Momentopname

De nabije cultuurdragers van het moment: La double vie de Véronique van Krzysztof Kieslowski, het jongste album van Max Richters Sleep en As – Gedichten 1963-2014 van Patrick Conrad.

Meeluisteren

Het is heus niet iets van deze tijd hoor, dat er telefoons worden afgeluisterd. Daar was men zich tijdens vorige oorlogen reeds van bewust….

Ondeugdelijk woord

Sommige woorden deugen niet. Zo heb ik altijd gevonden dat opperman een misleidende term is, voor het kloterigste baantje in het bouwvak. Geef toe, het doet toch eerder denken aan een aanvoerder, een leider? Zoals opperhoofd?

Behouden, alstublieft!

Het is te hopen dat het gemeentebestuur van Oostende, dat aan de Kazernelaan zo geestdriftig aan het slopen is, voldoende besef voor cultuurbehoud heeft om deze fraaie ouderwetsche lantaarnpaal te laten staan.

Ongerijmd

Nou moesten we zestigplussers worden om ons voor het eerst te realiseren dat laarsje, in de klassieker Sinterklaas kapoentje, niet rijmt op Sinterklaasje. En dat er ter compensatie, hetgeen hier toepasselijk zou zijn, niet eens sprake is van stafrijm. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Afdwalend bij een refrein....

Herinnerde me, toen ik daarstraks het liedje op de radio hoorde, dat ik daar eens behoorlijk studie naar heb verricht:

http://versindaba.co.za/2011/08/02/bert-bevers-afdwalend-bij-een-refrein/

 

Weinig smaakvol

Natuurlijk weet ik best dat het slechts om het aanprijzen van voetbalschoenen gaat, maar ik vind het in deze verwarrende en woelige tijden niet erg smaakvol om reclame te maken met Cause Chaos….

Wauw!

“Allemachtig, wat een knap staaltje,” dacht ik toen ik eerder (zie onder) een proeve van de vouwkunst van de jonge creatieveling Arend Mellendijk uit Varsseveld onder ogen kreeg. Vanmorgen ontlokte zijn jongste werk me een oprecht “Wauw!” Wat een geduldwerk, en welk een precisie. Fabelhaft!

Uit de kast (XLI): Gerrit Komrij

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek voor de poëziekast staan om daar met de ogen toe op goed geluk een bundel uit te plukken en daaruit een willekeurige bladzijde op te slaan. Ditmaal pakte ik Tequila sunrise van Gerrit Komrij (Herik, 1998). Daaruit bladerde ik ‘blind’ Heiligheid (het derde vers, het boekje is niet van paginanummering voorzien) op:

Een ezel is niet dommig van zichzelf.

Van het geheim dat domheid heet is hij
De drager. – Hij is niets dan het gewelf
En het omhulsel van de zotternij.

Een priester dus. Een ezel kan goed denken.

Zojuist zag Zijne Ezelachtigheid
Een welgebekte merrie naar hem wenken.
Hij raakte geen minuut zijn zinnen kwijt.

Nu dan. Hij zal vandaag in alles slagen.

(De hemel is nog steeds niet opgeklaard.)
Hij kent elk antwoord op de levensvragen
En ook heeft hij een wondermooie staart.

Cittadella

Het woord citadel is afkomstig van het Italiaanse cittadella, en betekent eigenlijk stadje. Dat leert de Dikke Van Dale me. We steken alle dagen wel iets op.

Verdwenen horizon

Wanneer je aan de kust bent bij betrokken weer zorgen de kabels van de Kusttram er voor dat het onderscheid tussen lucht en water quasi onbestaande is.

Een minderheid

Steeds vaker valt het me wanneer ik boodschappen doe op dat ik een van de weinige klanten ben die ouderwetsch met géld betaalt. Het zijn heus niet alleen jongeren die elektronisch afrekenen, ook beduidend oudere mensen doen zulks. Klaarblijkelijk begin ik op dit vlak tot een minderheid te behoren….

Open doelen

En dan zijn er nóg mensen die twijfelen aan de effecten van de opwarming van de aarde. Tsss….

Verse kransen

En hier is het dan weer zondag, vanwege de herdenking van de Wapenstilstand nu 97 jaar geleden. Er liggen volop verse kransen bij het monument in het Stadspark hier om de hoek.

Elluf/Elluf

In mijn geboorteplaats Bergen op Zoom begint vanavond weer het vastenavendseizoen. Het heilige getal in ’t Krabbegat is elluf.  Zonder er moeite voor te hebben gedaan deed ik voor € 11,11 wat boodschappen. In Bergen zou ik er voor op de schouders worden gehesen….

Een vak apart

Het lijkt me tof om voor een film of televisiereeks op zoek te mogen gaan naar geschikte locaties. Lijkt me een vak apart. Toen we door de duinen kuierden keken we elkaar bij dit hol direct aan: “Typisch een plek waar niets vermoedende wandelaars aan het begin van een film een lijk aantreffen.”

Op = op

“Dat glas mag even terug, want er zit nog te veel zeepsop op,” zei Geertje toen we aan het afwassen waren. “Hé, wat leuk: twee keer op na elkaar,” reageerde ik. Toen was het even stil, en zei ze: “Ik geef er een klop op.” En nog even later: “De amazone voerde de galop op.” Tot zover dit Gemengd Bericht.

Rijden met zicht op zee

Wij zijn dol op de Kusttram (de langste tramlijn ter wereld, die van Knokke bij Zeeuws-Vlaanderen tot De Panne bij Frankrijk loopt). Het blijft een bijzondere ervaring om panoramisch zicht op de zee te hebben terwijl je rustig voort boemelt.

Dorst in De Pinte

Wanneer ik De Pinte passeer krijg ik altijd dorst. De naam van de gemeente is afgeleid van die van een herberg waaromheen ze gegroeid is: Het Pijntken.

 

Kroewietvat?

O ja, toen mijn vriend Albert Hagenaars en ik onlangs in de Ardennen waren passeerden we het dorpje Smuid. We vroegen ons af hoe je dat toch uit zou dienen te spreken. Dat nu even opgezocht: Smwie. In het Waals is het Smu. Wat later vroeg ik me in Namen bij een vestiging van het Kruidvat af hoe francophonen dat eigenlijk uitspreken. Kroewietvat?

Die Buchstaben

In het, overigens op zich al prachtige, voormalige Raamtheater in de De Vrièrestraat onder de indruk geraakt van Die Buchstaben, een enorme installatie van Anselm Kiefer vergezeld van drie grote nieuwe doeken. Echt de moeite van een bezoekje waard, hoor:

www.antwerpen.be/kiefer

Diamanten schip

De bovenbouw van het nieuwe Havenhuis begint langzaam maar zeker vorm te krijgen. De Antwerpse havenwereld laat op het bestaande onderkomen een gebouw in de vorm van een diamanten schip optrekken. Het gaat om een ontwerp van het Britse bureau Zada Hadid.

Gier eet zichzelf

In de 5^de eeuw voor Christus, zo leert Wie is wie in het Oude Testament? me, was Karkas een van de zeven kamerheren aan wie Ahasveros, koning van Perzië, beval koningin Wasti naar het feest te brengen dat hij hield in het derde jaar van zijn regering [Ester 1:10]. Waarbij ik opsteek dat Karkas in het Perzisch gier betekende (en wellicht nog betekent). Eigenaardig, want gieren eten karkassen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Slapstickroltrap

Ik vraag me altijd af hoe dat is, om die reclame aan weerszijden van deze roltrappen te vervangen. Vermoedelijk zetten ze die dan om de meter stil, maar ik heb dat nimmer gezien. Ik blijf me er dus slapsticktaferelen bij voorstellen….

Weg ermee!

Toen ter gelegenheid van het Anton van Dijckjaar (1999) een zogenaamd tijdelijk paviljoen werd neergezet op de Wapper, om de verwachte toestroom uit Japan naar het Rubenshuis (die er overigens ook effectief kwam) in goede banen te leiden, zei ik tegen Geertje: “Van dat ding raken we nooit meer af.” Er bestaat nog gerechtigheid: het nieuwe stadsbestuur gaat de Wapper herinrichten, en bij die klus gaat ook dat vreselijk lelijke ‘aquarium’ (dat nota bene zelf een breed zicht op het Rubenshuis in de weg staat) verdwijnen. Goede zaak.

Allerzielen

Vandaag is het Allerzielen. Het is op de kerkhoven drukker dan anders. Hubert Van Herreweghen, 95 ondertussen maar nog steeds actief, beschreef er een in zijn jongste bundel De bulleman & De vogels:

Het kerkhof leeft, een tuin tussen zijn muren.

Elk graf vertelt, voor wie het horen kan,
verhalen die in kinderen blijven duren.
Ze wonen hier rondom, boeren en buren
en spelen bovengronds nog vrouw en man.

4, 3, 2, 1!

Toen we voor de eerste keer deelnamen aan de quiz van d’Ossekoppe in Ossendrecht werden we vierde. In 2013 eindigden we als derde en vorig jaar als tweede maar deze keer was het prijs: onze ploeg OK. Prove it! eindigde als eerste, met 28 punten voorsprong op de eerder ongenaakbare Dormifabelen. We scoorden 84,15%! Organisator Christ Mous legde ons als winnend team op de gevoelige plaat vast: van links naar rechts Ad Verbraak, Bert Bevers, Jan Verbraak en Mat Buuron. 4, 3, 2, 1. Van een opgaande lijn kan volgend jaar, als we onze titel uiteraard gaan verdedigen, in elk geval geen sprake meer zijn….

Zalig

Een van de heerlijkste dingen blijf ik een eenvoudige boterham met een laagje mayonaise en daarop grijze garnalen vinden….

Lange val

Bekeek The Fall of the Roman Empire weer eens, een bijzonder mooie verbeelding van de periode waarin Marcus Aurelius’ einde nadert, en die waarin zijn zoon Commodus de boel naar de Filistijnen helpt. De hele val kan natuurlijk moeilijk worden verfilmd, zoals de introductie al duidelijk maakt: The fall of the Roman Empire wasn’t an event, but a process. It lasted over three hundred years. Some empires didn’t last as long as Rome fell. Goeie film. Vooral de evocatie van de begrafenis van Marcus Aurelius is bijzonder knap, het geluid van de treurende legioenen aangrijpend.

Vikingheilige

Magnus Erlendsson was graaf van Orkney en is tot nader order de enige (uiteraard weliswaar bekeerde) Viking die het tot heilige heeft geschopt: Sint Magnus. Zijn stoffelijke resten rusten in de naar hem genoemde kathedraal van Kirkwall. Dat is overigens de meest noordelijk gelegen kathedraal van het Verenigd Koninkrijk. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Hey, Mister Spaceman

Oei, daar deinsden we toch even voor terug: een alien? Maar neen: het bleek slechts de schaduw van een strakke modepop. Verder gewandeld met Hey, Mister Spaceman als oorwurm….

De oudjes doen het nog best

Sommige mensen blijven erg goed geconserveerd. Kijk eens hoe goed France Gall (68 toch al) er nog uit ziet. Of Alain Delon, op het punt om zijn 80^ste verjaardag te vieren.

Fraai panorama

Met mijn goede vriend Albert Hagenaars op stap geweest in de Ardennen. Hoewel we allebei reeds meerdere malen in Namen waren (al was het maar voor het Musée Felicien Rops of het Maison de la Poésie) hadden we deze keer geluk wat betreft het weer. Het panorama vanaf de Citadel is niet bijster interessant als het nevelig of regenachtig is. Nu was het zoals het hoort, daar boven de samenvloeiing van Maas en Samber. We vonden de stad charmanter dan ooit tevoren.

Geen Christo

Neen, geen nieuw kunstwerk van Christo. Maar fraai oogt deze kunstgreep van de kerkfabriek van de basiliek van Saint-Hubertus in Saint-Hubert wél: omdat er nog geen geld is om het plafond te restaureren zijn er netten gespannen die loskomende steendeeltjes tegen moeten houden….

Fout in Leviticus

Ook de Bijbel heeft niet altijd gelijk, bedenk ik me bij het lezen van Leviticus 11:13-20: ‘De volgende vogels zijn onrein, u mag ze daarom niet eten: de arend, de lammergier, de baardgier, de wouw, de verschillende soorten valken, de verschillende soorten raven, de oehoe, de kortooruil, de langooruil, alle soorten sperwers, de steenuil, de aalscholver, de ibis, de witte uil, de pelikaan, de visarend, de ooievaar, de verschillende soorten reigers, de hop en de vleermuis.’ Dat de schrijver destijds wellicht niet met bijvoorbeeld de konijnuil of de monniksgier vertrouwd was wil ik aannemen, maar met de vleermuis was hij dat klaarblijkelijk wel en dat moet ook in die verre dagen toch wel degelijk een zoogdier en geen vogel zijn geweest….

Raadselachtig gerecht

Fijn menu dat de gasten op 9 januari 1922 in Hannuit werd voorgeschoteld. Maar Danny Braem, die dergelijke oude spijskaarten verzamelt, noch ik hebben enig idee wat we ons voor moeten stellen bij Can’’ à la vol Girafaiferatachonbounaïa. Zelfs Google heeft geen enkele hit. Een geintje van giraffenverzorgers in de plaatselijke dierentuin? Wie het weet mag het zeggen.

Aanstekelijk deuntje

Herbekeek Dead Poets Society van de wat mij betreft briljante regisseur Peter Weir weer eens. In het begin van de film loopt Robin Williams als John Keating regelmatig een melodietje te fluiten. Ik herkende dat eerder wel onmiddellijk van het intro van Night Of Fear, de eerste single van The Move, en ik wist dat het ontleend was aan een klassiek motief maar niet aan welk. Dankzij het internet weet ik nu dat het uit de 1812 Overture van Tchaikovsky komt. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Uit een oude doos

Ik illustreerde vroeger zo wel het een en ander. Kwam, in de spreekwoordelijke oude doos, deze pentekening in Oost-Indische inkt tegen. Ik maakte die in 1974. Die is volgens mij nooit ergens voor gebruikt. Wat werkte ik destijds toch graag met die mooie zwarte inktsoort, en wat rook die toch lekker….

Bedilzucht

Wat willen de Nederlandse Spoorwegen nu eigenlijk bewerkstelligen met dit pictogram? Dat het een coupé is waarin je mag praten, of een waarin je juist moet zwijgen? Zo’n zwarte tekstballon is niet erg duidelijk natuurlijk….

Wegdekdroedels

Hans Mellendijk is niet voor niets een van de stichters van HiPP, Het Instituut voor Praktische Poëzie, want hij ziet ook in het alledaagse kunst. Zijn jongste project is een verzameling Wegdekdroedels. Wie er in de buurt weet: bijdragen zijn welkom.

http://wegdekdroedels.blogspot.nl/

 

Dichters in Tilburg

Was met zes andere dichters in Tilburg te gast op een door de Zuid-Afrikaanse dichteres Carina van der Walt belegde literaire salon. Na afloop werd er geposeerd voor deze tableau de la troupe: van links naar rechts Martin Beversluis, Desmond Painter, Bernard Odendaal, Carina van der Walt, Annelie David, Bert Bevers en Jef van Kempen.

Carina vertaalde overigens mijn gedicht Overvloed naar het Afrikaans:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-overvloed-translation-1

 

Warme broodjes

Zag in het landelijke Mollekot een kudde Limousinrunderen. Wat een smakelijk ogende dieren: zien ze er niet uit als verse warme broodjes?

Robuust uitzicht

Wat een robuust uitzicht als je op het station van Halle naar buiten blikt: naast het perron lijken wel duizenden jaren oude pilaren te staan….

Sciencefictionzondagochtend

We vroegen ons daarstraks af of we veertig jaar geleden (we waren toen juist de dag daarvoor getrouwd) enig idéé zouden hebben gehad wat we aan het doen waren als we ons op deze zonnige zondagochtend bezig hadden kunnen zien: Geertje draait een treinkaartje uit dat ze via de computer heeft gekocht, ik zit een blog te programmeren, er komt een berichtje binnen op een smartphone. Hic et nunc zou er toen voor ons vermoedelijk een beetje als een sciencefictionfilm uit hebben gezien….

Uw blonde haren....

Verliefdheid een eeuw geleden: ene J. Bertens (zo ontcijfer ik diens paraaf toch) houdt een foto van zijn lief bij. Op de achterkant maakt hij op verschillende data aantekeningen. Hij begint met onder zijn eerste notitie 31-9-15 te schrijven. Destijds telde september echter ook niet meer dan dertig dagen. Verder een versje dat begint met Uw blonde haren, terwijl die op de foto toch eerder donker lijken. Hopelijk hebben beide partijen de Groote Oorlog (en de Spaanse griep) overleefd….