Uit de kast (LXI): Patrick Cornillie

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Bij tijd en wijle – Een keuze uit de gedichten 1985-2015 van Patrick Cornillie (Uitgeverij Les Iles, Ellezelles, 2016), waaruit ik bladzijde 130 opende, met daarop het titelloze:

Dit is het ontstaan van verte:

perspectieven vriezen muurvast.

Met krakende knieën hurkt de vorst

tegen de koude ruggen van de gevels.

Blauwbekken, zuimen.

Schaduwen slaan verkleumd de

armen rond het land.

Buiten ziet eruit als een stomme film.

Voor de mond van schaarse voorbijgangers

verschijnen damppluimen als lege tekstballonnen.

Wie is echt en wat is verzonnen?

Onverwoestbaar

De Brusselse gebroeders P. en A. Pellarin mochten destijds in de olifantentempel in de Antwerpse Zoo het mozaïek leggen. De reclame voor zichzelf die ze daarin verwerkten is onverwoestbaar.

Straatpoëzie bis

In de Nieuwe Wereld nemen ze hier en daar (mijn broer Peter maakte deze foto in Denver, Colorado) het begrip straatpoëzie wel erg letterlijk….

Straatpoëzie

Even melden dat enkele van mijn gedichten voortaan te lezen zijn op Straatpoëzie. Het gaat om een website met een interactieve kaart, waarop de locaties van gedichten in de openbare ruimte staan aangegeven. Straatpoëzie is een project van Kila van der Starre. Zij doet aan de Universiteit Utrecht onderzoek naar ‘poëzie buiten het boek’. De website presenteert van ieder gedicht de locatie, de naam van de dichter, een foto, de datum waarop het gedicht is aangebracht, de relatie tussen het gedicht en de locatie, de initiatiefnemer, het boek waarin het gedicht eventueel is opgenomen enzovoorts. De nieuwe website heeft als doel om een inventarisatie te maken van alle poëzie in de openbare ruimte van Nederland en Vlaanderen. Straatpoëzie archiveert hiermee het literaire erfgoed. Op dit moment bevat de database dik 500 gedichten, maar vermoed wordt dat er nog honderden méér zijn. Bedoeling is dat alle Straatpoëzie in Nederland en Vlaanderen in kaart wordt gebracht: https://straatpoezie.nl/ 

Deugden en ondeugden

Antwerpen heeft er een fonkelnieuwe stripmuur bij, de elfde reeds. De gevel van het pand op de hoek van de Kriekenstraat en de Rouaanse Kaai is voortaan voorzien van veertien illustraties van Joost Swarte, de man die in De Klare Lijn zo’n kathedraal oeuvre bijeen tekende. Swarte geeft over een oppervlakte van driehonderd vierkante meter zijn kijk op zeven deugden en zeven ondeugden. Een verrijking van ’t Stad!

Snelle groeier

Tuinkers is een snelle groeier: verdeel de zaadjes over het rooster op een met water gevuld kiemschaaltje. Op een dikke week ontstaat er een gezond bosje!

14-8

Nederland kreeg, met Charles Ruijs de Beerenbrouck, pas in 1918 voor het eerst een rooms-katholieke minister-president. Na de oorlog kwamen er meer: Louis Beel, Jan de Quay, Victor Marijnen, Jo Cals, Piet de Jong, Dries van Agt en Ruud Lubbers. De laatste drie komen dan weer van protestantse bodem. Wanneer ik me beperk tot de vorige en de huidige eeuw waren er twee niet-confessionele premiers: Theo de Meester en Pieter Cort van der Linden. In totaal had Nederland sinds 1900 maar liefst 14 protestantse minister-presidenten, en slechts 8 katholieke.

Jubileum

Vandaag is het exact een decennium geleden dat de Gemengde Berichten online kwamen. Al tien jaar lang iedere dag minstens één nieuw bericht. Ik ga er vanmiddag een extra frisse pint op drinken!

Etnocentrisch denken

Merkwaardig vind ik de opmerkingen die je tegenwoordig regelmatig leest dat de meeste moslims geen Duits, Engels of Frans spreken en daarom geen toegang hebben tot westerse media en literatuur. Als dát geen staaltje van unverfroren etnocentrisch denken is weet ik het ook niet meer. Hoeveel westerlingen beheersen er dan wel het Arabisch om toegang te hebben tot Arabische media en literatuur?

Hartenlust

Grote werken als die aan de Noorderlijn zijn altijd mooie gelegenheden voor de stedelijke archeologische dienst om weer eens een stuk van het rijke verleden van de stad in kaart te brengen. Momenteel zijn ze naar hartenlust aan het graven op de Rooseveltplaats.

En nog een....

Een aardige reactie aan zowel Hans Mellendijk als uw dienaar van onze puzzelvriend Ron Scherpenisse: Ha Mannen, als de Jackson Pollock-puzzel toch iets te moeilijk blijkt, kunnen we in Bergen op Zoom altijd nog een potje Yves Klein Memory spelen. Ook leuk! Groeten, Ron. Als we daar maar geen koppijn van gaan krijgen….

Een geduldwerkje....

Ik realiseer me terdege dat ik me zowat in het domein van de hypothese bevind als ik stel dat er mensen schijnen te zijn die het werk van Jackson Pollock serieus nemen. Ik twijfel niet aan de gegrondheid van hun redenen maar mij zijn ze vreemd. Alleszins heb ik het idee dat ik het prima zou kunnen vinden met de bedenker van de legpuzzel die ik op Hans Mellendijks immer amusante blog trof. Wunderbar!

https://smelsslems.blogspot.be/2017/06/blog-post.html

Teec Nos Pos

Net als mijn broer Peter ben ik dol op grenzen. Voortaan is een Drielandenpunt hem te min weet ik nu want hij stond (of de schaduw van de pet die van de zijne is of van vriend Jos weet ik niet) op het Four Corners Monument. Dat markeert het vierstatenpunt tussen Arizona, Colorado, New Mexico en Utah. Wikipedia leert me dat de meest nabije nederzetting Teec Nos Pos (dat is Navajo) ongeveer 800 inwoners heeft….

O ja....

Toen we besloten hadden dat we ons in Antwerpen zouden gaan vestigen ben ik eerst de stad (waar we voorheen al wel dikwijls waren, maar nooit met dié insteek) eens stevig gaan verkennen. Want er zijn nu eenmaal buurten waar je wel en beter niet kunt investeren. Na een van die exercities belandde ik in de vorige eeuw, wachtend op de trein terug, even op het terras van Café Jozef op het Astridplein. Daar zag ik op het raam van een appartement in het gebouw tegenover me een affiche Te Koop. Onmiddellijk (ik had al een draagbare telefoon) het nummer van de makelaar gebeld. Het was niet interessant. Maar hij vroeg wel zeer professioneel wat ik aan het zoeken was. En dankzij hem zijn we terechtgekomen in onze gekoesterde woning. Daar dacht ik aan toen ik een pintje dronk op zowat exact dezelfde plaats op genoemd terras….

Dikke boom

De monumentale plataan op het Gouvernementsplein in Bergen op Zoom (al prominent in beeld op deze nostalgische foto uit 1935) en het gedicht dat ik er bij schreef blijven niet onopgemerkt:

http://woutervanheiningen.wordpress.com/tag/bert-bevers/

Mooie lettertypes (57)

Waarheid

“Nooit mag men liegen: nochtans is het soms goed, en zelfs noodig, de waarheid met voorzichtigheid te verzwijgen.” Hè, héérlijk die ouderwetsche souplesse van de Onderwijzingen over de Christelijke Leering naar den Mechelsen Catechismus, uit 1905….

Verhuisbericht

Lekker in het zonnetje

Zie deze Recurvirostra avosetta toch eens lekker in het zonnetje zitten. De kluut is gemakkelijk te herkennen aan zijn slanke omhoog gebogen snavel.

Bijverschijnselen van De Knip

De naburige vijver van het Stadspark ondervindt veel hinder van De Knip van de Leien: bemalingswerken halen het water op de werf weg maar zetten ook de parkvijver droog. Benieuwd wanneer ze die weer vol gaan krijgen. En op de Italiëlei verdwijnen de bomen. Er worden er een kleine 400 geveld, maar er gaan er meer dan 400 voor in de plaats komen.

Hondekop

In mijn geboortejaar werden voor het eerst de daarnaar vernoemde treinen Mat’54 in gebruik genomen. Onder treinreizigers stond dat model beter bekend als de Hondekop. Ik raakte met nostalgie vervuld toen ik er een exemplaar van zag staan op het station van Nijmegen. Je had daar zelfs nog restauratiewagons in. Kom daar nou maar eens om bij de NS….

Mmmm....

Wanneer we in Duitsland zijn moeten er natuurlijk altijd Brezeln ingekocht worden. Hier vind je die hartige krakelingen quasi nergens, bij onze oosterburen om iedere hoek. Ik blijf het een zalige versnapering vinden….

Bloemloos

Er hoeven niet altijd bloemen te groeien. Kijk maar eens hoe mooi een volledig groen ensemble met als hoofdmoot eenvoudige varens kan zijn.

Oerwoud op komst

Erg mooi nieuws is dat Duitsland er naar streeft dat 5% van zijn bossen in 2020 (dat is al over 3 jaar, hè!) terug oerwoud is. In de huidige Wälder zijn de meeste bomen ongeveer even oud. In een oerwoud bestaat een evenwicht tussen oude en jonge. Fabelhaft!

Bosrijk

Na de laatste ijstijd bestond gáns Duitsland uit woud, maar ook nu nog mag het land er zijn qua bosbeheer. Wettelijk heeft iédere burger er toegang tot welk bos dan ook, zelfs als dat privéeigendom is. Momenteel bestaat 32% van het Duitse grondgebied uit bos (ter vergelijking: in België is dat 22,7%, in Nederland slechts 10%). Indrukwekkend is er vooral dat veel steden letterlijk op wouden aansluiten: München (boven) op het Forstenrieder Park bijvoorbeeld, en Frankfurt op het Stadtwald. Het Grünewald van Berlijn (onder) is zelfs het grootste stadsbos van heel Europa!

Leuke woorden

Achterhoorn, braakstok, fermoor, graspoep, springmeester, totelaar, vetzweet, zwambiet.

Poëzie op tournee

Binnen de schaal reeds vermetele…., het gedicht dat ik schreef voor het Omsmedersproject Enghuizer Dialogen VIII in Hummelo, heeft een nieuwe bestemming gevonden: Hans Mellendijk en vormgever Jan Opdam verplaatsten de reeks verzen in ei-vorm naar het idyllische landgoed Hackfort in Vorden, waarop een schattig kasteeltje staat:

https://smelsslems.blogspot.be/2017/06/ondertussen-op-hackfort.html

Een handvol leven

In een handvol bosgrond bevinden zich meer levende wezens dan er mensen zijn op aarde, leerde de documentaire Unsere Wälder van het onvolprezen ZDF-programma Terra X me. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Een mooi compliment

Ter voorbereiding op een artikel over mijn betreurde kameraad Henri-Floris Jespers struin ik nog eens door zijn Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie, waaraan ik (net als Guido Lauwaert, op de foto rechts van HFJ) jarenlang mee mocht werken Op 16 februari 2010 – dat was ik vergeten – had hij het daar over Gemengde Berichten: “Ik ben verslaafd aan zijn blog. Dagelijks publiceert Bert immers berichtjes die ik niet wil missen. Uit het leven gegrepen, zonder omhaal van woorden, schijnbaar banaal maar altijd gestut door een scherp onthullende visie.” Zeg dat Henri-Floris Jespers het gezegd heeft….

Moeder en kroost

Het liefst heeft ze ze alle vier bij elkaar, hetzij in het water hetzij er buiten. Maar eentje wil steeds niet mee en bezorgt moeders het nodige organisatiewerk….

Liefhebber

De held in een modelauto, de duikboot in de vorm van een haai, twee verschillende modellen van de door professor Trifonius Zonnebloem ontworpen maanraket: neem van mij aan dat zich hier een liefhebber van Kuifje gaat vestigen….

En hoppa!

Met het oog op De Knip heeft De Lijn ook een aantal tramlijnen gewijzigd. Zo komt Tram 8 voortaan weer aan het transferium bij ons om de hoek. Die onderhoudt voortaan de verbinding tussen Wommelgem en Zuid, en rijdt vrolijk onder de afgesloten Leien door nu de tunnel daarvoor gereed is. Vandaag doken we daar voor het eerst mee onder de grond. Hoppa….

Cinema Trivia: Het goede voorbeeld

Een van de meest hilarische voorbeelden van een droglogica die ik ken komt uit de Marx Brothers-film Monkey Business uit 1931, waarin Groucho het goede voorbeeld geeft: Well, I realise it’s a penny here and a nickle there but look at me: I worked my way up from nothing to a state of extreme poverty!

De Knip!

Grote paniek onder automobilisten! Deze maandag, 5 juni, wordt De Knip een feit. Gedurende anderhalf jaar mogen er dan geen wagens meer van noord naar zuid en vice versa over de Leien rijden. Het Antwerpse Operaplein wordt volledig autovrij gemaakt en daarvoor is deze ingreep noodzakelijk. Het is op dat plein altijd druk geweest. Zie de foto (uit 1957) hieronder maar eens. Benieuwd wat voor sluipwegen er gezocht gaan worden. De Jezusstraat, hierboven in 1953, is ondertussen gelukkig al lang autovrij dus een dergelijk beeld hoeven we daar niet te vrezen. Hoop ik dan toch….

Familiewoord

Toen ik daarstraks een documentaire bekeek waarin ook jakhalzen voorkwamen moest ik ineens aan een gerecht denken. Een van de favoriete maaltijden ten huize Bevers was de jachtschotel (aardappelen, gehakt, juin en appelmoes in een ovenschotel). Mijn zusje vond dat als klein meisje ook al heel lekker maar verstond jachtschotel om nog immer onduidelijke reden als jakhals. Daar moesten pa, ma, onze Peet en ik smakelijk om lachen maar het gerecht veranderde vanaf dat moment wel van naam: het is altijd jakhals blijven heten. “Wat eten we vanavond?” “Jakhals.” “Mmmm, lekker!”

Uit de kast (LX): Erick Kila

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Bericht van de modernen van Erick Kila (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2017), waaruit ik bladzijde 24 met Middeleeuws opende:

zuilengang

weerzien

een nacht

een maar

dan het onthouden

stappen naar donkerste hoek

kruisbeeld

nis vol duivelschijn

een slaaplichtje

zo onschuldig, het kwaad

besterft

god van de woorden

zwijgt

al bijna duizend jaar