Onbeschaamd lui

Ze ligt er zo onbeschaamd lui bij dat je als poezenliefhebber de neiging krijgt over haar buik te gaan kriebelen. Een goed advies: niét doen. Overigens heb ik, in London Zoo, eens écht een tijger (die met de rug naar me toe tegen de tralies aan lag) even geaaid. De verstoorde grom die ik te horen kreeg vergeet ik niet gemakkelijk. Maar: ik héb ooit een tijger geaaid!

Poëzieroute in Middelburg

Over twee weken, op zondag 2 november, ben ik met mijn Antwerpse poëzievrienden Frank De Vos en Richard Foqué te gast in Middelburg. We lezen dan in de Zeeuwse hoofdstad voor uit eigen werk in Hildernisse aan Plein 1940. Het volledige programma staat op Richards blog:

http://www.richardfoque.blogspot.be/2014/10/watermerk-poeziezondag-in-middelburg.html

Noordwaarts!

Een foto werd toentertijd nog een lichtbeeld genoemd. Exáct een eeuw geleden stempelde het Gemeentebestuur van Merxem (thans Merksem, en een district van de Stad Antwerpen) een document af op basis waarvan de toen 10-jarige Jozef Van Eeckhoven uit de Lange Congostraat 16 naar het neutrale Nederland (ook toen al abusievelijk Holland genoemd) af mocht reizen.

Opkrabbelen

Euro’s uit Griekenland. Daar mag je hier ook mee betalen. Zouden ze in de bakermat van onze beschaving economisch al een beetje op aan het krabbelen zijn?

Ballentent

Keith Moon (de betreurde drummer van The Who), nog zo’n aparte, speelde af en toe met de Bonzo’s mee. Zijn aanwezigheid zorgde voor hilarische gebeurtenissen. Een citaat uit Ginger Geezer: “Moon joined the band on some dates in the West Country, where they stayed in the same hotel. They were doing four or five gigs and the first night they get to the hotel the officious manager told them they had to wear a tie to eat in the restaurant. The following night the whole band, including Moonie, came parading down the central staircase, all wearing ties. They were bollock naked – apart from the ties.”

Ginger Geezer

Niet dat ik daar ooit mee zat (ik vond mijn haarkleur prachtig), maar als jongetje werd ik regelmatig uitgescholden voor vuile rooie. Moest daar voor het eerst sedert lange, lange tijd weer aan denken nu ik bezig ben in Ginger Geezer (vandaar), de biografie van Vivian Stanshall, die bizarre mafketel. Werd in mijn jeugdjaren fervent fan van diens groep, The Bonzo Dog Doo Dah Band. Zit zijn levensbeschrijving nu te lezen met op de koptelefoon ’s mans album Teddyboys Don’t Knit. Wat is Calypso To Collapso toch een heerlijk nummer….

Dubbelop

Wat bezielt iemand toch om een riem én bretels te dragen? Moest toen ik vanochtend op tv deze man met die beide vestimentaire attributen zag weer denken aan Henry Frank Fonda, die zich in Once Upon A Time In The West afvraagt: “How can you trust a man who doesn’t even trust his own trousers?”

Op naar het zuiden

De Rode Duivels hebben het qua loting trouwens bijzonder getroffen: ze komen uit in een poule met behalve Bosnië-Herzegovina nog Andorra, Cyprus, Israël en Wales. De weg naar het Stade de France lijkt wijd open te liggen. Overigens ben ik het er nog steeds niet mee eens dat Israël, dat tot nader order in Azië ligt, mee mag doen aan de kwalificatiewedstrijden voor het Européés Kampioenschap.

Twee tegen een?

Voor mensen die hun aardrijkskunde niet zo goed op orde hebben moet het soms wel lijken dat het nationale voetbalelftal een interland tegen twéé landen tegelijk af moet werken. Dat dacht ik toen de Rode Duivels het opnamen tegen Bosnië-Herzegovina. Geef  toe: Bosnië-Herzegovina-België: dat klinkt toch als drié landen?

Vooral paarden

Deze kaart kocht ik ooit in de Neue Pinakothek in München. Ik vond dit beeld van Albert Hinrich Hussmann prachtig. En dat vind ik nog steeds. Van Hussmann (ik heb eens wat gegoogeld) is amper iets meer bekend dan zijn geboorte- en sterfjaar (1874-1946) en het feit dat hij studeerde aan de academie van Berlijn. Hij maakte vooral beelden van paarden (al dan niet met ruiter).

4, 3, 2....

De Dormifabelen, die sedert jaar en dag de jaarlijkse quizavond van d’Ossekoppe winnen, worden een beetje nerveus. In 2012 schreven (van links naar rechts) Jan Verbraak, Mat Buuron, Ad Verbraak en ik ons met onze ploeg OK. Prove It! voor het eerst in voor deze krachtmeting in Ossendrecht, het dorp waar Jan Janssen in 1968 werd gehuldigd als eerste Nederlandse Tour de France-winnaar. We werden toen vierde. Vorig jaar haalden we brons, en gisteravond deden we nóg beter: we eindigden op de twééde plaats! De Dormifabelen sloten af met 634 punten en een gemiddelde van 84,53%, wij met 602 (dat waren er vorig jaar 600) en een gemiddelde van 80,27%. Het gat met nummer drie (Door Dik En Dun, die afklokten op 543 en 72,40) was ruim. Er deden maar liefst 23 teams mee. 4, 3, 2…. Zou het dan volgend jaar lukken?

In an octopus' garden....

Waarom krijg ik als ik naar een Cephalopada zit te kijken toch altijd ineens trek in een mooi bordje kalamariasalade bij de Griek?

Groen overheerst

In de Kruidtuin hier om de hoek is groen nog meer dan gedurende de rest van het jaar de overheersende kleur. Het lijkt er een beetje tropisch. Dat komt door de cacteeën die buiten staan. Hun serre was een paar maanden geleden de dupe van die enorme hagelbui. De trompetbloemen bloeien er nog voluit.

Prachtvondst

Een van de snelst weer uitgestorven nieuwe uitvindingen van de laatste decennia is de fax. Wie gebruikt dat communicatiemiddel nog nu internet goed functioneert? Ik zou er eigenlijk alleen wel weer een willen om een prachtig woord op mijn visitekaartje te kunnen gaan gebruiken: faxofoon. Zag dat op het briefpapier van uitgeverij De Letterloods. Faxofoon….Fabelhaft!

Waar houdt het op?

Waar houdt ons continent op? Dat vraag ik me af nu ik Eurostat weer eens raadpleeg. De tien jongste Europese regio’s liggen in Frankrijk (vier stuks), Ierland (idem) en Spanje en het Verenigd Koninkrijk (elk een). Volgens Eurostat is Frans-Guyana de jongste Europese regio, 34% van de bevolking is er jonger dan 15. Hallo daar: Frans-Guyána!? Dat ligt wel in Zuid-Amerika, hè? Ook Reúnion hoort bij de tien jongste EU-regio’s. En het Spaanse Mellila. Dat ligt ook in Afrika. Als we de grenzen niet duidelijk definiëren eist Nederland straks nog het recht op om zich het land in de Benelux te mogen noemen met het hoogste punt, omdat de Mount Scenery op Saba zich 887 meter boven zeeniveau verheft….

Momentopname

De lectuur en de muziek die ik vandaag nabij heb: De benen van de hemel van Peter Theunynck, Zoutkrabber Expedities van Peter Holvoet-Hanssen, Ons stipje op de waereldkaart van Piet de Rooy, Stan Ockers – Van Borgerhout naar Frascati van Stefan Gevaerts, Requiem for my friend (dat was Krzysztof Kieślowski) van Zbigniew Preisner en een box met kamermuziek van Francis Poulenc.

Meer blauw op straat....

Geef ons heden

Kreeg voor mijn blog Geef ons heden…. weer eens wat boodschappenbriefjes van mijn vriend Philippe Cailliau. Er zijn wel meer mensen die mijn fascinatie begrijpen en me af en toe van exemplaren voorzien. Langs deze weg een woord van dank aan Tom Braem, Frans Budé, Fleur De Meyer, Hans Mellendijk, Meja Spaargaren en Wim van Til!

http://geefonsheden2.blogspot.be/

Onaangepaste tijden

Leuk om in De Verborgen Hoek, zijn onvolprezen recensieblog, de bespreking weer eens tegen te komen die Albert Hagenaars wijdde aan mijn bundel Onaangepaste tijden, zo ruimhartig van treffende tekeningen voorzien door Ron Scherpenisse:

http://deverborgenhoek.blogspot.be/2014/09/bert-bevers-onaangepaste-tijden.html

Wantrouwig

Nee, Stefke hoefde vanmorgen niet onmiddellijk naar buiten. Hij hoort de voorbereidingen op het heien, en vertrouwt die gasten duidelijk maar niets….

O jee

Dreigend staat een enorme heimachine te wachten op de werkweek. Vermoedelijk wordt ons buurtje morgenochtend collectief wakker van het eerste gedaver….

Verwijderen!

Op de Eeuwige Wielerranglijst staat – dat mag niemand verbazen – Eddy Merckx helemaal bovenaan, met 51.925 punten. Tweede is Sean Kelly met 38.404 punten (een gat van 13.521 punten – zo’n beetje het aantal dat Eric Breukink bijeen fietste!), derde Joop Zoetemelk met 31.375. De hoogst genoteerde nog actieve (op zijn 43^ste verdedigt hij tegenwoordig de kleuren van CCC Polsat Polkowice) renner is op plaats 13, met 23.822 punten, Davide Rebellin. Deze oplichter, aan wiens gelaatsuitdrukking je bij elke zege al kon aflezen dat hij zich betrapt vermoedde, dient van deze lijst verwijderd te worden!

http://www.cyclingranking.com/Rankings/Overall.aspx

Aude / Ode

Op Fleurs du mal staat voortaan mijn Ruster aan de Aude / Ode aan de ruster, pas bij De Letterloods verschenen in GeelZucht V:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-ruster-aan-de-aude-ode-aan-de-ruster

 

Wat een verspilling....

Niet dat ik er altijd op let, maar als ik hier aan de Leien zo eens aan het zebrapad moet wachten blíjft het me verbijsteren hoeveel auto’s er passeren met maar één persoon erin….

Ook niet te rijmen....

Overigens is herfst in onze taal niet het enige woord waarop niets rijmt. Enig speurwerk leert dat er, zij het niet veel, nog wel wat zijn. Natuurlijk zijn ook daar rijmtrucjes bij te bedenken, maar het zijn woorden waar geen diréct rijmwoord voor bestaat: andijvie, buste, nieuws, ordner, pinguin, slordig, spuug, stolp, turbo, vijftig, wereld, wulps en zilver.

Najaarsrijmen

Grappig, hoe een terloopse opmerking pennen in beweging kan zetten. Nu het weer najaar aan het worden is opperde ik (een week geleden) dat er in onze taal geen woord is dat rijmt op herfst. Hans Mellendijk haalde direct Drs. P aan:

http://smelsslems.blogspot.be/2014/09/bijna-niets-rijmt-erop-herfst.html

En Frank De Vos zwierde een en ander blijkbaar FaceBook op. Hij stuurde me wat reacties door. Van Gust Peeters bijvoorbeeld: “Vorig jaar zag ik een foto op de blog van Bert Bevers, op datum van 2 oktober. Ik schreef daardoor iets, met daarin het probleem in kwestie. Wat dialectaal opgelost”:

uit de bolster op de stenen:
in het holst der nacht verdwenen
uit de boom, gevallen, hard
met een plof neergekomen
de plavuizen getart
liggend in aromen

in de gloed van elke herfst
rijping rotting om ter sterfst

En Ingmar Ruttens: Wie heeft die rijmelarij op zijne kerfst.... ok? Joal Delm opperde: En een jong erfst- / -uk. Zeer ingenieus vind ik de bijdrage van David Van der Maat: Waarheen ik ook zwerf / staat een ander voor me klaar!

Drie op een rij

Mooi woord voor Scrabble: witlipboomkikkers. Zie ze daar nu zitten, drie op een rij. Deze exemplaren van de rainette géante, de Weißlippenlaubfrosch en de White-lipped tree frog (wetenschappelijke naam: Litoria infrafrenata) lijken wel uit te stralen dat groen de belangrijkste kleur ter wereld is….

Niets te klagen

We mogen hier in het centrum van Antwerpen sowieso niet klagen wat betreft het groen. Aan de overkant ligt het Stadspark, achter hebben we drie paardenkastanjes en om de hoek ligt de Botanische Tuin. Daarenboven zijn er fraaie bosschages aangelegd op d’n Boulevard. En de Italië-, Frankrijk- Britse en Amerikalei (waaruit die boulevard bestaat) zijn ook rijkelijk van bomen voorzien. Dat kun je ook goed zien als je eens via Google Maps naar de stad kijkt….

Tweede jeugd

In hartje zomer werd ze in ons balkontuintje wat weggedrukt door de woekerende Oost-Indische kers maar sinds we die verwijderden is de klaverzuring (Oxalis) aan een tweede jeugd bezig. Kijk toch eens, welk een fijne bloemetjes nog. En het is al bijna oktober….

Buitenbeentjes

Er zijn 195 internationaal erkende staten in de wereld. Daarvan voeren er slechts twéé een vierkante vlag: Vaticaanstad en Zwitserland. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Bij uitbreiding....

Niet alleen Artilleriestraat 1, 3 en 5 moesten eraan geloven, maar ook de oude Blokstal die tussen de Nieuwe Markt (foto boven) en het Mineurstraatje (hieronder) lag. Op de achtergrond in beide gevallen de Gevangenpoort. Die hebben ze gelukkig wel laten staan. Aanschouw hier de omgeving waar steller dezes zijn oudste herinneringen heeft liggen….

Terug naar het verleden

Belachelijke titel, ik geef het toe, want je kúnt helemaal niet terug naar het verleden. Maar: in je hoofd wel, en al helemaal wanneer je oude foto’s voor ogen hebt. Het huis waarin ik mijn jongste jaren met genoegen doorbracht moest, toen iedereen plotsklaps een auto had en voor die voertuigen dientengevolge ‘ruimte’ diende te worden gemaakt, gesloopt. Artilleriestraat 3, Bergen op Zoom. In dat huis las ik voor het eerst avonturen van Kuifje, en van Piet Pienter & Bert Bibber (poëzie was er niet voorhanden). Kwam opnamen tegen die mijn vader zaliger nagedachtenis maakte van de afbraak ervan. En natuurlijk moest ik weer denken aan Rudy Kousbroek, die ooit schreef dat hij geen treuriger gevoel kende dan de weg te weten in een huis dat er niet meer is….

L'Atalante

Op Fleurs du mal vanaf heden mijn gedicht L’Atalante, dat ik schreef bij gelijknamige film van Jean Vigo, uit 1934:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-latalante

Ziggoerat?

De resten van een ziggoerat? Neen, ‘gewoon’ een trapsgewijze afgraving hier bij ons achter. De archeologische dienst brengt daar een oude stadswal in kaart. Het gaat om de middeleeuwse muur die behoorde tot de derde stadsuitbreiding, gerealiseerd tussen 1295 en 1314 onder hertog Jan II van Brabant. Wij wonen in de building rechts, achter die paardenkastanjes. Leuk om die eens van een andere kant te zien….

Herfstbril

Kom thuis met een natte zonnebril. Het is herfst aan het worden, en regelmatig kermis bij de duveltjes. Wist u dat er in de Nederlandse taal geen woord bestaat dat rijmt op herfst?

Prachtige aanwinst

Een waarlijk prachtige aanwinst van de Zoo zijn de doodshoofdaapjes. Ik wist niet dat dit zulke amusante beestjes waren. Billijkheidshalve vermeld ik dat saimirii vanzolini veel menselijke trekjes vertonen. Waarschijnlijk trekken ze daarom zo veel bekijks.

Krrrrrrr....

Krrrrrrr. Langzaam draait iemand, in een flou artistique aangelicht (en met niet waarlijk opvallende maar toch ijzingwekkende klanken op de achtergrond), deze geheimzinnige poort open en natuurlijk belandt die figuur vervolgens gaandeweg in een beklemmend avontuur. Hoe dat verloopt kan ik niet bedenken, maar voor iemand die zulks wél kan zou ik graag op zoek gaan naar dit soort locaties….

Dansen met Janssen

O ja, als ik toch nog even mag: nog goed herinner ik me dat ik in 1968 in Ossendrecht mee aanwezig was bij de festiviteiten die Jan Janssen (de eerste Nederlandse Tourwinnaar) ten deel vielen in Ossendrecht, het dorp waar hij woonde. Daarover schreef ik een – niet op de GeelZucht-blog verschenen, want exclusief voor het boek – gedicht waarbij deze foto staat. Mevrouw van Veldhoven, die met haar dorpsgenoot (winnáár van de Ronde van Fránkrijk!) danst. In GeelZucht V staat deze opname in zwart-wit, maar mijn neef Maarten gaf er een geel toetsje aan. Het boek is nog steeds te bestellen, hoor:

http://geelzucht.weebly.com/

Nog één keer over geelzucht

Ooit was ik een zielig jongetje (op deze ouderwetsche foto achter het raam naast ons ma), omdat ik écht geelzucht had en niet naar school mocht, en niet buiten mocht spelen en geen frieten mocht eten en ganse dagen witte boterhammen met geprakte banaan moest eten. Van Frank Pollet, de wegkapitein van onze GeelZucht-ploeg, weet ik dat ook hij de ziekte effectief heeft gehad. Dat schept een band. Een die ik ook al lang heb met dat ventje rechts op deze opname dat dedju wél gewoon buiten mocht spelen. Dat wordt vandaag 57. Van harte, Bruderlein!

Afscheid van GeelZucht

Vanmorgen in de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas (met van links naar rechts op de foto hieronder collegae Fleur De Meyer, Paul Rigolle, Frank Pollet en Patrick Cornillie) voorgelezen ter gelegenheid van de voorstelling van GeelZucht V, de – de titel zegt het reeds – vijfde en tevens laatste bundeling van ons poëtische Tour de France-project. Op de weg terug naar huis leek het wel of de NMBS de kleurstelling in de trein aangepast had voor het boek….

http://geelzucht.weebly.com/

Elektrische wezel

Het duurde even vooraleer ik het bemerkte (ik scheer me namelijk nat), maar toen ik op het stopcontact deze (zonder twijfel voor elke man die zich elektrisch van de baardharen ontdoet, welke nationaliteit die ook heeft, begrijpelijke) afbeelding zag moest ik onwillekeurig denken aan de hoes van een Mothers of Invention-album….

Uit de kast (XXVII): Marc Bruynseraede

Het blijft een interessante manier om de poëziecollectie te gebruiken: soms eens met de ogen dicht voor de kasten te gaan staan en er op goed geluk een bundel uit pakken, en daaruit weer een willekeurig gedicht te plukken. Deze keer kwam Vraag waarom wij vleugels dragen van Marc Bruynseraede (Walter Soethoudt, Antwerpen, 1977) te voorschijn. Daaruit, van bladzijde 37, Salzburger Suite 3:

Dit oord, dit land
dit droombeeld dat een lichaam is
haar vensters poriën
de stoepen, treden, heuvels
zingende fornuizen suizen
lichten het deksel
van haar glimlach op
haar warme, zoete adem
de vochtige voorzichtige lippen
een meisje van dertien
ijdel in haar blanke jurk
de jeugd die ijle bloesem draagt
als een lente op de landkaart

Vloedgedachten

Het was lang geleden dat ik nog eens aan Here comes the flood, dat indringend mooie nummer van Peter Gabriel, dacht maar bij het aanschouwen van dit zandkasteel drong het zich onweerstaanbaar op: Lord, here comes the flood / We’ll say goodbye to flesh and blood / If again the seas are silent / in any still alive / It’ll be those who gave their island to survive / Drink up, dreamers, you’re running dry. Ik neurie het nu al een hele tijd….