Les jours d'antan

Op Digther zag ik een mooie oude foto met daarop vermomd als jongemannen de door mij bijzonder gewaardeerde dichters Frans Deschoemaeker en Paul Rigolle, die onder het motto Les jours d’antan in zijn fotoalbums aan het snuisteren is geslagen. Hij inspireerde tot een greep in de mijne, hetgeen deze groepsopname boven deed komen van Albert Hagenaars, Frank Pollet, uw dienaar, Philippe Cailliau en (zittend) Bies van Ede en Kees Wagtmans. Gefotografeerd na een poëziemiddag in Bergen op Zoom in een tijd dat het IJzeren Gordijn nog een politieke realiteit was, de Russen daar keurig achter bleven, we nog muziek op langspeelplaten in uitklaphoezen kochten en onze gedichten nog met een pen op papier vastlegden….

http://digther.blogspot.com/2019/08/les-jours-dantan-1.html

Symboliek

I always thought symbols were those things you clash together. Hoewel ze doorging voor dom blondje was Marilyn Monroe heel wat slimmer dan iedereen dacht. Deze opmerking van haar in een antwoord op de vraag wat ze er van vond sekssymbool te zijn vind ik zeer grappig.

Rare grens

We mogen zeker niet denken dat alleen in het Midden-Oosten, Afrika en de Verenigde Staten van Noord-Amerika grenzen langs de liniaal werden getrokken: ook die tussen België en Duitsland ziet er hier en daar niet echt natuurlijk uit. In een uitloper van het Aachener Wald wordt de daar quasi rechte grens ook nog eens door een merkwaardige uitstulping (gezien vanaf Duitse kant) / instulping (gezien vanaf Belgische kant) gesierd….

https://mainzerbeobachter.com/2019/08/14/grenzen-op-de-vaalserberg/#more-41213

Typisch

Hé, wat eigenaardig: de maanvis (de Mola mola) heet in het Engels sunfish! Het is maar goed dat de Brexit er aan komt want zelfs bij zoiets eenvoudigs als het benoemen van een dier moeten de Engelsen eigenwijs zijn. Andere Europeanen doen met ons mee: de Duitsers noemen het Mondfisch, de Fransen een poisson lune en de Italianen pesce luna….

Oók in Costa Rica

Vandaag is het Maria Hemelvaart of Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart. In Antwerpen is het vandaag ook Moederdag. Voor u denkt dat het hier weer zo’n typisch Antwerpse aberratie betreft: in Costa Rica vieren ze op Maria Hemelvaart óók Moederdag….

Prachtcollectie

Je hoeft niet per se lijfelijk naar Het Letterenhuis. Het voormalige Archief en Museum voor het Vlaams Cultuurleven heeft een ruimhartige selectie uit de verzamelingen op Instagram beschikbaar, waaronder dit eigenzinnige zelfportret van Joseph Neutens en deze foto van Nic van Bruggen: https://www.instagram.com/letterenhuis/

Links!

Het is vandaag de Internationale Dag van de Linkshandigen, een minderheid waartoe ik reeds mijn ganse leven behoor. Welk een nobel initiatief toch. Applaus!

Momentopname

Film, lectuur en muziek bij de hand: Lotharingia – Een persoonlijke geschiedenis van Europa’s Grote Breuklijn, van de Lage Landen tot aan het Juragebergte van Simon Winder, Le huitième jour van Jaco Van Dormael, Serendipity – De dichterlijke detective van Paul Claes en de geluidsband van Bernardo Bertolucci’s The Last Emperor door Ryuichi Sakamoto, David Byrne en Cong Su.

Niet af

Op de inslagen van enkele, oorspronkelijk voor Antwerpen bedoelde, V-bommen na bleef mijn geboortestad van grof oorlogsgeweld gespaard. Ik kon opgroeien in een nagenoeg gave stad met middeleeuws stratenpatroon. Dat was niet iedereen gegeven. Zag in een interview André van Duin, hij is van 1947, zeggen: “Toen ik geboren werd was Rotterdam behoorlijk gehavend, en er waren dus voor kinderen heel veel speelplaatsen. Ik heb me toen nooit gerealiseerd dat die stad niet af was.” Rotterdammers van vlak na de oorlog hebben in hun jeugd misschien wel gedacht dat iedere stad was als de hunne….

Hartje stad

De Nederlandse Spoorwegen hebben een reeks Hartje stad vervaardigd, filmpjes waarin telkens een Nederlandse stad (met station uiteraard) wordt belicht. Mijn goede vriend Albert Hagenaars attendeerde me op Hartje Bergen op Zoom, waarin (aan het begin al) een mij bekend fragment opduikt: https://www.youtube.com/watch?v=B82SUQEzho8

Delicatesse

Eigenlijk is het natuurlijk gewoon een soort zeewier. Altijd dol geweest op zeekraal. De salicornia kan zowel gekookt als rauw worden gegeten maar ik eet haar het liefst nagenoeg ongekookt.

Nopjes?

Bergen op Zoom, zijn geboorteplaats, heeft het stadspark vernoemd naar Anton van Duinkerken. In Amstelveen, Assen, Berkel-Enschot, De Meern en Hilvarenbeek heb je een Anton van Duinkerkenweg. En in Deurne, Helvoirt, Hengelo, Raamsdonksveer en Waalwijk heb je een Anton van Duinkerkenstraat, net als hier in Antwerpen op Linkeroever. Op de een of andere manier vraag ik me af of hij daar nou zo mee in zijn nopjes zou zijn geweest als hij die nog met een bezoekje zou kunnen vereren….

Ik vroeg me iets soortgelijks eerder ook al eens af met betrekking tot de Maurice Gilliamsstraat:

http://versindaba.co.za/2012/01/04/bert-bevers-rozemaai/

Bedekte termen

Vanuit Stellenbosch is vandaag op Versindaba een viertal nieuwe gedichten van mijn hand de wereld in gestuurd. Ze kaderen in een nieuwe reeks, Bedekte termen.

http://versindaba.co.za/2019/08/07/bert-bevers-vier-gedichten/

Onderweg met de tram: Lijn 6 in Zagreb

Minstens zo leuk om voor je beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte zijn de Straßenbahnfahrte. Overal ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen online zetten. Deze keer reed ik in Zagreb mee met lijn 6, van Čronomrec naar Sopot:

https://www.youtube.com/watch?v=eODu5DOcoJU

Mooi dood

Ach, trof het stoffelijk overschot van een hommel. Een van de sympathiekere dieren wat mij betreft. Wat is zij mooi dood. En wat heeft zij een ontroerend zacht vachtje.

Verschuiving

Er gaat wat verschuiven in de verhouding tussen de grote talen in de EU. Als we uiterlijk 31 oktober eindelijk van de Britten af zijn telt de unie nog maar zo’n anderhalf procent Engelse native speakers. Momenteel is dat 13%. Tegen 18% Duitse Muttersprachler en 12% francophones natifs. Dat wordt respectievelijk 21 en 14%. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Rijmend wakker

Ik werd rijmend wakker: Meisjes met pladijsjes en radijsjes zingen onvergetelijke wijsjes. Daar bleef het bij, en die wijsjes ben ik vergeten….

Een gewaarschuwd mens....

Geertje bestudeerde de verpakking van een doosje pleisters en vroeg zich af wat het meest rechtse pictogram daarop zou betekenen. Het deed mij onmiddellijk denken aan de avonturen (in het album De Zaak Zonnebloem) van kapitein Archibald Haddock met een….pleister!

Uit de kast (LXXXVII): Wouter Kotte

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Afthenkt van Wouter Kotte (Uitgeverij Manteau, Brussel/Den Haag, 1967), waaruit ik op bladzijde 27 het gedicht Omschrijving opensloeg:

Oud ijzer met goud galonneren

is niet de taak van dichters.

Zij heiligen niet de schijn. Zij spreken

menselijke hoogmoed tegen

want zij weten het eigen lijf verwant

aan duisternis in gesloten tempels.

Niet de edele metalen bezingen zij

maar de regen boven herbergen.

Hoor de drums en de lokvogels:

vissen komen uit zee

doden gaan op oorlogspad

alles is mogelijk.

Cabinet Collectif

Ze staat al een tijdje stil, maar de collectie Cabinet Collectif van mijn vriend Ron Scherpenisse blijft de moeite van het bekijken waard:

www.cabinetcollectif.blogspot.com

De weg in het bos

Wie sowieso al niet gewend is zijn weg in het bos te vinden staat zich al helemaal achter de oren te krabben bij een dergelijke wegwijzer. Zou die voor kabouters bedoeld zijn?

Terugwerkende kracht

Van het vanuit Tilburg de wereld in gestuurde magazine Fleurs du mal maakt nu ook mijn Terugwerkende kracht deel uit:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-terugwerkende-kracht-gedicht

Momentopname

De culturele consumptie dezer dagen: Twenty-Four Eyes van Keisuke Kinoshita, Otto e mezzo van Federico Fellini, Oden en Epoden van Horatius in een vertaling van Louis van de Laar en The Dreaming van Kate Bush.

Brand

Blader wat door oude fotoalbums. Een foto uit 1955. Pa houdt me stevig vast, ik doe net of ik al kan staan. Op de achtergrond het alkoofje waarin ik later als jongetje graag snuffelde. Er stonden en lagen allerhande interessante dingen: een beeld van Antonius van Padua, ingebonden jaargangen van de Eva en de Katholieke Illustratie en een piepklein zwartwit stripalbumpje (zo’n oblong boekje) waarin ene Lex Brand ergens in Midden-Amerika bij een offerritueel van een oerwoudstam terechtkomt. Voor de grap eens gegoogeld of er iets over die Lex Brand te vinden is. Nou en of! Er zijn vele verzamelaars van diens avonturen. Het merkwaardige is dat die albumpjes helemaal niet oblong waren, zoals ik me tot nu toe herinnerde. Dat zullen dan andere beeldverhalen zijn geweest. Vanaf 1945 verschenen er van de hand van Ben Abas in totaal 45 Lex Brand-avonturen. Het vlammende woud, dat aangekondigd werd als deel 23 van de tweede serie, is nooit verschenen. Tempelstad klinkt het meest naar het ene avontuur dat ik ooit las, maar dat kan niet want dat speelde zich in Midden-Amerika af en op de omslag van Tempelstad prijkt een olifant en in de Nieuwe Wereld komen geen olifanten voor. Waarschijnlijk was het dan nummer 19, De Groene Hel, of nummer 20, Inca. De boekjes kostten 35 cent. Zou er best eentje willen lezen.

http://www.freetimeweb.nl/home/strips/lex-brand.html

Hartverwarmend mooi

Wat is de Equus africanus asinus toch eigenlijk een hartverwarmend mooi dier. En kijk toch eens hoe goed deze twee ezels met elkaar op kunnen schieten….

Mooie lettertypes (102)

Alsof een taal....

Lees in Mijn versnipperd bestaan – Het leven van Kees Fens 1929-2008 van Wiel Kusters dat de jonge Kees op het gymnasium veelal een 8 had voor Duits, maar dat het overgangsrapport van juli 1945 voor Duits überhaupt geen cijfer vermeldde. Hoe kinderachtig. Hoe klein geesten kunnen wezen. Alsof een taal ergens schuldig aan kan zijn….

Aanrader!

Natuurlijk wist ik onmiddellijk dat de ondertitel van Beatles Talk, It took me years to write, will you take a look?, een citaat uit Paperback Writer was. Anne Hurenkamp vervaardigt voor Beatlesliefhebbers met Beatles Talk een ver-ruk-ke-lij-ke blog boordevol wetenswaardigheden: www.beatlestalk.blogspot.com

Langzame vliegtuigen

Veel potten hebben Martha and the Muffins niet gebroken in de popgeschiedenis. Kwam hun album This Is The Ice Age weer eens tegen, en herinnerde me plots hoe dikwijls ik daarvan het slotnummer van kant 1 (Jaja kinderen: vroeger hadden geluidsdragers twéé kanten) heb afgespeeld: ik vond Jets Seem Slower In London Skies een hypnotiserend rustgevend nummer, en dat vind ik eigenlijk nog steeds….

https://www.youtube.com/watch?v=nwxKvRijHCw

Trampoline?

Erg vaak kom ik niet in Deurne dus daar weet ik de weg niet altijd even goed. Vroeg aan een passerende dame, die me wat later van Oost-Europese oorsprong leek maar in elk geval het Nederlands niet machtig bleek, of ze wist welke kant ik op moest voor Tram 10. Ze antwoordde vragend met “Trampoline?” Heb daarna natuurlijk even op YouTube gekeken of daar Shirt van The Bonzo Dog Band ook op te vinden is, en jawel hoor. “Where it is?” “Where it is? Yes, where is shirts?” “I don’t know.” “You don’t know. Oh, dear….”

Vedette

Nog goed weet ik dat we terug thuis kwamen na een bezoekje aan wat antiquairs en dat we toenmaals tegen elkaar zeiden dat we op de terugweg heel de tijd aan die ene mooie klok hadden gedacht. We zijn onmiddellijk terug gegaan om hem te kopen en hebben daar nog steeds geen spijt van: onze Vedette blijft een lust voor oog en oor.

Jeugdige overtreding

Vermoedelijk zal een passerende agent rekening houden met de jeugdige leeftijd van de eigenaar van het voertuig, maar het ís hier verboden op de stoep te parkeren….

Jong woord

Natuurlijk had je de Muur van Hadrianus, en waren er fysieke afbakeningen als bergen en rivieren maar het heeft eigenlijk tamelijk lang geduurd eer grenzen precies werden vastgelegd. Dat blijkt wel uit de relatieve ‘jeugd’ van woorden ervoor: Grenze, frontier en frontière, (respectievelijk Duits, Engels en Frans) werden pas in de dertiende eeuw gebruikt. Het Nederlanse grens wordt zelfs pas voor het eerst in 1573 vermeld. Interessante gegevens, uit Hans Dijkhuis’ De verdeelde aarde – Hoe de grenzen in de wereld kwamen.

Later we er maar om lachen....

Natuurlijk is hij noch zijn land in verval nog amper de moeite waard om echt ernstig genomen te worden, maar ik begrijp de redactie van Der Spiegel wel dat ze er toch haar omslag voor inruimde. Opgemerkt door Hans Mellendijk:

https://smelsslems.blogspot.com/2019/07/meanwhile-in-uk.html

Afdwalend bij een refrein

Hoorde op de radio Lolita met Seemann, een liedje dat ik als kleine jongen al erg mooi vond. Het inspireerde me ooit tot een kleine vergelijkende tekststudie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-afdwalend-bij-een-refrein-80462116.html

Gouy

Op Fleurs du mal, Jef van Kempens onvolprezen culturele en literaire website, is voortaan ook mijn gedicht Gouy te vinden:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-gouy-gedicht

Dertien....

Boeiend om de politieke versplintering in de Nederlandse Tweede Kamer te aanschouwen. In de jaren vijftig werd het parlement nog overzichtelijk bevolkt door vertegenwoordigers van zeven partijen, tegenwoordig zitten er voor VVD, PVV, CDA, D66, GL, SP, PvdA, CU, PvdD, 50Plus, SGP, DENK en FvD. Een mens zou van minder de weg in het politieke bos kwijtraken. En altijd wel is er voortaan een nieuwe boeman of -vrouw ter rechterzijde. Momenteel vervult Thierry Baudet die rol. Het zal wel meevallen met ‘zijn’ Nederland. Dat van bijvoorbeeld Rita Verdonk en Geert Wilders werd – om Adriaan Roland Holst te citeren – ook verleden zonder ooit heden te zijn geworden.

Onderweg met de tram: Lijn 7 in Moskou

Minstens zo leuk om voor je beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte zijn de Straßenbahnfahrte. Overal ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen online zetten. Deze keer reed ik met Lijn 7 mee door Moskou:

https://www.youtube.com/watch?v=CUDwceJB9nQ

Stapelgedicht

Twaalf jaar geleden nam Max Dohle het initiatief voor een verzameling zogenaamde Stapelgedichten: verzen gemaakt met bestaande titels. Die collectie is in de mazen van het internet verdwenen, maar ik vond de bijdrage die ik daarvoor maakte terug:

Na de orkaan

Eenvoudig als niets

de laaiende stilte,

dood tij

het keerpunt.

Verboden tijd.

Het aards tekort,

daarmee wordt gezwegen

met kramp in de ziel.

In de buurt van de wereld

de dorst der havensteden.

Verstild licht

In Galerij Rivierenhof, waar ook werk van Sonia Grootjans te bekijken is, genoten van recent werk van Niki Faes. Dat heeft een volstrekt eigen karakter, dat de kunstenares heeft weten te bewerkstelligen door met haar spatel een reliëf te creëren dat doet vermoeden dat er zich gras of touwtjes onder de verf bevinden. Niki Faes’ verbeeldingen van licht en het spel daarvan zijn van een innemende poëtische verstilling. De moeite van een bezoekje waard!

Vibrerend licht, schilderijen en sculpturen van Sonia Grootjans en schilderijen en grafiek van Niki Faes, Galerij Rivierenhof, Turnhoutsebaan 246, Deurne, van 13.00 tot 18.00 uur (tot 22 juli)

Prima alternatief!

Het doet me immer genoegen te merken dat er nog lieden zijn die de moeite nemen een Nederlandse term te gebruiken voor een Engelse. Zo kreeg ik vandaag in een verzoek om een bijdrage aan een uitgave geen deadline maar een valbijldatum. Prima alternatief!

Mooie lettertypes (101)

Berkenbos i.o.

Projectontwikkelaars doen netjes hun best alsof ze ook oog voor de natuur hebben: in dit nieuwe buurtje is overduidelijk een berkenbosje in oprichting….