Op = op

“Dat glas mag even terug, want er zit nog te veel zeepsop op,” zei Geertje toen we aan het afwassen waren. “Hé, wat leuk: twee keer op na elkaar,” reageerde ik. Toen was het even stil, en zei ze: “Ik geef er een klop op.” En nog even later: “De amazone voerde de galop op.” Tot zover dit Gemengd Bericht.

Rijden met zicht op zee

Wij zijn dol op de Kusttram (de langste tramlijn ter wereld, die van Knokke bij Zeeuws-Vlaanderen tot De Panne bij Frankrijk loopt). Het blijft een bijzondere ervaring om panoramisch zicht op de zee te hebben terwijl je rustig voort boemelt.

Dorst in De Pinte

Wanneer ik De Pinte passeer krijg ik altijd dorst. De naam van de gemeente is afgeleid van die van een herberg waaromheen ze gegroeid is: Het Pijntken.

 

Kroewietvat?

O ja, toen mijn vriend Albert Hagenaars en ik onlangs in de Ardennen waren passeerden we het dorpje Smuid. We vroegen ons af hoe je dat toch uit zou dienen te spreken. Dat nu even opgezocht: Smwie. In het Waals is het Smu. Wat later vroeg ik me in Namen bij een vestiging van het Kruidvat af hoe francophonen dat eigenlijk uitspreken. Kroewietvat?

Die Buchstaben

In het, overigens op zich al prachtige, voormalige Raamtheater in de De Vrièrestraat onder de indruk geraakt van Die Buchstaben, een enorme installatie van Anselm Kiefer vergezeld van drie grote nieuwe doeken. Echt de moeite van een bezoekje waard, hoor:

www.antwerpen.be/kiefer

Diamanten schip

De bovenbouw van het nieuwe Havenhuis begint langzaam maar zeker vorm te krijgen. De Antwerpse havenwereld laat op het bestaande onderkomen een gebouw in de vorm van een diamanten schip optrekken. Het gaat om een ontwerp van het Britse bureau Zada Hadid.

Gier eet zichzelf

In de 5^de eeuw voor Christus, zo leert Wie is wie in het Oude Testament? me, was Karkas een van de zeven kamerheren aan wie Ahasveros, koning van Perzië, beval koningin Wasti naar het feest te brengen dat hij hield in het derde jaar van zijn regering [Ester 1:10]. Waarbij ik opsteek dat Karkas in het Perzisch gier betekende (en wellicht nog betekent). Eigenaardig, want gieren eten karkassen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Slapstickroltrap

Ik vraag me altijd af hoe dat is, om die reclame aan weerszijden van deze roltrappen te vervangen. Vermoedelijk zetten ze die dan om de meter stil, maar ik heb dat nimmer gezien. Ik blijf me er dus slapsticktaferelen bij voorstellen….

Weg ermee!

Toen ter gelegenheid van het Anton van Dijckjaar (1999) een zogenaamd tijdelijk paviljoen werd neergezet op de Wapper, om de verwachte toestroom uit Japan naar het Rubenshuis (die er overigens ook effectief kwam) in goede banen te leiden, zei ik tegen Geertje: “Van dat ding raken we nooit meer af.” Er bestaat nog gerechtigheid: het nieuwe stadsbestuur gaat de Wapper herinrichten, en bij die klus gaat ook dat vreselijk lelijke ‘aquarium’ (dat nota bene zelf een breed zicht op het Rubenshuis in de weg staat) verdwijnen. Goede zaak.

Allerzielen

Vandaag is het Allerzielen. Het is op de kerkhoven drukker dan anders. Hubert Van Herreweghen, 95 ondertussen maar nog steeds actief, beschreef er een in zijn jongste bundel De bulleman & De vogels:

Het kerkhof leeft, een tuin tussen zijn muren.

Elk graf vertelt, voor wie het horen kan,
verhalen die in kinderen blijven duren.
Ze wonen hier rondom, boeren en buren
en spelen bovengronds nog vrouw en man.

4, 3, 2, 1!

Toen we voor de eerste keer deelnamen aan de quiz van d’Ossekoppe in Ossendrecht werden we vierde. In 2013 eindigden we als derde en vorig jaar als tweede maar deze keer was het prijs: onze ploeg OK. Prove it! eindigde als eerste, met 28 punten voorsprong op de eerder ongenaakbare Dormifabelen. We scoorden 84,15%! Organisator Christ Mous legde ons als winnend team op de gevoelige plaat vast: van links naar rechts Ad Verbraak, Bert Bevers, Jan Verbraak en Mat Buuron. 4, 3, 2, 1. Van een opgaande lijn kan volgend jaar, als we onze titel uiteraard gaan verdedigen, in elk geval geen sprake meer zijn….

Zalig

Een van de heerlijkste dingen blijf ik een eenvoudige boterham met een laagje mayonaise en daarop grijze garnalen vinden….

Lange val

Bekeek The Fall of the Roman Empire weer eens, een bijzonder mooie verbeelding van de periode waarin Marcus Aurelius’ einde nadert, en die waarin zijn zoon Commodus de boel naar de Filistijnen helpt. De hele val kan natuurlijk moeilijk worden verfilmd, zoals de introductie al duidelijk maakt: The fall of the Roman Empire wasn’t an event, but a process. It lasted over three hundred years. Some empires didn’t last as long as Rome fell. Goeie film. Vooral de evocatie van de begrafenis van Marcus Aurelius is bijzonder knap, het geluid van de treurende legioenen aangrijpend.

Vikingheilige

Magnus Erlendsson was graaf van Orkney en is tot nader order de enige (uiteraard weliswaar bekeerde) Viking die het tot heilige heeft geschopt: Sint Magnus. Zijn stoffelijke resten rusten in de naar hem genoemde kathedraal van Kirkwall. Dat is overigens de meest noordelijk gelegen kathedraal van het Verenigd Koninkrijk. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Hey, Mister Spaceman

Oei, daar deinsden we toch even voor terug: een alien? Maar neen: het bleek slechts de schaduw van een strakke modepop. Verder gewandeld met Hey, Mister Spaceman als oorwurm….

De oudjes doen het nog best

Sommige mensen blijven erg goed geconserveerd. Kijk eens hoe goed France Gall (68 toch al) er nog uit ziet. Of Alain Delon, op het punt om zijn 80^ste verjaardag te vieren.

Fraai panorama

Met mijn goede vriend Albert Hagenaars op stap geweest in de Ardennen. Hoewel we allebei reeds meerdere malen in Namen waren (al was het maar voor het Musée Felicien Rops of het Maison de la Poésie) hadden we deze keer geluk wat betreft het weer. Het panorama vanaf de Citadel is niet bijster interessant als het nevelig of regenachtig is. Nu was het zoals het hoort, daar boven de samenvloeiing van Maas en Samber. We vonden de stad charmanter dan ooit tevoren.

Geen Christo

Neen, geen nieuw kunstwerk van Christo. Maar fraai oogt deze kunstgreep van de kerkfabriek van de basiliek van Saint-Hubertus in Saint-Hubert wél: omdat er nog geen geld is om het plafond te restaureren zijn er netten gespannen die loskomende steendeeltjes tegen moeten houden….

Fout in Leviticus

Ook de Bijbel heeft niet altijd gelijk, bedenk ik me bij het lezen van Leviticus 11:13-20: ‘De volgende vogels zijn onrein, u mag ze daarom niet eten: de arend, de lammergier, de baardgier, de wouw, de verschillende soorten valken, de verschillende soorten raven, de oehoe, de kortooruil, de langooruil, alle soorten sperwers, de steenuil, de aalscholver, de ibis, de witte uil, de pelikaan, de visarend, de ooievaar, de verschillende soorten reigers, de hop en de vleermuis.’ Dat de schrijver destijds wellicht niet met bijvoorbeeld de konijnuil of de monniksgier vertrouwd was wil ik aannemen, maar met de vleermuis was hij dat klaarblijkelijk wel en dat moet ook in die verre dagen toch wel degelijk een zoogdier en geen vogel zijn geweest….

Raadselachtig gerecht

Fijn menu dat de gasten op 9 januari 1922 in Hannuit werd voorgeschoteld. Maar Danny Braem, die dergelijke oude spijskaarten verzamelt, noch ik hebben enig idee wat we ons voor moeten stellen bij Can’’ à la vol Girafaiferatachonbounaïa. Zelfs Google heeft geen enkele hit. Een geintje van giraffenverzorgers in de plaatselijke dierentuin? Wie het weet mag het zeggen.

Aanstekelijk deuntje

Herbekeek Dead Poets Society van de wat mij betreft briljante regisseur Peter Weir weer eens. In het begin van de film loopt Robin Williams als John Keating regelmatig een melodietje te fluiten. Ik herkende dat eerder wel onmiddellijk van het intro van Night Of Fear, de eerste single van The Move, en ik wist dat het ontleend was aan een klassiek motief maar niet aan welk. Dankzij het internet weet ik nu dat het uit de 1812 Overture van Tchaikovsky komt. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Uit een oude doos

Ik illustreerde vroeger zo wel het een en ander. Kwam, in de spreekwoordelijke oude doos, deze pentekening in Oost-Indische inkt tegen. Ik maakte die in 1974. Die is volgens mij nooit ergens voor gebruikt. Wat werkte ik destijds toch graag met die mooie zwarte inktsoort, en wat rook die toch lekker….

Bedilzucht

Wat willen de Nederlandse Spoorwegen nu eigenlijk bewerkstelligen met dit pictogram? Dat het een coupé is waarin je mag praten, of een waarin je juist moet zwijgen? Zo’n zwarte tekstballon is niet erg duidelijk natuurlijk….

Wegdekdroedels

Hans Mellendijk is niet voor niets een van de stichters van HiPP, Het Instituut voor Praktische Poëzie, want hij ziet ook in het alledaagse kunst. Zijn jongste project is een verzameling Wegdekdroedels. Wie er in de buurt weet: bijdragen zijn welkom.

http://wegdekdroedels.blogspot.nl/

 

Dichters in Tilburg

Was met zes andere dichters in Tilburg te gast op een door de Zuid-Afrikaanse dichteres Carina van der Walt belegde literaire salon. Na afloop werd er geposeerd voor deze tableau de la troupe: van links naar rechts Martin Beversluis, Desmond Painter, Bernard Odendaal, Carina van der Walt, Annelie David, Bert Bevers en Jef van Kempen.

Carina vertaalde overigens mijn gedicht Overvloed naar het Afrikaans:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-overvloed-translation-1

 

Warme broodjes

Zag in het landelijke Mollekot een kudde Limousinrunderen. Wat een smakelijk ogende dieren: zien ze er niet uit als verse warme broodjes?

Robuust uitzicht

Wat een robuust uitzicht als je op het station van Halle naar buiten blikt: naast het perron lijken wel duizenden jaren oude pilaren te staan….

Sciencefictionzondagochtend

We vroegen ons daarstraks af of we veertig jaar geleden (we waren toen juist de dag daarvoor getrouwd) enig idéé zouden hebben gehad wat we aan het doen waren als we ons op deze zonnige zondagochtend bezig hadden kunnen zien: Geertje draait een treinkaartje uit dat ze via de computer heeft gekocht, ik zit een blog te programmeren, er komt een berichtje binnen op een smartphone. Hic et nunc zou er toen voor ons vermoedelijk een beetje als een sciencefictionfilm uit hebben gezien….

Uw blonde haren....

Verliefdheid een eeuw geleden: ene J. Bertens (zo ontcijfer ik diens paraaf toch) houdt een foto van zijn lief bij. Op de achterkant maakt hij op verschillende data aantekeningen. Hij begint met onder zijn eerste notitie 31-9-15 te schrijven. Destijds telde september echter ook niet meer dan dertig dagen. Verder een versje dat begint met Uw blonde haren, terwijl die op de foto toch eerder donker lijken. Hopelijk hebben beide partijen de Groote Oorlog (en de Spaanse griep) overleefd….

Voorraadje aan huis

Voor verwarmingsdoeleinden is stookolie in Nederland al lang verdrongen door aardgas. In België daarentegen wordt stookolie nog steeds gebruikt. De geur daarvan is een van de eerste dingen die je opvalt wanneer je hier bepaalde wat oudere gebouwen binnenkomt. Hier en daar zie je zelfs nog ketels voor die mazout (dat is een Russische term: мазут = mazoet) aan een gevel.

B & B

Een van de boeiende blogs die Hans Mellendijk in de lucht houdt is Dichtersbankjes. Bij een foto van een bankje zoekt hij een literaire invalshoek. Nu vond hij bij een zitplaats in Nieuw-Vossemeer (de geboorteplaats van A.M. de Jong) een volledig avontuur van Bulletje & Bonestaak. Dat was plezant scrollen bij de espresso! Ons pa las die belevenissen graag toen hij een jongetje was:

http://hans-mellendijk.blogspot.be/2015/10/dichtersbankje-adrianus-michiel-de-jong.html

Fascinerende spoken

Het is al vijftien jaar geleden dat Antwerpen met Albert Szukalski een begenadigd kunstenaar verloor. Her en der in de stad herinneren beelden aan hem. Vooral zijn spoken, zoals deze op een dak aan de Komedieplaats, blijven fascineren.

No boots on the ground!

Begrijpelijk dat de Amerikanen terughoudend zijn met het sturen van troepen naar het wespennest Syrië: No boots on the ground! In deze winkel nemen ze die boodschap wel erg letterlijk….

Grillige grens

In De Klinge is een stuk van de Dodendraad nagebouwd. Die scheidde in de Eerste Wereldoorlog België van Nederland, om te voorkomen dat nog meer (vooral) Vlamingen de grens overstaken. Hoewel de grens tussen België en Nederland 449,5 kilometer lang is, mat de Dodendraad (waarop 2000 volt stond!) er slechts 350 omdat een aantal in- en uitstulpingen van de grillige grens werd afgesneden. Daar zat je dan, met je familie of vrienden aan de andere kant….

Onbegrip

Spijts meerdere pogingen tot begrip van een dergelijke situatie kan ik maar niet snappen waarom sporen zomaar ergens onderweg ophouden….

Magna cum laude

Zeer onder de indruk ben ik als eenvoudige αλφα van alleen al de titel van de dissertatie waarop Frau Angela Merkel afstudeerde: Untersuchung des Mechanismus von Zerfallsreaktionen mit einfachem Bindungsbruch und Berechnung ihrer Geschwindigkeitskonstanten auf der Grundlage quantenchemischer und statistischer Methoden. Magna cum laude.

Monowand

Toen ik vanmorgen vroeg deze kamer in ons achterhuis binnenstapte leek de muur, in werkelijkheid gans wit, door het schaduwspel van de herfstige paardenkastanjes op de cour wel een enorme monotype. Moest onwillekeurig denken aan Galleria Credenza:

http://www.galleriacredenza.blogspot.be/

 

Keizerbaard

Een wedstrijd om des keizers baard. Dat heb ik immer een fraaie uitdrukking gevonden. Eens opgezocht waar die uitdrukking eigenlijk zijn oorsprong heeft. Ze komt waarschijnlijk uit het Duits, waarin um des Kaisers Bart streiten voorkomt. Dit is volgens het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) mogelijk een verbastering van um den Geissenbart streiten (dus om de ‘baard’ van een geit). En dat zou weer een vertaling zijn van het Latijnse de lana caprinia rixari (‘ruziemaken over geitenwol’, een zinsnede uit de Epistulae van Horatius). Tot zover dit Gemengd Bericht.

Momentopname

De cultuurdragers die momenteel in mijn  nabijheid vertoeven: Nieuwe rituelen, de nieuwe dichtbundel van Maarten Inghels, Wie is wie in de mystiek? van Auke Jelsma en Gerrit Brinkman, A Walk Across The Rooftops van The Blue Nile, het Guus Slim-avontuur Vrachtboten in de avond van Maurice Tillieux en Het menselijk web – De wereldgeschiedenis in vogelvlucht van J.R. en William H. McNeill.

Gebaande paden

Ha, tijd om mijn verzameling Gebaande paden weer eens onder de aandacht te brengen. Die collectie heb ik destijds afgesloten, maar een fascinerend gegeven blíjft het….

http://www.gebaandepaden.blogspot.be/

Verrassende vondst

Wat een formidabele onderzoeken worden er toch verricht: biologen van de universiteit van Wenen hebben ontdekt dat giraffen des avonds….neuriën! De wetenschappers maakten in de dierentuinen van Berlijn, Kopenhagen en Wenen zowel binnen als buiten en zowel overdag als ’s nachts geluidsopnamen. Uit hun analyse bleek dat de langnekken beginnen met neuriën zodra de zon onder de kim zakt. Het geneurie van de giraffen kan 4,17 seconden duren en heeft een frequentie die gemiddeld tussen de 92.1 en 25.78 Hertz ligt….

Mmmm....

Zojuist op mijn gemakje spruitjes schoon staan maken. Die horen er echt bij als het herfst aan het worden is….

Uit de kast (XL): Jacques Hamelink

Terwijl ik mij met gesloten ogen voor de poëziekast bevond plukte mijn linkerhand volkomen willekeurig Zeegezang inclusief Gesternten van Frederik de Zeeman van Jacques Hamelink te voorschijn. Uit die in 1997 bij Querido verschenen bundel het, eveneens lukraak opengebladerde, gedicht Ambergrijs (bladzijde 52):

Zeemoe is de roerganger

gestadig het begin van god
insturend zo moe de zee
een gestremde meerminnemelk

ambergrijs tot aan de einden

der aarde en tot voor de voeten
van het meisje van Rurutu wil
het hoofd van die roerganger rollen.

Poolshoogte

“Hela, wat gebeurt daar?” hoorde ik Stefke denken toen ik verse hazelnootjes en walnoten op de fruitschaal liet rollen. Daar moest hij natuurlijk even poolshoogte bij komen nemen.

De pedroplan

Bladerend in een oude jaargang van De Stad Antwerpen – Een weekblad voor Vlaanderen trof ik een artikel waarmee ik Leo, immer geïnteresseerd in alles wat met de geschiedenis van de luchtvaart te maken heeft, een plezier dacht te kunnen doen. Over de zogenaamde pedroplan, een met de fiéts aangedreven vliegtuig. “Dmitri Olaczeck vergeet het Antwerpse publiek niet: vandaag nog, dus vrijdag, zal hij een vlucht beproeven boven de terreinen der Berchemse vestinggronden. Bij normale windsterkte denkt Olaczeck omstreeks 6 uur ’s avonds het ‘experiment’ te wagen. Hij zou dan tegen 7½ uur weer willen landen.” Pas toen ik las dat de man dacht met het ding ánderhalf uur in de lucht te kunnen blijven begon ik me vragen te stellen bij de ernst van het stuk. En ja hoor: toen ik de blik naar boven wendde zag ik bovenaan de pagina staan Vrijdag 1 april 1932. Benieuwd hoeveel volk destijds vruchteloos heeft staan wachten op de terreinen der Berchemse vestinggronden….