Prachtig koersweer

De man die aanstaande zondag Parijs-Roubaix gaat winnen was vanmorgen in Antwerpen. De 99ste editie van de Scheldeprijs ging van start, onder een stralende zon en een grote publieke belangstelling. Tom Boonen was er. Die wil Parijs-Roubaix, 'zijn' koers, best nog wel keertje winnen. Fabian Cancellara was er ook. Voor hem geldt hetzelfde. Maar ik denk dat zondag Thor Hushovd (op de foto onder in het midden, in zijn mooie regenboogtricot) zal zegevieren. Hij wil de Frans-Vlaamse klassieker héél graag op zijn palmares schrijven.

2 x BB

We hebben heel wat gemeen. Allebei Nederlander maar al sedert de vorige eeuw wonend in België. Allebei schorpioen uit 1954. En allebei met dezelfde initialen gezegend. Het was een tijd geleden dat we elkaar troffen, dus extra aangenaam eens bij te kletsen. Vanmorgen koffie gedronken met Benno Barnard. Dat we dat vaker moeten doen. En dat we dat gaan proberen. Benieuwd hoeveel tijd er deze keer overheen zal gaan....

Rozenvingerig

Natuurlijk weet ik al lang dat de dageraad rozenvingerig, rhododáktylos, kan zijn. Zo'n epitheton ornans vergeet je niet makkelijk (ik heb nog steeds het exemplaar van de metrische vertaling van Homerus' Illias waaruit ik het woord opstak in de kast, van de hand van de Dr. Aegidius W. Timmerman - de vertaling, niet de kast). En ik weet dan wel dat de dageraad rozenvingerig kan zijn, maar het gebeurt niet zo dikwijls dat ik het ook zié. Welnu: vanmorgen was dit het uitzicht....

De inkeer van de spoorzoeker

De week is nog maar juist begonnen of er mag al weer een gedicht van mij op KEMP=MAG. Vanaf heden is daar mijn gedicht De inkeer van de spoorzoeker (uit de bundel op komst Arrondissementen) te lezen: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-de-inkeer-van-de-spoorzoeker

In het spoor van de legioenen

In die ontroerend mooie Vlaamse Ardennen te gast geweest bij Didier Van de Steene, voor het volgen van de Ronde van Vlaanderen. Daar door de landschappen van Valerius De Saedeleer gekuierd. Hierboven zie je de renners de Paddestraat in Velzeke (Zottegem) naderen. En dat is niet zomaar een kasseistrookske, nee die weg ligt daar al meer dan tweeduizend jaar: de Paddestraat maakte ooit deel uit van de weg die van Boulogne-sur-Mer (Bononia) naar Keulen (Colonia Claudia Ara Agrippinensium) liep. Weinig renners die daar bij stil stonden....

Overdonderend

Goed, het is een groothandel in Chinatown waar ik deze foto maakte, maar het is en blijft een raar gezicht. Waar we gewend zijn aan pottekes sambal oelek van 100 gram is het een overdonderende aanblik: 22 emmers sambal oelek van iéder 10 kilo....Dat is 220 kilo sambal!

Grote kittens

Je kunt het beter niet doen want daar komt gegarandeerd ambras van met hun moeder, en die kun je beter vermijden, maar zóu je niet op deze twee afstappen en ze knuffelen als waren het wat fors uitgevallen poezen?

Een smakelijke aanrader

Wie al eens in Brussel is en honger (nee, dat mogen we hier niet zeggen: ik bedoel trek) krijgt hoeft niet per se een restaurant te zoeken. Als je in de Europese wijk bent (ook de vele ambtenaren daar weten het ondertussen) kun je gerust aanschuiven bij Maison Antoine. Maison Antoine ja. Da's weliswaar 'slechts' een frietkot, maar wel al minstens een halve eeuw een van de beste frietkoten van de hoofdstad van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, en van de hoofdstad van Vlaanderen, en van de hoofdstad van van België, en van de hoofdstad van Europa. Te vinden op het Jourdanplein (voor onze Franstalige vrienden: Place Jourdan). Een smakelijke aanrader!

KEMP=MAG: Jardin Naturel

Ook Jardin Naturel, een van de twintig later dit jaar in mijn nieuwe bundel Arrondissementen te verschijnen verzen, is nu via KEMP=MAG te bezoeken: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-jardin-naturel

In de marge

Nu zijn de islamieten die op speciale perken richting Mekka begraven dienen te worden een nieuw fenomeen op westerse begraafplaatsen, maar ook vroeger kreeg niet zomaar iedere overledene willekeurig naast een andere een laatste rustplaats. Dat bedenk ik bij het bekijken van oude indexen. Vroeger werden vrijdenkers apart begraven, aan de rand van de hier veelal katholieke begraafplaatsen. In 1917 zijn er blijkbaar geen gestorven. Ook joden, toen (terwijl de staat Israël nog niet bestond) Israëlieten genoemd, werden in de marge aan de grond toevertrouwd. Dat blijkt uit het overzichtje Kiel. Lijst der lijken begraven gedurende 1917: 3105 volwassenen, 964 kinderen, 235 doodgeboren. Israëlieten. 21 volwassenen, 0 kinderen, o doodgeborenen. Op het toen pas ingerichte Schoonselhof vond ook nog de teraardebestelling plaats van 6 Belgische en 30 Duitsche soldaten, hetgeen een totaal opleverde van 4361....

Luie vogels

De larus argentatus, de zilvermeeuw, lijkt zich volledig aangepast te hebben aan het leven aan wal. Dit tweetal betrapte ik in de Sint-Paulusstraat in Oostende. Niet zwevend boven de baren op zoek naar een prooi, maar op de loer op een zilvergrijs sportwagentje. Wachtend tot er iets van de kar valt aan de nabije Visserskaai, waar diverse viskraampjes staan....

Lachende engelen

Ze zijn zeldzaam, maar ze zíjn er: lachende engelen. Ik bemerkte er al een op het schilderij Het paradijs van Benozzo Gozzoli (zie het Gemengd Bericht van 10 maart 2008, te raadplegen in Gemengde Berichten 1 hiernaast), en nu stuurt mijn vriend Albert Hagenaars me een foto van de Anges au sourire, die hij fotografeerde in het portaal van de Notre-Dame van Reims. Die linkse heeft inderdaad een wel erg overtuigende lach op het gezicht. Beeldschoon!

Blauwhelmpjes op pad

Blogs zijn leuk. Websites zijn leuk. Maar boeken blijven toch óók leuk. Ik stuurde vorig jaar op uitnodiging van Ron en Veronic Scherpenisse (die er ook heel wat leverden) een aantal foto's naar Pierre Derks voor zijn project Minuscule Blue Helmets On A Massive Quest. Tot mijn genoegen verzamelde hij 500 van de foto's (die letterlijk verspreid over de hele wereld werden genomen) van de website in een vuistdik boek. Daar staan foto's van me in die ik maakte in Antwerpen, Brussel en Dinant. De website is er ook nog steeds: http://www.minibluehelmets.com/

Het leven is goed....

Heerlijk weer was het er. Niet te warm, niet te koud, een stralend zonnetje. Het leven is goed aan de kust. Dat bedachten we ons niet alleen bij het kuieren langs het strand, maar beslist ook tijdens de lunch in Brasserie Castel met zicht op de Noordzee. Kijk toch eens welk een bijna goddelijk gerecht we voor ons kregen: zó hoort een broodje garnaalsla er uit te zien. Grijze garnalen, handgemaakte mayonaise, vers brood en groentjes. En daarbij een Rodenbach, die ze in Roeselare al sedert 1821 laten rijpen op eiken foeders. Soms is geluk zichtbaar.

Het recht op zee

Wat verderop moesten we lachen op de Zeedijk. Natúúrlijk, dat weten wij als stedelingen best en we zijn het er hartgrondig mee eens, hebben ook boeren het recht om naar zee te gaan....Maar moeten ze dat met hun tractor doen?

Kopjes

De hele winter bleven ze binnen. Als ik de deur naar het terras eens voor ze opende keken ze me aan met een blik van 'Je bent toch wel goed bij je hoofd, hè?' Maar nu hoef ik nog maar naar de deur te lopen of ze zitten al op de drempel. Ons Zoeteke is graag buiten. Ze heeft het nu erg druk. Met de klimop kopjes te geven....

Een blanke sport

Ineens vraag ik me af waarom er eigenlijk zo weinig (lees: de facto géén) negers koersen? Ze domineren in zowat alle sporten. Ze zijn sterker, ze zijn sneller, ze springen hoger....Waarom laten ze de fiets dan eigenlijk links liggen? Extra vreemd omdat het wielrennen de laatste jaren ook buiten Europa allengs bekender is geworden. Er rijden tegenwoordig zelfs Arabieren (Rafai Chitioui, bij Acqua & Sapone) en (bij Skil-Shimano) Chinezen (Feng Han, Cheng Ji) en Japanners (Yukihiro Doi). Ook bij Farnese Vini-Neri Sottoli (Takashi Miyazawa) en Team Europcar (Yukiya Arashiro) staan Japanners onder contract. Het is zomaar een vaststelling. Merkwaardige situatie.

Mooi erfgoed in Groningen

In hartje Groningen trof ik nou eens een hartverwarmend voorbeeld van knap gehandhaafd erfgoed: waarschijnlijk is de redactie ondertussen, zoals bij de meeste andere regionale dagbladen, verhuisd naar treurniswekkende nieuwbouw in een buitenwijk maar wat ziét de titel Nieuwsblad van het Noorden er zo toch nog ongelooflijk mooi uit....

Hemavogeltje

Het was een Nederlandse krant waarin de Zweedse puzzel stond die ik aan het invullen was, dus ik hád het kunnen weten. Van de 9-letterige oplossing had ik ROO..ORST. Om verder te kunnen vulde ik als vogelliefhebber in de puzzel dus ook de D en B in omdat ik meende dat gezocht werd naar roodborst. Maar dat bleek buiten de waard gerekend. Ik had een K en een W in moeten vullen. Geen roodborst dus, maar rookworst....Als troost ben ik maar weer eens een kijkje gaan nemen bij Piet Schellekens, en diens wonderschone roodborstje....
http://www.cubra.nl/brabantslandschap/pietschellekensroodborstje4/pietschellekensroodborstje4.htm

Bericht aan de reizigers

Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen, / dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. // Zit rustig en geduldig naast het open raam: / gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam. De klassieker Bericht aan de reizigers van Jan Van Nijlen (geboren in de nabije Carnotstraat) is voortaan mooi vormgegeven te lezen in het Antwerpse Centraal Station.

Uit de kast (23)

Eens per maand ga ik met de ogen toe voor mijn boekenkast staan om daar op goed geluk een bundel uit te pakken. Ditmaal plukten mijn vingers Calendarium poeticum - Een galerij van dagen van Frans Hoppenbrouwers, die in 1998 het licht zag bij SUN in Nijmegen, van een plank. Een willekeurige bladering deed me halt houden op bladzijde XX waarop Bombus terrestris prijkt:

Behaarde trol, geschapen om te zoemen,
steeds rusteloos en warrelend op weg
en tastend dwalend, zonder overleg,
van katjes naar nog veel te iele bloemen,

ontsluit de weg voor onvervalste stralen
die zich verbreden in het winterlicht
dat zich genadig op de bloesem richt
om schrale troost in zoetheid te vertalen.

En zwaar beladen kerend naar het nest,
het stuifmeel strak als wanten om de poten,
doen je te licht vleugels zo hun best

dat ze het zoemen tot gegrom vergroten.
Tart maar de valwind die je slagkracht test
en voeg je zwoegend bij de waarlijk groten.

Helder maantje

Welk een merkwaardig helder maantje straalt me hier nu tegemoet. Zou daar nou ooit (en niet in een Hollywoodstudio ten tijde van De Koude Oorlog?) écht iemand voet aan de grond hebben gezet?

Reisverbod

In de Côte d'Or, in het oosten van Frankrijk, wordt de Epoisses de Bourgogne gemaakt. Dat zou het favoriete kaasje van Napoleon geweest zijn. Het aroma ervan is, eh, laten we zeggen penetrant. Dat heeft zelfs geleid tot een merkwaardige lokale wetgeving: de geur van de Epoisses is zo sterk dat het verboden is de kaas mee op het openbaar vervoer te nemen....

Warme kleuren

In de Grote Kerk in dat charmante Merwedestadje Dordrecht is modern glas-in-lood te zien. Het zogenaamde Gildenraam is zeer fraai van vormgeving, en uitgevoerd in aangename warme kleuren. Uiteraard is ook de rivier erin verwerkt. Ik vind het bijzonder geslaagd, en mag er graag naar kijken.

Wuiven in 8-millimeter

Mijn grootmoeder Louise Bevers heeft mij nog eventjes gekend. Er bestaat een foto waarop ze mij, zuigeling nog, op schoot heeft. Niet veel later stierf ze. Mijn vader was zot van haar. Daar denk ik aan nu ik een oud Gevaert-doosje tegenkom waarin een klein spoeltje 8-millimeter film. Dat bevat beelden van haar, vanuit het raam van een eerste verdieping zwaaiend naar mijn vader die beneden op straat met zijn camera stond. Wuivende grootmoeder, verdwenen.... Dit is iets voor Het Huis van Alijn. Zal het filmpje er eens naar opsturen.

Trio op Krakatau

Op Krakatau vanaf heden weer een drietal van mijn gedichten: Expeditie, Vertrouwd en Reductie. Die zijn te lezen via onderstaande links:
Expeditie:
http://www.krakatau.nl/?p=7325

Vertrouwd:
http://www.krakatau.nl/?p=7323
Reductie:
http://www.krakatau.nl/?p=7321

Mikbal

Mikvliegen hadden we al, mannen. Urinoirs waarin van die nepvliegen zijn geplakt weet je wel, om te voorkomen dat je buiten de pot piest. Onderzoek heeft uitgewezen dat het hélpt. Dat mannen er een uitdaging in zien om te mikken op dat objectje, waarna de toiletmadam merkbaar minder kuiswerk heeft. Ik kwam een variant tegen, met in plaats van een mikvlieg een mikdoeltje. Met daarin zelfs nog een mikbal!

Lente!

De lente is nu echt in het land. Dat heeft ook dit fraaie exemplaar van de aardhommel, de bombus terrestris, in de gaten. Het is een van mijn lievelingsdieren. Welk een mooie naam toch: bombus terrestris, die hóórt echt bij hem. Hier snoept hij in de Kruidtuin van de osmaronia cerasiformis Greene. Die bloeit officieel pas in april met haar hangende bloemtrossen die ruiken als rozen. Ze is dus een maand te vroeg!

Vers vlees

Kwam op de markt om de hoek (in de volksmond 'de vreemdelingenmarkt' geheten) deze in mijn ogen toch lichtelijk merkwaardige situatie tegen....

Pensioen niet vergeten!

Ach, wat vond ik een fraai boodschappenlijstje in de Carrefour. Meestal zijn het gewone die ik meeneem, maar dit is te mooi om niet in het zonnetje te zetten. S.zant voor Josefien (de kanarie?), dienozourusse (?), rolle voor te snuiten, seldersla, hesp, prikboek, kwasaans (= croissants!), kip en....Pensioen. Met vet uitroepteken. Je zult toch op maandag gewoon gaan werken, terwijl dat niet meer hoeft....Niet vergeten: Pensioen!
http://www.geefonsheden2.blogspot.com/

Al 75 jaar titelloos

Aan de overkant van de Noordzee denken ze dat ze het tennis en het voetbal hebben uitgevonden. Ze presteren er niet naar. 45 jaar geleden werd het thuisspelende Engels voetbalelftal weliswaar naar een wereldtitel geholpen, maar sindsdien bakte het er nooit meer iets van. En neem Wimbledon. Een prachtig toernooi. In 1936 won Fred Perry er, en dat is - drie recente finales van Andy Murray, een Schot overigens, daargelaten - nog steeds de laatste Engelsman die een grand slam op zijn naam wist te schrijven....

Een geeuw op steen

Frank De Vos heeft een mooi project in de steigers staan: Met nog een geeuw op steen bouwt voort op zijn blog Publicité Fanée, waarop hij verwelkte reclames plaatst (zoals bijgaande, door Albert Hagenaars gezien aan de Rue Méchain in Laon). Frank nodigde een pak dichters uit om bij een van de foto's van geschalodderde reclames een gedicht te schrijven: Bert Bevers, Marleen De Crée, Frank De Vos, Richard Foqué, Albert Hagenaars, Peter Holvoet-Hanssen, Henri-Floris Jespers, Hilde Keteleer, Pierre Magis, Hans Mellendijk, Annmarie Sauer, Lucienne Stassaert, Bart Stouten, Marc Tritsmans, Guy van der Marlière, Yerna Van Den Driessche, Ann Van Dessel en Rose Vandewalle. Het resultaat zal begin volgend jaar tentoon worden gesteld in Kasteel Sorgvliedt in Hoboken. Er verschijnt bij die gelegenheid ook een bundel met het werk. Ondertussen blogt Frank noest voort op
http://www.verwelktereclames.blogspot.com/

Slordige restauratie

De Augustinuskerk in de Kammenstraat hier in Antwerpen is fabelachtig knap omgebouwd tot centrum voor oude muziek. De akoestiek is er fantástisch. Wat minder indrukwekkend is de manier waarop de wandschilderingen in wat nu de foyer is zijn uitgevoerd. Ronduit knullig. Neem deze twee kruiswegstaties naast elkaar: op de linkse zie je de korte balk van het kruis vóór de lange, op de rechtse is de situatie omgekeerd. En los daarvan: waarschijnlijk bedoelde de maker er enig perspectief mee te suggereren, maar dat mislukte dan jammerlijk: zelfs een kind ziet dat op beide staties het linkse deel van de dwarsbalk een stuk groter is dan het rechtse....

De buik van Dieudonnée

Op KEMP=MAG, al lange tijd een uitermate boeiende culturele website, is weer een voorpublicatie uit mijn komende bundel Arrondissementen verschenen: De buik van Dieudonnée:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-de-buik-van-dieudonnee

Hé, Vandermeersch....!

Peter Vandermeersch is sinds een tijdje hoofdredacteur van NRC/Handelsblad. Hij heeft zijn krant zojuist om weten te plooien naar het door uitgevers vereiste tabloidformaat, hetgeen als een journalistieke beleidskeuze wordt verkocht. Opvallend is daarnaast dat hij de situatie in zijn 'eigen' Vlaanderen in Nederland vooral uit laat leggen door belgicistische kameraden als baron in spe Marc Reynebeau. Hopelijk krijgt hij nu de tijd om redactioneel orde op zaken te stellen. We hebben het hier nu eenmaal niet over De Etten-Leurse Bode, De Tilburgse Koerier of Het Belang van Drachten maar over de zelfbenoemde kwaliteitskrant NRC/Handelsblad. Uiteraard is het even later gecorrigeerd, maar daarstraks wérkten daar in elk geval nog journalisten die niet meer weten hoe te spellen....

Vergeten column

Bij het opkuisen van mijn archief kwam ik een aantal exemplaren tegen van De Tuinplant, een tijdschrift dat verscheen in een tijd dat je abonnementen nog kon betalen in guldens (ƒ, weet u nog wel). In dat blad had ik een column, en dat was ik haast vergeten. Zal er een paar in deze Gemengde Berichten meenemen:
http://www.detuinplant.blogspot.com/

Eenzaam starend

Ik kan lang naar de oude klassenfoto's turen die Ron Scherpenisse op zijn blog Cabinet Collectif verzamelt. Je kunt daar heel wat bij verzinnen. Waarom in heel die klas nou net alleen maar dat éne kind lacht, terwijl de rest eerder bedroefd lijkt. Wat er van die bekrullebolde onderwijzer is geworden. En of er een relatie tussen twee klasgenoten is ontstaan. Een uiterst charmante opname vind ik bovenstaande, waarop 15 meisjes (exacter: 15½) de toekomst over het algemeen vol vertrouwen tegemoet blikken. En....1 jongen. Die daar rechts wat dromerig naar al die exemplaren van het andere geslacht staat te staren. Zou hij op een van hen een oogje hebben? En zo ja: op wie?

http://www.cabinetcollectif.blogspot.com/

Dichtersbankjes

Voortbordurend op een idee van Louis Radstaak bouwt Hans Mellendijk gestaag een collectie Dichtersbankjes uit. Die omvat foto's van bankjes waarbij hij dan een gedicht plaatst dat hij daar wel bij vindt passen. Ik stuur geregeld foto's op, want als je eenmaal weet dat iemand bankjes spaart zie je ze overal. Tot mijn verrassing wijst Hans er nu een aan mijzelve toe:
http://bit.ly/fyoIdm

Voor de volledige reeks, zie:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/dichtersbankjes/

Vluchten geweigerd

Iedere keer als ik in de Zoo ben verbaas ik me er in het vogelhuis over hoe het toch komt dat daar exotische vogeltjes in verlichte open ruimtes in een duistere gang wonen zonder dat ze daar úit vliegen. Er staat netjes vermeld dat er geen glazen of welke belemmering dan ook is om zulks wél te doen maar niet waaróm. Ik blijf het vreemd vinden dat, bijvoorbeeld, de Gouldamadine, zo schuchter in haar afgekaderde biotoopje blijft terwijl zij wég kan fladderen....

Vertrouwde spoken

Albert Szukalski (1945-2000) maakte naam met zijn spookachtige sculpturen. Darvan zijn er verspreid over Antwerpen heel wat te vinden. In de tuin van Het Elzenveld bijvoorbeeld. Daar zijn in de loop der jaren heel wat kinderen gefotografeerd in die holle spoken. Ook op het dak van een pand aan de Komedieplaats prijken beelden van Szukalski. Zijn werk blijft merkwaardig....

Beleefde nazi's

Er waren ook heren onder de nazi's, leer ik uit Leonard Mosley's De Rijksmaarschalk - Een levensbeschrijving van Hermann Göring. Mosley: "De laatste keer dat ik Hermann Göring zag was hij er zo van overtuigd dat zijn pogingen om de tweede wereldoorlog te voorkomen zouden slagen, dat hij met mij om een fles champagne wedde dat Engeland niet met Duitsland zou vechten. [....] Twee maanden na het begin van de oorlog liet hij mij een kist D.O.M. Perignon bezorgen in mijn hotel in Amsterdam, het Amstelhotel."

Op KEMP=MAG

Op de mooie website KEMP=MAG is vanaf heden James Joyce in het Musée de Cluny te lezen. Dat is een van de gedichten uit mijn bundel Arrondissementen die later dit jaar het licht zal zien bij Gerrit Westervelds wonderschone Uitgeverij Kleinood & Grootzeer (de tekstverwijzingen zullen daarin te zien zijn in de Aantekeningen). Bij wijze van voorpublicatie:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-james-joyce-in-het-musee-de-cluny

De Veer van César 30 mei in première

Vorig jaar oktober was ik figurant tijdens de opnames van De Veer van César, een film van Minske van Wijk en Oscar Spierenburg. Met Pjeroo Roobjee in de hoofdrol, en met gastacteurs als Jan Decleir en Robbe De Hert. Ook stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen, van wie een gedicht in de film is verwerkt, doet mee. Op bijgaande foto ziet u links Pjeroo Robjee en rechts figurant Bert Bevers. De trailer van De Veer van César, die 30 mei in de Antwerpse Roma in première gaat, is klaar! Rond seconde 46 ben ik, de gazet lezend op het bankje voor de Carolus Borromaeuskerk, daarin al (in de film zal het niet veel langer zijn hoor) even in beeld:

http://productie.picoux.be/trailer.html

Je moet je grenzen kennen....

Het is, ik wéét het, een merkwaardige afwijking maar ik héb iets met grenzen. Als ik in Wasserbillig ben wil ik de brug tussen Luxemburg en Duitsland over, als ik in Esch-sur-Alzette ben wil ik even van Luxemburg Frankrijk in- en uitstappen, als ik in Wervik vertoef wil ik op brug tussen België en Frankrijk heen en weer, als ik in Dinxperlo ben móet ik even de gemeenschappelijke dorpsstraat oversteken om eerst een slager en dan een Metzger aan te doen. Zelfs in het nabije Putte ga ik soms pal op de grens tussen Nederland en Vlaanderen staan. Een onschuldige abberatie. Gun mij die lol....

Mooie reeks

De getalenteerde grafisch vormgever Gerrit Westerveld maakt niet alleen vrije kunst, hij is ook uitgever (Kleinood & Grootzeer brengt liefdevol vervaardigde boekjes op de markt). Daarnaast ontwerpt hij voor het Poëziecentrum Nederland de gedichten die telkens ter gelegenheid van Ontmoet de dichter.... verschijnen. En dat is ondertussen al een prachtige serie. Kijk maar:
http://www.poeziecentrumnederland.nl/PDF/Gedichten-Prenten.pdf

Afscheid van een bos

Christina Guirlande is niet alleen dichteres, ze tekent ook. Deze twee knotwilgen zijn van haar hand. Het zijn niet zomaar knotwilgen. Ze maken deel uit van de rij die de scheiding vormt tussen een weide en het bos van de Guirlandes te Moerzeke (aan de overkant van Sint-Amands). En dat bos wordt samen met 181 andere bospercelen onteigend voor de aanleg van een overstromingsgebied. Alle 700 bomen uit haar bos (onder) moeten gerooid. Het wordt een moeras. Adieu berken, beuken, eiken, hazelaars, kweepeer, lindes, mispelbomen, moerbeibomen, notelaars, populieren, wilgen en zwarte elzen. Dat moet moeilijk zijn, afscheid nemen van zoveel moois. Natuur gaat soms ten koste van natuur....

Wát een stem....

Je wilt er zelf niet mee en in gezien worden maar wát een geweldige bakkebaarden en fantástische broeken droeg die Noddy Holder toch. De frontman van Slade heeft naar mijn smaak, puur qua geluid, een van de indrukwekkendste stemmen uit de popgeschiedenis. Als hij zijn strot open gooit dan gebeurt er wat....Denk alleen maar aan het einde van hun kerstklasieker Merry Christmas Everybody. Zit nu al een paar uur met Coz' I Luv You in mijn kop. Da's een echte oorwurm....