Strakke leeuw

Een van de betere logo’s vind ik dat van de Vlaamse overheid: wat een mooi strak gestileerde leeuwenkop kijk je daar vanaf toch aan.

Leuk weer, die lichtjes in de buurt

Het kwam er gelukkig niet van

Toen we nog verkering hadden prikten we eens blind op een wereldbol die we een draai hadden gegeven: “Semipalatinsk, daar moeten we nog eens heen!” Het is er nooit van gekomen, en dat is maar goed ook want later bleek dat het toentertijd nog in de Unie der Socialistische Sovjet Republieken gelegen Semipalatinsk een nucleaire testsite was….

Een nieuwe dag

Toegegeven, dat gebeurt met wat minder fysieke elasticiteit dan bij een kitten maar nog iedere ochtend begroet ik als ik voor het raam sta de wereld met een welgemeend “Goeiemorgen!”

In het VAT

In nummer 75 van het VAT (het Vrijzinnig Antwerps Tijdschrift) verscheen onder de hoofding Door de grens van de tijd van de hand van Erick Kila een artikel over Nederzettingen. Zie de bladzijden 16 en 17: https://issuu.com/lucifer/docs/vat_75_issuu_

Nederzettingen

Na In de buurt van de wereld, Uit de herinneringen van een souffleur en Arrondissementen is Nederzettingen mijn vierde dichtbundel bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer. Die is te bestellen via de uitgever: 

http://kleinood-en-grootzeer.com/nieuws.htm#nederzettingen

Ach....

Welk een beeldschone tramrit ik nu toch tegenkwam op het wereldwijde web: Straßenbahnfahrt durch Leipzig. Uit 1931! Er moeten dus mensen op deze beelden staan die ginder geleefd hebben in de Weimarrepubliek én in het Derde Rijk én in de DDR én in de Bondsrepubliek Duitsland. Wat een leuke mode in die tijd, wat een bescheiden aantallen automobielen, wat een onwetendheid van de kolkende geschiedenis op komst….: https://www.youtube.com/watch?v=WWKdPqGV_Pc

Galleria Credenza

Zo, het is tijd om mijn monotypes weer eens te belichten en de deuren van Galleria Credenza open te zetten: http://galleriacredenza.blogspot.com/

Leuke woorden

Hoornkokertje, janjurk, kardoen, labberdaan, mechanograaf, piechem, ringel, waferstepper, zevenzeiker.

Snörkcentrum

Dat ze afdoende methodes hebben om het ongemak tegen te gaan wens ik niet te betwijfelen, maar vanuit zuiver taalkundig oogpunt bekeken doen ze het niet zo goed: een centrum voor snurken? Vóór snurken? Dat moet toch centrum tégen snurken zijn?

Dringend

Als het opschrift Eingang van Bezirk B4 in Fort 4 in Mortsel om historische redenen in het Duits is gehandhaafd dient er dringend een restauratiebeurt te komen voordat het definitief tot het verleden behoort.

Van miezerig naar machtig

Het blijft me verbazen hoe de Schelde zich van zo’n miezerig stroompje, niet meer dan een beekje eigenlijk, in Gouy ontwikkelt tot zo’n machtige stroom eenmaal ze Antwerpen bereikt….

Groen en geel

De Japanse notenboom, tempelboom of eendenpootboom (de Ginkgo biloba) kleurt in het najaar quasi volledig geel en steekt daarmee fel af tegen het omringende groen. Dé ideale boom dus voor supporters van KFC Schoten of ADO Den Haag, van KF Sint-Lenaarts of Fortuna Sittard: clubs die in het geel-groen spelen!

Beleeuwd plafond

Waar ik dit plafond ook al weer fotografeerde weet ik eerlijk gezegd niet meer, maar de kans is groot dat het in Vlaanderen was….

Wapenstilstand

Vandaag exact een eeuw geleden zwegen vanaf het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand, het was een maandag, de wapens. De Groote Oorlog was niet meer….

Eeuwige dank

In de kerk van de Fraterniteit-Minderbroeders Kapucijnen aan de Ossenmarkt (omwille van de Poolse priester die er actief is op het internet zelfs al te vinden als de Kościół Kapucynów p.w. św. Franciszka z Asyżu) wordt Onze Lieve Vrouw nog warm aanbeden. Indrukwekkend zijn er om haar beeltenis heen de wanden vol bedanktegels. Tot aan het plafond aan toe!

Cinema Trivia - Vroege Bart

In 1953 draaide Edith Kiel Sinjorenbloed, een lustige film van sinjoren en gangsters. Het zou nog 6 jaar duren vooraleer de (jarenlang ook in Nederland) omnipresente Bart Peeters het levenslicht zou zien, maar op het affiche van Sinjorenbloed lijkt linksonder al een voorafspiegeling van hem te staan.

Vorderingen

Ook op het zuid, nabij het nieuwe Justitiepaleis, is Antwerpen fors aan het uitbreiden. Een reeks appartementencomplexen is er reeds af. Buitendien wordt een aantal woontorens afgewerkt. Op de voorgrond het oude Justitiepaleis.

Debacles te over

Nooit heb ik begrepen waarom Frankrijk een van de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. Alleen omdat Charles de Gaulle zich in Londen met een handvol landgenoten De Vrije Fransen noemde? Het land was militair compleet kaltgestellt en sindsdien volledig onder Duitse controle. Een grote mond hebben ze altijd wel, maar waarop die gebaseerd is? De facto stapelen de Fransen al ruim twee eeuwen de militaire debacles op: Moskou, Waterloo, Sedan, de oorlog van 1870-1871 verloren, bezet in de Eerste Wereldoorlog, bezet in de Tweede Wereldoorlog, Dien Bien Phu, met de staart tussen de benen Algerije uit….

De dikste

Er zijn in parken in de stad dikkere maar de bruine beuk aan de Sint-Willibrorduskerk is de dikste stráátboom van Antwerpen. De Fagus sylvatica Atropunicea heeft een stamomtrek van 5 meter. Hij is vermoedelijk zo’n 230 jaar oud.

Louter eclairs

In het winkelcentrum De Wilde Zee opende al eens een winkel die alleen macarons verkocht. Klaarblijkelijk is het aantrekkelijk om je op een niche te richten: nu is er een zaak waar ze alléén maar eclairs (en ook hier dus helemaal niets anders) verkopen. Mij lijkt zoiets riskant, maar ze zullen er wel weten wat ze doen.

Uit de kast (LXXVIII) - Hadewijch

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Minne is wonderzoet in al haar stormen, hertalingen van gedichten van Hadewijch door Lucienne Stassaert (Uitgeverij P, Leuven, 2002), waaruit ik op bladzijde 57 het gedicht Om een voortijdig grote weldaad opensloeg:

Zoals de dorpeling zegt: “Pas tegen de avond

Zal men loven de mooie dag.”

Dat ik dat zo laat verstond

Doet me nu roepen: “Wee mij! Ach!”

Waar is nu het heil

En de vrede onderwijl

Waar minne me eerst zo weeldig van voorzag?

Alleen op de wereld....

Kasteelrijk

Onlangs las ik dat het land met het grootste aantal kastelen….België is. Daar moest ik in de tram aan denken met de stadsplattegrond op schoot: op bladzijde 47 zijn er in het grensgebied tussen Mortsel, Boechout, Edegem en Hove niet minder dan 6 (= zés) kastelen aangegeven: Kasteel Mussenburg, Kasteel Cappenberg, Kasteel Rattennest, Kasteel Fruithof, Kasteel Hoveberg én Kasteel Weyninckhoven.

Ondertussen in de Kruidtuin

Een mooi, beregend, ensemble: een blad van de beverboom (magnolia tripetala) is op het op helmkruid (hebenstretia dentata) gedwarreld.

Reveil op Schoonselhof

Stadsdichter Maud Vanhauwaert nodigde in het kader van Reveil collega-dichters uit Antwerpen uit om op Allerheiligen voor te komen lezen op de perken van de begraafplaats Schoonselhof waar veel letterkundigen begraven liggen. Ik mocht er lezen uit eigen werk en (aan diens graf) dat van mijn betreurde vriend Henri-Floris Jespers. Onder de meewerkende dichters verder onder meer Lotte Dodion, Annemarie Estor, Peter Holvoet-Hanssen, Frans Roggen, Tony Rombouts, Michaël Vandebril en Paul Van Dessel. Na afloop werd er een tableau de la troupe gemaakt.

https://www.antwerpenboekenstad.be/nieuws/119/stadsdichter-maud-vanhauwaert-nodigt-50-dichters-en-u-uit-op-het-schoonselhof-voor-een-poetische-wake

Geel

Een geel raam waarop aangegeven staat dat het een geel raam betreft. Dat doet me een beetje denken aan van die brievenbussen waarop Brievenbus staat. Volkomen onnut. Wat moet er dan op staan? Groen raam? Klep in deurspleet? Tot zover dit Gemengd Bericht.

Mooie lettertypes (87)

Piramidepark

In Merksem trof me in het Bouckenborghpark deze discreet in het groen geplaceerde piramide. Wat verderop zag ik er nog een paar. Wat mij betreft een smaakvolle verrijking van deze aangename groene oase.

Cinema Trivia: Onthoudt die namen!

Een foto van vijf jonge actrices die pas een contract hadden getekend in Hollywood. Van links naar rechts Maxine Cantway (19), Loretta Andrews (18), Margaret Wind (19), Jane Shalduck (19) en Ann Hovey (20). Onthoudt u die namen eens raadde de redactie van het tijdschrift De Stad Antwerpen haar lezers in april 1933 aan. Van Wind en Shalduck werd nooit meer iets vernomen. Cantway, Andrews en Hovey speelden in een paar films in de dertiger jaren maar werden nimmer een ster. Wél, en dat is ook wat waard, werden ze óud: Cantway 90, Andrews 93 en Hovey op vier dagen na zelfs 96….

Jammer maar helaas

Wij wachten af, want zíj wilden weg. Allez, de meesten ervan toch op de dag van het referendum. Want terwijl Theresa May naar vele kanten krampachtig strooit met lege handen begint de omvang van de monstrueuze blunder die men begaan heeft te dagen bij veel méér dan de helft van de inwoners van het United Kingdom….

He-le-maal niéts....

Op het perron van metrostation Sportpaleis troffen me aan de wand de afbeeldingen van schaatsers en schaatssters. De enige medaille die België ooit behaalde op de Olympische Winterspelen was een bronzen, dankzij de genaturaliseerde Bart Veldkamp. Verder refereert de dichter Hendrik Carette in zijn bundels wel eens naar het glijden over bevroren water, maar voor het overige heeft dit land he-le-maal niéts met schaatsen. Ik begrijp dus niet goed waarom deze wandversiering er in deze vorm gekomen is….

Reveil

Stadsdichter Maud Vanhauwaert nodigt in het kader van Reveil collega-dichters uit Antwerpen uit om op Allerheiligen voor te komen lezen op het ereperk van de begraafplaats Schoonselhof, waar veel letterkundigen begraven liggen. Ik mag er lezen uit eigen werk en dat van mijn betreurde vriend Henri-Floris Jespers. Voorts zullen onder meer Lotte Dodion, Annemarie Estor, Peter Holvoet-Hanssen, Tony Rombouts en Will van Broekhoven acte de présence geven. Iedereen is donderdag 1 november welkom vanaf 15.00 uur.

https://www.antwerpenboekenstad.be/nieuws/119/stadsdichter-maud-vanhauwaert-nodigt-50-dichters-en-u-uit-op-het-schoonselhof-voor-een-poetische-wake

Escher-effect

Kunst gebruikt elementen uit de werkelijkheid. Soms lijkt die werkelijkheid op kunst: wie moet er bij dit trappenhuis niet denken aan het werk van Maurits Cornelis Escher?

Knur & Spell

Met bewondering keken we naar een verslag van een wedstrijd Knur & Spell, een eigenaardigheid van The Yorkshire Dales. Welk een merkwaardige sporten bedachten de Britten toch: https://www.youtube.com/watch?v=T22eIJZFCaY

Eindelijk....

“Eindelijk een passende illustratie,” zuchtte de schrijver van Oorlogsmisdadiger en Verbouwereerde Ouderling - Sketch voor twee heren toen hij op deze opname stuitte.

De buurt in 1968

Vond wat oude ansichten van plekjes in de buurt, uit 1968. Een halve eeuw geleden kon je hier om de hoek nog de Sint-Jacobskerk zien. Daar staat nu de Stadsschouwburg voor in de weg, maar die mag weg wat de burgemeester (en mij) betreft dus wie weet komt dit uitzicht even terug. Op de Meir mochten nog auto’s (het lijken wel Dinky Toys of Matchboxes) rijden en parkeren, en Tram 3 ging nog bovengronds.

Leuke woorden

Judasoog, kiebitzer, loeg, mongos, neutel, ozena, profetenbrood, rammelappel, uitredding, zuurzakboom.

Ver van de zee

Wanneer je me zou vragen welke muziek het dichtst de hemel benadert zou ik zeker het Requiem 1863 van Peter Benoit noemen, en die is van bij ons. Maar toch ben ik het eigenlijk wel eens met deze overdenking van Georges Perros: “Is het toeval dat de belangrijkste muziek uit Midden-Europa komt, ver van de zee? Ik geloof het niet. De zee roept geen echo op. De echo is nu juist de essentie van de klassieke muziek, het is het woud, Salzburg. Mozart noch Beethoven kun je je zonder het woud voorstellen. Vooral Beethoven niet. Zijn sonates zijn tochten door het bos, met opeens tra’s, en schaduwrijke stukken, beken, plekken die je in vervoering brengen, schemeringen.”

Ondertussen in....

Is het nu een goede zaak of niet om een eigen burgemeester te hebben in een dorp met (ik noem nu maar iets) 649 inwoners? Ik blijf het me afvragen, zoals het me blijft verbazen dat in Frankrijk nog immer iedere nederzetting een eigen burgervader heeft.

Echte stripsnoepkes

Camaracum. Zo heette Cambrai (Kamerijk) zo’n tweeduizend jaar geleden. Als we het mogen geloven was de stad toen al befaamd om haar snoepjes, vermits Asterix en Obelix er in het album De Ronde van Gallia speciaal stoppen om zich bêtises de Camaracum aan te schaffen. Ook anno nu kun je die er nog kopen, al heten ze voortaan wel bêtises de Cambrai….

Vanuit de hoogte

Ze staan er klaarblijkelijk al sedert vorige december, maar vanaf straathoogte zie je die dingen niet. Het verbaasde ons, kortom, vanaf een achtste verdieping te zien dat er in het noorden van de stad al zoveel windmolens staan….