Herinner me dat ik Keulen
voor het eerst per fiets verkende. Al snel reed ik net als thuis slingerslanger door
allerlei steegjes en zijstraatjes. Soms tegen de richting in. En dat bleef niet
onopgemerkt. Ineens stond daar op het fietspad een Duitse politieagent, als een
ouderwetsche champetter met de hand omhoog Halt! gebarend. Dat het niet mocht wat ik
deed. Ik verontschuldigde me beleefd. En dat de overtreding me € 15 kostte.
Grootmoedig (in België vallen dergelijke boetes beduidend hoger uit) pakte ik
mijn portefeuille en haalde daar vijftien euro uit. Maar die mocht hij niet
aannemen. Hij mocht alleen geld aannemen via een bankkaart, maar die werd niet
herkend. “Aus Belgien,” verduidelijkte ik. Het geld wilde hij écht niet
aannemen, waarop hij besloot met “Also, dan warne ich Sie mündlich. Mach das
nie wieder. Viel spaß, und tschüß!” Er zijn mensen die lelijke dingen zeggen
over de gezagsdragers bij onze oosterburen. Daartoe behoor ik niet.
Recensie: Sander Kollaard en Floris Tilanus – Bona Fide
3 uur geleden