Soms blijft iets wat je in je nabijheid hoort
een beetje jeuken. Iemand zei, over een dorpje dat verder niet ter zake doet, ‘waar
ik zelf nog nooit was.’ Puur grammaticaal is daar niets mis mee, maar had ‘waar
ik nog nooit was’ niet volstaan? Het doet me een beetje denken aan een
uitspraak als ‘En dan denk ik bij mezelf…’. Waar sláát dat nou op? Natúúrlijk
denk je bij jezelf. Bij wie anders?
.jpeg)
