Eerst het hoofd

Er zijn volgens mij, al schijnt de keuze tegenwoordig veel groter te moeten zijn, maar twéé soorten mensen: mannen en vrouwen. Dat blijkt telkens weer. Het schijnt dat mannen, als ze een trui, een hemd of een T-shirt aantrekken, daar éérst het hoofd doorheen steken en pas dan de armen. Het merendeel van de vrouwen doet dat naar verluidt juist andersom. Doeschka en Geerten Meijsing bevestigen dat in hun boek Doodslag: “De vrouwelijke officier van justitie herinnerde ons eraan dat mannen en vrouwen, god weet waarom, op verschillende wijze een T-shirt of trui aantrekken. Mannen trekken het kledingstuk eerst over hun kop en steken dan hun armen in de mouwgaten. Terwijl vrouwen doorgaans eerst hun armen in de mouwen steken, en dan shirt of trui over hun hoofd halen.” Hier in huis klopt dat verschil. Wat voor geheimzinnige machinaties zouden hiér nu weer aan ten grondslag liggen....?

Kersentijd

Ze zijn nog niet echt zoet, maar er zijn weer kersen. Ze zien er al helemaal als zichzelf uit. Lekker om de lunch mee te besluiten.

Vroege facetimers

Er waren al vroeg mensen die fantaseerden over het gemak van facetimen. De technische uitwerking is uiteindelijk wat gestroomlijnder geworden, maar met het principe zat het in deze artist’s impression wel snor.

Die goeie ouwe taal

Elke taal heeft haar eigenaardigheden. Neem het Fries. Dat kent het wederkerend voornaamwoord zich niet. Van een Fries die zich wast zeg je in diens taal Hy wasket him, en van een Friezin Sy wasket har. Onder meer dat steek ik op uit Die goeie ouwe taal van Yoïn van Spijk, een erg leuk boek: 

https://deboekhouding.blogspot.com/2025/03/die-goeie-ouwe-taal.html

Van voor de aanval

Vond een pakketje enveloppen en een postkaart uit een spannende periode, de eerste maanden van de Tweede Wereldoorlog waarvan de correspondenten toen de gewelddadige uitbreiding nog niet vermoedden. Op de zegels zijn swastika’s te zien, en de triomfantelijke mededeling Danzig ist Deutsch. De post is telkens van Berlijn naar Antwerpen verzonden, de ansichtkaart op 19 maart 1940. 52 dagen later zou de aanval op het Westen beginnen.

Blije klas

Kijk nou toch eens wat een blije klas. Zoiets kun je met kinderen van die leeftijd niet ensceneren. Die moeten allemaal met plezier naar school zijn gekomen, en graag hebben geleerd.

Bijna aaibaar (81)

 

Geen albino

De Ekerse Putten vormen een wonderschoon natuurgebied, waar veel vogels wonen. Geertje gaat er met haar vriendin Inge graag wandelen. Wellicht omdat de exemplaren die jarenlang in een van de vijvers in de Zoo woonden allemaal zwart waren dacht ik dat ze langs de Ekerse Putten een soort albino-aalscholver had gefotografeerd, maar een snelle blik in De slimste vogelgids leert dat de Phalacrocorax carbo een witte oorstreek en witte veren in de nek heeft, dus vermoedelijk was die kolonie in de Zoo bevolkt door een donkerder exotische variant.

Daar hebben wij geen woord voor

Altijd amusant om in een andere taal een woord te ontdekken dat wij niet kennen. Zoals nu het Engelse pith. Zo heet het witte velletje onder de schil van een sinaasappel (en andere citrusvruchten), die de schil scheidt van het vruchtvlees. Het Nederlands heeft daar geen woord voor. Tot zover dit Gemengd Bericht. 

Te verdwijnen

Hè hè, eindelijk gaat dat gedrocht plaatsmaken voor iets anders. Ik ben het volkomen eens met onze burgemeester, tijdelijk eerste minister, die vindt dat de Stadsschouwburg hier bij ons achter op het Theaterplein weg moet om plaats te maken voor iets fatsoenlijkers. Het is inderdaad een gedrocht, typisch zo’n product van de  zestiger jarenarchitectuur. Weg ermee. Het is wel de bedoeling dat de functie van het gebouw op deze locatie behouden blijft. Hoe de nieuwe schouwburg er ook uit komt te zien, lelijker dan deze kan bijna niet….

Era telt af

Het inventieve ensemble Withwit uit Deurne realiseert met regelmaat prikkelende installaties. Era is de naam van een nieuwe, en die is momenteel te zien op het pleintje voor Bibliotheek Permeke aan het De Coninckplein te Antwerpen. Een zinnetje uit de toelichting: “Era is als een klok of aftelmachine die binnen een geheel eigen ‘tijdslogica’ de tijd weergeeft.” Fijn om even bij te verpozen.

https://withwit.be/nl

De veroveraars

Het album The Existence of Chance Is Everything and Nothing Whilst the Greatest Achievement Is the Living of Life and So Say All of Us (zoals de titel volledig luidt) van Nirvana is overigens ook goed voor uitbreiding van uw kennis van de kunstgeschiedenis: even nagezocht dat de cover wordt gesierd door Les conquérants, een schilderij uit 1892 van de Franse schilder Pierre Fritel (1853-1942). Het hangt in het Petit Palais in Parijs.

Fonkelend oud

Ik was destijds danig onder de indruk van de single Rainbow Chaser van, het Britse, Nirvana. Dat flanging en phasing leverde geluidsdecors op die tot dan ongehoord waren. Voor de langspeelplaat All Of Us, die ƒ 20,95 kostte, had ik in 1968 het geld niet. Dankzij het wereldwijde web is het album nu echter volledig beluisterbaar, en ik geniet er met volle teugen van. Welk een gevarieerd geheel, welk een fraaie melodieën en aanstekelijke koortjes. Deze plaat is een perfécte weerklank van alles waar goede popmuziek naar mijn smaak aan moet voldoen. Een zwaar onderschat album, maar flonkerend oud geworden. Ook voor 21ste eeuwse oren genietbaar van begin tot eind! Ik speel het heerlijke nummer Tiny Goddess lekker nog eens af…. 

Verder onbelangrijk

Verder onbelangrijk hoor, maar ik vraag me plots af of mannen die een onderbroek met gulp dragen die gulp ook effectief gebrúiken….

Leuke streepjes

Mijn moeder zaliger nagedachtenis bewaarde zorgvuldig de tekeningen die ik als jongetje maakte. Bladerend in het album waarin ze die plakte even de tekening bestudeerd die ik in 1964 van The Beatles maakte. Daarbij valt me op dat ik destijds niet echt goed heb gekeken naar The Fab Four: Paul McCartney is linkshandig, en bespeelt zijn instrument dientengevolge ook andersom. Daar maakte ik een foutje. Ringo lijkt best goed. En ik vind de streepjes leuk waarmee ik suggereerde dat hij zijn hi-hat aanslaat.

Verdwenen probleem

Met enige weemoed beseft deze heer op leeftijd dat deze opname van een toentertijd bekend analoog probleem bij de aan Spotify en YouTube gewende jonge generatie de nodige historische uitleg behoeft…. 

Na al die kilometers

Veel woorden zijn in verschillende talen duidelijk verwant. Meestal in landen die dicht bij elkaar liggen. Maar er zijn merkwaardige uitzonderingen: zo heet een ajuin/juin/ui in het Fins sipuli, in het Ests sibul en in het Lets sīpols. Gaan we verder westwaarts dan zien we in het Litouws svogūnas, in het Zweeds en Deens lök en løg, in het Pools cebula en in het Duits Zwiebel. En hé, wat duikt daar na al die kilometers in het Fries op? Sipel! Grappig.

Ooteoote

Een eerdere versie van mijn in de bundel Bedekte termen verschenen gedicht Willekeur zag (mét een van mijn monotypes) destijds het licht op het boeiende magazine Ooteoote, waar ze netjes wordt bewaard:

https://ooteoote.nl/category/lage-landen-poezie/

Fijne uitschuiflaatjes

Het is dat ik volmaakt gelukkig ben met onze Rookerbanken, anders zou ik ernstig overwegen me deze fauteuils te verwerven. Volgens mij zitten die zalig, en bijzettafeltjes heb je er niet bij nodig: kijk eens hoe handig, die uitschuiflaatjes….

Wat brood betreft

Altijd blij geweest met de broodsnijmachine. Want ik kan me dan wel nog zeer levendig voor de geest halen hoe ons oma met het brood voor haar borst naar zich toe snijdend mooie boterhammen van gelijke dikte afsneed, mij is dat nimmer gelukt.

Niet ongelezen

Waarschijnlijk zijn wij op taalkundig vlak hypersensitief. Wat voor vermoedelijk iedere doorsnee burger een duidelijke boodschap is zaait hier verwarring. “Wat moet je toch verrímpeld zijn geraakt na een weekactie!”, denken wij bij weekactie. En bij keukenweegschaal “Kun je een keuken eigenlijk wel wegen?” Om niet te spreken van corrigerend ondergoed: “Nee, nee Bevers: dat is niet juist wat je zojuist zei…..” Om kort te gaan: ook reclamebrol blijft hier niet ongelezen….

Voor alle duidelijkheid

Je hébt mensen die, om met Rudy Kousbroek te spreken, denken dat het fluitje van de stationschef de kracht is die de trein in werking zet. Voor de goede orde: dat is het niét.

Uit de kast (CLIII): Hedwig Speliers

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Als God in Frankrijk van Hedwig Speliers (Uitgeverij P, Leuven, 2016), waaruit ik bladzijde 127 Schriftuur opensloeg:

Geheime nissen, gangen gans geheime

bewaren de kalligrafische velijnen,

de manuscripten in de taal van God –

janhagel dat de muur beklimt

gespuis dat de toegang vindt

grijpt naast gedachtegang,

het gregoriaans gezang 

dat in de monnik bidden wordt.

Vogel, die zich ten hemel stort.

Schermvanzelfsprekendheid

Zij lezen op hun telefoons alsof ze nooit anders gedaan hebben (hetgeen vermoedelijk gelet op hun jonge leeftijd ook zo is), maar ik weet nog hoe op dezelfde plek mensen gewoon naar de duiven, passanten en/of de wolken maar in elk geval niét naar een schermpje zaten te kijken.

Onverklaard anachronisme

Ontdekte in De blikken trommel van Günter Grass op bladzijde 369 een fout. Daar treedt Oskar Matzerath met het gezelschap van lilliputterkapitein Bebra op in Trouville aan de Atlantische kust, precies op de vooravond van Operation Overlord. Op 5 juni 1944 dus. Fragment: Bebra: Nu geloof ik ook bijna dat we iets te horen zullen krijgen. Felix: We zullen de grammofoon weer aanzetten. Dat verzacht veel. (Hij zet de grammofoon aan: The Platters zingen The Great Pretender. Aangepast aan de langzame en tragisch slepende muziek knettert het machinegeweer [….].) Onmiddellijk dacht ik dat The Great Pretender van The Platters veel jonger is. Dat nagezocht en ja hoor: die single werd voor het eerst uitgebracht op…. 3 november 1955! Hoe kon Grass toch zo’n uitschuiver maken? En waarom werd hij door de, overigens voortreffelijke, vertaler Koos Schuur niet gecorrigeerd? Controleerde het even in het Duits: Er stellt das Grammophon an: The Platters singen The Great Pretender. Heel merkwaardig. Nergens is er een verklaring voor dit anachronisme te vinden….

Geen vooruitgang

Goed, van spiegelende oranje glasramen zijn we af maar aan een wezenlijke verbétering van het stadsbeeld draagt ook een met een aantal verdiepingen opgehoogde Antwerp Tower op de De Keyserlei toch heus niet bij. Het blijft een aartslelijke erfenis uit de tijd dat architecten als Jef Fuyen en Guy Peeters van het stadsbestuur gewoon hun gang mochten gaan.

Niet wél maar géén!

Meestal moet je wél iets hebben. Diploma zus, rijbewijs zo. Aantekening zus, ervaring zo. Hoe gevulder een curriculum vitae, hoe beter het dikwijls is. Maar er bestáán vacatures waarvoor je juist iets niét moet hebben….

Kranten van papier

Ja kinders, er is een tijd geweest dat mensen het nieuws niet vooral van een scherm lazen maar veelal in kranten, grote kranten. Van papier. Dat had toch ook wel iets….

Lekker in m'n dammeke

Natuurlijk ben je als dichter blij wanneer je werk positief besproken en ontvangen wordt. Maar minstens éven content was ik met een pastiche: mijn gedicht Dikke boom kreeg in Bergen op Zoom het Krabbegat tijdens de Vastenavend (omdat die nadert denk ik er opnieuw aan) deze kostelijke bewerking. Niet ondertekend door Bert Bevers, maar door Bever Bert:

Gij makt ’t mijn nie gemakkelek.
Zo midde in de stad springde te veul in ’t òòg.
Want ak m’n tande in jou wil zette
ouwe de mense ’t niet dròòg

Mar o wa zou’k gère wille knage
op jouw dikke mooie bast!
En jou dan naar de Zòòm gaan drage,
Om dagge dan lekker in m’n dammeke past

https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/gedicht-als-beste-bescherming-voor-de-dikke-boom-van-bergen-op-zoom

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn momenteel James Ensor – Een biografie vann Eric Min, Even zweven de levende wezens van Pim te Bokkel en This England (‘Kenneth Branagh is Boris Johnson’) van Julian Jarrold, Mat Whitecross, Anthony Wilcox en Michael Winterbottom.

Merkwürdig

Die duurt nou ondertussen toch wel een stevige generatie, die hereniging van de Duitslanden. Aan de verkiezingsresultaten zie je dat echter niet af: bij de Bundestagswahl gisteren is de Union de grootste partij geworden in quasi heel ex-West-Duitsland, en de Alternative für Deutschland in quasi volledig gans ex-Oost-Duitsland. Merkwürdig….

Rozen en rozen

Bij deze opname van een bedrijf waar men rozenblaadjes verwerkte voor de parfumindustrie moest ik onwillekeurig denken aan Sir Lawrence Alma Tadema’s schilderij De rozen van Heliogabalus uit 1888. U begrijpt vast wel waarom….

Cinema Trivia: Goed bewaard gebleven

Een straatbeeld in Duitsland, 1935. Sfeervolle opname. Wanneer ik die bestudeer vraag ik me af of de film Familie Schimeck van E.W. Emo met Hans Moser, Grethe Weiser en Käthe Haack die daar rechts in de Elke-Kino wordt aangeprezen de afgelopen negentig jaar heeft overleefd. En jawel hoor:

https://www.youtube.com/watch?v=yBMfbp8hZ1s

Grootste Maria

Vermits ze de beschermvrouwe van de stad is zijn er overal in Antwerpen beelden van Onze Lieve Vrouw te vinden. De grootste Maria is, goed te zien vanaf de Meirbrug, te vinden tegen de Boerentoren. Zij is, wanneer men er het hoofd naar buiten steekt, vanuit drie verdiepingen van nabij te bekijken.

In 2015

Tien jaar geleden mocht ik op de Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie (hoofdredacteur Henri-Floris Jespers leefde nog) een Onbewoond eilandkeuze maken: 

https://mededelingen.over-blog.com/article-de-onbewoond-eilandkeuze-van-bert-bevers-125557820.html

Een bijzonder plaatsje

Een kiekje van het vervoer van gekapte boomstammen in North Bend in de Amerikaanse staat Washington, in 1943. “Nou en?”, mag u denken. North Bend is echter een bijzonder plaatsje, want eigenlijk is het Twin Peaks. David Lynch filmde hier zijn onvolprezen reeks Twin Peaks.

Duidelijke wetgeving

Koning Gundobad organiseerde in zijn Bourgondië een duidelijke wetgeving, onder meer overgeleverd in de Lex Gundobada. Wie bijvoorbeeld een hond doodde moest 1 solidus betalen. Wie een slaaf vermoordde moest 30 solidi dokken. Een vermoorde smid kostte de dader dan weer 50 solidi. Maar verschil moest er zijn: een vermoorde zilversmid betekende 100 solidi boete, en een vermoorde góudsmid 200….

Zelf zonder puntjes....

Eigenlijk vreemd dat het woord umlaut, dat middels dat diakritische teken aangeeft dat de klinker waarboven het staat van klank verandert (in geval van de u van uh of oe naar uu dus), zelf géén trema heeft. Toen ik mijn verbazing daarover uitsprak merkte Geertje tussen neus en lippen door op dat het woord trema ook geen trema heeft.

Niet echt langzaam

Op de blog van mijn goede vriend Frans Budé las ik het gedicht Het noorden van de IJslandse dichteres Gerður Kristný (ik dacht overigens dat de achternaam van IJslandse meisjes altijd op dottir eindigt, maar dit terzijde). Dat begint met Even langzaam als een potvis / glijden we door de donkere storm. En dat zette me aan het denken vermits ik helemaal nooit het idee had dat potvissen langzaam zijn. Natuurlijk gun ik Kristný haar dichterlijke vrijheid, maar een zoektochtje leert al snel dat potvissen 35 kilometer per uur kunnen zwemmen. Dat vind ik niet echt langzaam. Bij de walvissen is de orka met 56 kilometer per uur het rapst, een bruinvis haalt er gemiddeld 20. De beloega is de traagste walvis. Die zwemt meestal aan 3 tot 9 kilometer per uur. Kijk, dát is langzaam. De beloega kan achteruit zwemmen. Dat dan weer wel.

https://fransbude.blogspot.com/2025/02/gerur-kristny-het-noorden.html

Vriendelijk bedankt

Hoewel het een deftige wijk is waarin ik lichtjes verdwaalde, kende de keurig geklede heer aan wie ik de weg vroeg duidelijk zijn klassieken niet. “O, dan gaat u hier de Goethestraat in, en daar rechts de Schillerstraat en dan bent u er al.” Hij zei geen Geute en Sjieler maar écht Goete en Schiller. Ik heb hem vriendelijk bedankt….

Op TZUM

Vanuit het mooie Groningen maakt van het onvolprezen literair magazine TZUM vanaf heden mijn gedicht In lichte toonwaarden deel uit:

https://www.tzum.info/2025/02/gedicht-bert-bevers-in-lichte-toonwaarden/

Vreemde deuk

Zou er een meteorietje in zijn geslagen op het dak van de museumwinkel naast het MAS? Het viel me toen ik vanuit het Museum aan de Stroom naar het Willemdok keek op dat er een vreemde deuk in zit….

Ezel en paard

In de tentoonstelling Compassion in het MAS viel het me op dat in de diverse verbeeldingen van de parabel de Barmhartige Samaritaan de ene keer een paard, en de andere keer een ezel heeft. Dat moest ik even nazoeken. In de Bijbel meldt Lucas dat hij paard noch ezel heeft, maar ‘een rijdier’. Opgelost. Hij had dus ook met een kameel afgebeeld mogen worden. Overigens vond ik in Compassion de ‘ontmoeting’ tussen de piëta van Walter Pompe uit 1729 en die van Berlinde De Bruyckere uit 2008 bijzonder geslaagd.