De tijd ver vooruit

Toen ik nog volop aan het wennen was aan John Lennons Revolution #9 (op het nog immer indrukwekkende dubbele ‘witte’ Beatles-album) zond de Duitse televisie reeds een concert uit van Kraftwerk. Een groep die de muziek sedert 1970 in waarlijk alle opzichten heeft beïnvloed. Ik denk dat Brian Eno een van de eersten was die Kraftwerks belang zag. Hans Mellendijk eert onze Duitse vrienden vandaag ruimhartig op zijn Smelsslems. Ik herken in het publiek muziekliefhebbers die destijds ongeveer mijn leeftijd hadden, maar iets eerder mee waren met die niet te onderschatten formatie:

http://smelsslems.blogspot.be/2015/01/zondagmorgenclip-kraftwerk-die-zukunft.html

Picknick in Picardië

Mijn gedicht Picknick in Picardië verscheen op Fleurs du mal:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-picknick-in-picardie

Nijdig getik

Grinnikend ontwaakt. Wij hebben naast ons bed van die touch-lampjes. Die hebben drie gradaties van zacht, tot helder tot fel licht. Toen ik gisteren ging slapen ontdekte ik dat mijn lampje stuk was. Maar omdat ik al in bed zat dacht ik ‘Ik draai er morgen wel een nieuw in.’ Nu heeft Stef de gewoonte me voor zijn ontbijt te komen wekken door eerst het zacht, dan het helder en dan het fel licht aan te tikken. Hij is een intelligente poes, en had al verdraaid snel in de gaten wat hij met die verlichting kon doen. Deze keer echter raakte hij gefrustreerd. Tik, tik, tik. ‘Toemetoch, nóg geen resultaat,’ hoorde ik hem bij manier van spreken denken. Daarna: Tik, tik, tik, tik. Vervolgens, wat nijdig: Tik, tik, tik, tik, tik….Daarna gaf hij het op, en vlijde hij zich weer tegen me aan….

Kunst op straat

Het Sint-Jansplein is het hart van wat eerder een volksbuurt genoemd kan worden. Je verwacht alleszins niet dat er veel mensen wonen met een hart voor moderne kunst. Ik vind het wonderlijk dat Panamarenko’s beeld Pepto Bismo er nog steeds ongeschonden staat. Waarschijnlijk denkt men er “Het is onbegrijpelijke kunst, maar het is wel ónze onbegrijpelijke kunst.” Naar het schijnt kun je bij de beenhouwer aan de overkant een broodje Panamarenko kopen….

Feestelijk

Wanneer ik boodschappen doe bij die fantastische Aziatische supermarkt Sun Wah neem ik een exemplaar mee van de krant die daar altijd in hoge stapels naast de kassa is te vinden. Niet dat ik een Chinese taal beheers, maar ik vind het immer iets feestelijks hebben om door bladzijden te dwalen waarvan ik niets begrijp….

Uit de kast (XXXI): Gert Vingeroets

Ook nu weer was ik benieuwd welke bundel ik, met de ogen toe, uit onze poëziekast zou plukken. Het werd Wachttijd van Gert Vingeroets (Uitgeverij Kramat, Westerlo, 2003). Even zo willekeurig sloeg ik bladzijde 32 op, met daarop Respijt:

Door de zomertuin

waart een grauwe gestalte

met winterogen, waarlangs
een landschap van verschrikking
zich een uitweg banen wil.

In de plotse schemer zie ik

haar nog even met hooggeheven
armen in bezwering bij het tuin-
hek staan. Dan lost zij op

in regen en in waan.

Handig

Het is dat ik volmaakt gelukkig ben met onze Rookerbanken, anders zou ik ernstig overwegen me deze fauteuils te verwerven. Volgens mij zitten die zalig, en bijzettafeltjes heb je er niet bij nodig: kijk eens hoe handig, die uitschuiflaatjes….

Hoog, hoger, hoogst

Dagboekaantekening van Hugo Claus, van 13 januari 1959: “In Briançon, de hoogste stad van Europa, net terug van de Italiaanse grens met een oeroud busje [….].” Zoiets wil ik dan wel zeker weten hè, dat Briançon de hoogste stad van Europa is. Dat klopt dus niet, leert enig speurwerk me. Briançon ligt 1330 meter boven de zeespiegel, maar Davos ligt 1560 meter boven zeeniveau. Ook Livigno in Lombardije ligt hoger dan Briançon (maar minder hoog dan Davos), maar om een plaatsje met amper 6000 inwoners nu een stád te noemen? Briançon is alleszins wel de hoogstgelegen stad van Frankrijk. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Kultour

Wat een prachtvondst: zag hier naast de Stadsschouwburg een touringcar van een Duits theatergezelschap, waarop niet Kultur staat maar Kultour! Petje af voor de bedenker daarvan. Dit doet me denken aan een firma die in Zeeland een windmolenpark uitbaat. Die noemde men niet Zeewind, maar Zeeuwind (voor de Vlaamse lezers: inwoners van Zeeland heten niet Zeelanders, maar Zeeuwen). Petje gaat nog eens af….

Geweldig weetje

Geweldig weetje opgestoken dankzij de blog van mijn Varssevelder vriend Hans Mellendijk:
http://smelsslems.blogspot.be/2015/01/nooit-geweten.html

Dichter in de vitrine

Kwam, op de website van Poëziecentrum Nederland, de link weer eens tegen waarin mijn werk (tot dan toe) Dichter in de vitrine mag liggen:

http://www.poeziecentrumnederland.nl/paginas/dichterindevitrine.html

Benzinedeuntje

Bladerend door een fac simile-uitgave met oude nummers van Hitweek kwam ik een reclame tegen voor Shellina Premix. Niet dat ik als tiener zelf ooit een brommer heb gehad, maar ineens begon ik het reclamedeuntje dat bij de brandstof hoorde te zingen. Dat werd dikwijls op Radio Veronica gedraaid. Even gekeken of het op YouTube te vinden is. En, jawel hoor:

https://www.youtube.com/watch?v=uwci6skCUQI
Het gaat wel iets langzamer dan ik me herinnerde. Kwam nog meer oude jingles tegen:
https://www.youtube.com/watch?v=hhESspkfGU0

Zo gaat dat

Vernam dat de kerk van de Goddelijke Voorzienigheid in mijn geboortestad Bergen op Zoom afgebroken gaat worden. Omwille van vandalisme. Ik kan me nog herinneren dat die werd gebóuwd. Ik was misdienaar in de Heilig Hartkerk en de kapelaan bij wie ik dikwijls diende werd bouwpastoor van de nieuwe parochie. Hij promoveerde van kapelaan Bouwman tot bouwpastoor Bouwman. Logisch natuurlijk, met zo’n naam. De kerk van de Goddelijke Voorzienigheid aan de Van Heelulaan werd op 29 november 1964 geconsacreerd door monseigneur De Vet, de bisschop van Breda. Niet veel later kwam de klad in het kerkbezoek. Niemand kon toen bevroeden dat het een halve eeuw later weer een drukte van belang zou zijn. Maar dan wel bij de buren. Want naast de Goddelijke Voorzienigheid staat nu de Ulu Moskee.

Verdwenen zaken

Vond tussen ouwe brol een bladzijde reclame van Antwerpse neringdoenden, uit 1963. Eens gaan kijken of er in de panden waarin J. Van Remoortere (Cassierstraat 18, hierboven), P.Pustjens-Schrauwen (Houwerstraat 11, hieronder) en Prima (Paardenmarkt 98, helemaal onder) de kost verdienden nog steeds een zelfde soort  zaken wordt gedaan. Neen dus.

Namaak

Kwam een fruitmand tegen. Dat wil zeggen: een mand vol met plastic vruchten. Ons oma had die vroeger ook. Ineens vraag ik me af waarom mensen zoiets kopen. Het is toch veel leuker daar écht in plaats van nepfruit in te draperen?

Duivelsberg

Het jaar is nog jong, maar we waren wéér in Gelderland. Op de Duivelsberg ook, in Beek-Ubbergen. Die ligt zowat op de grens met Duitsland, en in zulke gevallen wil ik natuurlijk weten wat daarachter ligt. Dat zijn (met het Wylerbergmeer er tussenin) op kuierafstand de gehuchten Wyler en Zyfflich, in de gemeente Kranenburg in NRW. Allebei met een y in de naam. Zyfflich staat zelfs helemaal achteraan in het Duitse postcodeboek. Tot 1949 heette de berg Wylersberg. Nederland annexeerde die als Duivelsberg, en gaf hem nooit meer terug.

Meedenken met de NS

Een vriendelijke juffrouw deelde in de trein van Roosendaal naar Zwolle aan de reizigers een enquêteformulier uit. Met allerhande vragen over reizen met de NS. Bij nader inzien hoefden wij dat niet in te vullen vermits ons vertrekstation Antwerpen was, en tja: dat ligt dan weliswaar in Europa maar niet in Nederland (terwijl Roosendaal voor de Belgische spoorwegen nota bene als binnenlands eindstation geldt). Mooi voorbeeld van binnendijks denken, weer. Echt nieuwsgierig zijn ze bij de NS ook niet naar je mening. Na twee kantjes met 18 al dan niet gelede vragen is er voor Eventuele opmerkingen en suggesties onderaan de facto géén ruimte….

Regieaanwijzingen

In het verre Stellenbosch verscheen mijn nieuwe kleine cyclus Regieaanwijzingen vandaag op Versindaba:

http://versindaba.co.za/2015/01/12/bert-beevers-regieaanwijzingen/

Ter herinnering aan Frans Mink

Vandaag zou de dichter Frans Mink (Rotterdam, 11 januari 1950-Rotterdam, 22 februari 2013) 65 jaar zijn geworden, en met pensioen hebben kunnen gaan. We denken nog geregeld aan hem. De bloemlezing uit zijn werk is nog leverbaar. Even scrollen naar nummer 58 van de fondslijst van Uitgeverij Kleinood & Grootzeer:

http://kleinood-en-grootzeer.com/fondslijst.htm

Hoge boodschap

Soms vraag je je af hoe die straatkunstenaars hun graffiti zo hoog tegen de zijwand van een gebouw hebben weten te krijgen. Zou alleszins geen klus voor mij zijn, met mijn hoogtevrees….

Parmantig verkeerd

Mijn goede vriend de Blake & Mortimeroloog drs. Adrianus Verbraak ontdekte een mooie regiefout van tekenaar André Juillard in het jongste album van onze helden, De staf van Plutarchus. Of majoor Benson ons nu aankijkt of ons de rug toekeert: de riem over zijn uniformjas blijft parmantig naar linksboven wijzen….

Naamsbeschaving

De beschaving van een land uit zich in kleine dingen. Las dat de meest populaire voornamen voor nieuwe jongens en meisjes in Nederland respectievelijk Kyan en Yara zijn. En dat terwijl er reeds velen Milan en Sharona heten. Vroeger werden jongens nog gewoon Albert, Hans, Peter, Ron of Walter genoemd, en meisjes Anneke, Geertje, Ingrid, Nelleke of Tineke. In Vlaanderen valt het op het vlak van de meest populaire voornamen overigens nog reuze mee. Jongens en meisjes worden hier respectievelijk het vaakst Lucas en Louise genoemd.

Steeds minder slagerijen

Natuurlijk zitten de grote supermarkten daar voor iets tussen (want het aantal vegetariërs kan niet zó spectaculair gestegen zijn), maar dertig jaar geleden waren er nog zo’n 12.000 zelfstandige beenhouwers in België. Vandaag de dag zijn dat er amper 2.000….

In de pauzes tussen de inslagen

Aantekening uit Ernst Jüngers Oorlogsroes, in 1915 genoteerd toen hij in de loopgraven bij Les Éparges diende: ‘Tegen het middaguur zwol het artillerievuur aan tot een woeste dans. Vooral de granaten met een zwarte rookontwikkeling ontploften met angstaanjagende vernietigingskracht. Merkwaardig was dat de vogeltjes in het bos zich niet in het minst leken te bekommeren om dat honderdvoudige kabaal; ze zaten vredig boven de rookslierten in de kapotgeslagen takken. In de pauzes tussen de inslagen waren hun wervende roep en onbekommerde gejubel te horen, ja, het leek zelfs alsof ze nog werden gestimuleerd door de stortvloed van geluiden die hen overspoelde.’

Q&Q

Dit vind ik een bijzonder punt in Antwerpen: hier komen de Quinten Matsyslei en de Quellinstraat samen. Er zullen niet veel steden zijn waar twee straten waarvan op de naambordjes de naam met een Q begint op elkaar aansluiten….

Asverstrooiing

Voortaan mag mijn gedicht Asverstrooiing onderdeel uitmaken van Fleurs du mal:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-asverstrooiing

De dikste

Kennisgemaakt met het Domein Roosendael in Sint-Katelijne-Waver, op de grens met Walem. Een mooi natuurgebied, reeds sedert 1967 beschermd landschap. De meeste bomen zijn er dik 160 jaar oud. En een aardig weetje: de twee dikste platanen van gans België zijn hier te vinden.

Buitentje

De markt in onroerend goed is in België niet op slot gaan zitten zoals in Nederland. Het blijft dus allemaal even duur of is zelfs nog duurder geworden. Maar een dergelijk pandje als buitenverblijf zouden we ons nog wel kunnen permitteren….

Aanrader

Een aanrader is de website Volg de zeearend. Die prachtige vogel blijkt het de laatste jaren zeer goed te doen in Nederland. Via onderstaande link zijn niet alleen fraaie beelden van zeearenden te bekijken, maar ook van bevers en vossen:

http://www.volgdezeearend.nl/

't Is druk in 't stad

Vandaag zijn de solden begonnen. Wat een drukte in de stad. Het maakt niet uit dat het regent: kooplust laat zich niet beteugelen. Crisis? What crisis?

Geslaagde knik

Veelal word ik wat moedeloos van de fantasieloze flats die de meeste hedendaagse architecten bedenken. Vaak zijn het qua ontwerp niet meer dan rechtop gezette schoenendozen. Zag in Nijmegen een aardige uitzondering: die geslaagde knik maakt van dit gebouw iets bijzonders.

Peters in duplo

Toen ik langs het stadion van NEC wandelde moest ik denken aan Jan Peters, ooit sterspeler ginder. En daardoor aan Jan Peters, spits van Feyenoord die het één maal tot international schopte. En ineens vroeg ik me af of ze destijds samen tussen de lijnen hebben gestaan. En jawel hoor: op 22 mei 1979 viel Feyenoorder Peters in Bern tijdens Nederland-Argentinië (0-0) in de 57^ste minuut in voor Kees Kist, waardoor er toen twee Jan Petersen in het veld stonden. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Momentopname

Voor de pak: De Eerste Nederlandse Popencyclopedie (jaja kinders: dat soort boeken werd nog gemaakt voordat het internet er was!), The Sandie Shaw Collection, Onze Nietschze – Catechismen van Marc Kregting en Arabesken met zot Polleken van Willy Roggeman.

Das war einmal

Tegen eind dit jaar wil Proximus (voorheen Belgacom) alle publieke telefooncellen in België hebben verwijderd. In 372 van de 589 Belgische gemeenten staat er al geen telefooncel meer. Momenteel zijn er nog 617. Hoe snel dingen veranderen: toen wij hier kwamen wonen stonden er in het land nog 18.000….

Prettige jaarwisseling en een....

Aarzelende zekerheid

Niet dat ik echt vertrouwd ben met ’s mans werk, maar wat kón Jan Wolkers toch een prachtige zinnen schrijven. Over de geloofwaardigheid van Johnny Weissmuller als Tarzan bijvoorbeeld: “En dan zijn loop, zijn gang zou je moeten zeggen, die de aarzelende zekerheid heeft van een panter, van alles wat zich in de natuur voortbeweegt dat niet in het bevolkingsregister staat ingeschreven.” Fabelhaft!

Wringende tekst

Gehaktballetjes in tomaatsaus met frietjes of brood + 1 glas wijn gratis: € 9,50. Die tekst wringt. Want je moet naar mijn gevoel betalen voor iets dat gratis is. Betaal je die € 9,50 nu voor gehaktballetjes in tomaatsaus met frietjes of brood en een glas wijn waarna je nog een glas krijgt? Lekker zal het zeker zijn, maar ik heb er zo mijn bedenking bij. Herinner me plots ook ineens de wervende tekst op de ingangsdeur van een grootwarenhuis: Nu gratis geschenken. Een geschenk kost je toch per definitie niets?

Caleidoscoop

Voortaan mag ook mijn gedicht Caleidoscoop onderdeel uitmaken van die even zo caleidoscopische Fleurs du mal waarop Jef van Kempen vanuit Tilburg de wereld trakteert:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-caleidoscoop

Rusten aan boord

Thuin is vanouds ook een verzamelplaats voor binnenvaartschippers. Langs de kaden liggen allerhande aken, en je hebt er nog een heus schipperskwartiertje. Als het sneeuwt zoeken de vele meeuwen (die je zo ver landinwaarts eigenlijk niet verwacht) er een rustplaats aan boord van een van die binnenschepen. Zoals ze dat in dergelijk weer vermoedelijk ook op de dekken van kustvaarders doen.

Märklinstadje

Thuin is echt wonderschoon. Het doet, zeker zo bezien vanaf de bovenstad, denken aan die plastic stadjes die modelspoorbouwers koesteren. Een Märklinstadje als het ware. De Biesmelle, eerder een beek overigens dan een riviertje, vleit zich hier in de Samber.

In Thudinië

Echt veel volk zat er (zie de foto hieronder) niet in de trein naar Thuin. Omdat het KMI had aangegeven dat het vanuit het zuiden zou gaan sneeuwen togen we herwaarts. Het bleef gedurende de ganse rit echter droog. Toen de trein stopte op het station van de hoofdplaats van Thudinië begon het, juist toen we op de deurknop drukten, als bij wonder te sneeuwen….Nog voor we bij de Samber waren was er zelfs ineens sprake van een heuse búi!

Terug dom

Als je iets maar lang genoeg bewaart, komt het vanzelf terug in de mode. Zélfs van die domme schoenen waar zo’n veertig jaar geleden popsterren als ABBA, David Bowie en Slade zich op voortbewogen….

Veiligheidshalve....

Wat mijn neef Maarten nu toch weer tegenkwam in de hoofdstad van het Koninkrijk der Nederlanden. Veiligheidshalve blijf ik voorlopig toch maar even weg uit Amsterdam….

De langste

41 tekens – spaties niet meegerekend – telt de langste straatnaam van België: de Burgemeester Charles Rotsaert de Hertainglaan in Maldegem. De tweede langste (met 40 letters): de Zeventiende Escadrille Lichtvliegwezenlaan in Balen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Vroeger thuis

Even voor de etalage van Sjokkel (overigens is de winkel de belangrijkste plaats van handeling in de film De Veer van César) staan mijmeren. Ze hebben daar echt heel veel versieringen die we ons allebei goed konden herinneren van in de kerstboom vroeger thuis.