Rusten aan boord

Thuin is vanouds ook een verzamelplaats voor binnenvaartschippers. Langs de kaden liggen allerhande aken, en je hebt er nog een heus schipperskwartiertje. Als het sneeuwt zoeken de vele meeuwen (die je zo ver landinwaarts eigenlijk niet verwacht) er een rustplaats aan boord van een van die binnenschepen. Zoals ze dat in dergelijk weer vermoedelijk ook op de dekken van kustvaarders doen.

Märklinstadje

Thuin is echt wonderschoon. Het doet, zeker zo bezien vanaf de bovenstad, denken aan die plastic stadjes die modelspoorbouwers koesteren. Een Märklinstadje als het ware. De Biesmelle, eerder een beek overigens dan een riviertje, vleit zich hier in de Samber.

In Thudinië

Echt veel volk zat er (zie de foto hieronder) niet in de trein naar Thuin. Omdat het KMI had aangegeven dat het vanuit het zuiden zou gaan sneeuwen togen we herwaarts. Het bleef gedurende de ganse rit echter droog. Toen de trein stopte op het station van de hoofdplaats van Thudinië begon het, juist toen we op de deurknop drukten, als bij wonder te sneeuwen….Nog voor we bij de Samber waren was er zelfs ineens sprake van een heuse búi!

Terug dom

Als je iets maar lang genoeg bewaart, komt het vanzelf terug in de mode. Zélfs van die domme schoenen waar zo’n veertig jaar geleden popsterren als ABBA, David Bowie en Slade zich op voortbewogen….

Veiligheidshalve....

Wat mijn neef Maarten nu toch weer tegenkwam in de hoofdstad van het Koninkrijk der Nederlanden. Veiligheidshalve blijf ik voorlopig toch maar even weg uit Amsterdam….

De langste

41 tekens – spaties niet meegerekend – telt de langste straatnaam van België: de Burgemeester Charles Rotsaert de Hertainglaan in Maldegem. De tweede langste (met 40 letters): de Zeventiende Escadrille Lichtvliegwezenlaan in Balen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Vroeger thuis

Even voor de etalage van Sjokkel (overigens is de winkel de belangrijkste plaats van handeling in de film De Veer van César) staan mijmeren. Ze hebben daar echt heel veel versieringen die we ons allebei goed konden herinneren van in de kerstboom vroeger thuis.

Zalig Kerstmis

Nu sijt wellecome....

Mijn vriend Albert Hagenaars verzamelde op Nu sijt wellecome een fiks aantal kerstgedichten. Het lijkt me een gepast moment om die collectie onder de aandacht te brengen:

http://kerstgedichten.blogspot.nl/
Hier mijn bijdrage:
http://kerstgedichten.blogspot.nl/2013/03/bert-bevers-wat-het-meeste-bijbleef.html

Levertijd

Bij Beenhouwerij Kuijpers in de Nationalestraat weer eens een pakje rundslever gekocht. Je moet niet te vaak orgaanvlees eten, maar af en toe móet ik lever op de boterham. Op boter en onder een beetje zout. Als kind vond ik dat al verrukkelijk….

Uit de kast (XXX): Hedwig Speliers

Terwijl ik mij met gesloten ogen voor de poëziekast bevond plukte mijn linkerhand volkomen willekeurig Fortuna’s lieveling, een kloeke bloemlezing van de door mij bijzonder gewaardeerde Hedwig Speliers, te voorschijn. Uit die in 2011 bij Het Poëziecentrum in Gent verschenen bundel het, eveneens lukraak opengebladerde, gedicht Middag (bladzijde 275):

Languit op het water

dat moeder wordt
spreidt men de prauwen,
volgt men zijn schaduw.

Achter hun tanden

roepen de vissen
naar het licht
dat in de dag staat.

Met kreten keert men terug,

met woorden worden touwen gevormd,
in beddingen
legt men heesters te baden.

Par exemple

Een voorbeeld uit een oude strip, Jean Ardent L’aventureux: geen enkele Germaan zal in crisissituaties als die op de plaatjes 6 en 7 toch zo zitten te ouwehoeren? Er moeten zelfs nog volzinnen uit vlak voor het neerstorten….Overigens (maar dit heeft niets met het Frans te maken) lijkt het me onlogisch dat een vliegtuig, als op het plaatje hieronder, zo vlak aan het strand volledig onder water kan verdwijnen.

Van je kop

De Grand Robert, het meest betrouwbare Franse woordenboek, bevat 100.000 woorden. De Dikke Van Dale ruim 285.000. Hoe komt het dan dat ik toch het idee heb dat Franstaligen je met ‘zo weinig’ woorden doorlopend de oren van je kop lullen?

Grondplan

Reeds voor de zesde keer vervaardigden mijn goede vriend Ron Scherpenisse en ik een boekje op uitnodiging van makelaar Bob Bakker, als eindejaarsgeschenkje voor zijn relaties. Zoals gebruikelijk tekende Ron voor de illustraties en vormgeving, en ik voor titel en gedicht. Ons nieuwe boekje heet Grondplan, en uiteraard signeerden we ook dit jaar weer de exemplaren van de oplage voor ónze relaties.

http://beversenscherpenisse.blogspot.be/

Een nieuwe kijk

Iedere morgen weer benieuwd welke nieuwe kijk op een oude kiek Danny Braem nu weer heeft gekregen voor Vintage Antwerpen. Prachtreeks! Een voorbeeldje: bij bovenstaande foto bedacht hij Celine had als eerste in de buurt Persil gekocht.

http://vintage.charmantwerpen.be/

Betoverend

Ach, welk een betoverend, verslávend geluidsfragmentje biedt alleen de thuisbladzijde van Tom America’s (neem de tijd om die eens op je gemakje te verkennen: er staat zoveel fraais op) webstek al. Ik kan er lang naar luisteren….

www.tomamerica.nl

Bath revisited

Vandaag in de Provinciale Zeeuwse Courant, naar aanleiding van een ontmoeting die Jacoline Vlaander met me had in Bath. In dat werkelijk piepkleine gehucht in de oksel van de Scheldedijk hadden we lang een huisje. Ik schreef er regelmatig poëzie, en de PZC drukt zelfs twee gedichten van me af. Goh, een doordeweekse krant met zomaar twee gedíchten op een pagina….

Oo El Vee

Pas eergisteren is het busvervoer in Noord-Brabant door het vervoersbedrijf Arriva overgenomen van de transportfirma Veolia. Mooie nieuwe bussen, naar het schijnt. Maar, wat hoor ik nú reeds? Dat de parmantige computerstem die de haltes aankondigt in Ossendrecht niet meer zegt (de afkorting is reeds sinds mensenheugenis O-L-V Ter Duinen) dat Onze-Lieve-Vrouw Ter Duinen wordt genaderd, maar Oo El Vee Ter Duinen! Welk een van alle katholieke geplogenheden gespeende computerstem toch….

Fietsvriendelijk

De laatste jaren zijn de fietsvoorzieningen in Antwerpen met sprongen in kwaliteit gestegen. Er zijn lange, mooie fietspaden aangelegd en alom verrijzen stalen beugels waaraan je je rijwiel vast kunt zetten. Maar je hébt nog plekken waar er iets verbeterd kan worden. Kwam bij een fors appartementencomplex met voor de centrale ingang….één fietsklem.

Duidelijk afgeleid

Interessant etymologisch gegeven: in het Duits is ziehen (weg)trekken, en Gauner oplichter en/of boef. Het Nederlandse woord zigeuner komt van Ziehgauner.

Blije duivenmelkers

De publieke omroep in Nederland gaat sinds kort als NPO door het leven. Pik in een oude Elsevier een aardig weetje op van Gerry van der List: toen tot de nieuwe naam was besloten was een van de eerste acties het betalen van € 100.000 aan de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie voor de domeinnaam npo.nl….

Heilige koe

De auto wordt wel eens de heilige koe genoemd. Negentig jaar geleden was er in dit verband al een merkwaardige combinatie: vond tussen oude folianten een heiligenkalender uit 1924, met op de voorkant een reclame voor FIAT (La triomphatrice du Grand Prix d’Europe 1923)….

Hoei eerste

Er valt iedere dag iets te leren. Bijvoorbeeld: op 24 augustus 1066 kreeg Hoei het eerste vrijheidscharter ter wereld. De prins-bisschop vroeg in die 11^de eeuw de burgerij om geld voor zijn nieuwe kerk, en bood daarvoor in ruil de onschendbaarheid van het stadje (allez: toentertijd stád). Een móói stadje. Het is geen straf om met zicht op de samenvloeiing van de Maas, de Hoyoux en de Mehaigne een pintje te drinken. Wat me altijd ook verwondert is dat de uitspraak van de Vlaamse benaming Hoei en de Waalse Huy auditief niet verschillen….

Berg-op-Zoom

Er hebben in mijn geboortestad genieën als Albrecht Dürer, Jacob Obrecht en Desiderius Erasmus gewerkt. Geen woord daarover onder het lemma Berg-op-Zoom in de Larousse Classique Illustré uit 1923 die ik heb. Wél natuurlijk het gegeven dat de stad twee keer door de Fransen is veroverd….

Zeelucht

Mmm, als je de deksel van zo’n pot kokkels verwijdert ruik je echt de zéé. Spijtig dat je geur niet kunt fotograferen….

Geen rijmwoord

Ook in het Frans bestaan woorden die nergens op rijmen (zoals in het Nederlands herfst). Zo leer ik uit het plezante boek Dag, Bonjour! van Annick De Wit en Christophe Deborsu dat in het officieel drietalige België een van de woorden waarop in het Frans geen enkel rijmwoord bestaat nota bene: Belge is! In het Nederlands zijn er voor Belg wel drie mogelijkheden: telg, velg en zwelg. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Bekeken

Indrukwekkende collecties heeft het Filmmuseum in Düsseldorf. Niet alleen films, foto’s daaruit en kostuums uit beroemde rolprenten maar ook zaaltjes vol camera’s. Een beetje bekeken voel je je daar wel….

Eigenaardige natie

Eigenaardige natie, dat IJsland. Ik ben natuurlijk maar een simpele άλφά, maar volgens mijn berekening komt de bevolking er (qua al dan niet religieuze overtuiging) uit op 100,5%....

Uitgestorven

Van de soundtrack van mijn jeugd maakt beslist het geluid van vliegtuigen die door de geluidsbarrière gaan deel uit. Volgens mij heeft de jongere generatie geen idee hoe dat klinkt, want uitgestorven in de 20^ste eeuw. Ik herinner me goed hoe ik van zo’n knal altijd schrok….

Gelachkamers

Hoewel reeds jaren met voorsprong de beste Nederlandstalige krant, laat ook Trouw wel eens een steekje vallen. De eindredacteur van dienst liet probleemloos gelachkamers de krant binnen. Hetgeen me deed denken aan Maar nog niet helemaal…., een blog waarop ik ooit dat soort missers verzamelde:

http://www.maarnogniethelemaal.blogspot.be/

Mooie toevoeging

O, wat ziet de jongste toevoeging aan de reeks avonturen van Blake & Mortimer er toch weer fraai uit: Yves Sente en André Juillard (eerder tekenden zij voor Het Voronov-complot, De sarcofagen van het 6^de continent, Het heiligdom van Gondwana en De eed van de vijf lords) pakken nu uit met De staf van Plutarchus. Ik weet zeker dat Edgar P. Jacobs vanuit zijn hemel instemmend gromt telkens wanneer iemand (want ook artiesten als Jean Van Hamme, Ted Benoit, Antoine Aubin en Jean Dufaux  bouwen daarop voort) iets aan zijn erfenis toevoegt. Maar eerst: besnuffelen, een beetje bladeren, nog eens vastpakken. En dan pas savoureren….

Op de ballen

Hé, wat een aardig weetje kom ik tegen: in het oude Rome zwoer men (allez: de mannen dan toch) bij zijn testikels. Dat gebruik klinkt heden ten dage nog door in het woord testimonium.

Koningszeer

Van de Heilige Marcoen, van wie ik vanmorgen een prentje vond, had ik eerlijk gezegd nog nimmer gehoord. Abt en belijder. Bijzondere patroon tegen alle soorten van koningszeer en andere vreemde ziekten. Van koningszeer (het lijkt me een aandoening die vooral republikeinen treft) vernam ik ook nog nooit.

Sympathiek

Welk een sympathiek bedrijfje is The Pilchard Works uit Cornwall: waar andere firma’s in hun branche de verpakkingen zakelijk houden (hooguit opgesmukt met een plaatje van de vis in kwestie) heeft men er daar voor gekozen de blikjes sardines te voorzien van een bij de visserij passende reproductie, ook nog eens netjes geannoteerd. Op mijn exemplaar staat The Greeting van Walter Langley.

Bescheiden

Jimi Hendrix had een ruig image, maar was een eerder bescheiden en vriendelijke kerel. Hij voelde zich niet te groot om zelf ook fan te zijn. Zo vond hij I See The Rain van Marmalade omwille van het prachtige gitaargeluid daarop de beste single van 1967. En hij vond in elk geval zichzelf niet de beste gitarist ter wereld. Een aardig citaat om dat te illustreren fotografeerde Albert Hagenaars, aangetroffen op diens website, in Ierland….

Het Vliegend Eiland

Staat al jaren bij mijn favorieten, Het Vliegend Eiland. Blijft een sprankelende blog:
http://vliegendeiland.blogspot.be/2014/12/theologie.html

Brrrr....

Brrr, nu is het echt koud. Tijd om je weer lekker warm in te duffelen vooraleer je de deur achter je sluit. Ieder seizoen heeft zo zijn eigen vestimentaire geplogenheden….

Biograaf

Paul Rigolle plaatste het gedicht Biograaf, dat hij aan mij opdroeg en schreef voor het liber amicorum dat ik onlangs mocht ontvangen, op zijn (rijkelijk gevulde en immer interessante) website:

http://paulrigolle.blogspot.be/2014/11/biograaf.html

Na de avant-première

Op de after party na de avant-première van Vanitas in Kinepolis werd een aantal medewerkers (acteurs, figuranten, technici) aan de film vastgelegd. Van links naar rechts Philippe Jadin (focus puller), Tobias Spierenburg (co-regisseur en componist), Renato Brabants, Alexander Van Mael (public relations), Willemijn de Kreij (executive producer), Oscar Spierenburg (regisseur), Manon Verbeeck, Dirk Roodhooft, Laura Verlinden, Céline Verbeeck, Bert Bevers en Peter Holvoet-Hanssen. Liggend: Pjeroo Roobjee.

De muur

In Amsterdam viel het me weer eens op hoe doodnormaal én populair er de automatiek is. Een waarlijk typisch Nederlands verschijnsel. In gans België (waar je er dan ook vergeefs naar zult zoeken) begrijpt werkelijk niémand wat er aantrekkelijk aan is om voedsel ‘uit de muur’ te trekken. Een bamihap of kroket dient immers sissend heet uit het frituurvet te komen….

Het koken van kinderen

Als ik kinderen had of zelf nog een kind was zou ik heel ver weg blijven van dit Kinderkookkafé [sic]. Het ziet er uitnodigend uit maar achter de deur verwacht je toch op zijn minst een grinnikende en handenwrijvende heks, zich verheugend op het koken van kinderen….

Aanpassingsvermogen

Een vorige keer dat ik er was viel hun gekrijs me al op, maar nu waren er nóg meer. Weer eens in Amsterdam geweest, en door het Vondelpark gekuierd. Daar stikt het werkelijk de moord van de halsbandparkieten. Hoe ze er ooit terecht zijn gekomen (ontsnapt uit Artis?) weet geen mens, maar het Vondelpark is klaarblijkelijk een walhalla voor die dwergpapegaaien, die er in nestholen in oude bomen hun broed- en schuilplaatsen hebben. Je zou denken dat de van oorsprong tropische vogel het loodje zou leggen in ons klimaat, maar hij voelt zich goed thuis in de stad. Elk jaar dijt de soort uit. Zelfs in een koude winter is het vinden van voedsel voor die vrolijke krijsertjes geen enkel probleem.

Twee maal daags

Een dekhengst hééft zijn rechten. Die zijn al lang geregeld. Vond in een 19^de eeuws document allerhande voorschriften. Zo mocht in 1883 al een eigenaar niet verplicht worden zijn dier meer dan twee maal per dag ‘te doen springen’. Een dekhengst hoefde per springtijd ook niet meer dan 70 merries te berijden….

Vanitas

Weer mag ik opduiken in een film! Nadat ik eerder al figureerde in De Veer van César, ben ik nu te zien (hieronder een still) in een forse scène (de facto de sleutelscène) in Vanitas. Dat is de nieuwste rolprent van Picoux Productions, geregisseerd door Oscar Spierenburg (hierboven). Een heuse langspeelfilm deze keer. Gisteravond vond de avant-première plaats, in Kinepolis in Antwerpen. Op de after party werd ik zelfs enkele keren aangesproken, want herkend! Het blijft voor een jongetje als ik dat in de bioscoop opgroeide een kick om zijn naam op een groot scherm in de aftiteling langs te zien komen….

http://vanitas.picoux.be/