Winterlandschap met kauwtjes

Mijn Winterlandschap met kauwtjes, waartoe het werk van Valerius De Saedeleer me inspireerde, weet zich welgekomen op KEMP=MAG:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-winterlandschap-met-kauwtjes

Een ster die zelf de kost verdient

Met een zekere mate van redelijkheid kunnen we voorts ook Bianca Castafiore geëmancipeerd noemen. In de avonturen van Kuifje komen verder immers slechts eerder zwakke figuren van vrouwelijke kunne voor zoals zijn huishoudster en Castafiore’s kamenierster Irma (verder kan ik er zo rap geen bedenken), maar Castafiore is en blijft natuurlijk wel helemaal La Castafiore: een ster, die zelf de kost verdient!

Geëmancipeerde dames

Suzan was niet de enige geëmancipeerde dame uit de stripverhalen die ik vroeger las. Later kwamen er heldinnen met eigen titels (ik denk alleen maar aan Franka), maar toen ik het met Geertje over de strips uit onze jonge jaren had zei zij onmiddellijk “En Madam Pheip dan?” Te droes, da’s waar ook. Madame Pheip uit Marc Sleens avonturen van Nero droeg al heel vroeg de broek. Menéér Pheip draagt zelfs háár naam….

Ah ja, Suzan....

Behalve voor een bijzonder lezenswaardige blog (zie de blogroll hiernaast) is Leen Huet verantwoordelijk voor een reeks boeiende boeken. Heb momenteel haar Mijn België weer eens op het nachtkastje liggen. Waarin ik gisteravond op bladzijde 261 Suzan weer eens tegenkwam. Ah ja, Suzan. De vriendin van striphelden Piet Pienter en Bert Bibber (BB is smóórverliefd op haar – BB) die beide kerels slag om slinger uit de penarie helpt. Suzan, erfgename van een onmetelijk rijke Yankee, hoeft op geen cent te kijken en beschikt – niet alleen als er een deus ex machina nodig is – over hefschroefvliegtuigen, luxe motorjachten, renstallen en wat dies meer zij, maar is in retrospectief op de keper beschouwd vooral toch de eerste (als het niet al de enige is) geëmancipeerde stripheldin!

Afscheid van de 8

Hier in Antwerpen gaat dan weer een tramlijn weg. En wel onze geliefde 8. Het vertrouwde oranje plaatje verdwijnt per 1 september uit het straatbeeld. Andere lijnen gaan de vertrouwde route (blijven) bedienen, maar toch….

Toffe steden verdienen trams

Bijna wou ik schrijven dat je pas écht een stad bent als er een tram door je heen rijdt, maar het voert te ver om Koksijde of Knokke (die ook door de Kusttram worden aangedaan) ware steden te noemen. Er zijn niet zoveel steden in België en Nederland met een tramnet: Amsterdam, Antwerpen, Brussel, Charleroi, Den Haag, Gent, Rotterdam en Utrecht. Maar: er komt er een bij! Tot mijn genoegdoening lees ik bij Coen Peppelenbos dat Groningen een tram gaat krijgen. Goede zaak! Toffe steden (nou ja, Charleroi hoort daar niet echt bij) verdienen trams! Zie:

http://coenpeppelenbos.blogspot.be/2012/08/vertrek-aaankomst-gedichten-over-de.html

Een Minerva misschien?

Nog even over het blogje van hedenochtend: geen idee wat voor auto het is waar deze juffrouwen zich mee vermaken. Ik heb geen rijbewijs, geen belangstelling voor wagens en kan bijgevolg amper de modellen onderscheiden waarin moderne automobilisten zich zoal verplaatsen. Een deux-chevaux, een Kever (ook de hedendaagse versie), een Goggomobil (daar reed in de vroege zestiger jaren een buurman in, een van de weinige mensen in de straat met een auto), de huidige Chrysler Cruiser (vanwege mooi bol) en de Rolls Royce Silver Shadow (omdat ik daar als jongetje een Matchbox-model van had). Tot daar zo’n beetje de types die ik herken (bij een Daf twijfel ik al of het een Volvo – allez, die ken ik ook – is). In het MAS zag ik een Minerva, een automobiel die destijds hier ter stede werd vervaardigd. Een schone wagen. Lijkt die niet op die op de foto van het Gemengd Bericht van vanmorgen?

Vrouwen, vrouwen, vrouwen....

Fascinerend blijft Deux femmes, Danny Braems collectie foto’s van telkens twee vrouwen. Ergens, ooit. Kijk maar eens: www.deuxfemmes.be

Warme dagen....

Tropisch warm vandaag. Dik dertig graden. Zelfs op ons achterterras is het héét. Daar is het voor Berten niet aangenaam. Die zitten liever aan de werkkamer, bij krant en pc. Zoeteke en Stefke daarentegen zijn vandaag niet naar binnen te branden. Die vinden die lome hitte, en dat terwijl ze nota bene al in een bontjasje wonen, zalig. Ze waren zo goed even op te blikken naar de lens maar daarna was het weer soezen geblazen….

Het eiland Californië

Knap wat cartograaf Louis Renard al in 1715 in beeld bracht: zijn kaart van de Grote Oceaan toont (zij het niet volledig) reeds Nieuw-Guinea en Australië (Hollandia Nova) en de belangrijkste eilanden van Japan. Wat me hier vooral opvalt is dat, spijts al die heftige meridianen, zeelieden destijds nog in de waan verkeerden dat je om Californië heen kon zeilen….

Iedereen gemeenteraadslid

Lees in Knack dat meer dan 40% van alle gemeenten in de Europese Unie zich op Frans grondgebied bevindt. En dat er bijna 4000 (= viérduizend!) zelfstandige Franse gemeenten zijn met minder dan….honderd inwoners. Er zijn zelfs dertig dorpen waar het wettelijk minimum van negen gemeenteraadsleden het aantal inwoners overtreft. Daardoor is iedere dorpeling daar in principe verzekerd van een plaats in het gemeenteraadje….

Nachtzoelte

Wat een aangename verrassing: er werd aangebeld en Hans Kleiss, de beheerder van de mooie website www.mauricegilliams.nl, stond voor de deur met zijn Petra én met een cadeautje dat hij even persoonlijk af wilde geven: een door hem zelf gedrukte bibliofiele uitgave van Gilliams’ Nachtzoelte (uit 1927). We kenden elkaar alleen via het internet. Plezante persoonlijke kennismaking. Nachtzoelte is beeldschoon. Ik kreeg nummer 11 van 15! Wordt gekoesterd….

Pé Hawinkels herlezen

Vijfendertig jaar geleden, op 16 augustus 1977, blies Pé Hawinkels de laatste adem uit. Hij werd slechts 34. Een van mijn eerste dichtbundels (ik noteerde er de datum van verwerving in: 1 juli 1972) was zijn Bosch & Breugel. Heb die voor deze gelegenheid weer eens uit de kast gepakt. Volgens mij wordt zijn poëzie nauwelijks meer gelezen, maar ik vind het nog steeds een fijne bundel. In Nijmegen is er een Pé Hawinkelsstraat. Vraag me af of daar iemand woont die weet naar wie de straat waarin hij dagelijks in slaap valt vernoemd is….

Gebroederlijk

Kijk ze daar toch gebroederlijk naast elkaar staan op de ondergrondse sporen: de hogesnelheidstreinen van Thalys. De gedachte dat ik in twee uur op het Parijzer Gare du Nord kan staan vind ik een zeer aangename.

Uit de kast (I): Yella Arnouts

Tijd voor een nieuwe reeks Uit de kast. Ik ga met gesloten ogen voor mijn poëziekasten staan, pak er op goed geluk een bundel uit en sla – nog immer met de ogen toe – een willekeurige bladzijde op. Op bladzijde 17 van Men schort wat op van Yella Arnouts (Uitgeverij P, Leuven, 2011) staat het gedicht Meeuwen:

Het wintert. Vroeg in de ochtend lopen

mijn jongen en ik alleen op de dijk.

De zee kent als vanouds geen grenzen.
Hoog wikkelen meeuwen lucht om ons heen.
Onze handen van brood strooien gelijk.

Te dicht snaaien die bekken nu
en hij maar wieken en kraaien en hoe ze
niet wijken. Mijn jongetje zo dronken

tolt van de pret om mijn as. Ik zie
in zijn ogen het zwart van hun blik, ze kijken.

Industriële archeologie

Goh, wat heb ik zo’n ding vroeger dikwijls gebruikt om 45-toerengrammofoonplaatjes af te kunnen spelen. Maar, bedacht ik opeens: “Hoe héét zo’n ding eigenlijk?” Wat navraag gedaan bij generatiegenoten. Niemand die het ooit bewust een naam heeft gegeven. Er doken technische termen op als spindle en single-adapter maar die had ik toch nooit in mijn hoofd. Wel driehoekje misschien, of sterretje of zoiets. Hans Mellendijk repte van een centreerster. Toch is het me niet echt duidelijk geworden wat nu feitelijk de correcte benaming is.

Sprookjesachtige gehuchten

Welk een tot de verbeelding sprekende gehuchtjes bevinden zich trouwens in Stekene. Met namen die zo weggelopen lijken uit sprookjes. Wat te denken van Blauwe Hoeve, Kwakkel, Polken, Rustwat, Wildernis en Zwarte Ruiter? Ook heel mooi vind ik Wullebos. Een wulle is een ransuil, en ransuilen zijn er nog immer te vinden.

GeelZucht gepresenteerd

Ondanks het prachtige weer was de bibliotheek van en in Stekene vanmorgen wonderlijk goed gevuld met poëzieliefhebbers. Die kwamen af op de voorstelling van GeelZucht III, het boek dat gemaakt werd naar aanleiding van de GeelZucht-blog waarvoor Willie Verhegghe, Yella Arnouts, Bert Bevers, Frank Pollet en Patrick Cornillie (van links naar rechts op de foto) gedichten schreven. Het boek, een uitgave van De Letterloods, ziet er prachtig uit en ging grif van de hand!
Zie ook: www.fotoalbumvanaf2010.blogspot.com

Kamers vrij

In de Kruidtuin staat trouwens een bijenhotel. Voor wilde, solitaire bijen. Die steken niet, ze zorgen welvoor de bestuiving van niet minder dan 67% van alle bloemen, bomen en struiken in bermen, parken en stadstuinen. Omdat het aantal bijen sterk achteruit gaat bouwde men bijenhotels. De bijen vinden er een eigen kamertje om stuifmeel en eitjes achter te laten om zich voort te planten. Ik heb er een poos met studie naar zitten kijken, en ik maak me zorgen. Ik zag er slechts één bij binnengaan….

Stadsbos

Het verbaast me iédere keer weer: zodra ik de hoek van de Bourlastraat en de Leopoldstraat (hártje Antwerpen toch) omsla en de Kruidtuin in kuier, waan ik me in een heus bos.

Basji-boezoeks

In ons taalgebied is het uit de woordenboeken verdwenen, maar in het Franse bestond het alleszins nog in deze editie van de Larousse Classique Illustré uit 1923: bachi-bouzouck. Ik vond basji-boezoek altijd een van de fraaiste scheldwoorden van Kapitein Haddock. Nu weet ik ook hoe een bachi-bouzouck eruitzag.

Ring, ring....

Ferre Grignard overleed op 8 augustus 1982 op 43-jarige leeftijd, vandaag exact dertig jaar geleden. Ik heb hem nog op zien treden, maar toen was hij al ver heen. Hij ligt hier op Schoonselhof begraven pal naast Maurice Gilliams. Groter contrast dan tussen die twee is amper denkbaar. Op ’t Kiel is bij De Zwaantjes een plantsoentje naar hem vernoemd….
http://www.youtube.com/watch?v=v763dEAFHxY

Voor de luchtaanval

In het heel ver weg gelegen maar onze klok volgende Stellenbosch publiceerde de redactie van Versindaba vandaag mijn nieuwe gedicht Voor de luchtaanval:

http://versindaba.co.za/2012/08/07/bert-bevers-voor-de-luchtaanval/

Cinema Trivia

Voor de Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie verzorg ik sinds enige tijd (er verschenen al meerdere afleveringen) de rubriek Cinema Trivia, waarin oude films (of details daaruit) de revue passeren. Vandaag Lili:

http://mededelingen.over-blog.com/article-cinema-trivia-hi-lili-hilo-108795473.html

GeelZucht gereed!

Op zondag 12 augustus 2012 wordt met enige bescheiden feestelijkheden vanaf half elf het derde GeelZucht-boek officieel gepresenteerd aan pers en publiek in de gemeentelijke bibliotheek van Stekene, in de Stadionstraat. Het is een foto van de vader van Yella Arnouts (de dichteres die dit jaar de GeelZucht-ploeg vormde met Bert Bevers, Patrick Cornillie, Frank Pollet en Willie Verhegghe) die de voorkant siert! Zie www.geelzucht.wordpress.com

Eldorado

Vlaanderen is een eldorado voor quizliefhebbers. Het is een van de redenen waarom ik me van harte in dit gewest vestigde. Het nieuwe seizoen begint op gang te komen. Gisteravond was ’t Oud Kapelleke in Berchem welgevuld met 35 ploegen van vier man. In Nederland zou dit lijken op een verplicht examen van ’t een of ander: hier daagt men vrijwillig en met plezier op. We moeten als Grafzerkje overigens nog een beetje op stoom komen: onze ploeg eindigde in de middenmoot, maar richt de blik op de bovenste plaats in het linkerrijtje….

Blijvende lelijkheid

Toen aan het eind van de vorige eeuw voor het Rubenshuis op de Wapper (het was in 1999 het Anton van Dijck-jaar, en men verwachtte in het kader daarvan ook hier extra veel volk) een ‘tijdelijke’ kiosk werd gebouwd zei ik onmiddellijk tegen Geertje: “Die gaat daar nóóit meer weg!” En inderdaad: het spuuglelijke verkooppunt staat er nog steeds. Onvoorstelbaar toch hoe slordig men met het erfgoed omgaat. Bezoekers (en die komen echt van over de ganse wereld!) kunnen nu al jaren niet eens meer een fatsoenlijke foto van de gevel van het Rubenshuis maken….

Sloopzucht

Het was de tijd van de exploderende welvaart, en ineens moest hoi polloi zonodig een automobiel hebben om de boodschappen om de hoek te gaan doen. Nog steeds rijdt men het liefst met de wagen tot aan de toonbank, maar gelukkig kentert er iets. Zijn er ondergrondse parkeergarages en autovrije straten. Maar in 1968 was er paniek: wáár laten we al die wagens? Kreeg een ansicht van de stad uit dat jaar onder ogen. Die maakt de sloopzucht duidelijk waaraan iedereen zich destijds bezondigde. Kijk toch eens welk een ruimte men toen bovengronds aan parkeerruimte liet, en ook: hoe smérig be-uitlaatgast de Boerentoren mocht zijn….

Geef ons heden....

Kwam al surfend een stukje op De Contrabas tegen over mijn dagelijks aangevulde verzameling Geef ons heden. Dat berichtje kon ik me nog wel herinneren, maar ik zie nu pas wat voor een discussie er zich over ontwikkelde….:

http://decontrabas.typepad.com/de_contrabas/2007/11/geef-ons-heden.html

Sport ontdekt

Er valt iedere dag wel iets op te steken: zit te bladeren door een vooroorlogse editie van Der Große Brockhaus (Leipzig, 1935) en daarin verneem ik, terwijl ik sport toch redelijk goed volg, voor het éérst van lacrosse. Een balspel waarvan ik nooit maar dan ook nooit hoorde. In 1904 (Saint-Louis) en 1908 (ook Londen) was het zelfs een medaillesport op de Olympische Spelen. Lacrosse blijkt zeer populair te zijn in Canada, en sinds enige tijd schijnt het zelfs ten onzent te worden gespeeld.

Bath

Het gedicht Bath, dat ik schreef bij de oude Romeinse baden in de gelijknamige plaats in Somerset, staat vanaf heden op KEMP=MAG:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-aquae-sulis-bath

The Movies!

Hé, wat een aardige verrassing: ontdek al scrollend dat sMelssleMs, de immer gevarieerde blog van Hans Mellendijk, vandaag mijn poëziefilmpjes samenbrengt onder de titel Bert Bevers / The Movies:

http://smelsslems.blogspot.be/2012/07/bert-bevers-movies.html

1955

Zie me daar toch eens ferm stappen met mijn ouders! Van de bioscoop (de Roxy, aan de Grote Markt in mijn geboortestad Bergen op Zoom, waar ik zoveel mooie herinneringen heb liggen) wég nota bene. Pa was daar een kwart eeuw lang filmoperateur. De mededeling Kermisprogramma: Heidi en Peter had hij daar ook (ik zie hem zo nog voor mij, op de ladder met die zwarte letters zeulend) zelf op de tekstbak aangebracht. Vandaag zou hij 96 jaar zijn geworden….

Vervallen lidkaart

“Uw lidkaart van de wereldtentoonstelling is vervallen en er plakken duiven op uw brood.” “Weet je zeker dat ze dàt aan het seinen zijn daarboven?” Immer goed voor een glimlach blijft Danny Braems Vintage Antwerpen - een nieuwe kijk op een oude kiek….: http://vintage.charmantwerpen.be/

Kousloze dagen

De Steen des Aenstoots

Op het charmante kerkhofje van Heinkenszand trof me deze grafzerk. Die bedekt de laatste rustplaats van P. Aenstoots (1822-1906), die van 1860 tot 1903 pastoor was van de naast de begraafplaats gelegen Sint-Blasiuskerk. Zou de uitdrukking de steen des aanstoots hier iets mee te maken hebben?

Geen maat

En op de Oost-Indische kers (Tropaeolum majus) staat nu ook geen maat. Je kunt wel zien dat we nog niet veel buiten hebben gezeten: de plant is druk doende een van onze terrasstoeltjes te overwoekeren….

Hoera-handjes

In ons Bourlastraatbalkontuintje gewoon óvergebleven uit de vorige winter: ijzerhard (Verbena officinalis): kijk eens hoe die plant omhoog springt en de warmte lijkt te verwelkomen met Hoera-handjes….

De grens over

Ik wip graag grenzen over. Of het nu die tussen Duitsland en Oostenrijk, die tussen Frankrijk en Italië of gewoon die tussen België en Frankrijk is: als ze nabij is móet ik er even overheen….

In de Kruidtuin

"Hé kereltje," groet
ik een mereltje dat graag
de zomer vermoedt.

Fantasieloos

Volgens mij zijn er heel wat architecten die zich kapot lachen als ze weer een of ander gemeentebestuur of projectontwikkelingsbedrijf een dergelijk ontwerp in de maag gesplitst hebben. Dat zal ongetwijfeld met veel quasi-technische blabla als volkomen verantwoord zijn verkocht, maar voor mij blijft dit soort bouwsels toch gewoon een rechtop gezette schoenendoos….

Feest!

Nu piepen ze (al hoor je dat even niet omdat ze in ‘ruil’ voor de splitsing van BHV – waarvoor geen tegenprestatie nodig wás! – weer zakken met geld uit Vlaanderen hebben weten te peuteren om Freddys Thielemansen, Philippes Moureaux en andere dorpsburgemeesters in het Brussels Gewest in het zadel te kunnen houden) om het hardst wanneer de federale staatsvorm hen niet goed uitkomt, maar de Franstalige Belgen vergeten al te makkelijk dat zij zélf met het idee op de proppen kwamen. Toen het zwaartepunt van de macht nog bezuiden de taalgrens lag natuurlijk. De gedachte België te verdelen in homogene taalgebieden kwam oorspronkelijk van Fránstalige politici. Die vreesden dat de immigratie van Vlamingen, die in de tweede helft van de 19^de eeuw met honderdduizenden van het verarmde Vlaamse platteland vertrokken om in de Waalse kolen- en staalindustrie te gaan werken, tot 'vervlaamsing' van Wallonië zou leiden. En nog in 1960 (!) was het zware crisis: de Waalse vakbeweging eiste met gewelddadige stakingsacties de omvorming van België tot een federale staat, omdat de door Vlamingen gedomineerde regering niet bereid bleek de noodlijdende kolen- en staalindustrie nog langer met miljarden te steunen. Leve de Nationale Feestdag!

Beatles versus Johnny

Die Herman Stok (85 ondertussen) toch….Kwam op het wereldwijde web een fragment tegen van Top of Flop?, destijds het eerste muziekprogramma voor teenagers op de Nederlandse televisie. Ik keek daar graag naar, al was het maar voor die lekkere tune: 36-24-36 van The Shadows. Maar in retrospectief valt toch vooral op hoe slecht de panelleden konden inschatten wat nu kwaliteit had en wat niet: The Beatles worden hier vier keer een flop genoemd….: http://www.youtube.com/watch?v=dWsviLsMQxY

Parijs komt in zicht....

Zondag zit het er op, onze GeelZucht-expeditie. Ik wil u er bij dezen nog graag een keertje op attenderen: www.geelzucht.wordpress.com

Vage boodschap

Iemand is op de vloer van deze lift zijn letters verloren. Zou er een boodschap mee gemoeid geweest zijn?

Marleen De Crée verbeeld

Marleen De Crée schrijft al jaren prachtige, knisperende poëzie. Dat vindt ook Swoon. Die bewerkte drie van De Crées door Katrijn Clemer voorgedragen gedichten tot filmpjes, waarvoor hij behalve het beeld ook de mooie muziek leverde. Vooral Faites vos jeux, waarin een bomma maar uit het water blíjft komen, is wat mij betreft een echte aanrader:

https://vimeo.com/45777631
Zie verder:
http://swoon-bildos.blogspot.be/2012/07/marleen-de-cree-vertalingen-annmarie.html

Slordigheden uit 1937

Blader weer eens door het Modern Woordenboek (Taalkundig! Encyclopedisch! Geïllustreerd!), in 1937 uitgegeven door J. Verschueren, S.J. en Dr. L. Brounts en verschenen bij N.V. Brepols in Turnhout. Daarin bemerkte ik eerder al dat het portret van Adolf Hitler, toen officieel nog een bevriend staatshoofd, verkeerd om af was gedrukt. Bemerk nu dat hetzelfde geldt voor de afbeelding van het haakkruis. Dat hoort naar rechts te draaien….

Bloed en modder

En nu neurie ik dus al een dag slag om slinger I’m A Boy. Waarbij ik me herinner hoe boeiend ik het destijds al vond dat in het Engels woorden die visueel niet op elkaar lijken tóch kunnen rijmen, zoals blood en mud:

I wanna play cricket on the green
Ride my bike across the stream
Cut myself and see my blood
I wanna come home all covered in mud

I'm A Boy

Wat een prachtige 45-toeren grammofoonplaatjes waren er (à ƒ 3,95) in 1966 toch te koop. Paperback Writer van The Beatles, Take It Or Leave It van The Searchers en All Or Nothing van The Small Faces om er slechts een paar te noemen van singles die ik omwille van een miniem budget niét kocht. Ineens zie ik een verband tussen deze foto (in 1957 van mij genomen in de tuin van mijn geboortehuis, mijn moeder zal zich verveeld hebben en ongetwijfeld de hare op visite hebben gehad) en mijn eerste eigen muzikale verwerving: I’m A Boy van The Who. I’m A Boy, I’m A Boy, But My Ma Won’t Admit It….