De kaartgek (slot)

Mooie voorbeelden zijn ook de kaarten waarop je in een oogopslag kunt zien waar op de wereld mensen van links naar rechts schrijven en waar van rechts naar links, of waar zich de meest gefotografeerde plekken op de aardbol bevinden.

De kaartgek

Jakub Marian is een jonge Tsjechische taalkundige en datawetenschapper, die dol is op kaarten. Hij stelt er zelf ook samen. Soms zijn die melig, maar veelal vind ik ze knap inzichtelijk. Zoals deze waarop aangegeven is dat in die cirkel meer mensen wonen dan waar ook ter wereld, of die waarop je kunt zien waar in Europa de meeste roodharigen wonen….

https://www.youtube.com/watch?v=8xM7afTG2Jk

In de zon

Door het raam zie ik deze kruisspin (araneus diadematus) heerlijk in het zonnetje zitten als een, nou ja, als een spin in haar web. Ik vind haar een wonderlijke verschijning. Waar komt zo’n beestje vandaan? Spinnen vliegen bij mijn weten niet. Ik bedoel: ons appartement bevindt zich hartje stad op het tweede verdiep. Da’s toch een forse afstand voor zo’n diertje. Großartig.

De Held van Lichtervelde

Ook wielerliefhebbers moeten door de coronacrisis geduld opbrengen. Het duurt nog even voor er weer koers is. Tot het zover is zijn er De Mooie Verhalen. Zoals dat over Gilbert Desmet, Smetje van Lichtervelde. Die in de Ronde van Frankrijk van 1963 10 dagen in de gele trui reed. Patrick Cornillie vertelt over zijn nog immer kwieke dorpsgenoot:

https://www.youtube.com/watch?v=AfINNTUYIMA&feature=youtu.be

Cinema Trivia: Mooie handelsmerken

In de bioscoop genoot ik soms op voorhand al  van een film omdat er een prachtig handelsmerk aan vooraf ging. Zo vind ik dat van UFA erg fraai. Ook dat van 20th Century Fox mag er wezen. Evenals dat van MGM. Maar het allermooiste vind ik nog steeds dat van Rank, met die imposante gong en gongslager.

Sympathiek

Overigens zijn er in België een aantal postcodes uniek. Zo hebben de NAVO (1110), het Vlaams Parlement (1011), het Europees Parlement (1047) en de Europese Commissie een postcode voor zichzelf alleen. Wat ik uitermate sympathiek vind is dat kinderen geheel volgens de regels een brief naar Sinterklaas kunnen sturen: die heeft als unieke postcode 0612!

Gedoe

Irritant is het dat wanneer je vanuit België op het internet iets probeert te bestellen in Nederland je altijd vastloopt op de postcode. België had de postcode al láng ingevoerd toen Nederland in 1977 besloot zulks ook te doen. Maar het moest natuurlijk weer wel op zijn Nederlands, dus niet alleen 4 cijfers zoals hier maar ook nog eens 2 letters. Met als gevolg tot de dag van vandaag dat wanneer ik aangeef dat mijn postcode 2000 is een Nederlandse website laat weten dat de gegevens onvolledig zijn vermits er 2 letters ontbreken. Gruwelijk ergerlijk. Dat de EU daar nog steeds niets aan heeft gedaan begrijp ik niet.

Want allen hebben gezondigd

Zag op de merkwaardige zender Eclips TV Want allen hebben gezondigd, uit 1961. Een film die Antoon Carette (broer van de dichter Hendrik) draaide met Paul Berkenman en Raymond Cogen. Onder de acteurs Robert Van Cauwenberghe, Will Ferdy, Michel Leblanc, Suzanne Juchtmans, Rudi Van Vlaenderen en Hilde Uitterlinden. Er werd onder meer gefilmd bij Bath, het piepkleine dorp waar wij ooit woonden. In de generiek staat Dank aan burgemeester Bath-Rilland [sic]. Dat was toentertijd Jacob Cornelis Willem Jobse (1903-1995). Er is een scene waarin vluchtelingen per sloep worden weggesmokkeld. Als ze aan land worden gezet wijst de schipper over de slikken en de schorren: “Daar ligt Bergen op Zoom, vandaar ben je zo in Antwerpen!” Bergen op Zoom, Bath, Antwerpen. Ik denk niet dat er nóg een film bestaat waarin alle drie mijn woonplaatsen aan de Schelde voorkomen….

Ook mooi

De quarantaine biedt ruimte voor allerhande al dan niet nuttig onderzoek. Speurwerk leerde me dat niet alleen Sparta en Ajax heel wat bondscoaches in de dop binnen de lijnen hadden, maar ook Anderlecht. Die club had er in het seizoen 1981-1982 niet minder dan 4. Eigenlijk 4,5. Wel allemaal bondscoach van andere landen. Pétur Pétursson, de halve, was assistent-bondscoach van IJsland. Hugo Broos, Morten Olsen, Luka Peruzovic en Franky Vercauteren schopten het tot keuzeheer van respectievelijk Kameroen, Denemarken, Bahrein en België.

Hofleverancier

Sparta Rotterdam is een mooie traditieclub. De club won niet veel prijzen, maar mag zich in één opzicht tamelijk uniek noemen. Begin jaren tachtig speelden er niet minder dan 3 spelers samen in Sparta’s eerste elftal die het later tot bondscoach van het Nederlands elftal zouden schoppen: Dick Advocaat, Louis van Gaal en Danny Blind. Támelijk uniek omdat in diezelfde periode ook Ajax drie toekomstige bondscoaches in de ploeg had: Frank Rijkaard, Marco van Basten en Ronald Koeman.

Dichtgetimmerd

In dit drietalige land hebben ook de spoorwegen de zaken goed dichtgetimmerd. De NMBS draagt er zorg voor dat in de eentalige gebieden de aankondigingen uitsluitend gebeuren in de taal van het gebied (Nederlands in Vlaanderen, Frans in Wallonië, Duits in de Oostkantons). In het tweetalige Brussel moeten het Nederlands en Frans op gelijke basis worden gebruikt. In Brussel-Noord vinden de aankondigingen eerst in het Nederlands en dan in het Frans plaats, in Brussel-Zuid geldt het omgekeerde. En wat doen ze dan met Brussel-Centraal? Daar wordt er afgewisseld: in de pare jaren krijgt het Nederlands voorrang, in de onpare het Frans. Valt me nog mee dat er aan Franstalige kant nog niet geklaagd is dat daarmee Vlaanderen in het voordeel is omdat er langer Nederlands wordt gesproken vermits schrikkeljaren altijd paar zijn...

Kleine ergernissen

Er valt uitstekend mee te leven hoor, maar soms overvallen me kleine ergernissen. Zo vind ik dat in de Van Dale verkleinwoord eigenlijk verkleinwoordje zou moeten heten. En dat in hetzelfde standaardwerk hoofdletter met een kléine letter wordt geschreven zit me ook niet lekker….

Slakkengangetje

Kijk eens welk een parmantig spoor mijn goede vriend Ron Scherpenisse daarstraks in het zand van de Schelde vastlegde, getrokken door een slak die zin had om het zonnetje op te zoeken.

Twee Patricks

Voor het eerst troffen me in mijn poëziekast twee gelijknamige buren: de bundels van de heren Conrad en Cornillie, die ik allebei persoonlijk mag kennen, staan al lang gebroederlijk naast elkaar en pas nú valt het me op dat hier twee Patricks aan elkaar ‘grenzen’. Ik geloof niet dat er elders in mijn collectie nog twee voornaamgenoten staan met achternamen die elkaar alfabetisch opvolgen.

Bijna aaibaar (8)

Vol

Op deze naamdag van de Heilige Domitiaan van Hoei, de apostel van de Maasvallei, komt de maan om 21.23 uur op. Ze is vandaag een volle.

Terzijde

Voordat wij als jongetjes op woensdagmiddag  buiten mochten gaan spelen moesten we ons bloempotkapsel eerst laten updaten door kapper Camphens, Joseph Camphens. Hij zong ook in het kerkkoor. Sinds die verre dagen dragen kapsalons Moderne Namen genre Haarfijn, Hairevolution en Knippetiek. Hier aan de Mechelsesteenweg heet er een Barber-Ella. Best grappig als je aan Barbarella denkt. Er is over nagedacht, zoveel is duidelijk. Ik botste op nog een aardige naam: CHAARISMA. Dit alles geheel terzijde natuurlijk.

Een halve eeuw!

Vandaag is het exact een halve eeuw geleden dat mijn geliefde Feyenoord in het San Sirostadion in de verlengingen van de finale om de Europa Cup I Celtic (dat in 1967 de eerste Britse winnaar ervan was geweest) versloeg en zo de allereerste Nederlandse club uit de geschiedenis werd die de ‘Cup met de Grote Oren’ veroverde. Wat kan ik me de extase toen Ove Kindvall, voor eeuwig een held bij de supporters, scoorde nog goed herinneren. Feyenoord zou nog twee Europese finales halen en ook dié winnen!

Ai, ai, ai, ai....

Voor de zoveelste keer weer eens een avontuur van Kuifje herlezen. De geheimzinnige ster ditmaal. En pas nu valt me op wat voor een stevige kop onze held in dit album heeft. Het is verwonderlijk dat hij op zeker ogenblik niet met een hersenschudding te bed ligt. Hij zou op basis van deze plaatjes eigenlijk ook eerder Bultje dan Kuifje moeten heten….

O ja....

Denken we echt dat de coronacrisis iets gaat veranderen aan het rij- en reisgedrag van De Mensch? Zomaar even 47 jaar terugspoelen naar Joop den Uyl, toentertijd minister-president van Nederland: “We moeten beseffen met elkaar dat we niet kunnen voortgaan met het verbruik van beperkte voorraden brandstoffen en grondstoffen. Wij zullen ons blijvend moeten instellen op een levensgedrag met een zuiniger gebruik van grondstoffen en energie. Daardoor zal ons bestaan veranderen. Bepaalde uitzichten vallen daardoor weg. Maar ons bestaan hoeft er niet ongelukkiger op te worden.” Zouden de mensen straks écht niet meer met de wagen boodschappen om de hoek gaan doen, of even voor een weekje zon naar Ibiza vliegen? Neem me niet kwalijk als ik mijn lachen niet in kan houden….

https://www.youtube.com/watch?v=rj-jivW3-Ac&gl=BE

Uit de kast (XCVI): Frans August Brocatus

Toen ik voor deze rubriek weer voor de collectie dichtbundels ging staan om er met afgewende blik willekeurig een exemplaar uit te pikken, viel mijn hand op Bittere rijst van Frans August Brocatus (Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 1996), waaruit ik met de ogen toe bladzijde 33 opsloeg. Daarop Hageland:

als uit het veld geslagen

een bomenrij aan de einder

en zoekgeraakt

achter de heuvelrug,

elke klank  een kras

gekerfd tot in het merg

en stilte als gekleurd water

druppelend uit een aquarel.

Nostalgie

Van in 1975 tot in 1977 verscheen tweewekelijks Hollands Diep, toentertijd een nieuw concept in de tijdschriftwereld. Ik heb alle exemplaren nog. En door onze internering gelegenheid genoeg om die weer eens uit de kast te halen en te lezen met de ogen van een eenentwintigste-eeuwer.

Raar

Onlangs sprak ik een Vlaming die, pertang al geruime tijd op pensioen, zei dat hij nog nooit van zijn leven in Kortrijk en De Panne was geweest. Dat verbaasde me, als inwijkeling was ik er reeds vaak. Bedacht me toen dat er in Nederland plaatsen zijn die ik dan weer nooit bezocht. Alkmaar bijvoorbeeld, of Emmen. Kampen, of Leeuwarden. In regeringszetel Den Haag was ik maar zelden. Nu ik er zo over nadenk: Ik ben vaker in Parijs geweest dan in Den Haag. Raar eigenlijk.

Hopelijk niet zeldzaam

Naast de coronacrisis dreigt er een tweede te ontstaan, een droogtecrisis. Ik las dat Patrick Willems, professor Waterbouwkunde aan de KUL, waarschuwt voor ongeziene watertekorten als op de droge lente ook een droge zomer volgt. Er is nu reeds een neerslagtekort van 55 millimeter, het grootste in honderd jaar, zo extreem is het. Momenteel regent het. Ik heb een fragment van de bui vanaf ons achterterras gefilmd. Hopelijk wordt ze geen zeldzaam verschijnsel. Tijd om Rain van The Beatles weer eens te draaien….

Superhitzanger

Een eigenaardig plaatsje in de geschiedenis van de popmuziek is weggelegd voor Tony Burrows. Tony wie? De meeste mensen kennen hem inderdaad niet, maar zijn stem wel. Hij zong in koortjes van Elton John, James Last en Cliff Richard maar had ook zelf hits. Met maar liefst 6 (= zés) verschillende groepen: Let’s Go To San Francisco en A Walk In The Sky met Flower Pot Men, United We Stand met Brotherhood Of Man, My Baby Loves Lovin’ met The White Plains, Love Grows (Where My Rosemary Goes) met Edison Lighthouse, Gimme Dat Ding met The Pipkins en Beach Baby met First Class.

Oudste taal

Vergeet Armeens, Chinees, Grieks, Koreaans, Latijn of Sanskriet. De oudste taal ter wereld is het Tamil. Dat is meer dan 5.000 jaar oud, en de geschreven versie de helft ervan. Het extra bijzondere is dat  de Tamilliteratuur die meer dan 2500 jaar teruggaat ook voor een moderne Tamil goed te lezen is. Kom daar in bijvoorbeeld Nederland maar eens om. Moderne jongelingen die daar Louis Couperus voor ogen krijgen denken dat ze met Tamil te maken hebben….

Knipoog

Altijd aardig wanneer mensen in hun werk een eerbetoon of een knipoog verwerken aan bewonderde kunstenaars. Jean-Claude Floc’h en François Rivière deden dat in hun album Op zoek naar Sir Malcolm, waarin ze op bladzijde 18 het jongetje Francis laten struikelen over de dekstoel van een man die gemodelleerd is naar Alfred Hitchcock….

Slib 45

Kreeg een leuke uitnodiging. Van Ko de Jonge, redacteur van Ballustrada. Of ik een nieuw gedicht wil bijdragen aan een speciaal nummer, dat een eerbetoon wordt aan het Zeeuwse literaire tijdschrift Slib. Er verscheen werk van me in de eerste jaargang daarvan, en de redactie wil in de herdenkingsuitgave die komende zomer verschijnt graag bijdragen van de mensen die aan de eerste jaargangen meewerkten.

Aardige aanleiding om dat oude nummer van oude Slib weer eens uit de kast te pakken. Leuk hoor, jaargang I nummer 3 van juli 1975. De inhoud in dat tijdperk van de verdwenen hoofdletters: stenogrammen van willem enzinck, pentekeningen van ada simonse, een blad uit het project deurgaten van ko de jonge zelve, de eenzaamheid van marlène dietrich en onbegonnen werk van uw dienaar, benoemen van geesje de jong, de partituur (n)umber (n)ine van anton van prooijen, puncties in het vlietende leven van j.c. van schagen, in dreams van carel damsté en kleine gedichten van weemoed van paul aarssen. Benieuwd wie Ko allemaal te pakken gaat krijgen. Wordt, later dit jaar, vervolgd.

Bekend brood

Al ken ik in de buurt ondertussen gelukkig een adres waar Brezeln structureel verkrijgbaar zijn, zo vanzelfsprekend als in Duitsland zal de zalige broodvariant hier niet worden. Daar volstaat in dierentuinen zelfs het silhouet ervan om duidelijk te maken dat er niet gevoederd mag worden.

Oei....

Een lekkere borrel sla ik zeker niet af. Maar in Rusland zou ik toch voorzichtig zijn. Ze stoken daar soms wodka van….96%!

Bijna aaibaar (7)

Inzoomen

De internering doet me ook vaker de gevel tegenover ons, het uitzicht vanuit onze woonkamer dus, wat nader bestuderen. Zomaar eens ingezoomd op een element….