Hoewel mijn vrienden weten dat ik het liefst rustig thuis aan de computer of in mijn hoekje van de bank zit durfden ze het toch aan een poëtische overval te plegen. Het merendeel van de mensen die meewerkten aan mijn cadeau verscheen plots en masse in onze woonkamer. Ik wist helemaal van niéts (Geertje had hun komst goed kunnen verzwijgen). Een mens kan tegenwoordig niet meer op zijn gemakske in alle anonimiteit zestig worden….

http://smelsslems.blogspot.be/2014/11/vriendenbunel.html

Binnen een mum was de living à l’improviste omgetoverd tot een literair salon, en lazen de dichters hun werk voor. Een overrompeling, maar wel een plezante. Zeker nu het stof weer wat is neergedaald. Langs deze weg oprechte dank aan allen, beslist ook aan Ron Scherpenisse die het boekje wonderschoon vormgaf!

Verliefd op een nummer

Ik heb altijd een hekel gehad aan levende muziek. Je wordt verliefd op een númmer, niet op een versie ervan. Allez: ik dan toch. Natuurlijk bezoek ook ik wel eens een concert, for sentimental reasons (zo woonde ik in de Roma een optreden van Donovan, in de Arenbergschouwburg een van Steve Harley, en in de Elisabethzaal een van Elvis Costello bij), maar nadien beluisterde ik toch liever weer de originele opnames. Je moet er toch niet aan dénken om, bijvoorbeeld, Strawberry Fields Forever of I Am The Walrus live te horen?

Een weelderig notenjaar

Vanaf heden mag Een weelderig notenjaar onderdeel uitmaken van Fleurs du mal:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-een-weelderig-notenjaar

Die had je vroeger niet....

Bij die Jumbo overigens een smakelijke vondst gedaan. Hoewel ik (ofschoon geen vegetariër) principieel geen paarden- en varkensvlees eet heb ik wel eens heimwee naar in de pan sissende bacon of speklapjes, of gewoon ham/hesp. Wat heeft de Jumbo tot mijn plezier structureel in voorraad? Rúnderham. En: lékker!

"Ha, die Céés!"

Was vandaag, na een afspraak in Zeeland, voor het eerst sinds lang weer eens even in mijn geboortestad Bergen op Zoom. Vooraleer ik terug reisde nog gauw wat boodschappen gedaan bij (de in Antwerpen onbekende) Jumbo. Toen ik met mijn winkelwagentje de kassa verliet werd ik bijna geramd door een man in een scootmobiel. Die bleef zitten en keek me aan van “Herken je me niet?” Pas toen zag ik het! “Ha, die Céés!” begroette ik hem hartelijk. Cees van Nijnatten, de waard van het eerste café waar ik ooit kwam. Wat goed hem nog eens te treffen. Hij is er ondertussen 88 (“Bijna 89, Bert!”). Wat was Café Het Markiezenhof toch een fijne buurtkroeg….

Zie ook:
http://meergemengdeberichten.blogspot.be/2012/02/jeugdsentiment.html

Verrassend

Een reis per omnibus is veelal ook verrassend (aangenomen dat je af en toe eens andere trajecten volgt). Zo kwamen we deze keer langs plaatsjes met fraaie namen als Schoonaarde en Schellebelle. Vanuit de trein heb je op het platteland veelal zicht op geiten, koeien en paarden. Malderen echter bood variatie: in een tuin waren een alpaca, merinoschapen en wallaby’s te zien. Dat lijkt me geen typisch Oost-Vlaams vee….

Graag in de boemel

Hoewel ik de zegeningen van de hogesnelheidstrein geenszins wil veronachtzamen, zit ik dolgraag in boemeltreinen. Die houden er een aangenaam ritme op na van optrekken, stoppen, weer optrekken en zo verder. Ook de inrichting van een omnibus staat me aan. Geen schijnkunst op het beetje vrije ruimte, maar gewoon ouderwetsche spiegels. Daarvoor kun je das en haar nog even schikken vooraleer je uitstapt. En er gaat een aangename ruimtelijke werking van uit.

De politie is uw beste vriend

In welk jaar het was weet ik niet meer, maar wel nog op welke dag ik door het voetgangerstunneltje onder het station van Bergen op Zoom fietste. Dat mag niet. Het heet niet voor niets voetgangerstunneltje natuurlijk. Maar enfin, velen met mij deden zulks. Deze keer echter stonden er agenten te patrouilleren. Dat betekende een bon. “Pech, mijnheer Bevers,” zei de een die ik (destijds werkte ik op de stadsredactie) wel eens tegenkwam op het bureau. “U weet vast dat dit niet mag. Mag ik uw geboortedatum en adres?” “Jazeker, 17 november 1954, en mijn adres….” Verder hoefde ik niet te gaan, want hij had de bekeuring al van zijn boekje verwijderd en verscheurde haar terwijl hij zei: “Dat kunnen we niet over ons hart verkrijgen, iemand op zijn verjaardag bekeuren. Van harte gefeliciteerd en een fijne dag nog!”

Schoonheid

Van Geertje een nieuwe vulpen gekregen. Ben er zeer blij mee. Kon er onmiddellijk lekker mee schrijven, terwijl het ook voorkomt dat het een poos duurt vooraleer een nieuwe vulpen naar je hand gaat staan. O, wat is ze prachtig!

Komische humor

Door de nieuwe machtsverhoudingen beginnen er in dit fascinerende land België dingen te schuiven. Antwerpen en Gent gaan zich onttrekken aan hun provinciebestuur, als een soort stadsstaten. Omdat Antwerpen de hoofdstad is van de gelijknamige provincie, hetgeen verwarrend was/is/zal zijn, wordt nu voor de provincie-minus-de-hoofdstad de naam Midden-Brabant (die ik als geboren Noord-Brabander, en uit historisch perspectief overigens van harte toejuich) geopperd. België is een absurd land, maar ook een land met humor. Vanuit on-Antwerpse hoek wordt er met de plannen op het internet (Gent, met een socialistisch bewind maar voor de rest wat mij betreft de mooiste stad van het land, speelt daar geen rol – waaruit afgeleid mag worden dat er vooral vanuit linkse hoek wordt gegrapt) direct de draak gestoken. Om deze nieuwe landkaart kon ik alleszins smakelijk lachen….

Kaal

Hé, dat zie je niet dikwijls: een tram met géén reclame erop. Meestal staan ze er van onder tot boven en van voor naar achter vol mee. Dit exemplaar is waarschijnlijk op weg naar een reclamebureau….

Vloerverwarming

O, wat vindt Stefke het toch heerlijk dat het buiten weer guur aan het worden is. Als een kleine Oblomov ligt hij uren aan een stuk boven zijn vloerverwarming te dutten. Hij is ondertussen bijna vijftien….

Christo en zo

De eigenaar van het café om de hoek wenste niet te verkopen. Anders zou er een volledig nieuw blok gebouwd gaan worden. Nu moet er omheen worden gewerkt. Toch zou ik als ik hem was niet op beide oren slapen. Hoe stevig staat dat pand eigenlijk? Ze zijn momenteel om dat gebouw heen de kelderverdieping aan het graven, en natuurlijk weten die werklui best wat ze aan het doen zijn, maar ik vertrouw het toch nog niet écht….Aan de overkant steekt de building op de hoek van de Frankrijklei en het Blauwtorenplein ondertussen in een Christo-achtige verpakking.

Bologna

Voortaan mag ook Bologna, een gedicht dat ik schreef bij een van onze lievelingssteden, onderdeel uitmaken van Fleurs du mal:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-bologna

Momentopname

Hic et nunc in de directe nabijheid: Een zeemeermin aan de monding van het Zwin van Hendrik Carette, Dagboeken 1931-1949 van George Orwell, mijn opgezette kauwtje dat hoognodig afgestoft moet worden en Henryk Górecki’s Miserere (in een uitvoering van The Chicago Lyric Opera Chorus onder leiding van John Nelson).

Ver weg

Op 11 november 1914 was een wapenstilstand nog ver, zéér ver weg. Miljoenen, veelal jonge, mensen (mannen vooral) hebben die gewoonweg nimmer meegemaakt in hun toenmalige leven. Hij zou nog vier tergend lange jaren op zich laten wachten….

De raadselen des levens

Ik durf te beweren dat ik niet geheel van intelligentie ben gespeend, maar soms bekruipt me als eenvoudige αλφα toch het idee dat ik ogenschijnlijk eenvoudige zaken niet kan bevatten. Zag na de maaltijd, de ingrediënten op de fles ketchup bestuderend, dat die op 100 gram 140 gram tomaten bevat. Hoe kan er nu 140 gram in 100 gram gaan? Dacht even aan een tikfout, maar in het Frans (148 g pour 100 g de Tomato Ketchup) staat het er net zo. Voor mijn gevoel is dat hetzelfde als dat er op mijn pintje van 33 cl zou staan dat het bestond uit hopextract, mout van gerst en 36 cl water. Mijn βέτα-vrienden gaan me om dit blogje waarschijnlijk uitlachen….

Belgische vlag

Ook onder de botanici manifesteren zich tegenwoordig belgicisten: de Abutilon megapotamicum (Spreng) A.st-Hil & Naudin (malvaceae) heet, uiteraard omwille van de kleuren van de bloem, in het Nederlands Belgische vlag….

Propaganda

Tijd om de filmpjes weer eens onder de aandacht te brengen die mijn neef Maarten van enkele van mijn gedichten draaide:

http://www.bertbevers.com/filmpjes/filmpjes.htm

Afdoend

Stond de doodshoofdaapjes weer eens geamuseerd te bekijken. Naast mij een vader met zijn zoontje. Dat bestudeerde de diertjes, die bij de brilberen zijn gehuisvest, lange tijd stilzwijgend. Op zeker moment vroeg hij: “Eten beren apen?” “Nee, hoor,” antwoordde de papa. Zwijgen. “Waarom niet?” “Die lusten ze helemaal niet, joh….” Dat bleek een afdoend antwoord, want vervolgens wilde het manneke richting papegaaien.

Niet te verleren

Ach, zo’n stevige tafelvoetbalkast hadden wij vroeger ook. We speelden daar dikwijls op. Volgens mij is je behendigheid daarop niet te verleren. Geertje (zij deed de verdediging) en ik waren alleszins ooit geduchte tegenstanders als we het spel op café speelden.

Op de Boekenbeurs

Vanmiddag voorgelezen op de Boekenbeurs in Antwerpen, waar de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen een Literaire estafette had belegd. Het programma werd gepresenteerd door Tony Rombouts (rechts op de foto). Het leek in de Groene Zaal van Antwerp Expo wel of we terug naar de zestiger jaren waren gekatapulteerd met dat licht dat deed denken aan de vloeistofdia’s die toen zo in de mode waren….

http://www.boekenbeurs.be/programma/06-nov#literaire-estafette

Rivaliteit (slot)

Rivaliteit heb je natuurlijk óók ‘binnenshuis’. Die wetenschap deed me denken aan een grapje dat ik ooit hoorde in het clubhuis van MOC (een voetbalclub in Bergen op Zoom). Dat er een oude clubman op sterven lag, en had gezegd: “Ik wil nog heel graag uitgeschreven worden en lid gemaakt worden van DOSKO (de rivaliserende club in de stad).” Toen men hem vroeg “Maar waaróm dan toch?” antwoordde hij “Ik heb liever dat er iemand van DOSKO doodgaat dan iemand van MOC….”

Rivaliteit

Tussen Bergen op Zoom en het nabije Roosendaal (ze klokken na de gemeentelijke herindeling respectievelijk af op onder en boven de 70.000 inwoners) heeft altijd een bepaalde rivaliteit bestaan. Een beetje de verhouding tussen ‘stadsmensen’ en ‘boeren’. Las in de regionale krant dat de ziekenhuizen van beide plaatsen fuseren. Hetgeen in concreto onder meer inhoudt dat de afdeling oncologie in Roosendaal wordt geconcentreerd. Maar ook dat de afdeling klinische verloskunde in Bergen op Zoom terechtkomt. En dát gaat gevoelig liggen, neem dat maar van mij aan. Want dat betekent dat heel wat toekomstige Roosendaalers in hun documenten als officiële geboorteplaats….Bergen op Zoom vermeld gaan krijgen.

De eerste

Het duurt nog wel even voor de advent begint (eerst moet de Goedheiligman nog aankomen, hier gewoon mét zwarte pieten), maar toen ik daarstraks wat ochtendboodschappen deed zag ik in De Wilde Zee de eerste openbare kerstverlichting al.

Uit een stadje in de heuvels

Uit de reeks-in-wording Gedichten uit een stadje in de heuvels de eerste voorpublicatie in Zuid-Afrika: bij Versindaba verschenen Sluitingstijd, De modelbouwer doet het licht uit en De dichter peinst. Binnenkort verschijnen uit deze cyclus ook gedichten bij Digther en Fleurs du mal.

http://versindaba.co.za/2014/11/03/bert-bevers-drie-gedichten-sluitingstijd-e-a/

Gevonden!

Een straat kun je in Antwerpen niet lang kwijt zijn hoor. Naar aanleiding van het vorige bericht liet Leo Spiessens weten dat de Rue du Fagot wel degelijk bestaan heeft ‘in de buurt van de academie’. Danny Braem wist dat het in elk geval de straat was waar de gebroeders Nottebohm hebben gewoond. En Hans Kleiss vond het antwoord heel concreet:  “In Straten en openbare plaatsen van Antwerpen van A. Thys uit 1879 staat op pagina 249: ‘De Mutsaertstraat, wier naam bij misvatting vertaald geweest is door Rue du Fagot .....’ En op pagina 250: ‘Melden wij nog in deze straat het huis nummer 30, tegenover den hof van het Museum, toehoorende in 1750 aan den ridder Jan-Daniel-Antoon Schockaert ....’” Hij stuurde zelfs een oude foto mee met daarop de dubbele benaming. De Rue du Fagot is dus de Mutsaardstraat geworden!

Verdwenen straat

Als ik een oude reclame tegenkom vind ik het altijd aardig om te gaan kijken op het daarin vermelde adres, om te zien hoe het er nu uitziet. Ik trof een zelfklever van de firma A. Alpaerts, waar je terecht kon voor allerhande kunstenaarsmaterialen, en voor boekbinden. Was gevestigd aan de Rue du fagot 11, Anvers. Een fagot is in het Frans een takkenbos. Maar er is in heel Antwerpen geen Takkenbosstraat te vinden. Voor de zekerheid even nagekeken of fagot ook niet gewoon het muziekinstrument is, maar een Fagotstraat is hier evenmin. Een verdwenen straat dus….

Geen echt

Dát had ik voor mijn verzameling Phaalangst & Sokophouders nog niet! Mijn goede vriend Ad Verbraak attendeert me op een krantenkop waarin het bizarre woord nephomohuwelijk in het oog springt!

http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Watermerk

Vanmiddag in het mooie Middelburg, in het charmante Hildernisse aan Plein 1940, voorgelezen tijdens de Poëzieroute. Was er te gast samen met interessante dichters als Jacoline de Heer, Marieke van Leeuwen, Theo Raats (stadsdichter van de Zeeuwse hoofdstad), Raymond van de Ven, de als immer zonder microfoon uitstekend verstaanbare want schallende Jan J.B. Kuipers en mijn twee goede Antwerpse collegae Frank De Vos en Richard Foqué (hierboven een selfie van dit Scheldetrio). Tot onze vreugde was er (hetgeen geen evidentie is op poëziemiddagen, en al helemaal niet als l’été indien zich nog manifesteert) veel, en belangstellend, publiek. Er verscheen bij deze gelegenheid een aardige bundel, Watermerk, waarvoor de deelnemende dichters speciaal iets schreven.

http://www.vvvzeeland.nl/nl/vakantie/evenementen/410868/poezieroute-middelburg/walcheren/middelburg#general

Allerzielen

Vandaag is het Allerzielen. Een passende gelegenheid om aandacht te vragen voor de cyclus Kreunende tijd: http://www.kreunendetijd.blogspot.be/

Hulde

Telkens als ik dit monument op Schoonselhof passeer moet ik aan ons pa zaliger nagedachtenis denken. Als iemand werd bejubeld om in een zijn ogen niet bijzondere prestatie placht hij sarcastisch te zeggen “Hulde! Geef die vent een gulden!”….

Verfreclame

Deze ansichtkaart van de school waar ik in 1967 voor het eerst binnenstapte, werd niet verspreid door de paters maar door een….schilder- en/of verfbedrijf. Op de achterkant staat gedrukt Het Juvenaat H. Hart, Bergen op Zoom, werd na vele proeven geheel geschilderd met “Lotina” en Maas’ Standgroen 113. En dát heb ik nooit geweten. De foto is in zwart-wit. De naam van de firma die de wervende tekst produceerde staat nergens vermeld.

Balthazar

Van de Amsterdamse Uitgeverij Van Gennep ben je zware literatuur gewend. Dat is De avonturen van kater Balthazar zeker niet, maar wát een charmant (door Rob Pijpers vertaald) boekje van de Oostenrijkse schrijfster Marlen Haushofer (eerlijk gezegd had ik nog nooit van haar gehoord) is me dat zeg! Ik ben een eerder trage lezer, maar dit las ik in één ruk uit….

Fraai geplooid

Knap, wat mensen uit een eenvoudig velletje papier kunnen vouwen. Geertje kreeg dit op de tram van zo’n duivelskunstenaar. Wat is het? Een Chinees draakje? Een vosje? Doet er niet toe. Het is fraai geplooid!

Volle hevigheid

Een eeuw geleden woedde de Slag aan de IJzer in volle hevigheid. Zomaar ter herinnering aan een geweldsuitbarsting die we nooit mogen vergeten….

Wonderlijk

Welk een magnifieke camouflage heeft de Psetta maxima (ook wel Scophtalmus maximus) toch. Je moet echt moeite doen om de tarbot te ontwaren….

Uit een oude doos

Deze foto, die mijn broer achterhaalde, had ik nog nooit gezien. Het lage witte huis waarvoor de twee auto’s staan, is hetzelfde als dat op de opname in onderstaande link. De Nieuwe Markt, het Mineurstraatje en de kop van de Artilleriestraat in Bergen op Zoom moesten plaats maken voor de nieuwe heilige koe, de auto. Op deze prent is te zien dat er al meteen driftig werd geparkeerd.

http://www.meergemengdeberichten.blogspot.be/2014/09/terug-naar-het-verleden.html

Hellabrunn

Een van de fijnste dierentuinen die we kennen is Tierpark Hellabrunn, in München. Op een dag waren we daar eens de eerste bezoekers, en we werden er werkelijk vorstelijk bediend bij het ontbijt. Hellabrunn was de eerste geozoo ter wereld. Het concept: je treft er dieren bij elkaar in de buurt die ook in het wild buren zijn. Zo vind je de leeuw nabij giraf, olifant en zebra en niét bij andere grote katten als jaguar, poema of tijger. Ten tijde van de Weimar Republiek (toen Hindenburg en Ebert de Duitse postzegels nog sierden) werd Hellabrunn reeds aangeprezen als unicum: Besuchet den ersten geographischen Tierpark Hellabrunn München. Men wist toen nog niet dat er een Derde Rijk voor de deur stond….

De 100 mooiste

Mooie opkomst bij de voorstelling van de bloemlezing De 100 mooiste wielergedichten uit de Vlaamse & de Nederlandse literatuur (fráái boek!) in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare. Een aantal auteurs van wie daarin werk werd opgenomen las daar voor. Staand van links naar rechts Pieter Bakker, Philip Hoorne, Karel Declercq, Dirk Nachtergaele, Bert Bevers, Martin Carrette, Herman Laitem en Miel Vanstreels. Zittend van links naar rechts Albert Megens, Achilles Surinx, Jeroen Wielaert, Paul Rigolle, Guy Van Hoof en samensteller Patrick Cornillie. De foto werd gemaakt door Jan Van meenen.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=blele_01339587

Dat wil ik wel eens zien

Bij de VRT moeten ze gaan bezuinigen. Het lijkt wel of de openbare omroep daar eigener beweging reeds mee begónnen is: vanavond duurt het programma 12 Minuten Over Vrede op Canvas blijkens de gids welgeteld….5 minuten. Benieuwd hoe ze dat aanpakken….

Rotjeknor

Ik ken een Rotterdammer die al bijna heel zijn leven in Noord-Brabant woont, maar aan wie je nog immer kunt horen waar hij vandaan komt. Tot zijn eigen verbazing, want hij vroeg me eens “Kun je écht nog horen dat ik uit Rotterdam komp?” Moest aan hem denken toen ik een oud hitje van Patricia Paay op de radio hoorde: Je bent niet hip, je bent niet vlot / Je ouwe fiets die is altijd kapot / Je bent niet rijk, je bent niet knap / Je drinkt geen bier maar tomatensap [….] / Maar jij bent lief en reuze trouw / Jij hoort bij mij en ik bij jou. Patricia komt óók uit Rotterdam, en haar tekstschrijver vermoedelijk ook. Vandaar dat de laatste regel klinkt zoals die klinkt, en niet luidt (hetgeen ik ervan zou hebben gemaakt) Jij hoort bij mij, ik hoor bij jou. Want zoals het er nu staat kun je bij uitbreiding zingen Jij hoort bij mij en ik hoort bij jou. Hetgeen fout is. Behalve voor mensen uit Rotjeknor natuurlijk. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Campo Santo

Op Fleurs du mal, vanuit Tilburg de wereld in gestuurd door Jef van Kempen, staat voortaan mijn gedicht Campo Santo. Dat is een bijzonder pittoreske begraafplaats in Sint-Amandsberg, een voorstad van Gent:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-campo-santo

Hè, jammer....

Donderdag gaat Ron Scherpenisse de laatste groepsfoto toevoegen aan de weblog Cabinet Collectif. Vanaf vrijdag beschouwt hij zijn verzameling als compleet. Het hoort zodra de computer aan staat bij mijn ochtendrituelen even te kijken wat Ron nu weer voor collectiefje opspoorde. Cabinet Collectif blijft uiteraard wel raadpleegbaar op het vertrouwde adres http://cabinetcollectif.blogspot.be/

Katholiek geheugen

Vreemd eigenlijk hoe iets zich in de loop der jaren structureel verkeerd in je geheugen kan nestelen. Ik zou gezworen hebben dat tot diep in de jaren zestig De Volkskrant als ondertitel Dagblad voor katholiek Nederland had. Qua teneur scheelt het niet zo veel, maar het wás Katholiek dagblad voor Nederland….Dat weet ik nu zeker dankzij Bram, die mijn lief voor haar verjaardag de krant schonk die verscheen op haar geboortedag.

Uit de kast (XXVIII): Martien Beversluis

Toen ik weer eens met gesloten ogen voor mijn poëziekast stond om er voor deze rubriek op goed geluk een bundel uit te halen had ik bijna een bundel van mezelf te pakken. Maar het was er juist een van mijn rechterbuurman (de linkerbuurman is Huub Beurskens) Martien Beversluis. Op bladzijde 5 van Het zaad (Uitgeverij De Gulden Ster, Amsterdam, 1943):

Wij zijn verwaaiend zaad...en dit is al.

Een kleine vonk in een ontzag’lijk branden.
Een tengre grashalm in een groot gedein,
zelfzuchtige strijd en eeuwig offerande.
En d’aarde is een korrel uit Gods handen
en ieder zaad is als een gansch heelal.