Adieu Aleidis

“Hé, post van Aleidis,” dacht ik. Haar handschrift, een handschrift uit duizenden, herken ik immer onmiddellijk. Toen ik de omslag opende bleek daar….Aleidis’ doodsbericht in te zitten. Ze had de enveloppen nog zelf geadresseerd. Tot mijn verdriet is maandag Aleidis Dierick gestorven. Ze was wat mij betreft een van de grootste dichteressen in ons taalgebied. De laatste keer dat ik haar ontmoette was in Herentals, waar Geertje ons fotografeerde. De dichteres van onder meer Een engel komt blootsvoets, Veertien tinten blauw, De schuldeloze man en Het gewapende kind overleed, thuis, op 90-jarige leeftijd.

Een nieuwe naam

Natuurlijk moest ik naar aanleiding van dat bericht ook even opzoeken waar Budweis ligt, en of die stad na alle grenscorrecties uit de vorige eeuw eigenlijk nog wel zo heet. Neen dus: de nieuwe naam is České Budějovice, en de stad ligt in Tsjechië.

Dát is nog eens een recidivist!

Lees in oude Gemengde Berichten in een gazet uit de vorige eeuw dat ene 70-jarige Matthias Klima in Budweis (Bohemen) voor de….hónderdste maal was veroordeeld. De man zat een dérde van zijn leven achter de tralies. Dát is nog eens een recidivist!

Herfst in 't Rot

Je stapt de tram uit, en hoppa: natuur! Er zijn niet veel plaatsen waar stad en weelderig bos elkaar zo nabij zijn als op Antwerpen Linkeroever waar pal aan de Blancefloerlaan domein ’t Rot ligt. Dat omvat fraaie bomen en struiken, maar ook een ruim binnenwater met diverse vogelkolonies. Er is ook een vogelkijkhut. Zodra je denkt genoeg fauna en flora geabsorbeerd te hebben ben je in amper 5 haltes weer op de Groenplaats!

Bij de halte van Tram 7

Ofwel weggezet omdat hij de tram op wilde ofwel kon die laatste slok van dat pintje er gewoon écht niet meer bij.

Bijna aaibaar (50)

 

Ondersteboven hetzelfde (bis)

Er voor de lol de provinciale vlaggen van België en Nederland eens op gecontroleerd, om te zien of je die zonder ‘beeldverlies’ om kunt draaien. Er zijn er geen. De vlag van Noord-Brabant líjk je om te kunnen draaien maar het blokje linksboven ervan is rood en dat linksonder wit dus dat werkt niet. Er zijn in onze gewesten overigens wel twee vaandels die ondersteboven hetzelfde zijn: dat van de stad Antwerpen, en dat van de Achterhoek. Bij dezen.

Ondersteboven hetzelfde

Bahama’s, Bahrein, Bangladesh, België, Botswana, Cuba, Denemarken, Finland, Frankrijk, Georgië, Guinee, Honduras, Ierland, IJsland, Israël, Italië, Ivoorkust, Jamaica, Japan, Koeweit, Laos, Letland, Mali, Micronesië, Nigeria, Noord-Macedonië, Noorwegen, Palau, Palestina, Peru, Qatar, Roemenië, Tsjaad, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland. 37 van de 196 onafhankelijke staten in de wereld zijn slimme landen. Met vooruitziende blik hebben ze weten te voorkomen dat hun nationale vlag, net zoals in Nederland bij ontevreden burgers in de mode is, misbruikt kan worden als protestsymbool door hem ondersteboven uit te hangen: de vlaggen van deze 37 landen zien er namelijk ook ondersteboven uit als de vlaggen van deze landen.

Een eigen plein

Henri Van Herwegen (1940-2019) heeft op het Nieuw Zuid in Antwerpen al een plein naar zich vernoemd gekregen. Panamarenko, zoals zijn bekendere naam luidt, zou tevreden geweest zijn met de omschrijving op het straatnaambordje (nou ja: pleinnaambordje): Antwerps kunstenaar en uitvinder….

Franstalige arrogantie

De Humo werd, zo leer ik uit Karel Anthierens’ amusante herinneringen Gedane zaken – Hink-stap door de Vlaamse pers, in de beginjaren door de, Franstalige, uitgever Dupuis stiefmoederlijk behandeld. Die had een groter hart voor Le Moustique, het francofone zusterblad van Humo. In Marcinelle, hoofdzetel van Dupuis waar ook de drukkerij was gevestigd, vroegen ze zich destijds – volledig onbekend met het Nederlands als ze er waren – serieus af waarom Humo niet gewoon het kruiswoordraadsel uit Le Moustique over kon nemen: Les mots flamands, n’ont-ils pas le même nombre de lettres qu’en Français?

Een paar leukies terug!!

Aardige verrassing uit de Achterhoek: mijn kameraad Hans Mellendijk stuurt me een stapeltje boodschappenlijstjes voor de blog Geef ons heden, die ik al jarenlang dagelijks aanvul met een exemplaar. Lijstjes van hemzelf, maar ook van vreemden – zoals het hoort gevonden in een supermarkt. Het is altijd wat intiem om in een vreemd handschrift iemands aankoopplannen te lezen. Eén van de lijstjes is nóg intiemer, want als ik het openvouw lees ik Hoi Ester, de rechterplant zit ook onder de luis!! (plakt overal) Die moeten echt weg. Groetjes. Koop je een paar leukies terug!! Het blijft onduidelijk of dat  laatste zinnetje een advies of een belofte is.

https://geefonsheden2.blogspot.com/

Mmmm....

Boterhammen met verse grijze garnalen op een dun laagje mayonaise, veel lekkerder kan een lunch wat mij betreft toch echt niet worden.

Campo Santo

Vanochtend viel het jongste nummer van het tijdschrift van de pluralistische vereniging Recht op Waardig Sterven in de brievenbus, dat mijn gedicht Campo Santo over een hele bladzijde afdrukte over een smaakvolle foto van Kristel De Ost. Ik schreef het bij de gelijknamige begraafplaats in Sint-Amandsberg.

Hoorbare t

Het schoot me ineens weer te binnen welk een eigenaardige spraakafwijking Kortrijkzanen (zo noem je inwoners van Kortrijk) hebben. Die spreken bistro niet uit als biestroo maar als bistrot. Het moet iets met die o op het einde te maken hebben, want ze zeggen daar ook niet euro maar eurot. Met een hoorbare t. Merkwaardig verschijnsel....

Weinig nodig

De natuur weet me doorlopend te verbazen. Met de kleurenpracht van vallende bladeren, met de uitbundige bloei van bloemen. Maar minstens zozeer met de kracht van eenvoudige gewassen die weinig grond nodig hebben om zich te ontplooien….

Z voor Y

Toen ik pas in Antwerpen woonde zocht ik op de computer in de bibliotheek iets op, maar wat ik ingetikt had bleek quasi onleesbaar. Ik had namelijk blind getikt en er niet bij stil gestaan dat hier azerty-toetsenborden gebruikt worden, terwijl ik een qwerty-klavier gewoon was en ben. Nu worden azerty’s vooral in de francofone wereld gebruikt, maar denk nu niet dat in de germaanse qwerty overal normaal is want bij onze Duitstalige vrienden hebben we weer een qwertz-toetsenbord. Dat heeft voor ‘ons’ nog eigenaardigheden: naast de p zit er de Ü op, en naast de l de Ö en de Ä.

Een flink reservoir

Je kunt er wel lengte, breedte en diepte van vermelden maar dan nog kun je je niet echt een voorstelling maken van de omvang van het Baikalmeer, het grootste zoetwaterreservoir ter wereld. Eén vijfde van al het zoete water bevindt zich daarin. Een sprekende omschrijving vind ik wel, dat indien álle rivieren van de wereld zich in een leeg Baikalmeer zouden storten het een jáár zou duren om het te vullen….

Met leede ogen

‘Keeper Daenen ziet, na een wanhopige poging te hebben gedaan om het doelpunt te verhinderen, met leede ogen den bal in zijn heiligdom verdwijnen. Ook back Buntinckx kijkt beteuterd toe terwijl Freddy Chaves die dit tweede doelpunt van Gantoise voor zijn rekening nam, uiting geeft aan zijn groote vreugde.’ Geef toe: vroeger konden de sportverslaggevers er wat van. Lang geleden dat ik het woord beteuterd nog eens las….

Fraai werk in fraaie ruimte

De jonge Antwerpse kunstenaar Ben Sledsens moet zich een rijk man voelen met een galeriehouder als Tim Van Laere. Die biedt zijn kunstenaars in de naar hem genoemde galerie aan de Jos Smolderenstraat op het Nieuw Zuid een fabelachtig mooie expositieruimte. Momenteel is er van Sledsens Under The Tree Distant Sea te bekijken. Zijn werk komt sterk over, en ademt vaak een magisch-realistische sfeer uit. Maar de galerie in se is ook beslist de moeite waard.

Sterke naam!

Veel bedrijven dragen saaie namen, veelal voorspelbare afkortingen. Maar je hebt van die uitzonderingen. Zo zag ik op de Amerikalei een bord waarop Steigertijger zichzelf aanprijst. Steigertijger. Sterke naam!

In de volière

Het viel ons in de grote volière van de Zoo op hoe de Abdims ooievaar / cigogne d’Abdim / Abdimstorch zijn vleugels als zonnepanelen gebruikt. Ook verbaasde het ons hoe ver de hamerkop zijn hamerkop om kan draaien, maar het was ons wel onmiddellijk duidelijk waarom de driekleurige glansspreeuw als de driekleurige glansspreeuw te boek staat.

MUCE

In de Huidevetterstraat 55 hier in Antwerpen is heel de maand oktober MUCE te bezoeken, ‘het allereerste pop-up museum ter wereld over de circulaire economie’ waar ‘geen witte, steriele ruimtes met artifacten uit het verleden en lange teksten vol moeilijke woorden’ te verwachten zijn maar wel ‘een plek waar gewone mensen, kunstenaars, bedrijven en onderzoeksinstituten samenkomen om de samenleving van de toekomst mee vorm te geven, en waar kunst voor de vertaalslag zorgt’. Ik vond er de installatie How do you transform a cross into a circle? van Dodi Espinosa best mooi.

Trouw regelmatig!

Natuurlijk snappen de meeste mensen wel wat er bedoeld wordt, maar het moet toch echt zijn jaarlijks verlof en niet jaarlijkse verlof. De opstellers zijn ook niet volledig zeker van hun huwelijksbeloften want indien je jaarlijkse trouw juist interpreteert staan ze ieder jaar voor het altaar….Hoe dan ook kunt u hier deze dinsdag weer terecht!

De verdonkeremaning van de poëzie

Er is, zo lees ik op TZUM, een nieuwe Nederlandstalige literaire canon. En die is meteen een huiveringwekkend bewijs van de gruwelijke uitholling van het literair onderwijs. Om duidelijk te maken hoezeer de poëzie tegenwoordig quasi onbestaand is in de lessen noem ik hier maar beter niet de poëzie op die niét meer in de canon staat, maar zij die er nog wél deel van uitmaakt. Het gaat och arme om nog slechts 5 (lees: víjf titels) op de 100. Op 29 staat Paul van Ostaijens Bezette stad, op 44 Herman Gorters Mei, op 90 Hugo Claus’ De Oostakkerse gedichten, op 95 M. Vasalis’ Parken en woestijnen en op 99 Egidius waer bestu bleven? Dat is het. Dit komt nooit meer goed….

https://www.tzum.info/2022/10/nieuws-dit-is-de-nieuwe-nederlandstalige-literaire-canon-max-havelaar-blijft-fier-bovenaan-staan/

Uit de kast (CXXIV): Gerrit Kouwenaar

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat kijk, het heeft gewaaid van Gerrit Kouwenaar (Uitgeverij Herik, Landgraaf, 1993), waaruit ik op bladzijde 14 opensloeg:

De toestand is een herfstnacht in een jaar
zo wit en lijflijk als een huis in slaap

alles staat stil zoals het nooit zal staan
men ligt voorgoed op tijd van vlees gemaakt

zwijgend in niets dan taal rijmt zich alleen
toestand met tijdstip, jaartal zonder jaar –

Leuke woorden

Angarde, boever, cothurn, dilt, garst, jasker, korjaal, lurf, mietnasser, nafkone, opdril, propstaak, ratjepee, sneeuwroem.

23 tunnels

Wanneer je met de trein van Bonn naar Frankfurt gaat moet je door de Siegauentunnel, Ittenbachtunnel, Aegiedienbergtunnel, Rottbitzetunnel, Günterschiedtunnel,  Ammerichtunnel, Fernthaltunnel, Oberhaider-Wald-Tunnel, Dernbacher Tunnel, Himmelbergtunnel, Wahnscheidtunnel, Dickhecktunnel, Eichtheidetunnel, Lange Issel, Tunnel Elzer Berg, Limburger Tunnel, Wörsdorfer Tunnel, Idsteintunnel, Niedernhausenertnnel, Hellenbergtunnel, Schulwaldtunnel, Tunnel Breckenheim en Kelsterbachtunnel.

What's in a name?

Ik moet nog regelmatig grinniken bij de naam van een van de cafés in ons buurtje: Korsakov. Hoe verzin je het, hè?

Cabinet Collectif

Wat een prachtige verzameling oude groepsfoto’s legde mijn vriend Ron Scherpenisse toch aan op zijn Cabinet Collectif. Ik kan er willekeurig zo een bekijken, en wegdromen bij het denken aan al de wendingen die de levens van al die afgebeelden voor hen in petto hadden….

http://cabinetcollectif.blogspot.com/

Cinema Trivia: Het begint al fout....

Kwam op het wereldwijde web een verfilming van het leven van Benito Mussolini tegen, met een zeer geloofwaardige George C. Scott in de titelrol. Ik moet de productie nog af kijken maar in de eerste scène gaat ze al in de fout: de Duce wordt daarin toegejuicht door een enthousiaste menigte, die hij per auto passeert. Rome, 1922 komt er in beeld. Zijn geestdriftige Italianen wapperen echter met de groen, wit en rode vlag. En die werd pas in 1947 de officiële Italiaanse….

Naamsverandering

Hé, dat wist ik niet: tot 1944 heette Kuifje (ook) in het Nederlands Tintin! Het eerste album dat ik van Hergé’s creatie las was Kuifje in Congo (later Kuifje in Afrika), maar toen het verhaal eerst in de krant verscheen heette het nog Tintin in Kongo….

Von Wegen Lisbeth

Een waarlijk ver-ruk-ke-lijk bandje vind ik Von Wegen Lisbeth, dat hyperintelligente popmuziek maakt. De liedjes hebben ook oorspronkelijke teksten, en gaan vergezeld van originele videofilmpjes. Ik neurie momenteel Um drei Minuten voor halb acht hab’ ich kurz nicht an dich gedacht uit Bitch, dat een heel apart slomo-clipje heeft. Tik het maar eens in op YouTube. Opgepast: Von Wegen Lisbeth maakt oorwurmen!

Een lust voor het oog

De astronomische herfst is begonnen, en het lijkt alsof de spinnen daar hun klok op gelijk hebben gezet: ze zijn ineens weer zichtbaar, en druk doende met het weven van webben. Wanneer ik die op ons balkon op mijn gemakje sta te bestuderen raak ik telkens weer onder de indruk van die complexe constructies….

De teloorgang

Een goede Antwerpse vriend van me zei hoe vernederend het voor het Engelse gevoel van eigenwaarde wel niet geweest moet zijn dat het lichaam van koningin Elizabeth II vorige week in Schotland vervoerd werd in een corbillard (Antwerps voor lijkwagen) van Mercedes (het bedrijf maakt die, zie foto), dus van Dúitse makelij. In Engeland werd het dan getransporteerd in een Jaguar, maar dat merk is ook niet meer Engels want ondertussen al lang in Indiase handen….

65

Het literair magazine Fleur du mal plaatste Mijn broertje vliegt, het gedicht dat ik schreef bij een schilderij dat mijn broer Peter maakte (naar een foto die ons pa beatae memoriae trok in 1958). Het is vandaag 65 jaar geleden dat hij ter wereld kwam. Nog vele jaren, Brüderlein!

https://fleursdumal.nl/mag/bert-peter-bevers-mijn-broertje-vliegt

Een kleine kans

Een van de grotere krachtmetingen in de Groote Oorlog was de door de Turken overtuigend gewonnen Slag bij Gallipoli, in 1915. In een museum dat daaraan herinnert worden een paar bizarre objecten bewaard: kogels die in de vlucht geraakt zijn door een andere kogel. De kans dat zulks gebeurt is klein, maar bestaat dus.