Biggles Gets A Website

Alvorens hij succesvol Ethel The Aardvark Goes Quantity Surveying van een plank kan pakken moet boekhandelaar John Cleese in The Bookshop Sketch (te vinden op The Contractual Obligation Album van Monty Python’s Flying Circus) bekennen dat een van de boeken die hij niét in huis heeft Biggles Combs His Hair is. Die fictieve titel is me daardoor eigenlijk het meest bekend, want ik geloof niet dat ik ooit een van de belevenissen van de Britse avonturier-piloot las. Ik heb nooit iets met ’s mans avonturen gehad. Maar dat belet me niet om uitermate veel sympathie voor de echte liefhebber te koesteren die alle omslagen verzamelde, én inzichtelijk online zette. Er zitten heel mooie tussen:

http://www.biggles.info/

Cinema Trivia: Nog een beetje Hollywood

In de Tweede Wereldoorlog waren er hier in de cinema’s natuurlijk vooral Dúitse films te zien. Toch was er, zo lees ik in Het Laatste Nieuws van zondag 18 augustus 1940, aanvankelijk nog sprake van een beetje Hollywood. Alhambra projecteerde toen in de Hoogstraat 35 Test Pilot, Eden in de Quellinstraat 10 I Met Him In Paris, Forum in de Brederodestraat 101 China Seas en Studio 48 aan de Frankrijklei 48 Desire. Toen de Verenigde Staten van Noord-Amerika in de strijd betrokken werden was het natuurlijk helemaal gedaan met de vertoning van Amerikaanse films.

Alleen nog maar onoverzichtelijk?

Een verkeerskundige ben ik niet, maar plots realiseer ik me dat ik op het kruispunt waarop ik al bijna een kwart eeuw zicht heb in al die tijd hoop en al twee, drie keer een ongeluk heb zien gebeuren. En dat terwijl het met voorsprong een van de onoverzichtelijkste verkeerspunten is die ik ken. Hetgeen me, bijna als een verkeerskundige, doet denken: is het daarom misschien niet verstandig alleen nog maar complexe kruisingen te realiseren? Want: hoe onoverzichtelijker hoe veiliger?

Een gedenkwaardige wedstrijd

In 1988 won spits Eric Viscaal met PSV de Nederlandse landstitel, de KNVB-beker én de Europa Cup I! Toch denk ik dat hij, daarnaar gevraagd, een match uit het seizoen 1992/93 zal noemen als zijn meest gedenkwaardige. Hij kwam toen uit voor KAA Gent. In de wedstrijd tegen Cercle Brugge kreeg de Gentse keeper rood. Gent kreeg een strafschop tegen, maar mocht niemand meer vervangen. Het oog viel op Viscaal om in het doel te gaan staan. Tot ieders stomme verbazing stopte hij de strafschop van Josip Weber, nochtans een trefzeker heertje. Het mooie verhaal kreeg nog een vervolg want even later kreeg KAA Gent zelf een strafschop, waaruit Viscaal – in keeperstrui – de 1–1 scoorde, tevens de eindstand. Zou daar op het wereldwijde web nog iets van te vinden zijn? Jawel hoor:

https://www.youtube.com/watch?v=jNhcOra3ICc

Momentopname

De cultuurdragers die ik momenteel in de nabijheid heb: de Historische Atlas van Antwerpen – Stad van droom en daad van Ilja Van Damme, Hilde Greefs, Iason Jongepier en Tim Soens, Pulp Fiction van de onvergelijkbare Quentin Tarantino, Onder experimenteel vuur van Paul De Vree en de soundtrack (we zijn die onmiddellijk na het zien van de film direct uit de bioscoop gaan kopen) van Wong Kar Wai’s beeldschone 2046.

De eerste keer buiten

We hadden geluk toen we in de Zoo gingen kijken of Xambo, de kersverse okapiboreling, zich misschien zou laten zien. En ja hoor, moeders ging een luchtje scheppen op deze gewoonweg warme dag en dus ging de kleine mee. Zijn allereerste stapjes buiten, en wij waren er getuige van. Wat zijn het toch ontroerend mooie dieren….

Goed ingepakt

Familiefotoalbums zitten vol met foto’s waarvan je ongeveer weet waar en wanneer ze genomen zijn. Van deze foto, uit het album van ons oma zaliger, weet ik het exact: donderdag 18 november 1954. Ik ben slechts 5 minuten jarig vermits om 5 voor middernacht geboren. De volgende dag al werd ik goed ingepakt (ja, dat ben ik in dat witte pak) en ter doop naar de nabije kerk van Onze Lieve Vrouw van Lourdes gebracht. Ik was het eerste kind van mijn ouders (mijn vader is op deze opname 38), en het eerste kleinkind van mijn grootouders (mijn oma is hier 50).

Een bijzondere maand

Ze loopt al een beetje op haar laatste benen, maar er is nog gelegenheid om op te merken dat deze maand wel een heel bijzondere is: deze oktober telt namelijk 5 zaterdagen, 5 zondagen én 5 maandagen. En dat gebeurt slechts eens in de 823 jaar. De vorige keer dus in 1199, nog nét in de twaalfde eeuw….

Even onwennig

Het was erg lang geleden dat ik er nog eens trek in had, de eerste keer deze eeuw volgens mij, dus het was even onwennig toen ik weer eens aardappeltjes bakte. Maar ik denk dat het resultaat de goedkeuring van mijn zwager Chris, wiens culinaire specialiteit het is, wel weg kan dragen.

Vrijwel overal hetzelfde

Er zijn gewassen genoeg waarvan je in de diverse buitenlanden in het woordenboek de ter plaatse geldende benaming op moet zoeken, maar voor bamboe lijkt me dat niet nodig. Die heet vrijwel overal hetzelfde: bamboo, bambou, bambu, bambú, bambù, bambus….

Onderweg met de tram: Lijn 1 in Plauen

Lijn 1 van de Straßenbahn in Plauen in de Vogtlandkreis in Saksen onderhoudt de verbinding tussen Neundorf en Preißelpöhl:

https://www.youtube.com/watch?v=XHP3KIB80XY

Best wel goed

Toen ik over de autostrade wandelde en het de stad in komende verkeer aanschouwde kon ik alleen maar concluderen dat het met de economie in Antwerpen momenteel best wel goed lijkt te gaan.

Adieu Aleidis

“Hé, post van Aleidis,” dacht ik. Haar handschrift, een handschrift uit duizenden, herken ik immer onmiddellijk. Toen ik de omslag opende bleek daar….Aleidis’ doodsbericht in te zitten. Ze had de enveloppen nog zelf geadresseerd. Tot mijn verdriet is maandag Aleidis Dierick gestorven. Ze was wat mij betreft een van de grootste dichteressen in ons taalgebied. De laatste keer dat ik haar ontmoette was in Herentals, waar Geertje ons fotografeerde. De dichteres van onder meer Een engel komt blootsvoets, Veertien tinten blauw, De schuldeloze man en Het gewapende kind overleed, thuis, op 90-jarige leeftijd.

Een nieuwe naam

Natuurlijk moest ik naar aanleiding van dat bericht ook even opzoeken waar Budweis ligt, en of die stad na alle grenscorrecties uit de vorige eeuw eigenlijk nog wel zo heet. Neen dus: de nieuwe naam is České Budějovice, en de stad ligt in Tsjechië.

Dát is nog eens een recidivist!

Lees in oude Gemengde Berichten in een gazet uit de vorige eeuw dat ene 70-jarige Matthias Klima in Budweis (Bohemen) voor de….hónderdste maal was veroordeeld. De man zat een dérde van zijn leven achter de tralies. Dát is nog eens een recidivist!

Herfst in 't Rot

Je stapt de tram uit, en hoppa: natuur! Er zijn niet veel plaatsen waar stad en weelderig bos elkaar zo nabij zijn als op Antwerpen Linkeroever waar pal aan de Blancefloerlaan domein ’t Rot ligt. Dat omvat fraaie bomen en struiken, maar ook een ruim binnenwater met diverse vogelkolonies. Er is ook een vogelkijkhut. Zodra je denkt genoeg fauna en flora geabsorbeerd te hebben ben je in amper 5 haltes weer op de Groenplaats!

Bij de halte van Tram 7

Ofwel weggezet omdat hij de tram op wilde ofwel kon die laatste slok van dat pintje er gewoon écht niet meer bij.

Bijna aaibaar (50)

 

Ondersteboven hetzelfde (bis)

Er voor de lol de provinciale vlaggen van België en Nederland eens op gecontroleerd, om te zien of je die zonder ‘beeldverlies’ om kunt draaien. Er zijn er geen. De vlag van Noord-Brabant líjk je om te kunnen draaien maar het blokje linksboven ervan is rood en dat linksonder wit dus dat werkt niet. Er zijn in onze gewesten overigens wel twee vaandels die ondersteboven hetzelfde zijn: dat van de stad Antwerpen, en dat van de Achterhoek. Bij dezen.

Ondersteboven hetzelfde

Bahama’s, Bahrein, Bangladesh, België, Botswana, Cuba, Denemarken, Finland, Frankrijk, Georgië, Guinee, Honduras, Ierland, IJsland, Israël, Italië, Ivoorkust, Jamaica, Japan, Koeweit, Laos, Letland, Mali, Micronesië, Nigeria, Noord-Macedonië, Noorwegen, Palau, Palestina, Peru, Qatar, Roemenië, Tsjaad, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland. 37 van de 196 onafhankelijke staten in de wereld zijn slimme landen. Met vooruitziende blik hebben ze weten te voorkomen dat hun nationale vlag, net zoals in Nederland bij ontevreden burgers in de mode is, misbruikt kan worden als protestsymbool door hem ondersteboven uit te hangen: de vlaggen van deze 37 landen zien er namelijk ook ondersteboven uit als de vlaggen van deze landen.

Een eigen plein

Henri Van Herwegen (1940-2019) heeft op het Nieuw Zuid in Antwerpen al een plein naar zich vernoemd gekregen. Panamarenko, zoals zijn bekendere naam luidt, zou tevreden geweest zijn met de omschrijving op het straatnaambordje (nou ja: pleinnaambordje): Antwerps kunstenaar en uitvinder….

Franstalige arrogantie

De Humo werd, zo leer ik uit Karel Anthierens’ amusante herinneringen Gedane zaken – Hink-stap door de Vlaamse pers, in de beginjaren door de, Franstalige, uitgever Dupuis stiefmoederlijk behandeld. Die had een groter hart voor Le Moustique, het francofone zusterblad van Humo. In Marcinelle, hoofdzetel van Dupuis waar ook de drukkerij was gevestigd, vroegen ze zich destijds – volledig onbekend met het Nederlands als ze er waren – serieus af waarom Humo niet gewoon het kruiswoordraadsel uit Le Moustique over kon nemen: Les mots flamands, n’ont-ils pas le même nombre de lettres qu’en Français?

Een paar leukies terug!!

Aardige verrassing uit de Achterhoek: mijn kameraad Hans Mellendijk stuurt me een stapeltje boodschappenlijstjes voor de blog Geef ons heden, die ik al jarenlang dagelijks aanvul met een exemplaar. Lijstjes van hemzelf, maar ook van vreemden – zoals het hoort gevonden in een supermarkt. Het is altijd wat intiem om in een vreemd handschrift iemands aankoopplannen te lezen. Eén van de lijstjes is nóg intiemer, want als ik het openvouw lees ik Hoi Ester, de rechterplant zit ook onder de luis!! (plakt overal) Die moeten echt weg. Groetjes. Koop je een paar leukies terug!! Het blijft onduidelijk of dat  laatste zinnetje een advies of een belofte is.

https://geefonsheden2.blogspot.com/

Mmmm....

Boterhammen met verse grijze garnalen op een dun laagje mayonaise, veel lekkerder kan een lunch wat mij betreft toch echt niet worden.

Campo Santo

Vanochtend viel het jongste nummer van het tijdschrift van de pluralistische vereniging Recht op Waardig Sterven in de brievenbus, dat mijn gedicht Campo Santo over een hele bladzijde afdrukte over een smaakvolle foto van Kristel De Ost. Ik schreef het bij de gelijknamige begraafplaats in Sint-Amandsberg.

Hoorbare t

Het schoot me ineens weer te binnen welk een eigenaardige spraakafwijking Kortrijkzanen (zo noem je inwoners van Kortrijk) hebben. Die spreken bistro niet uit als biestroo maar als bistrot. Het moet iets met die o op het einde te maken hebben, want ze zeggen daar ook niet euro maar eurot. Met een hoorbare t. Merkwaardig verschijnsel....

Weinig nodig

De natuur weet me doorlopend te verbazen. Met de kleurenpracht van vallende bladeren, met de uitbundige bloei van bloemen. Maar minstens zozeer met de kracht van eenvoudige gewassen die weinig grond nodig hebben om zich te ontplooien….

Z voor Y

Toen ik pas in Antwerpen woonde zocht ik op de computer in de bibliotheek iets op, maar wat ik ingetikt had bleek quasi onleesbaar. Ik had namelijk blind getikt en er niet bij stil gestaan dat hier azerty-toetsenborden gebruikt worden, terwijl ik een qwerty-klavier gewoon was en ben. Nu worden azerty’s vooral in de francofone wereld gebruikt, maar denk nu niet dat in de germaanse qwerty overal normaal is want bij onze Duitstalige vrienden hebben we weer een qwertz-toetsenbord. Dat heeft voor ‘ons’ nog eigenaardigheden: naast de p zit er de Ü op, en naast de l de Ö en de Ä.

Een flink reservoir

Je kunt er wel lengte, breedte en diepte van vermelden maar dan nog kun je je niet echt een voorstelling maken van de omvang van het Baikalmeer, het grootste zoetwaterreservoir ter wereld. Eén vijfde van al het zoete water bevindt zich daarin. Een sprekende omschrijving vind ik wel, dat indien álle rivieren van de wereld zich in een leeg Baikalmeer zouden storten het een jáár zou duren om het te vullen….

Met leede ogen

‘Keeper Daenen ziet, na een wanhopige poging te hebben gedaan om het doelpunt te verhinderen, met leede ogen den bal in zijn heiligdom verdwijnen. Ook back Buntinckx kijkt beteuterd toe terwijl Freddy Chaves die dit tweede doelpunt van Gantoise voor zijn rekening nam, uiting geeft aan zijn groote vreugde.’ Geef toe: vroeger konden de sportverslaggevers er wat van. Lang geleden dat ik het woord beteuterd nog eens las….

Fraai werk in fraaie ruimte

De jonge Antwerpse kunstenaar Ben Sledsens moet zich een rijk man voelen met een galeriehouder als Tim Van Laere. Die biedt zijn kunstenaars in de naar hem genoemde galerie aan de Jos Smolderenstraat op het Nieuw Zuid een fabelachtig mooie expositieruimte. Momenteel is er van Sledsens Under The Tree Distant Sea te bekijken. Zijn werk komt sterk over, en ademt vaak een magisch-realistische sfeer uit. Maar de galerie in se is ook beslist de moeite waard.

Sterke naam!

Veel bedrijven dragen saaie namen, veelal voorspelbare afkortingen. Maar je hebt van die uitzonderingen. Zo zag ik op de Amerikalei een bord waarop Steigertijger zichzelf aanprijst. Steigertijger. Sterke naam!

In de volière

Het viel ons in de grote volière van de Zoo op hoe de Abdims ooievaar / cigogne d’Abdim / Abdimstorch zijn vleugels als zonnepanelen gebruikt. Ook verbaasde het ons hoe ver de hamerkop zijn hamerkop om kan draaien, maar het was ons wel onmiddellijk duidelijk waarom de driekleurige glansspreeuw als de driekleurige glansspreeuw te boek staat.

MUCE

In de Huidevetterstraat 55 hier in Antwerpen is heel de maand oktober MUCE te bezoeken, ‘het allereerste pop-up museum ter wereld over de circulaire economie’ waar ‘geen witte, steriele ruimtes met artifacten uit het verleden en lange teksten vol moeilijke woorden’ te verwachten zijn maar wel ‘een plek waar gewone mensen, kunstenaars, bedrijven en onderzoeksinstituten samenkomen om de samenleving van de toekomst mee vorm te geven, en waar kunst voor de vertaalslag zorgt’. Ik vond er de installatie How do you transform a cross into a circle? van Dodi Espinosa best mooi.

Trouw regelmatig!

Natuurlijk snappen de meeste mensen wel wat er bedoeld wordt, maar het moet toch echt zijn jaarlijks verlof en niet jaarlijkse verlof. De opstellers zijn ook niet volledig zeker van hun huwelijksbeloften want indien je jaarlijkse trouw juist interpreteert staan ze ieder jaar voor het altaar….Hoe dan ook kunt u hier deze dinsdag weer terecht!

De verdonkeremaning van de poëzie

Er is, zo lees ik op TZUM, een nieuwe Nederlandstalige literaire canon. En die is meteen een huiveringwekkend bewijs van de gruwelijke uitholling van het literair onderwijs. Om duidelijk te maken hoezeer de poëzie tegenwoordig quasi onbestaand is in de lessen noem ik hier maar beter niet de poëzie op die niét meer in de canon staat, maar zij die er nog wél deel van uitmaakt. Het gaat och arme om nog slechts 5 (lees: víjf titels) op de 100. Op 29 staat Paul van Ostaijens Bezette stad, op 44 Herman Gorters Mei, op 90 Hugo Claus’ De Oostakkerse gedichten, op 95 M. Vasalis’ Parken en woestijnen en op 99 Egidius waer bestu bleven? Dat is het. Dit komt nooit meer goed….

https://www.tzum.info/2022/10/nieuws-dit-is-de-nieuwe-nederlandstalige-literaire-canon-max-havelaar-blijft-fier-bovenaan-staan/