variant.

Daar hebben wij geen woord voor

Altijd amusant om in een andere taal een woord te ontdekken dat wij niet kennen. Zoals nu het Engelse pith. Zo heet het witte velletje onder de schil van een sinaasappel (en andere citrusvruchten), die de schil scheidt van het vruchtvlees. Het Nederlands heeft daar geen woord voor. Tot zover dit Gemengd Bericht. 

Te verdwijnen

Hè hè, eindelijk gaat dat gedrocht plaatsmaken voor iets anders. Ik ben het volkomen eens met onze burgemeester, tijdelijk eerste minister, die vindt dat de Stadsschouwburg hier bij ons achter op het Theaterplein weg moet om plaats te maken voor iets fatsoenlijkers. Het is inderdaad een gedrocht, typisch zo’n product van de  zestiger jarenarchitectuur. Weg ermee. Het is wel de bedoeling dat de functie van het gebouw op deze locatie behouden blijft. Hoe de nieuwe schouwburg er ook uit komt te zien, lelijker dan deze kan bijna niet….

Era telt af

Het inventieve ensemble Withwit uit Deurne realiseert met regelmaat prikkelende installaties. Era is de naam van een nieuwe, en die is momenteel te zien op het pleintje voor Bibliotheek Permeke aan het De Coninckplein te Antwerpen. Een zinnetje uit de toelichting: “Era is als een klok of aftelmachine die binnen een geheel eigen ‘tijdslogica’ de tijd weergeeft.” Fijn om even bij te verpozen.

https://withwit.be/nl

De veroveraars

Het album The Existence of Chance Is Everything and Nothing Whilst the Greatest Achievement Is the Living of Life and So Say All of Us (zoals de titel volledig luidt) van Nirvana is overigens ook goed voor uitbreiding van uw kennis van de kunstgeschiedenis: even nagezocht dat de cover wordt gesierd door Les conquérants, een schilderij uit 1892 van de Franse schilder Pierre Fritel (1853-1942). Het hangt in het Petit Palais in Parijs.

Fonkelend oud

Ik was destijds danig onder de indruk van de single Rainbow Chaser van, het Britse, Nirvana. Dat flanging en phasing leverde geluidsdecors op die tot dan ongehoord waren. Voor de langspeelplaat All Of Us, die ƒ 20,95 kostte, had ik in 1968 het geld niet. Dankzij het wereldwijde web is het album nu echter volledig beluisterbaar, en ik geniet er met volle teugen van. Welk een gevarieerd geheel, welk een fraaie melodieën en aanstekelijke koortjes. Deze plaat is een perfécte weerklank van alles waar goede popmuziek naar mijn smaak aan moet voldoen. Een zwaar onderschat album, maar flonkerend oud geworden. Ook voor 21ste eeuwse oren genietbaar van begin tot eind! Ik speel het heerlijke nummer Tiny Goddess lekker nog eens af…. 

Verder onbelangrijk

Verder onbelangrijk hoor, maar ik vraag me plots af of mannen die een onderbroek met gulp dragen die gulp ook effectief gebrúiken….

Leuke streepjes

Mijn moeder zaliger nagedachtenis bewaarde zorgvuldig de tekeningen die ik als jongetje maakte. Bladerend in het album waarin ze die plakte even de tekening bestudeerd die ik in 1964 van The Beatles maakte. Daarbij valt me op dat ik destijds niet echt goed heb gekeken naar The Fab Four: Paul McCartney is linkshandig, en bespeelt zijn instrument dientengevolge ook andersom. Daar maakte ik een foutje. Ringo lijkt best goed. En ik vind de streepjes leuk waarmee ik suggereerde dat hij zijn hi-hat aanslaat.

Verdwenen probleem

Met enige weemoed beseft deze heer op leeftijd dat deze opname van een toentertijd bekend analoog probleem bij de aan Spotify en YouTube gewende jonge generatie de nodige historische uitleg behoeft…. 

Na al die kilometers

Veel woorden zijn in verschillende talen duidelijk verwant. Meestal in landen die dicht bij elkaar liggen. Maar er zijn merkwaardige uitzonderingen: zo heet een ajuin/juin/ui in het Fins sipuli, in het Ests sibul en in het Lets sīpols. Gaan we verder westwaarts dan zien we in het Litouws svogūnas, in het Zweeds en Deens lök en løg, in het Pools cebula en in het Duits Zwiebel. En hé, wat duikt daar na al die kilometers in het Fries op? Sipel! Grappig.

Ooteoote

Een eerdere versie van mijn in de bundel Bedekte termen verschenen gedicht Willekeur zag (mét een van mijn monotypes) destijds het licht op het boeiende magazine Ooteoote, waar ze netjes wordt bewaard:

https://ooteoote.nl/category/lage-landen-poezie/

Fijne uitschuiflaatjes

Het is dat ik volmaakt gelukkig ben met onze Rookerbanken, anders zou ik ernstig overwegen me deze fauteuils te verwerven. Volgens mij zitten die zalig, en bijzettafeltjes heb je er niet bij nodig: kijk eens hoe handig, die uitschuiflaatjes….

Wat brood betreft

Altijd blij geweest met de broodsnijmachine. Want ik kan me dan wel nog zeer levendig voor de geest halen hoe ons oma met het brood voor haar borst naar zich toe snijdend mooie boterhammen van gelijke dikte afsneed, mij is dat nimmer gelukt.

Niet ongelezen

Waarschijnlijk zijn wij op taalkundig vlak hypersensitief. Wat voor vermoedelijk iedere doorsnee burger een duidelijke boodschap is zaait hier verwarring. “Wat moet je toch verrímpeld zijn geraakt na een weekactie!”, denken wij bij weekactie. En bij keukenweegschaal “Kun je een keuken eigenlijk wel wegen?” Om niet te spreken van corrigerend ondergoed: “Nee, nee Bevers: dat is niet juist wat je zojuist zei…..” Om kort te gaan: ook reclamebrol blijft hier niet ongelezen….

Voor alle duidelijkheid

Je hébt mensen die, om met Rudy Kousbroek te spreken, denken dat het fluitje van de stationschef de kracht is die de trein in werking zet. Voor de goede orde: dat is het niét.

Uit de kast (CLIII): Hedwig Speliers

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Als God in Frankrijk van Hedwig Speliers (Uitgeverij P, Leuven, 2016), waaruit ik bladzijde 127 Schriftuur opensloeg:

Geheime nissen, gangen gans geheime

bewaren de kalligrafische velijnen,

de manuscripten in de taal van God –

janhagel dat de muur beklimt

gespuis dat de toegang vindt

grijpt naast gedachtegang,

het gregoriaans gezang 

dat in de monnik bidden wordt.

Vogel, die zich ten hemel stort.