Scheldetrouw

Reeds in de eerste dagen van het bestaan van België was er een telegraafverbinding tussen Bergen op Zoom, mijn geboortestad, en Antwerpen. Dat viel me op bijgaand oud kaartje op. Tussen Bergen-op-Zoom (zoals de naam hierop luidt) en Antwerpen was er zelfs een verbinding met Bath (hier Bat genoemd, de naam dient overigens uitgesproken te worden als Bats), een dorpje met minder dan honderd inwoners. Ik woonde in Bergen op Zoom, en in Bath. En nu dus in Antwerpen. Uit het kaartje moge duidelijk blijken dat ik reeds mijn ganse leven Scheldetrouw ben....

Mooie zogjes

Wat een komisch geluid maakten deze twee exemplaren van de Branta canadensis, de Canadese gans, toen ik hen huns inziens iets te dicht naderde. Het leek wel getoeter. Uiteindelijk kozen ze eieren voor hun geld en gingen ze te water. Daarbij voor een mooi zogje zorgend....

Zinloze weetjes

Weer een paar Zinloze weetjes (een rubriek in onze omroepgids waar ik dol op ben): Koeien die een naam hebben geven meer melk dan naamloze koeien. Een hondenvlo kan hoger springen dan de vlo van een kat. Ratten horen het verschil tussen iemand die Japans achterstevoren spreekt en iemand die Nederlands achterstevoren spreekt. Tijdens het niezen staken alle lichaamsfuncties, inclusief de hartslag. Nou?

Nebraska

De Verenigde Staten van Noord-Amerika krijgen veel te veel aandacht. Waarom besteden de media toch zoveel ruimte aan het succesje van een quantité negligable als The Tea Party, en weten ze beter wie de gouverneur van Nebraska is dan wie de minister-president is van bijvoorbeeld Nordrhein-Westfalen, een buurstaat nota bene? Grrrr....

Uit de kast (17)

Deze keer plukte mijn niet door de blik gestuurde hand Mijn stilstaand woord van Roel Richelieu Van Londersele uit de poëziekast. Deze bundel verscheen in 1977 bij Uitgeverij Walter Soethoudt in Antwerpen. Ik sla het boek op een willekeurige bladzijde open, en op pagina 41 lees ik dit gedicht:

Een schietgebed is sneller dan een woord
sneller dan een antwoord dat de adem
van een brief moet gebruiken.
Zo is in mij het wachten ontstaan
onnoemlijk maar met een dak om te schuilen
en regen om dat dak waardevol te maken

morgen maak ik voetstappen,
een weg met de steun van de velden,
een spoorlijn om de genoemde gebreken
vlugger aan te voeren, en in de verte:

in de verte een rivier
om de kleur van dit wenen
niet alleen te laten.

Tinten groen

Ik ben blij dat het weer herfst is, da's toch het jaargetijde naar mijn hart. Het heeft ook visueel zo veel te bieden. Als de bladeren gaan verkleuren valt pas goed op hoeveel verschillende tinten groen er eigenlijk zijn....

Artilleriestraat 3, Bergen op Zoom

Hier zie je mijn vader beatae memoriae op de puinhopen van het huis dat als adres Artilleriestraat 3, Bergen op Zoom (er waren nog geen postcodes) had. Een foto uit 1970. Hier liggen heel wat van mijn vroege herinneringen. De nummers 1, 3 en 5 moesten eind zestiger jaren plaatsmaken voor de Westersingel, een Modern Gedrocht dat ruim baan moest bieden aan al die mensen die ineens vonden dat ze auto moesten gaan rijden. Een heel patroon aan middeleeuwse straatjes moest daartoe tegen de vlakte. Ik vind dat nog steeds eeuwig zonde....

O le Ao o le Malo

Abdullah, Abdullah II, Akihito, Albert II, nog een Albert II, Beatrix, Bhumibol Adulyadej, Elizabeth II, George Tupou V, Hamad ibn Isa Al Khalifa, Hamad ibn Khalifa Al Thani, Hans-Adam II, Harald V, Hassanal Bolkiah, Hendrik, Jigme Khesar Namgyel Wangchuk, Juan Carlos, Karel XVI Gustaaf, Letsie III, Margaretha II, Mizan Zainal Abidin, Mohammed VI, Mswati III, Norodom Sihamoni, O le Ao o le Malo Tupua Tamasese, Qaboos bin Said en Sabah Al-Ahmad Al-Jaber Al-Sabah. Op de hele wereld zijn er nog steeds 27 mensen die op een troon zitten alleen omdat ze door een speling van het lot op de juiste plaats in het juiste gezin zijn geboren. Wat een ridicuul feodaal verschijnsel in een voor het overige redelijk Moderne Tijd. Zelfs de páus - daar gaan mensen nogal eens aan voorbij - wordt gekozen....

Vooruitziende blik?

Wederom een politiek spannende dag voor België: vandaag moeten Elio di Rupo en Bart De Wever, de grote winnaars van de verkiezingen namens twee totaal tegenovergestelde entiteiten, beslissen of er nog iets aan te vangen valt met België als staat. De laatste tijd wordt er ook in Wallonië openlijk over een eventuele scheiding gesproken, waarbij zelfs al nagedacht wordt over een nieuwe naam. Wallonië? Wallobrux (want ze zouden er maar wat graag Brussel bij hebben)? La Belgique? Anderen zijn er al lang over uitgedacht. Zit te bladeren in de index van Martin Gilberts boek First World War, en daarbij valt het me op dat de toestand aan de overkant van The British Channel sommige Britten reeds geruime tijd duidelijk is: achter Dinant staat immers (Belgium) en achter Dixmude (Flanders)....

Vintage op het podium

Op zijn Vintage-website (zie de link onderaan) verzint Danny Braem dagelijks een nieuwe kijk op een oude kiek. Deze zondagmiddag gaf hij eens in levenden lijve commentaar bij de collectie oude foto's en documenten die hij in huis heeft, op de eerste editie van Dia Dialogica in het literair café Den Hopsack. Onder de titel Thuisloos schetste hij aan de hand van ansichten, brieven, kaarten en telegrams de relatie die in 1944 ontstond tussen de Engelsman Archie Marshall en diens Franse lief Sophie en hoe die zich na Marshalls omzwervingen over de halve wereld ontwikkelde. Het publiek wist zijn optreden te waarderen.

http://vintage.charmantwerpen.be/

Salami alom

In de kelder kwam ik Tussen de rails tegen, een avontuur van die maffe cowboy Cocco Bill. Mijn broer Peter en ik waren daar vroeger dol op. Het is een hilarische parodie, gelardeerd met allerlei maffe figuurtjes in het decor. We vonden het altijd een sport om de meeste worsten te ontdekken, want dat was een van de dada's van de tekenaar, om te pas en te onpas opengesneden salamiworsten te tekenen. Benito Franco Jacovitti (1923-1997) begon met de avonturen van Cocco Bill in Il Giorno, in 1957.
http://www.jacovitti.it/jacovitti/public/home.jsp

Niets vergeten?

De ene conducteur is beter gemutst dan andere. Er zijn er werkelijk bij die echt iets van hun job maken. We naderden Antwerpen-Centraal toen de treinbegeleider van dienst (het was vrijdagavond, wellicht woont hij in 't stad en rook hij de stal) ons allemaal een mooi weekeinde wenste en besloot met de boodschap "Gelieve bij het verlaten van de trein na te gaan of u niets of niemand vergeten bent."

Uitkijken geblazen

Dat het weer herfst aan het worden is bedenk ik iedere keer wanneer ik naar buiten wil fietsen: onze cour wordt overhuifd door drie majestueuze paardenkastanjes en daaruit vallen nu slag om slinger hun vruchten. Da's dus uitkijken geblazen (of gehelmd de deur uit aan), want het is geen pretje om zo'n van grote hoogte naar beneden vallende kastanje op je kop te krijgen....

Junge, komm' bald wieder....

Uiterst genoeglijke avond doorgebracht in dat charmante literair café Den Hopsack in de Grote Pieter Potstraat hier in Antwerpen. Ontmoette er onder meer (we zagen elkaar eerder maar één keer, in Utrecht - tijdens de voorstelling van een bloemlezing waarin werk van ons beiden verscheen) Job Degenaar. Roger Nupie vereeuwigde ons (zie boven). Job was, via fax en later e-mail een gewaardeerd medewerker van mijn tijdschrift voor poëzie De Houten Gong. De aanleiding: Der Deutscher Abend die mijn vriend Frank De Vos in Den Hopsack had belegd samen met Annmarie Sauer. Poëzie in het Duits, Engels, Frans en Nederlands van Wilfried Bienek, Fred Schywek, Bart Stouten, Olivier Cousin en Job Degenaar. Mooie wisselwerkingen, plezante sfeer. Deze zaterdagavond is er een reprise in de Permekebibliotheek. Een aanrader! Voor een bescheiden fotoimpressie zie onderstaande link. Job las poëzie voor, maar zong ook wat liedjes. Waaronder Freddy Quinns fameuze Junge komm' bald wieder, waarmee hij héél De Hopsack aan het zingen kreeg. Het is dus zíjn schuld dat ik dezer dagen Junge, komm' bald wieder, bald wieder nach Haus. Fahr doch nie wieder, nie wieder hinaus niet uit mijn kop krijg....

http://www.deutscherabendhopsack.blogspot.com/

Leuke uitslagen

Fictieve maar auditief leuke voetbaluitslagen: Feyenoord-Willem II 2-2, Borussia Mönchengladbach-Schalke 04 0-4, Greuther Fürth-FC Ingolstadt 04 0-4, FC Sankt Pauli-FSV Mainz 05 0-5....

2 Gramm Licht

Antwerpen is een kleine maar fijne kunstgalerie rijker: MX7 Gallery, aan de Marnixplaats 7. Die pakt gelijk uit met een nieuwe tentoonstelling van de door mij hogelijk gewaardeerde Bert Timmermans, wat mij betreft een van de meest interessante jongere kunstenaars (ik mag me de trotse eigenaar van een van zijn werken noemen) van het moment. 2 Gramm Licht is de titel. Ook nu weer werk op de vierkante decimeter, veel zwart en vage - al dan niet bewerkte - fotofragmenten.

Leitmotiv zijn de geallieerde bombardementen op Duitse steden in de Tweede Wereldoorlog, omwille van het feit dat de overwinnaar de geschiedenis schrijft lange tijd een taboe gebleven. Die eisten tienduizenden burgerslachtoffers. Het is goed dat Timmermans dit engagement opneemt. Zijn nieuwe werk is wrang, maar ontroert tegelijkertijd. Het is uitgestald in een zesluik voorstudies, in vier mooie vitrinekasten en in drie lichtbakjes. Toen ik buiten stapte zoemde er nog geruime tijd mooi Duits door mijn hoofd. Kalte Heimat bijvoorbeeld. En Versunkenes Sehnsuchtsland....2 Gramm Licht is de moeite van een bezoek meer dan waard!
http://www.mx7gallery.com/expocurrent.html

Eentje(s)

'In de Antichambre van het Concertgebouw zie ik soms wereldberoemde pianisten rustig in hun eentje repeteren,' lees ik in een artikel. Grammaticaal is er niets mis met deze zin, maar wat mij betreft - zeker omdat er een meervoudsvorm wordt gebruikt - semantisch wel. Uit de Van Dale: eentje (onbep. vnw.) in de verb. op of in zijn eentje, terwijl men alleen is, alleen: hij zat, liep in zijn eentje, zonder gezelschap; hij deed het op zijn eentje, in of op zijn eentje, zonder hulp. Dat in hun eentje zit me niet lekker....

Forty Boots

Leuk, ontdekte dat Forty Boots, een vertaling van mijn gedicht Veertig laarzen, op de blogspot prijkt van John Irons. Dat is een Schot die Deense en Nederlandse poëzie vertaalt naar het Engels. Verkeer in deftig gezelschap, want de blog brengt ook Engelstalige versies van gedichten van onder meer Jeppe Aakjær, Emil Aarestrup, Gerrit Achterberg, J.C. Bloem, P.C. Boutens, Jan Hanlo, Erik Jan Harmens, Klaus Høeck, Peter Holvoet-Hanssen, Gerrit Komrij, Gerrit Kouwenaar, Lucienne Stassaert, Toon Tellegen en Victor Vroomkoning:
http://johnirons.blogspot.com/2010/04/poem-by-dutch-writer-bert-bevers.html

Wie belangstelling mocht hebben voor de oorspronkelijke versie kan naar beneden scrollen in:
http://www.bertbevers.com/gedichten.htm

Ter herinnering aan Egide Van Thielen

Wat een pechvogel. Trof in oude folianten volgende getikte mededeling: Van Thielen, Egide. 1e sergeant, 13e linie, 30 jaar, overleden te Brugge op 11 november 1918....Hoeft natuurlijk niet te betekenen dat Egide Van Thielen die dag snéuvelde (het kan zijn dat hij in de West-Vlaamse hoofdstad al een tijdje in het hospitaal lag), maar om effectief op de állerlaatste dag van De Groote Oorlog de geest te geven heeft toch wel iets navrants. Ik vond al dat Paul Bäumer, de hoofdpersoon in Van het westelijk front geen nieuws van Erich Maria Remarque (zie de opname hieronder van de laatste bladzijde uit een exemplaar van het 65ste duizendtal, in 1929 bij de Erven J. Bijleveld te Utrecht verschenen) zo dicht bij de Wapenstilstand sneefde....

Vers bij Tzum

De week goed begonnen: Place des Vosges - een gedicht uit mijn onlangs voltooide cyclus Arrondissementen - prijkt vanaf hedenochtend op de weblog van het vanuit Groningen opererende literaire tijdschrift Tzum:
http://www.tzum.info/2010/09/gedicht-bert-bevers-place-des-vosges/#more-1960

Bootsgappenleistjes

Altijd raap ik boodschappenlijstjes op als ik die onbeheerd in boodschappenkarretje, mandje of winkel zie liggen. Dat leverde tot nu toe reeds een forse, zich gestaag uitbreidende (en overigens volkomen nutteloze) collectie op. Ik breid die verzameling iedere dag uit met een exemplaar sinds ik de mogelijkheden van Het Bloggen ontdekte. Ik was eigenlijk vergeten dat ik er ook vroeger al bijeen plukte. Dacht daar ineens aan toen ik twee cahiers 'vond' - ze stonden wat achteraf in de kast - waarin ik in 1985 (da's toch al een kwárt eeuw geleden) al de nodige bootsgappenleistjes (want o, o, o: wat staan er toch veel fouten in) verzamelde. Zie:
http://www.geefonsheden2.blogspot.com/

Van Gogh in de kroeg

Tussen oude inplakplaatjes uit een serie van Liebig Soepen een merkwaardig exemplaar over Vincent van Gogh. "Van Gogh hield er van zich onder het ruwe volk te mengen en samen met de matrozen, de danskroegen van het Antwerpse Sint-Andrieskwartier te bezoeken," luidt de Verklaring op de keerzijde. Welke kroeg zou voor deze prent model hebben gestaan? Ik vind het overigens nogal mee vallen met de ruwheid van het volk rond de rosse pijproker....

Studie & Sport

De Broeders van Liefde zouden aan mij een strenge abt hebben. Dan geven ze onderwijs, in hun Sint-Eduardusinstituut, en dan doen ze dat slordig. Leerlingen worden geworven met de leuze Studeren en sport in St.-Eduardus. Dat rammelt wat mij betreft. Het zou moeten zijn Studeren en sporten in St.-Eduardus, ofwel Studie en sport in St.-Eduardus. Maar een verbum en een substantivum in zo'n combinatie? Bah!

Eindelijk rust....

Dichters in Nederland en Vlaanderen doen iets fout. Ze ploeteren en zwoegen op hun poëzie, om te merken dat zodra die verschenen is daar quasi geen haan naar kraait. Neen, dan het Verenigd Koninkrijk. Daar is de markt gans anders, en worden de boekhandels bestormd zodra je nieuwe bundel uit is....De scenaristen van de televisieserie Inspector Dalgliesh hebben waarschijnlijk veel achting voor dichters, maar een niet zo'n fijne neus voor de realiteit van het literaire wereldje. De synopsis van de aflevering die nu bij me op het bureau ligt meldt dat hoofdinspecteur Adam Dalgliesh van Scotland Yard zich na het verschijnen van zijn nieuwe dichtbundel een tijdje heeft teruggetrokken aan de kust van North Norfolk waar hij....(let op, dichters!) even kan ontsnappen aan de aandacht en publiciteit!!!!

Bienvenue à la France

Ieder jaar sluist Parijs € 635.000.000 naar het 9000 kilometer verder gelegen Mayotte. Mayotte? Dat is sinds kort een nieuw departement van de Franse staat. Het 101ste. Dat leer ik van de aanbevelenswaardige blog Dick en France, waarop regelmatig van dergelijke berichtjes staan die je hier niet makkelijk de kolommen ziet halen:
http://dickenfrance.blogspot.com/2010/08/achtertuin.html

Volgorde

Een boodschap in vier talen op een brievenbus van de bank: Deponeer in deze brievenbus nooit bankbiletten of cheques. Ne déposez jamais de billets ou chèques dans cette boite aux lettres. In diesen briefkasten keine Schecks oder Banknoten einwerfen. Never deposit cheques or cash in this letter-box. Waarom, zo vraag ik mij daarbij af, mogen er in het Nederlands en het Frans geen bankbiljetten en cheques in worden gestoken, en in het Duits en het Engels geen cheques en bankbiljetten (de omgekeerde volgorde)?

Een mooi jubileum

Op 20 mei 1959 richtte K.L. (Bert) Poll het Hollands Weekblad op. Vanaf 1962 werd de verschijningsfrequentie daarvan teruggeschroefd en kreeg het tijdschrift voor literatuur en politiek de naam Hollands Maandblad. Onlangs verscheen nummer 750, en dat mag voorwaar een mooi jubileum worden genoemd. Tot zijn overlijden in 1990 was K.L. Poll de enige redacteur (sedert negen jaar is Bastiaan Bommeljé de eindverantwoordelijke). Toeval bestaat niet. Naast Hollands Maandblad 750 ligt een aantal mappen die ik aan het doorspitten ben op zoek naar een oude recensie. Die vind ik niet. Wel een briefje dat K.L. Poll zaliger me schreef (ik ben een klein onderdeel van de geschiedenis van Hollands Maandblad - er verscheen poëzie van me in), waarin me nu pas een joekel van een taalfout van de strenge redacteur opvalt: in regel 11 schrijft hij bedoeld, waar dat natuurlijk bedoelt had moeten zijn....

Blote tieten en happende visjes

Met plezier maak ik een uitzondering voor AAaRGh, een puike tekenaar van spotprenten, maar voor het overige erger ik me altijd mateloos aan het gratis dagblaadje Spits. Het niveau daarvan is om te huilen. Blader door een exemplaar van vorige week, waarin mijn oog valt op Blote tieten en happende visjes, een beschouwing over de film Piranha 3D. Recensente Marieke Kremer heeft ongetwijfeld ergens een schooltje voor journalistiekje gevolgd, ze moet echter nog veel leren. Niet alleen weet ze niet hoe haar taal te gebruiken (het moet natuurlijk die plot zijn, en niet dat plot en voor een duivels visje, die dan zijn tanden laat zien gelieve men een duivels visje, dat dan zijn tanden laat zien te lezen), maar ook inhoudelijk slaat ze er zo maar een slag naar: niet Richard Dreyfuss blies in de klassieker Jaws immers de reuzenhaai naar de verdoemenis, maar Roy Scheider....Zit ineens een liedje van Barend Servet te neuriën: Waar moet dat heen? Hoe zal dat gaan? Waar komt die rotzooi toch vandaan?

Koninkrijk Circus

België bestaat nog. Volgens de Franstaligen, die ineens hysterisch beginnen te roepen dat ze zich moeten voorbereiden op het einde van het land (een tactische manoeuvre voor het hinterland - maar leg dat de buitenlandse pers, die het nieuws gretig verspreidt, maar eens uit), nog nét. De staatkundige troebelen blijven in elk geval gefundenes Fressen voor de politieke tekenaars. Dit is weer een erg treffende prent. Koninkrijk Circus? Koninklijk Circus?

Wapperende soutane

Af en toe is het hier aan de overkant van de Leien net of we vijftig jaar in de tijd terug zijn geworpen. In de Hemelparochie, in de Hemelstraat, is namelijk een aantal jonge priesters actief. In Beieren, delen van Frankrijk en Italië is het nog normaal dat je een jonge kapelaan met wapperende soutane in het straatbeeld ziet, maar hier is dat ondertussen toch een eerder zeldzaam verschijnsel geworden. Het betreft overigens leden van de ultrabehoudende Priesterbroederschap Sint-Pius X, de Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X (FSSPX). Die werd in 1988 door Johannes-Paulus II geëxcommuniceerd omdat hun voorman Marcel Lefebvre (1905-1991) zonder toelating van Rome vier FSSPX-priesters tot bisschop had geconsacreerd. Vorig jaar januari maakte het Vaticaan bekend dat de excommunicatie zou worden opgeheven, dus de jonge geestelijke op de foto loopt daar wat Benedictus XVI betreft 'legaal'....

Freitod

Welk een práchtige woorden heeft de Duitse taal toch. In alle compactheid dikwijls overdonderend trefzeker. Kwam de term tegen die onze oosterburen en hun taalgenoten bezigen voor zelfmoord: Freitod! Klinkt dat niet wunderbar?

Een jarenlang misverstand

Toen ik een kruiswoordraadsel zat in te vullen, en voor de opdracht 'zuurachtig' rins invulde realiseerde ik me plots dat ik altijd dacht dat Rinse appelstroop uit Rins kwam, een plaats die ik niet wist te liggen maar waar ze vast veel appelboomgaarden hadden. Fout gedacht dus, rinse is simpelweg een smaakomschrijvend adjectief....

Gringo Star

Ik stond een tijdje terug voor het raam naar de Bourlastraat te kijken toen er een man passeerde bij wie ik dacht 'Hé, dat lijkt Ray Davies wel.' De dag erop las ik in de krant dat het Ray Davies (de componist van de mooiste pophit aller tijden, Waterloo Sunset) wás. Hij had in het café Crossroads, hier nota bene achter de hoek, een avondlang een try-out gegeven voor zijn nieuwe toer....Waarom denk ik daaraan? Omdat er een jong bandje is dat niet de platenkasten van pa maar van opa plundert, hetgeen het hitje All Y'all opleverde. De groep heeft de fantastische naam Gringo Star, maar wát een genant jatwerk is het. Gringo Star kopieert gewoon het geluid van Ray Davies en zijn Kinks uit de jaren 1964 en 1965....Luister maar:
http://www.youtube.com/watch?v=agbRq7Jmo3M

Grazie mille

En dan komt daar ook, uit Middelburg nota bene, van mijn gewaardeerde collega Francesco il Cuoco, nog eens een fraai exemplaar op de klep vallen. Zoals sommige Engelstaligen bezigen: Some guys have all the luck....

www.vanisheddoors.blogspot.com

Zichtbare voeten

Het is altijd aardig om te merken dat er mensen met je meedenken. Vandaag werd ik door maar liefst twee vrienden bedacht met een bijdrage voor Vanished Doors, de blog waarop ik verdwenen deuren en ramen verzamel. Uit Zuid-Limburg stuurde Kees Wagtmans me een foto van de Volmolen in Epen, waarin in de loop van de tijd nogal het een en ander werd dichtgemetst (foto onder), en uit Java zond Albert Hagenaars me bovenstaande opname uit de Candi Sewu in Klaten. Merkwaardig, die voeten die klaarblijkelijk zichtbaar mochten blijven....

Voor de collectie zie: http://www.vanisheddoors.blogspot.com/

Capibara & caracara

Toen ik daarstraks even wat televisiezenders aandeed bleef ik op BBC2 hangen waar een natuurdocumentaire aan de gang was. Zag een zeldzame vorm van symbiose, tussen een knaagdier en een roofvogel. De caracara (de polyborus plancus), een Amerikaanse valkachtige, ontdoet met haar vlijmscherpe snavel de capibara (de hydrochoerus hydrochaeris) van teken die de eerste smaken en de tweede hinderen. Overigens betreft het wel het grootste knaagdier ter wereld. Een roofvogel zal dáár dus niet zo gemakkelijk een prooi in zien.

Geheimzinnige machinaties

Er zijn, dat is mijn vaste overtuiging, maar twéé soorten mensen: mannen en vrouwen. Dat blijkt telkens weer. Het schijnt dat mannen, als ze een trui, een hemd of een T-shirt aantrekken, daar éérst het hoofd doorheen steken en pas dan de armen. Het merendeel van de vrouwen doet dat naar verluidt juist andersom. Doeschka en Geerten Meijsing bevestigen dat in hun boek Doodslag: "De vrouwelijke officier van justitie herinnerde ons eraan dat mannen en vrouwen, god weet waarom, op verschillende wijze een T-shirt of trui aantrekken. Mannen trekken het kledingstuk eerst over hun kop en steken dan hun armen in de mouwgaten. Terwijl vrouwen doorgaans eerst hun armen in de mouwen steken, en dan shirt of trui over hun hoofd halen." Hier in huis klopt dat verschil. Wat voor geheimzinnige machinaties zouden hiér nu weer aan ten grondslag liggen....?

Poëzie Erik Heyman verzameld

Het is een goede zaak dat het verzamelde werk van de betreurde dichter (en kernfysicus) Erik Heyman (1960-2010) gaat verschijnen. Zulks gebeurt bij uitgeverij De Contrabas. In het boek worden nagelaten werk, en de poëzie uit Eriks bundels Neergeschreven (1981), IJstijd (1984), Dagmaat (1994) en Mantis (2006) opgenomen. De Verzamelde Gedichten van Erik Heyman worden officieel gepresenteerd op vrijdagavond 8 oktober 2010 in GC De Warande in Liedekerke. Tijdens die avond zal een aantal collega-dichters en vrienden poëzie van Erik voorlezen: Patrick Bernauw, Bert Bevers, Piet Brak, Chrétien Breukers, Alain Delmotte, Reine De Pelseneer, Herman Fierens, Albert Hagenaars, Frank Pollet, Paul Rigolle, Kirstin Vanlierde, Herlinda Vekemans, en Willie Verhegghe. Anja Van Geert zal het geheel presenteren, Eddy Peeremans de muziek verzorgen.
http://www.erikheyman.be/voorstelling.html

http://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/erik-heyman-verzamelde-gedichten/b1fc910f-b9dc-41f9-bb4c-3b1a3956c4ec

Oorlogsgraf

Toen ik het Schoonselhof, die prachtige Antwerpse begraafplaats, weer eens betrad viel het me op dat onder het bord dat verwijst naar de Commonwealth War Graves een iets kleiner hing met daarop Nederlands oorlogsgraf. Ik dacht: "Hé, moet dat niet Nederlandse oorlogsgraven zijn?" Maar neen. Onderzoek leerde dat er talloze Belgische en Engelse militairen liggen begraven, maar dat er inderdaad maar één Nederlands gesneuvelde zijn laatste rustplaats heeft gevonden. Tussen al die Belgische zerken met de Belgische driekleur, heeft er één de Nederlandse....

Het betreft het graf van Johannes Slabbekoorn (1919-1944) uit Kloetinge, die na op Duits vuur te zijn gestoten zijn laatste adem uitblies in Antwerpen. Leden van de funeraire vereniging 't Grafzerkje brachten vorig jaar op 4 november, Slabbekoorns sterfdag, nog een kleine hulde aan het graf (zie foto hierboven). Een mooie geste....
http://www.schoonselhof.be/schoonselhofnz/slabbekoorn%20joannes.html

Een beetje proppen....

Op deze voorlaatste dag van augustus lijkt het al serieus herfst. De regen komt met bakken naar beneden, en de wind giert door de straten. Wij zetten de verwarming altijd op 15 mei af, en op 15 september weer aan. Als het aan de poezen ligt mag ze vandaag echter al hoger. Zoeteke en Stefke hebben ieder een eigen mandje, maar zojuist kropen ze tegen elkaar aan in slechts één daarvan. Het was een beetje proppen, maar nu liggen ze het toch lekker warm te hebben....

Josquins acrostichon

Bijzonder fraai is de Missa «lesse faire a mi» van Josquin Des Prez (circa 1440-1521), de componist over wie Theun de Vries een halve eeuw geleden de intrigerende roman Het motet voor de kardinaal schreef. Ontdekte in het tekstboekje dat het album begeleidt een kleine literaire nalatenschap van de grote Josquin: de (Latijnse) tekst van Illibata Dei Virgo is een acrostichon. Kijk maar: de eerste letters van de regels vormen van boven naar beneden gelezen zijn naam: Josquin D Prez!
www.youtube.com/watch?v=wfn8wU097Lw

Welke zal het eerst gestreken worden?

Het lukt Elio di Rupo waarschijnlijk niet om de eerste Franstalige premier van België sedert 1974 te worden. Hij slaagt er maar niet in de Franstaligen ervan te overtuigen dat het land een andere koers dient te gaan varen. Benieuwd hoe de vlaggen er binnenkort bij hangen....

85ste editie van de Schaal Sels

Vanmiddag vond in Merksem de Schaal Sels plaats. Dat is niet zomaar een kermiskoers maar een professionele wielerronde waaraan ploegen als Katjoesja, Rabobank en Vacansoleil deelnemen. Het was al de 85ste editie van de wedstrijd. Lange tijd (zie foto onder) leidde Bobbie Traksel, de sympathieke renner die eerder dit jaar in letterlijk barre weersomstandigheden Kuurne-Brussel-Kuurne op zijn naam schreef, de dans maar uiteindelijk werd het 23-jarige Litouwse talent Aidis Kruopis (op de bovenste foto nog in de buik van het peloton) winnaar.