Een decennium geleden

Zomaar eens een duikje terug in de tijd genomen om te kijken wat ik op deze datum een decennium geleden als Gemengde Bericht postte:

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2015/11/afdwalend-bij-een-refrein.html

Tanende invloed

Dat de Verenigde Staten van Noord-Amerika een macht in verval zijn is al geruime tijd zo klaar als een klontje. Militair kunnen er nog wel stevige spierballen worden gerold, maar de economische en politieke invloed is gestaag tanende. Het zichtbaarst is die ontwikkeling op eenvoudige kaarten als deze.

Oud lekkerder dan nieuw

Vermoedelijk heeft het te maken met de veel kortere tijd waarmee uitgaven er in voorraad worden gehouden maar ik vind tegenwoordig de geur van boekhandels minder kenmerkend dan vroeger. Antiquariaten ruiken veel lekkerder, in elk geval beduidend meer naar bóeken, dan boekhandels.

Schemering

Vandaag zou mijn zwager Hans Hoefnagels beatae memoriae (1947-2001) zijn 78ste verjaardag hebben gevierd. Ik blader wat door de gedichten die hij naliet. Hierbij schemering:

mijn kamer verdonkert
ik laat het licht uit
het gaat naar het niets toe
ik ren naar buiten
ik wil blijven.

De Prins van Albanië

Deze opname van Wilhelm zu Wied, op het punt om vlak voor de Eerste Wereldoorlog kortstondig vorst van Albanië te worden, heb ik immer een fascinerende gevonden. Hij poseert voor de kunstenaar Albert Schwarz, die hem bijzonder kundig aan het vereeuwigen is. Zou er iemand na ’s mans korte avontuur als staatshoofd de moeite hebben genomen dat schilderij ergens te bewaren?

Iedereen is aanwezig

In het mooie Groningen verscheen heden op het onvolprezen literair magazine TZUM mijn recente gedicht Iedereen is aanwezig:

https://www.tzum.info/2025/11/gedicht-bert-bevers-iedereen-is-aanwezig/

Grappig charmant

Reeds de eerste (onlangs zagen we de film voor ongeveer de 77^ste) keer dat we Le fabuleux destin d’Amélie Poulain aanschouwden vonden we Amélie’s bedlampje zo grappig charmant. We bekeken het meermaals in de etalage van Akotee, en besloten nu het toch maar eens aan te schaffen. Het staat hier alsof het er altijd is geweest.

Winterzon

In deze tijd van het jaar staat de zon fel laag. De zonwering naast mijn werkplek gaat des ochtends dan ook rap naar beneden. In het achterhuis is de zon normaliter niet te bemerken maar des winters glijdt ze gedurende een half uurtje een warm licht over de bank in onze studeerkamer. 

Gedeeld brons

De inwoners van Nieuw-Zeeland zijn het meest tevreden over de balans tussen hun werk en vrije tijd. Maar liefst 80,76 % van de Nieuw-Zeelanders (of is het Nieuw-Zeeuwen?) is daarover content. In Ierland is dat 77,89%. En hé, kijk eens wat een fraaie derde plaats België op deze ranglijst inneemt: de derde! Het brons moet weliswaar gedeeld worden met Denemarken, maar 3 op de 4 Belgen is tevreden met de werk-vrije tijdbalans. Die is klaarblijkelijk het best in evenwicht in Europa. De Top 30-ijst wordt weliswaar door Nieuw-Zeeland aangevoerd maar op Australië (op plaats 8), Argentinië (19), Japan (24), Brazilië (25), Singapore (26), Taiwan (28), Saoedie-Arabië (29) en Peru (30) na zijn de meeste tevredenen in de Oude Wereld te vinden. De Verenigde Staten van Noord-Amerika zijn in deze materie in geen velden of wegen te bekennen.

Het in Antwerpen

Wat een grappige ontdekking: een van de origineler Nederlandstalige pophits was in 1966 Ik heb geen zin om op te staan van Het. Het filmpje daarvan zag ik ooit wel, maar ik realiseerde me destijds niet dat het gedraaid was op de Meir, in de stad waarin ik me later vestigde. De politie vond het maar een raar zootje. Tram 2 reed toen nog bovengronds, en er mochten nog auto’s over de Meir….

https://www.youtube.com/watch?v=j18WgijPC7I&list=RDj18WgijPC7I&start_radio=1

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn op dit ogenblik laat mijn egel met rust van Katelijne Brouwer, Before And After Science van Brian Peter George Saint John le Baptiste Eno, nog maar eens die onvergetelijke reeks I Claudius en Patrick Conrad – Leven, liefdes en werken van een Pink Poet van Manu van der Aa.

Katonvriendelijk boek

In Babylon werden afgodsbeelden vereerd: ‘Hun gezicht ziet zwart van de rook in de tempel. Rondom hun lichaam en hoofd fladderen vleermuizen, zwaluwen en andere vogels; zelfs katten gaan erop zitten. Zo weet u dat het geen goden zijn: wees dus niet bang van hen.’ Een citaat uit Baruch 6:20-22. Baruch is een apocrief boek. Wat de hierin figurerende katten betreft: in de hele Bijbel komt niet één kat voor. Dieren allerhande, maar géén kat. Behoorlijk vreemd eigenlijk vermits het ook in die dagen reeds een veel voorkomend dier was, en in grote delen van de Oude Wereld zelfs een héilig. Overigens is het dier dat het vaakst in de Bijbel voorkomt het schaap, dat er niet minder dan 275 maal zijn opwachting in maakt. Tot zover dit Gemengd Bericht.

In de poldergehuchten

Vandaag nummer 3-4 van jaargang 39 van het trouw papieren literaire tijdschrift Ballustrada in de bus, met daarin mijn drieluik In de poldergehuchten.

Een liefhebber van getallen

Kuierde langs een huis waar allerhande getallen en formule-achtige afbeeldingen op de gevel staan. Daar moet een cijferfetisjist wonen. Of een uitvinder. Of toch op zijn minst een leraar wiskunde.

Lift met gebruiksaanwijzingen

Tjonge, wat je allemaal niet niet mag in deze lift: je mag er geen hond in meenemen, en evenmin een brandende sigaret, een paraplu of een flitsende camera. Bij het derde icoontje werd ons niet duidelijk wát er werd verboden, en bij het tweede dachten we aanvankelijk dat je geen tweepersoonsbed de lift in mocht meenemen vooraleer er een rugzak in te vermoeden. Het bovenste is duidelijk: géén met een rietje te nuttigen donkere drank, en frietjes.

Ein Nachtbild

Waarom juist weet ik nog steeds niet, maar ik kan lang kijken naar en wegdromen bij het schilderij Ein Nachtbild van Franz Skarbina (1849-1910). Wat is daar voorgevallen? Wat is daar aan het gebeuren?

Een geduldig man....

Goh, dat gebeurt niet dikwijls: ik had zin om de gedachten even te verzetten bij een partijtje patience, en toen ik dat spel activeerde klikte ik onmiddellijk viér koningen open….

Verdwenen vaardigheid

Even zitten peinzen toen ik op TZUM Coen Peppelenbos’ bespreking van Jan Wolkers’ dagboeken las, en vooral bij zijn kanttekening “Voor lezers onder de dertig zijn bepaalde termen [zelfs] totaal niet te begrijpen, want wat doet Wolkers als hij dia’s inraamt?” Ineens zag ik ons pa weer bezig met die verdwenen vaardigheid, en herinnerde ik me de vele dia-avonden bij ons thuis. Lang geleden inderdaad, in een tijd dat we nog geen flauw benul hadden van de komende technologische ontwikkelingen. Je hebt gelijk Coen, we zijn ondertussen de dertig gepasseerd….

Allerzielen

Uit de kast (CLXI): Willy Roggeman

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Cadenas van Willy Roggeman (Het Balanseer, Gent, 2008), waaruit ik bladzijde 29 opensloeg:

‘Morgen’ is voor jou een stuk meccano,
je hoofd houdt schroefdraaiers en tangen steeds
paraat. Montage van wereld metaal-
schimmen. Meteen weegt het heden je zwaar,
met elke danspas rammelt het getuig.
Ik zoek vergeefs de draai in je heupen
om de zwieptol in je huid te pinnen,
de bikkels in je schaamhaar te graaien.
Zing ik ‘van de afgrond en de luchtmens’
komen alle meccano’s in opstand.

Nog even oefenen

Dat het British Empire zijn – ondertussen reeds lang teloor gegane – macht te danken had aan een superieure marine mag als bekend worden verondersteld. De Engelse ruiterij daarentegen stelde niet veel voor. Dat moge blijken uit deze opname waarop cavaleristen zich ruggelings op hun rijdieren verplaatsen. Zouden ze er zeeziek op geworden zijn?

Kleurrijke Music-Hall

Music-Hall is de 11de interventie in Every Collection Hides Another Collection, de kunstinstallatie in het Antwerpse Provinciehuis, naar een ontwerp van Nico Dockx. Deze keer is er werk te zien van kunstenaars die tijdens de ‘roaring twenties’ van de vorige eeuw de levendige wereld van de music-hall vertaalden naar vernieuwende beelden, alsmede van door hen geïnspireerden. Deze expo met werk uit de provinciale kunstcollectie en tal van bruiklenen werd gerealiseerd in samenwerking met het Paul van Ostaijengenootschap. D’n Pol (het beeld dat Wilfried Pas van hem maakte is er ook te zien – zie bovenste foto) schreef de befaamde dichtbundel Music-Hall. De tentoonstelling omvat werk van onder meer Paul Joostens (onder meer diens Music-Hall – zie middelste foto), Jan Kiemeneij, Jos Léonard, Cel Overberghe, Jozef Peeters, Wannes Van de Velde en Jef Verheyen.

Herfst buiten en binnen

 

Cinema Trivia: Sfeervol

Wat een sfeervolle opname van een Roxy, ergens, waar ze Black Widow – in Cinemascope! – draaiden. De foto is gemaakt op 28 oktober 1954. De  film heeft niet veel potten gebroken.

https://www.youtube.com/watch?v=fJeYGRGHxus

Europa in beweging

Neen, geen actuele spotprent over de zich bewapenende EU maar een Mappa de Europa die in het Spanje van Franco werd gemaakt over de politieke toestand op ons oude continent. Fascinerend om te bekijken. Frankrijk komt niet al te krijgsbereid over….

Onderweg met de tram: Lijn 1 in Dessau

In Dessau in Saksen-Anhalt onderhoudt Lijn 1 van de plaatselijke Straßenbahn de verbinding tussen de Tempelhofer Straße en het Hauptbanhof:

https://www.youtube.com/watch?v=R7fjf0usvmQ

Iedere vruchtbare soortgenoot kan het

Ik ben dol op de redeneertrant en de heerlijke schrijfstijl van Midas Dekkers: “Herken je een god aan zijn volmaaktheid, als je een mens wilt maken moet je voldoende onvolkomenheid inbouwen. Mensen maken is dan ook niet moeilijk. Iedere vruchtbare soortgenoot kan het. Maar een god? Hoe maak je een god? En waarvan? Toch maar niet door vervolmaking van een mens. Dat is de omgekeerde weg. Goden moeten mensen maken, mensen geen goden – wat zou zijn als water dat omhoog stroomt.” Zomaar een prikkelend fragment uit Het menselijk tekort,  weer een smakelijke uitbreiding van ’s mans oeuvre.

Erfenis van het Derde Rijk

Bij onze oosterburen zwierden ze na 1945 niet zomaar alles van het Derde Rijk weg: de Reichstierschutzgesetz, een wet die toeziet op het welzijn van dieren waarmee het de tijd vér vooruit was, maakt ook anno 2025 nog onverkort onderdeel uit van de Duitse grondwet. Overigens zijn er ook in Nederland bepaalde zaken die het Derde Rijk instelde nooit teruggedraaid:

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2011/05/verhuisde-eilanden.html

Naar het Frans

Mijn recente poëzie viel in de smaak bij Christina Guirlande. Zij vertaalde de gedichten die onlangs van me in TZUM, Fleurs du mal, Versindaba en De Schaal van Digther verschenen naar het Frans:

https://www.bertbevers.com/idbvdwf.htm

Gezoden

Een gerecht dat volgens mij alleen in Antwerpen en/of het Antwerpse zo wordt genoemd is gezoden worst. Gezoden is het voltooid deelwoord van zieden, een niet meer zo frequent gebruikt equivalent van koken. De gekookte worsten worden traditioneel bewaard in gelatine, een bouillon die opstijft.

Bijna aaibaar (88)

 

Aardig contrast

Wandelend door de herfst en cours de route op de Wapper een koffietje gedronken, waarbij het contrast tussen de echte bladeren en de schaduw van de exemplaren op de parasols voor een aardig plaatje zorgde…. 

Vijftig tinten groen

In onze Kruidtuin zijn momenteel, met wat toefjes bruin en geel, toch wel zo’n vijftig tinten groen te bewonderen. Geertje zou die het liefst verwijderd zien, maar ik vind de Araucaria (Araucana K. Koch) een fascinerende boom. In het Nederlands heeft die zelfs twee namen: apenboom en slangenden.

Weer wat geleerd

Het is weer de tijd dat de huisspinnen zich laten zien. Ze wonen hier het ganse jaar door, maar ze laten zich pas in deze periode van het jaar zien als ze op zoek gaan naar een partner om zich voort te planten. Stak zojuist op dat een huisspin in de badkuip daar niet via de afvoer in is gekomen, maar dat die daar op zijn nachtelijke zoektocht naar liefde in is beland en er vanwege de gladde wanden niet meer uit kan komen. Ik heb herhaaldelijk een spin uit het bad gered, maar me eigenlijk nooit afgevraagd waarom die niet ook weer via de afvoer – waaruit hij, meende ook ik, gekomen was – vertrok.

Uit het fotoalbum

Ook 17 oktober 1975 was een vrijdag, een feestelijke en zonnige. Deze opname uit ons eerste gezamenlijke fotoalbum werd die dag genomen ten huize van de bruid, Bredaseweg 369 in Tilburg.

Zelfde stad, andere namen

Aken heet in het Duits Aachen. Dat is nog vrij duidelijk. Maar wanneer bijvoorbeeld een Pool zegt dat hij in Akwizgran is geweest moet je toch wel nadere uitleg vragen. Ook het Frans heeft een andere naam voor de stad: Aix-la-Chapelle. Dat moet je maar weten. En Italianen noemen Aken Aquisgrana. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Een kloek boek

Dát is nou wat je noemt een kloek boek: Er hangt iets van lente in de klas… - Nederlandstalige onderwijsgedichten vanaf de dertiende eeuw tot nu dat onder redactie van Theo Magito en Henk Sissing ontstond. Er staan ook drie gedichten van mij in, en het is met bijna 900 bladzijden zonder twijfel het dikste boek waarin ooit werk van me verscheen. Het wordt goed ontvangen:

Een lofdicht op iedereen die in het onderwijs werkt

Tzum | Recensie: Theo Magito en Henk Sissing - Er hangt iets van lente in de klas - Tzum

Achternaamlozen

Van Alex, Asterix, Jugurtha, Obelix, Thorgal en Toenga begrijp ik het dat we alleen hun voornaam kennen want in hun tijd bestonden er nog geen familienamen. Maar wat te denken van moderner helden als Baard, Barabas, Franka, Jerom, Jommeke, Kale, Krimson, Kwabbernoot, Lambik, Nero, Robbedoes, Sidonia, Suske, Urbanus en Wiske? Hoe moet je die in het telefoonboek traceren? Er zijn ook in deze materie natuurlijk uitzonderingen die de regel bevestigen: Guust Flater, en Piet Pienter en Bert Bibber.

Alleen voornaam

Naar aanleinding van die raket van gisteren bedenk ik me zomaar ineens hoe merkwaardig het eigenlijk is dat een van de bekendste striphelden ter wereld alleen maar een voornaam, die eigenlijk ook wat meer weg heeft van een bijnaam, draagt: Kuifje. En dat het ook vreemd is dat Jansen en Janssen, de speurders die regelmatig opduiken in zijn avonturen, dan weer geen vóórnaam hebben. Alleszins geen die wij te weten komen in de Kuifje-albums. Kapitein Haddock heeft als voornaam Archibald. En professor Zonnebloem heet Trifonius. Dat dan weer wel.

Ready for lift-off

In dit woelige tijdsgewricht zijn er mensen die allerhande levensmiddelen hamsteren in de kelder, of zelfs een heuse schuilbunker inrichten. Er zijn er echter ook, zo bemerkte Geertje op Hopland, die de blik naar boven richten en in geval van een noodsituatie een veilig heenkomen willen zoeken op de maan….

Cinema Trivia: Geen eerste keuze

Een beetje algemeen ontwikkelde kent de film Casablanca, waarmee Humphrey Bogart en Ingrid Bergman zich een plaatsje in de filmgeschiedenis wisten te veroveren. Dat hád anders kunnen lopen, want ze waren niet onmiddellijk eerste keus voor de hoofdrollen. Er waren meer kapers op de kust, en er was zelfs al een persbericht van Warner Brothers de deur uit waarin werd aangekondigd dat de hoofdrollen gespeeld zouden worden door Ronald Reagan en Ann Sheridan….

Op De Schaal van Digther

Vandaag, morgen en overmorgen nieuwe gedichten van me op het onmisbare literair magazine De Schaal van Digther. Geduldig standvastig is het eerste:  

https://digther.blogspot.com/2025/10/geduldig-standvastig.html

https://digther.blogspot.com/

Internationale kramp

Een woord dat verbazingwekkend veel op zichzelf lijkt in veel van de ons nabije talen is kramp: in het Deens krampe, in het Duits Krampf, in het Engels cramp, in het Frans crampe en in het Italiaans crampo. Tot zover dit Gemengd Bericht.