Leuke woorden

Atagang, buitenborg, dingspel, erwtbeentje, groffelsnagel, hongi, kweekwee, ria, voorbarkzeilgaffel.

Niét lekker!

Terwijl de rest van de Kruidtuin zich in wintermodus begeeft draagt de Diospyros kaki volop vrucht. Een bordje bij de boom vraagt Niet plukken alstublieft en vermeldt voor de zekerheid toch ook maar even Dit ras heeft een wrange smaak, niet lekker….

Eens

Ik ben het met de verbazing van Paulien Cornelisse, wier amusante En dan nog iets ik momenteel op de leestafel heb, eens: “Moeder de vrouw is een nogal vreemde uitdrukking – je hoort nooit vader de man of dochter het meisje. Moeder de vrouw klinkt extreem Oud-Hollandsch, ik visualiseer er ook meteen een schort bij, en tien blonde kinderen.”

Petje af....

Vond op het wereldwijde web een beeldschoon filmpje over de geluiden van stootvogels: 12 Greifvögel und Ruf. Petje af hoor, voor de kenners die het verschil horen tussen een kiekendief en een rode wouw….

https://www.youtube.com/watch?v=o33pGC__iF4

Sterke naam

Was aangenaam verrast toen ik het terrein van een tuinarchitect passeerde die zijn bedrijf voorzien had van een wel erg sterke naam: Avantgarden. Hoed af, hoor!

Ken uw klassieken!

De nieuwe generatie reclamemakers is klaarblijkelijk de kennis van De Klassieken kwijt: het is O kom er eens kijken, niét O kom maar eens kijken!

Internetslachtoffers

Door de intrede van de mobiele telefonie verdwenen al zaken die de jongste generatie nooit gekend heeft, als praatpalen en telefooncellen. Slachtoffers van het internet blijken nu de brievenbussen. Bpost verwijdert de komende maanden een op de vier rode brievenbussen uit het straatbeeld omdat ze steeds minder worden gebruikt. Het aantal brieven dat mensen daarin deponeren is sedert 2004 gedaald met 60%! Uit een kwart van de brievenbussen haalt de postbode naar het schijnt nog hoogstens zes brieven per dag op.

Vervallen

Waarom ze dat doet weet ik niet, maar wat jammer dat de gemeente Wijnegem de Jan Vlemincktoren in het plaatselijke park zo laat verkommeren. Het betreft pertang bouwkundig erfgoed. De toren en het ernaast gelegen koetshuis zijn overblijfselen van het 16^de-eeuws kasteel Wijnegemhof dat in de negentiende eeuw werd afgebroken. Hopelijk laten de verantwoordelijke bestuurders het pittoreske bouwsel niet verder vervallen.

Geen onderjurk te zien

Trof in een damesblad uit de vijftiger jaren een gebruiksaanwijzing, door ene André H. Beckers, hoe een dame achter het stuur van een auto dient te stappen ‘zonder dat zelfs de kanten volant van haar onderjurk te zien komt’. Je kunt er lacherig over doen dat van vrouwen een halve eeuw geleden nog werd verwacht zo overdreven prudent te zijn, maar bedenk dan dat er heden nog welvarende landen zijn waarmee onze regeringen gewoon zaken doen waarin een vrouw geen auto mág rijden….

Stripland

Over poëzie gaan we het niet hebben, maar iédere zichzelf respecterende boekwinkel in dit complexe land blinkt uit in een rijkelijk gevulde stripafdeling.

Bijpraten

Voor het eerst sedert lang dacht ik aan Krakatau, het literair magazine dat vier jaar geleden voor onbepaalde tijd rust nam. Waarom dacht ik daar aan? Omdat ik zojuist in Trouw las dat archeologen hebben ontdekt dat een reeds in 1969 in Herodion opgegraven zegelring die nu pas proper gekuist is van Pontius Pilatus is geweest. Hetgeen me deed denken aan mijn gedicht De landvoogd laat zich bijpraten:

https://www.krakatau.nl/de-landvoogd-laat-zich-bijpraten-bert-bevers/

(https://www.krakatau.nl/links-2/dichters/)

Uit de kast (LXXIX) - Chrétien Breukers

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De essentiële Chrétien Breukers (Uitgeverij Stanza, Amsterdam, 2013), waaruit ik op bladzijde 16 het gedicht Epitaaf opensloeg:

Vrees niet. Ik was zo warm als jij.

Ik heb me even vaak gebrand

aan liefdesvuur. Ik was een mens.

Ik leefde in mijn tijd. Aan jou

heb ik gewijd: dit boek, tig jaren

en een slokdarm vol salpeterzuur.

Vrees niet. Uit deze nacht keer ik

nog lange niet terug. Proost met mij.

Stoot je glas tegen mijn glas kapot.

Dit is mijn graf en ik ben dood,

maar kan nog gloeien als ik denk:

‘Vuur, je lichaam, glazen en dit boek.’

Gebruiksaanwijzing

In het Parc des Buttes-Chaumont trof me deze gebruiksaanwijzing voor het uitzicht op Parijs: die was er in het Chinees gesteld.

Momentopname

De cultuurdragers hic et nunc bij de hand: Der Runde Bogen van Adolf Heckel, Hoe crapuleus het licht op het tempermes (dat de verzameling van harten in scherven met kerven doorsnijdt) – Kabinetportretten 1962-2006 van Pjeroo Roobjee, Miserere van Henryk Mikołaj Górecki en Over de brug der aarzelingen van Marleen De Crée.

Doodborstje

Ik ben het met Franc/k, die deze ex-Erithacus rubecula vastlegde, eens: je staat er nooit bij stil dat een leuk en kwiek vogeltje als het roodborstje ook niet het eeuwige leven heeft….

https://desolaat.blogspot.com/

Nuttig weetje

Voor wie ooit in een bos het noorden kwijt raakt en niet meer weet waarheen deze tip (padvinders kennen die natuurlijk reeds vanuit de wieg): in onze contreien valt de meeste regen met westen- of zuidwestenwind waardoor het mos aan de wéstkant van bomen groeit. Met die wetenschap kun je je oriënteren.

Klein Zwitserland

We waren zeer aangenaam verrast toen we een wandeling gingen maken in Klein Zwitserland in Mortsel. Wat een prachtig natuurgebied, en dat met de tram bijna voor de ingang! Je waant je er hier en daar heus in het woud terwijl je zeker weet dat je er niet kunt verdwalen. Zeer indrukwekkend is er beslist een reusachtige es (Fraxinus excelsior).

Mooie lettertypes (88)

Met opa

Alsof het zo moest zijn kom ik na het vorige Gemengd Bericht in mijn bestanden een foto tegen van mijn opa en een jonge mij.

Bevrozen

Moest bij dit artikel in een oude jaargang van De Stad Antwerpen aan mijn opa denken. Discussies over de volgens taalkundigen correcte verbuigingen van werkwoorden waren aan hem niet besteed. Als het gevroren had, had het in zijn taal gevrozen. En als iets bevroren was, was het bevrozen.  In Vlaanderen zijn overigens veel mensen het met mijn opa zaliger eens.

Strakke leeuw

Een van de betere logo’s vind ik dat van de Vlaamse overheid: wat een mooi strak gestileerde leeuwenkop kijk je daar vanaf toch aan.

Leuk weer, die lichtjes in de buurt

Het kwam er gelukkig niet van

Toen we nog verkering hadden prikten we eens blind op een wereldbol die we een draai hadden gegeven: “Semipalatinsk, daar moeten we nog eens heen!” Het is er nooit van gekomen, en dat is maar goed ook want later bleek dat het toentertijd nog in de Unie der Socialistische Sovjet Republieken gelegen Semipalatinsk een nucleaire testsite was….

Een nieuwe dag

Toegegeven, dat gebeurt met wat minder fysieke elasticiteit dan bij een kitten maar nog iedere ochtend begroet ik als ik voor het raam sta de wereld met een welgemeend “Goeiemorgen!”

In het VAT

In nummer 75 van het VAT (het Vrijzinnig Antwerps Tijdschrift) verscheen onder de hoofding Door de grens van de tijd van de hand van Erick Kila een artikel over Nederzettingen. Zie de bladzijden 16 en 17: https://issuu.com/lucifer/docs/vat_75_issuu_

Nederzettingen

Na In de buurt van de wereld, Uit de herinneringen van een souffleur en Arrondissementen is Nederzettingen mijn vierde dichtbundel bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer. Die is te bestellen via de uitgever: 

http://kleinood-en-grootzeer.com/nieuws.htm#nederzettingen

Ach....

Welk een beeldschone tramrit ik nu toch tegenkwam op het wereldwijde web: Straßenbahnfahrt durch Leipzig. Uit 1931! Er moeten dus mensen op deze beelden staan die ginder geleefd hebben in de Weimarrepubliek én in het Derde Rijk én in de DDR én in de Bondsrepubliek Duitsland. Wat een leuke mode in die tijd, wat een bescheiden aantallen automobielen, wat een onwetendheid van de kolkende geschiedenis op komst….: https://www.youtube.com/watch?v=WWKdPqGV_Pc

Galleria Credenza

Zo, het is tijd om mijn monotypes weer eens te belichten en de deuren van Galleria Credenza open te zetten: http://galleriacredenza.blogspot.com/

Leuke woorden

Hoornkokertje, janjurk, kardoen, labberdaan, mechanograaf, piechem, ringel, waferstepper, zevenzeiker.

Snörkcentrum

Dat ze afdoende methodes hebben om het ongemak tegen te gaan wens ik niet te betwijfelen, maar vanuit zuiver taalkundig oogpunt bekeken doen ze het niet zo goed: een centrum voor snurken? Vóór snurken? Dat moet toch centrum tégen snurken zijn?

Dringend

Als het opschrift Eingang van Bezirk B4 in Fort 4 in Mortsel om historische redenen in het Duits is gehandhaafd dient er dringend een restauratiebeurt te komen voordat het definitief tot het verleden behoort.

Van miezerig naar machtig

Het blijft me verbazen hoe de Schelde zich van zo’n miezerig stroompje, niet meer dan een beekje eigenlijk, in Gouy ontwikkelt tot zo’n machtige stroom eenmaal ze Antwerpen bereikt….

Groen en geel

De Japanse notenboom, tempelboom of eendenpootboom (de Ginkgo biloba) kleurt in het najaar quasi volledig geel en steekt daarmee fel af tegen het omringende groen. Dé ideale boom dus voor supporters van KFC Schoten of ADO Den Haag, van KF Sint-Lenaarts of Fortuna Sittard: clubs die in het geel-groen spelen!

Beleeuwd plafond

Waar ik dit plafond ook al weer fotografeerde weet ik eerlijk gezegd niet meer, maar de kans is groot dat het in Vlaanderen was….

Wapenstilstand

Vandaag exact een eeuw geleden zwegen vanaf het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand, het was een maandag, de wapens. De Groote Oorlog was niet meer….

Eeuwige dank

In de kerk van de Fraterniteit-Minderbroeders Kapucijnen aan de Ossenmarkt (omwille van de Poolse priester die er actief is op het internet zelfs al te vinden als de Kościół Kapucynów p.w. św. Franciszka z Asyżu) wordt Onze Lieve Vrouw nog warm aanbeden. Indrukwekkend zijn er om haar beeltenis heen de wanden vol bedanktegels. Tot aan het plafond aan toe!

Cinema Trivia - Vroege Bart

In 1953 draaide Edith Kiel Sinjorenbloed, een lustige film van sinjoren en gangsters. Het zou nog 6 jaar duren vooraleer de (jarenlang ook in Nederland) omnipresente Bart Peeters het levenslicht zou zien, maar op het affiche van Sinjorenbloed lijkt linksonder al een voorafspiegeling van hem te staan.

Vorderingen

Ook op het zuid, nabij het nieuwe Justitiepaleis, is Antwerpen fors aan het uitbreiden. Een reeks appartementencomplexen is er reeds af. Buitendien wordt een aantal woontorens afgewerkt. Op de voorgrond het oude Justitiepaleis.

Debacles te over

Nooit heb ik begrepen waarom Frankrijk een van de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd. Alleen omdat Charles de Gaulle zich in Londen met een handvol landgenoten De Vrije Fransen noemde? Het land was militair compleet kaltgestellt en sindsdien volledig onder Duitse controle. Een grote mond hebben ze altijd wel, maar waarop die gebaseerd is? De facto stapelen de Fransen al ruim twee eeuwen de militaire debacles op: Moskou, Waterloo, Sedan, de oorlog van 1870-1871 verloren, bezet in de Eerste Wereldoorlog, bezet in de Tweede Wereldoorlog, Dien Bien Phu, met de staart tussen de benen Algerije uit….

De dikste

Er zijn in parken in de stad dikkere maar de bruine beuk aan de Sint-Willibrorduskerk is de dikste stráátboom van Antwerpen. De Fagus sylvatica Atropunicea heeft een stamomtrek van 5 meter. Hij is vermoedelijk zo’n 230 jaar oud.

Louter eclairs

In het winkelcentrum De Wilde Zee opende al eens een winkel die alleen macarons verkocht. Klaarblijkelijk is het aantrekkelijk om je op een niche te richten: nu is er een zaak waar ze alléén maar eclairs (en ook hier dus helemaal niets anders) verkopen. Mij lijkt zoiets riskant, maar ze zullen er wel weten wat ze doen.

Uit de kast (LXXVIII) - Hadewijch

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Minne is wonderzoet in al haar stormen, hertalingen van gedichten van Hadewijch door Lucienne Stassaert (Uitgeverij P, Leuven, 2002), waaruit ik op bladzijde 57 het gedicht Om een voortijdig grote weldaad opensloeg:

Zoals de dorpeling zegt: “Pas tegen de avond

Zal men loven de mooie dag.”

Dat ik dat zo laat verstond

Doet me nu roepen: “Wee mij! Ach!”

Waar is nu het heil

En de vrede onderwijl

Waar minne me eerst zo weeldig van voorzag?

Alleen op de wereld....

Kasteelrijk

Onlangs las ik dat het land met het grootste aantal kastelen….België is. Daar moest ik in de tram aan denken met de stadsplattegrond op schoot: op bladzijde 47 zijn er in het grensgebied tussen Mortsel, Boechout, Edegem en Hove niet minder dan 6 (= zés) kastelen aangegeven: Kasteel Mussenburg, Kasteel Cappenberg, Kasteel Rattennest, Kasteel Fruithof, Kasteel Hoveberg én Kasteel Weyninckhoven.

Ondertussen in de Kruidtuin

Een mooi, beregend, ensemble: een blad van de beverboom (magnolia tripetala) is op het op helmkruid (hebenstretia dentata) gedwarreld.