Van Heflin maait het gras

Mijn gedicht Van Heflin maait het gras maakt voortaan onderdeel uit van Jef van Kempens wonderbaarlijke magazine KEMP=MAG:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-gedicht-van-heflin-maait-het-gras

Vuile Dijle

Riviertjes die door een stad stromen zijn veelal klaarhelder. Vooral in de Ardennen (waar ze overigens eerder door dorpen dan door steden gaan) is het een genot naar het vlietende water te kijken. In Leuven (door Derk-Jan Eppink ooit treffend Tobbackgrad genoemd) echter viel het me op hoe vies de Dijle daar is, gewoonweg modderkleurig. Bah....

Uit het archief

Zo af en toe verrast je eigen archief je: kwam in een zelden bezocht hoekje daarvan een foto tegen van een kunstwerk dat Jan Nederveen ooit bouwde rond een foto die hij van me maakte. Werd destijds geëxposeerd in Gemeentemuseum Het Markiezenhof in Bergen op Zoom. Potdomme, wat was mijn snor toen nog donkerros....Jan Nederveen is de man achter de blog Siemprecasa: http://siemprecasa.blogspot.com/

Onaangekondigde visite

Hier midden in de stad zul je zo'n visite niet makkelijk krijgen, maar in de voorsteden wil er nog wel eens een vos op bezoek komen in je tuin. Leo Spiessens maakte in Hoboken, en in de gauwigheid, deze snaphot van het beeldschone dier. Hetgeen me deed denken aan een gedicht van mezelve, Afgemat vosje:

Ha, wat schudde hij die stomme honden
toch weer makkelijk van zich af. Zijn tong
glanst vochtig als deze bessenstruik.

Hoe trilt de weke flank na van die straffe
draf, de angst nog in z'n buik. Het gezin
liet hij stil in een hol vol slaap, de jongen

zacht tegen zijn wijfje aan. Wat verlangt de rekel
naar haar warme lijfje. Maar in avondschemer
houdt het verre meutejanken hem voorlopig in

dicht kreupelhout. Dit is mijn woud, dit zijn míjn
bomen. Blijf van al mijn mooie holle wegen weg
toch, denkt de vos. En snakt naar lange rosse dromen.

Afgemat vosje is in boekvorm verschenen in de door Emma Crebolder en Albert Hagenaars samengestelde bloemlezing Die felle....Die is nog steeds verkrijgbaar:
http://www.deslegte.com/boek/die-felle-9789077970027/

Leerzaam boek

Wat is de Van Dale toch een leerzaam boek. Zo wist ik niet dat waal zoveel betekenissen heeft. Niet alleen is het woord met een hoofdletter een noordelijke Romaan en een rivier, met een kleine letter heeft het nóg 7 betekenissen: een diepe waterkolk; een met palen omgeven ruimte waarbinnen schepen in een zeehaven veilig kunnen liggen; een vormplaat; een binnenvaartuig met platte bodem zonder kiel; een meikers; een soort paling en een zweel. Er gaat geen dag voorbij of ik steek wel iets op....

Smakelijk eten

Beslist een onvervreemdbaar onderdeel van de Belgische volksaard zijn de ouderwetsche frietkoten. Geen cafetaria, geen eethuis maar een frietkót. Zo'n houten bouwsel met de achterdeur veelal open, en een schoorsteentje aan de zijkant waarlangs de bakwalmen weg kunnen. In Antwerpen zijn er minder en minder, maar elders in het land worden ze in ere gehouden. We aten een smakelijk pak frieten bij Frituur Nekkerspoel, naast het gelijknamige station in Mechelen.

Nieuwsgierig

Een nieuwsgierige adelaar komt een kijkje nemen bij een paar poezen. Ze zijn allemaal zo ontspannen als maar zijn kan....:
http://www.youtube.com/watch?v=X1baqLbmqaQ&feature=related

Kapitein Rolmops

Plots jeugdsentiment. Kom via Rye, dat beeldschone stadje aan de zuidoostkust van het Verenigd Koninkrijk, terecht bij de auteur John Ryan. Die creëerde de piraat Captain Pugwash, met wie generaties Engelsen opgroeiden. Ook bij óns in huis was hij, als Kapitein Rolmops. Die had zich echt in een achterkamertje van mijn geheugen verstopt. Vond op het internet dat die (ene?) vertaling uitgegeven werd door Van Dishoeck, in 1957. Ik herkende het plaatje van de zeerover na al die decennia metéén....

Mooie afdruk

De muur in de werkkamer kreeg een fris nieuw laagje verf. Bij dergelijke karweitjes wordt soms wel eens wat gemorst. Wat verf, wat stof. Maar dat levert even zo vaak ook aardige effecten op: kijk eens welk een fraaie voetafdruk mijn Geertje heeft....

Obrecht op KEMP=MAG

Op KEMP=MAG is mijn gedicht Obrecht te lezen:
http://kempis.nl/mag/ber-bevers-gedicht-obrecht

Bier zonder gebruiksaanwijzing

Goed nieuws voor de bierdrinkers: wie er aan mocht twijfelen of hij na aankoop van een pintje nog zelf aan de slag moet met hop, mout en water schaft zich bij voorkeur een Jupiler aan. Dat merk plaatst voortaan de boodschap Prêt à boire / Drinkklaar op het blik. Verdraaid handig....

Boomhoofd

Mijn broer maakte op reis door Canada deze wonderlijk mooie foto. Het lijkt, als dat woord al mocht bestaan, wel een boomhoofd. Het is de Siwash Rock of Slah-kay-ulsh in Stanley Park in British Columbia, nabij Vancouver. Ik kan me zeer goed voorstellen dat deze bizarre rots een magnetiserende werking had op de plaatselijke indianen....

Een eigen toets

Het is bekend dat de Fransen veel moeite doen om hun taal vrij te houden van Engelse invloeden. Ze proberen voor nieuwigheden een éigen woord te vinden. Soms echter heb je de indruk dat ze zich daar met een Jantje van Leiden vanaf maken. Ontdekte dat een walkietalkie in het Frans een talkie-walkie is. Da's toch niet écht creatief....

Bijna uitgestorven

Ook in kookboeken kunnen interessante verhalen staan. Zo lees ik zojuist over de Double Gloucester. Dat is een Engelse kaas die oorspronkelijk gemaakt werd van de melk van Gloucesterkoeien. Maar die zijn nagenoeg uitgestorven. Nu wordt hij gemaakt van volle melk van koeien uit het naburige Dorset, Somerset en Wiltshire. In de Tweede Wereldoorlog werd er een productiestop ingevoerd. Toen men die nadien ophief was de kennis van de traditionele bereidingswijze bijna verloren gegaan. De kaas kon alleen van de ondergang worden gered doordat een arbeider uit de kaasfabriek een oude boerin op het spoor wist te komen. Die kon hem vlak voor ze stierf haar kennis nog net doorgeven....

Luchtacrobatie

Ik blijf het uiterst verbazingwekkend vinden hoe spinnen webben bouwen. Waar beginnen ze in vredesnaam? En hoe kan het dat ze in het niéts van die draden kunnen spannen? Ik zie ook nooit spinnen begínnen met weven. Zo'n web ís er gewoon ineens....

Een blik van buiten

In het zeer charmante gehuchtje Humelgem een fraaie hagioscoop gezien in de zijgevel van de Sint-Katarinakerk, een bijzonder mooi gerestaureerd Romaans bedehuis waarvan de eerste delen reeds in het jaar 950 werden opgetrokken. Een hagioscoop werpt niet alleen mooi licht op het altaar, hij had in de barre middeleeuwen ook een praktisch nut: pestlijders mochten de kerk niet in, maar konden op deze manier van buiten af toch een blik op het altaar werpen.

Slordige journalistiek

O, wat heb ik een hekel aan slordige journalistiek. Neem dit artikeltje, waarin wordt gemeld dat Tilburg de jaarlijkse kermis op de lijst van beschermd immaterieel erfgoed van de Unesco wil. Daarin wordt gesteld dat de Tilburgse kermis is uitgegroeid tot het op een na grootste evenement van Nederland met jaarlijks een miljoen bezoekers. Maar er staat dan weer niét wat dan dat grootste evenement wel is. Zoiets wil ik dan weten. Bah, de sloddervossen....

(later) Attente lezers vervolledigen dit bericht. Hans Mellendijk laat weten dat het grootste evenement de Vierdaagsefeesten in Nijmegen zijn. Ad Verbraak levert zelfs de bijbehorende cijfers: vorig jaar 1.988.000 bezoekers in Nijmegen, en 1.500.000 in Tilburg. Daarbij steekt het bloemencorso van de Bollenstreek met 1.200.000 belangstellenden maar bleekjes af. Muchas gracias!

Mooie solo

Toen Ian Dury in volle punkperiode een hit scoorde met Sex And Drugs And Rock And Roll was hij voor velen een nobele onbekende. Ik kende hem echter al, van zijn groep Kilburn And The High Roads. En hun magistrale lp Handsome. Dankzij YouTube weer beschikbaar! De sympathieke Dury zaliger kon zo lekker rijmen. Neem: I could touch her, I could tell her, I'm a very lucky feller uit Crippled With Nerves. In dit nummer speelt Davey Payne een van de mooiste saxofoonsolo's die ik ken: http://www.youtube.com/watch?v=TgoS_B45x4E

Eindelijk!

Vlaanderen heeft een aantal dorpen met waarlijk práchtige namen. Als voorbeeld geef ik altijd Gijzelbrechtegem, Herk-de-Stad, Sint-Joris-ten-Distel en Zichen-Zussen-Bolder. Maar óók Erps-Kwerps! En daar passeerde ik nu tijdens een mooie fietstocht voor het eerst! Ten bewijze fotografeerde ik het bordje dat ernaar verwijst....

Bijen houden van de stad

Ons balkontuintje verrijkt met zonnehoed (Echinacea mistral) en hemelsleutel (Sedum Herbstfreude). Dat zijn bijvriendelijke planten. We hadden ze amper geplant of er streek al een bij op neer. Om de hoek in de Kruidtuin staat voortaan een bijenhotel. Het diertje gedijt goed in de stad, en da's uitstekend nieuws want op het platteland heeft het 't erg moeilijk omwille van de vele pesticiden. Denk niet dat dit onbelangrijk is: als de bij uitsterft, is de mens gezien....Parijs geeft het goede voorbeeld: in die stad is sedert 10 jaar het gebruik van pesticiden verboden. De hitte die door alle bedrijvigheid in de stad hangt zorgt ervoor dat bijen zich eerder voortplanten. En de belangrijkste reden voor het succes zijn....bloemen! Die vandaag de dag veelvuldiger voorkomen in de stad dan op het platteland! Antwerpen probeert het goede voorbeeld te volgen. En wij doen kleinschalig ons best met ons Bourlastraattuintje....
http://ecohuis.antwerpen.be/Ecohuis/Publicatiekanalen/Stad/Ecohuis/Startpagina-Ecohuis/Startpagina-Ecohuis-Hoofdnavigatie/Bewoners/Bewoners-Natuur-en-dieren/Bewoners-Natuur-en-dieren-Soort-van-het-jaar/De-bij.html

Een tuin vol verleden

In Steenokkerzeel is amateurgeschiedkundige annex streekgids Willy Vranckx dusdanig begeesterd door zijn geboortegrond dat hij daarvan een maquette maakte in zijn voortuin. Die vervaardigde hij op schaal naar de kadasterkaart uit 1845. Steenokkerzeel zelf, bossen, vijvers, het Kasteel van Ham, het charmante gehucht Humelgem en verspreide hoeves in de buurt zijn er liefdevol op nagemaakt. Vranckx deed er in totaal drie jaar over om het werkstuk af te ronden. Er zullen niet veel plaatsjes zijn met vergelijkbare publiekelijk te bekijken privé-initiatieven. Steenokkerzeel anno 1845 ligt aan de Bruyneelstraat in het gelijknamige dorp.

Lambertus van Sint-Omaars

In het verre Stellenbosch krijgt op Versindaba mijn bundel Lambertus van Sint-Omaars beschrijft de wereld weer eens aandacht:
http://versindaba.co.za/2011/08/10/bert-bevers-lambertus-van-sint-omaars-beschrijft-de-wereld/

Voor de schoonmaak

Wie nu naar Londen gaat weet niet beter of de Tower Bridge heeft er altijd uitgezien zoals zij nu oogt. Zit Alfred Hitchcocks Frenzy weer eens te bekijken. Die begint met een camerabeweging in vogelvlucht over de Theems. De film is uit 1972. Ik was de eerste keer in Londen in 1975. Toen was het monument nog niet gezandstraald. Zó vuil als zij in Frenzy in beeld komt heb ik de Tower Bridge dus ook nog gekend. En als ze daar in dat rare koninkrijk nu niet oppassen met al dat opstandig crapuul ziet ze er binnenkort weer zo uit....

Gewoontedieren

Als je je huisdieren goed kent, hoef je hen niet per se te zién om je ervan te vergewissen waar ze zijn. Ons Stefke heeft, als het niet al te warm is, des middags de gewoonte om in bed te kruipen. Als ik in het dekbed een bultje en een 'tunneltje' ernaartoe zie weet ik waar hij is....

Een onvolledige regel

Je hebt zo van die nuttige regels. Behalve haring zijn, zo kreeg ik ooit aangereikt, alle woorden die eindigen op ing vrouwelijk. Mijn eigenste echtgenote is momenteel met haar tweelingzusje de stad in. Juist nu ontdek ik dat ook tweeling - zelfs indien die uit twee zusjes bestaat - een mánnelijk woord is....

Stroomafwaarts

Zomaar weer eens aandacht voor mijn project Stroomafwaarts. Ik weet nog steeds zeker dat er niet veel Parijzenaars zijn die net als ik iédere brug in hun stad over zijn gelopen....:
http://www.stroomafwaarts.blogspot.com/

Geen Engelsman te bekennen....

Sébastien le Prestre Seigneur de Vauban, dat was de naam van de maarschalk onder wiens supervisie tussen 1682 en 1690 langs de Kanaalkust een reeks forten werd gebouwd. Die moesten een Engelse aanval voorkomen. Er zijn er niet veel meer van over, maar in Ambleteuse heb je nog het Fort Vauban. Inderdaad, genoemd naar. Dit fort is het enige dat rest aan de oostelijke kant van het Kanaal en de Noordzee. Van Engelsen is niemand meer bang. Nabij het fort mondt de Slack, een onooglijk riviertje, op haar gemakje in zee uit....

Majestueuze kapen

Wat is de Opaalkust, van Bray-Dunes tot Berck, toch een prachtig stukje Frankrijk. Niet te missen zijn er die majestueuze kapen Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez. Je moet uitkijken waar je loopt want de kust is aan erosie onderhevig, maar de wind, het uitzicht en de om je heen zwevende vogels zijn een belevenis! De kliffen zijn hier en daar duizelingwekkend. Op de toppen van de Cap Blanc-Nez (honderdendertig meter boven de zeespiegel!) heb je naar alle kanten toe een verbluffend panorama: afhankelijk van je positie kun je er de krijtrotsen van Engeland, de Vlaamse vlakte, de baai van Wissant, Cap Gris Nez en de heuvels van de Boulonnais zien. Vanaf deze uitkijkpunten zie je ook de vele schepen die het Kanaal (voor de Engelsen The British Channell, voor de Fransen La Manche) aandoen. Zo exotisch, en zo nabij....

Nieuwe lichting

Ze kunnen e-mailen, Facebooken, Hyvesen en Skypen. Maar zouden de jongere generaties nog wel eens een briéf posten, vroeg ik me af toen ik een zelfklever met de tekst You have one new message.... op de ouderwetsche brievenbus bij ons op de hoek geplakt zag....

De geur van vers gemaaid gras....

Hoewel mijn sporthart tegenwoordig vooral bij De Koers ligt, heb ik ineens zin om weer eens naar een voetbalwedstrijd te gaan. Da's al een poos geleden. De laatste match die ik bezocht was Beerschot-Club Brugge. Ik vind aan het begin van het seizoen vooral de geur van dat vers gemaaide gras zo lekker. En het geluid van de sproeiers waarmee ze dat in conditie houden....

Over de stijgbeugel

Over Homerus, over de peplum, over overacteren en over de stijgbeugel:
http://mededelingen.over-blog.com/article-hippisch-anachronisme-80636740.html

Voor de passanten....

De Oost-Indische kers die we vorig jaar in ons balkontuintje plantten leverde uiteindelijk één bloem op. De oogst is deze zomer heel wat aanzienlijker, al hebben de passanten in de Bourlastraat er meer visueel plezier van dan wijzelf....

Yorkshire Dales op KEMP=MAG

Het onvolprezen culturele magazine KEMP=MAG voert nu ook mijn gedicht Yorkshire Dales mee: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-yorkshire-dales

Afdwalend bij een refrein....

Mijmeringen over zeelui, Lolita, Caterina Valente en rare jongens op:
http://mededelingen.over-blog.com/article-afdwalend-bij-een-refrein-80462116.html

Een kwestie van vertrouwen

In de jongste Knack staat een vraaggesprek met de filosoof Hubert Dethier. Filip Van Roe fotografeerde de denker in zijn woonkamer. De foto deed me onwillekeurig denken aan Henry Fonda, die in Sergio Leone's Once Upon A Time In The West (als Frank) zegt: "How can you trust a man who wears both a belt and suspenders? The man can 't even trust his own pants."

Mooie recensie in Digther

Fijne verrassing bij de post vandaag: het nieuwste nummer van het literaire tijdschrift Digther (12de jaargang, nummer 1/2), dat al jaren vanuit Diksmuide de wereld in wordt gestuurd. Altijd al leuk om te lezen, maar nu helemáál omdat Frank Decerf er een erg lovende recensie van mijn meest recente dichtbundel Andere taal voor schreef!

Tegenlicht

Dit heb ik altijd een mooie, mysterieuze foto gevonden van Jaap Bevers (1916-1993), mijn vader beatae memoriae. Hij was filmoperateur. De opname werd gemaakt in de cabine van het inmiddels in de mist der tijden gegleden Roxy Theater in mijn geboortestad Bergen op Zoom. Hij zou vandaag 95 jaar zijn geworden....

De tijden veranderen

Op het gevaar af over te komen als een ouwe lul noteer ik hier dat ik toch wel eens weemoedig terugdenk aan de tijd dat je gewoon je fiets weg kon zetten zonder die op slot te doen, naast andere 'open' fietsen waarvan de eigenaars er net zo van overtuigd waren die later op de dag gewoon op dezelfde plaats terug te vinden. Ook herinner ik me plots de talloze brievenbussen waaruit touwtjes staken. Zodat de kinderen des huizes na school- of speeltijd zelf de deur open konden doen. Zou dát verschijnsel nog bestaan....?

New Shoes

Ik ben het helemaal eens met Serge van Duijnhoven: "Dichters dansen niet". De enige muzieksoort waarbij ik ooit wel eens aandrang voel ritmisch te bewegen is ska. Waar dat aan ligt weet ik niet precies. Hoe dan ook: ik dóe het niet. Denk daaraan nu ik voor het eerst de leuke schoenen aan heb waarmee Geertje mij verraste. Ineens schiet me Mark Foggo te binnen, met zijn New Shoes: http://www.youtube.com/watch?v=640Jv-yDm9M&feature=related

Januari 1961

In onze familieverzameling bevindt zich, dat herinner ik me nu plotsklaps, een foto waarop Vrouwtje Vertel-maar (mét rug!) is te zien. Het is een scène uit januari 1961. Dat weet ik omdat mijn vader dat erbij schreef. Rechts zit mijn moeder te handwerken. Dat moet ostentatief voor deze opname geweest zijn, want ik heb haar dat nooit écht zien doen. Links in de stoel zit mijn broertje Peter. Ik lees hem voor, want in januari 1961 kon ik wel al lezen en hij nog niet. Wat heb ik toch dikwijls lekker met een boek voor die ouderwetsche kolenkachel gezeten. De klok op de schouw maakte mijn vader ooit zelf. Ook het mozaïek daarop is (nou ja, de facto: wás) van zijn hand. De koekjestrommel kan ik me nog zo voor de geest halen. Wat zou er die ochtend uit die radio achter ons zijn gekomen? Marina van Rocco Granata? Ramona van The Blue Diamonds? Apache van The Shadows? Zeeman van Caterina Valente? Misschien wel allemaal....

Vrouwtje Vertel-maar

Jeugdsentiment! Toen ik in de kelder iets anders aan het zoeken was stuitte ik op Vrouwtje Vertel-maar van Lea Smulders. Dat door de N.V. De Lanteern te Utrecht uitgegeven boek, met tekeningen van Coby C.M. Krouwel, behoort met de Kinderbijbel en Selma Lagerlöfs Nils Holgerssons wonderbare reis tot mijn oudste leesherinneringen. De rug heeft de tand des tijds niet doorstaan en mijn zusje gebruikte de zwart-witte tekeningen later als kleurplaatjes maar voor de rest is het nog goed leesbaar!

Stad in handschrift

Tijdens het herschikken van de boekenkast De stad weer eens in handen genomen, de bloemlezing die Yves Joris en François Vermeulen in 2003 samenstelden met speciaal op verzoek in handschrift geschreven gedichten van 36 dichters. Was die facsimile-uitgave eigenlijk al een beetje vergeten. Wilfried Adams, Maris Bayar, Bert Bevers, Toon Brouwers, Liane Bruylants, Herman J. Claeys, Guy Commerman, Sven Cooremans, Frank Decerf, Ferre Denis, Joris Denoo, Aleidis Dierick, Frieda Groffy, Jo Gisekin, Peter Holvoet-Hanssen, Philip Hoorne, Yves Joris, Arno Kerkhofs, Marcel van Maele, Christine Mässer, Mark Meekers, Peter Nijmeijer, Roger Nupie, Didi de Paris, José De Poortere, Francis De Preter, Tony Rombouts, Annmarie Sauer, Werner Spillemaeckers, Ina Stabergh, Eric Vandenwyngaerden, Rose Vandewalle, François Vermeulen, Hugo Verstraeten, Rudy Witse en Jan Wyn. Best aardig, al die verschillende handschriften (hieronder dat van Wilfried Adams). En: wat zijn er vier al niet meer....Achter Wilfried, Liane, Herman en Marcel hoort voortaan een †....

Apocalyptic Events

Onder het bordje dat vertelt dat er camerabewaking aan boord is, lazen we op Tram 8 ineens: In Case of Apocalyptic Events, Break This Object in Order to Speed Up the Process. Hij ziet er weliswaar professioneel uit, maar deze zelfklever is waarschijnlijk niét aangebracht door De Lijn.....

Ieder zijn vak

Mooi, wat sommige specialisten zoal weten. Voor mijn lekenogen is dit gewoon kalksteen. Maar een petrograaf ziet, zeker microscopisch, véél meer: "Fijne mikrietlaagjes, en grove, zandiger bandjes met veel fossielgruis (foraminiferen, echinodermen), detrietisch kwarts, en wat glauconiet. Het kalkgehalte (mikrietcement plus mikrofossielen) bedraagt meer dan 75 procent. Dit zijn allemaal kenmerkende eigenschappen van Gobertangesteen."

Bos om de hoek

We wonen hier in hartje Antwerpen perfect naar onze zin. Hoewel we zowel voor als achter een terras hebben is het enige nadeel van het wonen op een appartement het ontbreken van een tuin. Gelukkig hebben we pal om de hoek de Kruidtuin, de Hortus Botanicus, de Botanieken 'Of. Kuierde daar zojuist weer eens door en altijd frappeert het me hoe je je op sommige plaatsen ervan midden in het bos waant terwijl je amper vijf meter van de Leopoldstraat bent....