Verrassend

Kwam op sMelssleMs een filmpje uit 1965 tegen van Frank Sinatra die in de studio It Was A Very Good Year opneemt. Als hij klaar is met inzingen informeert hij hoe lang het nummer duurt. What’s the time on that? vraagt hij de technicus. 3:20? Die antwoordt: 4:12. Waarop Sinatra verrassend (een dergelijke kennis had ik in hem namelijk niet vermoed) mompelt: 4:12? That’s longer than the first act of Hamlet….

https://smelsslems.blogspot.com/2019/01/zondagclip-it-was-verry-good-year-frank.html

Over afwezigheid

Interessante redenering van Rik Torfs over de mystieke afwezigheid van God in Kardinale deugden – Een inleiding tot het moderne leven: ‘Een mens is niet in staat afwezigheid te verbieden. Niets is zo ongrijpbaar als afwezigheid. Wie haar weg wil, het tegendeel zoekt van wat ze is, komt uit bij aanwezigheid, wat nog gevaarlijker lijkt. Juist omdat ware religie het niets aandurft, kan ze nooit alles verliezen.’ Het lijkt wel poëzie. Hetgeen me aan de dichter Jacques Hamelink doet denken. Die schreef ooit: Afwezigheid is nog geen bewijs van niet bestaan.

Uit de kast (LXXX): Edwin Hoornaert

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Wij vreemden van Edward Hoornaert (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2016), waaruit ik op bladzijde 8 het gedicht In lichterlaaie opensloeg:

voor elk huis een andere rots

waarop het ei gebroken wordt

een ander groen waarin het vuur

verscholen ligt

voor elke deur een andere hand

die huivert en toch opengaat

een ander hoofd dat knikt en spiegelt

wat in lichterlaaie staat: hij die het glas heft

op wie zichzelf ten gronde richt

Jeugdsentiment

Bij het aanschouwen van deze etalage zag Geertje zich ineens weer als meisje in de weer met hengeltje en magnetische waterbewoners….

Reflectie

Lievelingsdag

Wat een pareltjes heeft A.A. Milne ons toch nagelaten:

 “What day is it?” asked Pooh.

“It’s today,” squeaked Piglet.

“My favorite day,” said Pooh.

Reflex

Natuurlijk weet ik ondertussen heus wel wat Free Wifi betekent maar ik heb wanneer ik die mededeling zie nog steeds de reflex in een verontwaardigde modus te schieten omdat ze me doet denken aan ongelukkige vastgehouden zeezoogdieren (Free Willy) of onterecht gevangen gezette activisten (Free Nelson Mandela)….

Boodschapper

Het nieuwe jaar is nog geen dag jong of ik mag me al verheugen in een nieuwe publicatie: in Tilburg werd heden aan de website Fleurs du mal mijn gedicht Boodschapper toegevoegd:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-boodschapper-gedicht

Veel geluk!

Raadsel

Een mens kan zich soms plots de vreemdste dingen afvragen. Zoals: waarom riep de Dikke Deur, de circusdirecteur in de kinderserie Pipo, altijd “Pipo Koeien!” naar de vermaarde clown? Ik heb nog steeds geen idéé….

Vaarwel school

De Dames is in Antwerpen een van oudsher gerespecteerde school, die onlangs verhuisde naar de Maria Louisalei. Het oude onderkomen aan de Lange Nieuwstraat wordt momenteel gesloopt. Reken maar dat de grond daar wat waard is. De aanblik van de verdwijnende school (de kapel lijkt nog, muurloos – dat wel –, in de lucht te zweven) moet velen die hier leerling waren pijn aan het hart doen. Ik kan dat begrijpen. De school waar ik van hield heb ik ook gesloopt zien worden. Ik zou er best nog eens doorheen willen dwalen, maar dat gaat alleen nog maar in gedachten….

Indrukwekkend

Een fan-tás-ti-sche drummer heb ik ook altijd Simon Phillips gevonden. Al is het alleen maar omwille van Violet To Blue, het slotnummer van het album Radio Musicola van Nik Kershaw. Wat een stuwende bassdrumroffels, welk een impressionante paradiddles, wat een hypnotiserend gebruik van hihats en bekkens….Indrukwekkend!

Slagwerk

Toen ABBA de hitlijsten domineerde waren er ineens tal van kwartetten die uit twee dames en twee heren bestonden. De namen Brotherhood of Man, Champagne, Vulcano en Bucks Fizz schieten me te binnen. Van die laatste groep heb ik momenteel The Land Of Make Believe in mijn hoofd. Een van de lekkerste popnummers aller tijden wat mij betreft. Vooral het heerlijke slagwerk erin bevalt me zeer. Wie er achter de kit zat heb ik niet op kunnen sporen maar het was een drummer met spierballen.

Badderen

Ze zijn een tijdje weg geweest door een enge ziekte die klaarblijkelijk vooral hen trof maar gelukkig zijn er weer merels in de stad. Zie deze hier eens lekker gezamenlijk zitten badderen….

Veranderde perspectieven

Volgens Wikipedia staat Antwerpen 17^de in de Top 20 van grootste havens ter wereld. De Top 10: Shanghai, Singapore, Qindao, Quangzhou, Rotterdam, Port Hedland, Ningbo, Tianjin, Busan en Dalian. Eén in Europa, négen in het Verre Oosten. Waarvan zés in China. Dat was in 1909 wel even anders. Toen behoorden tot de voornaamste havens der wereld nog Europese als Cardiff, Genua, Hamburg, Liverpool, Londen en Marseille….

Blijf blij!

Laten we, ondanks de ook hier dikwijls bevreemdende regelgeving, blij blijven dat we in De Oude Wereld mogen wonen.

Zalig Kerstmis

Lucas

Het Evangelie van Lucas is het enige waarin de geboorte van Jezus wordt vermeld. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Feestje

Zelfs bij Trouw, tot nader order toch de beste krant in ons taalgebied, levert de eindredactie soms krottig werk af: Ab Guichelaar besloot een spontaan feestje te organiseren. Dat moet natuurlijk zijn: Ab Guichelaar besloot spontaan een feestje te organiseren. Wanneer een feestje georganiseerd wordt is het immers niet meer spontaan.

Ambrosia

Iedere dag valt er wel iets op te steken. Dat ambrosia (de naam is alleen al onvergetelijk mooi dankzij Jan Engelmans gedicht Vera Janacopoulos) verboden is in Hongarije bijvoorbeeld. Wie daar de plant, voor velen een ergernis omwille van het vele pollen dat ze produceert, niet uit zijn tuin verwijdert krijgt een fikse boete.

Een wijs man

Rik Torfs, wiens Kardinale deugden – Een inleiding tot het moderne leven ik aan het lezen ben, is een wijs man: “Er zijn dingen die als universeel worden voorgesteld en het niet zijn. Ze weerspiegelen vooral de macht van de heersende cultuur. Dat is het geval – vreemd genoeg misschien – voor de schijnbaar objectieve wereld van de rankings van universiteiten. Steevast staan de Britten en de Amerikanen erin op kop. Met z’n tweetjes domineren zij de top honderd. Vreemd, want mochten de Amerikanen superieur intelligent zijn dan hadden ze Donald Trump niet tot president verkozen. En als de Britten intellectueel iedereen zouden overklassen, waren er minder brexiteers.”

Binnenlandse kunstenaar

Hé, dat wist ik niet: toen Rembrandt Harmenszoon van Rijn op 4 oktober 1669 de laatste adem uitblies was hij nooit buiten de landsgrenzen geweest.

(S)mal

Welk een uiterst merkwaardig poortje kwam ik tegen: wat voor nut heeft het om zo’n vreemd inhammetje af te schermen? Er past niemand in. Zelden zo’n smal (en mal) hekje gezien.

Vers beeld

Antwerpen is weer wat kunst rijker. We hadden al gezien dat werklieden bezig waren met het plaatsen van sokkels, en ineens staan er in het Stadspark naast het grote oorlogsmonument niet alleen een aantal plaquettes om oorlogsslachtoffers te herdenken maar ook een nieuw standbeeld. Voor de naam van de maker en de titel moeten we nog even geduld hebben. De sculptuur staat er pas sinds vandaag.

Krullende snor

De gerespecteerde Richard Foqué (foto) schreef een zeer lovende bespreking over mijn jongste bundel Nederzettingen. Mijn snor krulde bij het lezen van zijn recensie:

http://deboekhouding.blogspot.com/2018/12/nederzettingen.html

De eerste

De eerste videoclip die, op 8 januari 1981, werd uitgezonden op de destijds fonkelnieuwe muziekzender MTV was Video Killed The Radio Star van The Buggles. De tweede was overigens Don’t You Want Me van The Human League. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Blauwe maandag

Ik heb me eigenlijk nooit afgevraagd waar de uitdrukking blauwe maandag (die ze ook in het Duits en Engels kennen met respectievelijk blauer Montag en blue Monday) vandaan komt. Historiek weidt uit over de herkomst ervan:

https://historiek.net/een-blauwe-maandag-herkomst/86869/

Specialisatie

Aan de Schoenmarkt in Antwerpen kon je vroeger bij de firma Govaers terecht voor waskaarsen, wierook, godslampolie en aanverwante artikelen. Men was er gespecialiseerd in waskaarsen voor Congo. Waarom er voor de Congo speciale waskaarsen waren is een vraag waarop het antwoord amper meer te achterhalen is….

Onze Lieve Vrouwen

Er zijn in Antwerpen nogal wat parochies vernoemd naar Onze Lieve Vrouw, die ik in het kader van dit Gemengd Bericht gemakshalve edoch liefdevol afkort tot OLV: OLV ten Hemel Opgenomen (Da’s de kathedraal), OLV Boodschap, OLV Middelares, OLV van het Heilig Hart, OLV van Altijddurende Bijstand, OLV Geboorte, OLV van Smarten, OLV van de Heilige Rozenkrans, OLV Onbevlekt Ontvangen, OLV van Lourdes, OLV Bezoeking en OLV van Fatima. De op een na mooiste naam vind ik (Jammer genoeg een lelijk zestiger jarenkerkje) OLV van de Bloeiende Wijngaard in Wijnegem, de allermooiste (in Borgerhout) Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw.

Mooie lettertypes (89)

Familie Snorhaar

Deze blog is niet de plaats voor het maken van reclame maar graag maak ik een uitzondering voor De huiskamer van de Familie Snorhaar, het poezencafé in Breda waar Geertje deze foto’s maakte.

Ruis

Niet dat ik er dikwerf naar kijk, maar wat wórdt er toch een hoop gekletst in praatprogramma’s. Die omschrijving is accuraat, dat wel, maar ze zijn naar mijn smaak al te ruim bevolkt door waanwijze loslippigen die aangevuurd worden door presentatoren op speed om ruis te produceren, veel ruis. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Een bak vol niet-noten

Verwarrend hoor: al van mijn jongste jaren af aan weet ik dat andere woorden voor pinda aardnootje en olienootje zijn maar pinda’s zijn technisch gesproken helemaal geen noten. Ze behoren tot de peulvruchten.

Het Daghet....

Leuk: ben bezig in Het Daghet tussen de coulissen waarin mijn kameraad Hans Mellendijk een keuze verzamelde uit de columns die hij tussen 1996 en 2017 schreef voor het Gelders Dagblad en De Gelderlander (het boek is overigens een fraai product van Uitgeverij Fagus) en kom daarin een verslag tegen van onze eerste lijfelijke ontmoeting en zelfs een aankondiging van mijn optreden (zie foto hieronder) in een editie van Ontmoet de dichter…. in het Poëziecentrum Nederland dat toen nog in Bredevoort was gehuisvest. Hans is net als ik verwoed internaut maar ook hij vindt het toch tof om af en toe met een ouderwetsch bóek (van papier weet u wel) op de proppen te komen.

Leuke woorden

Atagang, buitenborg, dingspel, erwtbeentje, groffelsnagel, hongi, kweekwee, ria, voorbarkzeilgaffel.

Niét lekker!

Terwijl de rest van de Kruidtuin zich in wintermodus begeeft draagt de Diospyros kaki volop vrucht. Een bordje bij de boom vraagt Niet plukken alstublieft en vermeldt voor de zekerheid toch ook maar even Dit ras heeft een wrange smaak, niet lekker….

Eens

Ik ben het met de verbazing van Paulien Cornelisse, wier amusante En dan nog iets ik momenteel op de leestafel heb, eens: “Moeder de vrouw is een nogal vreemde uitdrukking – je hoort nooit vader de man of dochter het meisje. Moeder de vrouw klinkt extreem Oud-Hollandsch, ik visualiseer er ook meteen een schort bij, en tien blonde kinderen.”

Petje af....

Vond op het wereldwijde web een beeldschoon filmpje over de geluiden van stootvogels: 12 Greifvögel und Ruf. Petje af hoor, voor de kenners die het verschil horen tussen een kiekendief en een rode wouw….

https://www.youtube.com/watch?v=o33pGC__iF4

Sterke naam

Was aangenaam verrast toen ik het terrein van een tuinarchitect passeerde die zijn bedrijf voorzien had van een wel erg sterke naam: Avantgarden. Hoed af, hoor!

Ken uw klassieken!

De nieuwe generatie reclamemakers is klaarblijkelijk de kennis van De Klassieken kwijt: het is O kom er eens kijken, niét O kom maar eens kijken!

Internetslachtoffers

Door de intrede van de mobiele telefonie verdwenen al zaken die de jongste generatie nooit gekend heeft, als praatpalen en telefooncellen. Slachtoffers van het internet blijken nu de brievenbussen. Bpost verwijdert de komende maanden een op de vier rode brievenbussen uit het straatbeeld omdat ze steeds minder worden gebruikt. Het aantal brieven dat mensen daarin deponeren is sedert 2004 gedaald met 60%! Uit een kwart van de brievenbussen haalt de postbode naar het schijnt nog hoogstens zes brieven per dag op.

Vervallen

Waarom ze dat doet weet ik niet, maar wat jammer dat de gemeente Wijnegem de Jan Vlemincktoren in het plaatselijke park zo laat verkommeren. Het betreft pertang bouwkundig erfgoed. De toren en het ernaast gelegen koetshuis zijn overblijfselen van het 16^de-eeuws kasteel Wijnegemhof dat in de negentiende eeuw werd afgebroken. Hopelijk laten de verantwoordelijke bestuurders het pittoreske bouwsel niet verder vervallen.

Geen onderjurk te zien

Trof in een damesblad uit de vijftiger jaren een gebruiksaanwijzing, door ene André H. Beckers, hoe een dame achter het stuur van een auto dient te stappen ‘zonder dat zelfs de kanten volant van haar onderjurk te zien komt’. Je kunt er lacherig over doen dat van vrouwen een halve eeuw geleden nog werd verwacht zo overdreven prudent te zijn, maar bedenk dan dat er heden nog welvarende landen zijn waarmee onze regeringen gewoon zaken doen waarin een vrouw geen auto mág rijden….

Stripland

Over poëzie gaan we het niet hebben, maar iédere zichzelf respecterende boekwinkel in dit complexe land blinkt uit in een rijkelijk gevulde stripafdeling.

Bijpraten

Voor het eerst sedert lang dacht ik aan Krakatau, het literair magazine dat vier jaar geleden voor onbepaalde tijd rust nam. Waarom dacht ik daar aan? Omdat ik zojuist in Trouw las dat archeologen hebben ontdekt dat een reeds in 1969 in Herodion opgegraven zegelring die nu pas proper gekuist is van Pontius Pilatus is geweest. Hetgeen me deed denken aan mijn gedicht De landvoogd laat zich bijpraten:

https://www.krakatau.nl/de-landvoogd-laat-zich-bijpraten-bert-bevers/

(https://www.krakatau.nl/links-2/dichters/)

Uit de kast (LXXIX) - Chrétien Breukers

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De essentiële Chrétien Breukers (Uitgeverij Stanza, Amsterdam, 2013), waaruit ik op bladzijde 16 het gedicht Epitaaf opensloeg:

Vrees niet. Ik was zo warm als jij.

Ik heb me even vaak gebrand

aan liefdesvuur. Ik was een mens.

Ik leefde in mijn tijd. Aan jou

heb ik gewijd: dit boek, tig jaren

en een slokdarm vol salpeterzuur.

Vrees niet. Uit deze nacht keer ik

nog lange niet terug. Proost met mij.

Stoot je glas tegen mijn glas kapot.

Dit is mijn graf en ik ben dood,

maar kan nog gloeien als ik denk:

‘Vuur, je lichaam, glazen en dit boek.’

Gebruiksaanwijzing

In het Parc des Buttes-Chaumont trof me deze gebruiksaanwijzing voor het uitzicht op Parijs: die was er in het Chinees gesteld.