Nopjes

Ben bijzonder in mijn nopjes met de beschouwing van Hedwig Speliers over mijn bundel Eigen terrein – Gedichten 1998-2013. Die verscheen in Poëziekrant 2015/1. Zie:

http://www.bertbevers.com/bestanden/HedwigSpeliersoverBertBeversinPoeziekrant.pdf

In vorm

“Drie kwartier zat hij te dubben op een openingszin en toen hij er een had gevonden was ze net weg.” Danny Braem is weer in vorm op Charmantwerpen Vintage:

http://vintage.charmantwerpen.be/

De wereld gespiegeld

In het Museum aan de Stroom (MAS) is momenteel de bijzonder mooie tentoonstelling De wereld gespiegeld – Wereldkaarten van de middeleeuwen tot nu te bekijken. Er zijn prachtige exemplaren te zien, waaronder de Sawley-kaart Honorius Augustodunensis die omstreeks 1190 in Durham werd gemaakt. Ook is er een kopie van het Liber Floridus van Lambertus van Sint-Omaar, met daarin een wereldkaart uit de late 13^de eeuw.

Bij dat Liber Floridus, waarvan ik het origineel indertijd uitgebreid mocht bestuderen in de bibliotheek van de Universiteit Gent, schreef ik de bundel Lambertus van Sint-Omaars beschrijft de wereld. Die blijft via mijn website online bereikbaar:

http://www.bertbevers.com/nieuwlambertus.htm

Stroo

Het Museum aan de Stroom, het MAS, is pas vier jaar jong maar nu al is er slijtage zichtbaar. De laatste M ontbreekt. Nu staat er Museum aan de Stroo….

Brocantemarkt

Voortaan vindt er iedere laatste woensdag van de maand een brocantemarkt plaats op de Antwerpse Grote Markt. Dát is nou nog eens een fraaie plaats voor zo een markt….

Toen ik in Duisburg was

Het viel me, toen ik in Duisburg was, op dat de inwoners daarvan hun eigen stad Duuzboerg noemen. Dat mag. Wat ik me wel afvraag is hoe de naam ontstaan is. Want Duitsers hebben moeite met de ui-klank. Waarom die dan in een naam verwerken? Wij Nederlandstaligen zijn van oudsher aan diftongen gewend. Probeer echter een Duitser of Engelsman maar eens “Snuit je neus” te laten zeggen….

Vaderlandsche Geschiedenis

Ik ben nog van een generatie die op de lagere school Vaderlandse Geschiedenis kreeg aan de hand van lesboekjes waarin paginagroot dit ernstige portret van generaal H. G. Winkelman stond. Kwam dat al surfend tegen. Hij was ten tijde van de Duitse invasie in de Lage Landen opperbevelhebber van het Nederlandse leger (Ten tijde van de genoemde gebeurtenis lag hij overigens thuis te slapen). Nadat de koningin en haar familie waren gevlucht droeg hij even de hoogste regeringsmacht.

Echt veel sporen heeft Winkelman overigens niet nagelaten. Hij bracht de hele Tweede Wereldoorlog in gevangenschap in Duitsland door. Desalniettemin draagt een kazerne zijn naam, en zijn er toch nog vier gemeentes die meenden dat hij het waard was om een straat naar te vernoemen. Behalve Eindhoven, Soesterberg en Tilburg nota bene mijn eigen geboortestad Bergen op Zoom.

Fijne fietsstraat

Het zal u niet verbazen dat er zelden of nooit een fietser te vinden is in de Henri Van Heurckstraat. Daar hoeft geen tekeningetje bij….

Nabije macarons

Niet dat ze nou speciaal dáárvoor naar de Franse hoofdstad gaan, maar ik kén mensen die als ze toch in Parijs zijn even de Champs Elysées op kuieren alleen om daar macarons te gaan kopen. Goed nieuws! In hartje Antwerpen is voortaan een winkel van Pierre Marcolini te vinden, met een keur aan macarons!

Sfeerdeur

Wanneer ik des avonds van het achterhuis naar de woonkamer loop treft me soms het geheimzinnige effect van het melkglas in de deur daarheen. Alsof ik niet wéét hoe het erachter oogt….

Bloei & groei

Het groeit en bloeit overal dat het een lieve lust is. Op de cour hebben de kastanjes nu al weer kaarsen, en in de Zoo mag de jonge tapir reeds naar buiten. Nog even en zij is die fraaie schutkleuren kwijt….

Appelbergen

Als ik naar het Rooms-Katholiek Gymnasium Juvenaat Heilig Hart ging, pakte ik mijn fiets uit de schuur achter ons onlangs gesloopte huis aan de Vijverberg en peddelde via Beukstraat, Acacialaan, Ericalaan, Gentiaanstraat, Leeuwenbekstraat, Populierlaan en de Kastanjelaan naar de Erasmuslaan waar ik linksaf het Galgenbaantje in sloeg en langs de reuzenhopen met appels van de vruchtensapproducent B3 en de hoge abelen waar ik regelmatig eekhoorns bij en in zag naar de fietsenstalling nabij de cour trapte. Aan die route moest ik weer eens denken toen ik dit etiket van de vroegere B3-fabriek zag. Zuiver natuurlijk. Statiegeld 10 cent. Inhoud 187 cc. We raapten daar regelmatig wat van de appeltjes die van de hoop over de bedrijfsmuur het Galgenbaantje in waren gerold….

Graag op de tram

Een van de verschillen tussen het Nederlands en het Vlaams is dat je in Nederland in de tram (of trein) zit, en in Vlaanderen óp. Ik zit graag op de tram. Regelmatig stap ik zomaar op, om eens ergens anders boodschappen te gaan doen bijvoorbeeld. Of zo maar wat door de voorsteden te zwerven. Het mooie aan de tram vind ik dat je er een keur aan volk gebruik van ziet maken. Dames en heren van stand, scholieren, zwerverachtige types, studenten, winkelend publiek, ouden van dagen. Je ziet op de tram echt een dwarsdoorsnede van de samenleving passeren….

Lekker lui

Kijk dit exemplaar van de Bengaalse oehoe / grand-duc Indien / Bengalenuhu (Bubo Bengalensis) nou toch eens lekker lui in het zonnetje liggen….

Weigerachtig spinnenweb

Nieuws uit 1907: ‘De constructeur Equerilley verbaasde zich erover dat hij dit spinneweb [dat mocht je indertijd nog met 2 n’en schrijven] met propellor niet de lucht in kon krijgen.’ Ik ben absoluut niet technisch, maar dát had ik hem op voorhand kunnen vertellen. Die twee mannen rechts leken er toen ook niet al te veel fiducie in te hebben.

Uit de kast (XXXIV): Clem Schouwenaars

Terwijl ik mij met gesloten ogen voor de poëziekast bevond plukte mijn linkerhand volkomen willekeurig Gedichten 1956-1970 van Clem Schouwenaars (Scriptoria Antwerpen, 1972)  te voorschijn. Uit die bundel het, eveneens lukraak opengebladerde, gedicht Juni 21 uur:

De straat is een huis tweekleurig,

goud en steen. De stad is een huis.
Wij baden in de nu heilige rivier.
Wij luisteren als bijna lotgenoten.

De oude belofte. Dit weiger ik.

Geloof ik het verhaal der broederschap,
vluchten de haviken uit mijn bloed,
en weerloos sta ik, blinder in de morgen.

Onderwateralcohol

Prachtige vondst van Popokabaka! Op A la recherche du Tintin perdu toont hij een oude reclame die Hergé gezien móet hebben. Neem er De schat van Scharlaken Rackham nog maar eens bij….

http://tintinperdu.blogspot.be/2015/04/scheepsberichten-1.html

Vertrouwde favorieten

Ik weet vrijwel zeker dat mijn favoriete supermarkt, waar ik vrijwel dagelijks boodschappen doe, een afspraak met bepaalde rederijen heeft gemaakt. Hemelsbreed is de afstand daarvan tot de Schelde hooguit vijfhonderd meter. In de winkel zie ik, zonder aan de rivier te zijn geweest, wanneer er een cruiseschip aangemeerd ligt. Dan wordt de zaak overspóeld door Japanners op leeftijd die állemaal áltijd naar hetzelfde op zoek gaan. Bier, chocolade (Die zijn vermaard) én (Hetgeen me doet vermoeden dat ook dat bedrijf heeft betaald om in Japanse reisgidsen te staan) de koekjes van Jules Destrooper….

Groen decor

Ze botten al een tijdje, maar eindelijk beginnen de blaadjes van onze paardenkastanjes volwassen te worden. Het begint achter al weer een beetje op een groen decor te lijken.

De terugkeer van de 8

Tot 2012 reed tram 8 door Antwerpen. Sinds dit weekeinde doet hij dat weer, zij het over een ander traject: tussen het Astridplein en het rondpunt Wommelgem (Heb ik altijd prachtnamen gevonden, zowel rondpunt als Wommelgem), door de reuzenpijp die tot nu toe dertig jaar lang ongebruikt onder de Turnhoutsebaan lag. Er is zelfs een nieuw metrostation bij gekomen: Zegel. Fijne ontwikkelingen voor openbaar vervoerders!

Il furore e il pianto

Gisteravond in de Lambertuskerk in Ekeren de wereldpremière bijgewoond van Il furore e il pianto, het nieuwe programma van Graindelavoix. Björn Schmelzer, bezieler van het ensemble, stortte zich deze keer op het werk van Cipriano de Rore. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog nooit had gehoord van de 16^de eeuwse uit Ronse afkomstige componist. Het is een van Schmelzers talenten om oud, dikwijls onbekend, materiaal van het stof der tijden te ontdoen en te laten herklinken. Voor de verklanking van De Rore’s fraaie madrigalen bracht Schmelzer de zangers Anne-Kathryn Olsen, Razek François Bitar, Albert Riera, Marius Peterson, Adrian Sîrbu en Tomàs Maxé bijeen. Musici van dienst: Lluis Coll i Trulls (cornetto) en Floris De Rycker (luit, renaissancegitaar en ceterone). Een concert van de bovenste plank!

http://www.252cc.be/graindelavoix

Vijf jaar geleden

Uit nieuwsgierigheid even gekeken wat voor Gemengd Bericht ik vijf jaar geleden postte:
http://gemengdeberichten.blogspot.be/2010/04/geen-weids-klavier.html

Formaatverschil

Fascinerend toch om te zien hoe veel groter dagbladen in de vorige eeuw waren. Ter vergelijking een recente Trouw. Wanneer ik dat Handelsblad van Antwerpen (het exemplaar dateert uit 1904) opengevouwen lees, zijn mijn armen gespreid. Vermoedelijk werd de krant vroeger meer aan tafel gelezen.

Hervertoning

Zomaar, omdat ik dit nog steeds zo’n fantastisch verhelderend plaatje vind. Geen enkele concrete aanleiding.

Nu weer de kermis gloeit....

Dit gedicht van Delphine zou ik graag opnemen in een volgende druk (Je weet maar nooit!) van de bloemlezing Nu weer de kermis gloeit met duizend lichten, die ik samenstelde voor het Nederlands Centrum voor Volkscultuur te Utrecht:

http://versindaba.co.za/2015/04/09/delphine-lecompte-als-de-dood-spaans-is-dan-is-het-leven-natuurlijk-pools/

Kwam in dit bericht op de website van mijn  vriend Albert Hagenaars ook het interview weer tegen dat ik over dit boek gaf aan de Wereldomroep:

http://www.alberthagenaars.nl/laatstenieuws/kermis.htm

 

Een lama die?

Kwam een foto tegen die ik maakte in de Zoo van Maubeuge. Vind dit een merkwaardige opname. In de eerste plaats omdat je een lama nou toch niet echt zo vaak trap ziet lopen, in de tweede omdat niet duidelijk is of hij dat omhoog of omlaag doet….

http://traplama.blogspot.be/

 

Verdwenen uitzicht

Zag in de stad weer eens een paar dichtgemetselde ramen. Daardoor moest ik weer denken aan de blog waarop ik lange tijd verdwenen ramen en deuren verzamelde:

http://www.vanisheddoors.blogspot.be/

Uitgestorven?

Ziet u nog wel eens iemand (Dat is een bezigheid die ik me van ons ma, ons oma en van álle buurvrouwen uit mijn jeugd kan herinneren) mattenkloppen? Zomaar een overpeinzing in een jaargetijde waarin het vroeger gebruikelijk was Grote Kuis te houden….

nstsm

Kunstsmid. Dát is met die nstsm en a noch e nou nog eens een mooi woord voor galgje….

Een heel nest

Twaalf stuks tel ik er. Deze moedereend heeft haar best gedaan. Een dozijn pielen moet ze in de gaten houden….

Opzij, opzij, opzij

Toen we hier kwamen wonen stond het standbeeld van de eerste koning der Belgen nog op de plaats waarop het op de oude opname is te zien. Toen de trams echter weer door de Bourlastraat moesten stond het ding in de weg, en werd het opzij gezet. We zijn er ondertussen al lang aan gewend.

Vandaar

Een standbeeld van admiraal Michiel de Ruyter aan de Boulevard in Vlissingen? De normaalste zaak van de wereld. Maar hoe komt een gedenknaald te zijner ere terecht in het stadscentrum van Debrecen, de tweede stad van Hongarije (nota bene een land zonder kust)? Er is daar ook een straat naar hem vernoemd: de Ruyter Utca. In 1676 bevrijdde Michiel zesentwintig Hongaarse gereformeerde dominees, die door de Oostenrijkse keizer tot de galeien waren veroordeeld, uit de slavernij. Vandaar.

Niet schokkerig

Voor aanvang van de koers stond ik nabij Sporza-verslaggever Renaat Schotte, wiens stem me aangenaam verraste. Normaliter geeft hij immers commentaar vanaf de motor, waardoor hij vaak wat schokkerig klinkt….

Oudste klassieker weer in de stad

Vanmorgen de start van de Scheldeprijs bijgewoond. Da’s de oudste Vlaamse wielerklassieker, vandaag beleeft die de 103^de editie. Veel volk weer bij het MAS, om de renners te bekijken. Onder de deelnemers twee oud-winnaars: Alessandro Petacchi en Tyler Farrar. Marcel Kittel, die de laatste drie keer won, moest jammer genoeg afmelden omdat hij ziek was. Het wordt straks in Schoten zoals gebruikelijk vast weer een massasprint. Nu ga ik de rechtstreekse uitzending op televisie bekijken.

Gesprekken onder de hemel

In het verre Stellenbosch werd door de redactie mijn kleine cyclus Gesprekken onder de hemel gepubliceerd op Versindaba:

http://versindaba.co.za/2015/04/07/bert-bevers-gesprekken-onder-de-hemel/

Neerhofzwervers

Zo af en toe loop je tegen een woord op dat als het al niet verdwenen is toch ernstig in onbruik is geraakt. Trof op een al wat oudere menukaart neerhofzwervers. Dat hoor je toch niet vaak. Vroeger werd dat ten zuiden van de Moerdijk gebruikt voor scharrelkippen.

Enghuizer Dialogen

In de Achterhoek is aan een eeuwen oude dode arm van de Rijn voortaan een object van kunstenaar Jan Opdam te vinden met daarop mijn gedicht Teles kijkt teleurgeteld maar bewonderend toe, dat ik schreef in het kader van het Sirenenproject voor de meest recente editie van de Enghuizer Dialogen. Hans Mellendijk maakte er een clipje bij:

https://www.youtube.com/watch?v=hJGFItsQjRs&index=14&list=PLkr0AG30SbTrkOV2cMR4qMw-V-nI94kuu
Voor meer informatie over het project:
http://enghuizerdialogen.blogspot.nl/2015/03/sirenengang-sirenenzang.html

Tjonge....

Je begrijpt werkelijk niet dat mensen die zo’n bord maken zelf niet zien hoe lachwekkend hun boodschap is. Met dank aan mijn broer Peter.

Zalig Pasen

Beperkt intellect

Het Nieuwsblad heeft vandaag in De Rondekrant een geweldige pagina: de krant vroeg 33 ex-winnaars van Vlaanderens Mooiste naar hun Top 5 van meest indrukwekkende Flandriens. Ik ben mijn bewondering voor hem al lang kwijt, maar Johan Museeuw stelt me nu helemaal zwaar teleur. Hij is de énige van de deelnemers (waaronder echte helden als Leman, Merckx, Boonen en Cancellara) die zichzélf op één zet. Bah. Wie doet zoiets? De man moet een beperkt intellect hebben, dat kan niet anders…..

Beweging

Mijn zusje stuurde me een foto, waarop rechts ons pa staat, die ik nog nooit gezien had. Merkwaardig effect heeft dat: natuurlijk blijven de herinneringen aan hem levend, maar ik betrapte me erop dat hij toch steeds meer de foto werd die ik iedere ochtend even groet, dat hij zó en niet anders heeft geoogd. Onzin, dat wist en weet ik best, maar die onbekende opname bezorgde me een bijzondere sensatie. Alsof hij even weer bewóóg….