Familiewoord

Toen ik daarstraks een documentaire bekeek waarin ook jakhalzen voorkwamen moest ik ineens aan een gerecht denken. Een van de favoriete maaltijden ten huize Bevers was de jachtschotel (aardappelen, gehakt, juin en appelmoes in een ovenschotel). Mijn zusje vond dat als klein meisje ook al heel lekker maar verstond jachtschotel om nog immer onduidelijke reden als jakhals. Daar moesten pa, ma, onze Peet en ik smakelijk om lachen maar het gerecht veranderde vanaf dat moment wel van naam: het is altijd jakhals blijven heten. “Wat eten we vanavond?” “Jakhals.” “Mmmm, lekker!”

Uit de kast (LX): Erick Kila

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Bericht van de modernen van Erick Kila (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2017), waaruit ik bladzijde 24 met Middeleeuws opende:

zuilengang

weerzien

een nacht

een maar

dan het onthouden

stappen naar donkerste hoek

kruisbeeld

nis vol duivelschijn

een slaaplichtje

zo onschuldig, het kwaad

besterft

god van de woorden

zwijgt

al bijna duizend jaar

Mooie lettertypes (56)

Hommage aan Rogi Wieg

Gisteren werd in Rotterdam tijdens Poetry International In de kring van menselijke warmte, de door Peter de Rijk samengestelde Hommage aan Rogi Wieg (1962-2015) ten doop gehouden. Daarvoor schreef ik Selfie van Rogi Wieg. Onder de andere dichters die meewerkten: Mark Boog, Chrétien Breukers, Frans Budé, Emma Crebolder, Ellen Deckwitz, Albert Hagenaars, Jan Lauwereyns, Delphine Lecompte, Sylvie Marie, Thomas Möhlmannn, Roger Nupie, Ester Naomi Perquin, David Troch, Peter De Voecht en Menno Wigman. Het boek verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer in Haarlem.

Niet meer voor zichzelf

Van Fleurs du mal maakt vanaf heden mijn voor de Enghuizer Dialogen VIII geschreven gedicht Niet meer voor zichzelf deel uit:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-niet-meer-voor-zichzelf

Die ochtend op de redactie

Neuriënd had de hoofdredacteur de deur achter zich gesloten. Het meningsverschil tussen de redacteuren had hij toch maar mooi opgelost, vond hij. En wat constructief dat ze nog even na wilden blijven kletsen. Dat was gisteravond. Toen hij de burelen vanochtend betrad overviel hem toch de behoefte zijn herinnering wat bij te stellen.

Slimme mannetjes

Er wonen minder koolmeesmannetjes in de paardenkastanjes op onze cour dan ik dacht. Het blijkt dat koolmeesjes in de stad op één tak een deuntje zingen en op andere takken afwijkende liedjes aanheffen. Daardoor denken concurrerende mannetjes dat het territorium al dichtbevolkt is, en verlaten ze het gebied. Slim!

Cinema Trivia: Low budget

Ik vermaak me graag met peplums, ook wel bekend als sandalenfilms. Ik weet dat het veelal geen A-films zijn, maar ze appelleren aan de smaak van het jongetje dat ik in de Roxy was. Deze keer bekeek ik L’Incendio di Roma. Dat was écht wel een low budgetproductie: Rome is in de optiteling en in de slotscènes wanneer de ‘stad’ in de fik staat zo overduidelijk een maquette dat het lachwekkend is….

https://www.youtube.com/watch?v=phr9q29F96M

Bravissimo, Tom! Bravissimo!

Vanuit de hoogte

Een slimme zakenman, die oog heeft voor zijn doelgroep! Op het platteland zul je niet rap een camionette aantreffen met reclame op het dák….

Lijnenspel

Welk een aangenaam lijnenspel leveren die door het zomerse ochtendlicht aangestreelde paaltjes met hun schaduwen….

Leuke woorden

Adderwortel, bloedgras, dopluis, hulft, langsnaad, noordkromp, oorblazer, pluiter.

Madame

Ria Pacquée fotografeert niet alleen, ze láát zich ook fotograferen. Ik was destijds hoogst gecharmeerd van haar typetje Madame. Vermomd als doorsnee-huisvrouw was ze de hoofdfiguur in Madame visiting the National Garden Festival in Newcastle hoping to see the Princess. Uit die performance deze opname: links in groen Princess Anne, centraal met beige jas en blonde pruik Ria Pacquée. Geinig. De hele reeks (wel even scrollen) is te zien op haar website www.riapacquee.com.

Klein maar fijn

Een van de meest interessante Belgische kunstenaars vind ik al heel lang Ria Pacquée. In haar geboorteplaats Merksem is momenteel in het Cultuurcentrum aan de Nieuwdreef een reeks nieuwe werken van haar hand te zien, veelal foto’s. De publieke ruimte blijft voor haar een onuitputtelijke inspiratiebron. Haar snapshots zijn zo eenvoudig dat ze vervreemdend werken. Mooie, kleine expositie.

Passagieren

Wanneer zo’n schip aan wal ligt, mogen de bemanningsleden natuurlijk ook even passagieren. Steevast tref je in de supermarkt waar ik graag boodschappen doe dan keurig geüniformeerde zeemannetjes aan die zich onmiddellijk (zoals ook Japanse toeristen massaal doen) gaan verdiepen in het aanbod aan Belgische chocolade.

Op de Kruzenshtern

Wat is het toch een betoverend mooi zeilschip. De Kruzenshtern meerde weer eens af in Antwerpen. Uiteraard ging ik opnieuw een kijkje nemen, waardoor ik technisch gesproken op Russisch grondgebied ben geweest. Ik schreef ooit een gedicht over de Kruzenshtern:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-op-de-kruzenshtern

Jeugdsentiment

Lang geleden dat ik Guinnevere van Crosby, Stills & Nash nog eens hoorde. Het liedje passeerde zojuist op de radio. Ik vind het nog net zo mooi als toen ik 15 was, toen ik een snor begon te krijgen die op die van David Crosby ging lijken….

When she’d walk down

Through the garden
In the morning after it rained
Peacocks wandered aimlessly
underneath an orange tree 
Why can’t she see me?

Succes, kerel!

Ik ben al sedert zo’n twee decennia Nederbelg, dus ondertussen wel gewend aan de verschillen tussen boven- en beneden-Moerdijkse mores. Maar soms vallen dingen erg op. Ik hoop écht van ganser harte dat (beneden-Moerdijker!) Tom Dumoulin de Giro wint, maar een Vlaamse krant zou nimmer, maar dan ook nóóit, een kop plaatsen als die van de Nederlandse Metro van vandaag: Waarom Dumoulin de Giro gaat winnen. Zoiets dóe je niet als er nog een week te fietsen is met allerhande enge hoge bergen op komst. Hier dénken ze zoiets, maar ze schrijven het niet op. Ik voel me hier thuis….

Wachtend op regen....

Komische humor

Ik ben dol op de eerder absurde humor van Mark Retera. Vermaakte me met het jongste album (nummer 21 al) van diens creatie Dirkjan, die daarin onder meer als wielrenner optreedt….

Uit de oude doos

Vond in de spreekwoordelijke schoenendoos een oude still uit een programma over een literaire avond waaraan ik mijn medewerking mocht verlenen. Was die vrijwel vergeten. Van links naar rechts Jan G. Elburg zaliger, Nico Scheepmaker zaliger, Ton van Reen en uw dienaar. We schrijven 1987.

Mooie lettertypes (55)

Führerstandsmitfahrt

Je vindt de meest fantastische bijdragen op het wereldwijde web: ben sinds een tijdje regelmatig aan mijn eigen werkplek op reis dankzij de Führerstandsmitfahrt. Prachtig woord. Machinisten monteren een camera in hun cabine waardoor je hele trajecten kunt volgen zoals zij die waarnemen. Nu keek ik mee op een rit langs de rechter Rijnoever, van Koblenz naar dat charmante Bonn:

https://www.youtube.com/watch?v=H8T84Wbv6Vk

Leuke woorden

Blafhert, donderroede, huikeling, keuzeheer, moederkoren, oezemoeze, purperkapel, spotboringen.

Lang stadhuis

Steek over het Antwerpse stadhuis, waarvan vorig jaar de 450^ste verjaardag werd gevierd, iets aardigs op uit een interview met burgemeester Bart De Wever: “Het is bij mijn weten het enige gebouw van deze omvang ter wereld en in ieder geval in Europa dat onafgebroken dienst heeft gedaan als stadhuis.”

Het vordert gestaag

De tunnel onder het toekomstige Operaplein is nagenoeg gereed, en zelfs al voor het eerst getest voor het tramverkeer. Als alles volgens planning verloopt rijden daar vanaf volgende maand trams via verdieping -3 onder de stad door.

Eindelijk!

Achttien jaar geleden was het, áchttien jaar. Maar eindelijk veroverde Feyenoord vanmiddag, na vanaf dag 1 van deze competitie bovenaan te hebben gestaan, weer eens de titel. Een jaar lang kampioen van Nederland!

Aftiteling

Bekeek De veer van César weer eens. Wat een mooie film maakten Minske van Wijk en Oscar Spierenburg toch. Ben er nog steeds trots op dat ik erin mocht figureren (net als later in Oscars Vanitas). Leuk om je naam op de aftiteling te zien! 

Weelderig

De kou is nu echt uit de lucht, hetgeen in de Kruidtuin resulteert in weelderige bloemengroei. Altijd een genot om eventjes door de Botanieken ’Of te kuieren….

Aangepaste aardrijkskundeboekjes

Toen ik jong was telde Nederland elf provincies. Dat zijn er ondertussen twaalf, vermits Flevoland daar bij is gekomen. De aardrijkskundeboekjes in de Benelux moesten sindsdien nóg een keer worden aangepast omdat er voortaan geen twee Brabanden meer zijn maar drié: Noord-, Vlaams- en Waals-Brabant.

Toeristloos

Dát gebeurt niet dikwijls, dat je een foto van het portaal van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal kunt maken zonder dat er toeristen voor staan. Wat is het toch een indrukwekkend gezicht!

Vijf ballen

“Ze kon met vijf ballen ballen!” Wat een leuke zin! Geertje kon zich niet veel meer van Truus, die het kindermeisje van haar en tweelingzusje Tineke was, herinneren maar dát wel. Ze kon met vijf ballen ballen!

Mooie lettertypes (54)

Sempre 108

Vandaag zes jaar geleden verongelukte Wouter Weylandt in de Giro d’Italia. Hij droeg toen rugnummer 108. Onmiddellijk besloot de organisatie dat hij Sempre 108 zou blijven. Ze houdt woord: op de deelnemerslijst ontbreekt dat nummer nog steeds….

http://www.decontrabas.com/de_contrabas/2011/05/wouter-weylandt-1984-2011.html

Pakkende titels

Tegenwoordig bestel je met een simpele muisklik en voor een paar centen een volledig verzorgd verblijf in een luxueus strandhotel in een ander continent. Neen, dan vroeger mensen: toen verplaatste men zich nog niet per toeristische vliegmachine maar werd er nog écht gereisd. Wie indertijd bij de Bambuti in Congo was geweest, paard had gereden in Mongolië of de Zijderoute had gevolgd maakte bij thuiskomst een grote kans zijn reisbevindingen te kunnen publiceren bij uitgeverij F.A. Brockhaus in Leipzig. Als je tenminste af mag gaan op een oude aanbiedingsfolder van genoemde firma. Ik heb er een. Viel uit Westermann’s Grosser Atlas zur Weltgeschichte, toen ik die raadpleegde. Reisen in alle Welt heette de reeks. Keine am Schreibtisch erdachten Erzählungen, sondern wahrheitsgetreue Berichte…Fraaie omslagen! Pakkende titels! Wat te denken van Om mani padme hum of Ich kam die reissenden Flüsse herab? Zit nu al een tijdje met Bohemian Rhapsody in mijn kop. Logisch, na het aanschouwen van W. Filchner’s Bismillah!....

Leuke woorden

Adelvis, bambocheur, drangnagel, hektjalk, knikengeltje, obat, praltriller.

Couragewater

Pjeroo Roobjee schrijft net zo beeldend als hij schildert. Amuseer me met zijn jongste boek Niets te vieren. Ik ben dol op zijn archaïsch taalgebruik. Een boven-Moerdijkse schrijver zou stellen dat de hoofdpersoon toe is aan een borrel. Niet zo bij Pjeroo: “Hij snakt naar een vol glas couragewater. Als hij niet terstond zijn lever en bijnieren met een beker foezel kan benatten, zal hij vergaan waar hij zit.”

http://www.roobjee.be/

Momentopname

Film, lectuur en muziek die ik momenteel bij de hand heb: Zazie dans le métro van Louis Malle, Niets te vieren van Pjeroo Roobjee, Verzamelde gedichten 1973-1986 van Gery Florizoone en Requiem van Orazio Vecchi door Björn Schmelzers Graindelavoix.

Heldenoverschot

Wat me bij het bekijken van overlijdensberichten van mensen die hoogbejaard zijn geworden dikwijls opvalt is het verbazende aantal Nederlanders dat in de Tweede Wereldoorlog ondergedoken is geweest, of in het verzet heeft gezeten. Natuurlijk is dat na al die jaren niet meer fatsoenlijk na te gaan, maar somtijds krijg je de indruk dat er toen in Nederland meer mensen ‘helden’ zijn geweest dan er destijds überhaupt woonden. 

Masoeureke

Een zuster noem ik een zuster, en ik spreek haar aan met Zuster of Ma soeur. Uit die laatste aanspreektitel is in Vlaanderen een substantief ontstaan: daar wordt een zuster een masoeureke genoemd. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Vespaloos

Toen we zaten te eten in dat fijne Italiaanse restaurant Dal Dottore viel me deze smaakvolle reclame voor een Vespa op. Een reclame zonder onderwerp want er is nota bene géén Vespa op te zien….

Uit de kast (LIX): Christina Guirlande

Deze keer pakte ik, terwijl ik met gesloten ogen voor de bundelkast stond, Sporen in een holle weg – Nieuwe en ongebundelde gedichten van Christina Guirlande (Uitgeverij Het Punt, Dendermonde, 2016) van een plank. Daaruit bladerde ik met nog steeds de ogen toe bladzijde 50 tevoorschijn, met daarop Dromend meisje:

Zit ze gevangen in een onbewoond moment,

of tilt ze iets, te zwaar voor kinderhanden?

Wie naar haar kijkt tracht tevergeefs

te denken wat zij denkt,

te horen hoe ze lacht en of ze zo

nog lang zal zitten zwijgen.

Misschien wacht ze op wolken

en een wens er middenin, of zoekt ze

woorden voor een ongekend verhaal

in broze kindertaal, verloor ze

plots de tel, of houdt ze doodgewoon

een pauze in haar spel?

Stilleven voor het slapen gaan

102 jaar geleden

De Groote Oorlog woedde in volle hevigheid, maar op 21 juli 1915 werd in België gewoon de Nationale Feestdag gevierd. Vond in de archieven een foto van festiviteiten van die dag, die genomen werd op een tachtig meter van de plek waar ik dit zit te tikken: aan de voet van het standbeeld van Leopold I.