Ver van de zee

Wanneer je me zou vragen welke muziek het dichtst de hemel benadert zou ik zeker het Requiem 1863 van Peter Benoit noemen, en die is van bij ons. Maar toch ben ik het eigenlijk wel eens met deze overdenking van Georges Perros: “Is het toeval dat de belangrijkste muziek uit Midden-Europa komt, ver van de zee? Ik geloof het niet. De zee roept geen echo op. De echo is nu juist de essentie van de klassieke muziek, het is het woud, Salzburg. Mozart noch Beethoven kun je je zonder het woud voorstellen. Vooral Beethoven niet. Zijn sonates zijn tochten door het bos, met opeens tra’s, en schaduwrijke stukken, beken, plekken die je in vervoering brengen, schemeringen.”

Ondertussen in....

Is het nu een goede zaak of niet om een eigen burgemeester te hebben in een dorp met (ik noem nu maar iets) 649 inwoners? Ik blijf het me afvragen, zoals het me blijft verbazen dat in Frankrijk nog immer iedere nederzetting een eigen burgervader heeft.

Echte stripsnoepkes

Camaracum. Zo heette Cambrai (Kamerijk) zo’n tweeduizend jaar geleden. Als we het mogen geloven was de stad toen al befaamd om haar snoepjes, vermits Asterix en Obelix er in het album De Ronde van Gallia speciaal stoppen om zich bêtises de Camaracum aan te schaffen. Ook anno nu kun je die er nog kopen, al heten ze voortaan wel bêtises de Cambrai….

Vanuit de hoogte

Ze staan er klaarblijkelijk al sedert vorige december, maar vanaf straathoogte zie je die dingen niet. Het verbaasde ons, kortom, vanaf een achtste verdieping te zien dat er in het noorden van de stad al zoveel windmolens staan….

Opgemaakt uitrusten

Je kunt lekker uitrusten in deze kleurrijke lipstickzetel. Leuk dat dergelijke dingen ontworpen kunnen worden, maar zou er zich iemand ooit echt een áánschaffen?

Bergsche Krabbetjes

Toen mijn geboortestad in 1987 het 700-jarig bestaan van stad en land van Bergen op Zoom vierde introduceerden de lokale bakkers de zogenaamde Bastaert. Die wordt nog gemaakt. Kwam een oude foto tegen van een product dat de Bergse bakker Asselbergs ooit in de etalage had: Bergsche Krabbetjes. En daarvan had ik nog nooit gehoord….

Weer iets geleerd

Regelmatig mag ik met echte Antwerpenaars samenwerken, en van hen leer ik dikwijls woorden waarmee ik niet ben opgegroeid. Matabish bijvoorbeeld, dat betekent smeergeld. Of zibulateur. Wat in Nederland een flesopener heet is in Vlaanderen een zibulateur, maar ook de alternatieve benamingen klinken fascinerend: aftrekker, decapsulateur, opendoender en stoppentrekker.

Variabele kleinste

Een diepe bewondering heb ik voor mensen die kunnen meten. Bijvoorbeeld voor zij die hebben berekend dat van de Engelse graafschappen Rutland en Isle of Wight de groottes zo weinig verschillen dat bij eb Rutland het kleinste graafschap is maar bij vloed het Isle of Wight.

Een aangename verrassing

Ik dacht dat mijn destijds 15- of 16-jarige neef een geintje maakte toen hij zei dat hij in zijn vrije uurtjes graag ging vissen. Dat leek me in jeugdige ogen zó’n oubollige bezigheid, maar hij méénde het. Van jonge kunstenaars zou je verwachten dat ze van atelier naar openbare ruimte hollen met spuitbussen in de hand, maar er zijn er tegenwoordig die….bréien en borduren. Klaas Rommelaere (˚Roeselare, 1986) is er zo een. Zijn werk oogt flitsend modern, maar het is toch echt met breinaalden en wol en naald en draad vervaardigd. De installatie Future die hij dit jaar maakte is nog tot 24 februari te zien in het Maurice Verbaet Center aan de Mechelsesteenweg 64A in Antwerpen, in het kader van de met het ModeMuseum ingerichte expositie Soft? – Tactiele Dialogen. De moeite waard.

Geknipt en geschoren

In Douai trof me op de hoek van de Rue du Kiosque en de Rue de Paris dit stoere exemplaar van een plataan. Hoe mooi strak geknipt en geschoren! Verderop in Dowaai zag ik dat er daar meer bomen zo verzorgd worden. De mannen van de plantsoenendienst zullen er de handen aan vol hebben…..

Attentie!

Het tijdperk van de mondialisering gaat gepaard met een hoog Big Brother is watching you-gehalte. Vroeger was het nog toegestaan om als je daar zin in had lekker onbeschaamd uit je nek te kletsen. Vandaag de dag sturen ze direct de Zwaminspectiedienst op je af….

Mooie lettertypes (86)

Redukt

Ben nog steeds blij met dit werk van beeldend kunstenaar Bert Timmermans, uit zijn reeks Redukt. Daar schreef ik ooit een cyclus bij. Tijd om ons project daaromtrent weer eens onder de aandacht te brengen: http://timmervers.blogspot.com/

Snel!

Jésus revient vite. Je zou een dergelijke boodschap van iemand op leeftijd verwachten, niet van iemand die middels graffiti wil communiceren….

Cinema Trivia: Prachtposter

Amuseerde me met The Man In The White Suit van Alexander MacKendrick uit 1951, met Alec Guinness. Ik wil het even niet over de film zelf hebben, maar over de poster waarmee daar destijds propaganda voor werd gemaakt: wat een prachtig ontwerp! Je kunt zo’n affiche niet niét zien. Er gaat naar mijn smaak net zo’n kracht van uit als van de swastikavlag of van de Japanse vlag.

Afdalend in de Schelde....

Ik ervoer het als heel bijzonder om nabij het onbeduidende Le Catelet, onderdeel van het even zo onooglijke gehucht Gouy, de oorsprong van de verderop zo machtige stroom te zien. En te erváren, want ik moest er natuurlijk de Schelde ook even ín….

Aan de bron

Aan de monding ervan ligt Vlissingen, de geboortestad van ons pa. Maar bij de bron van de Schelde waren we nog nooit. Mijn broer Peter en ik togen erheen. Ik woonde in Bergen op Zoom, Bath, Bergen op Zoom en nu leef ik in Antwerpen, dus ik ben al gans mijn leven Scheldetrouw.

Oei....

Goh, had ik terwijl ik alleen het groene licht maar op wilde roepen toch bijna de wereld zoals we die kennen naar een vorige versie gedrukt….

De schuld van alles

Moest lachen om Patrick Conrad, die ter gelegenheid van de herdenking van onze vriend Henri-Floris Jespers uit de Vaucluse over was gekomen. Toen we aan de rand van het gezelschap artistiek en literair volk wat stonden te babbelen vroeg hij of ik wist waar het graf van Paul van Ostaijen (op de foto achter ons) was. “Jazeker, hier vlak achter de hoek.” “Kom, dan gaan we hem eens een goeiendag zeggen,” zei Patrick. “Hij is per slot van rekening de schuld van alles…..”

In memoriam Henri-Floris Jespers

Vanmorgen is op de begraafplaats Schoonselhof het graf ingewijd van Henri-Floris Jespers (1944-2017), naar een ontwerp van Renaat Ramon en (centraal op de foto) Jan Scheirs. Er waren verheugend veel van Henri’s goede vrienden bij aanwezig. Matthijs de Ridder (op de foto hieronder) duidde de betekenis van het oeuvre van HFJ, die vandaag jarig zou zijn geweest.

Leuke woorden

Brui, jadder, kevie, loggerbom, nakkedikker, opvolgmelk, priemel, teffteler, vlaszwingelaar, zuiliep.

Cinema Trivia: Figurerende bassist

Het eerste echte concert dat ik, samen met wat schoolkameraden, bezocht was er een van The Byrds. Op zaterdag 22 mei 1971 waren we in Het Turfschip in Breda getuige van hun optreden. De bassist van de groep was toen Skip Battin. Ontdekte net dat hij ooit ook even figurant in een film was: zag hem naast Albert Popwell (die later in een aantal Dirty Harry-films zou opduiken) tegenover Clint Eastwood in Coogan’s Bluff uit 1968. Een piepkleine rol, maar keurig op de aftiteling vermeld!

Uit de kast (LXXVII): René De Clercq

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Daar is maar één land van René De Clercq (Heideland, Hasselt, 1964), waaruit ik op bladzijde 67 het gedicht Bede opensloeg:

Neem van mijn hart mijn haat, o God,

en laat mij vroom vergeten

wat mij aan leed wordt toegemeten,

aan laster, smaad en spot.

Op aarde weegt een schuld.

De ganse mensheid boet.

Het grauw, met rauwe kreten,

eist zuivering door bloed.

Neem van mijn hart, o God,

Mijn toorn en ongeduld,

Gij die alleen kunt weten

en nimmer spreken zult.

Over de brug

Sinds lijn 70 in gebruik is kun je ook met de trám over de Londenbrug. Het heeft even geduurd om de sporen passend op de brug te krijgen maar het is gelukt.

Ander panorama

Ik moest in een kantoorgebouw aan de Brouwersvliet zijn, op de eerste verdieping. Maar er zijn er daar tien. Toch ook maar even de lift naar de hoogste genomen om te kijken wat daar het uitzicht is. En dat leverde een nét weer ander panorama op de skyline van ’t stad op.

Met waterval

Engelsche en Fransche gemakken met waterval. Daarmee werden in de dertiger jaren wc’s, toentertijd nog geen vanzelfsprekend onderdeel van een woning, aangeprezen.

De Verborgen Hoek over OverBuren

In De Verborgen Hoek besteedt Albert Hagenaars in een recensie aandacht aan OverBuren – Poëzie tussen de grenspalen 269 en 369, de bloemlezing die ik mocht samenstellen:

http://deverborgenhoek.blogspot.com/2018/09/overburen-poezie-tussen-de-grenspalen.html

Oefening in zelfbeheersing

Veel te lang zijn ze veel te duur geweest, maar dankzij de warme zomer zijn er volop en dus zijn ze weer te koop aan katholieke prijzen (ik betaalde € 2,95 voor 250 gram ongepelde): met veel plezier voor op de middagboterhammen garnalen zitten pellen. Dat is een oefening in zelfbeheersing, want ik zou ze het liefst stuk voor stuk in mijn mond steken....

Te gast bij Meander

De redactie van het literaire magazine voor Nederlandstalige poëzie Meander vroeg me om een bijdrage. Vanaf vandaag zijn daar drie gedichten van me te lezen:

https://meandermagazine.nl/2018/09/bert-bevers

Mode

In de tram kreeg ik stellig de indruk dat er bij een bepaald soort jongens een bepaald soort kapsel in de mode aan het komen is.

Uit oude albums

Ontelbare foto’s van The Beatles behoren tot het collectieve geheugen, maar er zijn nog veel méér opnames van The Fab Four die geen iconografische waarde hebben gekregen. Vaak, toen ze nog niet beroemd waren, genomen door fotografen van plaatselijke kranten en later door fans en medewerkers van de zalen waar ze optraden. Die twee brave huismoeders op de foto hieronder zullen zich in dat toentertijd hypermoderne winkelcentrum niet hebben gerealiseerd dat die vier springerige jongemannen niet veel later wereldfaam zouden verwerven. En die vier hadden er op de foto uit januari 1963 uit The Cheshire Observer (editie Ellesmere Port) zelf ook nog geen vermoeden van wat hen te wachten stond, van hoeveel verder ze het zouden schoppen dan The Whitby Ward Trio, Cassandra Simpson, Lynn Goldstein of Susan McClure…. Veel meer van dit soort foto’s is te vinden op de rijkelijk gevulde website Meet The Beatles For Real: http://www.meetthebeatlesforreal.com/

Miljaar....

Lees in de nieuwsbrief van het genootschap Onze Taal dat Nederlanders als enigen schelden met ziektes. Dat de jeugd van tegenwoordig niet meer weet dat in “Krijg de klere!” klere staat voor cholera (en evenmin wat dat dan wel is) kan ik me nog voorstellen, maar bij kankerhoer, teringlul of tyfuslijer zou er toch een belletje moeten gaan rinkelen. In België wordt in het Nederlands niét met ziektes gescholden.

https://www.neerlandistiek.nl/2018/09/hilarisch-taalboek-om-slimmer-te-leren-schelden-en-vaardiger-te-kunnen-vloeken/

Het zit van binnen....

Natuurlijk hoeft niet alles een aanwijsbaar nut te hebben. Ik heb dan ook een zwak voor mensen die schoenen als de mijne ontwerpen: er zit een charmant ruitjespatroon in de binnenkant daarvan. Aan de bínnenkant! Wie ziet dat behalve degene die zulke schoenen aantrekt? Fabelhaft!

In volle werking

Op Jef van Kempens onvolprezen website Fleurs du mal is vanaf heden mijn gedicht In volle werking te lezen: https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-in-volle-werking-gedicht

Mooie lettertypes (85)

Mmmm....

Het jaargetijde waarop in onze taal geen rijmwoord bestaat (Neen: niét gaan zoeken naar eindklankovereenkomsten met najaar!) is weer in het land. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Momentopname

De nabije cultuurdragers: Duitsland – Biografie van een natie van Neil MacGregor, Vloedlijnen van Piet Gerbrandy, Beauty van Ryuichi Sakamoto en 7UP van Michael Apted.

Voor de Rur

Hier sta ik voor die kolkende Rur met mijn broer, de enige die ik heb. Hij is ondertussen reeds grootvader, maar vandaag toch eerst en vooral jarig. Van harte, Bruderlein!

Zonder h

Veel mensen vergissen zich en denken dat de Ruhr door het schilderachtige stadje Monschau stroomt. Betrapte zelfs Hendrik Carette, nog immer jong van geest, erop in het gedicht Monschau in zijn jongste bundel Panorama’s en portretten. De naam klínkt weliswaar exact hetzelfde maar de Ruhr is een zijrivier van de Rijn. Door Monschau loopt de Rur, een zijrivier van de Maas.

Enige straten

Echt onderzoek heb ik er niet naar gedaan, maar volgens mij wonen veel mensen in een straat waarvan er elders nóg zijn. De meeste straten waarin ik woonde hebben meerdere ‘dubbelgangers’. In Bergen op Zoom woonde ik echter (mijn goede vriend Albert Hagenaars woont er nog steeds) in de Moeregrebstraat en daarvan is er maar één. En nu wonen we hier al weer lang in de Bourlastraat, de enige.