Arcades, arcades

Nergens ter wereld heb je zoveel arcades bijeen als in Bologna, een van onze lievelingssteden. Des zomers beschermen die bogengaanderijen je tegen de hitte, in de winter tegen de sneeuw (die daar veelvuldig valt): in deze stad kun je zo’n veertig kilometer overdekt wandelen….

Cabinet Collectif

Mijn goede vriend Ron Scherpenisse verzamelt op Cabinet Collectif groepsfoto’s. De veelheid aan gezelschappen geeft aan deze blog iets vervreemdends. Ik kan er lang naar turen….:

http://cabinetcollectif.blogspot.be/

Kaphaan

Met tram 15 reden we voor het eerst mee naar de nieuwe terminus, in Boechout. Daarbij passeerden we de halte Kaphaan, een ander woord voor kapoen. Een nieuwe vondst! Kaphaan bleek ik nog niet te hebben in mijn collectie Phaalangst & Sokofouders:
http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Verwoord, verbeeld

Vandaag ging in Kunstcentrum Het Web aan De Veentjes 35 in Doetinchem de tentoonstelling Verwoord, verbeeld van start. Daar is werk te zien dat een aantal kunstenaars vervaardigde bij op verzoek geschreven gedichten, die moesten kaderen in de zon- en schaduwzijden van de Nederlandse geschiedenis. Ik leverde daarvoor Srebrenica aan:

Achter iedere boom kun je kijken. Stenen zijn
er ook genoeg om om te keren. Hardnekkige
verwachtingspatronen. Een dagreis verder
valt te peilen hoe moeders van vertrekkende
zonen verschieten. Roes en boete. Ergens

in het ijle zwaaien onzichtbare handen, ijdel

als een ongelezen bijbel. Grond onder voeten.

Daarbij vervaardigden onder meer Neeltje (zie hierboven) en Paul Hoftijzer beeldend werk. Van wie er allemaal nog meer werk te lezen en te zien is kunt u lezen bij Hans Mellendijk:

http://smelsslems.blogspot.be/2013/01/verwoord-verbeeld_24.html
en
http://smelsslems.blogspot.be/2013/02/opening-verwoord-verbeeld.html

Als de dag van gisteren

Als ik zo’n ouderwetsche letterdoos tegenkom herinner ik me de sensatie van het vastpakken van die kartonnetjes met letters en het, met de punt van de tong uit de mond, zelf leggen van woorden ermee als de dag van gisteren….

Mooie namen

In het westen zijn wij gewend aan de benaming Mount Everest, maar in de eigen omgeving zijn de namen van de berg veel mooier: in het Nepalees heet hij Sagarmatha, en in het Tibetaans Chomolungma….

Geelzucht in Moerbeke

De grote zaal van De Bib in het landelijke Moerbeke (Waas) zat gisteravond vol! En dat kwam mooi uit want Yella Arnouts (rechts), Norbert De Beule (tweede van rechts), Patrick Cornillie, Frank Pollet en ik brachten er op uitnodiging van de plaatselijke Culturele Raad een keuze uit ons poëtische-Tour de Franceproject Geelzucht.

http://www.moerbeke.be/website/1371-www.html?branch=1&language=1

Bedrijf op KEMP=MAG

Bedrijf uit mijn bundel Uit de herinneringen van een souffleur (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, 2006) is vanaf heden te lezen op KEMP=MAG:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-bedrijf

Het noorden in het zuiden

In Nederland doet zich trouwens iets omgekeerds voor: de grootste zuidelijke provincie heet er immers Nóórd-Brabant. Wie zijn geschiedenis kent kan zulks wel verklaren, maar volgens mij zijn er horden mensen die er nooit over nadenken….

Het zuiden in het noorden

De meest noordelijke provincie van het Schotse vasteland heet Sutherland. Die naam heeft zijn oorsprong in het oud-Noords, waarvan de vikingen – die destijds in groten getale de kusten van wat nu het Verenigd Koninkrijk heet veroverden – zich bedienden. De oorspronkelijke benaming was Suôrland, hetgeen land in het zuiden betekende. Vanuit Scandinavisch perspectief klinkt dat logisch, maar toch doet het vreemd aan het Zuidland in het noorden te zien!

Streepje

Goh, nooit eerder gezien:, als je het woordje oevers wilt veranderen in het woordje bevers is er slechts één verticaal streepje nodig….

Pedant

“Zoals u allen weet, hoop ik over enkele dagen mijn 75^ste verjaardag te vieren.” Zo opende koningin Beatrix van Nederland haar toespraakje om de land- en rijksgenoten ervan te verwittigen dat ze de fakkel gaat overdragen aan Rex Alex. Zou zij nou wérkelijk denken dat álle land- en rijksgenoten dat weten? Ik vind dat nogal pedant. Hoe groot acht ú de kans dat álle land- en rijksgenoten dat in hun systeem hadden?

Welingelichte Kringen

De mevrouw die er als staatshoofd voor verantwoordelijk was dat Nederland als enige beschaafde land géén (lees: geen énkele) afgezant had op de uitvaart van Paus Johannes Paulus II maakte daarstraks bekend dat ze het welletjes vindt. Juist vandaag signaleerde ik het portret dat Kamagurka van haar bedacht, mét stoppels (Bea, niet Kama). Toeval bestaat niet. U merkt wel dat ik tot de Welingelichte Kringen behoor….Vive la République!

http://mededelingen.over-blog.com/article-kamagurka-schilder-114819721.html

New Shoes!

De Grote (allez: naar onze begrippen toch) Koude is de lucht uit. En ziet: in de Kammenstraat etaleert men onmiddellijk schoentjes voor De Lente. Wat zitten er waarlijk snóezige exemplaren bij….

Bloempjesven

Een oud plaatje (nummer 45), dat je ooit in kon plakken in het Bussink’s Album (Bussink was een koekfabriek in Deventer) Mijn Land XI: Noord-Brabant. Het toont het Bloempjesven in….Bergen op Zoom. Het Bloempjesven, daar had ik nou als Bergenaar nooit maar dan ook nóóit van gehoord. Maar het bestaat! Dankzij Google Maps wist ik het snel te traceren: het ligt midden in het landgoed Mattemburgh.

Voorspel op KEMP=MAG

In Tilburg was Jef van Kempen zo goed weer een gedicht van mijn hand toe te voegen aan zijn KEMP=MAG. Deze keer koos hij voor Voorspel:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-voorspel

Erge mode

Ik word zó moe van de mode die momenteel onder veel fotografen woedt om hun modellen in de lucht te laten springen. Oóit was dat wel een aardig ideetje om levenslust te etaleren, maar je ziet het nu zo vaak dat het wat mij betreft ridicuul wordt….

Yinti, tinty, tetheri

Bezig in een tof boek: Vergeten koninkrijken – De verborgen geschiedenis van Europa van Norman Davies. Waarlijk boordevol interessante weetjes: het is al langer bekend dat mensen als ze worden geconfronteerd met het verval van hun moedertaal met name twee dingen niet op willen geven: de getallen waarmee ze hebben leren tellen en de gebeden waarmee ze zich tot hun god richten. De verengelsing in Noord-Engeland en Zuid-Schotland is al eeuwen geleden voltooid, maar in Ayrshire (in het Lowland-Schots) tellen de schaapherders hun dieren na duizend jaar nog stééds in de oorspronkelijke taal: 1 tot en met 10 is daar yinty, tinty, tetheri, metheri, bamf, leetera, seetera, over, dover en dik. Práchtig, niet? Het meest eraan verwant is (hoewel ik dat niet direct zie) het hedendaags Welsh: un, dau, tri, pedwar, pump, chwech, saith, wyth, naw en deg….

70 euro

Op de website van Pim te Bokkel kwam ik een biljet van 70 euro tegen. Terwijl we onze munteenheid nu toch al een tijdje hebben, duurde het even vooraleer ik me realiseerde dat dit nepgeld is vermits er helemaal geen biljetten van 70 zijn. Hetgeen waarschijnlijk ook betekent dat ik vooral met biljetten van 5, 10, 20 en 50 betaal.

Aangepast alfabet

Vanuit Kinrooi verstuurde Hubert Van Eygen het 100^ste nummer van zijn tijdschrift Weirdo’s. Zoals gewoonlijk een bont allegaartje van wisselende kwaliteit, maar ook nu hier en daar weer goed voor een glimlach. Zo vond ik op de achterflap Frank Rogers Het alfabet (ingekorte crisiseditie) best grappig….

 

Een bijzonder jaar

2013 is een bijzonder jaar. Je kunt de cijfers in een iets andere volgorde namelijk achter elkaar plaatsen: 0, 1, 2, 3. “Nou en?” zult u denken. Welnu: de vorige keer dat zulks het geval was stond er op de kalender 1432 (1, 2, 3, 4). En da’s ondertussen toch 581 jaar geleden….Tot zover dit Gemengd Bericht.

De walvisbus

Trof een fantasierijk vervoermiddel. Het lijkt een heuse walvisbus. En dan staat er op het bestemmingsbordje boven vooraan ook nog eens: Bus vol leugens….

Uit de kast (VI): Patrick Cornillie

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt Fleur de Semois van Patrick Cornillie (Uitgeverij deBeer, 1996) waarvan ik bladzijde 41 opsloeg, met daarop Een hoornblazer:

Iets van dampende paarden plots.

Of het hijgen van jachtige honden
in het struikgewas. En de geur van mos.
Iets van landsmoor die drijft

naar einders met dennenbossen

en zompige grond. Een lied
dat deint doorheen bladerval
en deemstering. Ja, dat alles.

Omwille van die verre klanken van hoornen.

Avondlijk. De hese roep van hoornblazers
die even verschijnt. En weer verdwijnt in
het orkest van de herfst.

Vies licht

Soms heb je des winters van dat felle, vieze licht dat vrijwel je hele blikveld verblindt. Nou heb ik in dit jaargetijde eigenlijk sowieso vaker een zonnebril op dat in de zomer, maar dan nog is het storend….

Immigrantjes

In onze streken worden recentelijk tienduizenden trekkende koolmezen gesignaleerd, veel meer dan in andere jaren. Ornithologen weten dat die uit de Baltische staten en zelfs het nog verdere Russische Cheboksary (700 kilometer ten oosten van Moskou) komen. Voedselgebrek heeft ze naar het westen gedreven. Ze roepen, zo is vogelaars opgevallen, anders dan ‘onze’ koolmeesjes: het meest opvallend is een hoog, schel en snel wie-wie-wie. Er bestaan geluidsopnamen uit Cheboksary waarop dat wie-wie-wie goed te horen is. Dit klinkt duidelijk anders dan de vergelijkbare roep van ‘die van ons’. Duid deze immigrantjes hun aanwezigheid niet euvel: zorg voor lekkere nootjes alstublieft!

Vreemde materie

Welk een vreemde materie is sneeuw toch: ze presteert het om zich aan de boven- én aan de onderkant van een buis te hechten….

Witte uitzichten

Het uitzicht aan de voorkant (hieronder) en de achterkant: de winter is weer helemaal terug! Stefke (rechts onder de stoel) lijkt te staan peinzen: “Was het hier nou altijd zo wit?”….

rno

Ter verstrooiing een kruiswoordraadsel in aan het vullen. Ik dacht toen ik de laatste drie letters (rno) van een vierletterig woord had dat er gevraagd zou worden naar een rivier in Italië, maar neen: Arno was fout! Ik moest een letter opschuiven in het alfabet want er werd gevraagd naar een stad in Tsjechië, naar Brno….

Vaarwel Zoet....

Aan het eind van de vorige eeuw kwam deze intelligente, lieve en speelse poes bij ons. Ze heeft nooit kunnen miauwen. Veel verder dan ek-ek kwam ze nooit. Vanmorgen blies ons Zoeteke in haar eigen vertrouwde mandje haar laatste adem uit. Veel geluk in de poezenhemel, meisje….

Dichtersbankje

Hans Mellendijk vereert me met een plaatsje in zijn galerij Dichtersbankjes:
http://hans-mellendijk.blogspot.be/2013/01/dichtersbankje-bert-bevers.html

Voortvarend volk

Wie dezer dagen over Schoonselhof kuiert kan deze aanzet tot gebergte tegenkomen. Antwerpenaren zijn een voortvarend volkje, getuige deze opmerking van een alerte buurtbewoner: “Dit is nu hét verschil tussen Nederlanders en Antwerpenaren! In Nederland dagdromen ze erover om een kunstmatige berg te maken. Wij dromen daar niet over, we zijn er al mee begonnen!”

Groene kaas

Van sommige zaken accepteer je het dat ze groen zijn. Van augurken, broccoli, komkommers en schalullen bijvoorbeeld. Maar van….káás? We keken vreemd op toen we op de markt deze pestokaas zagen. Het is ontegenzeglijk een kaas die ja, naar eh…., pesto smaakt. Bijzonder!

Compacte naam

Sommige dingen worden nodeloos ingewikkeld gemaakt. Mijn vertrouwen is de zoon van Esarra. Dat is in het Hebreeuws de naam van de man die van 747 tot 727 voor Christus koning van Assyrië was: Tiglatpileser III. Maar in de praktijk kenden zijn tijdgenoten hem vooral als Pul. Kijk, dát is nog eens een compacte naam….

Is er een verband?

Eigenlijk, dat ben ik met Midas Dekkers eens, is zoogdier geen goed woord. Alleen vrouwen zogen immers. Zuigdier zou beter zijn, want dat doen we allemaal. In het Duits en het Nederlands is het Säugetier en zoogdier, maar ineens treft het me dat in veel talen het woord voor zoogdier doet denken aan het eerste woordje, mama, wat iedereen leert zeggen: mammifero (Italiaans), mammifère (Frans) en mammal (Engels). In het Duits en het Nederlands is het Brust en borst, maar in die andere talen doet ook het woord voor borst aan mama denken: mammella, mamelle, mamma….Zou dit iets te betekenen hebben?

Het blijft niet onopgemerkt....

Een interessante site is Boekendingen. Daarop wordt aandacht besteed aan mijn project De tafel van 1. Leuk dat het niet onopgemerkt blijft:

http://www.boekendingen.nl/wp-nieuws/?p=13107

What's in a name?

Wie noemt er zijn hippe moderne boetiek (nota bene met sexy sales) nu toch in vredesnaam…. Acne?

Berchtesgaden

Het poëziemagazine KEMP=MAG voert vanaf heden mijn Berchtesgaden mee:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-berchtesgaden

Oude straat

Te droes, wat een prachtige oude foto ontdekte ik daar dankzij Leo Spiessens. Het is niet zozeer de Nationale Bank (het gebouw waarop wij dagelijks uitkijken is in al die jaren quasi onveranderd) die deze opname zo bijzonder maakt, maar het feit dat de oorspronkelijke bebouwing van de Bourlastraat (toentertijd overigens nog Sint-Jorispoortstraat geheten) er zo duidelijk op te zien is!

Hè, lekker....

Herinner me dat we vanuit de trein tussen Aarschot en Diest een paard en een schaap naast elkaar in het zonnetje zagen staan. Toen we later terugkeerden regende het onbedaarlijk en stond het schaap….ónder het paard! Daar moest ik weer aan denken toen ik deze jonge poes behaaglijk óp een paard zag liggen….

Tante Truusje Trippelstein

Wonderlijk toch hoe lang sommige dingen kunnen blijven hangen. Bladerde in de kelder door wat oude boeken, waaronder De vrolijke carrousel van Lea Smulders waaruit mij vroeger door mijn moeder dikwijls werd voorgelezen. Toen ik Tante Truusje Trippelstein / Houdt niet van de zonneschijn nog maar las kon ik ineens ook zó de resterende 14 regels opdreunen….

Inzichtelijk

Er zijn nergens zoveel exemplaren van in de natuur als van mieren en termieten. Nou geloof ik zo’n gegeven wel, maar ik krijg er pas bééld bij als Midas Dekkers er een voorbeeld bij geeft: ‘Zou je alle mieren en termieten van de hele wereld op één kant van een reusachtige weegschaal leggen en alle olifanten, walvissen, mensen en zelfs kevers op de andere, dan sloeg hij naar de kant van de mieren en termieten door.’

Hoge kasteeldichtheid

Vooral Duitsland en Frankrijk staan bekend om hun kastelen, maar er is geen enkel ander land ter wereld waar er in verhouding tot de oppervlakte meer kastelen zijn te vinden dan in België!

Neerkomst

Ook in dit nieuwe jaar zetten Jef van Kempen en ik onze samenwerking op KEMP=MAG voort. Mijn meest recente bijdrage is Neerkomst:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-neerkomst

Gelukkig 2013!