Aantwaarps-Nederlands

Een mooie Antwerpse uitdrukking vind ik ergens de weubbe van krijgen, hetgeen zoveel betekent als ergens de zenuwen van krijgen. Ook fraai: geschalodderd voor iets dat beschadigd of verkreukeld oogt. Hoe kom ik daar op ? Wel, ik blader weer eens door het Antwaarps-Nederlands Woordenboek dat ik samen met Tony Rombouts samenstelde. Er verschenen reeds meerdere edities van, en het is nog stééds in druk!

http://www.artus.be/auteur.php?auteur=1

11,4 miljoen

Wat met Turkije? Hoort dat nu bij ons of bij Azië? Ja, het grootste deel van het land ligt in dat andere werelddeel, maar tegelijkertijd is Istanbul wel de grootste stad op het Europese continent. Istanbul telt 11,4 miljoen inwoners. Ter vergelijking: Moskou en Sint-Petersburg (of mogen die ook niet meedoen?) tellen er respectievelijk 10,5 en 4,6 miljoen. Van de nabije hoofdsteden is Londen het grootst met 7,6 miljoen. Berlijn is goed voor 3,4 miljoen Berliner, Parijs voor ‘slechts’ 2,2 miljoen Parisiens. Voor de goede orde: Ankara en Kiev tellen 3,9 en 2,8 miljoen mensen binnen de grenzen.

Herr Emil

Een wijdverbreid misverstand in kringen van lieden die boeken maken: velen daarvan noemen het garenloos binden (een manier van boekbinden waarbij de vellen aan de rugkant worden afgesneden, de snede wordt geruwd en met een bijzondere lijm ingerold wordt) lumbacken. Hun boek is gelumbackt. Fóut! Het procedé (niet dat ik er een liefhebber van ben: als de wind een beetje verkeerd staat waaien de bladzijden je boek uit) heet lumbecken. Het is vernoemd naar de uitvinder ervan, Emil Lumbeck (1886-1979). Tot zover dit Gemengd Bericht.

Graag gedaan, kerel

Ach ja, helemaal vergeten! Toen ik ons achterterras bekeek zag ik sporen van onze merel, die klaarblijkelijk al eens was komen kijken of er niets te eten viel. Toen ik wat later een bakje met pijnboompitjes weg had gezet leek hij me – hij is niet echt schuw – echt zo aan te kijken van “Bedankt, hè!”

Zonnebrilweer

Ik kan me winters herinneren (die van 1978/1979 bijvoorbeeld) waarin het enorm zwaar sneeuwde, maar eigenlijk geen waarin het zo váák wit was….

Afrika in Amerika

Sommige regisseurs doen zo maar wat:

http://mededelingen.over-blog.com/article-cinema-trivia-tarzan-en-de-exoten-116465739.html

Stilleven

Zomaar een stilleven. Ik trof het in een rommelige werkplaats. Het was er niet gecomponeerd door een kunstenaar, maar gewoonweg per ongeluk ontstaan. Ik vind het wel iets hebben.

De Notengalm

Ach, welk een charmant clubhuis (de voordeur ervan dan toch) zagen we in Boechout: van Accordeonvereniging De Notengalm vzw. Zouden Jan Leyers, Bart Peeters en Hugo Mathyssen in hun geboortedorp dáár de eerste schreden op hun muzikale pad hebben gezet? Wat een gewéldige naam: De Notengalm!

Uit de kast (VIII): Paul Rigolle

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt Tot het bestaat van Paul Rigolle (Uitgeverij C. de Vries-Brouwers, 2013) waarvan ik bladzijde 58 opsloeg, met daarop het, titelloze, tweede gedicht van de cyclus Noveen:

Een deur, een raam is het. Wat opengaat.
Het is wat een bres in het lichaam
van de ruimte slaat. Wat afglijdt en wat

zich vult, is het. Wat je ziet als je kijkt.

Wat je hoort als je zegt, hoor, het is de wind
die het huis als in een noot gevangen houdt.

Het is wat je voelt als je daalt en draalt

en plotseling jezelf terugvindt terwijl je
middenin het woord winter te kijken staat.

Oude liefde roest niet

Toen ik veertien was werd Feyenoord, mijn cluppie, landskampioen van Nederland. Ben Peeters was toen de oefenmeester (zoals een trainer destijds nog werd genoemd). In 1971, 1974, 1984, 1993 en 1999 wisten Ernst Happel, Wiel Coerver, Thijs Libregts, Willem van Hanegem en Leo Beenhakker die prestatie te evenaren. Hoewel Feyenoord na de winst op Borussia Dortmund in de UEFA Cup in 2002 waarschijnlijk nog lang de enige Nederlandse club zal blijven die deze eeuw een Europa Cup wist te winnen is het dus te droes al van de vórige eeuw geleden dat ze kampioen werd. Maar Ronald Koeman en zijn jonge selectie maken nog steeds kans dit seizoen de titel te veroveren. Oude liefde roest niet, en….dromen mag!

Het groeit gestaag

Nestor (van augustus) groeit gestaag. Het welpje beloert en bespringt zijn moeder Maouli spelenderwijs slag om slinger. Een lust voor het oog.

Over verdwenen dagen

Waarom de nieuwe paus her en der Franciscus I wordt genoemd is me niet duidelijk. Er is toch nog geen Franciscus II? Er was toch ook pas sprake van de Tweede na de Eerste Wereldoorlog? Dit terzijde. Wie weet waar hij allemaal mee op de proppen gaat komen. De invloed van een paus kan zich immers lang doen gelden….Zie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-over-verdwenen-dagen-116283871.html

Nu weer de kermis gloeit....

Stond zomaar eventjes voor mijn boekenkast, en pakte er een bloemlezing uit die ik samenstelde voor het Nederlands Centrum voor Volkscultuur: Nu weer de kermis gloeit met duizend lichten. Wat een mooie uitgave eigenlijk. Eigenaardig hoe geconcentreerd je met dat soort producties bezig bent geweest, en die gaandeweg dan min of meer ‘vergeet’. Interessante dichters toch waarvan ik kermiswerk vond. Bijvoorbeeld Gerrit Achterberg, H.H. ter Balkt, F.L. Bastet, H.C. ten Berge, Emma Crebolder, Piet Gerbrandy, Albert Hagenaars, Ingmar Heytze, Peter Holvoet-Hanssen, Philip Hoorne, Pierre Kemp, Reine De Pelseneer, Hans Tentije, Wim van Til en Tymen Trolsky. En dat zijn er slechts een paar van….

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=7A1CRQ3A

Schrijn gaat basiliek verlaten

De zusters van het Heilig Hart in Berchem gaan, nog dit jaar, vertrekken. Daarmee dreigt de stad Antwerpen haar enige basiliek kwijt te spelen. De Basiliek van het Heilig Hart in de De Merodelei kreeg de eretitel in 1878 van paus Leo XIII, omdat het stoffelijk overschot van de stichteres van de orde er rust.

In haar schrijn lijkt het of de gebalsemde Gelukzalige Maria van Jezus Deluil-Martiny (1841-1884) pas vorige week overleed. Er zijn te weinig zusters over om het naastgelegen klooster verantwoord open te houden. De zes resterende nonnen gaan zuidwaarts. Een paar trekken zich terug in een klooster in Marseille (de geboorteplaats van de stichteres), de rest verhuist met medeneming van het schrijn naar Rome.

Uniform

Wanneer er weer ergens een of andere gemeente zo’n gruwelijke nieuwbouwwijk op voorheen onbezocht terrein bedenkt en tot in de engste details uniform realiseert, zijn er altijd voldoende mensen te vinden die gek genoeg worden gevonden om zich in zo’n georganiseerd getto te vestigen. Je hoeft geen thaumatologie gestudeerd te hebben om dat te kunnen voorspellen. Toch zijn er ook altijd wat mensen die zich de komst naar zo’n drukbevolkt niemandsland betreuren. Daar moest ik aan denken bij deze tekening….

Glorieus

In de Verbondstraat staat de Drukkerij Glorieus al zo lang als ik me kan herinneren leeg, te verpieteren. Nochtans een aardige buurt. Vraag me af waarom niemand het pand ooit heeft gekocht. In de etalage zijn door die langdurige leegstand de stripalbums volledig ontkleurd. Door het zonlicht is er zelfs op de omslagen van Sjors & Sjimmie en Suske & Wiske amper nog een tint waar te nemen….

Geen promotie

Professor blijf je, zoals Philip Mortimer, natuurlijk  (aangenomen dat je niets mispeutert) altijd. Maar hoe zit dat met militaire rangen? Dat vraag ik me af nu ik weer eens een avontuur uit de reeks Blake en Mortimer aan het herlezen ben. Francis Blake blíjft daarin maar kapitein. Hij moet wel erg lang op zijn honger blijven, want hij is nog stééds niet gepromoveerd….

Kappershumor

Zit te bladeren in een paar oude literaire tijdschriften. In nummer 2 van Stuip uit december 1961 tref ik een aardig ding van Jan Diels:

- je suis coiffeur
- quoi?
- feur oui.

Zo goed is mijn Frans wel, dat ik dit grapje begrijp. Hetgeen me er op brengt dat humor iets is dat culturen bindt. Als je elkaars grappen begrijpt is er een band. Al schijnt iederéén wel in de lach te schieten als ze een ander uit zien glijden over een bananenschil, maar dit terzijde….

Daar gaan we weer....

Reislust

Als klein manneke las ik graag Wipneus en Pim, en ook Puk en Muk. Die reeksen werden door allerhande broeders geschreven, waardoor de kabouters brave katholieke avonturen beleefden. Puk en Muk vond ik het aantrekkelijkst omwille van de sfeervolle tekeningen van Carl Storch. Op zoek naar plaatjes trof me de overeenkomst tussen bijgaande omslagen: de reislust, puntmutsen, konijnen, bos, een vogel….

Smakelijk ontbijt

Een van de smakelijkste ontbijtjes die ik ken (al is het wellicht wel iets te calorierijk): boterhammen besmeerd met roomboter en belegd met komijnkaas….

W-W

Bij het invullen van een kruiswoordraadsel viel het me op dat het woord wenkbrauw met een w begint én eindigt. Dan ben ik gelijk benieuwd hoeveel woorden er eigenlijk zijn waarbij zulks ook het geval is. Ik kwam spontaan niet verder dan woordbouw en wouw. De Van Dale er dus even op nagepluisd. Het zijn er in totaal 25: waarheidsgetrouw, wagenschouw, wantrouw, warmbouw, waterblauw, waterbouw, watjekouw, wauw, wederopbouw, weduwvrouw, weeuw, wegenbouw, wenkbrauw, werkschuw, westbouw, wetgetrouw, wierookblauw, wiewouw, wijkgebouw, wolfsklauw, woningbouw, woordbouw, wouw, wow en wurgtouw. Tot zover dit Gemengd Bericht.

"Aan boord!"

Ooit moet hier iemand geroepen hebben “Aan boord!” Prachtopname van Veronic Scherpenisse-Booij Liewers, die me verrast met haar boeiende fotoblog VSBL Foto:

http://vsblfoto.blogspot.com

Mmmm....

Toen ik in De Vagant kennismaakte met walnotenjenever was de er tegenover gelegen slijterij gesloten. Toen ik die daarstraks passeerde en zag dat ze bemand was besloot ik mezelf te trakteren op een fles van die heerlijke genièvre aux noix van Cockney’s Distillery (established 1838). Mmmm, heb nu al zin in een borrel vanavond….

Scheldebron

Wat woonplaatsen (Bergen op Zoom, Bath, Antwerpen) betreft ben ik reeds heel mijn leven Scheldetrouw. De bron van deze wonderschone rivier, in Gouy, zag ik echter nog nooit. Uiteraard las ik er wel over, onder meer in het charmante boekje Machtige Schelde, Gegroet! van Leopold Vermeiren en Karel Sneyers. Daaruit komt bovenstaande bladzijde, met dat sprookjesachtige tekeningetje.

Op de blog van Noud Jehoel (die me bijgaande foto’s bezorgde, waarvoor dank!) kwam ik (onder meer) de nabije, glooiende, omgeving van de Scheldebron tegen. Mooi om te zien. Gouy is niet zo ver weg. Moet er, als het openbaar vervoer zulks toelaat, toch eens een keer een kijkje gaan nemen….

http://hoestie.blogspot.be/

Languit in de vonk

Vanaf vandaag op KEMP=MAG mijn Languit in de vonk:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-languit-in-de-vonk-rustdag

Onaangepaste tijden herbezocht

Dwalend op het internet kom ik dit aardige bericht van André Oyer tegen, die tot mijn genoegen mijn (door Ron Scherpenisse zo eigenzinnig geïllustreerde) bundel Onaangepaste tijden met plezier heeft gelezen:

http://www.iedereenleest.be/Default.aspx?BoekID=5060

Op springen

De koolmeesjes hebben in de gaten dat de lente nu echt nakend is: ik word al een paar dagen wakker van hun frisse vrolijke roep. En in de Kruidtuin voelt de reuzencornoelje (Cornus contraversa variegata) ook dat de lente op komst is: de knoppen ervan staan op springen!

I'm A Poet, Don't You Know It?

Ha, bij Hans Mellendijk kwam ik dit nummer van Syd Barrett (1946-2006) tegen. Ik kende het helemaal niet. Mijn sympathie voor dit bizarre, getormenteerde talent is voortaan alleen nog maar groter nu hij op deze briljante manier de ook in mijn ogen al veel te lang zwaar over het paard getilde performer Bob Dylan in zijn onderbroek zet:

http://smelsslems.blogspot.be/2013/03/zondagclip-syd-barrett-bob-dylan-blues.html

Van zonlicht weg

Nuh’un Makarnasi. Dat eten wij graag. Het is een Turkse pasta, in de vorm van, ja eh, wieltjes. Zat vanmiddag de verpakking ervan te lezen, waarbij het me weer opviel hoe koddig vertalingen uit de bus kunnen komen. Keep in dry, scentless place and away from sunlight (in het Turks overigens Güneş ışıĝindan uzak, kuru ve kokusuz ortamba saklaınız) verwerd op deze zak tot Blijf in droge, reukloze plaats en van zonlicht weg. Dat klinkt eerder als een advies wat te doen als er een atoomaanval dreigt….

Verloren land

Dylan Thomas en Richard Burton spraken haar. Ryan Giggs, Anthony Hopkins en Tom Jones groeiden er mee op. Zij kennen de talloze eigenaardigheden waarmee het Welsh behept is als vanzelfsprekend. Het is een wonderlijke spraak, met bizarre woorden. Dat overdenk ik nu ik het Welshe woord voor Engeland tegenkom: Lloegr. Het betekent het verloren land. Wat een sprookjesachtige benaming: Lloegr….

Kort door de bocht

Mensen zijn gewoontedieren. Voor wie daar aan mocht twijfelen maakte ik deze foto van de trap in de Kringwinkel hier om de hoek: denk maar niet dat er iémand de buitenbocht neemt, hè….

Stefs vloerverwarming

Des winters verblijft Stefke het liefst zo lang mogelijk in zijn mandje. Dat staat boven de radiator. Als een kleine Oblomov hangt hij zo uren te genieten boven zijn ‘vloerverwarming’….

Niets blijft

Toen we sedert lang weer eens in haar geboortestad Tilburg waren wandelden mijn lief en ik een oude route. We wilden een bezoekje brengen aan het kerkhof achter het klooster van de paters van het Heilig Hart. Toen we veertig jaar geleden Nederlands studeerden (tijdens welke studie we elkaar voor het eerst graag zagen) volgden we in verband met verbouwingen in het eigenlijke instituut geruime tijd lessen in dat gebouw. We waren net te laat. Naar men zegt blijft de gevel behouden, maar de achter- en zijkant zijn al grotendeels gesloopt. Het kerkhof bleek zelfs al volledig geruimd….

Tijd voor een ander

Bijzonder sympathiek voor passanten die willen weten of ze hun trein op tijd zullen gaan halen, maar ook wel héél erg altruïstisch. De bewoners van dit huis moeten, zo laat het zich toch aanzien, immers elke keer naar buiten om te kijken hoe laat het is….

In memoriam Frans Mink (1950-2013)

Tot ons grote verdriet vernamen we dat vrijdag Frans Mink op 63-jarige leeftijd is overleden. Hij was in 1973 een van de oprichters van de poëzie-uitgeverij WEL in Bergen op Zoom, en later een van de stichters van de stichting Drukwerk in de Marge en de man achter Doorgeverij Zinderend. Hij publiceerde zelf ook heel wat dichtbundels. Frans werd in 1950 geboren in Rotterdam. Bijna twee jaar geleden werd hij getroffen door een hersenbloeding. Door de gevolgen daarvan was de lieve, humoristische, opgewekte man die het leven altijd in al haar facetten had omhelsd verdwenen. Hij was zich daar zeer van bewust. Frans besliste zelf uit het leven te stappen. Moedig. We zullen hem missen.

Eigen volk eerst

Bij de World Tour-ploegen is er dit jaar niet één met alleen maar renners uit één land. Franse ploegen hadden er lang een handje van om alleen Franse coureurs te contracteren, maar FDJ heeft dan weliswaar 26 Fransen in het team maar ook een Braziliaan, een Canadees en een Fin. Zelfs Euskaltel-Euskadi heeft nu op de 29 renners ‘slechts’ 20 Spaanse Basken. Bij de Procontinentale ploegen is het hier en daar nog wel ‘eigen volk eerst’: Bardiani Valvole-CSF Inox bestaat volledig uit Italianen, Rusvelo uit louter Russen. En er zijn niet minder dan víjf Belgische teams met uitsluitend Belgen: Topsport Vlaanderen-Baloise, Color Code-Biowanze, Wallonie-Bruxelles (zo te zien zelfs alleen maar Walen), Ventilair-Steria en Verandas Willems. Tot zover dit Gemengd Bericht.

De vogelkooitjes

Deze nieuwbouw in Tilburg is architectonisch heel wat geslaagder dan die fantasieloze Tilburg Tower, maar je moet écht wel geen hoogtevrees hebben om hier op je gemak in je uitbouwtje een pintje te gaan zitten drinken….

Het lot van de knecht

De echte start van het wielerseizoen staat voor de deur (zaterdag wordt immers de Omloop Het Nieuwsblad gereden), en prompt verschijnt een van mijn wielergedichten, Het lot van de knecht, op KEMP=MAG:

http://kempis.nl/mag/bert-bevers-het-lot-van-de-knecht

It Was Twenty Years Ago Today

Twíntig jaar geleden al, dat onze vader de laatste adem uitblies. Niet te geloven. Ik denk nog iedere dag aan hem….

Uit de kast (VII): Reine De Pelseneer

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt deze keer Aan alles vast van Reine De Pelseneer (Uitgeverij De Contrabas, 2011) waarvan ik bladzijde 41 opsloeg, met daarop Wasem:

Door damp uit de douche omvat
praat de vrouw als een gek
in zichzelf:  ‘Er is een vrouw
die op mij lijkt, maar nooit dezelfde

is. Ze speurt noest naar een naam

die haar adem herkent, blikt
walend in de spiegel, noemt zich

Tijger en trekt trage strepen

op het glas.’ Ze zou willen
dat het ochtend werd
dat ze een ander was.

Zucht....

Ik word zó moe van al die stomme taalfouten in de Nederlandse kranten. Zag onlangs geweldadig, en na verluid, en navulsinaasappels, en episch centrum, en na aanleiding van, en naar afloop. Ook nu is het weer prijs: in tact. Tjongejongejongejonge….

 

Tevreden hoofdredacteur

Henri-Floris Jespers, hoofdredacteur van de Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie, waarvoor ik de serie maak, is tevreden: “De onvolprezen reeks De tafel van 1 van Bert Bevers krijgt een almaar groeiende waardering.” We gaan er dan ook gestaag mee door. Vandaag voegt Selm Wenselaers zich bij het gezelschap.

www.detafelvan1.blogspot.com