Te gast bij Ansiel

Vandaag ben ik te gast in de rubriek De Leeslamp op de website Ansiel - Andere cinema en literatuur. Zie:
http://ansiel.cinebelblogs.be/archive/2011/02/06/bert-bevers.html#more

André Oijen stelde me de vragen reeds vorig jaar. Andere taal is ondertussen al verschenen! Onder de leeslamp verschenen op Ansiel eerder collega-dichters als Hendrik Carette, Hans Claus, Maarten Das, Joris Denoo, Serge van Duijnhoven, Jess De Gruyter, Maarten Inghels, Johanna Kruit, Ruth Lasters, Joke van Leeuwen, Bart Plouvier, Vrouwkje Tuinman, ACG Vianen en Frank De Vos:
http://ansiel.cinebelblogs.be/archives/category/de-leeslamp.html

Voorpublicatie Krakatau

Krakatau brengt een voorpublicatie uit mijn later dit jaar te verschijnen bundel Arrondissementen, en doet zulks ruimhartig. Er zijn vijf gedichten opgenomen:
De landvoogd laat zich bijpraten:
http://www.krakatau.nl/?p=6932
Rue de Paris, temps de pluie:
http://www.krakatau.nl/?p=6929
Tot de orde:
http://www.krakatau.nl/?p=6923

Cimétière du Montparnasse:

http://www.krakatau.nl/?p=6920

Gare de Bercy:
http://www.krakatau.nl/?p=6917

144 titels....

De jonge generatie driebanders (Dick Jaspers, Daniel Sanchez, Semih Sayginer) heeft ook al wel wat nationale, Europese en wereldtitels op haar naam geschreven maar blijft waarschijnlijk toch tot in lengte van dagen in de schaduw van Raymond Ceulemans. Die draagt als bijnaam niet voor niets Mister Hundred. Raymond rijfde 61 Belgische, 48 Europese en 35 wereldtitels binnen! Vandaag werd er hier in de Stadsfeestzaal (zie foto onder) een demonstratie driebanden gegeven door huidige toppers. Natuurlijk liet ook Raymond Ceulemans, in zijn 74ste levensjaar ondertussen maar er nog immer patent uitziend, zijn gezicht daar zien. Op de bovenste foto staat hij breed lachend achter Dick Jaspers. 144 titels. Tjonge....

Verliefd

Grappig hoe bepaalde talen sommige dingen hetzelfde uitdrukken. Wij (en de Duitstaligen, die sich in einander verlieben) worden verliefd maar Engelsen én Fransen vállen: to fall in love en tomber amoureux….

Dikke boom

Toen ik even in mijn geboortestad Bergen op Zoom was realiseerde ik me, toen ik het passeerde, plotsklaps dat ik nog geen fatsoenlijke foto had van mezelf bij mijn gedicht Dikke boom dat daar in quasi onverslijtbaar staal vereeuwigd is op het Gouvernementsplein. Dat euvel heeft Geertje even voor me verholpen....Het állereerste gedicht dat ik ooit schreef (het is verloren gegaan) werd ook door deze majestueuze reus geïnspireerd.

Een wereld zonder mannen

Wie maar geen genoeg van vrouwen kan krijgen doet er verstandig aan eens een kijkje te gaan nemen op Deux femmes, een website waarop Danny Braem oude foto's plaatst die gemeen hebben dat er telkens twéé vrouwen op staan....:
http://www.deuxfemmes.be/

Platenkelder op herhaling

Vorige week kwamen er heel wat jeugdherinneringen boven toen Jan van de Kasteele, in Bergen op Zoom journalist bij het dagblad BN/De Stem alsmede oud-klasgenoot, het had over de platenzaken waar hij begin jaren zeventig wekelijks de papieren versie van de Top 40 ging halen. Onder meer over Van Vliet op de Bosstraat, waar 'een knappe meid met een bos blonde krullen de platenafdeling in de kelder bestierde'. Ik stuurde hem een Gemengd Bericht van maart vorig jaar door:
http://gemengdeberichten.blogspot.com/2010/03/radio-nostalgia.html
Zo weet Jan weer dat zij Marianne heette. Dat kan natuurlijk ook Marian of Marjan zijn, dat weet ik niet. En hoe ik mijn hersenen ook laat kraken, haar achternaam schiet me maar niét te binnen....Hoe dan ook: vandaag komt Jan er in de krant op terug.

De Erik Heyman Triptieken

In het Stedelijk Museum 't Gasthuys van Aalst is momenteel de tentoonstelling Erik Heyman - Triptiek van poëzie en beeldende kunst te zien. Negen beeldend kunstenaars (Willy Beeckman, Lieve Bollaert, Chris Bulté, Walter De Rycke, Jan Dierick, Michel Janssens, Jean-Pierre Paeleman, Renaat Ramon en Patrick Van Craenenbroeck) lieten zich daarvoor inspireren door een vers uit de Verzamelde Gedichten van Erik Heyman beatae memoriae (1960-2010), vorig jaar bij De Contrabas verschenen. Daarop maakten negen dichters (Patrick Bernauw, Bert Bevers, Piet Brak, Reine De Pelseneer, Albert Hagenaars, Frank Pollet, Anja Van Geert, Kirstin Vanlierde en Willie Verhegghe) een gedicht bij een van die kunstwerken. De Erik Heyman Triptieken zijn smaakvol tentoongesteld in het beeldschone Gasthuys. Er is ook een catalogus met het werk verschenen.
http://www.alberthagenaars.nl/laatstenieuws/aalst.htm

Winters bloesemend

Ik wéét dat ze erg vroeg bloesemt, maar tóch ben ik ieder jaar opnieuw verrast (aangenaam, dat wel) als ik haar zo wonderbaarlijk wit zie uitwaaieren op een gruwelijk koude januariavond: de magnolia hier om de hoek doet, terwijl de stenen uit de stoep vriezen, net of het geen winter is....

Mooi filmpje

Een betoverend mooi filmpje ontdekte ik via Smelsslems, de blog van bevriende internaut Hans Mellendijk:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/2011/01/ondertussen-in-osaka-flrentijn-hofman.html

Audrey en Audrey

Zou Audrey Tautou vernoemd zijn naar Audrey Hepburn? Het is een eerder zeldzame naam, dus ik vermoed dat Tautou's mama (of papa natuurlijk, dat kan ook) een bewonderaarster van La Hepburn was. Ook Jean-Pierre Jeunet (de regisseur van Audrey Tautou in Le fabuleux destin d'Amélie Poulain en in Un long dimance de fiançailles) moet een boontje voor die andere Audrey hebben: de slotscène van Le fabuleux destin d'Amélie Poulain, waarin Audrey 2 achter op de brommer zit bij Mathieu Kassovitz, is voor filmkenners duidelijk een vette knipoog naar de scène uit Roman Holiday waarin Audrey 1 achter op de scooter zit bij Gregory Peck. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Mooi huilen

Er zijn nogal wat synoniemen voor huilen. Het ene al minder bekend dan het andere. In Bergen op Zoom bijvoorbeeld brullen. Kramers Het Juiste Woord van dr. L. Brouwers en dr. F. Claes geeft dat niet. Wel vele anderen. Zoals drenzen, grienen, janken, simmen en snotteren. Maar het mooiste huilen voor mij toch wel de Vlamingen: die schreien of wenen....

De stand: 106-88

Niet dat ze daar in Jeruzalem of Washington van wakker liggen, maar na Brazilië heeft nu ook Argentinië laten weten Palestina te erkennen als een vrije en onafhankelijke staat binnen de grenzen van voor de Zesdaagse Oorlog van 1967. Ook Paraguay en Uruguay schijnen dat binnenkort af te gaan kondigen. Daarmee tekent zich toch wel een patroon af. Met Paraguay en Uruguay meegeteld zijn er immers reeds 106 landen die Palestina erkennen. Er zijn 194 landen.

Lachen....

Hahaha, wat woordvoerders het publiek zoal wijs denken te kunnen maken: "Prinses Máxima legt zowel in het binnenland als buitenland meer publieke bezoeken af dan haar echtgenoot. Volgens een woordvoerder van de Rijksvoorlichtingsdienst betekent dat niet dat zij meer werkt dan hij: 'Een deel van de activiteiten van de prins speelt zich achter de schermen af, zoals overleg met de krijgsmacht'". Overleg met de krijgsmacht....Hahaha.

Voorkeur voor zwart-wit

Sommige poezen kijken graag naar tennis op televisie, en volgen (tot het hen gaat vervelen uiteraard, en meestal is dat snel) de bal geboeid. Ons Zoeteke geeft niets om tennis. Ze heeft echter wel een eigenaardige voorkeur: de zwart-witfilm! Zodra ze in de gaten heeft dat ik er een zit te beschouwen komt ze naast me zitten om mee te kijken. Ook nu weer: ze volgt Otto e mezzo (8½) van Federico Fellini op haar dooie gemakske mee....

Vergelijkende muziekwetenschap

In 1965 bereikte het nummer Santo Domingo (ook wel bekend als Fernando, Alfredo en José) de 6de plaats in de Veronica Top Veertig. In verschillende versies, zoals die van Ria Valk en van Imca Marina. Het merkwaardige, dat valt me nu na al die jaren pas op, is dat het nummer op de hoesjes en in de hitdossiers Santo Domingo (de naam van veel plaatsen in de Spaanstalige wereld) heet, maar dat zowel Valk
(Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=wgEQ7sq9KIk)
als Marina
(Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=6SlLiK-5_jM)
geen Santo Domingo zingen maar Santá Domingo. Merkwaardig. Valk is zeer consequent, Marina lijkt te twijfelen vermits bij haar ook Santao Damingo (er was klaarblijkelijk geen geld om de opname nog eens over te doen) te horen is. Wat een indrukwekkend kapsel heeft ze overigens. Het lijkt me knap lastig daarmee overeind te blijven staan....

Bevers terug

Het gaat, het zal u niet verbazen dat dit nieuws mij deugd doet, heel goed met de bevers in Nederland. Het knaagdier lijkt weinig last te hebben van geschrapte ecologische verbindingszones en uitgestelde corridors. In 1988 werden in De Biesbosch de eerste paren uitgezet en ondertussen zijn daar al 90 burchten. Goed voor zo'n 300 bevers! Gedurende anderhalve eeuw was het knaagdier uitgestorven in Nederland. In 1826 werd het laatste exemplaar geschoten bij Zalk. De jacht was de oorzaak van de verdwijning van de bever in Nederland. Wat ik niet wist: niet alleen zijn pels was gewild, maar ook zijn vlees! Dat kwam omdat dat ook in de vastentijd gegeten mocht worden omdat bevers net als vissen zogenaamd 'waterdieren' waren....

Uit de kast (21)

Maandelijkse traditie. Ook deze keer weer was ik benieuwd wat ik met de ogen dicht voor mijn poëziekast staande op goed geluk in mijn handen zijn nemen. Het is de bundel Het drijvende erf van Frans Depeuter geworden, die in 2000 het licht zag bij Facet in Antwerpen. Op bladzijde 19 daarvan staat:

De schommel

De dag die blaft, de zomer spant zijn bogen,
de wereld geurt naar vlier en marjolein;
van paal tot paal buigt zich de middaglijn
waaraan gestijfseld zonlicht hangt te drogen.

Het kind zit op de schommel, omlaag, omhoog en
ziet heel even boven de heggelijn
het korenveld dat schreeuwt van pijn.
Het daalt alweer, sluit duizelend de ogen.

Zo was het toen. De tuin vol laaiend licht.
Geen spijt om wat verloopt, geen vraag
naar later. Er stierf geen mens, geen doodsbericht
drong door de brede beukenhaag
naar binnen. De tijd lag dicht:
wat toen bestond, was slechts vandaag.

Eindelijk de meerderheid

Ik realiseer me ineens dat ik vrijwel mijn hele leven tot een minderheid heb behoord. Maar sedert 2008 is dat omgedraaid: nu behoor ik tot de meerderheid! Sinds twee jaar immers zijn er wereldwijd meer stedelingen dan plattelandbewoners....

Gejuich alom

Overigens ooit eens écht zoiets meegemaakt. Aad de Mos had zo zijn talenten. Hij was de enige trainer die Marco van Basten op de bank durfde te zetten, en in 1988 won hij met KV Mechelen de Europa Cup II ten koste van zijn vorige werkgever Ajax. Maar sindsdien maakte hij vooral naam als Aadje Afkoopsom. Hij maakte niet alleen bij Ajax zijn termijn niet vol, maar kwam evenmin zijn afspraken na bij Vitesse, AO Kavala en Sparta. Ook bij PSV maakte hij zich niet geliefd. Met zijn grote bek en falend tactisch inzicht joeg hij in Eindhoven en ver daarbuiten PSV-supporters al snel tegen zich in het harnas. Ik herinner me haarscherp hoe ik in september 1995 van het station in Bergen op Zoom naar huis liep, en bij V&D voor het stoplicht moest wachten. Naast me stond een steiger met daarop allerhande bouwvakkers die met iets bezig waren dat ik nu vergeten ben. Ze hadden, zoals gebruikelijk bij bouwvakkers, hun radio keihard aanstaan. Toen ik daar wachtte tot het groen werd klonk het : 'Piep, piep, piep. Het nieuws van drie uur. Voetbalclub PSV heeft met onmiddellijke ingang trainer Aad de Mos ontslagen.' Ik riep met gebalde vuist 'Eindelijk!' tegen de bouwvakkers die massaal in juichen uit waren gebarsten. 'Blij dat we van die eikel af zijn,' riep er een naar me, met opgestoken duim....

Ethervervuiling

Sommige nummers zijn terecht naar de vergetelheid verwezen. Maar tot mijn schrik hoorde ik daarstraks op de radio toch een van de ergste gevallen van ethervervuiling uit de geschiedenis van de popmuziek: You're My Heart, You're My Soul, waarmee het enge duo Modern Talking in 1985 een grote hit scoorde. Ik heb zelden zo moeten lachen toen ik de clip daarvan eens tegenkwam in het BBC-televisieprogramma Top Of The Pops 2, waarbij de gebruikelijke informatie betreffende de getoonde artiesten onder in beeld langs kwam gerold. Bij de BBC waren het ook niet bepaald fans. De tekst besloot: Street parties heralded the news of their split, in 1987! Ik zag, en zie, dat helemaal voor me....

Dubbele vondst

Het internet huisvest talloze bizarre verzamelingen. Zo zijn er de dichtersbankjes van Hans Mellendijk, waarbij hij indien vindbaar een zo passend mogelijk vers zoekt:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/dichtersbankjes/

En er is ook mijn eigen collectie verdwenen ramen en deuren:
http://www.vanisheddoors.blogspot.com/
Sommige lezers denken met ons mee. Zoals Francesco il Cuoco. Die stuurde een foto met een verdwenen deur én een dichtersbankje! Grazie mille, Francesco!

Het grootste

In De Groote Oorlog werd het gebouw, net als de rest van de stad, vrijwel volledig aan gruzelementen gebombardeerd dus wat er nu staat is een replica maar wel een verduiveld knappe: de 13de eeuwse Lakenhalle van Ieper ziet er opnieuw uit als voor 1914. Knap restauratiewerk! Wat ik nu, van De Roetskalender, leer is dat de Lakenhalle met een gevellengte van 132 meter het grootste burgerlijke gebouw uit de middeleeuwen is.

Leuke taal

"Hoe vond je haar haar, zo kort?" "Best aardig, maar had ze het niet al lang kort?" Wat een leuke taal hebben we eigenlijk hè, dat die twee tegengestelde woorden samen tóch betekenisvol zijn: al lang kort....

Schijnnesten benoemd!

Natuurlijk wist ik wel dat hij een essentieel onderdeel uitmaakt van de toverdrank van Panoramix (die Asterix onoverwinnelijk maakt - Obelix heeft die niet nodig vermits hij er als zuigeling in is gevallen), maar het was me nooit bijgebleven hoe de Viscum album, een groenblijvende plant uit de sandelhoutfamilie, oogde. Dankzij Danny Braem weet ik nu weer dat het schijnnest uit het Gemengde Bericht van hedenochtend maretak is! Hij heeft mooie volksnamen: boomkruid, duivelsgras, duivelsnest, hamschel, hamspoen, heksennest, holster, hulster, kersterhout, lijmkruid, mattekruid, mistel, priemst, raamsch, slangentong, viscus en vogellijm....

De inwijkeling (vervolg)

Naast de kerk van Onze Lieve Vrouw van Hoboken aan de Kioskplaats daar is nu de tweede grote versie van De inwijkeling geplaatst. Dat gedicht schreven stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen, Frank De Vos en ik samen ter gelegenheid van het 875-jarig bestaan van Hoboken. Dit jaar wordt het gedicht nog een aantal malen onder de aandacht van het publiek gebracht. Zaterdag 12 maart bijvoorbeeld brengen we het voor de microfoon aan het Scheldeveer.

http://www.deinwijkeling.blogspot.com/

Schijnnesten

Ik dacht altijd dat dit nesten waren. Stelde me voor dat bepaalde soorten vogels het gezellig vonden om zo dicht bij elkaar te wonen. Het zijn echter geen nesten. Dat stak ik ooit van Jan Wolkers op. Wat het wel zijn dat ben ik dan weer vergeten....

Lekker

Mmmm, dát is nou nog eens een smakelijke lunch: boterhammen met pastrami en daarop wat mierikswortel met room/raifort à la crème! Zalig....

Voorspel

Het Aalsters Literair Bon(T)genootschap organiseert op donderdag 27 januari, Gedichtendag, het festival Literaturelure in Aalst. Tijdens dat evenement gaan ook de Triptieken van Poëzie & Beeldende Kunst in première. Daartoe lieten negen beeldend kunstenaars (Willy Beeckman, Lieve Bollaert, Chris Bulté, Walter De Rycke, Jan Dierck, Michel Janssens, Jean-Pierre Paeleman, Renaat Ramon en Patrick Van Craenenbroeck) en evenzoveel dichters (Patrick Bernauw, Bert Bevers, Piet Brak, Reine De Pelseneer, Albert Hagenaars, Frank Pollet - zie afbeelding hieronder -, Anja Van Geert, Kirstin Vanlierde en Willie Verhegghe) zich inspireren door de poëzie van Erik Heyman zaliger nagedachtenis. Katrien Van Schuylenbergh tekende voor de vormgeving. Ik ben alleszins content met de manier waarop ze (zie hierboven) mijn bijdrage, Voorspel, verbeeldde.
http://www.bernauw.com/search/label/Literaturelure

Cabinet Collectif

Mijn vriend Ron Scherpenisse heeft de wereld weer een prachtige blog geschonken! Veel kijkplezier met zijn Cabinet Collectif:
http://www.cabinetcollectif.blogspot.com/

Fünf Stürmer

Bij onze oosterburen was de landskampioen voetbal in 1941....Rapid Wien! Oostenrijk maakte destijds deel uit van het Derde Rijk, en Rapid maakte van die gelegenheid meteen maar gebruik om zich tot de beste ploeg van het ganse land te laten kronen. Het is de enige Duitse landskampioen die niet uit het huidige Duitsland komt. In de kampioenswedstrijd tegen Schalke '04 stonden de Weners na een uur met 3-0 achter waarna ze de situatie binnen 10 minuten ombogen naar de 3-4-eindstand. Ik heb stellig de indruk dat er in die dagen meer gescoord werd dan vandaag. Maar daar zat wellicht de opstelling voor iets tussen, die heel anders was dan nu gebruikelijk is. Kijk maar: 1 Tormann, 2 Verteidiger, 3 Läufer en....5 (=fünf!) Stürmer....

Er bestaan overigens beelden van genoemde match:

http://www.youtube.com/watch?v=EaNXhqMTwY4

Dat ziet er goed uit....

Goed, er is pas een enorm pak sneeuw gesmolten en het kan goed zijn dat we er nog een over ons heen krijgen, maar daarstraks in de Kruidtuin leek het wel al even lente toen de zon haar best deed. Voeg daarbij de Perzische parrotia (de Parrotia persica cam. uit de familie van de Hamamelidaceae) die haar takken al ziet botten en het lijkt al heel wat minder winter....

Vergeten portret

Toen ik sinds lang de bundel Villers-la-Ville van Hedwig Speliers weer eens uit de kast haalde viel daar een portret uit van....mezelf! Zeventien jaar geleden getekend door Mart Franken, die het me destijds als nieuwjaarswens deed toekomen. Mijn vlinderdasje spiegelt er ferm met mijn toen nog dieprosse snor, ondertussen fiks grijs geworden. Mart portretteerde me al meermaals op doek, maar ook deze potloodschets mag er wezen....

Opgelost!

"Zou het niet een schildwants kunnen zijn? De beschrijving van de tank doet me daaraan denken," meldt Kees Wagtmans me. "Verder bestaat de antenne uit vijf leden als ik het goed op de foto zie. Maar welke schildwants het precies is? Wat dacht je hiervan: de raphigaster nebulosa?" Volgens mij heeft Kees gelijk. Ik herken het dier. Schildwantsen zijn genoemd naar hun vorm, omdat ze veel weg hebben van een middeleeuws schild. Dank u!

Eigenwijze klimmer

Meestal zit ik alleen aan het bureau waaraan ik wel eens werk op d'n buiten. Deze keer echter kreeg ik gezelschap van een, ja wat is het eigenlijk? Wat zoekwerk doet me ertoe neigen te geloven dat het om een zuringwants of fluweelbruine randwants (coreus marginatus) gaat. Hoe dan ook, het lijkt wel een tankje. Een fors diertje, dat eigenlijk te zwaar is voor de capriolen die het uithaalt. Zo klimt het gewoon tegen de muur op, maar telkens als het op zo'n meter van het plafond is dondert het naar beneden. Om gewoon weer van voren af aan te beginnen....

Silly Willy

Willy Sommers is in Vlaanderen bekend als charmezanger (prachtwoord vind ik dat), vooral bekend van zijn ondertussen reeds 40 jaar oude hit Zeven anjers, zeven rozen, en als presentator van het populaire televisieprogramma Tien om te zien. Hij is echter bij lang niet iedereen geliefd. Ik moet grinniken om de naam die een alternatief rockgroepje zich aanmat: die speelden wat met Willy's naam en doopten zich The Silly Wommers....!

Da nobis hodie....

Amaai, een mooie vangst vandaag: één bezoekje aan de Carrefour leverde me liefst 6 boodschappenlijstjes op. Na al die jaren verveelt mijn jacht op die intieme schrijfsels me nog steeds niet. Iemand is toe aan week 29 van 2006 uit een Ethias-agenda. Een ander probeert Frans te schrijven maar doet dat niet al te best (komkombre voor concombre, ognon voor oignon, vinégre voor vinaigre)....De laatste tijd wordt ook steeds duidelijker dat de kolonie Polen in de stad steeds groter aan het worden is: ik vind slag om slinger boodschappenlijstjes in het Pools!

www.geefonsheden2.blogspot.com

Vergeten gemeten

Ik houd van bloemlezingen met een aparte invalshoek. Een mooi voorbeeld is Vaar naar de vuurtoren - Gedichten over eilanden, door Klaas de Groot samengesteld voor Uitgeverij In de Knipscheer. Daarin staan gedichten die werden gewijd aan wat volgens De Groot álle eilanden van het Koninkrijk der Nederlanden zijn. Volgens hem zijn het er 12, verdeeld over het Caribisch gebied en Nederland zelf: Ameland, Aruba, Bonaire, Curaçao, Rottum, Saba, Schiermonnikoog, Sint-Eustatius, Sint-Maarten, Terschelling, Texel en Vlieland. En daar vaart hij wat mij betreft de mist in. Het aantal is al zo overzichtelijk, dus waarom niet streven naar échte volledigheid? Hij ziet immers Tiengemeten schromelijk over het hoofd. Een beetje flauw om als criterium aan te houden dat de eilanden omgeven moeten zijn door zóut water. Dat is volgens de Van Dale nergens voor nodig. De definitie luidt immers land dat aan alle zijden door water is omringd en geen continent vormt. Leuk boek. Op naar een tweede druk. Mét Tiengemeten!

Albert Hagenaars schreef er een recensie over:
http://deverborgenhoek.blogspot.com/2011/01/eilandgedichten.html

Leerzame Portulaan

Het jongste nummer van Portulaan in de bus, het blad dat Ludo Noens zo trouw vanuit Ukkel verstuurt. Steek daar regelmatige aardige dingen uit op. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat Seattle vernoemd is naar het opperhoofd van de Duwanish en Suquamishindianen, Seattle (1786-1866). Jan Bauwens brengt in dit nummer een vertaling van Seattle's Reply uit 1854, geschreven aan gouverneur Stevens die het land van zijn volk wilde kopen. Seattle (foto onder) had het niet zo op mores van de blanken. Hij besluit ontroerend:

"Wanneer de laatste Rode Man zal verdwenen zijn, en de herinnering aan mijn volk bij de Witte Man een mythe zal geworden zijn, zullen deze oevers wemelen van de onzichtbare doden van mijn volk, en wanneer de kinderen van uw kinderen zullen denken dat zij alleen zijn in het veld, in de winkel, op de weg of in de stilte van het woud, zullen ze niet alleen zijn. Nergens op aarde is er een plaats die gewijd is aan de eenzaamheid. 's Nachts wanneer de straten van uw steden en dorpen stil zijn en wanneer gij gelooft dat zij verlaten zijn, zullen zij gevuld zijn met de terugkerende menigten van weleer die immers nog steeds houden van dit land. De Witte Man zal nooit alleen zijn. Moge hij rechtvaardig wezen en vriendelijk omgaan met mijn volk, want de doden zijn niet machteloos. De doden, zei ik? Er is geen dood, er is alleen een verwisseling van werelden...."
www.bloggen.be/ludonoens

Daar hoeft toch geen tekening bij?

Je hebt, vooral in die beschaafde Verenigde Staten van Noord-Amerika, nogal wat zogenaamde creationisten. Mensen die geloven dat alles is ontstaan dankzij een Schepper. Daar wil ik op zichzelf geen vraagtekens bij plaatsen. Maar wél bij het feit dat de creationisten de evolutietheorie ontkennen. Een weldenkend mens kan toch niet anders dan in het gelijk van Charles Darwin geloven? En aannemen dat de aap en de mens gewoon verwante primaten zijn, waarvan de laatste zich iets verder ontwikkelde qua intelligentie? Neem dit embryo van een chimpansee, daarin herken je toch bijna je eigen soort? Daar hoef je toch geen tekeningetje bij te maken?

Zoo goed als leeg

Het is een genót om op Nieuwjaarsdag door de Zoo te kuieren: er is dan echt bijna niémand! Overigens is de dierentuin een van de weinige instellingen in Antwerpen die 365 dagen op 365 open is. Normaliter ziet het rondom het olifantenverblijf zwart van het volk, maar nu waren we de enigen die konden zien hoe Kai-Mook speels probeerde haar moeder opzij te drukken (hetgeen niet lukte, daar moet ze nog heel wat balen stro voor eten)....

1-1-11