Het zijn er zeventien

Zomaar voor de lol even nagezocht hoeveel hoofdsteden in Europa minder inwoners hebben dan Antwerpen, de stad waarin wij reeds lang naar tevredenheid wonen. Het zijn er niet minder dan zeventien. In alfabetische volgorde: Andorra la Vella, Bern, Bratislava, Chisinau, Ljubljana, Luxemburg, Monte Carlo, Nicosia, Podgorica, Pristina, Reykjavik, San Marino, Sarajevo, Tallinn, Vaduz, Valletta en Vaticaanstad.

Spraakverwarring

Grappig om te constateren hoe in verschillende talen een andere taal wordt genoemd wanneer men iets niet begrijpt. “Dat is Chinees voor me,” zeggen Nederlandstaligen als ze iets niet verstaan. “Das kommt mir Spanisch vor,” zeggen de Duitstaligen. En zo menen Engelstaligen in zo’n geval “It’s all Greek to me.” De Italianen reageren met “Per me è Arabo” en de Franstaligen met “C’est de L’Hebréu.” In Babylon schijnt er ooit een tijd geweest te zijn dat iedereen iedereen verstond….

Momentopname

Op dit ogenblik heb ik ter beluistering en bestudering bij de hand Darling van John  Schlesinger, The Night of the Hunter van Charles Laughton, Heen – Gedichten van Hedwig Speliers en The Tallis Scholars Sing Flemish Masters (onder wie Orlandus Lassus en Johannes Ockeghem).

Verbijsterend blauw

Kijk toch eens hoe saai de buitenkant is maar hoe verbijsterend blauw de binnenzijde van de vleugels van deze vlinders is….

Dat duurt niet lang meer

Bij de term die Mannschaft denk je al gauw aan kampioenen als Gerd Müller, Andreas Brehme, Jürgen Klinsmann en Mario Goetze maar – zo ontdek ik bij het kijken van het sportnieuws op ZDF – ook de Duitse nationale dámesvolleybalploeg heet die Mannschaft. Wedden dat het in dit hypergevoelige tijdsgewricht niet lang meer duurt voor er woke stemmen klinken die vinden dat het onderhand maar eens tijd moet zijn om van die Frauschaft te gaan spreken?

Te groot contrast

Ik moet toegeven dat de Antwerp Tower er op vooruit is gegaan nu dat spuuglelijke oranje spiegelglas er af is gehaald, er een paar verdiepingen op zijn gezet en er appartementen in worden gerealiseerd. Een van de grote charmes van België is dat het qua ruimtelijke ordening niet zo ambtelijk dichtgetimmerd is als Nederland en dat het land gespaard is gebleven van die gruwelijke Vinex-uitleglocaties. Een nieuwbouw naast een geklasseerd monument, een koterijtje hier en daar. Ik vind dat wel charmant. Maar het contrast kan ook té groot zijn. Zo vind ik het Operaplein mooi aangelegd (al had die ouwe roestige ijzeren brug ervoor vroeger toch ook wel wat), maar de Opera zélf naast die Antwerp Tower? Neen, voor die combinatie zou ik nooit toestemming hebben gegeven.

Om op te vreten

Eindelijk kregen we in de Zoo de drie nieuwe leeuwenwelpjes te zien. Pas tegen de avond verwaardigden ze het zich ons, trouwe abonnees, tegemoet te treden en al rap dartelden ze ravottend over elkaar heen. Een van onze drie jonge vrienden keek ons een tijdje rustig aan. Is hij niet om op te vreten?

Minder missen

Tegenwoordig kun je als je naar een heilige mis wilt hoop en al uit twee eucharistievieringen kiezen: een op zaterdagnamiddag en een op zondagochtend. Het is nog niet eens zo heel erg lang geleden dat dit bord buiten naast de ingang van de Sint-Joriskerk hier aan het Mechelseplein hing: er waren toen wekelijks niet minder dan viérentwintig (=24!) eucharistievieringen.

Onderweg met de tram: Lijn 4 in Helsinki

In Helsinki onderhoudt Lijn 4 de verbinding tussen stations met de fantasie prikkelende namen Munkkiniemi en Katajanokka:

https://www.youtube.com/watch?v=5fIIfml7Ows

We zijn mee

Het heeft vanmiddag heftig geregend. En het lijkt nog niet gedaan te zijn. Het weer beschouwende bleek in elk geval dat we mee zijn in de Politiek-Correcte Moderniteit want toen Geertje wees naar een pak regen op komst zei ze “Kijk maar eens naar die zwarte wolk, eh…. die wolk van kleur!”

Stads

Ontegenzeglijk een van de meest stadse locaties in Antwerpen is de Meirbrug, die ik op mijn gemakske weer eens kon bestuderen toen Tram 4 waarin ik zat daar een tijdje stil moest staan.

Verschillende labels

Het was nog nooit gebeurd, en sindsdien is het nooit meer gebeurd maar op 4 april 1964 werden de bovenste vijf plaatsen in de Billboard Hot 100 ingenomen door één act: The Beatles. Wie anders? Die vijf liedjes daar zijn ondertussen klassiekers. Wat me opvalt is dat er in de begindagen van The Fab Four nog niet duidelijk was met welke platenmaatschappij ze in de Verenigde Staten nu echt in zee zouden gaan: Can’t Buy Me Love en I Want To Hold Your Hand werden op de markt gebracht door Capitol, de andere nummers verschenen echter op drie verschillende labels: Tollie, Swan en Vee Jay….

Schoeisel niet nodig

Cultuurweekend – Kom proeven van het Antwerpse cultuurseizoen. Je schoenen hoef je niet mee te nemen….

Logique à Belgique

België is een surrealistisch land. We haalden braaf de jodiumtabletten die de overheid gratis verstrekt voor wie in de buurt van een kerncentrale woont, voor het geval daarmee iets mis mocht gaan. Nabij de grenzen zijn er de kerncentrale van het Zeeuwse Borssele en die van het Franse Chooz. In België zelf, zo legt een de jodiumtabletten begeleidende folder netjes uit, zijn er vijf: in Doel, Mol-Dessel, Fleurus en Tihange. Voor elke nucleaire site ligt een noodplanningszone vast. Die ligt vast op 20 kilometer rondom. O ja, behalve voor de installatie in Fleurus. Daar ligt de zone vast op 10 kilometer rondom. Begrijpe wie begrijpe kan.

Bijna aaibaar (34)

 

Nopjes

Ben nog steeds bijzonder in mijn nopjes met de beschouwing die Hedwig Speliers wijdde aan mijn bij Uitgeverij WEL verschenen bundel Eigen terrein – Gedichten 1998-2013. Speliers’ recensie zag het licht in Poëziekrant 2015/1. Zie:

http://www.bertbevers.com/bestanden/HedwigSpeliersoverBertBeversinPoeziekrant.pdf

Nog geen 1%

Tien tot vijftien procent van de mensen is linkshandig. Ik behoor daartoe. Maar je kunt nog méér tot een minderheid behoren: Hoewel dat op mijn leeftijd niet meer zo duidelijk is als vroeger behoor ik tevens tot de roodharigen. En die maken wereldwijd nog geen 1% van de bevolking uit.

Niét doen

In Rusland moet je nooit, nooit maar dan ook nóóit binnenshuis fluiten. Het bijgeloof dat je daarmee voor levenslang geldgebrek zorgt is er wijdverbreid. Bij opkomende fluitdrang wachten tot je buiten bent, dus.

Oefenen in de regen

Even dacht ik dat we een nieuwe buur hadden die zijn instrument aan het bespelen was, maar het bleek een onverschrokken tubaspeler die aan het oefenen was in de regen en geduldig voor het stoplicht wachtte om al blazend over te steken….

Verrijking

Vroeger zag je in onze contreien dergelijke meisjeskapsels niet (jongens hadden ze overigens ook niet). Ik vind ze wel een verrijking.

Gevaarlijke hoeden

Er zijn zo van die overtredingen die van de aardbodem verdwenen lijken te zijn. Zo heeft er al een poos niemand meer gehoord van de Verordening tegen de hoedenspelden, die in april 1913 in Berlijn in werking trad. Daarbij werd het dragen van hoedenspelden, van welke de punt niet beschermd is, verboden. Toch moesten er toen, getuige de foto uit de Nieuwe Vlaamsche Illustratie van zondag 27 april 1913, nog regelmatig hardleerse overtreedsters geverbaliseerd worden.

Barbacoa

Het woord barbecue komt van de oorspronkelijke Indiaanse bewoners van de Caraïben, die het verhoogd rooster van jonge groene takken waarop ze boven een smeulend vuur vlees langzaam lieten garen barbacoa noemden. Tot zover dit Gemengd Bericht. 

Uitgestrekt

Ondertussen telt de haven van Antwerpen niet minder dan 41 dokken. Het eerste werd 210 jaar geleden gerealiseerd door Napoleon Bonaparte, naar wie het nog steeds is genoemd. Toen ik geboren werd waren er 27 dokken, toen we hier kwamen wonen 38. De haven blijft dus maar uitbreiden. Ze is enorm uitgestrekt, en je moet er echt de weg weten.

Cinema Trivia: Eerbetoon

Heel mooi vind ik het wanneer een regisseur een door hem bewonderde filmmaker eert door hem een rol(letje) te geven in een film. Dat deed bijvoorbeeld Jean-Luc Godard met de grote Fritz Lang, die in Le mépris zichzelf speelde. Op de still uit deze rolprent van links naar rechts Lang, Jack Palance, Michel Piccoli en Georgia Moll. Ook Steven Spielberg nodigde eens een geliefde regisseur uit om te verschijnen in een film: François Truffaut speelt mee in Close Encounters Of The Third Kind.

Weg ermee

Het zal ook Nederlanders die wel eens naar de Vlaamse televisie kijken opvallen dat de gemiddelde uitspraak van de Vlaming zorgvuldiger is dan die van de Nederlander. De laatste zegt tegen bijvoorbeeld kastje of opdrachtje kasje en opdragje, terwijl de eerste de t nog keurig laat horen. In Vlaanderen is een n die aan het einde van een woord staat ook nog voortreffelijk hoorbaar. Boven de Moerdijk is die auditief vrijwel geheel verdwenen. Sterker: mijn broer zag dat die n soms, zoals in Wolphaartsdijk, zelfs al uit het schríft wordt geweerd….

Rijkbedeelde k-klank

De k-klank is in ons alfabet het rijkst bedeeld. Die kan immers worden uitgesproken met niet minder dan 3 van de 26 letters: de c, de k en de q.

Een glimlach op de lippen

Waaraan dat nu exact ligt weet ik niet, maar een regenboog weet mensen quasi altijd een glimlach op de lippen te toveren….

Nog een

Alle woorden die eindigen op -ing zijn, zo kreeg ik ooit als kapstok mee, vrouwelijk behálve haring. Die stelling bleek lang te kloppen tot ik ontdekte dat ook tweeling (zélfs als het een tweeling betreft die uit meisjes bestaat) mannelijk is….

Gsm ouder dan gedacht....

Hoe zo’n apparaat destijds werkte is me niet helemaal duidelijk, maar er wérd 107 jaar geleden in de pers reeds melding gemaakt van mobiele telefonie. Er werd zelfs een heer met een zaktelephoon voor gefotografeerd.

Niet Vlaams meer

Veel, érg veel in België is beladen met communautaire wrijvingen.  Dat hebben wij ondertussen al lang in de gaten. Toen een van onze vrienden liet zien dat hij een Vlaamse gaai had gefotografeerd vertelde ik hem dat de Garrulus glandarius voortaan officieel geen Vlaamse gaai meer heet maar gewoon gaai. Toen hij vroeg waarom, grapte Geertje: “Daar zitten de Franstaligen achter. Geen Waalse gaai, dan ook geen Vlaamse gaai!”

Gekapt

Pas wanneer ik gasten uit het oude vaderland heb valt het me goed op hoezeer ik gewend ben geraakt aan het taalgebruik hier. Want al zien het Nederlands en het Vlaams er min of meer identiek uit, er zijn wel degelijk verschillen. “Wat bedoelt ze daarmee?” vroeg een vriend me die een mevrouw “Honderdvijftig gekapt” hoorde bestellen. In Nederland zou ze “Anderhalf ons gehakt” vragen….

Even wennen

Het zal een Antwerpse wattman zonder twijfel lukken een tram in Tallinn in beweging te krijgen, maar het zal zeker even wennen zijn aan het Ests op het besturingspaneel. Hij zal geen idee hebben wat Vasak suunatuli of Klaasipuhasti betekent, al heeft hij vermoedelijk wel een idee vermits de plaats van de knoppen hem bekend voor zal komen. Mikrofon is dan wel weer duidelijk, maar ja wat moet je daarmee als je het Ests niet machtig bent?

Uren zoet

Met een boek als Alles begint met A van Diedrik van der Wal kan ik me uren zoet houden. Het staat boordevol taaleigenaardigheden en -weetjes. Een voorbeeld. Officieel moet een woord dan wel minstens één klinker bevatten om een woord te mogen zijn, maar toch telt de Van Dale twee drieletterwoorden die uit dezelfde letter bestaan: mmm en zzz.

Beslist groen

Ons uitzicht, op de Nationale Bank en de Frankrijklei, aan de voorkant is ontegenzeglijk stads. Dat aan de achterkant echter is met de nabije paardenkastanjes en enthousiaste klimop beslist groen te noemen…. 

Ergerlijk

Iedere toetsenbordgebruiker weet hoe goed je op dient te letten om een IJ te maken. Je moet daarvoor immers voor zowel de i als de j de hoofdlettertoets ingedrukt houden. Ergerlijk vaak zie je echter her en der Ij staan. Niet alleen op papier, maar zelfs op abri’s: deze tramhalte van De Lijn heet niét Ijzerlaan maar IJzerlaan. Foei!

't Is wat 't is

Je kunt er zoveel kunsthistorische beschouwingen op los laten als je wilt maar ’t Is wat ’t is lijkt me een afdoende titel voor een tentoonstelling van werk van Fred Bervoets. Deze Antwerpse schilder ontwikkelde een volledig eigen stijl waarin hij het grote gebaar en ruimhartig kleurgebruik niet schuwt. Hij duikt in zijn idiosyncratische werken meestal ook zelf (meermaals) op. Telkenmale een plezier om te aanschouwen. ’t Is wat ’t is in Galerie De Zwarte Panter in de Antwerpse Hoogstraat te bekijken tot 13 september.

http://www.dezwartepanter.com/bervoetszaal.html

Uit de kast (CXI): Marc Tritsmans

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Alles is er nog van Marc Tritsmans (Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2020), waaruit ik op bladzijde 22 De merel in het tuinhuis opensloeg:

Elke dag ontmoetten wij elkaar op ooghoogte:
hij, in doodsangst zittend op breekbare eieren
ik, met ingehouden adem trachtend mijn fiets
geluidloos uit het tuinhuis te ontvreemden.

Zo keken wij elkaar van dichtbij in de ogen
waarin we zagen wat er allemaal gebeuren kon
en ik wist dat hij telkens alles met de razende
snelheid van zijn hartslag afwoog en toch

elke keer weer besliste om onbeweeglijk te
blijven zitten waar hij zo aanraakbaar, kwetsbaar zat.
Het vertrouwen van een merel. Het was steeds
een prachtig begin van een dag op deze wereld.

Trefzeker

Welk een práchtige woorden heeft de Duitse taal toch. In alle compactheid dikwijls overdonderend trefzeker. Kwam de term weer tegen die onze oosterburen en hun taalgenoten bezigen voor zelfmoord: Freitod….

Leuke woorden

Amelang, bronk, cubebe, eunjer, foibe, geveling, halmoer, iezeltje, joeter, keest, ledenketel, marling, rolf, strang, walslurp.

Onderweg met de tram: Lijn 1 in Tallinn

Ook in de hoofdstad van het verre Estland rijden er trams. Tussen de termini Kopli en Kadriorg loopt in Tallinn Lijn 1:

https://www.youtube.com/watch?v=O9miDBiwba0

Vlissinger straatbeeld

Een ansichtkaart uit 1925 voorstellende de Scheldestraat te Vlissingen, de geboortestad van ons pa. Op de foto drie opgeschoten gastjes. Te onduidelijk in beeld. Een van de drie zóu mijn vader op jonge leeftijd kunnen zijn. Zíjn vader, naar wie ik ook Lambertus werd genoemd, had in het hoekpand links zijn zaak. Pa zou vandaag 105 zijn geworden….

Aantrekkelijke letter

Wat voor bizarre onderzoeken er toch worden verricht. Elmo, Gum, Heather, Holly, Mistletoe en Rowan zijn zes apen die een maand lang de kans kregen tekst op een computer in te voeren. Het resultaat van hun ‘werk’? Amper vijf getikte bladzijden, met – het zal u niet verbazen – onbegrijpelijke lettercombinaties. De onderzoekers, van de Universiteit van Plymouth, konden – voor wat dat waard is – vaststellen dat het gros van de letters niet werd gebruikt. De apen hadden echter een absolute lievelingsletter: niet minder dan 76% van hun typewerk bestond uit de letter s. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn hier op dit ogenblik Bosch & Breugel van Pé Hawinkels, Chants de la liturgie Slavonne door het Choeur des Moines de Chevetogne onder leiding van Dom Grégoire Bainbridge, Drijfjacht van Albert Hagenaars en de Andrei Tarkovsky Collection (bevattende diens Stalker, Le Miroir, Solaris, Andrey Rublev en L’Enfance d’Ivan).

Vage Odeon

In de oude stadsgids van Antwerpen die ik weer eens uit de kast heb staat ook een advertentie van cinema Odeon hier aan de Frankrijklei. Ik kan me nog herinneren dat ik daar vroeger wel eens kwam. Zo staat me nog voor de geest dat ik Borsalino & Co, met Jean-Paul Belmondo en Alain Delon, daar zag in 1974. Het is al lang geen bioscoop meer, maar de naam hebben ze nooit echt van de luifel kunnen halen. Als je goed kijkt zie je daar voorop nog steeds vaag ODEON….

Nieuwsgierige bongo

Iedere keer weer word ik in de Zoo wel ergens door verrast. Deze keer door een bongo, een Tragelaphus eurycerus, die al knielend lijkt te proberen ín een stronk te komen….

Politiek incorrect

Mocht de Nieuwe Vlaamsche Illustratie in dit tijdperk van Black Lives Matter nog bestaan dan zou de redactie een stukje zoals dat in de editie van zondag 1 juni 1913 verscheen beslist niét plaatsen. Dat weet ik zeker.

Recordhouder

Ornitholoog David Allen Sibley noteert in zijn boek Hoe het is om een vogel te zijn dat de lange hals van een zwaan bedekt is met een dichte laag veren met alleen al rond de hals meer dan twintigduizend veren. De fluitzwaan is recordhouder met de meeste veren die ooit op een individuele vogel zijn geteld: iets meer dan 25.000 in totaal, waarvan 20.000 op kop en hals.