Dat Vlaanderen ooit
beduidend groter was dan nu kun je nog merken in Noord-Frankrijk. Duinkerke
klinkt nog immer erg Nederlands. En langs de Opaalkust (waar Boulogne-sur-Mer
eertijds Bonen heette) heet een van de imposante kliffen Cap Blanc Nez, een
verfransing van blanke neus, een kale
landneus of kaap. En dat de naam van het dorpje Wissant (op de foto op de
achtergrond) naar het wit zand van het nabije strand verwijst spreekt voor
zich.
woensdag 30 november 2016
Meine liebe Gertrud!
Meine
liebe Gertrud! Zo ving R. Musk uit
het Feldrekruten-Depot 28 Reserve-Division
zijn boodschap aan op het kaartje dat hij stuurde aan Fraulein Gertrud Hurst
die in Berlijn Zehlendorf Mitte aan de Berlinerstraße 8 woonde. Verstuurd Im Felde, op 30 november 1917. Exact 99
jaar geleden. Benieuwd of ze samen de Groote Oorlog overleefd hebben. Niets van
te vinden op het internet. De Berlinerstraße 8 tref je daar wel nog aan….
dinsdag 29 november 2016
Filmpjes
Mag ik zo vrij zijn
mijn lezers te attenderen op de filmpjes die mijn neef Maarten van een aantal
van mijn gedichten draaide? Op de ‘verfilming’ van Levitatie bijvoorbeeld:
Er
zijn er nog:
Zinloze lettergrepen
Mijn editie van de Van Dale geeft als voorbeeld van scat (zinloze lettergrepen zingen) het mijns inziens toch eerder suffe hey-ba-be-rie-bah. Daar had een beter kunnen staan. Een paar
suggesties van uw dienaar: Wimoweh
(20 keer en later 15 keer te herhalen) uit The
Lion Sleeps Tonight van The Tokens, Be-bop-a-lula
uit het gelijknamige nummer van Gene Vincent en Hoo-ga-chaka, hoo-ga, hoo-ga, hoo-ga chaka uit Hooked On A Feeling van Jonathan King. De mooiste scat is wat mij
betreft echter uit Tutti Frutti van Little
Richard: Wop Bop A Loo Bop A Lop Bam Boom!
maandag 28 november 2016
zondag 27 november 2016
Het lot van de knecht
Aan
de website Wielergedichten voegde de
onvolprezen Miel Vanstreels mijn gedicht Het
lot van de knecht toe:
zaterdag 26 november 2016
Verdwijnende bekoring
Het was, toen we ons in
Vlaanderen vestigden, even wennen om in het Onze Vader de zin Onze Vader,
die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd uit te moeten spreken als Onze Vader, die in de hemelen zijt,
geheiligd zij uw naam. Het zal voor Vlaamse katholieken vanaf morgen, zondag
27 november 2016, worstelen zijn vermits vanaf dan voortaan de oorspronkelijke
Nederlandse versie van deze regel de officiële is.
Nederlandse katholieken
moeten zich dan weer aanpassen aan het feit dat zij in het gebed niet langer anderen hun schuld vergeven maar vergeven aan onze schuldenaren. Zowel in
het Nederlands áls in het Vlaams was het leid
ons niet in bekoring (bij protestanten: niet
in verzoeking). Waarom dat dan toch voor beide ‘taalgroepen’ breng ons niet in beproeving moet worden
is me een raadsel. Benieuwd of er voldoende jongeren zullen zijn om het
‘nieuwe’ Onze Vader in te laten
burgeren….
vrijdag 25 november 2016
Ondertussen in 't Varssevelds....
Ik doorblader graag woordenboeken, en steek
daar áltijd wel iets uit op. Deze keer ben ik bezig in Achterhoeks Plat met plaatjes – Bi-j-ene-egaard
in Varsseveld van A. Colenbrander en A. Schaars, dat ik ooit ten
geschenke kreeg van mijn Achterhoekse kameraad Hans Mellendijk. Prachtige
streektaal, dat Nedersaksisch.
Pikte hieruit beverkes op. Staan als bevertjes ook in de Van Dale maar dit
trilgras (briza media) is me zelfs
als Bevers altijd onbekend gebleven. Via deze Achterhoekse dictionaire ook
kennisgemaakt met kwalster (fluim), orten (het eten laten staan) en schiwsel (vogelverschrikker). Nog eens
bedankt, Hans!
donderdag 24 november 2016
Veranderde tijden
Kuifje is dan wel reporter, maar je ziet hem
in geen enkel album ooit een artikel schrijven, of zelfs maar op een redactie
vertoeven. Rik Ringers (in het Frans Ric Hochet) wél. Ze hebben gemeen dat ze
behalve journalist ook speurder zijn. Leuke opmerking hierover in Hiēroglyfen van Ron Kaal: “Auto
besturen, vliegen, motor- en paardrijden, tank bedienen, schip manoeuvreren,
pistoolschieten en vechten, vroeger leerde je dat allemaal als je bij de krant
kwam. Die tijden zijn veranderd.”
woensdag 23 november 2016
Andere dromen
Stond, met een pintje in de hand, zomaar even
naar buiten te staren. Waarbij ik me, toen deze tram passeerde, realiseerde hoe
fascinerend het toch is dat ál die passagiers op weg zijn naar andere dromen,
andere huizen, andere mensen….
Verdwaalnamen
Wanneer je in België
langs de taalgrens (op deze foto sta ik er nota bene óp) zwerft moet je telkens
goed nazoeken waar je bent of naar waar je op weg bent door de vele volwaardige
doubletten op de frontlijn van Germania en
Galloromania aldaar: dat
Sint-Genesius-Rode hetzelfde dorp aanduidt als Rhode-Saint-Genèse is nog
duidelijk, maar dat Galmaarden hetzelfde plaatsje is als Gammerages is al
minder evident. En wat te denken van Bever/Biévène, Eigenbrakel/Braine l’Alleud
en Geldenaken/Jodoigne? Of van Borgworm/Waremme, Truielingen/Trognée of
Glaaien/Glons?
dinsdag 22 november 2016
Onbekend maakt onbemind
Altijd wanneer ik in de Oosterse supermarkt
kuier valt mijn oog wel op iets volkomen onbekends. Ondertussen ben ik wel
gewend geraakt aan de algen en gewassen die men ginder graag eet, maar er
blijven amorfe producten: wat zijn dit bijvoorbeeld? Braakballen?
Hondentestikels? Schaalloze eieren van een onbekende vogelsoort? Geen idee, en
ik wil dat eigenlijk zo houden.
maandag 21 november 2016
zondag 20 november 2016
SuperJeff
De ernstige popmuziek
begon natuurlijk in 1966 met het Beatlesalbum Revolver. Maar ik vond toch vooral 1967 een wonderjaar. Ik kan me
nog levendig de haast fysieke sensatie herinneren die ik ervoer toen ik op de
radio voor het eerst Hi Ho Silver Lining
van Jeff Beck hoorde. Dat is in se een meezinger, maar die gitáársolo was zó
niéuw. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Jeff Beck is wat mij betreft de beste
gitarist aller tijden. Wat een fantastische riffs
heeft hij ons toch geschonken. Die in Barabajagal
van Donovan bijvoorbeeld. Of die in Superstition
van Stevie Wonder. Klik Stevie Wonder
& Jeff Beck & Superstition in op You Tube en let dan vooral op het geniale trucje dat hij uitspookt
op minuut 2:32. Fabelhaft!
zaterdag 19 november 2016
Je weet maar nooit....
Mijn broer stuurt me
vanaf Madeira (waar het lekkerder weer is dan in onze gewesten) een foto van
een struik die vermoedelijk is gesnoeid door een tuinman, niet door een
tuinvrouw. Hoewel: je weet maar nooit….
Oeps!
Dat er door het falen
van bepaalde banken mitsgaders sommige regeringen in het vorige decennium iets
structureel fout ging is me als economisch onkundige niet ontgaan. Ook de
daardoor in een aantal landen ontstane onroerend goed-crises kreeg ik mee, maar
ik schrok toen ik in het onverdachte Elsevier
bovenstaand grafiekje zag toch wel: ik wist niet dat het verschil tussen
buurlanden België en Nederland in deze materie zó groot was….
vrijdag 18 november 2016
Ruimtevaart
In het laatste nummer
van het literaire tijdschrift Verba
blikt redacteur Wim Menheer (foto) terug op de geschiedenis van het blad, en
vooruit naar de toekomst. Naar 2036 meer bepaald. Volgens hem wint Serena
Williams dan voor de 25ste keer The Australian Open, en viert Herman
Brusselmans zijn 78 jaar met de publicatie van zijn honderste boek, Zeik op tijd. Grappig. Net als: “De
106-jarige Eugene Buzz Aldrin
(maanreiziger) bekent op zijn sterfbed: ‘Ik heb nooit een voet op de maan
gezet. En de Neil (Armstrong, nvdr) ook niet’, voegt hij er in een laatste
krachtinspanning aan toe.”
Menheers grapje doet me trouwens bekennen
dat ik altijd tot de ongelovigen in dezen heb behoord. Ik heb me er nooit enige
voorstelling van kunnen maken hoe ze, na die heftige lancering in Cape
Canaveral, terúg konden komen vermits een vergelijkbaar lanceerplatform er op
de maan niét was. Die hele landing was mijns inziens één grote studiotruc van
de Amerikanen. Dat je de mensheid van alles op de mouw kunt spelden werd in de
rolprent Capricorn One op
overtuigende wijze geloofwaardig gemaakt….
donderdag 17 november 2016
Mooie jongens
Dit waren ze, die twee
mooie witte jongens van ons. Een foto uit het gehucht Bath waar we enige tijd
woonden. Ik schat uit 1979 of 1980.
Kasteelpoezen
Blader weer eens door Castle Cats of Britain & Ireland van Richard Surman, zo’n
typisch Brits boek waarvan de titel de lading perfect dekt. Wat een mooie
foto’s staan er toch in. Ooit hadden wij ook twee van die fraaie witte broers….
woensdag 16 november 2016
dinsdag 15 november 2016
Mooie vondst
Mijn zusje was op
visite bij Ome Ko (de broer van ons ma zaliger en van Tante Jeanne), en mocht
diens fotoalbums inkijken. Daarin ook wat opnames die wij niet kenden. Mooie
vondst. Hieronder zijn ouders (de oma en opa van mijn broer en zus dus) op de
Grote Markt van Antwerpen, de stad waarin wij nu reeds lang wonen. En hierboven
Ome Ko als Koke. Wat een parmantig
ventje! Ik herkén de muur (die van de zijkant van de Blokstallen 2 langs de
Artilleriestraat in Bergen op Zoom) waarvoor hij staat: daar heb ik zelf nog
ballen tegen staan trappen….
maandag 14 november 2016
Met staartje en al
Bij de Turkse supermarkt nam ik een pasta in de vorm van dierfiguurtjes
mee. Nu was ik toch benieuwd, vermits (de meeste) Turken moslims zijn en
dientengevolge geen varkensvlees eten, of er ook varkensfiguurtjes in zouden
zitten. Neen hoor: zelfs de pasta is volledig halal! Alleen gevogelte, konijnen
(knap gemaakt: met staartje en al!), paarden en runderen.
zondag 13 november 2016
Uit de kast (LIII): De Laere
In uiterste staat
van Frederik Lucien De Laere (Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2016) is de bundel
die ik ditmaal met mijn ogen dicht uit de kast trok, en willekeurig open
bladerde op pagina 39 waarop Thuis,
naast de sporen:
We hebben een hebben en houden
op de lijn en houden ons overeind
naast de sporen, het komen en gaan
van reizigers gaat aan ons voorbij.
Wanneer zal keren het tij, het ontij
dat ons in de greep houdt
en de plek heeft uitgezocht
waar wij ons nu bevinden?
Wij hebben de trein gemist
maar winden ons niet op.
We blijven recht
bij het razen.
zaterdag 12 november 2016
Hartgrondig eens
Dedju, Sinterklaas
arriveert pas over een uurtje of twee en nu lees ik dat een stelletje
eenvoudigen van geest de koppen bijeen heeft gestoken om ook hiér tot een
Pietenkwestie te komen. Ik heb er nog geen zinnig mens ooit over gehoord, en
ben het dan ook hartgrondig eens met Dominique Laridons betoog op Doorbraak:
Geen gezeur
In Antwerpen vindt deze
zaterdag de intocht van Sint-Nicolaas plaats. Hier vooralsnog geen gezeur over
de kleur van de assistenten van de goedheiligman: Zwarte Piet is in Vlaanderen
tot nader order niet blank.
vrijdag 11 november 2016
Opdat we niet vergeten
98 jaar geleden zou het
nog twee volle jaren duren vooraleer de Groote Oorlog op de 11de van
de 11de om 11.11 uur beëindigd zou worden. Net als in Frankrijk en
Servië is Wapenstilstandsdag hier een nationale feestdag.
Onwillekeurig
Moest toen ik
daarstraks wat oud brood ging distribueren in het Stadspark onwillekeurig even
aan Alfred Hitcocks meesterwerk The
Birds denken….
donderdag 10 november 2016
woensdag 9 november 2016
Grimas
Het blijft merkwaardig hoe bepaalde woorden
in verschillende talen quasi hetzelfde zijn. Deze keer viel me dat op bij grimas, dat in het Zweeds identiek is.
In het Deens is het grimasse, in het
Noors grimase. Zowel in het Engels
als het Frans is het grimace, in het
Duitse Grimasse. In het Pools is het grymas, in het Russisch en Tsjechisch grimasa. Zelfs het Griekse nkrimátsa is herkenbaar. Tot zover dit Gemengd Bericht.
dinsdag 8 november 2016
maandag 7 november 2016
Leuke woorden
Fladdermijn, kroosjespruim, minderman, petgat, scheervlucht, veendrenkstof,
zwartepietveranderingsbereidheid.
zondag 6 november 2016
Tussen twee buien door
Het regent momenteel onbedaarlijk, maar
zojuist konden we tussen twee buien door fijn een frisse neus halen. De zon
deed zelfs even haar best en toen werd goed duidelijk dat de kleurenpracht in
het Stadspark dezer dagen adembenemend is….
Actievelingen
Wat een actievelingen! Ik heb de stellige
indruk dat stadsmeesjes (zowel de kool- als de pimpel-) in deze periode van het
jaar drukker doende zijn dan in de zomer. Het kan natuurlijk ook zijn dat het
maar zo lijkt vermits ik ze beter zie omdat er minder blaadjes zijn….
zaterdag 5 november 2016
Letterman
Bladerend in het archief van de onvolprezen blog Het Vliegend
Eiland kwam ik deze formidabele bijdrage weer eens tegen. Knáp toch,
hoe iemand die Letterman weet te laten 'bewégen':
vrijdag 4 november 2016
Hoe rap het gaat
In de Henri Van Heurckstraat is de
parkeergarage die daar jarenlang te vinden was gesloopt om plaats te maken voor
een reusachtig nieuwbouwcomplex. Het is fascinerend om te zien hoe rap dat vorm
krijgt. Vorige maand was er alleen nog maar een gigantische bouwput, nu zijn er
in ruwbouw al verdiepingen af.
Abonneren op:
Posts (Atom)