Zo rond als de plaat

Op YouTube weer eens zitten genieten van The Small Faces. Wat was dat verdorie toch een gewéldig bandje (en welk een lekker vétte bassist was Ronny Plonk Lane zaliger)! Kwam op dat idee toen mijn goede vriend Ad Verbraak me herinnerde aan de hoes van hun album Ogden’s Nut Gone Flake uit 1968, zijn favoriete. Hoewel grammofoonplaten rond waren, werden ze altijd in vierkante hoezen (o, wat heb ik ineens een heimwee naar hun formaat, hun geur, hun binnenhoezen, hun tekstvellen) verpakt, maar dit ronde album zat in een rónde hoes!

Lage frequentie

Poezen spinnen in een lage frequentie: tussen 24 en 140 trillingen per minuut. Spinnen is goed voor katten, maar het blijkt ook gezond voor poezenbezitters! Studies tonen aan dat katten beter zijn voor het verlichten van stress en het verlagen van de bloeddruk dan andere huisdieren. Uit een 10-jarige studie van de universiteit van Minnesota blijkt dat katteneigenaren 40 procent minder kans maken op hartaanvallen dan niet-kattenbezitters. En dat spinnen hierin een rol speelt!

Jonkies

Onder de drie fraaie exemplaren van de Aesculus hippocastanum waarop wij zicht hebben vanaf ons achterbalkon groeien heel wat jonkies. Zouden we straks, als er een doorschiet, méér paardenkastanjes hebben?

Gniffel, gniffel....

Gniffel (ik geef het toe: een beetje kaka- en pipiniveau), gniffel: in Kruishoutem is er (het is de enige in de Lage Landen) de Lulstraat!

Avondmaal

Op Fleurs du mal is vanaf heden mijn gedicht Avondmaal te vinden:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-avondmaal

In de genen

Zouden sommige dingen dan toch gewoon in de genen zitten? Mooi plaatje, waarbij ik moest denken aan de ondertussen gelukkig weggedeemsterde Robert Kilroy-Silk. Die vroeg ooit in zijn BBC-televisieprogramma Kilroy (het gespreksonderwerp ben ik vergeten, maar het had iets met emancipatie van doen) aan een dame in spijkerbroek die in zijn studio te gast was What is it? Is it something in your genes? Ik zal nooit vergeten welk een dodelijke blik de mevrouw in kwestie hem toewierp omdat ze dacht dat hij zei Is it something in your jeans?

Pluim op de hoed

Met zeer veel graagte neem ik de inhoud van dagbladen, dichtbundels, naslagwerken en tijdschriften tot me. Aan proza beleef ik zelden genoegen. Op de een of andere manier mis ik het talent om me door die vele pagina’s (prozaschrijvers hebben naar mijn smaak meestal te veel bladzijden nodig om to the point te komen) te ploegen, dus vaak haak ik rap af. Zoals ik reeds aangaf: dat ligt aan mij. Maar zo af en toe zijn er wonderbaarlijk schone boeken die me gelijk naar binnen weten te trekken en vast weten te houden. Omdat ze, tja, eerder poëtisch dan prozaïsch zijn. Vanaf deze plaats een wat mij betreft dik verdiende pluim op de hoed van Leen Huet, wier betoverende Almanak ik pas nu ontdekt heb….

Hoe charmant

Ontroerend om te zien hoeveel moeite men doet om het nog immer niet aan de verpaupering ontkomen De Coninckplein een wat vriendelijker aanzicht te geven, ontroerend….

Bergbongo blijft

Er zijn tijden geweest dat ik dierentuinen zielig vond voor de dieren erin. Maar sinds ik een abonnement op de Zoo heb, stelde ik mijn blik bij. Het is góed dat er dierentuinen zijn, want anders zouden sommige soorten simpelweg niet meer bestaan. Neem, een willekeurig voorbeeld, de Tragelaphus eurycerus isaaci: daarvan leven er in de oorspronkelijke biotoop minder dan….150. Dankzij de Zoo blijft dit beeldschone beest behouden. Ik zie in de nabijheid van de bergbongo liever dagjesmensen dan stropers.

Roofhulp

Mijn Engels is goed genoeg om te begrijpen voor wat voor soort bedrijf dit busje zich inzet, maar voor ouderen zal het toch vraagtekens oproepen. Of oplossingen aan te lijken reiken: wie zelf niet op rooftocht durft, doet een beroep op deze firma. Een soort A-team bestaande uit advocaten, ex-ministers van financiën en bankiers….

Voordracht tijdens Cultuurmarkt

Vanmiddag in het kader van de Vlaamse Cultuurmarkt voorgelezen uit eigen werk in Literair Café Den Hopsack aan de Grote Pieter Potstraat in Antwerpen.

Baas boven baas

Buurman Danny is het er mee eens dat onze facteur zijn best heeft gedaan de uitnodiging zonder huisnummer in de brievenbus te krijgen (zie het Gemengd Bericht van donderdag jongstleden), maar wijst er op dat het nog straffer kan. In 1919 hoefde je niet eens een stráátnaam in de adressering te vermelden, getuige Den Heer Rufin Van Gucht, Bakker, Liedekerke, Prov. Braband [sic] (aangenomen natuurlijk dat deze kaart ooit effectief de bestemmeling heeft bereikt).

Vast aan toetsjes

We waren op een feestje van generatiegenoten. We begroetten elkaar persoonlijk. Hoe lang het niet geleden, en hoe goed we er nog uit enzovoorts. Waarlijk ouderwetsch. Dat realiseerden we ons des te meer op de terugweg. De nieuwe generatie zit vast aan toetsjes. De man en vrouw naast ons bekeken afzonderlijke apparaten, en ook de passant zat met een snoertje vast aan muziek in zijn oren….

Ondergeschikte trots

Fantastische persiflages op de briljante stripreeks Blake & Mortimer van de Belgische tekenaar Edgar P. Jacobs zijn Schaduw over het Britse Rijk en De duivelse valstrik van Pierre Veys en Nicolas Barral. En dat zijn….Fránsen! Reden te meer voor een extra applaus omdat zij hun Nationale Trots ondergeschikt maakten aan het gedachtegoed van Blake & Mortimer. Ik kon alleen om dit detail alleszins al smakelijk lachen….

Bourlastraat vraagteken

Een uitnodiging voor een tentoonstelling. Uit Nederland. Van iemand die mijn huisnummer niet weet. Akkoord, het duurde even voor ze er was maar complimenten voor onze facteur: als adres slechts Bourlastraat ?, en tóch netjes in onze brievenbus!

Koekjesboulevard

Een zoetekauw ben ik absoluut niet, en met koekjes doe je mij dus geen plezier, maar ik word wel altijd vrolijk van de Koekjesboulevard die ze hier in de Carrefour zo fleurig hebben ingericht….

Uit de kast (XIII): Wilfried Adams

Voor de poëziekast met de ogen toe. Welke bundel zal ik er nu weer uit plukken? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt Graafschap – Gedichten 1968-1969 van de betreurde Wilfried Adams waarvan ik bladzijde 4 opsloeg, met daarop Na een jeugd:

Zo schreef ik in heldere luchten

landschappen van water en aarde
ik stond met de zon op goede voet
vurig betoonde zij zich en trouw

Ik was jong

mijn handen spraken klare taal

Nu ga ik teloor in ontheemde gebaren

en aan mijn stamelende vingers
ken ik amper mezelf.

Stadskroegen

Op zoek naar een ochtendkoffietje stapte ik het station van het sympathieke Oost-Vlaamse stadje Oudenaarde uit en onmiddellijk de daar direct tegenover liggende kroeg in. Pas toen ik weer buiten stapte zag ik dat die Stad Brugge heet. En dat de zaak ernaast Stad Brussel heet. En de zaak op de hoek van de Stationsstraat daar rechts Stad Gent. Geen een die Stad Oudenaarde heet. Merkwaardig, toch?

GeelZucht IV: Het Boek!

Gisteren werd in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen (CRVV) in Oudenaarde het boek van de vierde editie van GeelZucht voorgesteld, een uitgave van De Letterloods in Puyvelde. Het ziet er wederom prachtig uit. Op de fraaie omslag (een ontwerp van Marino Pollet) prijkt een foto van François Faber. Die won de Tour de France in 1909. Zes jaar later sneuvelde hij in de Groote Oorlog.

www.geelzucht.wordpress.com

Voor aanvang van de voorstelling werden de boeken gesigneerd. Op de onderste foto (van Paula Vanstreels) zijn van links naar rechts Miel Vanstreels, inleider Dirk Nachtergaele, Willie Verhegghe, Fleur De Meyer en uw dienaar daar mee doende. Op de bovenste (van Philippe Cailliau) van links naar rechts Frank Pollet, Willie Verhegghe, Fleur De Meyer, Bert Bevers, Miel Vanstreels, CRVV-directeur Rik Vanwalleghem en Dirk Nachtergaele.

Jeugdijsje

Toen ik in mijn geboorteplaats Bergen op Zoom op de Zuidwestsingel kuierde zag ik op een vensterbank een modelletje van een ijskar staan dat me onmiddellijk terugwierp in de tijd. De oude foto, genomen op de hoek van de Plataanstraat en Kastanjelaan, dateert vermoedelijk uit 1960 of 1961. De naam van de werknemer van de firma Crusio is me onbekend. Het indiaantje op het zadel is mijn broertje Peter. Ernaast ons ma. Vooraan links mijn toenmalige vriendje Wendel de Kousemaeker (een prachtnaam, vind ik nog steeds – hij verhuisde een paar jaar later met zijn familie de stad uit, geen idee wat er van hem geworden is) en ik.

Kanjer

Kreeg een aardig presentje van Bram: een heuse Cohiba Linea Siglo V, een Cubaanse longfiller van 170 x 17.07 millimeter. Wat een kánjer in vergelijking met de bescheiden Mercator Junior die ik normaliter aansteek….

Ongeschikt voor de Champions League

Neen, dit is niet echt een veld om lekker technisch voetbal op tentoon te spreiden. Meer iets voor Engels voetbal….

Loewak

Wat is het internet toch geweldig! Zoek ik op landkappertje (een spelletje dat we vroeger wel speelden, waarvan ik twijfelde of het nu landjepik, landje veroveren of landkappertje heet), en kom ik een gedicht tegen van….mezelf!

http://www.loewak.nl/uitgeverij/author/m-vandenelzen/page/4/

Proost!

Uiterst verhelderend kaartje voor reislustige bierdrinkers!

Alert op indringers

Hij is zo’n ontspannen poes, maar soms schiet Stefke in een heuse jachthouding als hij een indringer op de korrel heeft. Zelfs als die zich buiten bereik, achter glas in dit geval, bevindt. Zo durfde er zomaar een duif neer te strijken op ons, dus ook zíjn, balustrade. Waar die het lef toch vandaan haalde. Er zat tussen het verschrikt opfladderen van de vogel en de foto hieronder werkelijk maar een milliseconde….

Bos om de hoek

Het blijft me verbazen hoe je je hier pal om de hoek, nota bene parallel aan de drukke Leopoldstraat, in een deel van de Kruidtuin waarlijk midden in het bos kunt wanen….

Stamboomvondstje

In het huidige bestaan is Geertje de belangrijkste vrouw in mijn leven. Dankzij speurwerk van mijn broer, die de familiestamboom helder probeert te krijgen, leerde ik dat een eerdere Lambertus Bevers ook al een Geertje nabij heeft gehad, zij het niet als lief maar als moeder: die Lambertus werd gedoopt als zoon van ene Laurens Wilm Bevers en diens gade Geertje (Dirk is nog wel, de achternaam niet leesbaar). Mooie vondst, broer!

Spijtig verval

Ooit moet het een wonderschoon station zijn geweest, maar o wat is dat van Vilvoorde toch verloederd. Het glas-in-lood is geschalodderd, het ijzer van de zo mooi ontworpen overkappingen roest, en het lekt er waar het maar kan. En dat heeft allemaal ook zomaar kunnen plaatsvinden onder het bewind van oud-premier Jean-Luc Dehaene, die er lang burgemeester was. Hoe spijtig, hoe spijtig….

Bladerend in oude albums

Het was tijd voor wat geblader door oude albums. Op deze foto ben ik vermoedelijk een jaar of vijf. 1959 dus. Ik had op het binnenplaatsje van oma en opa een tentje gebouwd, en kreeg daar gezelschap van mijn Ome Ko (de broer van mijn moeder zaliger). Wat een prachtige vetkuif had hij toch. Hij is juist vandaag trouwens jarig. Nog vele jaren Ome Ko!

Inspiratie voor een thema

Ontdekte bij het bekijken van een oude film waar John Williams waarschijnlijk zijn inspiratie voor het bekende Jaws-thema vandaan haalde….

http://mededelingen.over-blog.com/article-cinema-trivia-de-inspiratie-van-john-williams-119474913.html

Boeiend betoog

Een bijzonder boeiend betoog over hoe poëzie te beleven van Alain Delmotte (foto), op de sympathieke website van Digther:

http://www.digther.blogspot.be/2013/08/poezie-is-gevoel-meneer.html

Zomaar wat mooie vogelnamen

Bisschopstangare, blauwkapmotmot, braamsluiper, groefsnavelani, hamerkop, hazelhoen, kroeskoparassari, kuifzaagbek, letterwouw, maskergors, parelhalstortel, pompadoercotinga, roelroel, roestvleugeltiran, roodsnaveltok, trapvechtkwartel, vorkstraatscharrelaar, witkruinlawaaimaker, witwangstern, woudaapje, zilvertaling, zonneral. Het lijkt wel of Kapitein Haddock aan het vloeken is. Ik heb er echt niet één verzonnen….

Passerende kathedraal

Zat op de Groenplaats, met zicht op de kathedraal, op tram 4 te wachten toen die kathedraal plots passeerde: op de zijkant van de tram aan de overkant. Merkwaardig om juist op een plaats te vertoeven op het moment dat je ‘uitzicht’ langskomt….

Best groot

Ik had wel in de gaten dat hij zich niet helemaal lekker voelde, maar wat er precies aan de hand was wist ik niet. Maar Stefke was binnen een mum weer zijn eigen zelf. Pas later snapte ik wat het probleem was geweest: er moest een haarbal uit. Die vond ik bij het stofzuigen. Best een groot ding nog. Begrijp wel dat zoiets dwarszit.

Dpl. Sld.

Ik ben nog van een generatie die Dpl. Sld. is geweest. Ja ja, kinders: vroeger moesten jongemannen nog in militaire dienst als Dienstplichtig Soldaat. Wat me opvalt nu ik dat oude militair paspoort van me weer tegenkom is, los van het feit dat ik toen nog jong en mooi was en dat de nietjes waarmee mijn pasfoto in dat document werd gehecht zijn verroest, de vermelding RK. Zou ik, hetgeen in een essentie toch vooral protestantse natie als Nederland is niet verwonderlijk zou zijn, dáárom niet onmiddellijk tot opperbevelhebber zijn bevorderd?

Speels beertje

De brilberen in de Zoo hebben voor een nakomeling gezorgd, hetgeen redelijk bijzonder is voor deze dieren. Het mannetje en het vrouwtje moeten elkaar namelijk echt mogen vooraleer er tot copulatie wordt overgegaan, dus je moet echt hopen op een klik. De kleine Tremarctos ornatus heeft het uitstekend naar de zin. Hier zie je Oberon dollend met en weghollend van zijn moeder.

Valt nog mee

Een tijdje terug schreef ik dat het een schande was dat Antwerpen geen voetbalclub in de hoogste afdeling heeft, en dat de meeste grote Europese steden er wél een hebben. Een artikel in Het Nieuwsblad leert me echter dat het wel meevalt: ook Düsseldorf, Keulen, Leeds en Zaragoza zijn dit seizoen verstoken van een eersteklasser!

http://meergemengdeberichten.blogspot.be/2013/05/geen-eerste-klasse.html

Thor is terug!

Gewéldig filmpje op de website van Paul Rigolle, met in de hoofdrol een van mijn favoriete poezen, eh….wielrenners, Thor Hushovd:

http://hethartvanbitossi.blogspot.be/2013/08/thor-is-back.html

Nero heeft eigen café

In het charmante dorpje Hoeilaart woont Marc Sleen, de schepper van de originele stripreeks Nero. We streken neer op het terras van het Nerocafé, dat is gevestigd in het oude tramstation. Voor het gebouw staat een meer dan manshoog beeld van Nero, met één parmantige haar op zijn  hoofd.

Als je het gebouw van de zijkant nadert vermoed je in eerste instantie, vanwege het glas-in-lood, dat er een religieuze bestemming aan werd gegeven. Maar van binnen (waar tientallen originele tekeningen van Sleen hangen) uit zie je pas dat het glas-in-loodramen vol hoofdfiguren uit de stripreeks zijn: Adhemar, Meneer en Madame Pheip, Jan Spier, Tuizentfloot en vele anderen zijn er treffend in vormgegeven.

http://www.nerocafe.be/nl/het-nerocafe/stripheld-nero.htm

Bidden in het Frans

In al Zijn wijsheid zou Hij nog niet weten dat het een Fransman was die tot hem bad, hooguit een Franstalige. Maar ik moest toch grinniken om deze passage uit Een portret van de kunstenaar als jongeman van James Joyce: “Het was enorm zo over alles en overal over na te denken. Dat kon God alleen. Hij probeerde te denken wat een enorme gedachte dat moest zijn maar hij kon alleen maar denken aan God. God was Gods naam zoals zijn naam Stephen was. De Fransen noemden God Dieu en dat was ook Gods naam; en als iemand tot God bad en Dieu zei dan wist God meteen dat het een Fransman was die bad.”

Hommel gered

Toen ik en passant naar het terras keek zag ik Stef in de weer met iets. Het bleek een mooie dikke bombus terrestris die hij knock out had geslagen. Hij stond op het punt er mee te gaan spelen, maar daar stak ik mooi een stokje voor. De hommel op de kaft van een Nabokov gezet en naar de anemoon in het voortuintje gebracht, waar hij een tijdje op een blad uit heeft zitten blazen om vervolgens naar de ijzerhard te kruipen. Ik zie hem niet meer, dus ik hoop maar dat ik er op tijd bij ben geweest….

Een Cadillac rechtzetten

Zet die Cadillac recht? Hoezo? Raise that Cadillac verstond ik de eerste keer dat ik het nummer (in 1991, van het album Night Ride Home) hoorde. Denk daaraan nu die wonderschone Joni Mitchell op de radio passeert met Ray’s Dad’s Cadillac. Nu weet ik beter. Héérlijk nummer overigens, een echte oorwurm….