12-12-12-12-12

Een aardig Gemengd Bericht uit de Nieuwe Vlaamsche Illustratie jaargang 1912: een mooie foto van een horde geduldige verzamelaars die zich op 12 december van dat jaar tussen elf en een posteerden voor Postamt 12 (linksboven op de foto zichtbaar) in Berlijn omdat alle briefkaarten die tussen die tijd bezorgd werden voorzien zouden worden van een stempel met daarop niet minder dan víjf keer 12: voor de dag, de maand, het jaar, het uur én het postkantoor!

Leuke woorden

Alabandiet, bollebof, contango, dagjager, erft, flutter, gernier, hohouwer, ibbelkat, jopper, kaaljakker, labiovelaar, makko, zesbaksduwvaart.

Cinema Trivia: Nieuw Testament uit 1903

Met het werk van George Méliès, aan wie Martin Scorcese de wondermooie hommage Hugo opdroeg, was ik vertrouwd maar met dat van zijn contemporaine collega-regisseurs Lucien Nonguet en Ferdinand Zecca niet. Ontdekte hun La vie et la passion de Jésus-Christ (met Engelse tussentitels) uit 1903. Hoewel ik het verloop van het verhaal natuurlijk al lang kende keek ik de film geboeid uit. Hij lijkt wel een bewegend stripverhaal. Wat een interessante aanpak, wat een charmante effecten en welk een parmantig acteerwerk. Bedenk: dit werd 118 jaar geleden gedraaid, hon-derd-en-ácht-tien jaar….

 https://www.youtube.com/watch?v=ckrPXqTsQWY&list=PL5PJ-7gdlRLQ1bqA0ifsGHlG8PHt6NfAq&index=3

Zinloze nieuwbouw

Natuurlijk moeten we, zeker nu de EU de bovenste is, van de provincie als bestuurslaag af. Jammer genoeg was het besluit om het Antwerpse provinciehuis te slopen en te vervangen door een nieuw al genomen voor het nut van de provincies politiek op de agenda kwam. De opdracht aan de architect was ook al de deur uit, dus we zitten met een fonkelnieuw gebouw dat nu nog fungeert als beschutte werkplaats maar waarvan we straks niet weten wat we ermee moeten. Ik heb overigens een vreselijke hekel aan gebouwen met een dergelijke ‘knik’. Alsof er onverhoeds een plooi in de bouwtekening was gekomen.

Opvallende cijfers

Wat me van dit overzicht van doodsoorzaken eigenlijk het meest frappeert is het gegeven dat er wereldwijd meer mensen aan hun einde komen door zélfmoord dan door moord.

Onderweg met de tram: Lijn 7 in Brussel

In Brussel/Bruxelles brengt Lijn 7/Ligne 7 je van Heizel/Heysel in Laken/Laeken over Schaarbeek/Schaerbeek naar Vanderkindere:

https://www.youtube.com/watch?v=MoPBANJY_qA

Daar is ze

Al dik anderhalf jaar is Christine Lagarde nu president van de Europese Centrale Bank maar de eurobiljetten zijn nog steeds in grote meerderheid voorzien van de handtekening van haar voorganger Mario Draghi, ondertussen premier van Italië. Daar begint verandering in te komen: toen ik daarstraks € 100 haalde kreeg ik vijf biljetten: drie nog met de handtekening van Draghi, maar toch ook al twee met die van Lagarde.

Ontelbaar

Ieder najaar maken we de plantenbak aan de voorkant winterklaar, en ieder voorjaar verschijnt daarin vanzélf weer de klaverzuring. Hoeven we niets voor te doen. Ze staat er weer fantastisch bij. Het aantal lichtroze bloemetjes is quasi ontelbaar.

Overmoedig

Het affiche van Cycle Antverpia deed me denken aan het immer héérlijk ontspannende werk van Bob den Uyl zaliger. Diens Wat fietst daar? weer eens ter hand genomen. We hebben een eerste, in 1970 bij Nijgh & Van Ditmar verschenen, druk van dit boekje die rijkelijk is verluchtigd met foto’s als de bovenstaande. Daar verzon Den Uyl dan weer fantastische bijschriften bij: “Alcoholgebruik maakt de mens overmoedig. Dit is vragen om een ongeluk….”

Cycle Antverpia

Ooit werden hier in de stad de Cycle Antverpia vervaardigd. Daarvoor werd dit parmantige reclamepaneel gemaakt, dat je je doet afvragen of mensen destijds eigenlijk wel in de gaten hadden hoe je een fiets dient te gebruiken….

Paukeslag

Allengs rijkgevulder (ook materiaal betreffende uw dienaar wordt er bewaard) is Paukeslag – Digitaal platform voor levend poëzie-erfgoed, de website die wordt gecoördineerd door het Poëziecentrum in Gent. De moeite van een bezoek waard.

https://paukeslag.be/dichters?letter=B

Weetje

Interessant weetje aangaande ruiterstandbeelden: Als het paard op een standbeeld met twee benen in de lucht staat is de ruiter gestorven in de strijd, als het één voorbeen opheft is de ruiter gekwetst in de strijd en als de vier hoeven op de sokkel rusten is de geëerde een natuurlijke dood gestorven.

Helemaal fout

Echt héél erg zijn witte sokken. En nóg erger zijn witte sokken in sandalen. Maar helemáál fout zijn natuurlijk deze sandaalsokken. Mensen verzinnen de mafste dingen, en ze krijgen ze veelal nog verkocht ook.

"Het beweegt!"

Het is al lang geleden dat we kennismaakten met het werk van Pol Bury. Het was in de Botanique in Brussel, waar een tentoonstelling rond moderne Belgische kunst was ingericht. “Het beweegt!” hoor ik Geertje, met grote verwondering in haar stem, nog zeggen over een houten kunstwerk van Bury. In het parkje tussen de Harmoniestraat en de Koningin Elisabethlei hier in Antwerpen is nu ook weer een van diens kinetische constructies te zien. Via een elektrische pomp wordt water in een gesloten circuit voortgestuwd naar het uiteinde van de bewegende armen. Een samenspel van water en wind doet de buizen kantelen, waardoor ze leeglopen en het proces zich kan herhalen.

Tevreden cacteeën

Kijk toch eens hoezeer deze cactussen het naar hun zin hebben hier naast me. Vergelijk de bovenste foto maar eens met de onderste. Ik dacht altijd dat cactussen amper zichtbaar groeiden. Nou, ze blíjven maar bezig. Het zijn van die gezellige lichtgroene uitstulpinkjes waarmee ze steeds hoger reiken.

Julianadevotie

Vanmiddag passeerde hier de jaarlijkse Sacramentsprocessie van de Hemelparochie, waar de Heilige Juliana van Cornillon wordt vereerd. En dat herinnerde mij er aan dat ik nóg een plaats weet waarvoor de Heilige Julianadevotie belangrijk was: de abdij van Villers-la-Ville. Die is een bezoek overigens beslist waard.

Oorwurm

De oorwurm van dienst is momenteel Amoureux Solitaires van Lio. Wat een eenvoudig maar héérlijk popnummer is dat toch. Ik had het lang niet gehoord maar het klinkt nog net zo fris als veertig jaar geleden….

Seit 1802

Een van mijn lievelingskledingstukken is een gestreept gilet. Zomaar uit vestimentaire nieuwsgierigheid eens opgezocht waar dat gemaakt is. Het labeltje meldt Greiff since 1802. Welnu, dat bedrijf bestaat nog steeds, en het is in tegenstelling tot wat het Engelse since doet vermoeden gevestigd in het Duitse Bamberg. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Dreiging voor de flamingo's?

Sinds enige jaren weet de vos uitstekend de weg te vinden in de stad. Er is voedsel in overvloed te vinden. Toen mijn kameraad Leo Spiessens zaliger nagedachtenis eens opstond en zijn tuin in keek zag hij daarin een prachtige vos zitten soezen. Akkoord: de foto die hij in allerijl wist te maken is een beetje bewogen, maar het bewijs hád hij. De vos rukt, kortom, op. Nu is er echter een probleem: de Zoo heeft namelijk ontdekt dat er des nachts regelmatig een vos de dierentuin binnen weet te dringen. Er vielen al eenden en ganzen ten prooi aan die stadse Reintje. Momenteel is men zich er dan ook aan het bezinnen hoe voorkomen kan worden dat de vos de flamingo’s bedreigt.

Cinema Trivia: Titelvertalingen V

Jean-Pierre Jeunets meesterwerk Le fabuleux destin d’Amélie Poulain werd in het Duits Die fabelhafte Welt der Amélie, in het Engels kortweg Amélie en in het Italiaans Il favuloso mondo di Amélie. Overal werd het accent aigu gehandhaafd.

Bijbelsignaal?

Mijn broer is op fietsvakantie in protestantse streken. Daar staan ze nét iets anders in het leven dan in katholieke. Het verbaast me dus eigenlijk niet dat Peter bij het naderen van dit bord aanvankelijk Bijbelsignaal las. Pas bij nadere beschouwing valt de spatie tussen Bij en belsignaal wat duidelijker op….

Stapvoets

Die narrow boats kennen we hier eigenlijk amper. In Engeland en Wales wordt er veel mee gevaren. En Frances en Richard, Fran and Rich, wier vlog wij volgen wónen er op. Ze verkennen met hun boot – vijftien meter lang en twee meter breed – niet alleen stapvoets Londen maar ook, en vooral, het platteland. Plukte een willekeurige episode uit hun reeks Floating Our Boat, waarin ze het pittoreske Ashby Canal verkennen. Die staat hieronder geplakt:

https://www.youtube.com/watch?v=nFaJ6hGuJ7M

Gezellig naast de autostrade

Een van de vlogs die ik volg gaat over de belevenissen van een paar dat per narrow boat de kanalen in Engeland af vaart. Vanaf die boot krijg je soms verrassende invalshoeken. Zo zie je op deze still hoe er in Londen (waar ook kanalen doorheen lopen) gewoekerd wordt met de ruimte. Neem deze nieuwbouw langs het Regents Canal Camden: letterlijk tégen de snelweg aan gebouwd. Vanuit hun achterraam kijken bewoners op de afslag naar West End en Paddington. Lekker gehorig. Veel meer dan studio’s zijn het er overigens niet, gelet op de smalte van het gebouw. En Joost mag weten tegen wat voor bespottelijk hoge prijzen die van de hand gaan.

Mooi aangelicht

Op de Nationale Bank waarop wij uitkijken worden tegen valavond de leeuwenkoppen op de dakverdieping erg mooi aangelicht.

Wijdverspreid

Naar het schijnt is de meest voorkomende boom in België de spar. Dat zou ik nou nooit gedacht hebben. Ik zou populier hebben gedacht, of beuk, of kastanje, of plataan. Maar spar?

Opgewekt

Sommige straten hebben opgewekte bewoners die zich zelfs in tijden van pandemie niet inhouden om van gevel tot gevel vlaggetjes op te hangen.

Bijna aaibaar (31)

 

Onzichtbaar in de doornstruik

In Opgetild door de wind nam ik met veel genoegen ook Winterkoninkje van Christina Guirlande op, een mij ontroerend gedicht. Het is me extra dierbaar omdat ik een nature morte die de dichteres van het onderwerp vervaardigde van haar ten geschenke kreeg. Vermits de aquarel in onze woonkamer hangt zie ik haar dagelijks….

Hoe het onzichtbaar in de
doornstruik zong, zoals gebruikelijk
mijn stilte begeleidde.

Hoe ik vandaag de tuin in liep,
omzichtig en vergeefs
zijn lied verzon.

Ik hoopte dat het sliep
of uitvloog op verovering,
het was er morgen zeker weer.

Ik vond het dood op het asfalt,
het bruine hoopje dons
nog heel. Een laatste triller
stak nog in zijn kleine keel.

Opgetild door de wind

Veel literaire tijdschriften hebben als overeenkomstige eigenaardigheid dat ze net zo rap verdwijnen als dat ze opgericht werden. Ballustrada hoort daar niet bij. Het blad is reeds aan de vijfendertigste jaargang toe, waarvan de eerste twee edities als dubbelnummer het licht zagen. Ik mocht al vaker aan Ballustrada meewerken en stelde weer een aflevering van Laaglandse Poëzie samen, deze keer Opgetild door de wind. Dat is een bloemlezing met gedichten over vogels met werk van onder meer Frans Budé, Eva Gerlach, Maria de Groot, Christina Guirlande, Miriam Van hee, Geert Van Istendael, Erick Kila, Herman Leenders en Coen Peppelenbos.

https://ballustrada.blogspot.com/2021/05/dat-alles-weer-uitbot-of-uitgefloten.html

Zoveel soorten

Een bij is een bij, zou je denken. Vergeet het! In België komen niet minder dan 378 soorten voor, verspreid over zes families: Apidae (99 soorten), Andrenidae (86 soorten), Halictidae (78 soorten), Megachilidae (74 soorten), Colletidae (34 soorten) en Melittidae (7 soorten). Ik heb geen flauw idee welke daarvan ik op deze foto vastlegde.

Uit de kast (CIX): Inge Boulonois

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Voor waar genomen van Inge Boulonois (2021), waaruit ik op bladzijde 55 Rembrandts laatste zelfportret (1669) opensloeg:

Loodwit
gele oker
siena
omber
Kasselse aarde
beenderzwart.

Eerste oudste

Wie haar vereeuwigde is onbekend gebleven, maar dit is Hannah Stilley Gorby. Zij was de eerste oudste mens die op foto werd vastgelegd. Gorby zag het levenslicht in 1746. De opname werd gemaakt toen ze 94 was, in 1840.

Apart plaatsje

Een apart plaatsje in mijn hart zal altijd mijn geboortestad Bergen op Zoom houden. Bestudeerde met interesse een oude ansichtkaart waarmee bezoekers in vroeger dagen aan familie en vrienden de groeten konden doen. Je kon zo’n kaart natuurlijk ook bínnen de stad versturen….

Cinema Trivia: Herkend!

Het is een rolletje van slechts een paar seconden, maar ik herkende Lee Van Cleef onmiddellijk in Red Sundown (1956) van Jack Arnold. Hij is even in beeld in een korte flashback als Rory Calhoun, wiens gezicht op bijgaande opname onderliggend is te zien, terugdenkt aan duels die hij als revolverheld uit heeft gevochten. Hij staat niet vermeld op de titelrol, maar het is ontegenzeglijk Van Cleef.

Nabije sporen

Eigenlijk heb ik nog nergens kunnen vinden wat er qua ruimtelijke ordening de gedachte achter is, maar het is opvallend hoe dikwijls volkstuintjes naast een spoorlijn liggen.

Eenzaam voorwiel

Tja, je kunt je fiets met een robuuste ketting stevig vastleggen maar als dieven geen interesse hebben in het voorwiel gaan ze er gewoon met de rest van je velo vandoor….

Een eindje trappen....

“Oei, da’s toch wel een flink eindje trappen,” dacht ik toen ik de volledige titel had gezien. Mijn oog viel in de gids op de programmering van EclipsTV waarop ik Op de fiets naar Hol- aangekondigd zag, die titel automatisch aanvullend tot Holland. Maar neen: de tocht gaat een stuk verder, naar Hollywood….

Vers eiland

Er ontstaan ook in onze regionen nog verse eilanden. Achttien jaar jong pas. Dat is de Kachelotplate, het jongste van de Duitse waddeneilanden, waarvan het bestaan als eiland op 28 juli 2003 erkend werd. Toen maakte de Nedersaksische dienst voor kustbescherming bekend dat de zandbank Kachelotplate zover was aangegroeid dat ze bij hoog water niet meer werd overspoeld door de Noordzee en een afmeting had bereikt van 2,5 bij 1,3 kilometer. De eerste, door wind gevormde, duinen,  waren ontstaan en er begonnen grassen te groeien. 

Krasse knar

Die John William Middendorf II die Willem Drees deed geloven dat Amerikaanse kosmonauten een stukje maansteen voor hem hadden geraapt is trouwens een krasse knar. Deo volente wordt hij in september 97! Hij was niet alleen ambassadeur en Republikeins politicus maar is ook….componist. Werk van hem is via YouTube te beluisteren. Hij schreef onder meer de Holland Symphony, een concert voor strijkers en diverse werken voor harmonieorkest. Bezig baasje, hoor.

Dure verzekering

Blijft lachen hoe gemakkelijk mensen zich in de maling laten nemen. In 1969 kreeg Nederland een stukje maan cadeau van de Verenigde Staten. Naar aanleiding van het bezoek van Neil Armstrong en de andere acteurs astronauten van de Apollo 11 schonk de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Nederland J. William Middendorf het brokje aan oud-premier Willem Drees. In 1988 overleed die, en zijn zoon Willem junior besloot om het ‘waardevolle’ ding een plaats te geven in het Rijksmuseum. Het museum was uiteraard erg tevreden en liet de maansteen meteen verzekeren voor een slordige 50.000 euro. Ondertussen hebben geologen van de Vrije Universiteit Amsterdam al lang vastgesteld dat het ‘relatiegeschenk’ niets minder is dan een stuk versteend hout. Leve het transatlantische vertrouwen!

We kunnen vooruit

Koersliefhebbers kunnen gerust zijn: de winnaar van Parijs-Roubaix, dit voorjaar geannuleerd om bekende redenen, krijgt slechts één kassei. Er kunnen dus nog heel wat edities worden georganiseerd….