Zomaar

Bladerde door een oud opschrijfboekje, waarin ik wat dingetjes noteerde die me destijds troffen. Zoals van Philippe Geluck die zijn De Kat in Gazet van Antwerpen liet zeggen: “In de moderne maatschappij is een voetganger meestal een automobilist die zijn wagen gaat halen.” En – Ik schreef niet op waar ik die opving – een leuke woordspeling: Denial is nót a river in Egypt!

Zijn eerste keer

Het is mijn soort muziek niet maar lang geleden was ik in de Roma hier in Antwerpen getuige van een bluesconcert. Ik ging erheen met de Zeeuwse rocker Jan Blok, die ontdekt had dat er een aantal oude zwarte Amerikaanse bluesrockers (van wie ik nog nooit had gehoord en wier  naam ik kwijt ben) optrad. Het bleek een opwindende show, met tamelijk bejaarde medemensen van kleur (al noemden we die toen nog niet zo) in lichtblauwe en roze pakken die geweldig mondharmonica en piano konden spelen. Na afloop belandden we gezamenlijk in een restaurant in de Statiestraat, waar ze des morgens om half vijf nog vrolijk steaks bakten. Of het de eerste keer was dat hij buiten de Verenigde Staten kwam, vroeg ik aan zo’n zwarte show-opa. “It’s the first time éver in my whole goddam life that I’m outside of fucking Chicágo, man!” was zijn fantastische antwoord. Hij had het prima naar zijn zin.

Da's duidelijk

Ik blijf Urbanus echt grappig vinden. Neem deze uitspraak van hem: “Er zijn maar drie soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen.” Grappig en toch leuk!

Een mogelijke verklaring

Misschien dat de Amerikanen Israël blind blijven steunen omdat ze de naam van hun land in die van de hoofdstad daar zien: Jerusalem?

Zonder waardeoordeel

Zomaar ter vergelijking de namen van de hockeymeisjes die voor respectievelijk België en Nederland uitkwamen op de Olympische Spelen. Voor België: Abigail, Aisling, Alix, Ambre, Barbara, Camille, Charlotte, Delphine, Elodie, Emily, Emma, Hélène, Judith, Justine, Lien, Lucie, Michelle, Stephanie en Vanessa. Voor Nederland: Anne, Felice, Frédérique, Freeke, Joosje, Josine, Laura, Lisa, Luna, Maria, Marijn, Marleen, Pien (2x), Renée, Rosa, Sanne, Xan en Yibbi.

Bijna aaibaar (74)

 

Verkeerde tram

Een vermakelijk betoog vind ik Karel van het Reves Moord in de tram: ‘Thomas Mann schreef tijdens de Tweede Wereldoorlog als Duitse emigrant in Californië het boek Doktor Faustus. In dat boek wordt een moord gepleegd in een tram, terwijl die tram omstreeks 1910 door een bepaalde straat in München rijdt. Toen Thomas Mann dat hoofdstuk aan een aantal mede-emigranten in Californië voorlas, merkte een der aanwezigen op dat hij een verkeerde tram door die straat had laten rijden. Het moest niet lijn acht zijn, maar lijn tien, of andersom. Thomas Mann haastte zich die fout te herstellen. Eigenlijk heeft dat iets geheimzinnigs. Die moord is nooit gepleegd. Thomas Mann heeft die moord uit zijn duim gezogen. Daar trekt niemand zich iets van aan. Niemand zegt tegen Thomas Mann: ‘Maar er is in München nooit iemand in de tram vermoord!’ Maar dat die tram in het boek door die straat rijdt, terwijl hij in werkelijkheid nooit door die straat heeft gereden, dat kan niet getolereerd worden.’

Eind-z

In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal staan niet veel woorden waarvan de laatste letter een z is. Ik kom momenteel niet verder dan fez, hertz, jazz, kolchoz, quiz en weltschmerz….

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2012/10/vergeten.html

Een echte....

Nog niet zo lang geleden vroeg ik een van de werkmannen in de straat of ze nog met takkenbezems werkten. Jammer genoeg niet. Moest daar weer aan denken nu ik een foto tegenkwam van een gemeentearbeider  die de stoep voor het stadhuis van Bergen op Zoom aan het kuisen is met zo’n mooi ouderwetsch veegapparaat….

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2024/06/niet-alles-wordt-er-beter-op.html

Cinema Navelpluis: Gezellig bezoek

Niet alleen van het grage gebruik dat onze koolmeesjes maken van hun voederbal kan ik genieten, maar ook van de wonderlijke wijze waarop zij ‘in golfjes’ vliegen….

Mooi vak

Wanneer ik in de  politiek zou gestapt zijn zou ik graag havenschepen zijn geworden. In Nederland snappen ze het waarschijnlijk niet vermits een schepen daar wethouder heet, maar wat héb je hier in Antwerpen toch een fraaie job: havenschepen. Als dat geen mooi vak is, in één woord je bevoegdheid én de transportmiddelen die zich daarin bewegen…

Breed recht

In Nieuw-Zeeland en in Uruguay mogen álle bewoners ongeacht hun nationaliteit stemmen bij álle verkiezingen. Nergens anders bestaat zo’n breed  stemrecht.

Reusachtige weegschaal

Er zijn nergens zoveel exemplaren van in de natuur als van mieren en termieten. Nou geloof ik zo’n gegeven wel, maar ik krijg er pas bééld bij als Midas Dekkers er een voorbeeld bij geeft: ‘Zou je alle mieren en termieten van de hele wereld op één kant van een reusachtige weegschaal leggen en alle olifanten, walvissen, mensen en zelfs kevers op de andere, dan sloeg hij naar de kant van de mieren en termieten door.’

Gewone namen

Leuk, mijn broer stuurde me een scan van het bericht van de Burgerlijke Stand in het Brabants Nieuwsblad waarin onder meer mijn geboorte werd aangekondigd. Wat een gewone namen kregen jongens en meisje destijds! Antonius, een paar Johannessen en Johannas, Adrianus, Anna, Adriana, Elena, Jacobus, Maria, Henk, Hubertus en Lambertus (dat ben ik). Die laatste twee heetten in het dagelijks leven Bertie. Grappig: Adrie Musters werd klasgenoot op de Pius X-lagere school, Bertie Simons werd in onze parochie een van mijn collega-misdienaars en Johan Steinhage hoorde net als ik tot de lichting 1967 van het Rooms-Katholiek Gymnasium Juvenaat Heilig Hart. De wereld was ook in de oude stad Bergen op Zoom maar klein….

Uit de kast (CXLVI): Emma Crebolder

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Zwerftaal van Emma Crebolder (Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam, 1995), waaruit ik op bladzijde 31 Grafgeschenk III opensloeg:

Je hoeft het niet te weten straks
zo uitgestrekt en leeg, na
wat maaigoed komt de ruiter.

Hij beloofde het kleine brons
mee te geven aan jouw huls.
Komt de ruiter tussen ribben

rijdt het paardje weer naar Dogon
terug, door het koren zou je willen,
maar de Schelde heeft geen brug.

Stationloze staten

Andorra, San Marino en Vaticaanstad zijn de enige onafhankelijke staten in Europa zonder treinstation. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Cinema Trivia: Baas boven baas

Wat ijzersterke lokleuzen betreft krijg ik nog immer kippenvel wanneer ik denk aan die waarmee Jaws 2 in de markt werd gezet: Just when you thought it was safe to go back in the water sprak een sonore stem ons dreigend toe, waarna de eerste cellostreken van John Williams' notoire Jaws-thema klonken….

Cinema Trivia: IJzersterke lokleus

Een van de belachelijkste en slechtste films die ik ken is The Blob. Denk niet dat het alleen maar obscure derderangs acteurs waren die men voor dit soort producties strikte. In 1958 (hij had twee jaar eerder nota bene al gespeeld in Somebody Up There Likes Me  van Robert Wise) haalde regisseur Irving S. Yeaworth Jr. (1926-2004) voor de hoofdrol in The Blob niemand minder dan....Steve McQueen binnen! Klaarblijkelijk is er toch een markt voor dit soort brol, want tot mijn niet geringe verbazing is  er van The Blob zelfs een remake gedraaid. Toegegeven, daarvoor bedachten ze wel een ijzersterke lokleus: Scream now while you can still breathe!

https://www.youtube.com/watch?v=TdUsyXQ8Wrs

Hermetische meezinger

Hoorde daarstraks op een radio Conny van den Bosch weer eens langskomen met haar hit Een roosje, mijn Roosje. Hele volksstammen kunnen dat nog meezingen. Ik geef je een roosje m’n Roosje / Ik geef je een roos elke dag / En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach. Dat is toch haast hermetische poëzie? Knap hoor, dat je mensen zinnen als En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach uit volle borst mee kunt laten zingen….

Brand op het web

In Betoverende stilte – Caspar David Friedrichs reis door de tijd beschrijft Florian Illies nauwgezet door de ogen van verslaggever Eugen Roth van de Münchner Neueste Nachrichten hoe op 6 juni 1931 het Glaspalast in München in vlammen opgaat. Wat dat met Friedrich te maken heeft? Welnu, op 6 juni 1931 was in dat Glaspalast de tentoonstelling Werken van Duitse romantici, van Caspar David Friedrich tot Moritz von Schwind te zien. Alle daar geëxposeerde schilderijen gingen in de brand verloren waaronder negen topwerken van Friedrich als Abendstunde, Dame am Meeressstrand en Herbstbild. Wie was er behalve Roth nóg ooggetuige van deze gebeurtenis? Ene Adolf Hitler, die toen in de nabije Prinzregentenplatz 16 woonde. Ook Hitler had de tentoonstelling bezocht. Hij zwoer ter plekke dat hij op de plaats van het Glaspalast een ‘tempel voor de Duitse kunst’ zou bouwen die nooit zou vergaan. Zulks deed hij. Het Haus der Kunst is er nog immer. Ik was nieuwsgierig of er op het wereldwijde web beelden van de  brand te vinden zijn. Jawel hoor:

https://www.youtube.com/watch?v=BE9BrbBjkcw

Betoverende stilte

Welk een fascinerend boek schreef Florian Illies met Betoverende stilte – Caspar David Friedrichs reis door de tijd. Op een telkenmale verrassende manier verweeft hij het levensverhaal van de illustere schilder (die geniaal was in het weergeven van landschappen, maar minder bedreven in het schilderen van mensen die hij dan ook veelal veiligheidshalve op de rug afbeeldde) met door- en inkijkjes in tweehonderdvijftig jaar geschiedenis van Duitsland. Er duiken tal van beroemdheden op die op de een of andere manier beïnvloed zijn geweest door het werk van Friedrich, variërend van Samuel Becket en Ernst Jünger tot Walt Disney, Leni Riefenstahl en Rainer Maria Rilke. Illies vervlecht een en ander op een magische en vernuftige wijze.

Eender intro

Het was lang geleden dat ik Farewell In The Rain, in 1967 een hit voor The Shoes, nog eens hoorde. Het intro deed me onmiddellijk niet alleen aan dat van Flowers In The Rain van The Move denken, maar ook aan dat van Passages in de nacht van de Prins van Albanië, waarvoor ik zelf de tekst heb mogen schrijven:

https://www.youtube.com/watch?v=KpMFPRL8Bas

Eén streepje

Als je het woordje oevers wilt veranderen in het woordje bevers is er slechts één verticaal streepje nodig.

Lieflijk in de vallei

Natuurlijk, bergen zijn indrukwekkend. Ik weet nog goed dat ik Grenoble naderend ooit voor het eerst de Alpen zag. Ik passeerde die ondertussen al meermaals. Maar tot mijn favoriete landschappen zullen het Berchtesgadener en Salzburger Land of de Dolomieten nooit behoren. Mijn oog wordt meer gestreeld door glooiender landschappen als die in Yorkshire (onderste foto) of de Ardennen. Oók de Vlaamse Ardennen. Mijn schermbeveiliger is al lang de opname die ik vanaf het panoramapunt Eeuwenhout maakte van het dorpje Loker. Wat ligt het daar toch lieflijk in de vallei, met op de achtergrond de Kemmelberg.

Een keuzemogelijkheid

Zag in een antiquariaat een stapeltje bolhoeden. En ineens schoot ik in de lach. Moest weer denken aan de jongleur die we in York aan het werk zagen, in de openlucht aan Low Petergate. Toen de man, die met zijn zwarte pak en zwarte bolhoed (vandaar de associatie) wel iets weg had van Suggs van Madness, klaar was met zijn act ging hij met de hoed in kwestie rond waarbij hij zei: “You know, I do this for a living. So if you’ve amused yourself, then put your hand in your pocket, take out some money and put it in my hat. If you háve’nt amused yourself, then put your hand in somebody else’s pocket....”

Model

Op het onvolprezen magazine Fleurs de mal verscheen mijn gedicht Model. Typisch, juist nu ik bezig ben met het ordenen van wat portretten die in de loop van de tijd van me gemaakt zijn. Zoals deze tekening die Mart Franken dertig jaar geleden alweer  van me schetste….

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-model

https://martfranken.com/

Feestelijkebuien

Hé, wat geinig: het is vandaag Nationale Feestdag van België en dat is zelfs te zien op Buienradar wanneer je die  raadpleegt….

Compromisvoorstel

Als voetballiefhebber erger ik me meer aan de VAR (Video Assistent Referee) dan dat ik die waardeer. Ontegenzeglijk is het waar dat tegenwoordig te registreren valt dat iemand met één neushaar buitenspel staat, maar de ingrepen druisen – dat bleek duidelijk op Euro2024 – te vaak in tegen de geest van het nobele spel. Een compromisvoorstel: gebruik de VAR alléén om vast te stellen of een bal al dan niet de doellijn is gepasseerd. Dát is tenminste relevant.

Er was eens....

Heel lang geleden bracht ik het eerste jaar van mijn schoolloopbaan door op de rooms-katholieke kleuterschool in de Esdoornstraat, bij Zuster Chrysostima. Dankzij het wereldwijde familiealbum dat het internet aan het worden is kwam ik haar na al die tijd voor het eerst op een foto tegen. Ik sta er niet op, al had ik er op kunnen staan. Het was een brave zuster, zo te zien van de  congregatie der Franciscanessen, maar ze kan ook behoord hebben tot de Zusters van Liefde van Jezus en Maria, Moeder van den Goeden Bijstand. In mijn geboortestad had je een Karmelietessenklooster, maar karmelietessen droegen een bruin habijt en dat van Chrysostima was zwart.

Lullige vertaling

Kuifje heet in veel landen Tintin. In Japan hebben ze daar Tantan van gemaakt. Waarom? Omdat tintin in het Japans penis is….

Scheldzin

In Het juiste woord zie ik dat er voor geboefte heel wat synoniemen zijn: addergebroed, gespuis, geteisem, grauw, janhagel, krapuul, schorremorrie, schuim, tuig van de richel, uitvaagsel, vee van Laban. Héérlijk, je krijgt er zin van om te gaan schelden. Het boek geeft er nog meer, maar ik laat het hierbij. Je moet  érgens een lijn trekken….

Bocht van Bath

Jaren hadden we een huisje in het Zeeuwse gehucht Bath, aan de in scheepvaartkringen notoire Bocht van Bath. Kwam deze mooie luchtfoto weer tegen van ons oude woonplaatsje, in de oksel van de Scheldedijk. We waren toen onze huidige woonplaats reeds nabij: het schip onderaan op de foto staat op het punt de haven van Antwerpen binnen te varen.

Onnauwkeurige geschiedenisles

De onvolprezen blog Het Vliegend Eiland put regelmatig uit educatieve plaatjes waarmee de jeugd eertijds de geschiedenislessen verluchtigd zag. Het viel me nu op dat die historisch niet altijd nauwkeurig waren want zowel op het plaatje 71 als het plaatje 72 uit die opvoedkundige reeks wordt de executie op de Grote Markt in Brussel van de graven Egmont en Hoorne gesitueerd in 1567. Beide heren werden echter onthoofd op 5 juni 1568. Het was toen Pinksteren.

https://vliegendeiland.blogspot.com/2024/07/de-eed-der-boogschutters-de-laatste.html

https://vliegendeiland.blogspot.com/

Bijna aaibaar (73)

 

"Weg met al die goeje zeden!"

Het hoeft niet altijd uit de Angelsaksische wereld te komen om te swingen: op Mels-Zommer-Meziekmozaïek vandaag stampende rock & roll in het Nedersaksisch. Lang geleden dat ik Alie van Normaal nog eens hoorde. Høken!!!!

https://smelsslems.blogspot.com/2024/07/mels-zommer-meziekmozaiek.html

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn heden De danser en de monnik – Dagboeken 1970-1995 van Cees Nooteboom, Acht uur in Berlijn (een avontuur van Blake en Mortimer) van José-Louis Bocquet, Jean-Luc Fromental en Antoine Aubin, Solituden, songs van Jacques Hamelink en Beauty van Ryuichi Sakamoto.

Taal(on)logica

Soms probeer ik me voor te stellen hoe moeilijk het voor een anderstalige is om het Nederlands onder de knie te krijgen, er de nuances van te leren kennen. Neem nu gade, een mooi woord voor echtgenoot of echtgenote. Wanneer je dat dan kent, is het dan niet logisch te veronderstellen dat gadeslaan betekent je man of vrouw een oplawaai verkopen?

Nog een paar silhouetten

Toen ik onderstaande foto in mijn archief opsloeg zag ik nog een aantal stadssilhouetten die ik her en der in Antwerpen vastlegde….

Elders in de skyline

Vermoedelijk denkt iedereen zijn eigen woonplaats redelijk tot goed te kennen. Ik ook, en dus verbaast het me af en toe wanneer ik op een punt in de stad kom van waaruit het uitzicht anders is dan je gewend bent. Waar het net lijkt of twee kerken (zoals rechts de Sint-Antonius en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal) zich anders ten opzichte van elkaar bevinden dan vanaf de straat, of waar elders in de skyline de afstand tussen (links) het Centraal Station en de Antwerp Tower groter lijkt dan hij in werkelijkheid is. Leuk puzzelkijkwerk kortom.

Te veel Wimmen?

Het Nederlands voetbalelftal heeft in de loop der jaren al drie keer een finale van een Wereldkampioenschap bereikt, en verloren.  Ik zag weer eens beelden van de eindstrijd van 1974, tegen West-Duitsland. En ineens vroeg ik me af of Oranje die niet verloor vanwege een te hoog Wim-gehalte. Er kwamen namelijk, dat viel me niet eerder op, niet minder dan vijf Wimmen binnen de lijnen: Wim van Hanegem, Wim Jansen, Wim Rijsbergen, Wim Suurbier en Willy van de Kerkhof die natuurlijk óók een Wilhelmus is. Hoogstwaarschijnlijk speelde dat geen rol, maar de Duitse spelers droegen wél allemaal andere namen: Bernd, Berti, Franz, Gerd, Hans-Georg, Jürgen, Paul, Rainer, Sepp, Uli en Wolfgang….

Rinkeldekinkel

Toch wel een paar keer per week worden ‘onze’ glasbakken geleegd, en iédere keer weer neurie ik dan I Love The Sound Of Breaking Glass van Nick Lowe, die zich voor dit nummer liet inspireren door het geluid van een glasbak die van inhoud ontdaan wordt.

Haartjes alom

Haartjes op de gele bloem, bruine haartjes op de hommel, haartjes op het groene blad: er zijn hier in het Stadspark op de kleuren na vele overeenkomsten te ontdekken voor wie zorgvuldig kijkt.

Ongeziene verdwijning

O wat heeft Geertje er een hekel aan wanneer ik (zo af en toe) mijn baard laat staan. “Wanneer gaat hij er nu eindelijk weer af?” hoor ik dan slag om slinger, terwijl ze me dan ook soms nog Paulus noemt, omdat ze vindt dat ik met baard op Paulus de Boskabouter lijk. Het merkwaardige is nu, en dat zeg ik haar dan ook steeds, dat ik iedere keer wéét (= zéker weet) dat het haar niet op zal vallen wanneer ik me weer geschoren heb. Ook nu was dat weer zo. Ik had me ’s morgens geschoren, en wanneer zag mijn liefhebbende en teerbeminde levensgezellin dat? Toen we al  weer bijna gingen slapen….