Uit de kast (20)

Iedere keer opnieuw is het afwachten welke bundel ik voor deze rubriek met de ogen dicht uit de kast pak. Tot nu toe heb ik er telkens een andere uitgehaald. Ditmaal viel mijn hand op Uit dit aarden huis van Walter Zone (in zijn jeugdjaren het pseudoniem van Jos Daelman), in 1961 verschenen bij de Antwerpse uitgeverij Die Poorte. Op bladzijde 22 staat:

Een verrekijker voor Achterberg

Op duizend lichtjaar-afstand
ligt dit bestand
van afspraak, mijn luide wens.
Ik stel mijn lens
en zie U weder naderen
zoals je was.

Ik draai de raderen
om hun laatste as.
Levend, glimlachend
vlieg je levensgroot
doorheen het bolrond glas.

Brol

Het aardige van deze periode is dat er altijd veel films worden uitgezonden. Het nadeel is dan weer dat er zoveel Hollywoodrommel tussen zit: The Christmas Card, Surviving Christmas, Gotta Catch Santa Claus, A Golden Christmas, All She Wants For Christmas, Secret Santa, Our First Christmas, The Secret Of Father Christmas, The Year Without Santa Claus, An Accidental Christmas, Clash Of The Santas, A Christmas Visitor, The Dog Who Saved Christmas, The Santa Clause, Christmas Caper, A Very Cool Christmas, Santa Baby 2: Christmas Maybe, All I Want For Christmas, How The Grinch Stole Christmas, Finding John Christmas, Bad Santa, The Christmas Shoes, Fred Claus, The Nightmare Before Christmas. De titels alléén al! Zucht....Je vraagt je af hoe ze al die brol überhaupt geproducéérd krijgen....

Eén minuut lichtwinst

Dat er jaarlijks een weerrecord wordt gebroken, het wordt immers steeds warmer, wekt amper verbazing meer. Maar nu is er toch een record gebroken dat niet dikwijls sneuvelt: de afgelopen weken hadden we 17 sneeuwdagen. Dat is er 1 meer dan het vorige record, uit 1945. Toen was ik er nog niet eens. Maar het mooiste van al is dat de winter vandaag pas begint! Vanaf nu gaan de dagen weer lengen: straks gaat de zon net als gisteren om 8.42 uur op, en 'pas' om 16.39 uur weer onder. Dat was gisteren nog om 16.38 uur....

Feeërieke plaatjes

Ze hebben er geen goede klant aan me vermits ik geen varkensvlees eet, geen Glühwein lust en uitstekend kan leven zonder kerstmannenmuts. Maar toch ben ik even op de Kerstmarkt gaan kijken. En eerlijk is eerlijk, die levert op z'n minst feeërieke plaatjes op!

Bescheiden

We kennen elkaar al lang, maar we hadden elkaar nog nooit lijfelijk gezien. Dat heb je zo met bloggen. Het werd in ons geval tijd om daar eens verandering in te brengen. Didier Van de Steene, de man achter http://www.didiermaurice.be/, was op bezoek in de Bourlastraat. Een bezoek dat naar meer smaakt, want een bijzonder aangename ontmoeting. Om er zeker van te zijn dat ze echt heeft plaatsgevonden een foto gemaakt. Met de zelfontspanner. Buiten sneeuwt het. En binnen zijn we niet de twee enigen die poseren: kijk eens hoe bescheiden Zoeteke daar achter ons naar de lens blikt....

Stad van dichters

Het nieuwe nummer van de literaire periodiek Ballustrada is uit, nummer 4/5 van de 24ste jaargang alweer. Op verzoek van de redactie stelde ik daarvoor de portfolio Laaglandse Poëzie samen. Voor die bloemlezing Antwerpen, stad van dichters kreeg ik - veelal nieuw - werk van Maris Bayar, Vera Alexander Beerten, Jess De Gruyter, Reine De Pelseneer, Frank De Vos, Aleidis Dierick, Annemarie Estor, Andy Fierens, Richard Foqué, Peter Holvoet-Hanssen, Maarten Inghels, Ramsey Nasr, Roger Nupie, Tony Rombouts, Lucienne Stassaert, Bart Stouten, Marc Tritsmans, Guy van Hoof, Bart Van Peer en Rudy Witse.

http://www.ballustrada.eu/

Priester Poppe

Zijn hele leven lang vereerde mijn vader zaliger nagedachtenis priester Edward Poppe. Het is me nooit helemaal duidelijk geworden waarom hij nou juist een boontje voor hém had, maar Priester Poppe blijft voor mij altijd bijzonder. Op 18 december 1890, vandaag exact 120 jaar geleden, zag de bakkerszoon uit Temse het levenslicht. In de Groote Oorlog aanvaardde hij zijn eerste functie: hij werd onderpastoor in de Sint-Coletaparochie in Gent, midden in een arbeiderswijk. De Sint-Coleta, een mooie eenvoudige kerk, is er (Zie foto) nog steeds. Edward Poppe, in 1999 zalig verklaard, werd maar 33....

Eisenbahnviadukt

De allereerste trein die op het Europese vasteland reed was De Olifant, die op 5 mei 1835 van Mechelen naar Brussel reed. Niet veel later was er een nog veel langere verbinding: van Antwerpen over Luik en Keulen naar Aken. Nog steeds indrukwekkend is het Eisenbahnviadukt dat tussen 1838 en 1841 gebouwd werd op vooral het oostelijke deel van het traject. Zoals hier in Aken te zien is maakt het nog steeds structureel onderdeel van het spoorwegnet uit.

Duitse lekkernijen

Weer eens in Aken geweest. Ik geloof niet dat ik als ik in deze stad zou wonen veel normaal brood zou eten. Zoals gebruikelijk in het zuiden van Duitsland kun je hier overal van die wonderbaarlijk smakelijke Brezeln krijgen. Van de plaatselijke Bäckerei Oebel is er in quasi elke straat wel een vestiging te vinden. In de oude keizerstad loop ik dan ook de ganse dag van die hartige krakelingen te eten. Een bezoek aan Aken mag overigens niet worden afgesloten zonder het inslaan van een paar flessen van die mooie Strothmann Weizenkorn (Holzfast veredelt - Über mehrere Generationen erworbene westfälische Brennkunst!).

Kerstlamp

Normaliter kopen we ieder jaar onmiddellijk na Sinterklaas een kerstboom. Ook deze keer kwam de doos met kerstversieringen uit de kelder. Om te controleren of de lichtjes het nog wel deden dat kluwen ontward, even op de staande lamp gehangen en er de stekker van in het stopcontact gestoken. En zo is de situatie nog steeds! Waarschijnlijk komt er deze keer geen boom in huis. Het bevalt ons goed zo....

Geen vat op de taal

Dat taal een levend organisme is weet ik best. Ook dat nieuwe woorden ingang vinden, en dat zulks altijd gebeurde. Wat ik echter jammer vind is de snelheid waarmee de jongste generatie de band met de moedertaal aan het verliezen is. Momenteel is het Engels de toonaangevende vreemde taal van dienst. Met haar invloed als zodanig heb ik niet zo'n moeite, maar wél met het gegeven dat jongeren Engelse woorden zo gemakkelijk gebruiken dat ze desgevraagd niet meer weten wat het Nederlandse equivalent is. Dat een baby een kleine, of een jong, of een zuigeling is. Dat kids kinderen zijn, roots wortels en sorry Neem me niet kwalijk of Verontschuldiging. Zelf zullen ze zeggen dat ze best wel grip hebben op de taal, niet dat ze er vat op hebben....

Richard Foqué over Andere taal

De rede die Richard Foqué (Op bovenstaande foto met mij gefotografeerd door Veronic Scherpenisse-Booij-Liewers) afgelopen zaterdag uitsprak bij de voorstelling van mijn nieuwe bundel Andere taal, in de Nottebohmzaal van de Antwerpse Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, is te lezen op http://www.literaeste.blogspot.com/

Een gemiste kans

Hè bah, wat een lelijke reclameleus. Schilder's vis. Het beste wat er is. Ben onmiddellijk geneigd die te corrigeren in De beste die er is. Dan schiet je als boodschappenoverbrenger over je doel heen. Nee, dit hoort in de categorie U bent toe aan een Daewoo en Fatsoen moet je doen! Krijg steeds meer bewondering voor de bedenker van het onsterfelijke Onze haring is een openbaring....

Cheese And Onions

Neil Innes was behalve een van de sterkhouders van The Bonzo Dog Doo Dah Band ook de muzikale spil van The Rutles, een nepgroep die naar een idee van Monty Python Eric Idle The Beatles briljant parodieerde. Waarom denk ik daar nu aan? Omdat ik een zak Chips Cheese Onion in huis heb. En die doet me onmiddellijk Cheese And Onions van The Rutles neuriën. Briljánte pastiche. Kijk maar:
http://www.youtube.com/watch?v=ePaHG6g7uFw

Laptofoes

Voor mijn, ik geef het toe: vreemde, verzameling Phaalangst & Sokofouders blijf ik regelmatig nieuwe aanwinsten tegenkomen. Laptophoes bijvoorbeeld, een modern woord dat wat mij betreft uitgesproken zou moeten mogen worden als laptofoes. Ook nepherinneringen (neferingeringen) is een mooie. En in de gids van Ikea trof ik koophulp (koofulp):
http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Druk poëtisch weekeinde

Dank aan Richard Foqué voor zijn spitante inleiding! Dank aan Björn Schmelzer en zijn meesterlijke Graindelavoix voor de muzikale omlijsting! Dank aan de vele poëzievrienden die op waren komen dagen in die indrukwekkende Nottebohmzaal aan het Conscienceplein hier in hartje Antwerpen! De presentatie van mijn bij uitgeverij Litera Este verschenen nieuwe bundel Andere taal was gisteren een feestelijk gebeuren! U moet het me maar niet kwalijk nemen wanneer ik daar deze week nog op terug ga komen. Op bovenstaande foto van Danny Braem ziet u me voor een welgevulde Nottebohmzaal uit mijn nieuwe bundel voorlezen.

Voor een impressie van de presentatie zie www.uitgeverijliteraeste.blogspot.com

Het was sowieso een druk poëtisch weekeinde vermits vanmiddag in Kasteel Sorghvliedt ook nog eens De inwijkeling werd gepresenteerd, het gedicht dat stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen, Frank De Vos en ik gezamenlijk schreven ter gelegenheid van de festiviteiten rondom het 875-jarig bestaan van Hoboken. Jammer genoeg ligt Peter met koorts te bed (Soigneer u, amice!), zodat Frank en ik de coproductie getweeën brachten. Het was aangenaam druk, we werden geïnterviewd door Punt Studio (Foto onder) en we poseerden (Foto boven) met Hartmut De Martelaere, de fotograaf die ons vastlegde voor het prachtboek Hoboken Anno 2010 waarin De inwijkeling ook staat.

Zie ook: www.deinwijkeling.blogspot.com

Nieuwe Blake & Mortimer is uit!

Grommende instemming van Bourlastraat tot Vogelenzang, want het nieuwe avontuur van Blake & Mortimer is uit! De poort van Orpheus is de opvolger van Het manuscript van Nicodemus. De twee albums vormen samen De vloek van de dertig zilverlingen. De karakters van Edgar P. Jacobs zaliger werden deze keer getekend door Antoine Aubin, en die deed dat meer dan behoorlijk. Een nieuwe tekenaar was nodig omdat de vorige, René Sterne, overleed. Scenarioschrijver van dienst (Hij schreef ook De zaak Francis Blake, Bericht uit het verleden en het vorige album) is opnieuw Jean Van Hamme. Dat wordt smullen onder de leeslamp....!

Breviarium weer te zien

Sinds kort kunnen bezoekers in Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen opnieuw het Breviarium bewonderen. Dankzij een speciaal ontworpen vitrine kan men er permanent van genieten. Het Breviarium Mayer van den Bergh, genoemd naar de verzamelaar, is één van de rijkste en mooiste Zuid-Nederlandse handschriften. Met ruim 80 miniaturen, 149 decoratieve randversieringen en talloze initiaalversieringen is het een monument van de Gents-Brugse boekproductie van omstreeks 1510. Het is een getijdenboek dat een kalender en de gebeden voor het hele kerkelijke jaar chronologisch weergeeft. Het zou vervaardigd zijn voor koning Manuel I van Portugal, maar lijkt nauwelijks te zijn gebruikt en verkeert in uitstekende staat. Fritz Mayer van den Bergh kocht dit unieke handschrift in 1898 op een veiling van Christie’s voor het toen zeer hoge bedrag van £1420. Elke maand wordt een andere bladzijde getoond, volgens de kalender van het liturgische jaar.
http://www.antwerpen.be/eCache/ABE/80/81/888.Y29udGV4dD04MDM0MDQ4JnA9MzY1NQ.html

Zoeteke en de draak

Je zou denken dat er wanneer je op een tweede verdieping woont niets is om van te verschieten. Ons uitzicht op de Nationale Bank is onveranderlijk, en om passanten te zien moet je voor het raam gaan staan en naar beneden kijken. Maar soms, soms komt er iets voorbij dat schrikwekkend oogt. Zit foto's te bekijken die ik maakte toen onze Bourlastraat op de schop lag (Nu loopt er een tunnel onder). Toen een van de graafmachines die destijds gebruikt werd zich dreigend voor ons raam verhief, schoot Zoeteke al blazend in een verdedigende houding. Wat was dát nou voor een monster?

Beeldschone vogelfoto's

Artu Juvonen, Tomi Muukkonen, Jari Peltomaki en Markus Varesvuo hebben behalve het feit dat ze allevier een uitgesproken Finse naam dragen een warme liefde voor vogels gemeen. In de loop der jaren legden ze er velen vast, want het zijn verwoede fotografen. Kijk toch eens wat voor een prachtplaat ze bijvoorbeeld van een van mijn lievelingsvogels (De buteo buteo, de buizerd) maakten. En er staan nog veel meer indrukwekkende exemplaren op:
http://www.birdphoto.fi/

Netjes opgeslagen

Mooi hoe het internet veel dingen netjes opslaat, en raadpleegbaar houdt. Kwam al surfend weer twee van mijn eigen gedichten tegen op de blog van De Brakke Hond:
http://www.brakkehondblogt.be/2008/06/10/avondklok-en-studie-van-standvastigheid/

Alleen in het buitenland

Reeds in 1912 schreef de socialistische voorman Jules Destrée in een open brief aan Albert I, koning der Belgen: "Sire, vous régnez sur deux peuples. Il y a en Belgique, des Wallons et des Flamands. Il n'y a pas de Belges." 98 jaar later staat volgend grapje op de anders politiek zo neutrale scheurkalender De Druivelaar: "Een Belg is een staatsburger die alleen in het buitenland bestaat." Aha, dus dáárom verblijft Albert II, koning der Belgen, het grootste deel van het jaar op zijn buiten of zijn jacht in Frankrijk....

Serieuze facteurs

In vroeger dagen verstonden postbodes hun vak nog écht! Dat bewijzen deze oude brieven wel, een eeuw geleden vanuit het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije verzonden aan ene Diogenes Ferreira. Als adres op de door vanuit Wenen door J. Kurzmann gestuurde enveloppe stond slechts Antwerpen. Wellicht was het de strenge blik van Frans-Jozef die de facteur zijn uiterste best liet doen? Dat het geen toeval was blijkt uit een tweede, ditmaal getypte, zending....

Souvenir uit de 19de eeuw

Honderdnegentien jaar geleden kwam er iemand op het idee het jaartal in een bast te kerven. De man die het mes stuurde is er, waarschijnlijk al lang, niet meer. De boom in kwestie staat er wel nog immer gezond bij, met als souvenir aan dat lang vergeten voorval de inscriptie 1891....

Een van de voordelen van het leven in een drietalig land is, ik bemerk dat wel vaker, is de leerzaamheid ervan. Vooral mijn woordenschat Frans gaat er door op vooruit. Dat pindakaas in het Duits Erdnußpaste is wist ik wel, maar in het Frans zou ik het niet geweten hebben. Dankzij de aankoop van een vers potteke zojuist in de Delhaize weet ik het: pâte de cacahouètes....

De schaduw van een sneeuwvlok

Er overigens wel eens bij stilgestaan dat zelfs iets vergankelijks als een sneeuwvlok - mits er natuurlijk op het juiste ogenblik wordt afgedrukt - een slágschaduw kan hebben....?

Brrrr....

Het is koud, écht koud. Nieuwsgierig naar wat die witte substantie ook wel weer was stapte Stefke parmantig het terras op, maar hij liet er slechts één spoortje na omdat hij onmiddellijk weer naar binnen wilde. Brrrr....

Nog één keer over het pieleke

Nog even over dat raadselachtige pieleke op de Franse baret c.q. kalot c.q. alpinomuts. Hans Mellendijk meldde dat hij in 'de alpinobranche' telkens de benaming 'steeltje' tegenkomt: "Verder denk ik dat het oorspronkelijk met het productieproces te maken heeft en dat men het uit kostenbesparing niet afknipt en het voor de sier laat zitten. Of gemak, snel de muts kunnen aftrekken bij opkomende jeuk. Zie ook het kwastje bij de fez. En overigens: waarom heeft de mens een blindedarm?" Ook Ad Verbraak dacht mee: "Zou het niet aannemelijk zijn dat zo'n pieleke van een kalot (klotje zeiden wij vroeger) bedoeld is voor gemakkelijk op- en afzetten, zonder de stof al te zeer te bezoedelen?" Het dichtst bij de waarheid komt naar mijn gevoel mijn bloedeigen broer Peter: "Volgens mij moet je terug naar oorsprong van de klot. Dat was namelijk een kledingstuk van een priester. Op die klot bevond zich de apex en dat is volgens mij de officiële benaming van zowel de klot als van het pieleke. Wat ik verder zo begrijp is dat die priestermuts puntig was om te symboliseren dat de priester daardoor dichter bij god was." Hij vermeldt ook de bron, Woordenschat - Verklaring van woorden en uitdrukkingen van Taco H. de Beer en Eliza Laurillard: 'Apex - bij de Romeinen een met wol omwonden olijftakje, dat op de punt der vilten priestermuts was bevestigd; ook het gehele hoofddeksel; de spits toelopende tiara der Perzische koningen; figuurlijk de kroon, het teken der hoogste waardigheid.' Dank u, dank u!

http://www.cremermuseum.nl/stingray_dam/pages/cms/ui/viewer.phtml?SiteID=1&PageID=3&ShowBy=blogentryid&ComponentID=567

De eerste en de laatste

Ik voelde zomaar ineens de behoefte om eens na te gaan wie nu eigenlijk, alfabetisch gezien, de eerste en de laatste dichter in mijn poëziekast zijn. De allereerste bundel heet (Toeval bestaat niet!) In den beginne van wie anders dan Bertus Aafjes. De laatste is dan weer de bundel met zonder enige twijfel de langste titel in de collectie: Met de apocalyptische mocassins van Michel de Nostredame op reis door Nederland, van Ad Zuiderent.

Poëzie aan de stroom

Volgende week verschijnt het boek Hoboken Anno 2010, dat The Photo Explorers maakten ter gelegenheid van het 875-jarig bestaan van Hoboken. Daarvoor legden ze niet alleen stedelijke elementen vast, ook portretteerden ze allerlei schoon volk. Zoals de dichters Frank De Vos, Bert Bevers en Peter Holvoet-Hanssen (Hartmut De Maertelaere maakte bijgaande foto). Gezamenlijk schreven we voor het boek, tegelijkertijd is het Peters 6de gedicht als Stadsdichter van Antwerpen, De Inwijkeling. Dat wordt zondag 12 december om 15.00 uur voor de eerste maal (Volgend jaar komt het nog een aantal keren voor het voetlicht) door ons drieën voor het publiek gebracht in Kasteel Sorghvliedt, Marneflaan 3 in Hoboken.
http://www.antwerpen.be/eCache/ABE/80/94/389.html

Niet zonder alpino te water

Twee weken geleden vroeg ik me af hoe zo'n pieleke op een Franse baret, ofwel kalot, ofwel alpino, eigenlijk heet. En vooral: waartoe het toch dient. Ik weet het nog steeds niet. Denk daar weer aan nu ik bladerend in een oud album een foto tegenkom van een gezelschap baders waarvan de man achteraan in het midden zelfs niet zonder zijn geliefde hoofddeksel te wáter gaat....De knaap vóór hem, die met zijn geliefde Walcherse duinen in de rug zo vrolijk de toekomst tegemoet kijkt, is later mijn vader geworden....
http://meergemengdeberichten.blogspot.com/2010/11/hoe-heet-zon-ding-eigenlijk.html

Poezenavonturen

Bijzonder vermakelijk en voor liefhebbers van poezen uitermate herkenbaar zijn de belevenissen van de kat van Simon Tofield. Ik kende de filmpjes al wel, maar mijn zusje attendeerde me er nu weer op. Het blijven charmante dingen. Ik vind vooral het geluid van Simons witte huisgenoot ontroerend....
http://www.youtube.com/watch?v=Tuf61OjvoPQ&feature=related

Lekker plekje....

Ineens is het echt winter. Lekker, dat wel. Maar toch ook een beetje kouder dan gebruikelijk. Dus is het plan deze keer eens lekker in de hoek van de bank te gaan zitten lezen onder zo'n behaaglijke fleece. Het ding uit de kast gehaald. In de keuken een borrel ingeschonken, onderweg nog een e-mailtje beantwoord en dan denk je je lekker te kunnen nestelen. Hé, wat is dat dekentje ineens zwaar als je het uit probeert te vouwen. En wat komt er dan uitgerold? Een Zoeteke, die zich er ongezien binnen een mum van tijd in verstopt had....

Vroege knoppen

De winter begint nu serieus aan onze poorten te rammelen, maar geen nood: de natuur is ook al weer volop bezig zich voor te bereiden op de volgende lente! Zie deze knoppen maar eens! Ze zijn van de cornus mas, de gele kornoelje. Die bloeit meestal al in februari, in een zachte fase van de winter. De takken van deze struik, die wel 100 jaar oud kan worden, zijn zo hard dat er vroeger hamerstelen en wandelstokken van werden gemaakt....

Adolf Hitlerstraßen

Wie weet komt er ooit nog eens ergens een George W. Bushstraat, of een Tony Blairplein. Of ergens wat oostelijker een Osama Bin Ladenpromenade. De geschiedenis is kort van memorie. Ondertussen staat hij te boek als een gevaarlijk heerschap, maar laten we niet vergeten dat Adolf Hitler tot 30 augustus 1939 staatsman werd genoemd, en in onze contreien tot 10 mei 1940 officieel nog een bevriend staatshoofd heette. En evenmin dat er gedurende jaren verspreid over gans Duitsland gewoon Adolf Hitlerstraßen waren....

(Inmiddels liet mijn goede vriend Ad Verbraak me overigens weten dat er in Tbilisi reeds een George W. Bushstraat bestáát....)

Het Aards Paradijs

Da's waar ook. Sommige dingen vergeet je soms gewoonweg. Bladerend in een archiefmap herinner ik me ineens weer het project Het Aards Paradijs, dat in 2000 (een decénnium geleden alweer) plaatsvond in de Stadsfeestzaal. Een paar jaar later brandde die quasi volledig uit. Ondertussen is ze in meer dan volle glorie hersteld. Voor Het Aards Paradijs werd tien dichters die in Antwerpen wonen gevraagd een gedicht over hun stad aan te leveren. De tien verzen wapperden destijds op fraaie vanen in de Stadsfeestzaal. Werk van Wilfried Adams, Bert Bevers, Toon Brouwers, Herman J. Claeys, Adriaan De Roover, Jo Gisekin, Maja Panajotova, Tony Rombouts, Lucienne Stassaert en Emiel Willekens. Tien jaar na dato moet er achter de namen van Wilfried, Herman en Emiel al enige tijd een †....

Ouderwetsche apparaten

Eerder viel het me in Roubaix en Tourcoing reeds op, en deze keer in Maubeuge: in het noorden van Frankrijk zijn er nog steden zonder centrale antenne. Veel van onze zuiderburen (zelfs in Parijs!) ontvangen hun televisieprogramma's nog via ouderwetsche antennes, apparaten die in onze regionen al lang uit het straatbeeld verdwenen zijn....

Een verrassende verrijking

De aanbouw als zodanig is er al een tijdje: station Antwerpen-Centraal heeft er aan de zuidkant een nieuwe ingang, Station Kieviet, bij. Ontdekte al geruime tijd geleden dat nog bijna niemand weet dat daar ook een loket is, waar je altijd onmiddellijk aan de beurt bent. Aan de oude balies in de hal van de spoorwegkathedraal zien ze mij dus niet meer. Tot mijn verrassing is de afwerking van het nieuwe station ineens in een stroomversnelling gekomen.

Aan het Kievitplein is de ingang nu af. Door de glazen wanden en het dito plafond zie je de nieuwbouw achter de Zoo. Een beetje het idee van de stationshal van Keulen, maar dan natuurlijk zonder die overdonderende Dom. Roltrappen voeren je diep naar beneden naar het Thalys-spoor, en naar boven rechtstreeks het bovenste perron op. Cafés, restaurantjes en winkels maken de boel straks extra levendig. Een mooie verrijking!