Onbewoond eilandkeuze

Vandaag te gast in de rubriek De Onbewoond Eilandkeuze van…. op de Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-de-onbewoond-eilandkeuze-van-bert-bevers-125557820.html

Huwelijkskandidaten?

Zouden die mannen in de tram al getrouwd zijn?

Momentopname

De nabije cultuurdragers hic et nunc: De rokken van de ui van Günter Grass, Raadselwater van Juliën Holtrigter, Joye – Les plaintes de Gilles de Bins dit Binchois († 1460) door Björn Schmelzers Graindelavoix en Frank Van Passels onvolprezen Terug naar Oosterdonk – of het verloren dorp van Pietje de Leugenaar.

Verwarde bevrijden

Me uitstekend vermaakt met een ouderwetsche matineefilm, The Treasure Of Pancho Villa van George Sherman, uit 1955. In het begin een mooie monoloog van Tom Bryan, vertolkt door Rory Calhoun: “All has happened in the days when Mexico was fighting for freedom. There’d been two liberators, but one of them had turned dictator. It’s a habit that liberators often get in to and, eh, it tends to confuse the people they’ve liberated....”

Uit alle windstreken

Zomaar voor de grap eens bijgehouden waar het eten en drinken dat ik op een etmaal tot me neem zoal vandaan komt: beschuit uit Turnhout, margarine uit Wiesbaden, kaas uit Lindenberg, espresso uit Antwerpen, brood uit Antwerpen, kruidenkaas uit Dieue-sur-Meuse, rosbief uit Antwerpen, clementines uit Murcia, bruiswater uit Beckerich, bier uit Lieshout, jenever uit Zonhoven, runderbouillon uit Radolfzell, mie uit Shanghai, braadboter uit Gent, schalullen uit Bonn, knoflookboter uit Sant’Agostino en kipfilet uit Deinze. Mijn borrel smaakt me voortaan nog beter nu ik in de kleine letters op het etiket las dat hij subtiele toetsen van gentiaanwortel en jeneverbes bevat. Maar dit geheel terzijde.

Een zanger in de wortels

En dan is vanaf nu ook nog eens mijn gedicht Een zanger in de wortels te lezen op Fleurs du Mal, de website van de vanuit Tilburg immer actieve Jef van Kempen:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-een-zanger-in-de-wortels

Bij Digther

Voor de liefhebbers: vanuit Diksmuide worden bij Digther vanaf vandaag, vijf dagen achtereen, vijf van mijn Gedichten uit een stadje in de heuvels gepubliceerd:

http://digther.blogspot.be/2015/02/gedichten-uit-een-stadje-in-de-heuvels.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+DeSchaalVanDigther+(De+schaal+van+Digther)

Bestaand adres

Weer eens door de avonturen van Blake en Mortimer bladerend vroeg ik me af of hun adres, 99 Park Lane in Londen, echt bestaat. Dankzij Google Maps snel het antwoord gevonden: ja hoor….

Geboekstaafd

Een heuse sprookjesboom is in onze ogen de imposante treurbeuk (Fagus sylvatica Pendula) in het park Den Brandt. Dit exemplaar staat daar sedert ongeveer 1835, en heeft dagelijks tot 300 liter water nodig. Beukenhout diende ooit als materiaal voor drukletters en houtsneden. Een belangrijke boom voor de boekdrukkunst dus. De woorden beuk en boek zijn dan ook verwant, hetgeen tevens moge blijken uit het Duitse woord voor letter: Buchstabe. Toen de boekdrukkunst nog jong was werden de letters uit staafjes beuk (in het Duits Buche) gesneden.

Sfeervolle stoet

Toen de NV-A de jongste gemeenteraadsverkiezingen met vlag en wimpel won, en – omdat het bij het bekend worden van de uitslagen dónker was – in een fakkelstoet richting Grote Markt trok  deed zulks de verliezers natuurlijk onmiddellijk denken aan ‘taferelen in de jaren dertig’. Vanavond trok een fakkelstoet van sans-papiers door de straat richting binnenstad. Dat mogen ze van mij, hoor. Maar: wédden dat de linkse pers (of is dat een pleonasme?) morgen in de verslaggeving de vergelijking deze keer niét zal maken?

Spiegelbeeld

Al vijftien jaar kent hij ons appartement als zijn broekzak, maar heel soms kijkt onze Stef toch nog vreemd op. Ik kuierde wat rond met hem op mijn schouder (dat vindt ’ie leuk) toen ik in de badkamer wat spiegeldeurtjes tegen elkaar openzette. Daar snapte hij duidelijk even niets van om zichzelf van voor en van achteren en van de linker- en de rechterkant te kunnen zien….

Mobiele kapsalon

Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een gat voor in de markt: kwam deze mobiele kapsalon voor honden en katten tegen….

Opgelost

Doorgedreven speurwerk van Leo Spiessens leverde resultaat op: de brug waarover het hier eerder deze week handelde blijkt toch niet Kingston Bridge. Het was London Bridge. Niet vreemd dat ik die niet herkende want ze is er al lang niet meer. Op bijgaande link staat deze mooie ingekleurde foto die welhaast te blauwdrukken lijkt op de opname die ik eergisteren postte:

http://nurseryrhymesmg.com/rhymes/london_bridge_is_falling_down.htm

 

Stripstad

België is al lang een echt stripland. In verschillende steden zijn gevelgrote strips te zien. Ook in Antwerpen zijn er daar heel wat van. Deze zag ik echter voor het eerst: in de Kloosterstraat wordt Marc Sleen (die dit jaar deo volente 93 wordt) geëerd. Herkenbaar zijn Kapitein Oliepull, Petoetje, Petatje, Nero en natuurlijk het prachtschip His Majesty Pull.

Hypersensitief

Waarschijnlijk zijn wij op taalkundig vlak hypersensitief. Wat voor vermoedelijk iedere doorsnee burger een duidelijke boodschap is zaait hier verwarring. “Wat moet je toch verrímpeld zijn geraakt na een weekactie?”, denken wij bij Weekactie. En bij keukenweegschaal “Kun je een keuken eigenlijk wel wegen?” Om niet te spreken van corrigerend ondergoed: “Nee, nee Bevers: dat is niet juist wat je zojuist zei…..” Om kort te gaan: ook reclamerommel blijft hier niet ongelezen….

Tja....

Ik heb zo her en der wat maten die mee gaan zitten peinzen over in se nutteloze zaken als welke brug dat dan wel was waarvan een oude foto is aangetroffen. Volgens mijn vriend Ad heb ik gelijk. Hij stuurde me bovenstaande foto ter staving. Maar Leo meent bij de mooie oude plaat die híj vond dan weer dat het niet dezelfde is omdat in zijn ogen behalve de plaats van de lantaarns de vorm van de pijlers en de bogen afwijkt. Dank voor de moeite, mannen! Als ik ooit weer in de buurt ben ginder ga ik Kingston Bridge eens bestuderen….

Onbekende brug

Een oude foto van een brug. Maar welke? Zo’n onbekendheid zet me aan het surfen. Stuitte vrij snel op een plaatje dat iets van de foto wegheeft: dat komt niet alleen door de vergelijkbare bogen, maar vooral door dat merkwaardige hoge bouwwerk in het decor. Maar neen: dit was de High Bridge in New York (zie hieronder).

De foto laat duidelijk zien dat het verkeer links houdt. Op zoek in het Verenigd Koninkrijk dus. Ik dénk dat de brug, in een waarschijnlijk zwaar gebombardeerd deel van Londen (van stadse bebouwing is op Google Maps amper iets te zien, maar dat kan met het overdadige groen te maken hebben), er nog steeds is: Kingston Bridge in Kingston Upon Thames. Let op de balkonnetjes, en de plaats van de lantaarns. Maar ik kan het mis hebben.

Dumphuis

Nog regelmatig komt er een aanvulling binnen voor mijn collectie Phaalangst & Sokofouders, woorden met daarin een ph-combinatie die wat mij betreft uitgesproken zou moeten mogen worden als een f. Wim van Til passeerde een dumphuis. Zie:

http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

O, o, die roltrap

De eerste commerciële roltrap werd in gebruik gekomen in Parijs, tijdens de wereldtentoonstelling van 1900. Ondertussen zijn we wereldwijd allemaal vertrouwd met het fenomeen, maar wat vaak wordt vergeten is dat het ding niet aan zijn oorspronkelijke doel beantwoordt. De veronderstelling van de bouwers van de roltrap was namelijk dat mensen er net zo op zouden lopen als op een reguliere trap waardoor zich dus in een zelfde tijd méér mensen van de ene etage naar de andere zouden verplaatsen. Dat echter was buiten de gemakzucht die het mensdom eigen is gerekend. Want het gros van de gebruikers bleef lekker staan. En dat doet het nog steeds….

Fout meervoud

Brian May is niet alleen een van de meest herkenbare gitaristen ter wereld, hij is ook  doctor in de astrofysica, verzamelaar van  stereofoto’s en dierenactivist. Boven een stuk over Doctor Brian in het weekblad van De Standaard staat (uiteraard knipogend naar de Monty Pythonfilm) dan ook de titel Lifes of Brian. Aardig bedacht, maar slecht bekeken. Is er nou niémand op de redactie ginder wiens Engels goed genoeg is om op te merken dat het Lives of Brian moet zijn?

De grootste van België

Wij wonen dan weer in de grootste stad van België. Antwerpen blijft wat aantal inwoners betreft Gent, Charleroi, Luik, Brussel, Schaarbeek, Brugge, Anderlecht, Namen en Leuven ruim voor. Ook hier een vollediger lijst:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Tabel_van_Belgische_gemeenten

De grootste

In de toekomst zullen er meer en meer mensen in steden wonen. Die worden dan ook steeds groter. Elders vooral. Zocht eens op wat anno nu de grootste metropolen ter wereld zijn. Het Avondland speelt in dat overzicht amper nog een rol van betekenis. Moskou is de grootste stad van ons continent, en staat op een….16^de plaats. In de Top 100 verder alleen Istanboel, Londen, Parijs, Madrid, Sint-Petersburg, Milaan, de Pott (=Dortmund, Duisburg en Essen), Barcelona, Berlijn en Napels. Zie:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_grootste_metropolen

Fietsvarianten

Liefhebbers van wielrennen die ook nog eens graag poëzie lezen kunnen hun hart maar ophalen bij De wielergedichten, een fraaie verzameling door Miel Vanstreels bijeengebrachte gedichten: http://wielergedichten.blogspot.nl/

Onopvallende rijkdom

Welk een rijkdom toch om in een stad als Antwerpen zoveel kunst in de nabijheid te weten. Je hoeft daarvoor echt niet per se de musea in. Zelfs in een eenvoudige edoch fraaie buurtkerk als die van Sint-Antonius van Padua aan de Paardenmarkt hebben ze een Rubens in huis: het schilderij De Heilige Franciscus ontvangt het Jezuskind uit de handen van Onze Lieve Vrouw (circa 1614) hangt gewoon onopvallend achteraan.

Stoere namen

IJsvogels en winterkoninkjes hebben dan wel stoere namen, maar ze kunnen klaarblijkelijk eigenlijk helemaal niet tegen sneeuw en vorst. Weer iets geleerd van de Vogelbescherming:

http://www.vogelbescherming.nl/tuinvogel/actueel/q/ne_id/1583

Een kwestie van geduld

Zo te zien gaat het nog wel even duren voordat we op ons voorterrasje kunnen gaan zitten….

'Heerlijk zitten'

Natuurlijk betreft het hier propaganda. Daaraan maakten alle belligerenten zich schuldig. Maar als je deze foto’s moet geloven moet het in de Groote Oorlog zo vervelend nog niet geweest zijn om in Duitse krijgsgevangenschap te vallen. Je mocht je uniform blijven dragen, en er was zelfs hier en daar een Kantine für Kriegsgefangene. Bij mooi weer was het daar zelfs ‘heerlijk zitten’….

Onbeleefd

Dat staat niet mooi Hans, om potentiële klanten je linkerhand toe te steken. Linkshandig als ik ben heb ik me altijd netjes geconformeerd aan de beleefdheid anderen met je rechterhand te benaderen. Aan de andere kant van de wagen doet hij het overigens wél correct, maar om nou die foto uit kostenbesparingsoogpunt simpelweg te spiegelen vind ik toch eerder treurig….

Letterman

Bladerend in het archief van de onvolprezen blog Het Vliegend Eiland kwam ik deze formidabele bijdrage weer eens tegen. Knáp toch, hoe iemand die Letterman weet te laten 'bewégen':

http://vliegendeiland.blogspot.be/2007/12/letterman.html

 

Avondval

Mooi uitzicht met dit weer….

Puntmuts en Vleugelientje

Ook Danny Braem zelve, die het uitgaafje ergens trof, wist niets over de herkomst van Puntmuts en Vleugelientje te vinden. En dat kan tot nu toe ook Google niet. Ergens moet er iemand zijn die als kind de beginregels Kabouter Puntmuts en zijn orkest / Doen vandaag heel erg hun best, / Want Vleugelientje, het elfenmeisje, / Houdt heel veel van een vrolijk wijsje uit het hoofd kende. Het betreft een amateuristisch uitgegeven edoch charmant boekje,  met tekst van ene Albert de Brouwer en teekeningen (die spelling zegt iets over de ouderdom) van Will Roest, dat werd uitgegeven door Stubro Holland. Door dit Gemengd Bericht is het op internet vanaf nu alleszins vindbaar. Ergens iemand met heimwee?

Tegenlicht

Dit is een van mijn lievelingsfoto’s. Destijds nota bene gemaakt met een doodeenvoudig automaatje, met zo’n doordraairolletje erin. We liepen in München van het U-bahnstation Odeonsplatz richting Hofgarten toen ik opzij keek en de Theatinerstrasse zag zinderen in tegenlicht. De opname zou door overbelichting volledig mislukken ofwel weergeven wat ik zag. De foto heeft een poos aan de muur gehangen en heel veel mensen, altijd Bergenaren, dachten dat het de Lindebaan in Bergen op Zoom was. Die heeft ook zo’n brug over de straat. En dan wees ik ze altijd maar fijntjes op de tramsporen. Want dié liggen daar in mijn geboortestad niet….

Sedan, april 1940

Mijn gedicht Sedan, april 1940 te voortaan te lezen op Fleurs du mal:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-sedan-april-1940

Tekenende tweeling

Vrijwel iedereen is vertrouwd met het tekenwerk van Anton Pieck, de inspirator van De Efteling. Wat minder bekend is echter dat Antons tweelingbroer Henri óók heel veel tekeningen maakte. Hij illustreerde menig boek, waaronder Schoolidyllen van Top Naeff.

Rustig gebouw

Ik denk er niet al te vaak meer aan dat ze hierachter bezig zijn met nieuwbouw. Ik had waarschijnlijk een ouderwetsche opvatting van zulk werk, en dacht dat er stevig geheid zou gaan worden. Tot mijn vroege herinneringen behoort het monotone gedreun dat iedere ochtend begon toen naast onze Heilig Hartkerk (op bovenstaande foto is het daar nog kaal) een winkelcentrum met flats werd opgetrokken. Maar tot nu toe niets van dat alles. Wordt er niet meer geheid? Of doen ze dat voortaan met geluidsdemper? Je hoort af en toe wat gebrom en gezoem van graafmachines en kranen maar wat nog het luidst klinkt zijn de ‘arbeidsvitaminen’ die door de buurt schallen….

Loze S

Harry S. Truman is in de moderne geschiedenis een unieke president van de Verenigde Staten van Noord-Amerika. De F in John F. Kennedy staat voor Fitzgerald, de B in Lyndon B. Johnson voor Baines, de M in Richard M. Nixon voor Milhous, de E in James E. Carter voor Earl en de H in Barack H. Obama voor Hussein (ik noem uiteraard maar een paar voorbeelden). De S in Harry S. Truman echter staat voor….niets! Overigens heette de sheriff in David Lynch’s onvolprezen Twin Peaks óók Harry S. Truman, maar dit geheel terzijde….

12-1

Ik geloof best dat er enorm veel geld omgaat in de Engelse voetbalcompetitie, maar wat ik maar niet wil begrijpen is dat de Engelsen zelf niet in de gaten lijken te hebben hoezeer de kwaliteit van het voetbal ginder bepaald wordt door buitenlanders. Iedere keer weer als er een Europees of Wereldkampioenschap voetbal op komst is rekenen ze zichzelf tot de kanshebbers. Hoe bescheiden zijn wat dat aangaat onze oosterburen toch. Terwijl die recht van spreken hebben: in de geschiedenis van het WK behaalde de Mannschaft niet minder dan 12 ereplaatsen (4 keer goud, 4 keer zilver, 4 keer brons). En de Engelsen? 1. Een wereldtitel weliswaar, maar die kregen ze in 1966 in eigen huis zo’n beetje cadeau gefloten. Dat maakt 12-1. Wat het EK betreft: 8 ereplaatsen voor de Duitsers (3 keer goud, 3 keer zilver, 2 keer brons), 2 (2 keer brons) voor de Engelsen. 8-2. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Gelijknamigheid

Zomaar eens gekeken wat ik vijf jaar geleden op deze datum voor berichtje postte:
http://gemengdeberichten.blogspot.be/2010/01/polen-en-zweden.html

Mooi reliëfje

We hadden een appel in kwartjes gesneden voor de merels. Die hadden ze binnen een mum in de gaten. Interessant hoe dat gladde vruchtoppervlak onder hun snavels in een mum van tijd in een mooi reliëfje verandert.

De tijd ver vooruit

Toen ik nog volop aan het wennen was aan John Lennons Revolution #9 (op het nog immer indrukwekkende dubbele ‘witte’ Beatles-album) zond de Duitse televisie reeds een concert uit van Kraftwerk. Een groep die de muziek sedert 1970 in waarlijk alle opzichten heeft beïnvloed. Ik denk dat Brian Eno een van de eersten was die Kraftwerks belang zag. Hans Mellendijk eert onze Duitse vrienden vandaag ruimhartig op zijn Smelsslems. Ik herken in het publiek muziekliefhebbers die destijds ongeveer mijn leeftijd hadden, maar iets eerder mee waren met die niet te onderschatten formatie:

http://smelsslems.blogspot.be/2015/01/zondagmorgenclip-kraftwerk-die-zukunft.html

Picknick in Picardië

Mijn gedicht Picknick in Picardië verscheen op Fleurs du mal:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-picknick-in-picardie

Nijdig getik

Grinnikend ontwaakt. Wij hebben naast ons bed van die touch-lampjes. Die hebben drie gradaties van zacht, tot helder tot fel licht. Toen ik gisteren ging slapen ontdekte ik dat mijn lampje stuk was. Maar omdat ik al in bed zat dacht ik ‘Ik draai er morgen wel een nieuw in.’ Nu heeft Stef de gewoonte me voor zijn ontbijt te komen wekken door eerst het zacht, dan het helder en dan het fel licht aan te tikken. Hij is een intelligente poes, en had al verdraaid snel in de gaten wat hij met die verlichting kon doen. Deze keer echter raakte hij gefrustreerd. Tik, tik, tik. ‘Toemetoch, nóg geen resultaat,’ hoorde ik hem bij manier van spreken denken. Daarna: Tik, tik, tik, tik. Vervolgens, wat nijdig: Tik, tik, tik, tik, tik….Daarna gaf hij het op, en vlijde hij zich weer tegen me aan….

Kunst op straat

Het Sint-Jansplein is het hart van wat eerder een volksbuurt genoemd kan worden. Je verwacht alleszins niet dat er veel mensen wonen met een hart voor moderne kunst. Ik vind het wonderlijk dat Panamarenko’s beeld Pepto Bismo er nog steeds ongeschonden staat. Waarschijnlijk denkt men er “Het is onbegrijpelijke kunst, maar het is wel ónze onbegrijpelijke kunst.” Naar het schijnt kun je bij de beenhouwer aan de overkant een broodje Panamarenko kopen….