Voor de vaklui

Met belangstelling bestudeerde ik dit overzicht van dwarsdoorsnedes, maar ik kwam er maar niet achter waarván. Geen idee. Iets voor vaklui. (Niet veel later leer ik van mijn immer oplettende zwager Chris dat het Het ei heeft het zaad heet, en dus bevruchting betreft. Waarvoor mijn oprechte dank!)

Heterdaad

Op Jef van Kempens onvolprezen literaire magazine Fleurs du mal is vanaf heden mijn gedicht Heterdaad te vinden:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-heterdaad

Bevers wijdverbreid

Mijn broer stuurde me een lijstje van landen waar mensen wonen die onze achternaam delen. De meeste mensen die Bevers heten wonen in de Verenigde Staten van Noord-Amerika: 2179. De andere ‘concentraties’ bevinden zich in Nederland (1241), België (823) en Duitsland (128). Er zijn 10 landen waar volgens deze lijst 1 (lees: één) Bevers woont. Waaronder zelfs Afghanistan. Benieuwd naar diens voornaam. Zou er een Sarfaraz Bevers zijn, of een Zabihullah Bevers?

Verschil moet er zijn

Dat een exemplaar in Portugal op het continent goedkoper is dan op de Azoren snap ik, maar het verbaast me wel dat de Frankfurter Allgemeine Zeitung voor twee buurlanden verschillende prijzen hanteert: de FAZ  kost hier in België € 4 maar in Nederland € 4,10!

Knusse nederzetting

Er verscheen onlangs een nieuwe historische atlas over Antwerpen. Het bericht in de krant daarover wordt vergezeld door een uitermate charmante afbeelding van de stad zoals die er in het jaar 900 (kan natuurlijk ook 899 geweest zijn) uitgezien zou hebben. Doet een beetje denken aan het dorpje van Asterix en Obelix, niet?

Voor de Kerst nog even uitbouwen....

We zagen een knus huisje, wat weggedrukt tussen twee grotere panden. Erg groot zal het er niet zijn, want voor een kerstboom is er wel plaats maar zo te zien voor de piek al niet meer….

Uit de kast (CXXIII): Hubert Van Herreweghen

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De bulleman & de vogels van Hubert Van Herreweghen (Uitgeverij P, Leuven, 2015), waaruit ik op bladzijde 71 Avond opensloeg:

Licht, laatste korrel licht,
draal nog even,
verlaat me niet
als ’t donker valt,
de gruwelijke nacht
waarin de dieren dolen
uit de oudste holen,
windhol en gracht
en geen oog wat ziet.
Verlaat me niet,
Wees zacht.

Echt?

Las een interessante opmerking in een interviewtje met de jonge dichteres Esohe Weyden: “Iemand vertelde me onlangs dat wiskundestudenten het vaakst naar een cultureel evenement gaan en het meest van alle studenten poëzie lezen.” Zou het?

De terugkeer van de babiroessa

Er zijn weer babiroessa’s in de Zoo. Vroeger was er één, die ik altijd even ging groeten en die me gaandeweg ook leek te herkennen. Dat hertenzwijn inspireerde me zelfs tot een gedicht:

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2018/09/alleen-op-sulawesi.html 

Was die Alten uns erzählen

Literair Café Den Hopsack aan de Grote Pieter Potstraat hier in Antwerpen bestaat een halve eeuw. Ter gelegenheid van dat lustrum richt het De wonderkamer van Den Hopsack in, een groepstentoonstelling met werk van kunstenaars die er in de loop der jaren exposeerden. In 2009 was er van mij de uitstalling Vroeger is een lang verhaal te zien. Van de groepstentoonstelling (van 2 september tot 6 oktober te bekijken) maakt mijn monotype Was die Alten uns erzählen deel uit. Mooie aanleiding om de aandacht weer eens te vestigen op mijn monotypes:

http://galleriacredenza.blogspot.com/

Woudje

Aan de Camille Huysmanslaan, recht tegenover Antwerp Expo, verbaasde het me hoe slechts twee exemplaren van de Acer pseudoplatanus, de gewone esdoorn, de indruk kunnen wekken dat er een heus woudje is….

Extra uitgang

Er zijn niet veel plaatsen waar je met de trein ‘gewoon’ de grens over kunt steken. Eurostar en Thalys passeren die immers quasi ongemerkt. Je kunt België ouderwetsch per spoor verlaten via Kortrijk en Moeskroen richting Tourcoing en Roubaix, via Luik naar Maastricht en Aken, via Trois-Ponts en Arlon naar Luxemburg en via Antwerpen naar Breda en Roosendaal. Je kunt nu echter op nóg een plaats simpel en zonder reserveringen van welke soort dan ook het land uit: er boemelt voortaan weer een trein van Bergen / Mons naar Aulnoye-Ameries in Frankrijk. De rit duurt nog geen half uurtje. Je moet er wel rekening mee houden dat er slechts twéémaal daags een gaat: om zes uur des ochtends en om vijf uur des middags….

Verse steur!

Een van de vlogsters die ik al lang volg is Elina uit Perm, die op Eli From Russia haar geboorteland doorkruist. Nu verkende ze Kaliningrad, waar het me opviel dat je in de supermarkt daar gewoon homaria hebt met….steuren erin.

Uit de grond

Antwerpen krijgt op sommige punten een volledig nieuwe skyline: vanaf de Camille Huysmanslaan is niet alleen goed te zien hoe fleurig de sociale woonblokken aan de Kolonel Silvertoplaan opgeknapt zijn maar ook – zeker  ingezoomd – hoe het Nieuw Zuid rond het Justitiepaleis uit de grond aan het schieten is….

21-4

De enige prijs die het Nederlands voetbalelftal ooit won was in 1988 de Europese titel, onder bondscoach Rinus Michels. Die was zelf als speler  van een Amsterdamse club ooit ook international, en wel met voorsprong een van de meest onsuccesvolle aller tijden. Cijfers liegen niet. Michels kwam tussen 1950 en 1954 5 keer uit voor het Nederlands elftal. Hij speelde twee keer in Stockholm tegen Zweden, dat met 4-1 en 6-1 beide keren te sterk bleek. In Helsinki, Antwerpen en Zürich speelde Michels tegen Finland, België en Zwitserland. Die wedstrijden eindigden in respectievelijk 4-1, 4-0 en 3-1. Het doelsaldo van de wedstrijden waarin Rinus Michels de vaderlandse eer verdedigde: 21-4. Rinus Michels wist als international niet één keer doel te treffen.

Verstoppertje

Het lijkt wel of het verstoppertje speelt: je moet echt goed kijken om tussen de bladeren in deze boom dat jonge kauwtje te zien zitten….

Afkalvende sympathie

Er zijn tijden geweest dat er naar de Verenigde Staten van Noord-Amerika met bewondering en welwillendheid op werd gekeken. Die tijden liggen al ver, erg ver achter ons. Uit recent onderzoek in 13 landen bleek dat er alleen in Zuid-Korea een meerderheid, 59%, positief tegen de VS aankijkt. In België is de antipathie (75%) veel groter dan de sympathie (24%).

Stoere afkorting

Brommers met een laag stuur, ‘buikschuivers’, heb ik altijd lelijke vervoermiddelen gevonden. Maar ik vond ook dat ze stoere namen hadden. Wat te denken van Hercules, Negrini, Kreidler, Sparta Sport of Zündapp? Wat ik niet wist was dat de naam Zündapp een samentrekking is. En wel van de bedrijfsnaam Zünder-Apparatebau (waar officieel ook nog -Gesellschaft mbH Nürnberg achter hoort).

Onderweg met de tram: Lijn 4 in Antwerpen

In Antwerpen onderhoudt Tram 4 de verbinding tussen Silsburg in het oosten en Hoboken in het zuidwesten van de stad:

https://www.youtube.com/watch?v=wYG7gGGPIJA

Een raadsel voor apen

In de Zoo vind je niet alleen dieren allerhande, maar ook fascinerende flora. Officieel heet deze vreemde maar fraaie boom Araucaria araucana (Molina) K. Koch, en in het Nederlands slangenden. In het Frans is het araucaria du Chili en in het Duits Araukaria. De Engelsen hebben er een veel leukere naam voor: Monkey Puzzle Tree.

Moriaantje M/V

Naar aanleiding van dat plaatje uit Sjors & Sjimmie merkte mijn broer op dat we in onze kleutertijd ook probleemloos mochten zingen over Moriaantje die zo zwart als roet was en dat ze een parasolletje droeg omdat de zon op haar bolletje scheen. Hij stuurde het plaatje ervan mee. Dat verbaasde me, omdat mij was geleerd (En de zon scheen op zijn bolletje) dat Moriaantje een jongen was. Beide versies blijken te vinden. Geen idee waarom Moriaantje van geslacht verspringt….

Dat dat mocht....

Op het wereldwijde web kwam ik terecht op een pagina over Frans Piët, de striptekenaar die jarenlang de avonturen van Sjors & Sjimmie tekende. Daarop stond onder meer bijgaand plaatje, uit het album Sjors & Sjimmie in de rimboe uit 1961 waaraan mijn broertje en ik destijds veel plezier beleefden. Anno nu zou dat album niet meer mogen verschijnen, vermits negers geen negers meer mogen worden genoemd maar als mannen van kleur door het leven dienen te gaan. Oók niet als ze neger worden genoemd door Sjimmie, die zelf een negertje is? Oók niet als ze neger worden genoemd door Sjimmie, die zelf een negertje is.

De andere kant

Vanaf mijn werkplek kijk ik op de Nationale Bank, een uitzicht dat niet makkelijk gaat vervelen. Onze buurtgenoten aan de andere kant ervan, aan de Mechelsesteenweg, hebben een vergelijkbaar panorama maar die hebben er wel zicht op bomen bij….

Onverwachte volgorde

Een volgorde die ik gevoelsmatig andersom had verwacht: De lucifer zoals wij die kennen werd in 1827 uitgevonden, terwijl de aansteker al in 1823 werd uitgevonden.

Leuke woorden

Balije, casotto, deunt, enze, flab, grommelsteen, houting, jomper, kamoes, moef, nijpnaars, palurk, stobbe, tjaske, unjer, vernepeling, zoejang.

Dakloos

Deze foto van een Heinkel boven Londen is vervalst. Geen conclusie van historici of fototechnici, maar van….supporters van voetbalclub Millwall. Die missen namelijk het dak op hun stadion The Old Den. Dat werd in 1938 geplaatst, en dús werd de luchtfoto – zonder vliegtuig – volgens hen vóór 1938 gemaakt!

Ouderwetsch getralied

Hoewel de Vlaamse overheid er van af wil om plaats te maken voor modernere exemplaren zíjn er nog van die prachtige ouderwetsch getraliede liften. Deze bevindt zich nog steeds in een gebouw bij ons om de hoek, dat sowieso mooi in art deco  is opgetrokken.

Bijna aaibaar (48)

 

Onaangepaste tijden

Herlas na lange tijd weer eens wat Bernard De Coen destijds noteerde bij het lezen van mijn bundel Onaangepaste tijden (op de foto in handen van uitgever Frans Mink†, links mijn goede vriend Ron Scherpenisse die de bundel illustreerde), en kan alleen maar concluderen dat hij dat erg goed gedaan heeft….

https://www.bertbevers.com/nieuwlink4.htm

Ik kijk wel uit

Om vanaf de hoek van de Maarschalk Gerardstraat (waar ik deze foto nam) de Terninckstraat, links, in te kuieren moet je officieel eerst de stoep rechts volgen en dan het zebrapad over de Bervoetstraat nemen en rechtsaf slaan. Ik heb dat nog nóóit gedaan, en heb dat ook nimmer iemand zien doen. Benieuwd of de verkeerskundigen die zulke situaties boven hun werktafel bedenken zelf zo gezagsgetrouw zijn….

Taaie rakkers

Uit de radio komt het mooie Island In The Sun van de charmante Harry Belafonte. Plots wil ik even nazoeken of die eigenlijk nog wel leeft. Jawel hoor: hij is 95. In 1953 had hij al een joekel van een hit met Matilda. En zijn Banana Boat Song kent quasi iedereen. Zouden er nóg zangers zijn die een hit hadden in 1953 en nog steeds in leven zijn? Jawél: Tony Bennett, destijds succesvol met Rags To Riches is nog onder ons en is zelfs al 96! Wat een taaie rakkers….

Brabants geld

We zijn er in onze contreien ondertussen al lang aan gewend om met gelijke munt te betalen. Van vóór de euro kan ik me de franken, guldens en marken nog goed herinneren, maar niet de valuta die ooit in ons eigen Brabant rouleerden. Kwam een oud stuk tegen met de wisselkoersen van onder meer Brabandsche [sic] Kroonen, Halve Kroonen, vierdens daarvan en stukken van 17½ Stuyvers. Er waren ook Brabandsche Schellingen en Dobbele Schellingen.

Een unieke hoofdstad

Berlijn is de enige hoofdstad ter wereld met een gemiddeld inkomen dat lager is dan het landelijk gemiddelde. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Verboden te parkeren

“We zullen er in grote letters op zetten dat het verboden is hier te parkeren. Wat denk je? Zou het zo een ieder voldoende duidelijk zijn?” “Weet je wat? We zetten er gewoon aan alle kanten paaltjes omheen, dan kan er zeker niemand op gaan staan.” “Ja maar, dan hadden we die boodschap er niet op hoeven zetten.” “Ach, die staat er nu toch, laat maar zo.” “OK dan.”

Kristus Koning

Een van de minder bekende, want niet in het centrum te vinden, kerken in Antwerpen is de Kristus Koningkerk aan de Jan De Voslei, maar het is beslist een van de mooiere. Architect Jos Smolderen ontwierp deze kruisbasiliek in art deco-stijl als paviljoen van de religieuze Vlaamse kunst voor de Wereldtentoonstelling van 1930 in Antwerpen. Daarna werd ze ingericht als parochiekerk. Ze heeft een toren van 64 meter hoog en drie monumentale koepels.

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn hier hedenochtend Post van Björk, Zeegezang inclusief Gesternten van Frederik de Zeeman van Jacques Hamelink, Fargo van Joel en Ethan Coen en Miroirs – Gedichten vanaf 1946 van Christine D’haen.

Sterke naam

In Hemiksem, waar we met de Waterbus zomaar even heen voeren, troffen we een biljartzaal met de sterke naam De Goei Keus. Ik zou daar niet naar een andere op zoek gaan….

Een koopje!

Een van de betere musea in Antwerpen is het Museum Mayer Van den Bergh hier om de hoek. Als ik er binnenwip ga ik ook altijd Pieter Bruegel de Oude’s Dulle Griet even ‘gedag zeggen’. Lucebert bewonderde Dulle Griet: “Een van die schilderijen die niet reproduceerbaar zijn, het heeft een ondefinieerbare dimensie en is daardoor als een mythe, een reële geestesverschijning.” Wat ik nu opstak is dat het eigenlijk een koopje was. Kunstverzamelaar Fritz Mayer Van den Bergh (1858-1901) tikte Dulle Griet in 1894 op een Keulse veiling op de kop voor omgerekend…. € 12,50!

Hotel Mama

De laatste jaren stijgt de leeftijd waarop jongeren het ouderlijk huis verlaten. Steeds meer jongeren tussen de 25 en 34 jaar wonen nog thuis. In Europa, zo leerde ik van General Knowledge, zijn er momenteel evenwel steeds grotere verschillen: in Denemarken woont 1,8% van de 25-34-jarigen nog bij mama en papa. In Slowakije bedraagt dat percentage maar liefst 56,6! 

Nooit gezien

Het allereerste grammofoonplaatje dat ik (à ƒ 3,95) kocht was I’m A Boy van The Who. Ik schafte me dat aan bij de firma Radio Crusio aan de Grote Markt in Bergen op Zoom. Later kocht ik daar platen bij winkels als Schutte, Van Boxtel, (de discobar van) V&D, Jordans, Van Vliet, MU2000 (Wat klonk dat ver wég in 1975) en later vooral bij De Waterput. Nu kom ik  een foto tegen van een Grammofoonplatenautomaat. Een dergelijk apparaat heb ik werkelijk nóóit ergens gezien.

Fleurige schermen

Toen ik er boodschappen ging doen zag ik dat de Stadsfeestzaal bijzonder fleurig oogde door tientallen regenschermen die er opgehangen zijn. Het kunnen ook parasols zijn, dat is me niet duidelijk. En waaróm die er hangen evenmin, maar het is alleszins een plezier om te zien.

Uit de kast (CXXII): René Hooyberghs

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Het buikje van de kikker van René Hooyberghs (Uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen-Rotterdam, 2020), waaruit ik op bladzijde 69 Flo opensloeg:

Zeven zijn, en schoon als Flo,
idealen nog veilig verborgen in
de schuiloorden van de toekomst
nauwelijks aangeraakt door twijfel

en nog zo gauw getroost. Ze verft
een huis met een schoorsteen en
een pluim van rook: geen vertrouwen
in het centrale van verwarming.

Een rode ridder redt een blonde
jonkvrouw. Een zon (soms wel
twee) straalt als een komeet, af en toe
spelen ook maan en sterren mee,

desnoods het hele firmament. Toch al
vrouw, genen vinden overal een
sluipweg. Toch al vrouw, het raffinement,
zo onverschrokken koen en cool.

In bloei

In de Kruidtuin viel ons deze cactus op. Bij sommige planten moet je bij manier van spreken gaan zoeken waar ze tekenen van groei vertonen, maar bij deze niet. Wat een uitbundige bloei!