Wat een verspilling....

Niet dat ik er altijd op let, maar als ik hier aan de Leien zo eens aan het zebrapad moet wachten blíjft het me verbijsteren hoeveel auto’s er passeren met maar één persoon erin….

Ook niet te rijmen....

Overigens is herfst in onze taal niet het enige woord waarop niets rijmt. Enig speurwerk leert dat er, zij het niet veel, nog wel wat zijn. Natuurlijk zijn ook daar rijmtrucjes bij te bedenken, maar het zijn woorden waar geen diréct rijmwoord voor bestaat: andijvie, buste, nieuws, ordner, pinguin, slordig, spuug, stolp, turbo, vijftig, wereld, wulps en zilver.

Najaarsrijmen

Grappig, hoe een terloopse opmerking pennen in beweging kan zetten. Nu het weer najaar aan het worden is opperde ik (een week geleden) dat er in onze taal geen woord is dat rijmt op herfst. Hans Mellendijk haalde direct Drs. P aan:

http://smelsslems.blogspot.be/2014/09/bijna-niets-rijmt-erop-herfst.html

En Frank De Vos zwierde een en ander blijkbaar FaceBook op. Hij stuurde me wat reacties door. Van Gust Peeters bijvoorbeeld: “Vorig jaar zag ik een foto op de blog van Bert Bevers, op datum van 2 oktober. Ik schreef daardoor iets, met daarin het probleem in kwestie. Wat dialectaal opgelost”:

uit de bolster op de stenen:
in het holst der nacht verdwenen
uit de boom, gevallen, hard
met een plof neergekomen
de plavuizen getart
liggend in aromen

in de gloed van elke herfst
rijping rotting om ter sterfst

En Ingmar Ruttens: Wie heeft die rijmelarij op zijne kerfst.... ok? Joal Delm opperde: En een jong erfst- / -uk. Zeer ingenieus vind ik de bijdrage van David Van der Maat: Waarheen ik ook zwerf / staat een ander voor me klaar!

Drie op een rij

Mooi woord voor Scrabble: witlipboomkikkers. Zie ze daar nu zitten, drie op een rij. Deze exemplaren van de rainette géante, de Weißlippenlaubfrosch en de White-lipped tree frog (wetenschappelijke naam: Litoria infrafrenata) lijken wel uit te stralen dat groen de belangrijkste kleur ter wereld is….

Niets te klagen

We mogen hier in het centrum van Antwerpen sowieso niet klagen wat betreft het groen. Aan de overkant ligt het Stadspark, achter hebben we drie paardenkastanjes en om de hoek ligt de Botanische Tuin. Daarenboven zijn er fraaie bosschages aangelegd op d’n Boulevard. En de Italië-, Frankrijk- Britse en Amerikalei (waaruit die boulevard bestaat) zijn ook rijkelijk van bomen voorzien. Dat kun je ook goed zien als je eens via Google Maps naar de stad kijkt….

Tweede jeugd

In hartje zomer werd ze in ons balkontuintje wat weggedrukt door de woekerende Oost-Indische kers maar sinds we die verwijderden is de klaverzuring (Oxalis) aan een tweede jeugd bezig. Kijk toch eens, welk een fijne bloemetjes nog. En het is al bijna oktober….

Buitenbeentjes

Er zijn 195 internationaal erkende staten in de wereld. Daarvan voeren er slechts twéé een vierkante vlag: Vaticaanstad en Zwitserland. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Bij uitbreiding....

Niet alleen Artilleriestraat 1, 3 en 5 moesten eraan geloven, maar ook de oude Blokstal die tussen de Nieuwe Markt (foto boven) en het Mineurstraatje (hieronder) lag. Op de achtergrond in beide gevallen de Gevangenpoort. Die hebben ze gelukkig wel laten staan. Aanschouw hier de omgeving waar steller dezes zijn oudste herinneringen heeft liggen….

Terug naar het verleden

Belachelijke titel, ik geef het toe, want je kúnt helemaal niet terug naar het verleden. Maar: in je hoofd wel, en al helemaal wanneer je oude foto’s voor ogen hebt. Het huis waarin ik mijn jongste jaren met genoegen doorbracht moest, toen iedereen plotsklaps een auto had en voor die voertuigen dientengevolge ‘ruimte’ diende te worden gemaakt, gesloopt. Artilleriestraat 3, Bergen op Zoom. In dat huis las ik voor het eerst avonturen van Kuifje, en van Piet Pienter & Bert Bibber (poëzie was er niet voorhanden). Kwam opnamen tegen die mijn vader zaliger nagedachtenis maakte van de afbraak ervan. En natuurlijk moest ik weer denken aan Rudy Kousbroek, die ooit schreef dat hij geen treuriger gevoel kende dan de weg te weten in een huis dat er niet meer is….

L'Atalante

Op Fleurs du mal vanaf heden mijn gedicht L’Atalante, dat ik schreef bij gelijknamige film van Jean Vigo, uit 1934:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-latalante

Ziggoerat?

De resten van een ziggoerat? Neen, ‘gewoon’ een trapsgewijze afgraving hier bij ons achter. De archeologische dienst brengt daar een oude stadswal in kaart. Het gaat om de middeleeuwse muur die behoorde tot de derde stadsuitbreiding, gerealiseerd tussen 1295 en 1314 onder hertog Jan II van Brabant. Wij wonen in de building rechts, achter die paardenkastanjes. Leuk om die eens van een andere kant te zien….

Herfstbril

Kom thuis met een natte zonnebril. Het is herfst aan het worden, en regelmatig kermis bij de duveltjes. Wist u dat er in de Nederlandse taal geen woord bestaat dat rijmt op herfst?

Prachtige aanwinst

Een waarlijk prachtige aanwinst van de Zoo zijn de doodshoofdaapjes. Ik wist niet dat dit zulke amusante beestjes waren. Billijkheidshalve vermeld ik dat saimirii vanzolini veel menselijke trekjes vertonen. Waarschijnlijk trekken ze daarom zo veel bekijks.

Krrrrrrr....

Krrrrrrr. Langzaam draait iemand, in een flou artistique aangelicht (en met niet waarlijk opvallende maar toch ijzingwekkende klanken op de achtergrond), deze geheimzinnige poort open en natuurlijk belandt die figuur vervolgens gaandeweg in een beklemmend avontuur. Hoe dat verloopt kan ik niet bedenken, maar voor iemand die zulks wél kan zou ik graag op zoek gaan naar dit soort locaties….

Dansen met Janssen

O ja, als ik toch nog even mag: nog goed herinner ik me dat ik in 1968 in Ossendrecht mee aanwezig was bij de festiviteiten die Jan Janssen (de eerste Nederlandse Tourwinnaar) ten deel vielen in Ossendrecht, het dorp waar hij woonde. Daarover schreef ik een – niet op de GeelZucht-blog verschenen, want exclusief voor het boek – gedicht waarbij deze foto staat. Mevrouw van Veldhoven, die met haar dorpsgenoot (winnáár van de Ronde van Fránkrijk!) danst. In GeelZucht V staat deze opname in zwart-wit, maar mijn neef Maarten gaf er een geel toetsje aan. Het boek is nog steeds te bestellen, hoor:

http://geelzucht.weebly.com/

Nog één keer over geelzucht

Ooit was ik een zielig jongetje (op deze ouderwetsche foto achter het raam naast ons ma), omdat ik écht geelzucht had en niet naar school mocht, en niet buiten mocht spelen en geen frieten mocht eten en ganse dagen witte boterhammen met geprakte banaan moest eten. Van Frank Pollet, de wegkapitein van onze GeelZucht-ploeg, weet ik dat ook hij de ziekte effectief heeft gehad. Dat schept een band. Een die ik ook al lang heb met dat ventje rechts op deze opname dat dedju wél gewoon buiten mocht spelen. Dat wordt vandaag 57. Van harte, Bruderlein!

Afscheid van GeelZucht

Vanmorgen in de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas (met van links naar rechts op de foto hieronder collegae Fleur De Meyer, Paul Rigolle, Frank Pollet en Patrick Cornillie) voorgelezen ter gelegenheid van de voorstelling van GeelZucht V, de – de titel zegt het reeds – vijfde en tevens laatste bundeling van ons poëtische Tour de France-project. Op de weg terug naar huis leek het wel of de NMBS de kleurstelling in de trein aangepast had voor het boek….

http://geelzucht.weebly.com/

Elektrische wezel

Het duurde even vooraleer ik het bemerkte (ik scheer me namelijk nat), maar toen ik op het stopcontact deze (zonder twijfel voor elke man die zich elektrisch van de baardharen ontdoet, welke nationaliteit die ook heeft, begrijpelijke) afbeelding zag moest ik onwillekeurig denken aan de hoes van een Mothers of Invention-album….

Uit de kast (XXVII): Marc Bruynseraede

Het blijft een interessante manier om de poëziecollectie te gebruiken: soms eens met de ogen dicht voor de kasten te gaan staan en er op goed geluk een bundel uit pakken, en daaruit weer een willekeurig gedicht te plukken. Deze keer kwam Vraag waarom wij vleugels dragen van Marc Bruynseraede (Walter Soethoudt, Antwerpen, 1977) te voorschijn. Daaruit, van bladzijde 37, Salzburger Suite 3:

Dit oord, dit land
dit droombeeld dat een lichaam is
haar vensters poriën
de stoepen, treden, heuvels
zingende fornuizen suizen
lichten het deksel
van haar glimlach op
haar warme, zoete adem
de vochtige voorzichtige lippen
een meisje van dertien
ijdel in haar blanke jurk
de jeugd die ijle bloesem draagt
als een lente op de landkaart

Vloedgedachten

Het was lang geleden dat ik nog eens aan Here comes the flood, dat indringend mooie nummer van Peter Gabriel, dacht maar bij het aanschouwen van dit zandkasteel drong het zich onweerstaanbaar op: Lord, here comes the flood / We’ll say goodbye to flesh and blood / If again the seas are silent / in any still alive / It’ll be those who gave their island to survive / Drink up, dreamers, you’re running dry. Ik neurie het nu al een hele tijd….

HSL-station zonder snelle treinen

Nou, dat was wat! Breda zou een rechtstreekse hogesnelheidsverbinding krijgen met Antwerpen. Dat vroeg om een fonkelnieuw station natuurlijk. Ondertussen kennen we allemaal het Fyra-fiasco. Over twee jaar gaat weliswaar de Beneluxtrein in plaats van over Roosendaal over Breda rijden, maar die gaat over het HSL-spoor slechts 200 kilometer per uur halen. Ondertussen wordt er naarstig voortgebouwd aan het station, want daar waren ze toch al mee begonnen….

Momentopname

Welke lectuur en muziek heb ik vandaag nabij? Gregorian Chant from Canterbury Cathedral door The Lay Clerks of Canterbury Cathedral onder leiding van David Flood (in de kathedraal zelf gekocht), The President of the LSD Golf Club van het onvolprezen ensemble Hooverphonic, Trembling Hearts in the Bodies of Dogs van Selima Hill, Der Untergang des Abendlandes van Oswald Spengler en Krang en zing van Piet Gerbrandy.

Helderheid in het noctuarium

Vreemde, veelal erg vreemde, dieren wonen er in de Zoo in het noctuarium. Dag en nacht zijn er ‘omgewisseld’ om bezoekers de kans te geven nachtdieren ‘aan het werk’ te zien. Meestal moet je daarvoor heel veel geduld aan de dag (of, het is maar vanuit welk standpunt je het bekijkt, nacht) leggen. Mij is het nog nooit gelukt om er een fatsoenlijke foto te maken. Maar Leo Spiessens dankzij een nieuwe camera wel: hier staat een Orycteropus afer (het aardvarken) genoeglijk te ontbijten met twee exemplaren van de Pedetes capensis (de springhaas). Zo te zien komen die goed overeen….

Trouw toch....

Af en toe slaat me de schrik om het taalminnende hart. Als zelfs het dagblad Trouw (wat mij betreft tot nader order toch de allerbeste krant in het Nederlandse taalgebied) taalfouten als deze maakt moet ik me echt een poosje achter de oren krabben….

Typisch....

Binnen een mum van tijd had ik natuurlijk wel weer in de gaten dat we in ons geboorteland waren. De ruimtelijke ordening zorgde er al voor schrikbarend uniforme woonwijken. Het calvinisme moet die regelneverij welhaast in de genen hebben verankerd, want die affreuze gewoonte manifesteert zich overal. Eerst had ik niet in de gaten wat dat tractortje daar beneden (foto hieronder) aan het doen was, maar het bleek het strand op orde te brengen. Het stránd….

Weids zicht

Wij zijn stadse mensen. En dus gewend aan gebouwen, en sporen en trams voor de deur. Wat een afwisseling betekent dan een verblijf aan de kust. We vertoefden in Het Hoge Noorden, waar we een aangename suite in Zandvoort aan Zee hadden. En dat dorpje heet niet voor niets Zandvoort aan Zée! Na het ontwaken daar zag de wereld er eventjes gans anders uit: welk een weids zicht biedt toch de Noordzee….

Uit oude tijden

Dacht weer eens aan de Love Poems from Ancient Egypt, die ik een tijdje terug vertaalde:
http://uitoudetijden.blogspot.be/

Kuitenbijtertje

Dit is nou echt zo’n hellinkje waar je ieder moment een trainende Tom Boonen, of Greg Van Avermaet, of Fabian Cancellara verwacht tegen te komen. Zulke gasten zijn dol op dit soort kasseien, en dan hebben ze nog het liefst dat het regent ook….

Quartier Latin

Dit buurtje, rond de Bourlaschouwburg, heet in de Antwerpse volksmond Quartier Latin. Het heeft beslist een sfeertje dat vergelijkbaar is met bepaalde Parijzer wijken. Vooral de Graanmarkt (achter het theater) is een charmant pleintje. Rechts het nieuwe afdak naast de Stadsschouwburg. Achter het Century Center is de koepel van Antwerpen Centraal zichtbaar. Hopelijk maken we nog eens mee dat die afzichtelijke Antwerp Tower (links) wordt gesloopt….

Oorlogsmallemolen

Bekeek de fraaie ARD-documentaire Sommer 1939. Daarin viel me een opname op van een kermis in Praag, toen nog net niet ingenomen door Het Derde Rijk. Met een draaimolen in beeld waarin kinderen zitten in tanks, en gevechtsvliegtuigen. Hoe oorlogszuchtig! Ineens vraag ik me af of er in moderne carrousels ook nog dergelijke oorlogstuigen zitten. Zal er bij een volgende foor eens op letten….

Onverwacht bezoek

Ach, kijk toch eens welk een prachtig onverwacht bezoek er neerstreek op een balkon in hartje Bergen op Zoom. Een Accipiter nisus! Wat een beeldschone vogel is de sperwer….Zijn geluid is zeer scherp:

http://www.eaglewatch.nl/geluiden.html#sperwers

GeelZucht levend

Op zondag 21 september lezen Patrick Cornillie, Fleur De Meyer, Frank Pollet, Paul Rigolle en uw dienaar in het Cultureel Centrum van Sint-Niklaas voor uit hun wielergedichten. Bij deze gelegenheid wordt ook de boekversie van GeelZucht, hun poëtische Tour de France, voorgesteld:

http://www.ccsint-niklaas.be/voorstelling/6072/geelzucht-frank-pollet-paul-rigolle-patrick-cornillie-bert-bevers-fleur-de-meyer

Oude prijzen

Zeer goed kan ik me de foyer van de bioscoop Roxy, waar ons pa werkte, nog voor de geest halen. Zelf nam ik toentertijd nog genoegen met eenvoudige consumpties als een glaasje prik, of een ijsje, maar De Grote Mensen verlangden natuurlijk meer. Onze Peet vond een prijslijst van de Roxy-foyer [hoe vaak vind je zo’n lettercombinatie, met de o en de y zo nabij – maar dit terzijde – ?] uit, naar ik vermoed, eind jaren vijftig (misschien begin jaren zestig). Moet je kijken wat je destijds voor een pintje af moest rekenen. Slechts ƒ 0,60. Dat is zo’n beetje € 0,28! Een borrel was toen zelfs goedkoper dan bier! En beschouw de prijs voor een Remy Martin eens! Toen ik voor het eerst op café ging kostte een pintje volgens mij al ƒ 0,90. Vorige week had ik het over dit soort prijsverschuivingen nog met mijn vriend Frank De Vos, toen we in een café in downtown Laarne voor twee pintjes….€ 3 moesten betalen. Kom daar maar eens om in het centrum van Antwerpen.

Hòa Bình

Toen ik een jaar of vijftien was, en lang haar tot op mijn onderrug had, liep ik mee in een zogenaamde vredesdemonstratie. De Amerikanen waren Noord-Vietnam ruimhartig met een bommentapijt aan het stofferen. Ze hadden de oorlog al verloren, maar dat mocht nog niet in de publiciteit.  We waren met weinig, maar droegen plakkaten met daarop Vrede, Peace, Pax (want we kenden Latijn!) en Hòa Bình. Volgens een toenmalige vriend was dat de naam van een café in Maldegem, en betekende het vrede in het Vietnamees. Volgens Wikipedia is het de hoofdstad van de gelijknamige Vietnamese provincie, maar dit terzijde. Hoe kom ik hier op? Welnu: door onze straat passeerde een behoorlijk forse vredesdemonstratie. Rotten gemiddeld vijftienjarigen met boodschappen als Frieden, Pace, Pax, Peace, Vrede en hetzelfde begrip ook in talen die ik niet ken (Hòa Bình bespeurde ik niet). Het deed mijn nu toch al wat oudere hart goed….

Past precies

Akkoord: zo te zien moet je vrij slank zijn om er gebruik van te kunnen maken maar de mensen die in dit gebouw wonen hébben een balkonnetje….

Zichtbare Vogelenmarkt

Nu de panden waarop wij altijd keken sinds deze week volledig gesloopt zijn, hebben we voor het eerst sinds we hier wonen vanaf ons terras rechtstreeks zicht op de Vogelenmarkt. Natuurlijk wisten we altijd wel dat die pal om de hoek is, maar het is aardig om dat eens te kunnen zién….

Vestimentaire finesse

Patrick Conrad (begenadigd beeldend kunstenaar, cineast, dichter en prozaïst), wiens werk ik reeds lang bewonder en met wie ik op de foto hieronder sta te babbelen, opende vanavond zijn aanbevelenswaardige tentoonstelling A Panthéon – 30 portraits in front of 30 paintings in Galerie Martin Van Blerk hier om de hoek aan de Mechelsesteenweg. Daarbij viel het me op dat ik niet alleen een zwak heb voor ’s mans werk, maar ook voor zijn vestimentaire finesse: kijk eens welk een fraaie schoenen hij draagt….

Oude kassabon

Toen ik De man van overmorgen van Marnix Gijsen uit de kast pakte bleek daar het aankoopbonnetje nog in te zitten. We schaften ons dat in Tilburg aan, bij Vend/Oto of Vendoe’t (die beide namen staan erop). Voor ƒ 2,40, op 2 januari 1976. We waren toen pas getrouwd, en we zullen die dag vast en zeker teruggekomen zijn van de nieuwjaarsbijeenkomst bij de familie. We woonden toen Sint-Josephstraat 2a in Bergen op Zoom. Nederland zuchtte nog onder het calvinistische juk van Joop den Uyl en zijn soixante-huitards. Bohemian Rhapsody van Queen was net de hitparade in gekomen, in de bioscoop verveelde ik me bij Scènes uit een huwelijk van Ingmar Bergman, maar gelukkig was er thuis als tegenwicht Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam van Bob den Uyl….

Lust voor het oog

Van de kastanjes zijn het begin september altijd al vooral tinten bruin, maar wat bieden de andere bomen toch weer een adembenemend scala aan schakeringen groen….

En ziedaar....

Uitzicht! De slopers zijn klaar met hun klus. Zolang als het duurt (want er komen nieuwe appartementenbuildings) hebben we vanaf ons achterterras vrij zicht op de hoek Blauwtorenplein-Frankrijklei, zodat we des zondags naar de Vogelenmarkt kunnen kijken….

http://www.meergemengdeberichten.blogspot.be/2014/08/slopen-is-een-kunst.html

Wiske

Ooit maakte mijn Achterhoekse vriend Hans Mellendijk daar een allusie op, maar toen ik in het zonnetje mijn eigen slagschaduw zag begreep ik pas goed wat hij bedoelde toen hij zei dat de weerschijn van de zonnebril op mijn hoofd hem mij af en toe aan Wiske (die van Suske, ja) deed denken….