Neerhofzwervers

Zo af en toe loop je tegen een woord op dat als het al niet verdwenen is toch ernstig in onbruik is geraakt. Trof op een al wat oudere menukaart neerhofzwervers. Dat hoor je toch niet vaak. Vroeger werd dat ten zuiden van de Moerdijk gebruikt voor scharrelkippen.

Enghuizer Dialogen

In de Achterhoek is aan een eeuwen oude dode arm van de Rijn voortaan een object van kunstenaar Jan Opdam te vinden met daarop mijn gedicht Teles kijkt teleurgeteld maar bewonderend toe, dat ik schreef in het kader van het Sirenenproject voor de meest recente editie van de Enghuizer Dialogen. Hans Mellendijk maakte er een clipje bij:

https://www.youtube.com/watch?v=hJGFItsQjRs&index=14&list=PLkr0AG30SbTrkOV2cMR4qMw-V-nI94kuu
Voor meer informatie over het project:
http://enghuizerdialogen.blogspot.nl/2015/03/sirenengang-sirenenzang.html

Tjonge....

Je begrijpt werkelijk niet dat mensen die zo’n bord maken zelf niet zien hoe lachwekkend hun boodschap is. Met dank aan mijn broer Peter.

Zalig Pasen

Beperkt intellect

Het Nieuwsblad heeft vandaag in De Rondekrant een geweldige pagina: de krant vroeg 33 ex-winnaars van Vlaanderens Mooiste naar hun Top 5 van meest indrukwekkende Flandriens. Ik ben mijn bewondering voor hem al lang kwijt, maar Johan Museeuw stelt me nu helemaal zwaar teleur. Hij is de énige van de deelnemers (waaronder echte helden als Leman, Merckx, Boonen en Cancellara) die zichzélf op één zet. Bah. Wie doet zoiets? De man moet een beperkt intellect hebben, dat kan niet anders…..

Beweging

Mijn zusje stuurde me een foto, waarop rechts ons pa staat, die ik nog nooit gezien had. Merkwaardig effect heeft dat: natuurlijk blijven de herinneringen aan hem levend, maar ik betrapte me erop dat hij toch steeds meer de foto werd die ik iedere ochtend even groet, dat hij zó en niet anders heeft geoogd. Onzin, dat wist en weet ik best, maar die onbekende opname bezorgde me een bijzondere sensatie. Alsof hij even weer bewóóg….

15

Op 3 april 2000, vandaag exact 15 jaar geleden, wandelden we door de Stefaniestraat om daar het exemplaar van mijn poëzietijdschrift De Houten Gong in de bus te steken bij Eddy Van Vliet zaliger. Toen zagen we achter een raam de mededeling dat er in het huis waar dat raam in zat gratis poezen af te halen waren, en terwijl we die mededeling lazen stak een klein ros katertje zijn neus aan het venster. Hij is ondertussen al vijftien jaar ons huisgenootje, naar de Stefaniestraat Stefke genoemd. Wat was hij klein….

Wachtend op lijn 3

Op Fleurs du mal is vanaf heden mijn gedicht Wachtend op lijn 3 te lezen:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-wachtend-op-lijn-3

 

Even wennen

Toen ik mijn Geertje pas kende en we in haar Tilburg kuierden, zei ze op zeker moment bij een winkel dat ze even wat jodenvet wilde kopen. “Oei, jódenvet! Wat is me dat nu toch?” dacht ik. Gelukkig bleek het om een soort druivensuiker in brokken te gaan. In Bergen op Zoom kenden we (allez: ik dan toch niet) het woord jodenvet voor dat soort snoepgoed niet. Elders heet het blijkbaar borsthoning. Het woord schijnt afkomstig te zijn van een populaire drogist die het veel verkocht. En die man heette…. Jo de Vet!

Het zitten beu

Hier moet een behoorlijk aantal mensen het zitten hartgrondig beu zijn geweest….

A propos

Hendrik-Ido-Ambacht zou in vroeger dagen overigens zelfs Hendrik-Ido-Oostendam-Schildmanskinderen-Groot-en-Klein-Sandelingen-Ambacht hebben geheten waarmee het plaatsje volgens Wikipedia  de langste plaatsnaam van geheel Europa zou hebben gehad.

Mooie namen

Nog steeds vind ik de naam van mijn geboortestad wonderschoon: Bergen op Zoom. Vroeg me ineens af of er nog meer gemeenten zijn met namen die uit drie woorden bestaan. Daarbij sloeg ik gemeenten die beginnen met Onze-Lieve-Vrouw (bijvoorbeeld Onze-Lieve-Vrouw-Waver) en  Sint (bijvoorbeeld Sint-Job-in-’t-Goor) over, alsook gewone samentrekkingen (als Son en Breugel). In Nederland heb je dan Alphen aan den Rijn, Capelle aan den IJssel, De Friese Meren, De Ronde Venen, Hendrik-Ido-Ambacht, Hof van Twente, Horst aan de Maas,  Loon op Zand, Valkenburg aan de Geul en (ook een mooie!) Wijk bij Duurstede. In Vlaanderen heb je Heist-op-den-Berg, Herk-de-Stad en Kapelle-op-den-Bos (Onze Vlaamse vrienden schrijven ook Bergen-op-Zoom en Loon-op-Zand). In het Brussels Gewest zijn er geen.

In Wallonië zijn ze dan weer rijk gezaaid:  Braine-l’Alleud, Brain-le-Château, Chapelle-les-Herlaimont, Comblain-au-Pont, Court-Saint-Étienne, Fexhe-le-Haut-Clocher, Fontaine-l’Éveque, Fosses-la-Ville, Frasnes-les-Anvains, Ham-sur-Heure, Jemeppe-sur-Sambre, Leuze-en-Hainaut, Marche-en-Famenne, Meix-devant-Virton, Merbes-le-Château, Mont-de-l’Enclus, Montigny-le-Tilleul, Mont-Saint-Guibert, Pont-à-Celles, Vaux-sur-Sûre, Villers-la-Ville, Villers-le-Bouileet en Vresse-sur-Semois.

Momentopname

De cultuurdragers in de onmiddellijke nabijheid zijn vandaag Gregoria of een huwelijk op Elseneur van Maurice Gilliams, Michael Apteds onvolprezen documentairereeks (vanaf) 7 Up, Vandaar dat ik ween van Marijke Boon en het Te Deum van Krzysztof Penderecki.

Dat wel natuurlijk....

Sfeervol donker

Het is, als je je zou willen scheren bijvoorbeeld, soms wel onhandig maar dat Earth Hour zonder lampen aan levert je thuis ook onverwacht sfeervolle beelden op….

Komische humor

Het is, realiseer ik me nu ik die – zoekend naar iets anders – op nota bene mijn eigen website weer tegenkom, al verdomd lang geleden dat ik nog eens grapjes tekende. Allez: wat ík denk dat grapjes zijn. Deze vind ik zelf alleszins nog steeds leuk. Wie er meer wil zien kan naar

http://www.bertbevers.com/stripscartoons.htm

 

Mooie dagen voor de boeg

Wielerliefhebbers hebben mooie dagen voor de boeg. Wielerliefhebbers die ook nog eens af en toe graag een gedicht lezen kunnen terecht op Pen & Pedaal:

http://penpedaal.weebly.com/

Doen ze het expres?

Dat het met de staat van het onderwijs in Nederland al gedurende decennia tenenkrommend slecht gesteld is behoeft nog amper nadere uitleg. Maar soms vraag je je af of ze dat niet exprés uithollen....

Gesloopt verleden

Het huis in Bergen op Zoom waarin ik en drie jaar later mijn broertje het eerste levenslicht aanschouwden is er nog. Later verhuisden we naar de Plataanstraat 113. Achter het raam op de eerste verdieping op de foto hieronder kwam ons zusje ter wereld. Haar geboortehuis is jaren geleden reeds gesloopt. En nu ook de woning aan de Vijverberg, waarnaar we in 1968 verhuisden. Ze stuurde een foto van de huidige situatie ter plekke. Weer een stuk verleden weg geknipt. Gelukkig hebben we alle drie naar genoegen nog een dak boven ons hoofd….

België

Wonen wij in België of niet? Moest bij deze eenvoudige doch voedzame maaltijd alleszins denken aan Marcel Broodthaers….

Buiten in maart

Jef van Kempen plaatste vanavond in Tilburg mijn gedicht Buiten in maart op Fleurs du mal:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-buiten-in-maart

 

Beter

In Vlaanderen verontschuldigen mensen, als ze iets hebben beschadigd, zich soms zo: “Oei, neem me niet kwalijk dat ik dat kapot heb gedaan.” Het is geen officieel Nederlands, ik weet het, maar eigenlijk vind ik dat een betere uitdrukking dan iets kapotmaken. Kapot en maken zijn naar mijn smaak eigenlijk nogal tegenstrijdig in deze combinatie.

Fluitende woudkoeien

In de Zoo is weer eens een jonge Maleisische tapir (Tapirus acrocodia indicus) geboren. Vreemde dieren, die woudkoeien. Ze hebben een slurfje, en communiceren met een geluid dat op het fluiten van vogels lijkt. Een jonge tapir lijkt op een frisling, met dat bruine vel waarop een witte tekening. Naarmate hij groeit verdwijnen die kleuren en wordt het dier grijs met zwart.

Woestijn in, woestijn uit

In één oogopslag zag ik in de editie van Trouw (hoewel soms wat al te protestants van dictie mijns inziens tot nader order toch de beste krant in het Nederlands taalgebied) van dit weekeinde dat zowel Stevo Akkerman als Henk Hoijtink voor eenzelfde woord in de titel van hun column kozen. Woestijn in, woestijn uit….

Oog voor detail

Mooie foto die mijn broer me stuurt. Hij heeft echt oog voor detail, ook al is dat soms niet scherp waarneembaar….

Uit de kast (XXXIII): Jess De Gruyter

Eens per maand ga ik voor deze rubriek voor de poëziekast staan om daar met de ogen toe een willekeurige bundel uit te plukken en daaruit een willekeurige bladzijde op te slaan. Ditmaal pakte ik I Thought We Just Left That Party van Jess De Gruyter (Poëziecentrum Gent, 2009). Op bladzijde 39:

in de winter

staan ze voor zo goed
als alles open
je kijkt
ze kijken terug
en voelen zich verloren
en als het haar op hun tepels
recht gaat staan
begin je ziekelijk onverschillig
de namen van alle hoofdsteden die je kent
na te gaan

Le 28 Messidor

Regelmatig krab ik me wanneer ik oude begraafplaatsen bezoek achter de oren als ik word geconfronteerd met data uit de destijds toch al weer rap verdwenen jaartelling van die rare Fransen. Wat voor dag was le 28 Messidor an 13 eigenlijk? Dat jaar 13 kan ik wel plaatsen, maar met maanden als Messidor kan ik niet overweg. Overigens durf ik te stellen dat mijn kennis van geschiedenis meer dan behoorlijk is, maar tevens toe te geven dat ik niet wist dat Napoleon behalve Empereur des Français ook Roi d’Italie was….

Goeie plot

Nog immer vind ik de ontknoping van het dubbele Kuifje-avontuur De Zeven Kristallen Bollen/De Zonnetempel, een van de betere plots in de geschiedenis van het stripverhaal….

Niet alleen

Wij dachten dat we er helemaal alléén waren, daar in die charmante Parish Church of Saint Mary The Virgin aan (hoe moet dat anders heten?) Church Square in het beeldschone stadje Rye, een van de Cinque Ports aan de kust van East Sussex. Zelfs nog toen ik deze foto van het interieur maakte. Maar terwijl ik afdrukte zag ik daar ineens al gezelschap: het kopje van een blonde poes, die op haar gemakje op een van de banken had liggen slapen, stak plotsklaps nieuwsgierig omhoog….

Trouw aan caissières

Waarom  moet alles tegenwoordig toch altijd sneller? Nu wordt er weer gewerkt aan een systeem in supermarkten waarbij je met een volle winkelwagen nog maar door een poortje hoeft te lopen en klaar is dan kees. De producten hoeven niet meer gescand te worden omdat ze van een chip worden voorzien. De kosten worden op een soortgelijke manier van een chip afgeschreven. Ik ben zo ouderwetsch dat ik nog graag een babbeltje met de caissière sla, en met biljetten en muntstukken betaal. En ik ben van plan dat te blijven doen.

Reprocitaat

Chris den Engelsman verzamelt op zijn website Reprocitaat poëzie die bij kunstwerken geschreven werd. Daarop is nu ook Haarscherp te vinden, dat ik voor het Middelheimproject van curator Richard Foqué schreef bij Het Zotte Geweld van Rik Wouters:

http://www.chrisdenengelsman.nl/Reprocitaat/bevers-wouters.htm
Voor een overzicht:
http://www.chrisdenengelsman.nl/reprocitaat_index.htm#W-k

 

Een ontvangstbewijs, dat wel....

In tijden van oorlog zijn ook klokken hun leven niet zeker. Van brons kunnen namelijk ook kanonnen worden gegoten. Er werden heel wat klokken in beslag genomen. De bezetters waren meestal wel zo beleefd een Entgultige Empfangbescheinigung, een ‘definitief ontvangstbewijs’ af te geven. Zoals voor deze exemplaren van respectievelijk 3295 en 1910 kilogram. Maar betalen? Ho maar….

Ingebouwde barsten

Kijk, dat vind ik nou eens een aardig idee: een architect die de zijwand van een nieuwbouwproject voorziet van ‘ingebouwde barsten’. Het metselwerk oogt daardoor beduidend minder saai dan wanneer het ‘netjes’ zou zijn uitgevoerd. Gezien in Hoboken.

Schoolgeur

Elke keer wanneer ik mijn puntenslijper ledig, bevind ik me weer even in de eerste klas van de Pius X-school. Daar zat ik vooraan, vlakbij de puntenslijper aan het bureau van juffrouw Van Boesschoten. Wat een fijne geur toch….

Het begint al....

Kijk, met zo’n veldje krokussen [Crocus versicolor (Iridaceae)] en een paartje duttende eenden lijkt het echt al wel lente….

The Great Pretender

Ontdek, lezend in De blikken trommel van Günter Grass op bladzijde 369 een fout. Daar treedt Oskar Matzerath met het gezelschap van lilliputterkapitein Bebra op in Trouville aan de Atlantische kust, precies op de vooravond van Operation Overlord. Op 5 juni 1944 dus. Fragment: Bebra: Nu geloof ik ook bijna dat we iets te horen zullen krijgen. Felix: We zullen de grammofoon weer aanzetten. Dat verzacht veel. (Hij zet de grammofoon aan: The Platters zingen ‘The Great Pretender’. Aangepast aan de langzame en tragisch slepende muziek knettert het machinegeweer [….].)

Onmiddellijk dacht ik dat The Great Pretender van The Platters veel jonger is. Dat nagezocht en ja hoor: die single werd voor het eerst uitgebracht op…. 3 november 1955! Hoe kon Grass toch zo’n uitschuiver maken? En waarom werd hij, door de overigens voortreffelijke vertaler Koos Schuur, niet gecorrigeerd? Controleerde het even in het Duits: Er stellt das Grammophon an: “The Platter” singen “The Great Pretender”. Heel merkwaardig. Nergens is er een verklaring voor dit anachronisme te vinden….

Afgunst bij vogels?

Er wonen blauwe reigers in de Zoo die exact weten wanneer het voedertijd is bij de zeehonden, bij de pinguins en bij de pelikanen en aalscholvers. Ik vraag me bij die laatsten, die met geknipte vleugelpennen in hun vijver leven, af of ze afgunst voelen wanneer ze die reigers aan zien komen zweven….

Twijfelzone

Mijn zonnebril heb ik altijd bij me, en des winters omwille van dat dan zo vieze licht waarschijnlijk nog wel vaker op dan in de zomer. Maar wat mijn hoofdbedekking betreft verkeren we nu in een twijfelzone. De temperatuur verspringt op een paar dagen zomaar van 6 naar 17 graden en weer terug. Heb in mijn tas voor de zekerheid mijn zomerhoedje én mijn wintermuts….

Vaarwel Harry

Ach, H.H. ter Balkt is vannacht in zijn slaap overleden. De bundels boerengedichten en uier van t oosten die hij nog onder de naam Habakuk II de Balker publiceerde horen bij de eerste dichtbundels die ik kocht. Ik heb zijn werk altijd imposant gevonden. Gelukkig heeft hij mogen meemaken dat hem grote bewondering en waardering ten deel is gevallen. Ik heb hem een aantal keren mogen ontmoeten (bovenstaande foto dateert uit 1996). Met H.H. ter Balkt (1938-2015) verliest de Nederlandstalige poëzie een van haar grootste talenten. Het ga je goed daarboven, Harry….

Dubbelnamigen

Ineens vraag ik me af of er in Vlaanderen ook steden met twee namen zijn. Dan heb ik het niet over bijnamen maar plaatsen als Den Haag, dat officieel ’s-Gravenhage heet zoals Den Bosch eigenlijk ’s-Hertogenbosch heet. Die genitiefversies hoor je overigens zelden uitgesproken worden. Gorinchem is nog een voorbeeld. Dat stadje heet ook wel Gorcum of Gorkum. En voor Doetinchem schijnt ook wel Deutekom gebezigd te worden….

Oranjeborstje

Kijk nou toch eens welk een beeldschoon wezentje mijn pad kruiste. Een jong en onverschrokken exemplaar van de erithacus rubecula, zo mooi hoog op zijn pootjes. Wat me nu frappeert is de eenduidigheid waar het diertje in de meeste talen mee wordt benoemd. Het Latijn geeft het rood al aan, en dat gebeurt ook in bijvoorbeeld het Engels (redbreast, al is robin gebruikelijker), het Duits (Rotkelchen), het Italiaans (pettirosso), het Spaans (petirojo) en het Frans (rouge-gorge). Typisch, want de borst van het roodborstje is toch eigenlijk eerder oranje dan rood….

Er zijn er meer

Er zijn er meer hoor, vertaalfouten die ingeburgerd zijn geraakt. Assepoester bijvoorbeeld paste in het gelijknamige sprookje geen glazen muiltjes, maar muiltjes van eekhoorntjesbont. In het origineel pantoufles en vair, hetgeen werd verstaan als pantoufles en verre. Opvallend is ook het grote aantal hotels dat De Gouden Leeuw heet. Ooit geïntroduceerd als ‘vertaling’ van het dikwijls in het Frans gehoorde Lion d’Or, dat eigenlijk geschreven werd als lits on dort (bedden om op te slapen).

Van jong naar schuin

Vond als kind schuintamboer al een vreemd woord. Wie kent het niet: Drie Schuintamboers, die kwamen uit het Oosten / Drie Schuintamboers, die kwamen uit het Oosten / Van je rom bom wat maal ik er om / Die kwamen uit het Oosten rom bom? Ontdek nu dat het – ooit verkeerd verstaan door iemand die het Frans niet kende – een verbastering moet zijn van jónge tamboer: Trois jeunes tambours s’en revenant de guerre / Trois jeunes tambours s’en revenant de guerre / Et ri et ran, ran pa ta plan. / S’en revenant de guerre. Dat was een populair liedje in het 18^de eeuwse Franse leger. Het werd sinds de slag bij Fontenoy (waar de Fransen de Engelse geallieerden van Maria van Oostenrijk versloegen) veel gezongen als marslied.