Mijn gedicht Petrarca reist ongewapend door de Ardennen, verscheen oorspronkelijk in nummer 79 van het
literair tijdschrift De Brakke Hond, en later in mijn bundel In de buurt van de wereld. Het gedicht werd ook meegenomen in De scheurkalender van de poëzie
2013, die ik in de kast weer
eens tegenkwam. Samensteller Chrétien Breukers schreef erbij: ‘Dit is een mooi
gedicht, maar mijn aandacht werd na eerste lezing vooral getrokken door ‘de
wilde weit’. Ik wist niet wat dat was. Na enig zoeken, bleek het een plant, een
onkruid. Op de foto die ik via Google vond herkende ik het groeisel. Ineens
werd de plassende Petrarca, tussen dat onkruid, voorstelbaar. Ik zag hem voor
me, in zijn gewaad, de boog urine richting de grond; op de achtergrond
snuivende paarden.
maandag 14 december 2020
Ik hield het hele gedicht voor een fantasie, een
hersenspinsel van de dichter, die in een luimige bui had besloten om Petrarca
eens richting de Ardennen te verplaatsen. Niets is minder waar! In een boek van
Catharina Ypes, Petrarca
in de Nederlandse letterkunde (uit 1934) is te lezen dat de dichter wel degelijk ter plaatse was.
Sterker, hij had er een goede vriend, ‘Het was: Ludovicus Sanctus, of in zijn
moedertaal: Lodweij Heiligen van Beeringen, aldus genoemd naar zijn geboorteplaats
in Belgisch Limburg’. Zo kwam ik, via onkruid en een boek van Ypes, in mijn
geboortestreek terecht. Een bijzondere streek, want de dichter Petrarca heeft
er nog rondgelopen. Ik wist ineens niet wat ik las.’ Leuk dat een gedicht
iemand zo ‘aan het werk’ kan zetten.
https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-petrarca-reist-ongewapend-door-de-ardennen
zondag 13 december 2020
Geen ja
Graag lette ik goed op bij de lessen
Latijn, en quasi dagelijks ervaar ik dat ik er nog steeds plezier van heb. Maar
het staat me niet bij dat ons ooit expliciet is verteld dat het Latijn geen
woord voor ja heeft. Realiseer me dat bij het lezen van YES, een
gedicht van Robert Graves dat begint met The Romans had no word for YES.
In de praktijk gebruikte men woorden als sic en ita, die
weliswaar van instemming getuigen maar niet duidelijk als ja maar eerder
als inderdaad.
zaterdag 12 december 2020
Bijzonder buurtje
Een van mijn lievelingsschilders is Lourens Alma Tadema, later Sir
Lawrence Alma Tadema (1836-1912). Na zijn studie aan de academie in Antwerpen
verhuisde hij naar Londen waar hij grote faam verwierf. In 1884 kocht Tadema de
monumentale villa 34 Grove End Road, die door hem op kostbare wijze werd
verfraaid: de interieurs hadden decoraties van zeegroen marmer en waren
voorzien van parket, dat men slechts met sloffen aan mocht betreden; er was een
atrium met mozaïekvloer, een atelier met een grote apsisvormige afsluiting, een
hal met 45, door vrienden geschilderde panelen en een tuin met colonnade. Het
was er alsof men een schilderij van de meester zelf binnenstapte.
Hij ontving er vele beroemdheden als John Millais, Henry
Irving, Oscar Wilde, Enrico Caruso en Pjots Iljitsj Tsjaikovski. Ook Louis
Couperus bezocht hem hier. 34 Grove End Road ligt in een bijzonder buurtje. De
huidige bewoners weten waarschijnlijk niet beter dan dat er dagelijks hordes
‘zebrapadtoeristen’ passeren want op de hoek bij 34 Grove End Road begint Abbey
Road, en schuin aan de overkant liggen de befaamde Abbey Road Recording
Studios….
Smakelijk!
Een van de beste verbeeldingen van de
nakende effecten van de Brexit vind ik nog steeds deze, die ik aantrof bij Hans
Mellendijk.
vrijdag 11 december 2020
Baas boven baas
32 oogt aardig, maar in Maldegem halen
ze daar hun neus voor op. Daar hebben ze een straatnaam die niet minder dan 40
letters telt: de Burgemeester Charles Rotsart de Hertainglaan. De langste
straatnaam in Nederland telt er 50: de Laan van de Landinrichtingscommissie
Duiven-Westervoort, in Duiven.
De langste straatnaam van Antwerpen
Voor het
Instituut voor Nutteloze Onderzoeken (IVNO) heb ik eens uitgezocht wat de
langste straatnaam in de gemeente Antwerpen is. Ik kwam tot een Top 5. De
Pieter Jozef Nauwelaertsstraat telt 28 letters. Er zijn er twee met 29 letters:
de Prinses Josephine-Charlottelaan en de Professor Van den Wildenberglaan. Tot
30 letters schopt het de Zusters van onze Lievevrouwstraat, en tot 31 Omheining
der Statie van Borgerhout. Op nummer 1 staat, met 32 letters, het Burgemeester
Edgard Ryckaertsplein. Overigens zijn de kortste straatnamen in Antwerpen Bist, Laar en Meir. Tot zover deze mededeling van het IVNO.
donderdag 10 december 2020
Interview op Meander
In Alkmaar verscheen vandaag op het
literaire magazine Meander een weergave van het vraaggesprek dat Alja
Spaan met me had, plus drie gedichten.
https://meandermagazine.nl/2020/12/wanneer-de-inspiratie-er-is-moet-je-aan-de-slag/
Doen ze dat nog?
Een van de geluiden die onmiskenbaar
hoorden bij de voorjaarsschoonmaak was dat van het mattenkloppen. Zouden er in onze contreien anno 2020 nog mensen aan voorjaarsschoonmaak doen? Zouden er nog mattenkloppen?
woensdag 9 december 2020
Leuke woorden
Bommelgat,
dalver, elfproef, fladderak, griloog. knab, mezekouw, oelder, peauter, slikslee,
tenrek, valversnelling, walkvat.
dinsdag 8 december 2020
Populair
Bezig in Keizers sterven niet in bed van Fik
Meijer. Boeiend boek. Verrassend ook soms. Wij stellen ons Nero voor als een
machtswellusteling, maar zijn onderdanen waren dol op hem: “Nero werd begraven
in het familiegraf van de Domitii, op de heuvel Pincius, zichtbaar vanaf het
Marsveld. Een sarcofaag van porfier en een marmeren altaar binnen een stenen
balustrade hielden de herinnering aan hem levend. Want al was hij gehaat bij de
senaat, het gewone volk, dat hij had bedacht met imposante schouwspelen, had
van hem gehouden. Nog jaren later was zijn graftombe in de lente en de zomer
getooid met bloemen”…..
maandag 7 december 2020
Brexit blues revisited
In Varsseveld
bedacht internaut Hans Mellendijk me voor zijn onderhand imposante collectie Dichtersbankjes
middels het doorplaatsen van de vorige week op Fleurs du mal
verschenen Brexit blues met een ‘eigen’ exemplaar:
https://hans-mellendijk.blogspot.com/2020/12/dichtersbankje-bert-bevers.html
Blauw en rood
Een bijzondere
eigenaardigheid van Mainz is overigens dat de straatnaambordjes er al sedert
1853 twee verschillende kleuren hebben: alle straten parallel aan de Rijn
hebben blauwe straatnaamborden, de straten haaks op de rivier hebben rode.
Nabije hoofdsteden
Een tijdje
terug blogde ik over het feit dat er slechts 55 kilometer ligt tussen de
Europese hoofdsteden Bratislava en Wenen. Ben eens op zoek gegaan naar
hoofdsteden (van provincies, van Länder) in de buurt die elkaar ook nabij zijn.
Iets verder van elkaar af dan de Slovaakse en de Oostenrijkse hoofdstad liggen
Den Bosch en Arnhem (64 kilometer), Groningen en Leeuwarden (60 kilometer) en
Den Haag en Haarlem (ook 60), iets minder Brugge en Gent (gescheiden door 52
kilometer). Nog veel dichter bij elkaar liggen Berlijn en Potsdam (45), Assen
en Groningen (33), Luik en Maastricht (32) en Leuven en Waver (26). Absolute
nummer 1 in dezen: Mainz en Wiesbaden waartussen (al begrijp ik niet goed hoe
dat gemeten wordt want de facto vormen ze één agglomeratie) slechts 15
kilometer ligt.
zondag 6 december 2020
Lynchtelevisie
Mossel TV is een vast onderdeel van de hoogst charmante reeks Poesjes
(in Vlaanderen Kattenlaan 9) waarin je je aan beeldschone kittens kunt
vergapen. Ik weet zéker dat David Lynch Mossel TV intrigerend zal
vinden. Een pratende mossel gelegen op een divan, die zou probleemloos in een
Lynchfilm passen….
zaterdag 5 december 2020
Ach....
In 1886
verscheen in België de eerste editie van de telefoongids. De witte gids
bereikte twintig jaar geleden een hoogtepunt: in 2000 bedroeg de oplage 4
miljoen exemplaren. In 2006 verscheen de telefoongids voor het eerst online. Tien
jaar geleden werd met de automatische verdeling gestopt, en nu werd het laatste
telefoonboek (voor Bergen/Mons en omgeving) gedrukt. De jongste generatie
verbaast zich over al die papieren bladzijden vol alfabetisch gerangschikte
namen met adressen en nummers erachter. Ik zal mijn meest recente exemplaar
bewaren als een tijdsdocument….
vrijdag 4 december 2020
Uit de kast (CIII): J.V. Neylen
Toen ik voor deze rubriek weer
voor de collectie dichtbundels ging staan om er met afgewende blik willekeurig
een exemplaar uit te pikken, viel mijn hand op En niet bij machte van
J.V. Neylen (Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2020), waaruit ik
met de ogen toe bladzijde 65 opsloeg, met daarop (en op 66) dit titelloos
gedicht:
Dit meisje hier, fijn als een narcis,
ze benadert de perfectie, haar huid dom
stralend in de zon. Ze staat ongevraagd
en smetteloos als een offer. Ik woeker
breed en ongetemd, met doornen
door mijn denken en de herfst
onder mijn kleren.
Onder mijn kleurenstress
van lippen, nagels en pupillen
onder mijn vollemaanspaniek
sta ik naakt en geestelijk, of geestig,
het is me eender. Maar zij
slaat haar donzen armen uit
en poedert mijn dorre wangen.
Bijna levensgroot is ze.
Mijn god, ik zou van haar
van haar willen zijn. En als altijd
het net-niet, het bijna – betrapt is ze:
haar hand is een gewei
dat houterig een wijnglas
naar haar lippen tilt.
En in het draaien van haar ogen,
het flikkeren van haar tanden
spiegelt nergens dat ene echte
dat wijst op innerlijk gevaar.
Van haar kan ik niet
kan ik niet zijn. Ze wil een poeder
op mijn wangen, gooit nog een blik
om mij te vangen: dit meisje hier
als een wolk en zonder stem.
en poedert mijn dorre wangen.
Bijna levensgroot is ze.
Mijn god, ik zou van haar
van haar willen zijn. En als altijd
het net-niet, het bijna – betrapt is ze:
haar hand is een gewei
dat houterig een wijnglas
naar haar lippen tilt.
En in het draaien van haar ogen,
het flikkeren van haar tanden
spiegelt nergens dat ene echte
dat wijst op innerlijk gevaar.
Van haar kan ik niet
kan ik niet zijn. Ze wil een poeder
op mijn wangen, gooit nog een blik
om mij te vangen: dit meisje hier
als een wolk en zonder stem.
donderdag 3 december 2020
Overwelvend schoon
Natuurlijk had ik al lang van Zutphen
gehoord, maar veel meer dan dat het ooit een Hanzestad was en dat er een
standbeeld van Ida Gerhardt aan de IJsselkade staat wist ik er niet van. O ja, en
dat H.C. ten Berge er woont. Ik ontdekte pas welk een charmant stadje het is
toen ik er een keer uitstapte. Ik kan me heel goed voorstellen dat de plaats
inspirerend werkt. Daarvan getuigt zeker Overwelvend schoon – Zutphen in
zeven bruggen. Dat is een bundel met gedichten van Pieter Bas Kempe en
foto’s van Louis Radstaak die ik momenteel op de leestafel heb.
Kempe en Radstaak getuigen met
respectievelijk op een ouderwetsche Silver Reed Seiko Silverette getikte verzen
en panoramische kleurenopnamen op innemende wijze van hun zwak voor de stad
waar de lieflijke Berkel zich in de machtige IJssel voegt. Ik at in Zutphen
overheerlijke rundvleescroquetten. Hoe de zaak waar ik die verorberde heet ben
ik vergeten maar ik kan er zo naar toe kuieren. Wanneer we van corona weer vrij
mogen bewegen Zutphen nog maar eens goed gaan bekijken. Met Overwelvend
schoon in de tas.
Tien jaar geleden
Zomaar weer eens eventjes gekeken wat ik
vandaag een decennium geleden aan Gemengde Berichten toevoegde. Het
sneeuwde toen:
https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2010/12/de-schaduw-van-een-sneeuwvlok.html
woensdag 2 december 2020
dinsdag 1 december 2020
Verwarrend gewas
Een erg
verwarrend gewas hier in de Kruidtuin voor wie denkt dat aardbeien in de grond
groeien is de aardbeiboom (Arbutus unedo), die immers anders doet vermoeden….
maandag 30 november 2020
Brexit blues
In Tilburg
plaatste hoofdredacteur Jef van Kempen mijn actuele Brexit blues op zijn
welgevulde Fleurs du mal:
Verdwenen oester
In zijn
prachtlied Song to the siren zong Tim Buckley I’m as puzzled as the newborn
child. Oorspronkelijk echter luidde dat I’m as puzzled as the oyster.
Klaarblijkelijk schoot zijn vrouw in de lach toen ze dat voor het eerst hoorde
waarna hij de tekst wijzigde. De aanvankelijke versie, die hij nota bene in de tv-show
van The Monkees opnam, is op YouTube nog te horen.
zondag 29 november 2020
Origineel project
Een erg
origineel project is Elke Lemmens aan het realiseren in Antwerpen: ze neemt
voetschrapers onderhanden en creëert daar op verzoek van de eigenaar een
miniatuurtafereel in.
De al sedert
lang in onbruik geraakte holtes op voethoogte dienden vroeger om de schoenen
aan af te kuisen. Lemmens begon met haar eigen schoenschraper, kreeg veel
geestdriftige reacties en moet nu zelfs met een wachtlijst werken! Wie haar
werk goed wil beschouwen moet natuurlijk wel door de knieën….
Momentopname
De intellectuele spijs die me momenteel
nabij is: Wolfstijd – Duitsland en de Duitsers 1945-1955 van
Harald Jähner, Musique de la Grèce antique door het Atrium Musicae de
Madrid onder leiding van Gregorio Paniagua, De Veer van César van Minske
van Wijk en Oscar Spierenburg en De gedichten 1953-2002 van Willy
Roggeman.
zaterdag 28 november 2020
Onderweg met de tram: Lijn 2 in Görlitz
In
Görlitz kun je met Lijn 2 van Königshufen/Am Wiesengrund naar
Biesnitz/Landeskrone:
vrijdag 27 november 2020
Inwoners door de eeuwen heen
Vond een boeiend filmpje over de
verschuivende inwoneraantallen van Europese staten door de eeuwen heen.
Interessant: in 1900 had België beduidend meer inwoners dan Nederland. Dat is
pas gekanteld in 1933. Ook aardig om te zien aan dit overzicht uit 1900:
Frankrijk en Zwitserland zijn de enige landen zonder monarch.
donderdag 26 november 2020
Nader onderzoek vereist
Het oudste luchtvaartmonument in België werd,
zo leerde ik van kenner Leo Spiessens beatae memoriae, geplaatst aan het Steen
in Antwerpen maar bijna niemand die het weet. Op 1 februari 1902 verongelukte
Hauptmann Hans Bartsch von Sigsfeld met zijn ballon Berson in Antwerpen. In treuer Berufserfullung fand hier am 1
februar 1902 seinen Tod Hans Bartsch von Sigsfeld Hauptmann im Luchtschifferbataillon
Berlin. luidt de inscriptie op de gedenksteen, die niet alleen vrijwel
vergeten is maar klaarblijkelijk zelfs verdwenen nu het Steen wordt verbouwd.
Want ik kan hem niet meer vinden. Zou hij als ‘puin’ weggegooid zijn? Ergens
opgeslagen? Elders aangebracht? Dit vergt nader onderzoek.
http://www.hangarflying.eu/nl/content/ballonongeval-de-borgerweert
Mondvol
Als telefonist(e) kun je beter bij IKEA (“Met
IKEA, goedemorgen.”) werken dan bij de Vlaamse Vereniging voor Respiratoire
Gezondheidszorg en Tuberculosebestrijding vzw (“Met de Vlaamse Vereniging voor
Respiratoire Gezondheidszorg en Tuberculosebestrijding vzw, goedemorgen.”)….
woensdag 25 november 2020
Jottem!
Lekker, er is weer een nieuw deel in de
reeks De avonturen van Blake en Mortimer verschenen! Ik schafte me
vanmorgen bij de Fnac als eerste een exemplaar aan. De albums werden net uitgepakt.
Deel 27 werd geschreven door Jean Dufaux en getekend door Christian Cailleaux
en Étienne Schréder. De schreeuw van de moloch is een vervolg op De
Septimus-golf (dat weer een ‘vervolg’ was op de klassieker Het gele
teken).
Ruisch op de lijn
Ruisch op de lijn in de zin ‘Terwijl er
dus nog miljoenen Poolse DP’s repatrieerden naar hun vaderland….’: Repatriëren,
waarin re (= terug) en patria (= vaderland) zijn te herkennen,
betekent immers ‘naar zijn vaderland terugkeren’. ‘naar hun vaderland’ is dus
dubbelop. Overigens betekent DP’s Displaced Persons, ontheemden.
dinsdag 24 november 2020
maandag 23 november 2020
Vorige eeuws
Je zou bijna vergeten dat we er nog niet
zo lang geleden verbaasd over stonden hoeveel informatie je op zo’n floppy
diskette op kon slaan. Ondertussen is het ding als vorige eeuws reeds
een museumstukje….
zondag 22 november 2020
De stad groeit
Als je vroeger naar
het Noordkasteel fietste en zuidwaarts keek zag je in de verte het silhouet van
de stad maar als je naar links keek alleen wat braakliggend terrein en struikgewas.
Dat was ook nog zo toen wij hier kwamen wonen. Antwerpen groeit echter. Als je
nu bij die bocht van de Schelde staat is links een volledig nieuwe wijk
ontstaan: je ziet dan het Museum aan de Stroom en diverse woontorens. Hebben we
allemaal gebouwd zien worden.
zaterdag 21 november 2020
Je weet het nooit
Neen, je weet nooit wanneer een liedje
een klassieker zal worden. Zelfs winst in het Eurovisie Songfestival is
daarvoor geen garantie. In 1958 won Frankrijk dat festijn, met André Claveau
die Dors, mon amour vertolkte. Kent u het nog? Waarschijnlijk niet.
Domenico Modugno deed in 1958, in Hilversum overigens, ook mee. Hij zong Nel
Blu Dipinto Di Blu. Zegt dat u niets? Waarschijnlijk wel als u het hoort,
want als Volare kent de halve wereld het. Modugno was dus aanvankelijk
teleurgesteld, maar de Italiaan zorgde wél voor een klassieker!
vrijdag 20 november 2020
Gegroet!
Een mij ontroerende opname gemaakt in
tempore non suspecto, 1928: het centraal station van Königsberg in Ostpreußen,
nu Kaliningrad in Rusland. Een man die van het perron afdaalt bemerkt de camera
en neemt zwierig zijn hoed af. Zou hij er bij stil hebben gestaan dat iemand
hem 92 jaar na dato nog eens zou opmerken door die beweging? Wat zou hij gedaan
hebben na het verlaten van het station? Zou hij een grote pint gedronken
hebben, met een Brezel erbij? Zou hij linea recta naar huis zijn gegaan? Zou
hij de nog komende oorlog overleefd hebben?
donderdag 19 november 2020
Oude wereld
In het Germanisches Nationalmuseum in
Neurenberg bevindt zich de oudst bewaarde globe ter wereld, destijds niet zo
genoemd maar door schepper Martin Behaim (1459-1507) Erdapfel gedoopt.
Rechts zie je Europa, links Japan. Van de Nieuwe Wereld geen spoor. Niet
verwonderlijk: het ding werd gemaakt in….1492!
woensdag 18 november 2020
H telde lauwevogel
H telde lauwevogel. Huh? Het viel mijn broer op dat hier O en B zijn gesneuveld. Klaarblijkelijk acht niemand het nodig die te vervangen waardoor Hotel De Blauwe Vogel zich als H telde lauwevogel laat lezen.
De eerste
De eerste foto waarop ik werd vastgelegd
werd vandaag zesenzestig jaar geleden genomen. Dat gebeurde in elk geval niet
op mijn verjaardag want ik ben eigenlijk maar vijf minuten jarig vermits ik om
vijf voor twaalf des nachts het levenslicht zag. Ik kan me niet voorstellen dat
ze mij toen nog voor middernacht gekuist en aangekleed hebben….
Abonneren op:
Posts (Atom)