Gezellig

Als eenvoudige αλφα heb ik nooit echt iets gehad met de βετα-wetenschappen. Het principe van de communicerende vaten is me echter van meet af aan volkomen helder geweest. Wellicht doordat het altijd zo inzichtelijk werd getekend, maar misschien ook wel omdat ik het altijd zo gezéllig vond klinken: vaten die met elkaar kunnen communiceren….

Naar Rio!

Kreeg van Bram een prachtig boek uit 1913: over de Internationale Sleepdienst Mij. Rotterdam. Ik dacht altijd dat sleepboten grotere schepen havens in en uit trokken, maar een eeuw geleden al legden ze trajecten af waar ik geen weet van had. Zo trok de sleepboot Schelde de tanklichter Groningen van Rotterdam naar….Singapore, de Thames een droogdok van Glasgow naar…. Soerabaja en de Schelde een baggermolen van Rotterdam naar…. Rio de Janeiro. Wat een afstanden!

Fijne lichtjes

In deze tijd van het jaar kan het me niet rap genoeg avond worden. Dan komen immers de lichtjes her en der in de stad het best tot hun recht….

Sic transit gloria mundi

Hoe beroemd moet je bij leven zijn om niet vergeten te worden door volgende generaties? Dat vraag ik me af bij het bladeren door een vooroorlogse jeugdencyclopedie. “De Italiaansche tooneelspeelster Eleonore Duse (1859-1924), van wie je allen stellig wel eens gehoord hebt….” Ik had er nog nóóit van gehoord. Een zoektocht op het internet leert me dat ze destijds hogelijk bewonderd werd, en van 1894 tot 1904 ook de maîtresse van Gabriele D’Annunzio was. Zou er over negentig jaar nog iemand weten wie, pak ’m (allez: pak ’r) beet, Meryl Streep was?

Stilleven met haai

Vanaf heden maakt mijn gedicht Stilleven met haai onderdeel uit van de lading van Jef van Kempens mooie Fleurs du mal:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-stilleven-met-haai

Trossingen bestaat

Bekeek in een etalage een modelbouwstationnetje, genaamd Trossingen. Uiteraard opgezocht of dat plaatsje echt bestaat. En jawel hoor: het ligt in Baden-Württemberg, en huisvest de muziekinstrumentenfabriek Hohner.

Fijne verrassing

Ha: een nieuw avontuur van Blake & Mortimer! Van Jean Dufaux, Antoine Aubin en Étienne Schréder deze keer. Hun eerste album met Edgar P. Jacobs’ helden, en het ziet er schitterend uit. Kwam, nadat ik daar op zoek was geweest naar deze nieuwe uitgave, onverrichter zake uit de FNAC en De Standaard toen ik op weg naar tram 7 in het krantenwinkeltje aan de Sint-Katelijnevest De Septimus-golf in de etalage zag blinken! Dat wordt smullen, onder de leeslamp….

Dames en heren....

In deze moderne tijd, waarin het steeds moeilijker is om poëzie aan de man te brengen, maak ik graag van deze Gemengde Berichten gebruik om uw aandacht te vragen voor Eigen terrein – Gedichten 1998-2013. Dit mooi vormgegeven boek, dat zojuist van de persen rolde, bevat een ruime keuze uit de gedichten die ik het afgelopen anderhalve decennium schreef. Het kost € 20 (plus verzendkosten), en het staat u geheel vrij er een exemplaar van te bestellen. U zou daar Uitgeverij WEL en mij bijzonder veel plezier mee doen. Hou u zeker niet in: info@bertbevers.com

 

Oeps....

De meeste monarchen hopen, ijdel als ze zijn, voort te leven op postzegels, op munten of als standbeeld. Zoiets zal ook ongetwijfeld Maximiliaan (broer van keizer Frans Jozef I van Oostenrijk), die van 1864 tot 1867 ‘keizer’ van Mexico was, voor ogen hebben gestaan. Dat avontuur is hem niet wel bekomen, zo moge duidelijk worden uit deze foto die me trof in het Museum voor Fotografie in (het daarbuiten uitermate troosteloze) Charleroi. Na zijn executie werd deze opname van hem gemaakt, als een soort trofee voor de vrijheidsstrijders….

Winterbloemen

“Ik kocht mijn buitenhuis door om middernacht een telegram te zenden naar Timboektoe. Ik bevond mij aan boord van de Mauretania en er stond een flinke storm.” Een van mijn favoriete openingszinnen. Van Beverley Nichols, in Langs het tuinpad meer bepaald. Ben weer eens bezig in dat boek uit 1932, waarin de auteur het onder meer ook heeft over de vondst van Winter Blossoms from the Outdoor Garden van A.W. Darnell. Toen ik deze Nichols voor het eerst las bestond internet nog niet. Nu zocht ik voor de grap eens op of die uitgave van Darnell nog te traceren is, en jawel hoor….

Fijne schaduw

Zelfs een fervent bierdrinker als uw dienaar kan plezier beleven aan de aanwezigheid van wijn in huis. En al helemaal als een stilleven op het drankkastje zich door een winterse lichtinval lijkt te ontpoppen tot een engeltjesballetje (waarmee ik bedoel: engeltjesballètje, niet: engeltjesbálletje)….

Slakkengang

Naar het schijnt is het een teken dat het met de klimaatbeheersing van de bak uitstekend is gesteld, maar het blíjft me verbazen waar al die slakken in het aquarium vandaan komen. Soms zijn er quasi géén, en dan heb ik ineens weer meer slakken dan vissen….

Natte zijkant

En dan loop je met een grote paraplu over en half voor je tegen de regen in, waardoor je zicht niet volledig is, en dan word je langs de zijkant aangevallen door een lekkende, wat zeg ik, spúitende regenpijp….

Brabants geld

Reeds een dik decennium zijn we er in het grootste deel van de Europese Unie aan gewend met gelijke munt te betalen. De franken, guldens en marken kan ik me nog goed herinneren, maar niet de valuta die ooit in ons eigen Brabant rouleerden. Kwam een oud stuk tegen met de wisselkoersen van onder meer Brabandsche [sic] Kroonen, Halve Kroonen, vierdens daarvan en stukken van 17½ Stuyvers. Er waren ook Brabandsche Schellingen en Dobbele Schellingen.

Gulploos

Zouden er mannen bestaan die als ze in pyjama zijn door hun gulp plassen? Vraag me dat af nu ik constateer dat de broek van mijn nieuwe nachtkledij gulploos is!

Auteurs op Antwerpen Boekenstad

Mijn reeks foto’s van Antwerpse auteurs aan hun schrijftafel, De Tafel van 1, maakt voortaan onderdeel uit van de website van Antwerpen Boekenstad:

http://www.antwerpenboekenstad.be/pagina/129/auteurs

Blikken trommel

Mijn zusje ontdekte in de spullen van ons oma zaliger een foto die ik me helemaal niet kon herinneren. Het is eind 1957, en mijn grootmoeder houdt mijn kersverse broertje vast. Ik vind zijn komst leuk, want ik zit vrolijk op een blikken trommel te slaan. Hij van zijn kant lijkt zich af te vragen waar die klereherrie voor nodig is. Onze ouders zaliger kijken vanaf hun huwelijksfoto toe. Vandaag zouden ze 60 jaar getrouwd zijn geweest.

Heropgedoken werkgever

Mijn eerste vakantiebaantje had ik bij De Gruyter, eerst als vakkenvuller en later achter de kassa. Toen ik vanmorgen de deur uit stapte zag ik een camion van De Gruyter de straat in komen. Ik dacht eigenlijk dat deze winkelketen al lang niet meer bestond.

Niet snugger

Het Franse leger, toch al niet bijzonder snugger, had in het begin van de Groote Oorlog heel wat slachtoffers uit kunnen sparen als het zich aan de Moderne Tijd had aangepast. Waar de Duitsers ten strijde trokken in Feldgrau, en de Britten in kaki, bleven de Fransen vasthouden (Le pantalon rouge, c’est la France!) aan de rode kepies, blauwe jassen en rode broeken uit de tijd dat de schootsafstand van geweren hoogstens tweehonderd passen bedroeg en op korte afstand van elkaar vechtende legers geen reden hadden om zich voor elkaar te verbergen. In 1914 echter werden er door de vijand geavanceerde machinegeweren gebruikt. De Duitsers moeten zich op de kermis hebben gewaand….

Beverse maat

Leerde een mooie uitdrukking kennen: “Da’s een Beverse maat!” Hetgeen betekent: een gulle portie, een fors glas. Is ontstaan in het Waasland, waar een Beverse maat bier aanzienlijk groter was dan een uit Sint-Niklaas. De meeste drankhuizen in de streek bevonden zich dan van oudsher ook in Beveren….

Uit de kast (XVI): Wim van Til

Met de ogen dicht voor de boekenwand. Ditmaal schuif ik zonder te kijken Sleutelhouder van Wim van Til uit mijn poëziekast. Ik blader en stop. Houd met mijn linkerduim bladzijde 102 open waarop het gedicht Zandlopers leest prijkt:

Dit is de wending, een uitgelezen

boek. Je slaat het dicht en klapt
het om. Je leest opnieuw
met andere ogen: zandlopers leest
ben ik, de kering van de tijd.

Ik ben het omslagpunt in eeuwigheid, ik dreig

met omslaan, sla daadwerkelijk om,
geef nieuwe minuten uit. Tijd

is een keuze. Ik ga, ik ben

alweer bijna terug.

Beduidend langer

Zag in de Zoo (behalve okapi’s, ringstaartmaki’s en zebra’s) ooit giraffen paren. Kwam de foto die ik daarvan maakte weer eens tegen. Net als een man heeft een (masculiene) giraffe zeven halswervels en één piemel, maar ze zijn stuk voor stuk wel beduidend langer….

Luiers en rattengif

Welk een bizar boodschappenlijstje vond ik. “Luiers voor de kleine,” moet de steller ervan gedacht hebben. “En o ja, rattengif.”

Oud geld

Grappig, zo’n hoop in onbruik geraakte munten. Er zit zelfs nog een stuk van 25 peseta tussen met de kop van Franco erop. Carl Gustaf, Elizabeth II en Juan Carlos zijn hier de enige twee staatshoofden die nog steeds in functie zijn.

Charmant theatertje

Zouden er nog mensen leven die zich kunnen herinneren dat ze als kind naar dit charmante marionettentheatertje hebben gekeken? En: zouden kinderen in dit digitale tijdperk zich met een dergelijk nostalgisch kastje nog kunnen vermaken?

Ah! Those Were The Days....

In het begin van de twintiger jaren van de vorige eeuw vestigde Robert Graves zich in het dorp Islip. Geweldige anekdote uit Goodbye To All That: “Gedurende de wintermaanden speelde ik elke zaterdag in het voetbalelftal van het dorp. Wij ex-militairen hadden die sport na een afwezigheid van zo’n tachtig jaar weer in Islip ingevoerd. De negentigjarige van het dorp klaagde dat het niet meer zo’n mannelijke sport was als in zijn jonge jaren. Hij wees over de velden naar een paar bejaarde wilgen: ‘Dat was het ene doel,’ zei hij, ‘het andere was bijna een kilometer stroomopwaarts. De veldwachter heeft het tenslotte verboden. Bij de laatste wedstrijd waren er drie spelers gestorven – een was er doodgeschopt en de andere twee verdronken elkaar in een scrimmage. Wat een prachtwedstrijd was dat.’

Tante en veulentje

Af en toe merk ik dat ik nuttig werk verricht met deze blog. Tante Truusje Trippelstein en Veulentje Witvoet waren twee versjes die mijn moeder me toen ik jong was in mijn systeem prentte. Vooral veel moeite heb ik moeten doen om de tekst van Veulentje Witvoet te achterhalen. Zag, toen ik (dat doe ik maar af en toe) de statistieken van Gemengde Berichten weer eens naging, dat er ineens een heleboel treffers op Veulentje Witvoet waren. Waaruit ik afleid dat ik er ergens iemand, neen: iemandén, blij mee moet hebben gemaakt. Als je genoemde titels nu intikt op Google kom je báf bovenaan de verwijzing naar deze blog tegen….

http://gemengdeberichten.blogspot.be/2008/08/veulentje-witvoet-mijn-oudste-literaire.html

Heilige Vaas?

Kwam een eerder obscuur kerkje tegen. Kerk van God in België. Protestantse kerk. Lid van de Federale Synode. En dat dan ook nog eens in het Frans op de gevel. Wat doet die gigantische vaas daar op het dak?

In of op?

Je bent in de Filipijnen geweest, maar op Texel. Je bent in Nieuw-Zeeland geweest, maar op Capri. Is het de omvang van een eiland die het voorzetsel bepaalt? Het aantal inwoners? Ben je bijvoorbeeld in of op Groenland geweest? Of in of op IJsland (een souvereine staat waar minder mensen wonen dan hier in de stad). Er bestaan geen duidelijke regels in deze kwestie….

Lesney, niet Lesley

Even dacht ik dat Leen Huet een tikfout had gemaakt, maar néén: ík heb een dikke halve eeuw een verkeerde naam in mijn kop gehad. Met auto’s heb ik nooit iets gehad (heb zelfs niet eens een rijbewijs), maar de kleine camion die ik als jongetje kreeg heb ik altijd bewaard. Ik meende tot nu toe dat die gemaakt was door Lesley, maar dat moet zijn Lesney! Heb het niet alleen op het internet gecontroleerd, maar ook op de onderkant van ‘mijn’ truck met oplegger: Jennings Cattle Truck, Thames Trader No. 7, Made in England by Lesney. Bedankt voor de correctie, Leen!

http://leenhuet.wordpress.com/2013/11/12/jongens-waren-we/

Belijdenis

Mijn gedicht Belijdenis werd vandaag gepubliceerd op De schaal van Dighther:
http://www.digther.blogspot.be/2013/11/belijdenis-bert-bevers.html

Baas boven baas

In het charmante Dordrecht trof ons de Zakkendragerstraat. Er zullen niet veel straten zijn die smaller zijn denk je daar, maar ook hier geldt dat er een baas boven een baas is:

http://www.gva.be/nieuws/in-de-rand/aid1486863/toekomst-smalste-straat-ter-wereld-verzekerd.aspx

Wapenstilstand

Het zijn (om Obelix te citeren) rare jongens, die Britten maar van tradities weten ze iets. Visioenen van Heliogabalus toen ik zat te kijken naar The Royal British Legion Festival Of Remembrance in de Royal Albert Hall. Een hoop militaristische spierballenrollerij, maar toch ook een ingetogen sfeer bij het herdenken van alle gevallenen. Echt ontroerend waren de honderdduizenden rozenblaadjes die aan het slot, nadat iedereen dat aangrijpende Abide With Me (een van de mooiste hymnes die ik ken) had gezongen, naar beneden kwamen dwarrelen. Ik krijg er ieder jaar weer tranen van in de ogen….

http://www.youtube.com/watch?v=4Ed4xtDnrf0

Lezende mensen

Ontdekte via Het Vliegend Eiland een erg leuke fotoblog, met sfeervolle opnamen van lezende mensen:

http://gentle-art-of-reading.blogspot.nl/

Ouderwetsch

Goh, ik kwam nog een ouderwetsche slagersjongen tegen. Allez, het was wel een oudere heer (misschien zelfs de beenhouwer in kwestie), maar hier in de buurt van de Peter Benoitstraat worden de biefstukken en charcuterie nog bezorgd op een fiets met zo’n grote mand voorop!

Boekenbeurstijd

Het is weer Boekenbeurs. Wat een drukte toch altijd, al komt zoals gebruikelijk het meeste volk op beursgoeroes, kookboekenschrijvers en striptekenaars af en niet op dichters. We lieten het niet aan ons hart komen, en lazen tóch gewoon uit eigen werk voor….

http://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/literaire-estafette-met-17-auteurs-op-de-boekenbeu/f1451baa-fbe4-4ce4-993d-2d86972e9c93

Vierlandenpunt

Bladerend in een oud boek van de Antwerpse uitgever Lode Opdebeek tref ik een merkwaardige foto aan van de grenspalen van België, Duitsland, Nederland en….Moresnet, dat tot 1920 bestond:

http://meergemengdeberichten.blogspot.be/2012/04/koddig-rijtje.html

Eerder ruw

Een lekkere zeep, die maakt Netl. Ik ben altijd gewend geweest aan die industrieel modieus vormgegeven handzepen. Dit stuk oogt eerder ruw. Bovendien ziet het er zeer smakelijk uit met die stukjes lavendel die wel komijnzaad lijken….

Eindelijk herfst

Hè, eindelijk herfst! Binnen snort de kachel, buiten gutst de regen. Ik kijk op zulke ogenblikken graag naar buiten….

O tempora o mores

Het valt me in de verslaggeving over de afluisterpraktijken van de Amerikanen op dat geen enkel medium terugkoppelt naar 1974. Nog maar 39 jaar geleden waren afluisterpraktijken immers de directe aanleiding voor Richard Nixon om op te stappen als president!

Filosofische pauze

“Hoe zat het ook weer?” vroeg ik me af in het Forschungsmuseum Alexander Koenig aan de Adenauerallee in Bonn. “Was jij er het eerst, of het ei?”

Fijne vertikking

O, wat was ik blij toen de supermarkt waarop wij destijds in Bergen op Zoom woonden de Passendale in de reclame (in de promo heet zulks in Vlaanderen) had. Het is onze favoriete kaas. Die was toen de hélft van de prijs! Toen ik tot mijn verbazing na een week (de normale duur van een reclame/promo) zag dat de Passendale nog steeds zo goedkoop was, zei Froukje (ik herinner me de verantwoordelijke van de kaasafdeling nog goed) met een blos op haar wangen: “U kunt er nog een tijdje van profiteren meneer Bevers, want bij de bestelling heb ik me vertikt: in plaats van 100 liet ik 1000 kilo komen….” Dat schiet me te binnen nu ik mijn boterhammen met Passendale (Charactère nota bene, de oude versie dus) ga beleggen.

Herfstlente

Het is nu toch echt november, en volop herfst maar in dit hoekje van de Kruidtuin zou je dat niet zeggen. Knap hoor, hoe de hoveniers het jaar rond de kleur in zicht houden!

Niets is onmogelijk

Op deze Allerzielen blader ik door de Verzamelde Gedichten van Ida Gerhardt, waarin me nu De gestorvene trof:

Gij zijt gelijk een korrel in de grond

en bezig om in oogsten op te staan.
De stille tekenen zijn mij niet ontgaan.

Niets is onmogelijk. Harsverzegeld stond

in Chefrens pyramide een kruik met graan,
en een die na millennia het vond

zaaide ervan. ’t Werd avond, het werd dag

over de Nijlstrook. – Tot hij de ochtend zag
dat zich de kiemplant uit de korrel wond.

Dom democraatje

En ja hoor, daar probeert weer een politiekertje zich te profileren. Jeroen Hageman deze keer, een lid van Provinciale Staten van Noord-Brabant voor het quasi-intellectuele D66. Nou is dat een clubje dat wel eens zegt onderwijs best belangrijk te vinden, maar Hageman bewijst in elk geval het niet genoten te hebben: hij wil de naam Noord-Brabant vereenvoudigen tot Brabant, typisch geval weer van louter binnen de landsgrenzen denken en geen enkel historisch besef hebben. Godzijdank is D66 al 47 jaar een politieke quantité négligeable, want anders zouden er nog brokken van komen. Burgemeester van Madurodam, dat lijkt me het hoogst haalbare voor dit wereldvreemde kereltje….

http://gemengdeberichten.blogspot.be/2010/01/noord-brabant.html

 

Als ik het niet dacht

‘David Kepesh is docent literatuur in New York. Hij is een veelzijdige, intellectueel en cultureel begaafde man, maar op emotioneel gebied is hij nooit volwassen geworden.’ Toen ik de synopsis las wist ik metéén dat deze film door een vrouw geregisseerd moest zijn. En jawel hoor: Isabel Coixet. Goeie job? Veelzijdig? Intellectueel en cultureel begaafd? Ik weet zeker dat zo’n rijtje voor de meeste mánnen volstaat. Maar neen! Ze moeten natuurlijk ook emotioneel nog wel wat volwassener worden….

Mmmm, Weizenkorn....

Bezoek uit het oosten. Dat een prachtige fles van mijn geliefde Strothmann Weizenkorn (Holzfaß veredelt) voor me mee had gebracht, een smakelijk voorbeeld van über mehrere Generationen erworbene westfälische Brennkunst. Mmmm, gauw naar de frigo voor een koud glaasje….

Een rijtje 4en en 7s

Meestal zijn het auto’s (meestal met één mens erin, er tuk op om zo dicht mogelijk tot aan de toonbank te rijden) die hier voor de deur een file vormen, maar momenteel zijn het de trams 4 en 7. Ze staan al een tijdje stil, want de meeste inzittenden stappen uit om hun weg te voet te vervolgen….

Een heer met een bloterig been

David Jason (bekend van Do Not Adjust Your Set – waaraan hij meewerkte met de latere Monty Pythons Eric Idle, Terry Jones en Michael Palin –, Only Fools And Horses en Frost) is ondertussen Sir David Jason. Kwam een interview met hem tegen, naar aanleiding van zijn kersverse biografie. Innemende man, absoluut. Maar op vestimentair vlak vind ik hem geen echte Sir: hij draagt korte sokken, waardoor tussen die anklets en zijn broek bloot onderbeen te zien is. Not very stylish….