Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat kijk, het heeft gewaaid van Gerrit Kouwenaar (Uitgeverij Herik, Landgraaf, 1993), waaruit ik op bladzijde 14 opensloeg:
De toestand is een herfstnacht in een jaar
zo wit en lijflijk als een huis in slaap
alles staat stil zoals het nooit zal staan
men ligt voorgoed op tijd van vlees gemaakt
zwijgend in niets dan taal rijmt zich alleen
toestand met tijdstip, jaartal zonder jaar –
.jpg)
