Geen Engelsman te bekennen....

Sébastien le Prestre Seigneur de Vauban, dat was de naam van de maarschalk onder wiens supervisie tussen 1682 en 1690 langs de Kanaalkust een reeks forten werd gebouwd. Die moesten een Engelse aanval voorkomen. Er zijn er niet veel meer van over, maar in Ambleteuse heb je nog het Fort Vauban. Inderdaad, genoemd naar. Dit fort is het enige dat rest aan de oostelijke kant van het Kanaal en de Noordzee. Van Engelsen is niemand meer bang. Nabij het fort mondt de Slack, een onooglijk riviertje, op haar gemakje in zee uit....

Majestueuze kapen

Wat is de Opaalkust, van Bray-Dunes tot Berck, toch een prachtig stukje Frankrijk. Niet te missen zijn er die majestueuze kapen Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez. Je moet uitkijken waar je loopt want de kust is aan erosie onderhevig, maar de wind, het uitzicht en de om je heen zwevende vogels zijn een belevenis! De kliffen zijn hier en daar duizelingwekkend. Op de toppen van de Cap Blanc-Nez (honderdendertig meter boven de zeespiegel!) heb je naar alle kanten toe een verbluffend panorama: afhankelijk van je positie kun je er de krijtrotsen van Engeland, de Vlaamse vlakte, de baai van Wissant, Cap Gris Nez en de heuvels van de Boulonnais zien. Vanaf deze uitkijkpunten zie je ook de vele schepen die het Kanaal (voor de Engelsen The British Channell, voor de Fransen La Manche) aandoen. Zo exotisch, en zo nabij....

Nieuwe lichting

Ze kunnen e-mailen, Facebooken, Hyvesen en Skypen. Maar zouden de jongere generaties nog wel eens een briéf posten, vroeg ik me af toen ik een zelfklever met de tekst You have one new message.... op de ouderwetsche brievenbus bij ons op de hoek geplakt zag....

De geur van vers gemaaid gras....

Hoewel mijn sporthart tegenwoordig vooral bij De Koers ligt, heb ik ineens zin om weer eens naar een voetbalwedstrijd te gaan. Da's al een poos geleden. De laatste match die ik bezocht was Beerschot-Club Brugge. Ik vind aan het begin van het seizoen vooral de geur van dat vers gemaaide gras zo lekker. En het geluid van de sproeiers waarmee ze dat in conditie houden....

Over de stijgbeugel

Over Homerus, over de peplum, over overacteren en over de stijgbeugel:
http://mededelingen.over-blog.com/article-hippisch-anachronisme-80636740.html

Voor de passanten....

De Oost-Indische kers die we vorig jaar in ons balkontuintje plantten leverde uiteindelijk één bloem op. De oogst is deze zomer heel wat aanzienlijker, al hebben de passanten in de Bourlastraat er meer visueel plezier van dan wijzelf....

Yorkshire Dales op KEMP=MAG

Het onvolprezen culturele magazine KEMP=MAG voert nu ook mijn gedicht Yorkshire Dales mee: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-yorkshire-dales

Afdwalend bij een refrein....

Mijmeringen over zeelui, Lolita, Caterina Valente en rare jongens op:
http://mededelingen.over-blog.com/article-afdwalend-bij-een-refrein-80462116.html

Een kwestie van vertrouwen

In de jongste Knack staat een vraaggesprek met de filosoof Hubert Dethier. Filip Van Roe fotografeerde de denker in zijn woonkamer. De foto deed me onwillekeurig denken aan Henry Fonda, die in Sergio Leone's Once Upon A Time In The West (als Frank) zegt: "How can you trust a man who wears both a belt and suspenders? The man can 't even trust his own pants."

Mooie recensie in Digther

Fijne verrassing bij de post vandaag: het nieuwste nummer van het literaire tijdschrift Digther (12de jaargang, nummer 1/2), dat al jaren vanuit Diksmuide de wereld in wordt gestuurd. Altijd al leuk om te lezen, maar nu helemáál omdat Frank Decerf er een erg lovende recensie van mijn meest recente dichtbundel Andere taal voor schreef!

Tegenlicht

Dit heb ik altijd een mooie, mysterieuze foto gevonden van Jaap Bevers (1916-1993), mijn vader beatae memoriae. Hij was filmoperateur. De opname werd gemaakt in de cabine van het inmiddels in de mist der tijden gegleden Roxy Theater in mijn geboortestad Bergen op Zoom. Hij zou vandaag 95 jaar zijn geworden....

De tijden veranderen

Op het gevaar af over te komen als een ouwe lul noteer ik hier dat ik toch wel eens weemoedig terugdenk aan de tijd dat je gewoon je fiets weg kon zetten zonder die op slot te doen, naast andere 'open' fietsen waarvan de eigenaars er net zo van overtuigd waren die later op de dag gewoon op dezelfde plaats terug te vinden. Ook herinner ik me plots de talloze brievenbussen waaruit touwtjes staken. Zodat de kinderen des huizes na school- of speeltijd zelf de deur open konden doen. Zou dát verschijnsel nog bestaan....?

New Shoes

Ik ben het helemaal eens met Serge van Duijnhoven: "Dichters dansen niet". De enige muzieksoort waarbij ik ooit wel eens aandrang voel ritmisch te bewegen is ska. Waar dat aan ligt weet ik niet precies. Hoe dan ook: ik dóe het niet. Denk daaraan nu ik voor het eerst de leuke schoenen aan heb waarmee Geertje mij verraste. Ineens schiet me Mark Foggo te binnen, met zijn New Shoes: http://www.youtube.com/watch?v=640Jv-yDm9M&feature=related

Januari 1961

In onze familieverzameling bevindt zich, dat herinner ik me nu plotsklaps, een foto waarop Vrouwtje Vertel-maar (mét rug!) is te zien. Het is een scène uit januari 1961. Dat weet ik omdat mijn vader dat erbij schreef. Rechts zit mijn moeder te handwerken. Dat moet ostentatief voor deze opname geweest zijn, want ik heb haar dat nooit écht zien doen. Links in de stoel zit mijn broertje Peter. Ik lees hem voor, want in januari 1961 kon ik wel al lezen en hij nog niet. Wat heb ik toch dikwijls lekker met een boek voor die ouderwetsche kolenkachel gezeten. De klok op de schouw maakte mijn vader ooit zelf. Ook het mozaïek daarop is (nou ja, de facto: wás) van zijn hand. De koekjestrommel kan ik me nog zo voor de geest halen. Wat zou er die ochtend uit die radio achter ons zijn gekomen? Marina van Rocco Granata? Ramona van The Blue Diamonds? Apache van The Shadows? Zeeman van Caterina Valente? Misschien wel allemaal....

Vrouwtje Vertel-maar

Jeugdsentiment! Toen ik in de kelder iets anders aan het zoeken was stuitte ik op Vrouwtje Vertel-maar van Lea Smulders. Dat door de N.V. De Lanteern te Utrecht uitgegeven boek, met tekeningen van Coby C.M. Krouwel, behoort met de Kinderbijbel en Selma Lagerlöfs Nils Holgerssons wonderbare reis tot mijn oudste leesherinneringen. De rug heeft de tand des tijds niet doorstaan en mijn zusje gebruikte de zwart-witte tekeningen later als kleurplaatjes maar voor de rest is het nog goed leesbaar!

Stad in handschrift

Tijdens het herschikken van de boekenkast De stad weer eens in handen genomen, de bloemlezing die Yves Joris en François Vermeulen in 2003 samenstelden met speciaal op verzoek in handschrift geschreven gedichten van 36 dichters. Was die facsimile-uitgave eigenlijk al een beetje vergeten. Wilfried Adams, Maris Bayar, Bert Bevers, Toon Brouwers, Liane Bruylants, Herman J. Claeys, Guy Commerman, Sven Cooremans, Frank Decerf, Ferre Denis, Joris Denoo, Aleidis Dierick, Frieda Groffy, Jo Gisekin, Peter Holvoet-Hanssen, Philip Hoorne, Yves Joris, Arno Kerkhofs, Marcel van Maele, Christine Mässer, Mark Meekers, Peter Nijmeijer, Roger Nupie, Didi de Paris, José De Poortere, Francis De Preter, Tony Rombouts, Annmarie Sauer, Werner Spillemaeckers, Ina Stabergh, Eric Vandenwyngaerden, Rose Vandewalle, François Vermeulen, Hugo Verstraeten, Rudy Witse en Jan Wyn. Best aardig, al die verschillende handschriften (hieronder dat van Wilfried Adams). En: wat zijn er vier al niet meer....Achter Wilfried, Liane, Herman en Marcel hoort voortaan een †....

Apocalyptic Events

Onder het bordje dat vertelt dat er camerabewaking aan boord is, lazen we op Tram 8 ineens: In Case of Apocalyptic Events, Break This Object in Order to Speed Up the Process. Hij ziet er weliswaar professioneel uit, maar deze zelfklever is waarschijnlijk niét aangebracht door De Lijn.....

Ieder zijn vak

Mooi, wat sommige specialisten zoal weten. Voor mijn lekenogen is dit gewoon kalksteen. Maar een petrograaf ziet, zeker microscopisch, véél meer: "Fijne mikrietlaagjes, en grove, zandiger bandjes met veel fossielgruis (foraminiferen, echinodermen), detrietisch kwarts, en wat glauconiet. Het kalkgehalte (mikrietcement plus mikrofossielen) bedraagt meer dan 75 procent. Dit zijn allemaal kenmerkende eigenschappen van Gobertangesteen."

Bos om de hoek

We wonen hier in hartje Antwerpen perfect naar onze zin. Hoewel we zowel voor als achter een terras hebben is het enige nadeel van het wonen op een appartement het ontbreken van een tuin. Gelukkig hebben we pal om de hoek de Kruidtuin, de Hortus Botanicus, de Botanieken 'Of. Kuierde daar zojuist weer eens door en altijd frappeert het me hoe je je op sommige plaatsen ervan midden in het bos waant terwijl je amper vijf meter van de Leopoldstraat bent....

Op de Kruzenshtern

Mijn gedicht Op de Kruzenshtern is vanaf heden te lezen op KEMP=MAG, dat fraaie medium van Jef van Kempen: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-op-de-kruzenshtern

Zuurvrij

http://mededelingen.over-blog.com/article-zuurvrij-weer-de-moeite-waard-79874055.html

Openbaar kunstbezit

Soms vind je kunst zomaar op straat. Heb daarstraks bij het Stadspark het licht een extra keer op rood laten springen om de grafiek op de paal onder een verkeersbord op mijn gemakje te bestuderen. Het lijkt wel of iemand er een monotype op maakte....

Toltijd

Ineens vraag ik me in dit van Moderne Technologie bol staande tijdsgewricht af of kinderen eigenlijk nog wel spelletjes spelen zoals ze dat vroeger deden. Ik zie er eigenlijk nooit meer, bijvoorbeeld, tollen. Zouden ze nog weten wat dat is? Herinner me dat je vroeger ineens, alsof het geprogrammeerd was, allemaal aan het tollen was. In de toltijd....

Tot ook die plots afgelopen was en plaats moest maken voor de vliegertijd. Of er een bepaalde volgorde in zat weet ik niet meer maar je had ook nog de hoepeltijd, knikkertijd, en de rolschaatstijd, en....

Vriendschap

Ach, de onvolkomenheid van relaties....Had hij maar vleugels. Toch doet hij zijn best af en toe de lucht in te gaan. En wat de uil betreft: die lijkt soms pogingen te ondernemen om kopjes te geven. Wat een prachtige vriendschap is er te zien in dit filmpje op You Tube:
http://www.youtube.com/watch?v=Iqmba7npY8g&feature=player_embedded

Met eigen ogen

Van 12 juli 526 tot 22 september 530 was Felix IV de 54ste paus. Hij bouwde in Rome twee heidense tempels om tot de chiesa Cosma e Damiano, de kerk van de heiligen Cosmas en Damianus. Op een van de mozaïeken in de apsis is deze Felix te zien. Op zich niet zo bijzonder, maar wel vermeldenswaard is het gegeven dat dit de éérste afbeelding van een paus uit zijn eigen tijd is die de tand des tijds heeft doorstaan. Felix IV heeft dit portret dus nog met eigen ogen aanschouwd....

Drijfkuiken

Wat een dapper kuikentje! Het waterhoen (Gallinula chloropus), dat géén zwemvliespoten heeft, leeft in oevervegetatie. Dit kleine exemplaar weegt nog maar zo weinig dat hij het aandurft over bladeren van waterplanten te kuieren. Er kómt een moment dat hij kopje onder gaat....

Stop the mascara!

Hoewel het artikel een ernstig onderwerp betreft, schoot ik zojuist toch in een smakelijke lach toen ik De Standaard las. Bij een beschouwing over de Syrische troebelen staat een foto van demonstranten die de Verenigde Naties oproepen om actie te ondernemen, omdat Al-Assad nu ook kinderen zou vermoorden. Het bloedbad moet stoppen vinden ze. Maar omdat ze het woordenboek niet zorgvuldig genoeg raadpleegden staat er niet dat er gestopt moet worden met the massacre maar met....the mascara.....!

Een bos dirigeren

Het onderschrift: 'Bernard Lafrouille, de enige man ter wereld die een bos kon dirigeren. Geen plaatopnames bekend.' Altijd de moeite waard is Danny Braems Vintage Antwerpen: http://vintage.charmantwerpen.be/

Rodenbach

Ik ben een grage bierdrinker. Liefst van gewone pintjes. Maar er is één speciaal bier dat ik af en toe eens bestel: Rodenbach. Eerlijk gezegd dacht ik altijd dat dat vernoemd was naar de dichter Albrecht Berten Rodenbach (1856-1880). Maar Alain Delmotte leerde me dat de auteur van De blauwvoet juist uit de brouwersfamilie Rodenbach komt. De brouwerij Rodenbach werd in Roeselare al in 1821 gesticht door zijn oom Alexander Rodenbach....

Mannen onder elkaar

Wat me in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare ook trof was de geheel in stijl ingerichte wc....Da's lekker plassen, zo aan zee (tegen de wind in?). Links Leif Hoste, rechts Tom Boonen.

Op de vélocipède

In Roeselare ben ik in dat fraaie Nationaal (voor hoe lang nog?) Wielermuseum overigens op zo'n ouderwetsche vélocipède geklommen. Voorwaar geen eenvoudig karwei. De museumcamera legde me alleszins vast:
http://www.mijnhogebiwedstrijd.be/fotoshoot/foto?file=sites/www.mijnhogebiwedstrijd.be/files/fotogalerij/2011/07/2011_07_09/0023.jpg

Vlaggen en vlaggen

Je kunt vlaggen en je kunt vlággen: in Roeselare pakken ze ter gelegenheid van deze 11 juliviering uit met een exemplaar dat bijna zo groot is als het stadhuis....In Roeselare vond dit weekeinde overigens een bijzonder leuk poëziefestival plaats. Ik maakte voor Versindaba een impressie:
http://versindaba.co.za/2011/07/10/bert-bevers-geslaagde-eerste-editie-poeziefestival-roes/

Stefke in voorraad

Net zo lenig als hij nieuwsgierig is, duikt ons rosse huisgenootje waar mogelijk iedere openstaande deur in. Kwestie van alle hoeken en gaten van zijn territorium te inspecteren....

Oase van rust

Natuurlijk raast er de ganse dag onnoemelijk veel verkeer door de stad, maar je hébt in Antwerpen toch echt ook nog wel een paar plekken waar je rúst vindt. Het (hier door mij vanuit de hoogte vastgelegde) Begijnhof aan de Rodestraat bijvoorbeeld, ingekneld tussen de immens drukke Italiëlei en de oude stad. Je vindt er een zeer charmante kerk, en een uiterst lieflijk kapelletje. En....je hoort er amper iets van de buitenwereld!

Allebei gelijk

Terwijl ik hier zit te schrijven is in de hal een elektricien ('nen elektrieker) bezig met het vervangen van de lampjes boven de lavabo. Toeval bestaat niet: wélke dichtbundel heb ik hier naast mijn computer liggen? Uier van 't oosten van die onvolprezen Habakuk II de Balker. En met wélk citaat opent die? Met: Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een elektricien) / Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een dichter). Waarvan akte....

Zittende watergodin

Wat mij betreft is het MAS echt een schot in de roos. Kuier er regelmatig op mijn gemakje binnen. Met name de afdeling Leven en dood. Over boven- en onderwereld, op de 8ste verdieping, vind ik prachtig. Zie deze schitterende beeldengroep van een krijger met twee honden (Veracruz-cultuur Mexico, 400-900, aardewerk) maar eens! Kan ook echt genieten van de Zittende watergodin uit de Aztekencultuur (Mexico, 1450-1521, witte onyx), die hieronder is te zien.

Nephertog

Hé, ik vind weer een woord voor mijn collectie Phaalangst & Sokofouders. Ik wist niet dat het bestond, maar 'de krant' gebruikt het: nephertog! Ontdekte tevens dat er een blog Alledaagsedagen is, die een link naar mijn verzameling plaatste:
http://alledaagsedagen.tumblr.com/post/6281680714/bert-bevers

Andere zon

Nota voor de Australische markt: Deze bril is niet bedoeld om bescherming te bieden tegen zonnestralen. Geen taalfouten. In het Duits: Anmerkung für den australische Markt: Diese Brille ist nicht zum Schutz vor Sonneneinstrahlung gedacht. In het Engels: Note for the Australian market: These glasses are not intended to provide protection against sun glare. En in nog 21 andere talen dezelfde waarschuwing. Op een soort gebruiksaanwijzing (wat valt er aan te wijzen?) bij een nieuwe....zónnebril! Wat is er anders aan de zon in Australië? Mysterieuze kwestie.

Geen woorden, maar daden

“When you have to shoot shoot, don’t talk.” Legendarische uitspraak van Tuco Benedicto Pacifico Juan Maria Ramirez in Sergio Leone's Il buono, il brutto, il cattivo (hier beter bekend als The Good, The Bad and The Ugly), uit 1966. Wanneer een bandiet hem makkelijk neer denkt te kunnen schieten omdat hij in bad zit omkleedt hij zijn plannen met het nodige geklets, niet in de gaten hebbend dat Tuco zelfs in bad nooit ongewapend is....Denk hieraan nu ik al surfend ontdek dat Eli Wallach, de acteur die The Ugly speelt, nog steeds leeft. Van sommige mensen denk je dat ze al lang dood zijn. Wallach wordt dit jaar Deo volente 96....

Geelzucht!

Geel, groen en bolletjes. En als hij wat jonger was geweest ook nog wit. Wát een start van de 98ste Ronde van Frankrijk voor Belgisch Kampioen Philippe (morgen nog een rit?)! En dan daarna ook nog Wereldkampioen Thor Hushovd in het geel! Welk een mooi begin van de Tour. Die natuurlijk sowieso al de moeite waard zal blijken dankzij Geelzucht. Dichters Patrick Cornillie, Norbert De Beule, Sylvie Marie, Frank Pollet en Paul Rigolle houden de boel nauwlettend in de gaten. Hup: zet gauw bij je Favorieten: http://geelzucht.wordpress.com/

Onafscheidelijk

In mijn aquarium heb ik twee bodemkuisertjes, exemplaren van de Corydoras aeneus, die quasi onafscheidelijk zijn. Waar de een is, is de ander. Dikwijls begeven ze zich en danseuse door het water. Ik kan daar langer naar kijken dan naar een aflevering van FC De Kampioenen....

Waar niemand alleen woont....

Ik stel me zo voor dat de naam van de straat waarin je woont invloed kan hebben op je welbevinden. Het lijkt me voor neerslachtige zielen alleszins niét bevorderlijk om te wonen in de Eenzaamheidsstraat....

Blogger bij Versindaba

Sinds kort ben ik, op uitnodiging van Marlise Joubert, medewerker aan de rubriek Wisselkaarten van Versindaba. Die wordt behalve door mij gevuld door Chris Coolsma, Edwin Fagel, Stefaan Goossens, Luuk Gruwez, Astrid Lampe, Delphine Lecompte, Roel Richelieu Van Londersele, Thomas Möhlmann, Alfred Schaffer, Yves T'Sjoen, Vrouwkje Tuinman en Elly de Waard. Voorwaar schoon gezelschap!
http://versindaba.co.za/2011/06/30/bert-bevers-een-blik-in-de-keuken/

De bidder van Larsa

Op KEMP=MAG vanaf heden mijn gedicht De bidder van Larsa:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-gedicht-de-bidder-van-larsa

Drukkerij in literair café

Ontdekte al snuffelend tussen oude aanplakbiljetten dat in het literair Café Den Hopsack aan de Grote Pieter Potstraat 24 hier in Antwerpen vroeger een drukkerij was gevestigd. Toch in elk geval in 1869. Op 18 december (zie onderaan de afbeelding) van dat jaar had Drukkerij Guil. van Merlen als adres Groote Pieter Potstraat 24!