Even nagezocht wat er werd van de elf die in De Kuip aan de aftrap verschenen tegen Borussia Dortmund. Van Bonaventure Kalou en Patrick Paauwe (31 januari jongstleden gestopt bij VVV Venlo) weet ik het niet, maar de rest is allemaal nog actief in de voetballerij. Paul Bosvelt (5de elftal Rotterdamse amateurclub TOGR), Christian Gyan (1ste elftal zondaghoofdklasser RKSV Leonidas), Shinjo Ono (Shimizu S-Pulse), Robin van Persie (Arsenal) en Jon Dahl Tomasson (Feyenoord) spelen nog. Doelman Edwin Zoetebier is nu keeperstrainer bij FC Volendam, Tomasz Rzasa technisch directeur van Cracovia Kraków en Kees van Wonderen assistent-technisch manager bij FC Twente. En dan is er natuurlijk de ster van dat seizoen nog, Pierre van Hooijdonk. Pierre is momenteel assistent-bondscoach van Turkije.

Marsepeinen gezicht

In mijn gedicht Welgemutst verwijs ik naar de mutslangoer, een van mijn lievelingsdieren. Wetenschappelijke naam: Presbytis cristatus. Semnopithèque brun in het Frans. Hauben Langur in het Duits. Silvered langur in het Engels.

De lessen zijn gedaan. De tram stroomt vol uniform.

Vol bewegingsdrang, zoals een vis is, kleine jeugd

alom plotsklaps. Jongens willen wijsjes en meisjes

schoentjes. Daar horen zoentjes bij. Al is het maar

in gedachten. Zie ze eens naar de toekomst groeien.

Ze snuiven fris. En lachen elkaar zacht toe, broos

als het marsepeinen gezicht van de mutslangoer.

Bijgaand twee foto's van dit sympathieke zoogdier, waaruit moge blijken dat de slotregel van Welgemutst niet zomaar uit de duim gezogen is....

Het mooie Gallië....

Domme mensen zijn niet erg. Die kunnen daar niets aan doen. Daarboven bevindt zich een categorie (jammer genoeg de grootste) van mensen die dénken dat ze niet dom zijn. Die zijn gevaarlijk. Het slag volk dat meent dat het een antwoord kan geven als het méént iets te weten. Ik had ooit een buurjongen die 'slim' was. Denk daar voor het eerst sinds jaren aan nu ik De Gallische oorlog van Gaius Julius Caesar weer eens doorblader. Ik heb destijds tijdens de lessen Latijn heel wat zweet geplengd bij het vertalen van De Bello Gallico, en ook heel veel geleerd. De Bello Gallico betekent Over de Gallische oorlog. Niet zo volgens mijn buurjongen. Die beweerde (hij had dan ook geen Latijn) stellig dat het Het mooie Gallië betekende. "Há," dacht ik toen, "Ben jij er zo een?" Geen idee wat er van hem geworden is, maar ik ben daar ook niet benieuwd naar....

Dorpeling in de stad

Iémand in Gent is bijzonder zuinig op zijn Kreidler Florett, zo'n ouderwetsche buikschuiver. Die zie je niet veel in de stad. Voor mijn gevoel rijdt men vooral op het platteland op buikschuivers. Zündapps ook. Heb die dingen nooit mooi gevonden. Zo'n Puch met een hoog stuur vond ik dan wel weer iets hebben, net als een Solex. Maar ik ben gewoon altijd de fiets trouw gebleven....

Trammen met zicht op zee

De eerste keer dat we de Kusttram namen was in Oostende, richting Knokke. We hadden op tv fraaie zeepanorama's gezien vanuit de tram maar hoe noordelijk we ook kwamen: géén zee. De achterkant van appartementenbuildings en duinen. Dat was het. Ondertussen weten we al lang dat je vanuit Oostende naar het zúiden moet trammen. Het grootste stuk van die route rijd je dan pal naast het strand. Héérlijk! Waar vind je nou een halte als bovenstaande, met ongerept zicht op zee? Waar je maar af hoeft te stappen om een wonderlijk stukje ingekaderd Noordzee als hieronder vast te leggen?

Eeuwenoud

In Hemiksem kun je als fietser of voetganger een pontje nemen naar het aan de overzijde van de Schelde gelegen dorpje Bazel, en vice versa. Op zich niets bijzonders, maar wat ik niet wist was dat deze veerdienst al zo oud is: ze wordt op dezelfde plek al onderhouden sedert de 13de eeuw....

Toeval bestaat niet....

Toeval bestaat niet: met ingehouden adem zag ik een grote bonte specht, een Dendrocopos major, in de linkse van onze drie paardenkastanjes zitten. Zo zachtjes mogelijk sloop ik van het terras af om mijn camera te pakken maar dju, de vogel was gevlogen. Tot mijn grote verbazing en genoegen zie ik nu echter op de blog van mijn Achterhoekse vriend Hans Mellendijk dat er in zijn tuin een....grote bonte specht tegen een berk zit te kloppen. Een andere natuurlijk, want de afstand tussen Antwerpen en Varsseveld is aanzienlijk. Dank u Rini, voor de mooie foto!
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/2011/04/bonte-specht-in-onze-tuin.html

Toch handig....

Toch handig zo'n gebruiksaanwijzing. Als je eens de pech moest hebben om geconfronteerd te worden met een krokodil kun je deze instructies maar beter bij je hebben....

De aanval lijkt afgeslagen

En dan zit je maandenlang tegen van die kale stammen aan te kijken. Bevreesd dat de mineermot aan de winnende hand is, maar neen hoor: de paardenkastanjes waarop ik vanuit mijn werkkamer kijk staan ook dit jaar weer geestdriftig in bloei. Twee weken geleden de eerste ernstige bladeren, en nu al de eerste káársen! Het lijkt er op dat we de aanval af hebben geslagen, hetgeen me weer doet denken aan de door Nanne Nauta samengestelde bloemlezing vol kastanjelievende poëzie die ondertussen ook al weer een half decennium oud is:

http://kastanje.web-log.nl/

Poëzie in 't Goudblommeke

Nog even over Het Goudblommeke In Papier: op donderdag 28 april organiseert de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen daar in samenwerking met de vzw Geert Van Bruaene een literaire avond. Zullen dan voorlezen uit eigen werk: Bert Bevers, Frank Decerf, Ferre Denis, Richard Foqué, Guy van Hoof, Roger Nupie, Willem M. Roggeman, Tony Rombouts, Erik Verstraete en Rik Wouters. http://www.goudblommekeinpapier.be/nl/agenda/literaire-avond-van-de-vereniging-van-vlaamse-letterkundigen

Een fijn café

Een van de meest charmante cafés die ik ken is het beeldschone Het Goudblommeke In Papier/La Fleur En Papier Doré aan de Cellebroerstraat 55/55 Rue des Alexiens in Brussel/Bruxelles. Daar hangt Het Laatste Nieuws gezusterlijk naast Le Soir. Een rustige pleisterplaats midden in de grootstad, waar veel kunstenaars kind aan huis waren (Pierre Alechinsky, Hugo Claus en René Magritte stapten er geregeld binnen) en ook nu nog geregeld artistieke bijeenkomsten en poëzieavonden plaatsvinden. Een bruine kroeg zoals een bruine kroeg hoort te zijn. Ik ga er graag een koffietje drinken.

http://www.hetgoudblommekeinpapier.be/

Halte gevraagd

In de nieuwe trams, het model hermelijn, zie je door het hele voertuig rode lampjes gaan branden als je op de bel hebt gedrukt. Duidelijk. Zoals ook het lichtkrantje met de naam van de halte handig is (al legt de mechanische stem wel verkeerde klemtonen zoals Méchelseplein dat hier Mechelsepléin heet, en Nationalestráát terwijl het Nationálestraat is). Maar toch, toch zal ik straks de ouwe tingelbel missen en het ouderwetsche bordje Halte gevraagd waarin een lampje gaat branden als je aan hebt gegeven er af te willen....

Geigenbaumeister

Soms vind ik het Duits zó mooi hè. Ik had dat bij het beschouwen van dit naambordje. Mooi vak, vioolbouwer. Maar in de taal van onze oosterburen is het nóg fraaier: Geigenbaumeister. Fabelhaft!

Niet voor passanten

"Dat rare dorpje waar je alleen maar in en uit kan?" vroeg iemand Geertje toen ze vertelde dat wij jaren in het piepkleine Bath (71 inwoners toen wij ons daar vestigden) hebben gewoond. Het is waar: je kunt daar alleen in en uit, maar niet doorheen. Had daar eigenlijk nog nooit zo bij stil gestaan. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de militaire historie: Bath heette lang Fort Bath, nog eerder Fort Batz (de inboorlingen zeggen nog steeds Bats). Het ligt aan het Nauw van Bath, pal tegenover de ingang van de haven van Antwerpen (het schip op de foto is op weg daarheen), de stad waar we nu reeds lang wonen.

Overal verdwijnen ramen

Sommige dingen werken aanstekelijk. Zo kan ik geen geschalodderde reclames meer zien zonder de camera boven te halen. Frank De Vos spaart immers publicité fanée. Maar het is wederzijds: Frank moest op in Las Galletas op Tenerife dan weer denken (waarvoor dank!) aan een van mijn verzamelingen: http://www.vanisheddoors.blogspot.com/

Prachtig koersweer

De man die aanstaande zondag Parijs-Roubaix gaat winnen was vanmorgen in Antwerpen. De 99ste editie van de Scheldeprijs ging van start, onder een stralende zon en een grote publieke belangstelling. Tom Boonen was er. Die wil Parijs-Roubaix, 'zijn' koers, best nog wel keertje winnen. Fabian Cancellara was er ook. Voor hem geldt hetzelfde. Maar ik denk dat zondag Thor Hushovd (op de foto onder in het midden, in zijn mooie regenboogtricot) zal zegevieren. Hij wil de Frans-Vlaamse klassieker héél graag op zijn palmares schrijven.

2 x BB

We hebben heel wat gemeen. Allebei Nederlander maar al sedert de vorige eeuw wonend in België. Allebei schorpioen uit 1954. En allebei met dezelfde initialen gezegend. Het was een tijd geleden dat we elkaar troffen, dus extra aangenaam eens bij te kletsen. Vanmorgen koffie gedronken met Benno Barnard. Dat we dat vaker moeten doen. En dat we dat gaan proberen. Benieuwd hoeveel tijd er deze keer overheen zal gaan....

Rozenvingerig

Natuurlijk weet ik al lang dat de dageraad rozenvingerig, rhododáktylos, kan zijn. Zo'n epitheton ornans vergeet je niet makkelijk (ik heb nog steeds het exemplaar van de metrische vertaling van Homerus' Illias waaruit ik het woord opstak in de kast, van de hand van de Dr. Aegidius W. Timmerman - de vertaling, niet de kast). En ik weet dan wel dat de dageraad rozenvingerig kan zijn, maar het gebeurt niet zo dikwijls dat ik het ook zié. Welnu: vanmorgen was dit het uitzicht....

De inkeer van de spoorzoeker

De week is nog maar juist begonnen of er mag al weer een gedicht van mij op KEMP=MAG. Vanaf heden is daar mijn gedicht De inkeer van de spoorzoeker (uit de bundel op komst Arrondissementen) te lezen: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-de-inkeer-van-de-spoorzoeker

In het spoor van de legioenen

In die ontroerend mooie Vlaamse Ardennen te gast geweest bij Didier Van de Steene, voor het volgen van de Ronde van Vlaanderen. Daar door de landschappen van Valerius De Saedeleer gekuierd. Hierboven zie je de renners de Paddestraat in Velzeke (Zottegem) naderen. En dat is niet zomaar een kasseistrookske, nee die weg ligt daar al meer dan tweeduizend jaar: de Paddestraat maakte ooit deel uit van de weg die van Boulogne-sur-Mer (Bononia) naar Keulen (Colonia Claudia Ara Agrippinensium) liep. Weinig renners die daar bij stil stonden....

Overdonderend

Goed, het is een groothandel in Chinatown waar ik deze foto maakte, maar het is en blijft een raar gezicht. Waar we gewend zijn aan pottekes sambal oelek van 100 gram is het een overdonderende aanblik: 22 emmers sambal oelek van iéder 10 kilo....Dat is 220 kilo sambal!

Grote kittens

Je kunt het beter niet doen want daar komt gegarandeerd ambras van met hun moeder, en die kun je beter vermijden, maar zóu je niet op deze twee afstappen en ze knuffelen als waren het wat fors uitgevallen poezen?

Een smakelijke aanrader

Wie al eens in Brussel is en honger (nee, dat mogen we hier niet zeggen: ik bedoel trek) krijgt hoeft niet per se een restaurant te zoeken. Als je in de Europese wijk bent (ook de vele ambtenaren daar weten het ondertussen) kun je gerust aanschuiven bij Maison Antoine. Maison Antoine ja. Da's weliswaar 'slechts' een frietkot, maar wel al minstens een halve eeuw een van de beste frietkoten van de hoofdstad van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, en van de hoofdstad van Vlaanderen, en van de hoofdstad van van België, en van de hoofdstad van Europa. Te vinden op het Jourdanplein (voor onze Franstalige vrienden: Place Jourdan). Een smakelijke aanrader!

KEMP=MAG: Jardin Naturel

Ook Jardin Naturel, een van de twintig later dit jaar in mijn nieuwe bundel Arrondissementen te verschijnen verzen, is nu via KEMP=MAG te bezoeken: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-jardin-naturel

In de marge

Nu zijn de islamieten die op speciale perken richting Mekka begraven dienen te worden een nieuw fenomeen op westerse begraafplaatsen, maar ook vroeger kreeg niet zomaar iedere overledene willekeurig naast een andere een laatste rustplaats. Dat bedenk ik bij het bekijken van oude indexen. Vroeger werden vrijdenkers apart begraven, aan de rand van de hier veelal katholieke begraafplaatsen. In 1917 zijn er blijkbaar geen gestorven. Ook joden, toen (terwijl de staat Israël nog niet bestond) Israëlieten genoemd, werden in de marge aan de grond toevertrouwd. Dat blijkt uit het overzichtje Kiel. Lijst der lijken begraven gedurende 1917: 3105 volwassenen, 964 kinderen, 235 doodgeboren. Israëlieten. 21 volwassenen, 0 kinderen, o doodgeborenen. Op het toen pas ingerichte Schoonselhof vond ook nog de teraardebestelling plaats van 6 Belgische en 30 Duitsche soldaten, hetgeen een totaal opleverde van 4361....

Luie vogels

De larus argentatus, de zilvermeeuw, lijkt zich volledig aangepast te hebben aan het leven aan wal. Dit tweetal betrapte ik in de Sint-Paulusstraat in Oostende. Niet zwevend boven de baren op zoek naar een prooi, maar op de loer op een zilvergrijs sportwagentje. Wachtend tot er iets van de kar valt aan de nabije Visserskaai, waar diverse viskraampjes staan....

Lachende engelen

Ze zijn zeldzaam, maar ze zíjn er: lachende engelen. Ik bemerkte er al een op het schilderij Het paradijs van Benozzo Gozzoli (zie het Gemengd Bericht van 10 maart 2008, te raadplegen in Gemengde Berichten 1 hiernaast), en nu stuurt mijn vriend Albert Hagenaars me een foto van de Anges au sourire, die hij fotografeerde in het portaal van de Notre-Dame van Reims. Die linkse heeft inderdaad een wel erg overtuigende lach op het gezicht. Beeldschoon!

Blauwhelmpjes op pad

Blogs zijn leuk. Websites zijn leuk. Maar boeken blijven toch óók leuk. Ik stuurde vorig jaar op uitnodiging van Ron en Veronic Scherpenisse (die er ook heel wat leverden) een aantal foto's naar Pierre Derks voor zijn project Minuscule Blue Helmets On A Massive Quest. Tot mijn genoegen verzamelde hij 500 van de foto's (die letterlijk verspreid over de hele wereld werden genomen) van de website in een vuistdik boek. Daar staan foto's van me in die ik maakte in Antwerpen, Brussel en Dinant. De website is er ook nog steeds: http://www.minibluehelmets.com/

Het leven is goed....

Heerlijk weer was het er. Niet te warm, niet te koud, een stralend zonnetje. Het leven is goed aan de kust. Dat bedachten we ons niet alleen bij het kuieren langs het strand, maar beslist ook tijdens de lunch in Brasserie Castel met zicht op de Noordzee. Kijk toch eens welk een bijna goddelijk gerecht we voor ons kregen: zó hoort een broodje garnaalsla er uit te zien. Grijze garnalen, handgemaakte mayonaise, vers brood en groentjes. En daarbij een Rodenbach, die ze in Roeselare al sedert 1821 laten rijpen op eiken foeders. Soms is geluk zichtbaar.

Het recht op zee

Wat verderop moesten we lachen op de Zeedijk. Natúúrlijk, dat weten wij als stedelingen best en we zijn het er hartgrondig mee eens, hebben ook boeren het recht om naar zee te gaan....Maar moeten ze dat met hun tractor doen?

Kopjes

De hele winter bleven ze binnen. Als ik de deur naar het terras eens voor ze opende keken ze me aan met een blik van 'Je bent toch wel goed bij je hoofd, hè?' Maar nu hoef ik nog maar naar de deur te lopen of ze zitten al op de drempel. Ons Zoeteke is graag buiten. Ze heeft het nu erg druk. Met de klimop kopjes te geven....

Een blanke sport

Ineens vraag ik me af waarom er eigenlijk zo weinig (lees: de facto géén) negers koersen? Ze domineren in zowat alle sporten. Ze zijn sterker, ze zijn sneller, ze springen hoger....Waarom laten ze de fiets dan eigenlijk links liggen? Extra vreemd omdat het wielrennen de laatste jaren ook buiten Europa allengs bekender is geworden. Er rijden tegenwoordig zelfs Arabieren (Rafai Chitioui, bij Acqua & Sapone) en (bij Skil-Shimano) Chinezen (Feng Han, Cheng Ji) en Japanners (Yukihiro Doi). Ook bij Farnese Vini-Neri Sottoli (Takashi Miyazawa) en Team Europcar (Yukiya Arashiro) staan Japanners onder contract. Het is zomaar een vaststelling. Merkwaardige situatie.

Mooi erfgoed in Groningen

In hartje Groningen trof ik nou eens een hartverwarmend voorbeeld van knap gehandhaafd erfgoed: waarschijnlijk is de redactie ondertussen, zoals bij de meeste andere regionale dagbladen, verhuisd naar treurniswekkende nieuwbouw in een buitenwijk maar wat ziét de titel Nieuwsblad van het Noorden er zo toch nog ongelooflijk mooi uit....

Hemavogeltje

Het was een Nederlandse krant waarin de Zweedse puzzel stond die ik aan het invullen was, dus ik hád het kunnen weten. Van de 9-letterige oplossing had ik ROO..ORST. Om verder te kunnen vulde ik als vogelliefhebber in de puzzel dus ook de D en B in omdat ik meende dat gezocht werd naar roodborst. Maar dat bleek buiten de waard gerekend. Ik had een K en een W in moeten vullen. Geen roodborst dus, maar rookworst....Als troost ben ik maar weer eens een kijkje gaan nemen bij Piet Schellekens, en diens wonderschone roodborstje....
http://www.cubra.nl/brabantslandschap/pietschellekensroodborstje4/pietschellekensroodborstje4.htm

Bericht aan de reizigers

Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen, / dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. // Zit rustig en geduldig naast het open raam: / gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam. De klassieker Bericht aan de reizigers van Jan Van Nijlen (geboren in de nabije Carnotstraat) is voortaan mooi vormgegeven te lezen in het Antwerpse Centraal Station.

Uit de kast (23)

Eens per maand ga ik met de ogen toe voor mijn boekenkast staan om daar op goed geluk een bundel uit te pakken. Ditmaal plukten mijn vingers Calendarium poeticum - Een galerij van dagen van Frans Hoppenbrouwers, die in 1998 het licht zag bij SUN in Nijmegen, van een plank. Een willekeurige bladering deed me halt houden op bladzijde XX waarop Bombus terrestris prijkt:

Behaarde trol, geschapen om te zoemen,
steeds rusteloos en warrelend op weg
en tastend dwalend, zonder overleg,
van katjes naar nog veel te iele bloemen,

ontsluit de weg voor onvervalste stralen
die zich verbreden in het winterlicht
dat zich genadig op de bloesem richt
om schrale troost in zoetheid te vertalen.

En zwaar beladen kerend naar het nest,
het stuifmeel strak als wanten om de poten,
doen je te licht vleugels zo hun best

dat ze het zoemen tot gegrom vergroten.
Tart maar de valwind die je slagkracht test
en voeg je zwoegend bij de waarlijk groten.

Helder maantje

Welk een merkwaardig helder maantje straalt me hier nu tegemoet. Zou daar nou ooit (en niet in een Hollywoodstudio ten tijde van De Koude Oorlog?) écht iemand voet aan de grond hebben gezet?

Reisverbod

In de Côte d'Or, in het oosten van Frankrijk, wordt de Epoisses de Bourgogne gemaakt. Dat zou het favoriete kaasje van Napoleon geweest zijn. Het aroma ervan is, eh, laten we zeggen penetrant. Dat heeft zelfs geleid tot een merkwaardige lokale wetgeving: de geur van de Epoisses is zo sterk dat het verboden is de kaas mee op het openbaar vervoer te nemen....

Warme kleuren

In de Grote Kerk in dat charmante Merwedestadje Dordrecht is modern glas-in-lood te zien. Het zogenaamde Gildenraam is zeer fraai van vormgeving, en uitgevoerd in aangename warme kleuren. Uiteraard is ook de rivier erin verwerkt. Ik vind het bijzonder geslaagd, en mag er graag naar kijken.

Wuiven in 8-millimeter

Mijn grootmoeder Louise Bevers heeft mij nog eventjes gekend. Er bestaat een foto waarop ze mij, zuigeling nog, op schoot heeft. Niet veel later stierf ze. Mijn vader was zot van haar. Daar denk ik aan nu ik een oud Gevaert-doosje tegenkom waarin een klein spoeltje 8-millimeter film. Dat bevat beelden van haar, vanuit het raam van een eerste verdieping zwaaiend naar mijn vader die beneden op straat met zijn camera stond. Wuivende grootmoeder, verdwenen.... Dit is iets voor Het Huis van Alijn. Zal het filmpje er eens naar opsturen.

Trio op Krakatau

Op Krakatau vanaf heden weer een drietal van mijn gedichten: Expeditie, Vertrouwd en Reductie. Die zijn te lezen via onderstaande links:
Expeditie:
http://www.krakatau.nl/?p=7325

Vertrouwd:
http://www.krakatau.nl/?p=7323
Reductie:
http://www.krakatau.nl/?p=7321

Mikbal

Mikvliegen hadden we al, mannen. Urinoirs waarin van die nepvliegen zijn geplakt weet je wel, om te voorkomen dat je buiten de pot piest. Onderzoek heeft uitgewezen dat het hélpt. Dat mannen er een uitdaging in zien om te mikken op dat objectje, waarna de toiletmadam merkbaar minder kuiswerk heeft. Ik kwam een variant tegen, met in plaats van een mikvlieg een mikdoeltje. Met daarin zelfs nog een mikbal!

Lente!

De lente is nu echt in het land. Dat heeft ook dit fraaie exemplaar van de aardhommel, de bombus terrestris, in de gaten. Het is een van mijn lievelingsdieren. Welk een mooie naam toch: bombus terrestris, die hóórt echt bij hem. Hier snoept hij in de Kruidtuin van de osmaronia cerasiformis Greene. Die bloeit officieel pas in april met haar hangende bloemtrossen die ruiken als rozen. Ze is dus een maand te vroeg!

Vers vlees

Kwam op de markt om de hoek (in de volksmond 'de vreemdelingenmarkt' geheten) deze in mijn ogen toch lichtelijk merkwaardige situatie tegen....

Pensioen niet vergeten!

Ach, wat vond ik een fraai boodschappenlijstje in de Carrefour. Meestal zijn het gewone die ik meeneem, maar dit is te mooi om niet in het zonnetje te zetten. S.zant voor Josefien (de kanarie?), dienozourusse (?), rolle voor te snuiten, seldersla, hesp, prikboek, kwasaans (= croissants!), kip en....Pensioen. Met vet uitroepteken. Je zult toch op maandag gewoon gaan werken, terwijl dat niet meer hoeft....Niet vergeten: Pensioen!
http://www.geefonsheden2.blogspot.com/

Al 75 jaar titelloos

Aan de overkant van de Noordzee denken ze dat ze het tennis en het voetbal hebben uitgevonden. Ze presteren er niet naar. 45 jaar geleden werd het thuisspelende Engels voetbalelftal weliswaar naar een wereldtitel geholpen, maar sindsdien bakte het er nooit meer iets van. En neem Wimbledon. Een prachtig toernooi. In 1936 won Fred Perry er, en dat is - drie recente finales van Andy Murray, een Schot overigens, daargelaten - nog steeds de laatste Engelsman die een grand slam op zijn naam wist te schrijven....