Van Gasphetti naar MAM

Ik zie mezelf nog halthouden op de Kruikenmarkt in Tilburg. Het zal eind zeventiger jaren zijn geweest. Op een vrachtwagen speelde een bandje, een lékker bandje. Many People Seem To Have This Problem So Listen Very Carefully! begon hun nummer The Mystery's There, later ook een single. De groep heette Sammie America's Gasphetti, en ik was onmiddellijk fan. Later ging Sammie zich gewoon weer Tom noemen en veranderde de groepsnaam in MAM. Er was nimmer sprake van een doorbraak, maar wel van veel invloed. Gelukkig werd Toms werk niet volledig vergeten, en onlangs zelfs aardig in perspectief geplaatst door Radio 1, zo ontdekte ik op zijn website (http://www.tomamerica.nl/nieuws.html). Nog steeds draai ik regelmatig albums van MAM. Maar af en toe mag er ook wel eens een ouwe Gasphetti tussendoor. Ik vind dit nog steeds een tof nummer, vooral het gitaarloopje aan het slot, met die donderende drums eronder:
http://www.youtube.com/watch?v=IyDIuAyoiDM

Mag dat zomaar?

Ze dragen ongetwijfeld een baseballpet, jeans en een geruit overhemd en ze hebben vast en zeker stuk voor stuk een geladen revolver binnen handbereik, de mannen van The North Iowa Tea Party die in Iowa dit reclamebord hebben geplaatst. Live Free Or Die! is hun leuze. Dat zoiets daar mág....Ik vind die doorgeslagen republikeinen maar achterlijk volk.

Een nieuwe kijk op een oude kiek

Iedere dag opnieuw verheug ik me op Danny Braems Nieuwe kijk op een oude kiek, op zijn site Vintage Antwerpen. Knap hoe hij telkens een grappig onderschrift verzint, om nog maar te zwijgen over zijn vermogen voortdurend van die maffe oude foto's op het spoor te komen....
http://vintage.charmantwerpen.be/

Goed voetbal is goed voetbal

Stel dat Israël over 65 jaar een succesvolle voetbalploeg heeft die het goed doet op het WK, zouden er dan Palestijnen (aangenomen dat zij niet meedoen) voor dat team supporteren? Ik zou niet weten waarom niet. Goed voetbal is voor liefhebbers van het spelletje immers goed voetbal. Overdenk dat nu ik las dat er in Israël schande van wordt gesproken dat uit een onderzoek van het dagblad Yediot Acharonot is gebleken dat meer dan 30% van de Israëlische mannen hoopte dat Duitsland het WK zou winnen. Alleen Nederland (31,5%) was populairder. Ik vind zo'n verontwaardiging wel heel erg 'politiek correct'. Het lijkt me juist een goede ontwikkeling. Ik heb het ook altijd te zot voor woorden gevonden dat je decennialang het werk van bijvoorbeeld Arno Breker of Richard Wagner niet mocht appreciëren omdat Adolf Hitler dat mooi vond. Niet echt katholiek....

Op Pools grondgebied

Wanneer je op een schip bent bevind je je officieel op het grondgebied van het land onder welks vlag het vaart. Ik was op de wonderschone schoenerbark Iskra, een opleidingssschip van de Poolse marine. En dus op Pools grondgebied. Zo was ik door bezoeken aan schepen al in bijvoorbeeld Argentinië, Mexico en Rusland - landen waar je normaliter niet zo makkelijk komt. De Iskra, van 1927 tot 1977 onderdeel van de operationele Poolse marine, was het eerste oorlogsschip dat de wereld rond zeilde. Het deed 300 dagen over 37.000 nautische mijlen.....

Hè, lekker....

Hèhè, de paardenkastanjes waarop ik vanaf mijn bureau kijk staan zichtbaar te genieten van de enorme hoosbui die daar momenteel overheen komt. Donder rolt af en aan, en de druppels worden dikker en dikker. Tussen de bladeren zitten mereltjes te wachten tot ze hun veren kunnen schudden. Aan de voorkant is het uitzicht al net zo heerlijk. Zomer kan een aangenaam seizoen zijn, maar 35 graden in hartje stad is van het goede te veel. Deze verkwikking is welgekomen....

Oververtegenwoordiging

Moet je goed kunnen spurten om met de ploeg van Omega Pharma-Lotto mee naar de Tour de France te mogen? Of goed kunnen klimmen? Of een sterke tijdrit neer kunnen zetten? Het lijken me aanbevelenswaardige eigenschappen, maar het schijnt dat je net zo veel kans maakt om in de kleuren van Omega Pharma-Lotto naar Parijs te mogen fietsen als je Jurgen heet! Van de tien renners dragen er niet minder dan drié die voornaam: Jürgen Roelants, Jurgen Van den Broek en Jurgen Van Goolen....

Pluim op de hoed

In het jongste nummer van De Auteur, het tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen, steekt Richard Foqué me in zijn bespreking van de verzamelbundel Klaprozen en kamermuziek (waarin een zesluik van me is opgenomen) een aardige pluim op de hoed: "Bert Bevers is een dichter pur sang. Hij schrijft een gedragen en voldragen poëzie die haar wortels heeft bij de Vijftigers, maar hij heeft van daaruit een sterk persoonlijk schrijverschap ontwikkeld. Altijd is er een eenheid tussen vorm en inhoud. Zo ook in deze selectie, waarin Bevers de sonnetvorm hanteert maar dan zonder rijmschema in wat hij noemt Zes gedichten voor vreemden. In zijn typische beeldrijke taal confronteert hij de lezer met ervaringen en beschouwingen, die door het gedicht plotseling een vreemde wending krijgen, een onverwachte bocht maken, existentiële vragen stellen, indringend en beklemmend. Het is poëzie die verontrust: Zwaarte valt uit onweer als een spookhand in de nek. / Soms is de ziel onkalm, doet ze denken aan een hert / dat drinkt. Dan zijn alle verre dagen maar moeilijk / te verdragen." Daarmee ben ik zeer in mijn nopjes.

Verdwijnende moderniteiten

Ik kan me nog haarscherp de komst van de fac simile-machine, de fax, voor de geest halen. ik vond het apparaat een wónder van techniek! Dat was in het begin van de negentiger jaren, en amper twee decennia later is de fax al een verdwenen nieuwe uitvinding. Carbonpapier, de telefoon met draaischijf en de wringer (om er maar drie andere te noemen) hebben veel langer dienst gedaan. Er is nóg een verdwijnende 'moderniteit': sinds de opkomst van de mobiele telefonie zie je allengs minder telefooncellen in het straatbeeld. Dat realiseerde ik me toen ik er, in het bos bij het Fort van Merksem, nog eens eentje tegenkwam....

Groene voorkant

Het is niet groot, maar we hébben een tuintje. Een balkontuintje aan de voorkant. Op de een of andere manier presteert de plant het om hier nooit bloemen (die van deze soort overigens eetbaar zijn!) te krijgen, maar wat het produceren van forse bláderen betreft weet de Oost-Indische kers van geen ophouden....

De koning van Hispanje

Argentinië, Brazilië, Duitsland. Een van die drie landen zou volgens mij wereldkampioen voetballen worden. Maar ziet: het Nederlands elftal staat in de eindstrijd. Alle wedstrijden gewonnen! Voor het eerst een WK-finale zonder Argentinië, Brazilië, Duitsland of Italië. Nederland-Spanje, goh. Als zondag het Wilhelmus klinkt (volgens mij is behalve de bondscoach, die opgroeide in een andere tijd, Dirk Kuijt de enige van Oranje die de tekst een beetje kan plaatsen) zal Juan Carlos - die uiteraard zijn landgenoten pontificaal aan komt moedigen - zich wel even achter de oren krabben: Den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd. "De Koning van Hispanje? Hé: ze hebben het over míj!"

De wijsheid van vogels (slot)

Allez, ik pluk nog één keer uit De wijsheid van vogels - Een geïllustreerde geschiedenis van de ornithologie. Nog in de Middeleeuwen was de vogeltrek voor veel mensen een onbekend gegeven. De geestelijke Giraldis Cambrensis uit Wales noteerde in zijn Topographica Hibernica een eigenaardige visie op het jaarlijks verschijnen en weer verdwijnen van bepaalde vogels. Over de brandganzen (zie plaatje): "Ze groeien op dennenhout dat in zee is geworpen, en zijn in het begin een soort gom. Later klemmen ze zich met hun snavel aan het hout en hangen ze als zeewier af in het water. Ze zijn dan omsloten door een schelp, zodat ze ongestoord verder kunnen groeien." Die overtuiging kwam indertijd de Ierse bisschoppen en andere geestelijken wel goed uit: omdat ze geloofden dat de brandgans (de Branta leucopsis) 'niet van vlees, noch geboren uit vlees' was, vonden ze dat ze er in de vastentijd gewoon van konden smullen....

De wijsheid van vogels (bis)

Een ander leuk weetje is dat Frederik II van Hohenstaufen (1194-1250), gedurende de laatste drie decennia van zijn leven keizer van het Heilige Roomse Rijk, niet alleen vorst was maar ook een kundig valkenier. Keizer Frederik (op het plaatje hierboven) schreef zelfs een standaardwerk over zijn passie: De arte venandi cum avibus (Über die Kunst mit Vögeln zu jagen)!

De wijsheid van vogels

Beleef al een paar dagen plezier aan een verrukkelijk kijk- en leesboek: De wijsheid van vogels - Een geïllustreerde geschiedenis van de ornithologie van Tim Birkhead. De auteur is niet alleen bioloog, maar ook een meeslepend verteller die wetenschappelijke kwesties zeer toegankelijk kan maken. Vogeltrek en vogelzang, territoriumafbakening, instinct en intelligentie en het paringsgedrag van onze gevederde vrienden komen helder voor het voetlicht. Bovendien doorspekt Birkhead zijn boek met talloze aardige weetjes. Daar ben ik dol op. Zo waren vroeger goudvinken de meest geliefde gevleugelde huisdieren. Die vogeltjes kun je (zie bovenstaand schilderij uit 1890 van Karl Schloesser) makkelijk deuntjes aanleren. Reeds op jonge leeftijd kun je ze drie verschillende volkswijsjes laten fluiten!

De ore leonis

Voorzanger: De ore leonis libera me, Domine. Allen: De ore leonis liberas me, Domine. Ik stel me zo voor dat in deze politiek spannende tijden van mogelijk ingrijpende staatshervormingen veel Franstalige Belgen terug grijpen naar oude religieuze gezangen om hun zenuwen in bedwang te houden. Uit de muil van de leeuw, verlos ons Heer. Fantaseer dat dit op Psalm 22 gebaseerde responsorium breve beneden de taalgrens uit talloze landelijke kapelletjes en dorpse kerkjes opstijgt....

Wat gaat dat worden?

Wat het precies moet gaan worden is me tot nu toe nog niet duidelijk geworden, maar voor het station Brussel Centraal/Bruxelles Central is een interessante cirkelvormige constructie in aanbouw.

Op televisie

Het is niet zo dat we nu niet meer anoniem de straat op kunnen, maar we wáren eventjes in heel Europa (en wie weet ook daarbuiten, in gebieden met koersliefhebbers) op televisie! Kijk maar, daar naast die Cofidis- en die AG2R-kont: de rode pijl markeert Geertje, en ik sta links van haar. De doortocht is in een vloek en een zucht voorbij, maar de aanblik, de geur en - vooral - het geluid van dat zo vlak voor je langs flitsende peloton hebben iets magisch dat de moeite van het wachten op de passage dubbel en dwars goed maakt!

Tour om de hoek

Wat een weelde toch, wonen in hartje Antwerpen en dan maar de hoek om moeten kuieren om de doortocht van de Ronde van Frankrijk te aanschouwen. Er heerste een plezant sfeertje in de Kronenburgstraat, waar het drietal dat vanmiddag in Rotterdam ontsnapte nog stééds - zie foto hierboven- op kop lag: Maarten Wynants (QuickStep), Lars Boom (Rabo) en Alan Perez (Euskaltel). Wat later volgde de grote groep met (achteraan nog net zichtbaar op de bovenste foto) geletruidrager Fabian Cancellara. Ritwinnaar Alessandro Petacchi ontwaardde ik zo rap niet.

We zijn vertrokken!

Het spel zit op de wagen! Op weg naar het hooggebergte, en terug. Ik supporter voor Fabian Cancellara en Thor Hushovd, ik hoop dat we zo snel mogelijk eindelijk van die arrogante Lance Armstrong af zijn en dat Andy Schleck over drie weken in het geel Parijs binnen mag rijden. Hij kán de Tour winnen, dus waarom niet nu al?

Onder vuur

Hoewel het nog meer dan dertig graden was en op televisie rechtstreeks te volgen was hoe Uruguay en Ghana onderling uit moesten vechten wie het in de halve finale van het WK op mag gaan nemen tegen het Nederlands elftal, was het gisteravond toch nog verheugend druk in het Karel Cuypershuis in Antwerpen. Daar vond de door KunstDoel georganiseerde poëzieavond Onder vuur plaats, met medewerking van (de volgorde op de foto aanhoudend) Paul Vincent, Bert Bevers, Dianne Nuijts, Peter Holvoet-Hanssen, Frank De Vos (DorpsDichterDoel) en Mark Meekers (vorige DorpsDichterDoel). Ook de muzikale omlijsting van Quirilian en de fluitisten Hans Gooris en Lisa Geets werd door het beschaafde publiek gewaardeerd.

http://www.kunstdoel.net/

Over brievenbussen gesproken....

Nu ik het toch over brievenbussen heb, een uitzonderlijk koddig verschijnsel vind ik brievenbussen waarop brievenbus staat. Brieven? Akkoord! Maar wat voor nut heeft het om brievenbus op een brievenbus te zetten? Je schroeft toch ook niet een bordje met deur op de deur, met muur op de muur of met lantaarnpaal op een lantaarnpaal?

Met zijn tijd mee

De eigenaar van deze ex-brievenbus is zo te zien bijzonder tevreden met het feit dat hij kan e-mailen. Of wellicht zelfs chatten via Facebook, of twitteren. "Al mijn relevante post komt tegenwoordig via het internet binnen dus nergens meer voor nodig, die gleuf," moet hij gedacht hebben....

In memoriam Erik Satie

Vandaag is het exact 85 jaar geleden dat Erik Satie de geest gaf. De Franse componist werd geboren in Honfleur op 17 mei 1866 en stierf te Parijs op 1 juli 1925. Wat is hij toch invloedrijk geweest. Hij beïnvloedde collegae als Francis Poulenc. Ook had hij contacten met kunstenaars uit andere disciplines als Constantin Bracusi, Francis Picabia, Pablo Picasso en Man Ray. Zijn Gnossiennes en Gymnopédies zijn ondertussen heuse klassiekers. Ik heb daarnaast vooral een boontje voor zijn 'Je te veux' valse:
http://www.youtube.com/watch?v=wbT9DeULzU4

Monsters alom

Toby Lesters Het Vierde Werelddeel is voorbeeldig geïllustreerd. Er staan reproducties in van wereldkaarten uit vele tijdsgewrichten, maar tevens alleraardigste plaatjes die aantonen dat mensen in de middeleeuwen zich echt nog naar 'ons' wereldbeeld toe moesten worstelen. Ontdekkingsreizigers brachten verhalen mee naar huis over zeemonsters, maar er waren ook berichten over 'menselijke' monsterrassen die in de afgelegen gebieden van de wereld woonden. Bovenstaand plaatje is daar een fraai voorbeeld van: een eenbenige met een reuzenvoet, een tweekoppige lilliputter, een wezen met het gezicht op de borst en een man met een wolfskop. Te bedenken dat superstitieuze voorouders daarin gelóófd hebben. Prachtig!

Het vierde werelddeel

In de bergen van Lotharingen vervaardigde een groepje geleerden en drukkers, waaronder ene Martin Waldseemüller, in 1507 een wereldkaart. Niet zomaar een wereldkaart, maar de eerste waarop de vijftien jaar eerder 'ontdekte' Nieuwe Wereld was afgebeeld. En ook de eerste waarop de naam Amerika, naar Amerigo Vespucci, wordt gebruikt. Het aanschouwen op deze kaart van dat nieuwe continent heeft Nicolaus Copernicus er mede toe geïnspireerd de aard van de kosmos opnieuw te bezien. De Waldseemüllerkaart, zoals ze bekend is geworden, was in de 16de eeuw van enorme invloed maar raakte naarmate er gedetailleerder exemplaren ontstonden in de vergeethoek om uiteindelijk zelfs quasi te verdwijnen. De duizend exemplaren die er in 1507 van waren gedrukt werden als verloren beschouwd tot de jezuïet pater Joseph Fischer in 1901 bij een bezoek aan een Zuid-Duits kasteeltje in een uithoek van de bibliotheek een exemplaar ontdekte. Een goede vriend attendeerde me op Het Vierde Werelddeel - Het verhaal over de ontdekking van de wereld, de kaart die Amerika zijn naam gaf en het begin van de Nieuwe Tijd van Toby Lester. Dat is een verrukkelijk kijk- en leesboek over de geschiedenis van de Waldseemüllerkaart en de zwerftocht van het exemplaar dat 109 jaar geleden veilig werd gesteld. Het is (Uitgeverij Mouria, Amsterdam, ISBN 978 90 458 4944 7) een aanrader!

Deze kant boven

Een aardig staaltje conceptuele kunst in hartje stad: er wordt in Brussel zoveel gewijzigd in het stadsbeeld dat iemand met vooruitziende blik, voor het geval deze building zou moeten verdwijnen in verband met weer een nieuwe uitbreiding van de Europese instellingen, aangegeven heeft hoe het gebouw elders weer weggezet moet worden....

Aanmoedigingen vanuit het toilet

Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt door geslepen marketeers in deze dagen van het wereldkampioenschap voetbal wel in verband gebracht met de een of andere nationale ploeg, maar ik wist niet dat er zelfs fabrikanten van toilétpapier hadden ingespeeld op de gekte rond het Nederlands elftal....

Koppen

Normaliter hebben de Engelse dagbladen, zeker waar het de sportbladzijden betreft, de ene spitante kop na de andere maar vandaag hebben ze het ondanks de vier oorvijgen die Duitsland Albion gisteren op de Mundial uitdeelde vooral over trainer Fabio (Fabigo vind ik een beetje flauwtjes als kop) Capello die weg moet en de schandelijke afkeuring van een Engelse treffer door de Uruguayaanse scheidsrechter van dienst. De eerste Duitse goal kwam van Miroslav Klose die op inzet en karakter doorging waar menig andere spits al lang was gaan liggen, en de bal vlak voor doelman James binnen tikte. Als ik koppenmaker was geweest bij een Engelse krant had ik voor bij de foto daarvan een mooie kop bedacht: Too Klose For Comfort. Maar ja, ik ben geen koppenmaker bij een Engelse krant. Ik had indertijd ook een mooie bedacht bij de UEFA Cup-finale Inter Milan-Schalke '04. In die wedstrijd speelde Aaron Winter bij de Milanezen, en mocht hij de winnende treffer gescoord hebben zou ik het op Winter Milan gehouden hebben. Uiteindelijk werd een vierde goal van Patrick Kluivert afgekeurd, maar indien dat niet was gebeurd zou het verslag van Nederland-Joegoslavië tijdens Euro 2000 er mijns inziens goed uit hebben gezien onder de kop Quattrick Kluivert. Dit alles natuurlijk geheel terzijde....

Niets blijft....

Er is sinds kort een reeks ansichtkaarten op de markt met daarop verschillende gedichten die in mijn geboortestad Bergen op Zoom deel uitmaken van de openluchtpoëzieroute Stenen Strofen. Daarvan maakt ook een gedicht van mij deel uit, aan het eind van de vorige eeuw aangebracht op het gebouw waarin toen nog de gemeentelijke Archiefdienst was gehuisvest. Niets blijft.... schreef ik indertijd klaarblijkelijk met vooruitziende blik: naast mijn regels zijn van het woord Archiefdienst de A en de tweede e al ernstig aan het lijden onder de tand des tijds....

De mythe van De Wereld

O, o, o wat was Prins Bernhard toch belangrijk. Hij mocht verkleed als militair op 5 mei 1945 aanwezig zijn in Hotel De Wereld in Wageningen. Daar werd een foto van 'de capitulatie' gemaakt met daarop ook Bernhard. Voor de vaderlandse geschiedenisboekjes, en zijn eigen mythe. Nog steeds viert Nederland op 5 mei bevrijdingsdag. Maar dat is een verkeerde datum. Want Duitsland capituleerde immers in Noordwest-Europa reeds op 4 mei 1945 toen de Duitse admiraal Hans-Georg von Friedeburg in Lüneburg namens de Duitse troepen in Noordwest-Duitsland, Nederland, Sleeswijk-Holstein en Denemarken capituleerde voor de Britse veldmaarschalk Bernard Montgomery (zie foto). Hoe hardnekkig misverstanden kunnen zijn....

Geconditioneerd

Zit te bladeren in de in 1928 in Braunschweig verschenen Westermanns Weltatlas, een van de vele kaartenboeken die ik in de loop der jaren verzamelde, en moet ineens aan mijn vader zaliger nagedachtenis denken. Bij pagina 52 meer bepaald, waarop Polen und die Ostseeländer zijn te zien. In mijn jonge jaren discussieerde ik regelmatig met hem over de voors en tegens van het communisme. Ik herinner me dat hij me eens tegenwierp: "En Estland, Letland en Litouwen dan?" Opgegroeid in de Koude Oorlog en geconditioneerd door de toen vigerende atlassen kende ik voorbij het oosten van Europa alleen de Unie van Socialistische Sovjet Republieken (de USSR bestaat al lang niet meer, jonge lezers!). "Estland, Letland en Litouwen? Waar heeft hij het over?" dacht ik toen. Maar in 1928, pa was toen 12, waren dat - nu weet ik dat natuurlijk al weer lang - dus soevereine staten. Net als nu. Ze staan terug op de kaart....

Een vrijpostig buurmannetje

Een van de bewoners van onze cour is een prachtige jonge merel die voor de duvel niet bang is. Gisteren liep hij, terwijl ik mijn fiets aan het pakken was, gewoon naar me toe de garage in om me daar op zijn gemakje te bestuderen. Toen ik daarstraks thuis kwam zat hij op het balkonnetje onder ons terras van zijn oren te maken. Ons Stefke zat met zijn kop over de rand van het terras gebiologeerd naar hem te kijken, maar de vogel trok zich daar niéts van aan. Sterker: toen ik binnen was en mijn werkkamer betrad hoorde ik hem nóg. Hij zat er nog steeds. Het leek wel of hij Stef, die - misschien weet die merel dat ondertussen wel - nooit van het terras af gaat, uit zat te dagen. Ons rosse vriendje keek me, met de vrolijk voort kwinkelerende gevederde vriend pal onder hem, aan alsof hij wilde zeggen: "Vind je ook niet dat hij wel érg vrijpostig is?"

Afzichtelijk!

Een gruwelijke uitwas van de tegenwoordige voetbalwereld vind ik de mode onder professionals om zich te laten voorzien van allerhande tatoeages. Die worden vandaag de dag trouwens geen tatoeages meer genoemd, maar tattoos. Afzichtelijk! Vroeger waren die toch voorbehouden aan bajesklanten, galeiboeven en ander krapuul?

De volumeknop

Het bordje hangt er waarschijnlijk voor buitenlandse reizigers. Nederlandstalige buitenlandse reizigers meer bepaald. Want in de treinen van de NMBS is het rustig en stoort een telefoongesprek amper, omdat in België immer beschaafd wordt geconverseerd. Het verschil met het noorden is enórm. Je merkt dat zelfontplooiing daar de laatste decennia in het onderwijs belangrijker is geweest dan discipline. Iedereen meent er het recht te hebben de wereld astrant kond te doen van zijn of haar opinie, en wel in het door hem of haar gewenste volume. Zodra je met de trein benoorden Roosendaal komt lijkt het wel of er daarin ergens iemand een versterker opendraait, zó hard praten Nederlanders in vergelijking met hun zuiderburen....

Engelenstemmen in de Sint-Joriskerk

Zojuist terug uit de Sint-Joriskerk hier om de hoek, waar The Magdalene College Chapel Choir uit Cambridge vanmiddag een concert gaf. Het gezelschap bezorgde me regelmatig kippenvel, en tranen in de ooghoek. Het ensemble bracht werk van onder meer Bairstow, Batten, Campion, Purcell en Stanford. De studenten/vocalisten van The Magdalene College Chapel Choir werden gedirigeerd door Jonathan Hellyer-Jones, Benedict James Wilson en George Pickard. Het was prachtig. Ik hoop dat ze probleemloos hun bul halen.

Zomers panorama

Kijk toch eens hoeveel verschillende schakeringen groen en aanverwante tinten er bestaan: de flora in het Stadspark hier om de hoek is nu in de kracht van haar zomer. Die torens links staan naast het Onze-Lieve-Vrouwecollege aan de Frankrijklei (in de schaduw waarvan Paul van Ostaijen zijn schooljaren doorbracht), het gedrocht rechts is de Antwerp Tower. Zal zometeen een kaarsje opsteken voor de spoedige sloop daarvan.

Uit de kast (14)

Vandaag leidde mijn tastende hand me in de poëziekast, waar ik met de ogen gesloten voor stond, naar de in 1955 (toen was ik één, en las ik nog geen gedichten) bij A.A.M. Stols, uitgever te 's-Gravenhage, verschenen bundel triangel in de jungle (gevolgd door de dieren der democratie) van lucebert bonae memoriae. Die open ik op bladzijde 15, die ons dit biedt (later stapte hij van het gebruik daarvan af, maar hier opent het gedicht écht nog met een hoofdletter):

Zo is het vreemde
ik zie en ben begonnen
ben begonnen en zie
als een golf is de otter der ontzetting

zo is het vreemde
onze ogen wandelen aan elkaar
twee verwante zegswijzen:
de ochtand en de avund

daar en tussen slapen

Geelzucht

De komende Ronde van Frankrijk gaat alleen al een bijzondere editie beleven omdat ze becommentarieerd zal gaan worden door een vijftal dichters: de bevindingen van Patrick Cornillie, Norbert De Beule, Frank Pollet, Paul Rigolle en Willie Verhegghe zijn (nu reeds!) te volgen op de blog http://geelzucht.wordpress.com/

Publicité fanée

En dan is er voortaan ook Publicité fanée. Dat is de naam die een andere goede vriend, Frank De Vos, bedacht voor een blog waarop hij laat zien wat er her en der zoal resteert van ooit geestdriftig in verse verf aangebrachte reclames:

http://www.verwelktereclames.blogspot.com/

Frozen Poets

Je hebt mensen die denktanks verzamelen, je hebt er die olifantspaden collectioneren, er zijn er zelfs die boodschappenlijstjes sprokkelen. We hebben er weer een interessante blog bij: mijn goede vriend Albert Hagenaars is begonnen met Frozen Poets. Dat moet uiteindelijk een imposant overzicht worden van bustes en standbeelden van dichters uit alle windstreken:
http://www.frozenpoets.blogspot.com/

Nooit geschreven brief

Een nimmer geschreven brief uit een andere tijd....Tot 10 mei 1940 had het op de postzegel afgebeelde heerschap in onze contreien officieel nog de status van bevriend staatshoofd....

Onder vuur

Verdwenen zaken

Het blijft fascinerend om te zien hoe dingen simpelweg verdwijnen. Hoorde op een rommelmarkt een kindje bij een oude schoolbank aan haar vader vragen wat dat voor een raar gat was daar bovenaan. Haar verwekker wist het ook niet. Ik ben nog van de generatie die leerde schrijven met de kroontjespen (eerst een poosje in de mond houden, dan bleef de inkt beter zitten), en die moest je in de inktpot - het onbekende object in kwestie - dopen om haar van de blauwe schrijfvloeistof te voorzien. Ook het bij dit ritueel behorende, veelal door grootmoeders vervaardigde, attribuut de inktlap mag op het lijstje verdwenen zaken worden bijgeschreven....

Vlaanderen centraal in Terebinth

Bij de post het jongste nummer van Terebinth, het tijdschrift van de gelijknamige Nederlandse vereniging voor funeraire cultuur (waarvan onder meer de dichter Bouke Jagt redacteur is). Het betreft een themanummer over Vlaanderen. Op verzoek van Jacques Buermans, voorzitter van de Vlaamse vereniging voor funeraire cultuur 't Grafzerkje, schreef ik een artikel over de verschillen in deze materie tussen de beide Nederlandstalige entiteiten:

Nepslagroom

Sommige bloemen appelleren aan culinaire sensaties: het kost me moeite om bij het aanschouwen van deze witte hortensia's geen trek te krijgen in slagroom....

Er is er ooit een geweest

Nog steeds niet is het me helemaal duidelijk waaróm Antwerpen eigenlijk geen bruggen over de Schelde heeft. Waar het er in steden als Boedapest, Keulen, Londen of Parijs van vergeven is ligt er hier gewoon géén. En dat terwijl er in Cambrai, Valenciennes, Doornik, Oudenaarde, Gent en Dendermonde wél bruggen over de Schelde zijn. In Antwerpen, zo leert me een vondst van Danny Braem, wás er echter ooit wel een brug. In de Groote Oorlog, toen er bekolbakte ulanen door de straten reden (zie hieronder), blijkt er namelijk een noodverbinding tussen Antwerpen en Linkeroever geweest te zijn.